01 Απριλίου 2015

ΟΤΕ-ΑΣΟΕΕ: Έρωτας στα χρόνια του επιχειρηματικού (πανεπιστημίου)

Πρωτοβουλία Αριστρών Φοιτητών Π.Α.Φ. - ΕΑΑΚ
Αποσπάσματα από κοινό δελτίο τύπου συμφωνίας μεταξύ Οικονομικού Πανπειστημίου-ΟΤΕ-Cosmote (πανεπιστημιακού ιδρύματος-επιχείρησης-επιχείρησης): «…εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στις συνέργειες μεταξύ επιχειρηματικής και ακαδημαϊκής κοινότητας… Η συμφωνία προβλέπει μεταξύ άλλων:  τη συνεργασία σε κοινούς τομείς δράσης, την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και την αναζήτηση λύσεων σε τεχνικά και επιχειρηματικά θέματα για την αναβάθμιση προϊόντων, εφαρμογών και υπηρεσιών». Άλλο ένα σούπερ νέο για τους Λακασάδες των Καθημερινών, τους Τζήμερους της «επιχειρηματικότητας παντού» και τα ποταμίσια και κυριακομητσοτακικα think tank του TEDX και όχι μόνο. Τι προβλέπει δηλαδή η παραπάνω συμφωνία; Τίποτε άλλο πέραν της προσφοράς της τεχνογνωσίας και της εμπειρίας που αποκομίζονται στα εργαστήρια και την έρευνα του ιδρύματος κατ’ ευθείαν στο πιάτο του επιχειρηματικού ομίλου, στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των παρεχόμενων εφαρμογών, υπηρεσιών και προϊόντων. Όχι όχι έτσι θα το 'γραφε κάποιος δημοσιογράφος του ΔΟΛ. Στην κατεύθυνση της αύξησης της κερδοφορίας του επιχειρηματικού ομίλου. 

Πιο σαφές τώρα. Η συμφωνία αυτή δεν ήρθε, βέβαια, ως κεραυνός εν αιθρία για εμάς. Ανάλογες κινήσεις γίνονται εδώ και καιρό. Πέρυσι π.χ. το ΠΑ.ΜΑΚ. αξιοποιώντας τη διάταξη περί σύστασης πανεπιστημιακής έδρας από φυσικό ή νομικό πρόσωπο του νόμου Διαμαντοπούλου, άνοιγε την πόρτα στη μερικώς ιδιωτική, μερικώς δημόσια ΔΕΗ για να ιδρύσει 3 νέες έδρες με συγκεκριμένη γνωστική κατεύθυνση. Τους σκοπούς εύκολο να τους φανταστείτε. Και δε σταματάμε εδώ. Πάρε-δώσε επιχειρηματικής-ακαδημαϊκής κοινότητας είχαμε και πιο κοντά σε εμάς, στη Φαρμακευτική με τον Κορρέ και των καινοτόμων φοιτητικών group, στην Πάντειο με τη Vodafone, ακόμα και σε εμάς, με τις επαφές της έδρας της φαρμακολογίας με τη γνωστή και μη εξαιρετέα Novartis. Τα παραπάνω δεν είναι κάποια τυχαία pokes των επιχειρήσεων προς την ακαδημαϊκή κοινότητα, είναι μια στρατηγική επιλογή επιχειρηματικοποίησης του Πανεπιστημίου στα χρόνια και μετά τα χρόνια της κρίσης. Μια επιλογή αναγκαία για το επιχειρηματικό κεφάλαιο, καθώς αναζητά με νύχια και με δόντια νέα πεδία κερδοφορίας, μια επιλογή ρεαλιστική και για το πανεπιστήμιο του οποίου οι διοικήσεις βρίσκουν κάπως έτσι την καταπραϋντική αγωγή για την περιορισμένη κρατική χρηματοδότηση. Μια επιλογή (για να πάμε και στα ζουμερά) την οποία ουδέποτε ήθελε να πολεμήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του ρεαλισμού, της υγιούς επιχειρηματικότητας και των μικροτροποποιήσεων στον αναγκαίο νόμο Διαμαντοπούλου.
Και τι λέμε εμείς για τα παραπάνω; Τίποτα λιγότερο από τα απολύτως αναγκαία: έξω οι επιχειρήσεις από τις σχολές, απεμπλοκή του πανεπιστημίου από τα οργανογράμματα και τις καμπύλες κέρδους-ζημίας, γνώση και έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και όχι για τα κέρδη των αετονύχηδων.
Α, και σαν μέσο εκκίνησης για την επίτευξη των παραπάνω, το κλασικό: κατάργηση κάθε διάταξης του νόμου Διαμαντοπούλου. 
Κι αν μας πουν κάποιοι ότι είμαστε οπισθοδρομικοί, ότι αρνούμαστε το μέλλον, ότι είμαστε ρέμπελοι, ότι, στην τελική, οι ιδέες μας βρωμάνε Κούβα και Σοβιετία, τους προτείνουμε να μείνουν λίγο καιρό μακριά από αρθρογραφία τύπου Πάσχου Μανδραβέλλη. Βλάπτει...

ΥΓ: Ο μαρξιστής υπουργός κος Μπαλτάς τι λέει για τα ερωτοτροπήματα επιχειρήσεων-ακαδημαϊκής κοινότητας; Ξέρετε, μπορεί να παίζει και κάτι σε «υπεραξία»…

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *