30 Νοεμβρίου 2014

Ξεσηκωμός ενάντια στο νέο Μνημόνιο

Ξεσηκωμός ενάντια στο νέο Μνημόνιο Καμιά αναμονή, σαρωτικό κύμα αγώνα τώρα! εφημ. "Πριν"

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, σε συνεννόηση με την τρόικα και υπό τις ευλογίες του κεφαλαίου (ντόπιου και ξένου), προετοιμάζεται να περάσει νέο πακέτο αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, μέτρων τα οποία συνιστούν νέο Μνημόνιο – γέφυρα ανάμεσα στο προηγούμενο (που δήθεν «θα έφευγε») και το μόνιμο ευρωμνημόνιο. Τα σούπερ αντιδραστικά μέτρα που έρχονται (από τις αυξήσεις στα φάρμακα και τις περικοπές συντάξεων μέχρι την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία) αποσκοπούν να «δέσουν» το λαό και να κλιμακώσουν την αφαίμαξή του. Δεν είναι «υποχωρήσεις» της κυβέρνησης αλλά απαιτήσεις του ελληνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, καθώς και των τοκογλύφων – δανειστών. Σήμερα αποτελεί ζωτική ανάγκη για το λαϊκό κίνημα, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, την ανυπόταχτη νεολαία να μην περάσει το νέο Μνημόνιο, να στείλουν στον αγύριστο τα μέτρα, την τρόικα και την κυβέρνηση. Σήμερα υπάρχει δυνατότητα να ηττηθεί η κυρίαρχη πολιτική, να μην περάσουν τα μέτρα, να ανατραπεί το μαύρο μέτωπο και η κυβέρνησή του. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι ο μαζικός ξεσηκωμός και η δημιουργία σαρωτικού αγωνιστικού κύματος, με διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, που θα στριμώξει άγρια την κυβέρνηση. Δεν ωφελεί σε τίποτα η εκλογική αναμονή και το βούλιαγμα στον καναπέ. Δεν μπορεί να βλέπει ο κόσμος αδρανής τους σίριαλ κίλερς κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ να καταστρέφουν παραπέρα τη ζωή του. Η αναμονή, είτε στο όνομα της εκλογικής διεξόδου είτε στο όνομα της κομματικής ενίσχυσης, μόνο το μαύρο μέτωπο ωφελεί. Οι μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού – λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς δεν θα περιμένουν πότε θα ετοιμαστούν τα νέα μέτρα, πότε θα έρθουν στη Βουλή, για να δώσουν τότε τη μάχη της τελευταίας στιγμής. Τώρα είναι η ώρα του ξεσηκωμού, της εξόρμησης στην εργατική τάξη, τη νεολαία και το λαό, για να συμβάλουν στο ξεδίπλωμα ενωτικών όσο και αποφασιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νέο πακέτο. Εδώ θα κριθεί κάθε δύναμη που μιλά στο όνομα της Αριστεράς και της ανατροπής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Η κινητοποίηση στις 6 Δεκέμβρη θα αποτελέσει μια πρώτη παρέμβαση του κινήματος.

Δέκα Θέσεις για μια Απελευθερωτική Παιδεία

Ναρ για την κομμουνιστική απελευθέρωση
 Μία απελευθερωτική παιδεία πρέπει να υπερβαίνει το στείρο οικονομισμό και "επαγγελματισμό". Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη μόρφωση και την παιδεία μόνο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Ούτε έχει ανάγκη την εκπαίδευση μόνο και μόνο για να τον εξοπλίσει με τις "κατάλληλες" για την εξεύρεση εργασίας ικανότητες. Αντίθετα, του είναι απαραίτητη γιατί συμβάλει στη διαμόρφωση ελεύθερων, κριτικά σκεπτόμενων και ανήσυχων προσωπικοτήτων, γιατί απελευθερώνει από την άγνοια του ίδιου του ανθρώπου και του κόσμου από τις προλήψεις, από τον ανορθολογισμό. Αυτός ο ρόλος της μόρφωσης , η αυταξία της, δεν μπορεί να φυλακιστεί απλά και μόνο στην προσφορά κάποιων επαγγελματικών δεξιοτήτων. Οι νέοι, και όχι μόνο αυτοί, έχουν ανάγκη την γνώση για πολύ περισσότερους λόγους και όχι μόνο ως "εφόδιο για δουλειά". Αυτό, άλλωστε, υπογραμμίζει και η λαϊκή θυμοσοφία: "Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο".
2. Μία απελευθερωτική παιδεία πρέπει να έρχεται σε ρήξη με την παραγωγικίστικη λογική που συνδέει - για την ακρίβεια υποτάσσει - τη μόρφωση, την σχέση με την γνώση και την εκπαιδευτική διαδικασία με την "παραγωγική διαδικασία", την "οικονομία" κλπ. Η οριοθέτηση αυτή αφορά πρώτα από όλα τις κυρίαρχες συντηρητικές αντιλήψεις της επιχειρηματικής παιδείας, την υποταγή της εκπαίδευσης στη λογική του κέρδους και της αγοράς, την ασφυκτική ένταξη της μόρφωσης στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής. Πρέπει όμως να αφορά και τις δήθεν προοδευτικές παραλλαγές αυτής υποταγής, που γίνονται στο όνομα της "νέου τύοιυ ανάπτυξης" ή των μοντέλων "παραγωγικού εκσυγχρονισμού". Οι νέοι και η κοινωνική πλειοψηφία έχουν ανάγκη την γνώση όχι για να θριαμβεύσει η αστική οικονομία και παραγωγή ή έστω η " προοδευτικά αναμορφωμένη", αλλά πάντα αστική παραγωγική μηχανή. Την χρειάζονται ως ένα από τα μέσα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε αποξένωση, καταπίεση και εξουσία και όχι για να γίνουν αποτελεσματικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής παραγωγής και των προοδευτικών παραλλαγών της.
3. Μια απελευθερωτική μόρφωση και παιδεία δεν περιορίζεται μόνο στα πλαίσια του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος και η διάρκειά της δεν εξαντλείται στην χρονική διάρκεια αυτού του συστήματος. Χρειάζεται ασφαλώς ένα αποτελεσματικό και "πλούσια" εκπαιδευτικό σύστημα. Ωστόσο, η μόρφωση και η παιδεία πρέπει επίσης να αναβλύζουν από όλους τους κρίκους και τους θεσμούς της κοινωνίας, ο πολιτισμός και η γνώση πρέπει να διαχέονται από κάθε κύτταρό της, διαμορφώνοντας ένα κλίμα μαζικού διαφωτισμού και μορφωτικής ανάτασης. Πολύ περισσότερο που μόρφωση και παιδεία δεν είναι μόνο η εκπαίδευση ούτε αποκτούνται μόνο μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ταυτόχρονα, αυτό το κλίμα δεν πρέπει να σταματά στα συμβατικά εκπαιδευτικά χρόνια. Ζούμε σε μια εποχή τεράστιων επιστημονικών ανακαλύψεων, όπου ο όγκος των γνώσεων αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ότι μάθαμε στο σχολείο ή στο Πανεπιστήμιο "παλιώνει", απαξιώνεται γρήγορα. Να γιατί είναι αναγκαία η δια βίου εκπαίδευση. Να γιατί πρέπει η κοινωνία να δίνει σε όλα τα μέλη της τη δυνατότητα διαρκούς εμπλουτισμού, εκσυγχρονισμού και διεύρυνσης του μορφωτικού - πολιτιστικού τους ορίζοντα.
4. Μια απελευθερωτική παιδεία δεν μπορεί παρά να αμφισβητεί ριζικά τον κατανεμητικό ρόλο της εκπαίδευσης, που παράγεται και αναπαράγει τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Αυτή η αμφισβήτηση σήμερα είναι πολύ περισσότερο αναγκαία και αυτό γιατί οι εξελίξεις στην επιστήμη, την ειδίκευση, την τεχνική αναβαθμίζουν  το ρόλο της εκπαίδευση ως  μηχανισμού ταξικού καθορισμού και ένταξης, ως μηχανισμού που προετοιμάζει και διοχετεύει τους νέους στις διάφορες θέσεις του αστικού οικονομικού μηχανισμού και της καπιταλιστικής ιεραρχίας. Η παιδεία, για να είναι απελευθερωτική, πρέπει να εξασφαλίζει ενιαία μορφωτικά δικαιώματα για όλους και ίσες δυνατότητες κοινωνικής και παραγωγικής ένταξης σε μια κοινωνία και σε μια παραγωγή απαλλαγμένες από την εκμετάλλευση, την ατομική ιδιοκτησία, τους νόμους της αγοράς και του ανταγωνισμού.
5. Μια απελευθερωτική παιδεία είναι ασύμβατη και αντιπαραθετική με τους ταξικούς φραγμούς, τις διακρίσεις, τις ανισότητες, τον αποκλεισμό. Η μόρφωση, η γνώση είναι ισότιμο δικαίωμα όλων των πολιτών και όχι μόνο των οικονομικά ισχυρών, η πρόσβαση σε όλο τον πλούτο της ανθρώπινης σκέψης και του πολιτισμού πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους από την κοινωνία και να μην εξαρτάται από τις ταξικά άλλωστε καθορισμένες - δυνατότητες της κάθε οικογένειας, από αυτή την άποψη, είναι αυτονόητη η ανάγκη για την εξάλειψη όλων αυτών των εκπαιδευτικών και μη μηχανισμών, που λειτουργούν ως φραγμοί και για τον πολλαπλασιασμό  εκείνων που συμβάλλουν στο στόχο της κοινωνικά ισότιμης επαφής με την γνώση.
6. Μια απελευθερωτική παιδεία δεν αρκεί να ζητά περισσότερη ή καλύτερη γνώση για όλους. Το ζήτημα της μόρφωσης δεν είναι ποσοτικό,  είναι πρώτα και κύρια ζήτημα περιεχομένου. Μια άλλη παιδεία, λοιπόν, θα ανακαλύπτει νέα πεδία γνώσης, θα διαμορφώνει νέους επιστημονικούς ορίζοντες, θα σπάζει τα σύνορα που χαράζει η αγοραία αντίληψη, θα καταργεί τα εκπαιδευτικά - ερευνητικά νεκροταφεία της κοινωνίας του κέρδους, θα αναπτύσσεται σε νέες κατευθύνσεις και τομείς, προσανατολισμένες από τις ανθρώπινες ανάγκες και ενοράσεις και όχι από τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μια τέτοια παιδεία είναι ξένη με τον τεχνοκρατισμό, τις απόψεις για ουδετερότητα της επιστήμης και της γνώσης, αλλά και από αυτές που θεωρούν την ανάπτυξή της αντικειμενικά προοδευτική διαδικασία, όπου το μόνο πρόβλημα είναι το πώς και ποιος θα την χρησιμοποιήσει.  
7. Μια απελευθερωτική παιδεία πρέπει να αμφισβητεί τη σημερινή "γεωγραφία" και τα "σύνορα" των μαθημάτων, των σχολών, των επιστημονικών αντικειμένων, των επαγγελμάτων, να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα δυναμικά, να διαμορφώνει μια νέα "χάρτα" και φυσιογνωμία για όλα αυτά. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι ο σημερινός χωρισμός κινείται ανάμεσα στις συμπληγάδες των επιστημονικών γνώσεων προηγούμενων εποχών και  απαιτήσεων της καπιταλιστικής αγοράς. Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές, αλλά και οι νέες, που διαμορφώνουν οι εξειδικεύσεις βίδας, οι κατατμήσεις σχολών, οι κύκλοι σπουδών κλπ., αδυνατούν να ανταποκριθούν στις σημερινές επιστημονικές τάσεις, στην ανάγκη διεπιστημονικής προσέγγισης, στην απαίτηση για ολόπλευρες προσωπικότητες, για σύνθεση σε ανώτερο επίπεδο (συλλογικό και ατομικό) των εξειδικευμένων επιστημονικών περιοχών και για μη διάσπαση του ενιαίου της γνώσης.
8. Η νέα απελευθερωτική παιδεία πρέπει να υπερβαίνει το σημερινό εκπαιδευτικό μοντέλο, τη σημερινή δομή, τους κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς σε βαθμίδες τομείς, θεσμούς - είτε αυτοί είναι νομικά κατοχυρωμένοι, είτε στηρίζονται στον καταναγκασμό των κάθε λογής εξετάσεων. Οι έννοιες της βασικής εκπαίδευσης, του Πανεπιστημίου, της μεταπτυχιακής παιδείας πρέπει να ανασυγκροτηθούν ριζικά. Όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε μια πολύ πιο διευρυμένη και πλούσια έννοια βασικής παιδείας, αλλά και τη δυνατότητα απόκτησης της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Αν χτες η βασική παιδεία ήταν λίγο "κολλυβογράμματα", σήμερα σε αυτό τον όρο περιέχονται πολύ πιο πολλά (πληροφορική, καλλιτεχνική παιδεία, ξένες γλώσσες κλπ.). Αυτή η πραγματικότητα και οι σύγχρονες εξελίξεις, αλλά κυρίως οι μορφωτικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας ασφυκτιούν στη σημερινή εκπαιδευτική δομή και διάρθρωση.  
9. Μια νέα απελευθερωτική παιδεία θα οικοδομεί και ένα νέο τρόπο παροχής της γνώσης, νέας μορφής επαφές με τις κατακτήσεις του ανθρώπινου μυαλού, νέες δημοκρατικές διαδικασίες προσέγγισης της μόρφωσης εντός και εκτός εκπαίδευσης, νέους δρόμους ανάπτυξης της επιστήμης και της έρευνας. Διαδικασίες όπως τα δεσμευτικά αναλυτικά προγράμματα, η αυθεντία του καθηγητή, ο μονόλογος, ο παπαγαλισμός, η εξετασιομανία, η πειθάρχηση, ο πειθαναγκανασμός, η μοναδικότητά του ενός συγγράμματος, φυλακή της βαθμολογίας και τόσες άλλες δεν μπορεί να έχουν σχέση με τέτοια παιδεία. 10. Μια απελευθερωτική παιδεία, τέλος, πρέπει να υπερβαίνει το δίλημμα "κρατική ή ιδιωτική εκπαίδευση". Ούτε ο κρατικός "ναός της γνώσης" των καπιταλιστικών χωρών, ούτε το κρατικά ελεγχόμενο και συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό μοντέλο των πρώην ανατολικών χωρών, ούτε, πολύ περισσότερο, η ιδιωτικοποιημένη - εμπορευματικοποιημένη εκπαίδευση μπορεί να είναι ο "χώρος" μιας τέτοιας παιδείας. Αντίθετα χρειάζονται νέοι θεσμοί, ορισμένοι αυτοτελώς συγκροτημένοι και αρκετοί διαχεόμενοι σε όλη την κοινωνία, θεσμοί διαμορφωμένοι, ελεγχόμενοι και "εξαρτημένοι" από τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας, θεσμοί λειτουργικοί, ευέλικτα αναπροσαρμοζόμενοι, αποκεντρωμένοι, συλλογικοί, ανεξάρτητοι από το κράτος, την ΕΟΚ και τους ιδιώτες. Η προοπτική μιας τέτοιας παιδείας φαίνεται ίσως μακρινή. Και όμως, είναι η πιο κοντινή με τις ανάγκες των νέων και όλων των εργαζόμενων ανθρώπων. 

Χρεώνουν αποκλειστικά τις επιδόσεις των μαθητών στους εκπαιδευτικούς

πηγή, Εκπαιδευτικός Όμιλος - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης
Α. Σαμαράς: Στάσιμος μαθητής – στάσιμος εκπαιδευτικός!
Σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» (16/11/2014), με τίτλο «Η επόμενη μέρα: Μεταρρυθμιστικό άλμα στο αύριο» ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει, ανάμεσα σε άλλα, το επόμενο κύμα μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία με τα παρακάτω λόγια: «Αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, ώστε να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο γυμνάσιο και στο λύκειο». Είναι φανερό ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν μασάει τα λόγια του, αποκαλύπτοντας μια από τις παραμέτρους του νέου Λυκείου και της Τράπεζας Θεμάτων. Αποκαλύπτει, δηλαδή, αυτό που εδώ και πολύ καιρό κρύβεται με επιμέλεια από τους επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας: Ότι το νέο Λύκειο και η Τράπεζα Θεμάτων εκτός από το ξεκαθάρισμα και τον εξοστρακισμό χιλιάδων μαθητών είναι το όχημα για το ξεκαθάρισμα των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών! Η νέα μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση θα χρεώσει τις επιδόσεις των μαθητών στους εκπαιδευτικούς! Ξεκαθαρίζονται πλέον (και με πρωθυπουργική εντολή...) οι στοχεύσεις του ν. 4186/2013 και της Τράπεζας Θεμάτων καθώς και το τι σημαίνει Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: εντατικοποίηση των σπουδών στο Λύκειο, συνεχείς εξεταστικοί φραγμοί που θα οδηγήσουν τη νεολαία στη μαθητεία και την κατάρτιση αλλά και άμεση σύνδεση των εξετάσεων και των αποτελεσμάτων των τους με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Στο νέο πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου «χρεώνεται» με τη σειρά της την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται τυπικά οι αμέ­τρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο. Κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Παραλείπονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδηγούν στον Καιάδα της εγκατάλειψης του σχολείου και του αναλφαβητισμού. Και βέβαια εξαφανίζονται τα εξεταστικά «μαχαίρια» του νέου Λυκείου που πριμοδοτούν την αποτυχία και απογειώνουν την απόρριψη.
Η αντίληψη αυτή «επιβλέπει» τη σχολική επιτυχία/αποτυχία μέσα από την «κλειδαρότρυπα» της αίθουσας διδασκαλίας, όπου όλα εξαφανίζονται εκτός από το δάσκαλο και το μαθητή. Δεν είναι, ωστόσο, λίγοι αυτοί που κατανοούν ή διαισθάνονται ότι το σχολείο δεν είναι «θερμοκήπιο» όπου τα παιδιά αναπτύσσονται ομαλά και απρόσκοπτα με καλό πότισμα και συστηματική φροντίδα!
Είναι προφανές ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας γνωρίζει πολύ καλά τις κοινωνικές παραμέτρους της σχολικής επίδοσης. Η στόχευση είναι αλλού και «φωτογραφίζει» κατευθείαν τον εκπαιδευτικό. Ο Α. Σαμαράς θεωρεί κατάλληλο το χρόνο να προβάλει συστηματικά μια, έτσι κι αλλιώς, διαδεδομένη αντίληψη σύμφωνα με την οποία για ό,τι «καλό» ή «κακό» γίνεται στα σχολεία την ευθύνη την έχει ο εκπαιδευτικός. «Το παν εξαρτάται από το δάσκαλο» θα αναφωνήσει σε λίγο με βικτοριανή υποκρισία.
Μια τέτοια αντίληψη, όπως γίνεται φανερό, εναποθέτει μεγάλο φορτίο ευθύνης στους ώμους του δασκάλου και συνήθως, όταν τίθεται θέμα σχολικής αποτυχίας ή εκπαιδευτικής κρίσης, ο δάσ­καλος είναι ο «αποδιοπομπαίος τρά­γος». Με αυτό τον τρόπο γίνεται ευκολότερη υπόθεση η επιβολή αυταρχικών μέτρων αξιολόγησης, εντατικοποίησης και διοικητικού ελέγχου.
Είναι πέρα από προφανές πλέον ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να μεταφέρει στις πλάτες όλων των εκπαιδευτικών την «αποτυχία» του αντιεκπαιδευτικού νό­μου. Να μεταφράσει τη σχολική απόρ­ριψη των χιλιάδων μαθητών ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του ν.4186, το βίαιο διωγμό χιλιάδων μαθητών από την εκπαίδευση, ως αποτυχία των καθηγητών. Είναι ξεκάθαρο πως η κάθε μορφής αξιολόγηση θα οδηγήσει σε νέες διαθεσιμότητες - απολύσεις, σε νέα μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση, στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και σε νέες συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων.

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΟΥ ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ!

Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν στην απεργία-αποχή της ΟΛΜΕ και να μην γίνουν αναρτήσεις στο Παρατηρητήριο της ΑΕΕ (αυτοαξιολόγηση) καθώς και να μη γίνεται απολύτως καμία πράξη που έχει σχέση με την αυτοαξιολόγηση. Καλούμε τους διευθυντές των σχολείων να μην ανταποκριθούν στην εγκύκλιο που αφορά την αξιολόγησή τους, να σταθούν δίπλα στους συναδέλφους και να μην μετατραπούν σε αξιολογητές τους. Να συμμετέχουν στην απεργία-αποχή της ΟΛΜΕ, απέχοντας από τις διαδικασίες-φάρσα που υλοποιεί το Ι.Ε.Π. Να δώσουμε αποφασιστικά και συλλογικά τη μάχη για να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση που θα οδηγήσει στην έξοδο από την εργασία χιλιάδες εκπαιδευτικούς και θα βάλει λουκέτο στο Δημόσιο Σχολείο.

 

Αντιπροσωπεία ΝΑΡ και νΚΑ στην Τουρκία

Αντιπροσωπεία του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση επισκέφθηκε τις προηγούμενες μέρες την Τουρκία, μετά από πρόσκληση του Κόμματος Εργασίας Τουρκίας (EMEP).
Η αντιπροσωπεία παρευρέθηκε, μεταξύ άλλων, σε μαζική πολιτική και πολιτιστική συγκέντρωση που οργάνωσε στην Κωνσταντινούπολη το Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ). Συγκεκριμένα, η αντιπροσωπεία της Π.Ε. του ΝΑΡ και της Ομάδας Διεθνών Σχέσεων του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α., πήρε μέρος στο διεθνές φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη την Κυριακή 23 Νοέμβρη, για να τιμηθούν τα 20 χρόνια του διεθνούς ρεύματος της CIPOML. Στο φεστιβάλ συμμετείχαν επίσης οι μεγάλες αριστερές συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες DISK του ιδιωτικού τομέα και KΕSK του δημόσιου, καθώς και δεκάδες συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν πάνω από 5.000 εργαζόμενοι και νέοι, ενώ μίλησαν η πρόεδρος του κόμματος Εργασίας-EMEP Σέλμα Γκιουρκάν, ο πρόεδρος του HDP (του μετώπου τουρκικών και κουρδικών αριστερών κομμάτων) Σελαχεντίν Ντεμίρτας, που υποστηρίχτηκε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές και από το ΕΜΕΡ, καθώς και στελέχη της CIPOML από άλλες χώρες. Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης ήταν το μήνυμα από τη Ροζάβα-η περιοχή του Κομπανί της Συρίας- μέσω σκάιπ, της Άσια Αμπντουλάχ από τους Κούρδους αντάρτες του PYD και ο χαιρετισμός του εκπροσώπου των αγωνιζόμενων ανθρακωρύχων από τη Σομά. Στη συνέχεια ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα με πολιτικό τραγούδι από χορωδία και συναυλία με τη συμμετοχή δημοφιλών συγκροτημάτων και καλλιτεχνών με παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες.
Η αντιπροσωπεία του ΝΑΡ και της νΚΑ κατά την διάρκεια της επίσκεψής της στην Τουρκία, είχε επίσης διμερείς συναντήσεις με την Κ.Ε. του ΕΜΕΡ Τουρκίας, καθώς επίσης και με το Κόμμα των Εργαζομένων της Τυνησίας και το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα από την Μπουρκίνα Φάσο. Πραγματοποιήθηκε επίσης συνάντηση με τον πρόεδρο της αριστερής ομοσπονδίας των εκπαιδευτικών της Τουρκίας Eğitim-Sen.
Το Σάββατο 22/11 η αντιπροσωπεία επισκέφτηκε το κέντρο αγώνα των εργαζόμενων της μεγάλης βιομηχανίας μπισκότων ΟΥΛΚΕΡ, που αγωνίζονται με πολυήμερες απεργίες, μαζί με το σωματείο Gida-Is, μέλος της DISK-, για την επαναπρόσληψη απολυμένων συναδέλφων τους και για συνδικαλιστικές ελευθερίες.

 

Σκουριές: Ένας αγώνας πνιγμένος στο δίκιο δεν πνίγεται στα χημικά

Αποφασισμένοι να συνεχίσουν οι κάτοικοι στις Σκουριές πηγή, Το Περιοδικό

skouries4Παρά το νέο μπαράζ καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις οι κάτοικοι στην Ιερισσό δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια σε μία εξόρυξη «που δεν θα γίνει ποτέ». Οι εικόνες που κατέκλυσαν τις οθόνες και τους τηλεοπτικούς δέκτες από την μεγάλη πορεία των κατοίκων στις 23 του Νοέμβρη που αποτυπώνουν τα όσα αντιμετώπισαν οι τελευταίοι δεν φαίνεται να τους πτόησαν: «Έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τη γη μας και τη ζωή μας. Όση βία κι αν χρησιμοποιήσουν, όσες προσπάθειες για δημιουργία τετελεσμένων καταστάσεων κι αν κάνουν, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική νίκη και δικαίωση.»
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωσή τους: 
Σήμερα, περισσότεροι από 1500 άνθρωποι, για άλλη μια φορά, πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στον Κάκαβο. Πριν καν προλάβουν να φτάσουν έξω από το εργοστάσιο στις Σκουριές, 17 διμοιρίες ξεκίνησαν το έργο της απώθησης, με υπέρμετρη χρήση χημικών προς ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Οι επιθέσεις της αστυνομίας συνεχίστηκαν με ευθείες βολές (με όπλα εκτόξευσης χημικών) προς τον κόσμο και υπήρξε ένας τουλάχιστον τραυματισμός διαδηλωτή, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας.
Η διαμαρτυρία είχε παλμό, και παρά τις επανειλημμένες επιθέσεις των αστυνομικών δυνάμεων, οι διαδηλωτές παρέμειναν στο σημείο για περισσότερες από τρεις ώρες. Οι διαδηλωτές αποχώρησαν από το σημείο μετά το τέλος της διαμαρτυρίας.
Για πολλοστή φορά, το δικαίωμα στη διαμαρτυρία θυσιάστηκε στο βωμό των “επενδύσεων”. Για πολλοστή φορά η ελληνική αστυνομία, επιτέλεσε το ρόλο της ασφάλειας ιδιωτικής εταιρείας, εξαπολύοντας άγρια δολοφονική επίθεση προς άοπλους διαδηλωτές.
Έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τη γη μας και τη ζωή μας. Όση βία κι αν χρησιμοποιήσουν, όσες προσπάθειες για δημιουργία τετελεσμένων καταστάσεων κι αν κάνουν, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική νίκη και δικαίωση.
Σύντομα θα ΄ρθει η ώρα, που όλοι οι υπεύθυνοι για το έγκλημα που συντελείται στη Χαλκιδική, θα λογοδοτήσουν.
Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
skouries2
skouries3

 

Πορεία προς την άβυσσο

του Γιώργου Δελαστίκ, εφημ. "Πριν"

Πορεία προς την άβυσσοΠανικό προκάλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μια φράση που είπε ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης σε πηγαδάκι με βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή: Οι δανειστές –δηλαδή η Γερμανία που ηγείται της Κομισιόν και της ΕΚΤ και οι ΗΠΑ που ηγούνται του ΔΝΤ– «δεν κάνουν βήμα πίσω, τους είναι αδιάφορο ποιος θα είναι στην εξουσία ή αν θα γίνουν εκλογές τον Μάρτιο»! Με άλλα λόγια, δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί αν θα ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου! Και καλά με την Ουάσινγκτον, οι πάντες έχουν καταλάβει ότι ο Λευκός Οίκος θεωρεί πολύ σωστά γερμανόδουλη και υποτελή στο Βερολίνο την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, πράγμα που φυσικά δεν ανέχεται.
Να πουλάνε όμως και οι Γερμανοί έτσι αδίστακτα αυτή την κυβέρνηση των σύγχρονων «γερμανοτσολιάδων», συνεργατών του Δ΄ Ράιχ, είναι κάτι που ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ το περίμεναν. Αυτό που αδυνατούν να αντιληφθούν οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι ανέκαθεν ήταν προσκολλημένοι σε κάποια μεγάλη ξένη δύναμη, είναι ότι οι μεγάλες δυνάμεις αντιμετωπίζουν πάντοτε τους συμμάχους τους από τις μικρές χώρες όχι σαν εταίρους αλλά σαν δούλους, σαν ασήμαντα πολιτικά σκουπίδια. Ασήμαντο πολιτικό σκουπίδι θεωρούν οι Γερμανοί τον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο, που είναι πολιτικοί σύμμαχοί τους, αλλά το ίδιο θεωρούν ότι είναι και ο Τσίπρας, που μέχρι στιγμής τάσσεται στα λόγια εναντίον τους. Οι Γερμανοί που κυβερνούν στο Βερολίνο έχουν ακράδαντη την πεποίθηση ότι θα καταστήσουν και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τυφλό όργανό τους, όπως ασήμαντο πιόνι τους θεωρούν και την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το αν έχουν δίκιο ή όχι θα φανεί στην πράξη, αλλά αυτοί από αυτό το αφετηριακό αξίωμα ξεκινούν. Ούτε καν διανοούνται ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρξει ελληνική κυβέρνηση, η οποία να τολμήσει να αντιταχθεί στις εντολές τους! Δεν έχουν άδικο, αφού η πείρα τους τους λέει ότι ποτέ δεν υπήρξε τέτοια κυβέρνηση στην Ελλάδα, άρα γιατί να υπάρξει; Έτσι σκέπτονται οι Γερμανοί, γι’ αυτό και αδιαφορούν αν πρωθυπουργός είναι ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας.
Καθόλου αδιάφορος γι’ αυτό όμως δεν είναι ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Τσίπρας! Γι’ αυτό και ο Σαμαράς πανικοβλήθηκε ακούγοντας τις γερμανικές καμπάνες να χτυπούν πένθιμα για να σημάνουν το πολιτικό του τέλος. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας είναι γεμάτος προσμονή και αδημονία, ζητώντας εκλογές τρεις φορές την ημέρα και στέλνοντας τα πιο δεξιά στελέχη του στο Σίτι του Λονδίνου, για να πείσουν τους γύπες των αγορών ότι δεν πρόκειται να πάθουν ανεπανόρθωτη ζημιά τα συμφέροντά τους, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά στο πλαίσιο του συστήματος. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Με δεδομένη τη θεμελιώδη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ «μέσα στο ευρώ, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ», υπάρχουν περιθώρια σήμερα (υπογραμμίζουμε τη λέξη «σήμερα») οι Γερμανοί να επιτρέψουν σε μια κυβέρνηση Τσίπρα να υλοποιήσει κάποιες έστω από τις φιλολαϊκές υποσχέσεις του; Αν αφαιρέσει κανείς το χρονικό προσδιορισμό τού σήμερα, βεβαίως και υπάρχουν περιθώρια να ζει κανείς καλύτερα απολύτως μέσα στο σύστημα. Το κράτος της Δεξιάς επί Κώστα Καραμανλή, για παράδειγμα, από το 2004 ως το 2009 ή το κράτος του ΠΑΣΟΚ επί Κώστα Σημίτη από το 1996 ως το 2004 ήταν ασύγκριτα καλύτερα για τις μάζες των εργαζομένων και τα λαϊκά στρώματα από το ολέθριο κράτος των Σαμαρά – Βενιζέλου που εκπροσωπούν τα ίδια κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στη σημερινή τους εκδοχή.
Θεωρητικά και γενικά μιλώντας, όλοι οι Έλληνες έχουν ζήσει πολύ καλύτερα από όσο σήμερα μέσα στο πλαίσιο του συστήματος. Σήμερα ζουν φριχτά, αλλά όλοι ελπίζουν ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε πολύ καλύτερα μέσα στο σύστημα, ιδίως αν αλλάξει κυβέρνηση. Αυτό ελπίζει και νομίζει ο κόσμος, γι’ αυτό και θεωρείται βέβαιη η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνουν εκλογές σε τρεις-τέσσερεις μήνες. Οι Γερμανοί όμως θα επιτρέψουν να βελτιωθεί η ζωή στα οικονομικά υπόδουλα στο Βερολίνο κράτη της ευρωζώνης; Το θέλουν αυτό; Υπάρχει κάτι που να τους αναγκάζει να το κάνουν, ακόμη και αν δεν το θέλουν; Μέχρι στιγμής η απάντηση είναι πως ούτε το θέλουν ούτε συμβαίνει κάτι που να τους υποχρεώνει να ανεχθούν τη βελτίωση της ζωής των ευρωπαϊκών λαών. Όλα τους δείχνουν ότι μπορούν αδιατάρακτα να συνεχίσουν την επιβολή εξοντωτικής λιτότητας σε όλες τις επαρχίες του Δ΄ Ράιχ. Αναφερόμαστε πρωτίστως στη Γαλλία, όπου ο δεξιός πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, γνωστός σαν «σκυλάκι της Μέρκελ», αντικαταστάθηκε από τον ακόμα πιο εθελόδουλο σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ. Αναφερόμαστε στην Ιταλία όπου οι Γερμανοί και οι άνθρωποί τους «καθάρισαν στεγνά» τον δεξιό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που αντιστεκόταν στην πολιτική του Βερολίνου από δεξιά σκοπιά με τις πλάτες των Αμερικανών, και αντικαταστάθηκε από τον Ματέο Ρέντσι, έναν αποκρουστικό «κεντροαριστερό» τύπου Βενιζέλου, ο οποίος αποδεικνύεται εκατό φορές πιο ορκισμένος εχθρός του εργατικού κινήματος. Αναφερόμαστε στον γερμανόδουλο δεξιό πρωθυπουργό της Ισπανίας Μ. Ραχόι, ο οποίος αντικατέστησε τον ποταπό σοσιαλιστή Χ. Λ. Θαπατέρο, νικώντας στις εκλογές.
Όταν οι Γερμανοί ταπεινώνουν ακόμη και τη Γαλλία, χωρίς την οποία δεν υπάρχει ούτε ευρώ ούτε ΕΕ, όταν απομονώνουν και σπρώχνουν προς την έξοδο από την ΕΕ την Αγγλία, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι προτίθεται να χαλαρώσουν τα δεσμά της Ελλάδας. Με δική τους πρωτοβουλία, απλά και μόνο συζητώντας με την όποια ελληνική κυβέρνηση, αποκλείεται να το κάνουν. Μόνο αν φοβούνται συσπείρωση των ευρωπαϊκών λαών εναντίον τους με στόχο τη συντριβή της γερμανικής πολιτικής θα υποκύψουν.

26 Νοεμβρίου 2014

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Όλοι-ες στην απεργία της Πέμπτης 27/11 !!


ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΨΩΜΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΕΕ, ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ


Η απεργία στις 27/11 αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία, να βροντοφωνάξουμε:
ΜΕΧΡΙΣ ΕΔΩ! με την φτώχεια, την εφιαλτική ανεργία, τη φοροληστεία, το ξεπούλημα.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ:

    Να σταματήσουμε τα νέα εφιαλτικά μέτρα και το νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν. Τις χιλιάδες απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την κατάργηση των συνδικάτων, την οριστική διάλυση τη ασφάλισης με τις συντάξεις πείνας των 360 ευρώ και την περίθαλψη ανάλογα με τα ένσημα.
·         Να κάνουμε βήμα στην ανατροπή της κυβέρνησης και συνολικά της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ
·         Να διεκδικήσουμε να «πάνε τα πράγματα αλλιώς», να  ξηλωθούν τα μνημονιακά και όλα τα αντιδραστικά μέτρα,
·         Να διεκδικήσουμε εδώ και τώρα μέτρα βελτίωσης της ζωή μας:

·         Άμεσα μέτρα για τη μείωση της ανεργίας. Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης (60 για τους άνδρες, 58 για τις γυναίκες) και των ωρών εργασίας (άμεσα 5νθήμερο, 7ωρο), προσλήψεις στις δημόσιες υπηρεσίες, προστασία των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας ενάντια στους καπιταλιστές που κοιτάνε μόνο το κέρδος και του περιορισμούς της ΕΕ, που οδηγούν ολόκληρους κλάδους σε μαρασμό.
·         Μέτρα για να ζούνε με αξιοπρέπεια οι άνεργοι. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ίσο με τον βασικό μισθό, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
·         Ίδια δικαιώματα  για ίδια δουλειά, όχι στον εργασιακό απαρτχάιντ ενάντια την νεολαία.
·         Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και υπογραφή ΕΓΣΣΕ με μισθούς στα επίπεδα του 2008. Μόνιμη σταθερή δουλειά, κατάργηση κάθε ελαστικής εργασίας. Όχι στην εργοδοτική τρομοκρατία, την μαύρη και απλήρωτη δουλειά.
·         Δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, κοινωνική προστασία για όλους.
·         Όχι στην ιδιωτικοποίηση και την απελευθέρωση των αγορών. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία. Κατάργηση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ.
·         Δραστική μείωση της άμεσης φορολογίας των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, με ταυτόχρονη γενναία αύξηση της άμεσης φορολόγησης του κεφαλαίου. Μείωση – κατάργηση των έμμεσων φόρων.
·         Συνδικαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Δημοκρατία στα συνδικάτα. Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Όχι στον νέο 330.

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Για να μπορούν να γίνουν πράξη οι διεκδικήσεις μας, για να βελτιωθεί η ζωή μας πρέπει να καταργηθούν τα μνημόνια και οι τοκογλυφικές δανειακές συμβάσεις, όχι τα δικαιώματά μας.. Να διαγράψουμε το χρέος όχι τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες.. Απειθαρχία στις συνθήκες και έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ για να μην είναι οι εργαζόμενοι κάτω από τους διαρκείς εκβιασμούς των τοκογλύφων και τις επιταγές των πολυεθνικών. Για να μπουν οι εργαζόμενοι στο τιμόνι της κοινωνίας
ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Για να δικαιωθούν οι αγώνες τόσων χρόνων πρέπει να αλλάξει ριζικά η πολιτική και όχι απλά η κυβέρνηση που την διαχειρίζεται! Η ελπίδα του λαού δεν βρίσκεται σε μια πολιτική «διαπραγμάτευσης», συμβιβασμού και αποδοχής του πλαισίου και των δεσμεύσεων απέναντι στην ΕΕ, τους τοκογλύφους και την ολιγαρχία του πλούτου. Αυτή η πολιτική οδηγεί σε μεγάλες ήττες όπως έγινε πρόσφατα στην Κύπρο.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Να κάνουμε την απεργία ένα μεγάλο σταθμό στην πάλη μας, με όλο το λαό και πρώτα απ’ όλα με τη νεολαία και το κίνημά της. Παρά και ενάντια στη ΓΣΕΕ που θα την ήθελε μια ντουφεκιά στον αέρα. Από τώρα και μέχρι τον Φλεβάρη να δώσουμε με τους αγώνες μας την μάχη της ανατροπής, από τα κάτω και τα αριστερά, χωρίς αυταπάτες και άλλη εκλογική αναμονή. Με την πίστη και την ελπίδα ότι με τον λαό στο προσκήνιο ο τροχός της ιστορία μπορεί να γυρίσει.

'Ολες και όλοι στην απεργία,όλες και όλοι στην συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων στις 10 π.μ. την Πέμπτη 27/11.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.:25η Νοεμβρίου, μία ημέρα με αλληλεγγύη και διεκδίκηση για έναν κόσμο χωρίς βία και καταπίεση εναντίον των γυναικών

Στις 25 Νοεμβρίου του 1960 εκτελούνται τρεις γυναίκες στη Δομινικανή Δημοκρατία: η Μινέρβα, η Μαρία Τερέσα και η Πάτρια, οι τρεις, δηλαδή, από τις τέσσερεις αδερφές Μιραμπάλ, γνωστές για την αντιδικτατορική τους δράση ενάντια στο καθεστώς του Ραφαέλ Τρουχίγια, γνωστού ως Ελ Χέφε. Ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου σε ενέδρα, με εντολή του δικτάτορα. Η ημερομηνία της εκτέλεσής τους γίνεται ορόσημο ως ημέρα μνήμης ενάντια στη βία κατά των γυναικών.
Η βία εξακολουθεί να ορίζει, σαν λάιτ μοτίφ, τη θλιβερή ημερήσια διάταξη της ζωής εκατομμυρίων γυναικών. Στο σπίτι, τη δουλειά, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, το λεωφορείο, το γκισέ της δημόσιας υπηρεσίας, το θάλαμο του νοσοκομείου, το δρόμο. Ενδοοικογενειακή βία, bullying, βιασμός, διαπόμπευση δίνουν τον τόνο στις πράξεις και στις παραλείψεις μιας κοινωνίας που κατά τα άλλα περηφανεύεται ότι έχει καταφέρει να αγγίξει εκείνη την πολυπόθητη ισότητα, για την οποία για έναν σχεδόν αιώνα πάλεψε το φεμινιστικό κίνημα. Η υποτίμηση και ο σεξισμός χαρακώνουν την έτσι κι αλλιώς κακογυαλισμένη πατίνα μιας κοινωνίας που διατείνεται ότι ο φεμινισμός είναι παρωχημένος και αντιμετωπίζει με επιθετικότητα ή χλεύη τις φωνές που εναντιώνονται και διεκδικούν.
Γυναίκες που τις ρίχνουν από τη σκάλα για ένα καμένο φαί. Γυναίκες που χαστουκίζονται για ένα εισιτήριο αστικής συγκοινωνίας. Γυναίκες οροθετικές, των οποίων η αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται εκλογικός άσος στο μανίκι ενός υπουργού. Τρανς γυναίκες που πληρώνουν με άγριο ξύλο το θάρρος να ισορροπήσουν τη βούληση και τις επιθυμίες τους με τη μορφή του σώματός τους. Γυναίκες που βιάζονται ή ακρωτηριάζονται τα γεννητικά τους όργανα. Γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα από τους σύγχρονους δουλεμπόρους του trafficking. Γυναίκες μετανάστριες που κοιμίζουν τα παιδιά τους σε ξενοδοχεία-καταγώγια και μένουν όλη νύχτα με το ένα μάτι ανοιχτό. Γυναίκες εργαζόμενες που εκβιάζονται να μην κάνουν παιδιά. Γυναίκες απολυμένες που αντιμετωπίζουν στο δρόμο τη βία της αστυνομίας, της κοινωνικής απάθειας και των απλήρωτων λογαριασμών.
Η εικόνα κραυγάζει. Ας πάρουμε το χρόνο να αναρωτηθούμε λίγα λεπτά: υπάρχει ή δεν υπάρχει ανάγκη για μια ισχυρή απάντηση απέναντι στην έμφυλη βία; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ανάγκη να σταθούμε επιτέλους όλες μαζί, αλληλέγγυες, δυναμικές, ορίζοντας μία καινούρια χάρτα διεκδικήσεων αλλά και υπερασπίζοντας ξανά και σταθερά την υπάρχουσα; Χρειαζόμαστε μία κοινωνία που δεν θα αφήνει καμία γυναίκα έρμαιο και θύμα στα χέρια του πατέρα, του συντρόφου, του εργοδότη ή του τυχαίου αρσενικού που αποφάσισε να επιβεβαιώσει την εξουσία που του έδωσε η πατριαρχία πάνω της.
Αυτή την 25η Νοέμβρη ενώνουμε τις φωνές μας με τις γυναίκες που αγωνίζονται. Μαζί με τις Αγωνιζόμενες Καθαρίστριες του Υπ.Οικ., που εδώ και 15 μήνες βρίσκονται στο δρόμο, δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και σε κάθε γυναίκα, θύμα της βίας.
Δεν θέλουμε μόνο βελτίωση των όρων ζωής μας, θέλουμε την ίδια μας τη ζωή πίσω, να την ορίζουμε και να την καθορίζουμε εμείς και μόνο εμείς. Θέλουμε και παλεύουμε για μία κοινωνία χωρίς σεξισμό και βία, απαλλαγμένη από κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση.
  • Δικαίωση στον αγώνα των αγωνιζόμενων καθαριστριών.
  • Να καθαρίσουμε με την έμφυλη βία.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.: Πλήρη δικαιώματα για τους κρατουμένους Ηρ. Κωστάρη και Ν. Ρωμανό

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. εκφράζει τη συμπαράστασή της στους απεργούς πείνας Ηρακλή Κωστάρη και Νίκο Ρωμανό που με το έσχατο αυτό μέσο αγωνίζονται για να τους παρασχεθούν οι προβλεπόμενες για όλους τους κρατούμενους εκπαιδευτικές άδειες. Και οι δύο έχουν όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για αυτό, ενώ ο Ηρακλής Κωστάρης επί διόμισυ χρόνια πριν έπαιρνε τις σχετικές άδειες, χωρίς ποτέ να παραβιάσει τους όρους τους. Σταματήσαν να του χορηγούνται  μετά την απόδραση του Χρ. Ξηρού αυθαίρετα και χωρίς αιτιολογία.
Καταδικάζει την εκδικητική, κινούμενη από λόγους πολιτικής αντιπαλότητας άρνηση της κυβέρνησης να επιτρέψει την ισονομία στις φυλακές, παραβιάζοντας απροκάλυπτα το νόμο και χρησιμοποιώντας τις διακρίσεις ως μέσο επιλεκτικής κοινωνικής και βιολογικής εξόντωσης των κρατουμένων. Είναι μία πολιτική συνεπής προς την όλη πολιτική οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που υπηρετούν τα μνημόνια και ο καθημερινά αυξανόμενος αυταρχισμός της.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει την κυβερνητική αναλγησία και την αδιαφορία για την εκπλήρωση των αναγκών υγείας και εκπαίδευσης των κρατουμένων εξαντλεί το ενδιαφέρον της στη δημιουργία φυλακών τύπου Γ και υψίστης ασφαλείας, χώρων στέρησης δικαιωμάτων και απομόνωσης. Καλεί τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, τη νεολαία, τους δικηγορικούς συλλόγους, τους κοινωνικούς φορεία, τα κόμματα να σταθούν στο πλευρό των Κωστάρη και Ρωμανού.
Απαιτεί την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας, για τον κίνδυνο της υγείας των οποίων ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση και η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

