06 Απριλίου 2015

ΚΚΕ: Ιδεολογικές ακροβασίες στο «ακραίο κέντρο»

του Γιώργου Τσαντίκου, πηγή εφημ. "Πριν"
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ εξαπολύει κυκλώνα λάσπης κατά της Αριστεράς, που δεν διαθέτει την «πιστοποίηση αγώνων» την οποία το ίδιο πιστεύει ότι έχει λάβει. Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, που ανυπόγραφα ή ενυπόγραφα ο Ριζοσπάστης επιτίθεται σκαιά κατά αγωνιστών και αγωνιστριών με ψέματα – με ιδιαίτερη προτίμηση στην αντικαπιταλιστική Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας άφησε πίσω του οτιδήποτε αριστερό στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή και μετατράπηκε αίφνης σε… Ποτάμι. «Άλλα κόμματα, όπως δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, άλλοι ανεγκέφαλοι, η ΧΑ επίσης, μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή, σε άλλο νόμισμα, στο πλαίσιο φυσικά αυτού του συστήματος, της καπιταλιστικής του Ενωσης, της ΕΕ, της επιλογής τέτοιων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Εσείς, κύριοι της συγκυβέρνησης, ακροβατείτε ανάμεσα και στις δύο αυτές εκδοχές και τις ονομάζετε μάλιστα και τις δύο αριστερές» είπε ο Δ. Κουτσούμπας, κάνοντας τον Σταύρο Θεοδωράκη και τους ιδεολογικούς πάτρωνες των θεωριών των ίσων αποστάσεων και της εξίσωσης των άκρων να σκάσουν από τη ζήλια τους που δεν πρόλαβαν εκείνοι να πουν κάτι τέτοιο πρώτοι, από κοινοβουλευτικό βήμα.
Δεν είναι απλώς ότι το ΚΚΕ πάτησε επίσημα πόδι στο ιδεολογικό στρατόπεδο του «ακραίου κέντρου» με αυτή τη δήλωση του γραμματέα του, η οποία ούτε ανασκευάστηκε ούτε «εξηγήθηκε» από το κόμμα. Δεν είναι ούτε το γεγονός ότι ο Δ. Κουτσούμπας διαχώρισε τη θέση του από την κομμουνιστική αξιοπρέπεια και τη συντροφικότητα, διαπράττοντας την αθλιότητα να βάλει στο ίδιο τσουβάλι την «εξωκοινοβουλευτική Αριστερά» μαζί με «άλλους ανεγκέφαλους» και τους νεοναζί της ΧΑ. Επίσης, ότι το ΚΚΕ χρησιμοποιεί για μια ακόμα φορά το μη πειστικό επιχείρημα ότι «η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά διεκδικεί άλλο νόμισμα», αλλά στα παρόντα πολιτικά πλαίσια και εντός της ΕΕ, το οποίο εκτός από παραπλανητικό για όποιον ή όποια το ακούει πρώτη φορά είναι και ψέμα. Αλλά ακόμα και την εκτίμηση πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακροβατεί «ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές», δηλαδή σκέπτεται τη ρήξη με την ευρωζώνη (!), την ώρα που ο Τσίπρας ορκίζεται για την παραμονή στο ευρώ. Για να χτυπήσει την επαναστατική Αριστερά, ο Δ. Κουτσούμπας κάνει και ένα δωράκι στον ΣΥΡΙΖΑ…
Στην ουσία του θέματος, το ΚΚΕ από τη μια υποτιμάει τη σημασία ρήξης και αποδέσμευσης από το ευρώ και την ΕΕ, από την άλλη καταθέτει για μια ακόμα φορά διαπιστευτήρια ως «υπεύθυνη δύναμη», κλείνοντας το μάτι στους «νοικοκυραίους» και τους «φύλακες της λογικής». Έχοντας ήδη πάρει εύσημα από τους χειρότερους δυνατούς, η ηγεσία του ΚΚΕ συνεχίζει να αναπαράγει την πολεμική της κατά της ρήξης και της αποδέσμευσης που άλλωστε έχει χαρακτηρίσει «καταστροφικές» στο πρόσφατο παρελθόν. Μόνο που πίσω από αυτή τη γραμμή, εκεί δηλαδή που στέκονται τα επιχειρήματα του ΚΚΕ, υπάρχει το… ευρώ και όλα αυτά που το κόμμα υποτίθεται ότι αντιπαλεύει. Και ακόμα χειρότερα για το ίδιο, παίρνει θέση δίπλα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που σε όλους τους τόνους δίνουν όρκους παραμονής στο ευρώ.
Την ίδια ώρα που μέλη του ΚΚΕ «ματώνουν» κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, η πρακτική του κόμματος στα σωματεία αποκόβει κάθε επαφή, αρνείται να συμβάλει στην κοινή δράση και στη μαζικοποίηση του κινήματος. Πώς αλλιώς να «μεταφραστεί» η στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, όταν επικαλούνται κατά το δοκούν και συμφέρον νόμους προκειμένου να κόψουν την εκπροσώπηση σχημάτων της αριστεράς, ενώ όταν οι ίδιοι νόμοι περιορίζουν τη δική τους εκπροσώπηση σε σωματεία, εξεγείρονται (και δικαίως); Γιατί η κριτική των στελεχών του ΚΚΕ σε όργανα της περιφερειακής αυτοδιοίκησης αναλώνεται σε συντριπτικό ποσοστό στην «απόδοση ευθυνών» με έναν αφόρητο, βαρετό και αντιδραστικό τελικά συνδικαλιστικό πατερναλισμό, περί «δημιουργίας ψεύτικων ελπίδων», σε δυνάμεις που στο κάτω κάτω αγωνίζονται καθημερινά;
Το πρόγραμμα πάλης και ο αγώνας ενάντια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις των μνημονιακών και μη κυβερνήσεων, ενάντια στην αποψίλωση των εργατικών δικαιωμάτων, έχει θέση στο σήμερα και δεν περιορίζεται σε αυτό που το ΚΚΕ θεωρεί «καθημερινό και αναγκαίο», περίπου δηλαδή στο λίβινγκ ρουμ της «λαϊκής οικογένειας».
Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη Βουλή όχι απλώς ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη, από τις λίγες έτσι ή αλλιώς εκπλήξεις που προσφέρει το ΚΚΕ πλέον, αλλά δημιουργεί και ερωτήματα για το άμεσο μέλλον, τη στάση του κόμματος σε μια σειρά από κορυφαία γεγονότα που φαίνεται ότι πλησιάζουν. Στο προσκήνιο έρχεται ξανά η ανάγκη της ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο αλλά και η ανάγκη της αντεπίθεσης του μαζικού κινήματος. Το ΚΚΕ πού θα βρίσκεται σε αυτό το ραντεβού;

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *