Με το στόμα ανοιχτό και τη σκέψη απορημένη διάβασα χθες την ανακοίνωση για την ετήσια χοροεσπερίδα της Γ' τάξης του Γενικού Λυκείου Πύλης. Η απορία μου δεν προήλθε προφανώς από την διοργάνωση μιας χοροεσπερίδας που για κάθε μαθητή είναι μια ευχάριστη στιγμή, ούτε επίσης από την ύπαρξη μιας λαχειοφόρου αγοράς από τα έσοδα της οποίας ενδεχομένως να συνχρηματοδότηθει μια πενθήμερη εκδρομή. Η απορία μου προήλθε από το μεγάλο δώρο της λαχειοφόρου και αντιγράφω την ανακοίνωση. “Το μεγάλο δώρο είναι μία 6μηνη σύμβαση εργασίας στην εταιρία LIDL (αποθήκες Μεγαλοχωρίου)”
Δεν θέλω να διερευνήσω αν αυτό είναι ένα “τρικ” των μαθητών για να προσελκύσουν τους συγχωριανούς μας, ούτε το πως μια εταιρία αποδέχθηκε να “δωρίσει” μια 6μηνη σύμβαση σε κάποιον τυχερό που κατά πάσα βεβαιότητα θα δουλεύει σκληρά στις αποθήκες της εταιρίας για να πάρει έναν πενιχρό μισθό. Δεν θέλω καν να θυμηθώ τη δική μου χοροεσπερίδα που το μεγάλο δώρο ήταν ένα διήμερο στο Πήλιο. Αυτό θεωρούσαμε τότε μικρή πολυτέλεια μιας και η εργασία θεωρούταν αυτονόητο δικαίωμα.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο βάθεμα της ιδεολογικής επικράτησης αυτού του άθλιου συστήματος που λέγεται καπιταλισμός και διαπερνά κάθε πτυχή της ζωής μας. Μας υποδηλώνει πλέον πως αυτό που ορίζαμε σαν μια δημιουργική ένταξη στο κοινωνικό σύνολο από τη μια και σαν μία αναγκαστική-εκμεταλλευτική διαδικασία για μια αξιοβίωτη ζωή από την άλλη παύει να είναι δικαίωμα του καθενός. Από το “ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια” του γιωργάκη περάσαμε στο “ένας εργαζόμενος ανά λαχειοφόρο”. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα λένε. Ας μην ψάχνουμε όμως σε κληρωτίδες το μέλλον μας, ας το ψάξουμε στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία όπου η εργασία μέσα από την κοινωνική απελευθέρωση θα είναι μια πραγματικά ελεύθερη δημιουργία.
Λάμπρος Αντάρας
Υποψήφιος βουλευτής Ν.Τρικάλων με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
(ΑΝΤικαπιταλιστικήΑΡιστερήΣΥνε