24 Νοεμβρίου 2014

Εξελίξεις στον αγώνα για την δικαίωση της εγκύου εργαζομένης

πηγή, Παντιέρα

Διαμαρτυρία στην επιθεώρηση εργασίας Ηρακλείου, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή το πρωί, έπειτα από κάλεσμα του παραρτήματος σωματείου μισθωτών τεχνικών, για την δικαίωση της εγκύου, στην οποία η τεχνική εταιρία ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ όπου εργάζεται, της ζήτησε να ρίξει το παιδί ή να παραιτηθεί!
Για την μέρα εκείνη είχε οριστεί τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας, που όμως πήρε αναβολή για τη Δευτέρα 22/12 λόγω της αποχής του Δικηγορικού Συλλόγου. Ιδιαίτερα θετική εξέλιξη αποτελεί το γεγονός ότι η εταιρεία προχώρησε στη καταβολή μεγάλου μέρους των οφειλών της προς την εργαζόμενη.
Πλήθος σωματείων έχουν εκδώσει ψηφίσματα συμπαράστασης. Ανακοινώσεις έχουν εκδώσει επίσης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηρακλείου, το ΠΑΜΕ Ηρακλείου, η ΟΓΕ Ηρακλείου και ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μ. Κριτσωτάκης.
Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι μοναδική. Έχουν πυκνώσει οι περιπτώσεις εργοδοτικών αυθαιρεσιών απέναντι σε έγκυες εργαζόμενες, για διάφορα ζητήματα (άδειες, άρνηση επαναπρόσληψης κα). Μάλιστα υπάρχουν εργοδότες οι οποίοι με την πρόσληψη υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να υπογράψουν χαρτί στο οποίο δεσμεύονται πως εάν μείνουν έγκυες θα αποχωρήσουν οικιοθελώς και δεν θα προβάλουν καμία απαίτηση.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου του σωματείου
Δελτίο Τύπου 22.11.2014
Η ορισμένη για χθες 21/11 τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας πήρε αναβολή για τη Δευτέρα 22/12 λόγω της αποχής του Δικηγορικού Συλλόγου, στην οποία συμμετείχαν οι δικηγόροι και των δυο πλευρών. Αποτελεί ιδιαίτερα θετική εξέλιξη ότι εντός 3 ημερών από την ημέρα της επίδοσης της καταγγελίας πραγματοποιήθηκε η καταβολή μεγάλου μέρους των οφειλών από την εργοδότρια εταιρεία ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ προς την εργαζόμενη και μέλος μας.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει τις νόμιμες και δίκαιες εργασιακές διεκδικήσεις της συναδέλφου αλλά και όλων των εργαζομένων όπου μέσα από την συλλογική δράση μπορούν να περιφρουρηθούν. Στέκεται και θα στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων στην προάσπιση των δικαιωμάτων τους και τη διασφάλιση αξιοπρεπών εργασιακών συνθηκών. Καλούμε τους εργαζόμενους να ενταχθούν στα σωματεία τους για την συλλογική δράση στους εργασιακούς χώρους απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση που δέχονται μέσω αντεργατικών νόμων και διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων. Ο δρόμος των συλλογικών διεκδικήσεων είναι αυτός που πάντα οδηγούσε και συνεχίζει να οδηγεί σε νίκες τους εργαζομένους.
Η αξιοπρέπεια στη ζωή και τη δουλειά είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο αγώνας ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι κοινός αγώνας όλων των σωματείων, όλων των εργαζομένων και των ανέργων. Ο κοινός μας αγώνας και η αλληλεγγύη είναι η ελπίδα και η δύναμη μας.
Ευχαριστούμε σωματεία και εργαζομένους/ανέργους για τη φυσική τους παρουσία και την έμπρακτη συμπαράσταση και συμμετοχή τους στη μαζική παράσταση που πραγματοποιήθηκε χθες έξω από τη επιθεώρηση εργασίας. Ευχαριστούμε για τα ψηφίσματα αλληλεγγύης που διαρκώς λαμβάνουμε από σωματεία, συλλογικότητες αλλά και τα μηνύματα συμπαράστασης από μεμονωμένους εργαζομένους. Ψηφίσματα αλληλεγγύης μέχρι στιγμής προσυπογράφουν τα παρακάτω σωματεία/ ενώσεις/ συλλογικότητες:
-ΕΛΜΕ Ηρακλείου -Σύλλογος Δασκάλων «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» -Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Ηρακλείου «Γαλάτεια Καζαντζάκη» -Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων Κρήτης -Σωματείο Εργαζομένων ΠαΓΝΗ  (Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου) -Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών Σχολής Επιστημών Υγείας -Εργαζόμενοι στην ΕΡΑ Ηρακλείου -Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (από Αθήνα) -Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής -Ένωση Υπαλλήλων ΟΑΕΔ Κρήτης -Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργατοϋπαλληλων Εμφιαλωμένων Ποτών -Φύλο Συκής, συλλογικότητα για τα γυναικεία δικαιώματα -Οργάνωση Γυναικών Ελλάδας-Ηρακλείου -Σωματείο Προσωπικού Η.ΔΙ.ΚΑ.Α.Ε. -Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων ΜΟΔ ΑΕ -Σύλλογος Εργαζομένων στην ΕΘΝΟDATA -ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής -Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας -Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Νίκαιας-ΑΓ.Ι.Ρέντη -Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕ-ΟΤΑ -Ένωση Συλλόγων Γονέων Σχολείων Αγίας Παρασκευής -Σύλλογος Εργαζομένων Παμμακαρίστου (Ίδρυμα για το παιδί η «Παμμακάριστος»)
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών – Παράρτημα Ηρακλείου

Occupy Cal, 2014 Το Μπέρκλεϊ στο...έλεος "θρασιμιών"

μπερκλει4

μετάφραση: Δανάη Κυρλή, Το Περιοδικό 

ο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ ήταν αυτό που το 1968 δημιούργησε μία από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Από τότε, το όνομά του έχει συνδεθεί με γεγονότα διεκδικήσεων δικαιωμάτων, καθώς και με το πιο προοδευτικό ρεύμα της αμερικανικής σκέψης (τέτοιες μέρες το 2011, το Occupy Cal [Cal, το "χαϊδευτικό" του Παν. Μπέρκλεϊ] ήταν από τα πιο ισχυρά στο κίνημα Occupy που ξεκίνησε από τη Wall Street).

Τυπικά παραμένει δημόσιο, παρόλο που εδώ και χρόνια η χρηματοδότησή του στηρίζεται σε «δωρεές» μεγάλων εταιριών -όπως η BP και η Dow Chemicals- και σε επιβολή διδάκτρων. Η ανακοίνωση της φετινής χρονιάς εκ μέρους των πρυτανικών αρχών για αύξηση των διδάκτρων, καθώς και για αντιδημοκρατικές αλλαγές σε σχέση με τη λήψη αποφάσεων οδήγησαν σε φοιτητικές κινητοποιήσεις. Την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε συνέλευση μέσα στο Warren Hall [ένα από τα μεγαλύτερα κτήρια του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, με το μεγαλύτερο auditorium σε ολόκληρο το campus], κατά την οποία λήφθηκε η απόφαση για κατάληψη του εν λόγω κτηρίου. Στις 20 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε δεύτερη γενική συνέλευση, την απόφαση της οποίας δημοσιεύουμε παρακάτω, από την ιστοσελίδα που έχουν δημιουργήσει οι φοιτητές για την κατάληψή τους http://theopenuc.wordpress.com/2014/11/22/press-release-from-wheeler-hall/ . Να σημειώσουμε ότι η ασφάλεια του Πανεπιστημίου προχώρησε σε μία προσαγωγή, ενώ ελέγχει την είσοδο και την έξοδο των φοιτητών και όσων συμπαρίστανται.
Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια, 21 Νοέμβρη 2014 –
Εμείς οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϊ και μέλη της πανεπιστημιακής του κοινότητας συγκεντρωθήκαμε την Τετάρτη 19 Νοέμβρη στο Wheeler Hall σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Αντιτασσόμαστε στις προθέσεις των αρμόδιων αρχών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια να αυξήσουν τα δίδακτρα του Μπέρκλεϊ κατά 27,6% μέσα σε πέντε χρόνια, παρά τις αντιδράσεις από ομάδες φοιτητών και πανεπιστημιακών σε όλη την πολιτεία. Κάτι τέτοιο θα αύξανε τα ετήσια δίδακτρα του Μπέρκλεϊ σε $15,560 για τους φοιτητές από την πολιτεία και σχεδόν σε $45,000 για τους υπόλοιπους φοιτητές μέχρι το 2020, μη συμπεριλαμβανομένων των εξόδων διαβίωσης. Μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας ψηφίσαμε την Τετάρτη για να επικυρώσουμε τα παρακάτω αιτήματα:
  1. Καμία αύξηση στα δίδακτρα
  2. Πλήρη διαφάνεια στον προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια υπό το νομοσχέδιο 94 της Καλιφόρνια και
  3. Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες ενάντια στον Τζέφ Νόβεν, που συνελήφθη στις 19 Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια της συνάντησης των αρμόδιων της εκπαίδευσης με ψευδείς κατηγορίες.
Παρόλο που αυτό το κίνημα ξεκίνησε με τη λογική μιας κατάληψης, εμείς που οργανώσαμε αυτό το χώρο σαν μια συμβολική ανάκτηση της ανώτατης εκπαίδευσης, το ονομάζουμε Wheeler Commons [σ.μ. από το κτήριο Wheeler Hall]. Με την επίγνωση ότι βρισκόμαστε σε εδάφη των [Ινδιάνων] Ohlone και με την πεποίθηση ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ανοιχτό και να ανήκει σε όλους, δεν διακόπτουμε τις τάξεις. Υπερασπιζόμαστε το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο: οικονομικά προσιτή, προσβάσιμη, δημόσια εκπαίδευση. Συνεπώς, σκοπεύουμε η παράσταση αλληλεγγύης μας να προκαλέσει έναν ειλικρινή διάλογο μεταξύ των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, τις αρμόδιες αρχές και την πολιτεία.
Αναγνωρίζοντας την προσοχή που έχει λάβει το κίνημά μας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επιθυμώντας να διατηρήσουμε το διάλογο και τη διαφάνεια, η Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Wheeler Hall στις 3 μ.μ. την Πέμπτη 20 Νοέμβρη ενέκρινε τη δημιουργία μιας ανοιχτής και δημοκρατικής Επικοινωνιακής Συνέλευσης για να βελτιστοποιήσει την εξωτερική επικοινωνία.
Αυτή τη στιγμή το Wheeler Hall σφύζει από δραστηριότητες: φοιτητές συμμετέχουν σε συζητήσεις, μοιράζονται ιστορίες, ασχολούνται με συγκεκριμένα θέματα της εκστρατείας μέσω ομάδων εργασίας, κάνουν συνελεύσεις για τις κινητοποιήσεις, δημιουργούν τέχνη, τρώνε, καθαρίζουν, κάνουν τις εργασίες τους κλπ. Μια αποχή έχει προγραμματιστεί για το μεσημέρι της Δευτέρας 24 Νοέμβρη σε συνδυασμό με άλλα τμήματα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι να δουλέψουμε με ομάδες τύπου και μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας μέσω email ή τηλεφώνου και να κανονίσουμε συνεντεύξεις.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Off shore εθνικόφρονες

Ένας-ένας οι «καθαρά χέρια» που κινητοποίησε το σύστημα για να στηρίξει το μαύρο μέτωπο που κυβερνάει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, αποκαλύπτονται. Πιο πρόσφατος, όχι όμως τελευταίος, ο Καρατζαφέρης, o «πατριώτης», που μετράει τα καντάρια της εθνικοφροσύνης με τα νούμερα των λογαριασμών από το εμπόριο όπλων, στο όνομα της «άμυνας της χώρας» και των «εθνικών ιδανικών» πάντα. Ο άνθρωπος που χαιρέτισε ως «γενναίο» ο ΓΑΠ, αποδεικνύεται… οφσορίστας και το ΛΑΟΣ, το κόμμα του, πλυντήριο μαύρου χρήματος. Ο έμπορος ελπίδας ήταν και… έμπορος όπλων σύμφωνα με το κατηγορητήριο που βγήκε στον αέρα της τελευταίες μέρες, ελέω αλληλοσφαγής στο κυβερνητικό πεδίο και απόλυτης ανάγκης της κυβέρνησης να μοιραστεί τα ιμάτια του σχεδόν 3% που πήρε το ΛΑΟΣ στις εκλογές.

Δεν μας καταλαμβάνει καμία έκπληξη με τις αποκαλύψεις για ποιόν του Καρατζαφέρη. Τέτοια δεν ήταν πάντα η «εθνικοφροσύνη»; Ακροδεξιός, πατριδοκάπηλος, επικίνδυνος και αριβίστας. Ταιριάζει απόλυτα στο κυβερνητικό προφίλ που διαθέτει η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.


H αρπαγή των υδάτων

της Μαριάννας Τζιαντζή, πηγή "Πριν"
Ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου: Δίψασαν, κοράκιασαν οι ζητάδες, τόσες ώρες που χιμούσαν επί δικαίων και αδίκων, περικύκλωσαν ένα περίπτερο στα Εξάρχεια και πήραν για λάφυρα πλαστικά μπουκάλια με νερό χωρίς να πληρώσουν.
Μπορεί η τέχνη της θεατρικής επιθεώρησης να έχει πάρει την κάτω βόλτα, όμως το λαϊκό χιούμορ δεν έχει στερέψει: αναρίθμητα είναι τα σκίτσα, τα φωτογραφικά κολάζ, τα λογοπαίγνια, τα συνθήματα που γελοιοπούν αυτή την αρπαγή των υδάτων. Οι αστυνομικοί και οι προστάτες τους έγιναν ρεζίλι των σκυλιών και οι κυνηγημένοι, οι δαρμένοι, οι ψεκασμένοι με χημικά και μπουκωμένοι από τα δακρυγόνα πήραν την εκδίκησή τους.
Το περιστατικό αυτό συζητήθηκε σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ό,τι άλλες σημαντικές ειδήσεις, όπως για παράδειγμα το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για τις «ιατρικές εταιρείες» που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα. Πρόκειται για ένα έκτρωμα, όπως έχει επιεικώς χαρακτηριστεί, που εξευτελίζει ακόμα περισσότερο τον πάσχοντα άνθρωπο και τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία και, ταυτόχρονα, ευνοεί «τα δικά μας» γαλαζοπράσινα παιδιά. Κάτι ανάλογο ισχύει και με το νομοσχέδιο για την «έρευνα, την τεχνολογική ανάπτυξη και την καινοτομία», που σύντομα θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Υγειονομικό Άουσβιτς είναι το πρώτο νομοσχέδιο, ο τάφος της επιστημονικής έρευνας το δεύτερο.
Οι δύο αυτές τελευταίες ειδήσεις «δεν πουλάνε» ή μάλλον φαίνεται να αφορούν ειδικά κομμάτια του πληθυσμού, δηλαδή τους άμεσα θιγόμενους, παρόλο που οι επιπτώσεις τους θα πλήξουν τους πάντες πλην των λίγων ημέτερων ωφελούμενων.
Ειδήσεις για το λαό και ειδήσεις για τους ψαγμένους, τους επαΐοντες; Όχι ακριβώς. Η άνιση προσοχή που δίνουμε σε διαφορετικές κατηγορίες ειδήσεων είναι δείγμα, σύμπτωμα της διάσπασης της δράσης και των ενδιαφερόντων μας, της αδυναμίας μας να δώσουμε συνολική, ενωτική αγωνιστική απάντηση σε ό,τι λεηλατεί το σήμερα και το αύριο αυτού του τόπου.
Από τη μια, ειδήσεις «άχαρες», δύσπεπτες, αλλά που ορίζουν τη μοίρα μας. Από την άλλη, ειδήσεις πιασάρικες, που προσφέρονται για σχολιασμό αλλά συχνά επιβεβαιώνουν τα κινηματικά στερεότυπά μας και μας καθηλώνουν στο μικρόκοσμό μας. Η αυθόρμητη βαρβαρότητα των μπάτσων δεν είναι τίποτα μπροστά στην ορθολογική και θεσμικά επεξεργασμένη βαρβαρότητα του συστήματος.

 

Με τη δημοκρατία των συνελεύσεων

Με τη δημοκρατία των συνελεύσεων

Δυναμική απάντηση του κινήματος στις επιθέσεις κυβέρνησης-Φορτσάκη 

του Γιώργου Μανούρα, εφημ. "Πριν"
Η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές των πανεπιστημίων και ιδιαίτερα του πρύτανη του ΕΚΠΑ Θ. Φορτσάκη επέλεξε να μετατρέψει, το προηγούμενο διάστημα, το κέντρο της Αθήνας σε φρούριο. Τα πανεπιστήμια στο κέντρο έκλεισαν και φρουρούνταν από τα ΜΑΤ, τα οποία απαγόρευαν την είσοδο των φοιτητών σε αυτά. Ουσιαστικά η κυβέρνηση απαγόρευσε στους φοιτητικούς συλλόγους να συνεδριάσουν μέσα από γενικές συνελεύσεις, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να μπλοκάρει τη μαζικοποίηση της συμμετοχής των φοιτητών στις εκδηλώσεις για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη. Ακολούθησε ο σοβαρός τραυματισμός δυο φοιτητών από τα κλομπ των δυνάμεων καταστολής έξω από τη Νομική αλλά και το βίαιο χτύπημα της φοιτητικής πορείας για μια ακόμα φορά από τα ΜΑΤ και τις ομάδες ΔΕΛΤΑ στο Πολυτεχνείο, όπου θα πραγματοποιούνταν συντονιστικό την Πέμπτη 13 Νοέμβρη το βράδυ.
foititikoi
Στην προσπάθεια αυτή της συνολικότερης καταστολής του Φοιτητικού Κινήματος εντάσσεται και η ανακοίνωση που εξέδωσε η πρυτανεία του ΕΚΠΑ σχετικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μέσα σε ένα παραλήρημα αυταρχισμού η πρυτανική αρχή βάζει μια κατεύθυνση διεξαγωγής «δημοψηφισμάτων» μέσω διαδικτύου, με ερωτήσεις που θα τίθενται από τις επιμέρους αρχές και θα αφορούν το δίπολο «ανοιχτή – κλειστή σχολή», υποκαθιστώντας την έννοια των γενικών συνελεύσεων και των φοιτητικών συλλόγων, οι οποίες θα μπουν στο περιθώριο, δηλαδή θα καταργηθούν. Ο μανδύας με τον οποίο θέλει να ντύσει την κατάργηση του γνήσιου δημοκρατικού κυττάρου του φοιτητικού σώματος, των γενικών του συνελεύσεων, δεν ξεγελά κανέναν! Ο Θ. Φορτσάκης και οι νέες πρυτανικές αρχές, όπως και τα Συμβούλια Ιδρύματος, το υπουργείο, οι εξωτερικές αξιολογήσεις αλλά και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, έχουν μιλήσει για μια ανάγκη αποπολιτικοποίησης των συλλόγων. Θέλουν να κάνουν τα πανεπιστήμια «κολέγια», με φοιτητές που δεν θα σηκώνουν το ανάστημά τους για να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Θέλουν φοιτητές που θα υποδέχονται «με το σεις και με το σας» πρυτάνεις και καθηγητάδες – μάνατζερ και παίρνουν το ρόλο του εκπροσώπου τύπου της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια αλλά και του αστυνομικού διευθυντή αν χρειαστεί. Φοιτητές που θα υποδέχονται ως «ανάπτυξη» και «εξυγίανση» τις εταιρείες που πάνε να αλώσουν πλήρως το πανεπιστήμιο ορίζοντας το γνωστικό αντικείμενο των σχολών. Θέλουν η νεολαία να συμβιβάζεται με το μέλλον που της ετοιμάζουν, να πιστέψει πως φταίει η ίδια για τα προβλήματά της!

Το φοιτητικό κίνημα δεν τρομοκρατείται, ούτε ράβει κοστούμια διαλόγου με τους Φορτσάκηδες! Το φοιτητικό κίνημα δεν αποστειρώνεται, αλλά συνεχίζει να παλεύει για τα αιτήματά του σε σπουδές και δουλειά με αξιοπρέπεια για όλους, για μια ολόκληρη ζωή όπως την ονειρεύονται οι νέοι, χωρίς φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση και εκμετάλλευση, και όχι για την επιβίωση στην κόλαση της κρίσης. Το φοιτητικό κίνημα ξέρει ότι όταν η κυβέρνηση και οι Φορτσάκηδες μιλάνε για «δημοκρατία» εννοούν μπάτσους και εισαγγελείς απέναντι στο κίνημα, εννοούν κρίση, Μνημόνια και χρέη που άλλος τα δημιουργεί και άλλος τα πληρώνει, εννοούν διαρκή απειλή διά της απόλυσης από τη δουλειά ή της διαγραφής από το πανεπιστήμιο, εννοούν πως όποιος αμφισβητεί το σύστημά τους είναι τρομοκράτης! Για το φοιτητικό κίνημα, δημοκρατία είναι επιβολή των αναγκών του, ο αγώνας μέσα από μαζικές πολιτικές γενικές συνελεύσεις και ο συντονισμός τους. Για το φοιτητικό κίνημα, δημοκρατία είναι να σπάσει τη βιτρίνα της ομαλότητας και της δήθεν συναίνεσης, που όσο επιβάλλεται διαλύει τη ζωή του λαού και της νεολαίας!
Και τη σπάει μέρα με τη μέρα. Δείχνει πως δεν καταστέλλεται και δεν ενσωματώνεται! Αυτές τις μέρες ξεσπάει ένα κύμα καταλήψεων πανελλαδικά το οποίο στοχεύει στο σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και τους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής που διαλύουν τις ζωές μας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου – για να μη μείνει στη θέση του κανένας Φορτσάκης, κανένας αντιλαϊκός νόμος, καμία κυβέρνηση! Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε οι φοιτητές καλούν το σύνολο της εκπαίδευσης να βρεθεί στο πλάι τους. Κινητοποιούνται μαζί με τους μαθητές εδώ και μήνες και καλούν όλο το λαό να κατέβει στην απεργία της 27ης του Νοέμβρη ώστε να δημιουργηθεί ένα πραγματικό ποτάμι ρήξης και ανατροπής που θα θυμίζει τις μαχητικές και μεγαλειώδεις απεργίες της περιόδου 2010-12. Όπως το 1973 έτσι και τώρα οι φοιτητές κάνουν το πρώτο βήμα. Βγαίνουν μπροστά, με ψηλά το κεφάλι και αγωνίζονται κόντρα στην τρομοκρατία της κυβέρνησης και των πραιτοριανών της, αλλά και κόντρα στην εκλογική αναμονή που μας θέλει στον καναπέ μας να περιμένουμε άπραγοι και ήσυχοι. Πρέπει να βρεθούμε στο δρόμο για να ανατρέψουμε το σύνολο αυτής της πολιτικής για να σπουδάσουμε, να εργαστούμε και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, με βάση τις ανάγκες μας και τις δυνατότητες της εποχής

 

23 Νοεμβρίου 2014

Το φάντασμα της κατάρρευσης

Του Γιώργου Δελαστίκ, εφημ "Πριν"

Εκρηκτική η πολιτική κατάσταση στη χώρα. Οι Γερμανοί και η ΕΕ από τη μια κι οι Αμερικανοί μέσω ΔΝΤ από την άλλη λιώνουν κυριολεκτικά σαν σκουλήκι τη χαμερπή, εθελόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. 

Θεωρώντας την «τελειωμένη», προσπαθούν να αρπάξουν ό,τι μπορούν περισσότερο από αυτήν, προτού ο λαός τη διώξει κλοτσηδόν από την εξουσία. Η προοπτική της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης όλων σχεδόν των σημερινών βουλευτών που έχει κάνει μπάχαλο το ΠΑΣΟΚ. 

Ο Γιωργάκης, ο υπ’ αριθμόν ένα πολιτικός εγκληματίας εναντίον του ελληνικού λαού, που συνειδητά και προμελετημένα οδήγησε τη χώρα σε καθεστώς μνημονιακής υποδούλωσης, τινάζει στον αέρα τον Βενιζέλο. Ζητάει άμεση σύγκληση έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με θέμα την εκλογή… αρχηγού και μάλιστα από τη βάση! Επιχειρεί δηλαδή να εκμεταλλευθεί τη μέγιστη απέχθεια που έχουν όλοι οι Έλληνες –μηδέ των ακραιφνών ΠΑΣΟΚων εξαιρουμένων– προς το πρόσωπο του Βενιζέλου, για να τον εκθρονίσει!
Μέσα στο φτωχό του το μυαλό, μάλιστα, καθόλου δεν αποκλείεται να νομίζει ο Γιωργάκης ότι θα εκλέξουν αυτόν αρχηγό όσοι ΠΑΣΟΚοι έχουν ακόμη απομείνει σε αυτό το σιχαμένο κόμμα μετά τη λαίλαπα των αρχηγών του Σημίτη, Γιωργάκη και Βενιζέλου! Αμετανόητα μνημονιακός, όπως συνάγεται από τα όσα επαίσχυντα είπε κατά τη δήθεν παρουσίαση του βιβλίου του Συμεών Κεδίκογλου, ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει αντιληφθεί προφανώς ότι οι Έλληνες τον μισούν όσο και τον Βενιζέλο και μάλιστα αυτόν θεωρούν υπεύθυνο για το Μνημόνιο, με τον Βενιζέλο να συνεχίζει το έγκλημα του και απλώς να είναι πολύ αντιπαθέστερος χαρακτήρας. «Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κανείς, όταν τα δύο μεγαλύτερα σήμερα κόμματα γαλουχήθηκαν την πιο κρίσιμη για την πατρίδα ώρα στο ίδιο αντιμνημονιακό καλούπι;» είναι μια από τις τερατολογίες που είπε ο… «τζιχαντιστής του Μνημονίου» Γ. Παπανδρέου. Κατηγορεί δηλαδή ο Γιωργάκης τη… ΝΔ για μνημονιακό κόμμα! «Το ζήτημα δεν είναι η μεταμνημονιακή Ελλάδα» ισχυρίζεται, απειλώντας τον ελληνικό λαό με τη… «θρυλική» πλέον φράση του «έχει ο καιρός γυρίσματα»! Μας απειλεί δηλαδή ότι θα επιστρέψει! Έτσι νομίζει! Σκασίλα μας όμως με τον Γιωργάκη. Αυτός ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι έχει σχέση με την Αριστερά.


Με τα… «λιγούρια της εξουσίας» (όπως αποδεικνύεται από τα λεγόμενά τους) του ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι το θέμα τι γίνεται. Ο Γιώργος Σταθάκης, της ακραίας δεξιάς πτέρυγας του κόμματος και προαλειφόμενος για υπουργός Ανάπτυξης σε μελλοντική κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στο ραδιοσταθμό Ρίαλ FM, εμφάνισε γελοία την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο «συναινετικής» εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αρκεί να έχει προσδιοριστεί πριν από την εκλογή Προέδρου η ημερομηνία των εκλογών! Ακόμη και στη διορθωτική δήλωση που τον υποχρεώνουν να κάνει μετά τη θύελλα που ξέσπασε, ο Γ. Σταθάκης αναφέρει ότι «η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί μόνο τότε να προκύψει με συναινετικές διαδικασίες, με βάση τους νέους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς». 

Ποιες μπορεί να είναι οι… συναινετικές διαδικασίες ανάμεσα στους μνημονιακούς «γερμανοτσολιάδες» της ΝΔ και τους «ορκισμένους αντιμνημονιακούς» του ΣΥΡΙΖΑ; Κοροϊδεύει δηλαδή όλο τον ελληνικό λαό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Το μόνο που την ενδιαφέρει συνεπώς είναι να γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός και για το σκοπό αυτό είναι πρόθυμη να εκλέξει μνημονιακό Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Είναι τόσο ανέντιμη πολιτικά;

Μπαίνουν έτσι πολύ σοβαρές υποψίες ότι αυτό που είπε ο Αλέξης Μητρόπουλος στο Βήμα FM είναι κάτι σημαντικότερο από ένα γλωσσικό ατύχημα, στην προσπάθειά του να πείσει τους ψηφοφόρους, πιέζοντάς τους να παράσχουν αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορεί να εφαρμόσει τις φιλολαϊκές υποσχέσεις του χωρίς εσωτερικές κυβερνητικές τριβές. «Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ενδεχόμενο να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική. Είναι πολύ πιθανό» είπε συγκεκριμένα. Μας προετοιμάζει δηλαδή για την άσκηση μνημονιακής πολιτικής από ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντάς την σαν δήθεν «αναπότρεπτη» επιλογή σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας; Δεν περνά δηλαδή, μας λένε, από το μυαλό της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ η εκδοχή, αν αποδειχθεί αναξιόπιστος και μνημονιακός ο όποιος κυβερνητικός της εταίρος, να τον καταγγείλει για τη στάση του, να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει νέες εκλογές για να ενισχύσει ο ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό του και να κυβερνήσει με βάση τις θέσεις του; Προτιμάει δηλαδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει μνημονιακά, να κυβερνήσει δηλαδή ακόμη χειρότερα, ακόμη πιο γερμανόδουλα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που σωστά καταγγέλλει και φτύνει, μόνο και μόνο για να είναι ο Τσίπρας πρωθυπουργός κι ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης υπουργοί; Μόνο αυτό θέλουν; Όλα τα υπόλοιπα που λένε είναι ψέματα για να εξαπατήσουν τον κοσμάκη που ελπίζει με αυτούς να βελτιωθεί η ζωή του;

Μόνο κάποια αριστερά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασαν επί της ουσίας στις δηλώσεις Σταθάκη. «Η συναίνεση συνεπάγεται πολιτική νέας λεηλασίας και νέας διάλυσης» είχε ήδη πει στη Βουλή ο Π. Λαφαζάκης πριν από τις δηλώσεις Σταθάκη. «Μία μόνο λύση υπάρχει: να φύγει αμέσως αυτή η κυβέρνηση: Εδώ και τώρα εκλογές! Καμιά συναίνεση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση συνεννόησης. Καμιά βάση συνεννόησης με ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τεμαχίζουν τη χώρα» πρόσθεσε αμέσως μετά τις δηλώσεις Σταθάκη, πάλι από το βήμα της Βουλής, μιλώντας ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τα πιστεύει. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Με αυτά που λένε άλλα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εμείς αμφιβάλλουμε.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *