27 Μαΐου 2015

Μαζική και φορτισμένη η εκδήλωση της αποστολής στο Ντονμπάς

πηγή, ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Δείτε εδώ φωτογραφίες από την εκδήλωση

Κατάμεστο, με πολλούς όρθιους και κόσμο έξω στο διάδρομο, ήταν το αμφιθέατρο Γκίνη στο Πολυτεχνείο την Κυριακή 24/5 το απόγευμα. Εκατοντάδες άνθρωποι, και κυρίως πάρα πολλοί νέοι και νέες, έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση που διοργάνωσε η «Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία», για να μεταφέρει τις εμπειρίες των μελών της ελληνικής αποστολή που επέστρεψε πρόσφατα από το Ντονμπάς. Ο χαρακτήρας της εκδήλωσης ωστόσο άλλαξε από τον αρχικό σχεδιασμό με το άκουσμα της είδησης της δολοφονίας του διοικητή Αλεξέι Μοζγκοβόι το προηγούμενο βράδυ (Σάββατο) από φασίστες κοντά στο Λουγκάνσκ. Η ελληνική αποστολή είχε φιλοξενηθεί από την «ταξιαρχία φάντασμα», διοικητής της οποίας ήταν ο Μοζγκοβόι.
Τίτλος της εκδήλωσης «Τι είδαμε στο Ντονμπάς» και ομιλητές 5 από τα 16 μέλη της ελληνικής αποστολής που συμμετείχε στο 2ο Διεθνές Καραβάνι Αλληλεγγύης στο λαό του Ντονμπάς, που βρέθηκε στην περιοχή του Λουγκάνσκ από τις 6 έως τις 11 Μάη. Στις 8.00 το λόγο πήρε ο Γ. Μιχαηλίδης εκ μέρους της καμπάνιας και της αποστολής (δείτε το video), παρουσιάζοντας ένα χρονικό των δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων της ελληνικής αποστολής. Μέσα σε φορτισμένο κλίμα μετέδωσε την είδηση της δολοφονίας του Αλ. Μοζγκοβόι και ακολούθησε προβολή video με δηλώσεις που είχε κάνει ο δολοφονημένος διοικητής λίγες μέρες πριν προς τα μέλη της ελληνικής αποστολής για την δράση της ταξιαρχίας Πρίζρακ (Φάντασμα). Στη συνέχεια οι εκατοντάδες άνθρωποι που συμμετείχαν στην εκδήλωση κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του δολοφονηθέντος διοικητή Αλ. Μοζγκοβόι και της συνοδείας του (συνολικά 6 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην ενέδρα).
Ακολούθησε προβολή φωτογραφικού υλικού τη ελληνικής αποστολής από τις δραστηριότητές της στο Ντονμπάς.
Το λόγο αμέσως μετά πήρε ο Δημήτρης Πατέλης (δείτε το video), ο οποίος αναφέρθηκε στον ηρωικό αγώνα που δίνει ο λαός στο Ντονμπάς. Τόνισε ότι, το ίδιο κέντρο, η Ε.Ε. και ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, που βυθίζουν στη φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση τους λαούς της Ευρώπης και ιδιαίτερα το δικό μας λαό, με την σκληρή λιτότητα και όλη την βάρβαρη πολιτική τους, το ίδιο κέντρο δεν διστάζει να χρησιμοποιεί τα ναζιστικά και φασιστικά τάγματα και τις στρατιωτικές επιθέσεις σε βάρος των κατοίκων της ανατολικής Ουκρανίας που αντιστέκονται. ΕΕ και ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν, εκπαιδεύουν, σκοτώνουν για να επιβάλλουν την πολιτική τους. Ο Δ. Πατέλης σημείωσε την ιδιαίτερη προσφορά των κομμουνιστών στον αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντι-ολιγαρχικό αγώνα που διεξάγεται στο Ντονμπάς, αναφέροντας παραδείγματα από τη δράση της αυτόνομης κομμουνιστικής μονάδας που δρα στα πλαίσια της ταξιαρχίας Φάντασμα.
Ιδιαίτερα φορτισμένη ήταν και η ομιλία της συντρόφισσας Τάνιας (δείτε το video), αγωνίστρια που κατάγεται από την Ουκρανία και ζει στην Ελλάδα, μέλος και αυτή της ελληνικής αποστολής στο Ντονμπάς. Αναφέρθηκε στην ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που βιώνει όλος ο Ουκρανικός λαός, τη φτώχεια και τα δεινά που επέφερε ο πόλεμος. Τόνισε την ανάγκη να δυναμώσει η διεθνής αλληλεγγύη στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και τον πόλεμο. Περιέγραψε με γλαφυρότητα το μεγαλείο του αγώνα της νέας γενιάς στο Ντονμπάς που θέλει να δημιουργήσει έναν άλλο κόσμο και δίνει τη ζωή του γι΄ αυτό.
Ακολούθησε η ομιλία του Ανδρέα Ζαφείρη (δείτε το video), ενός ακόμα μέλους της ελληνικής αποστολής. Ο Α. Ζαφείρης τόνισε ότι στην Ουκρανία διεξάγεται ένας «άγνωστος πόλεμος», για τον οποίο εντός των χωρών της Ε.Ε. υπάρχει τείχος σιωπής από τις κυβερνήσεις και τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Ανέφερε ότι το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται και στρατιωτικά για εμπλοκή, ενώ κατήγγειλε το γεγονός ότι ήδη στρατιωτικοί σύμβουλοι των ΗΠΑ εκπαιδεύουν μονάδες του Ουκρανικού στρατού. Ο πόλεμος προπαγάνδας που διεξάγουν οι κυρίαρχες δυνάμεις είναι ανελέητος, όπως ανέφερε. Τόνισε την μεγάλη σημασία της οικονομικής και πολιτικής αλληλεγγύης στον αντιφασιστικό αγώνα του λαού του Ντονμπάς.
Τελευταίος μίλησε ο Κώστας Φουρίκος (δείτε το video), επίσης μέλος της πρόσφατης αποστολής στο Ντονμπάς. Αναφέρθηκε στο κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο της σημερινής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Ανέφερε παραδείγματα από την πολιτική της φασιστικής κυβέρνησης του Κιέβου, που απαγορεύει την κομμουνιστική δράση και κάθε σύμβολο, ενώ ταυτόχρονα αποκαθιστά και επιβραβεύει τους ντόπιους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των ναζί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Κ. Φουρίκος ανέλυσε την ουσία του λαϊκού αντιφασιστικού αγώνα.
Μετά το τέλος των εισηγητικών ομιλιών πραγματοποιήθηκαν από το κοινό πάρα πολλές ερωτήσεις για μια σειρά θέματα που αφορούν τις εξελίξεις και την εμπειρία από τον αγώνα του λαού στο Ντονμπάς.

Χιλή: «Φοιτητές δολοφονούνται, όλοι στο δρόμο του αγώνα»

της Χριστίνα Μαυροπούλου, πηγή ΠαΝΤΙΕΡα
 Πέμπτη, 14 Μαΐου, ώρα 14.40. Τόπος Πλάσα Βικτόρια, Βαλπαραΐσο, Χιλή.
Φοιτητές που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις διεκδικώντας δωρεάν οικουμενική παιδεία, βρίσκονται στην Πλάσα Βικτόρια, υπό το άγρυπνο βλέμμα και την ασφυκτική παρουσία πάνοπλων Καραμπινιέρων. Ένας θεσμός που από τη εποχή της δικτατορίας του Αουγούστο Πινοτσέτ (1973-1990) και μέχρι σήμερα, αποτελεί το σύμβολο της κρατικής βίας και καταστολής.
Εκείνη την ώρα ο Χοσέ Μπριγκάντι, 48 ετών, με τη σύντροφό του Γκρασιέλα Ρόχας, έχουν βγει έξω προκειμένου να φέρουν το παιδί τους από το σχολείο.  Την ίδια στιγμή μία ομάδα από τους φοιτητές επιχειρεί να βάλει ένα πλακάτ και να γράψει κάτι στο τοίχο του πράσινης κατοικίας τους.  Ο Χοσέ Μπριγκάντι τους βλέπει, οργίζεται και τους πετάει ένα μπουκάλι. Οι καραμπινιέροι παρακολουθούν.
Επικρατεί ένταση και διαπληκτισμοί. Η Γκρασιέλα Ρόχας, σπεύδει εντός της οικίας να ξυπνήσει τον γιό του Μπριγκάντι, Τζιουσέπε, 20 ετών, που εκείνη την ώρα κοιμάται, ώστε να προστρέξει σε βοήθεια του πατέρα του.  Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές έχουν συρρεύσει στο σημείο της έντασης. Τα πάντα εκτυλίσσονται με ταχύτητα κινηματογραφική.  Ο 20χρονος Τζιουσέπε βγαίνει αγουροξυπνημένος αλλά με ορμή. Σπρώχνει με δύναμη ένα φοιτητή και τους απειλεί: «Θα σας σκοτώσω όλους»!
Γυρνά, μπαίνει στο πράσινο κτίριο και δύο λεπτά αργότερα, οπλισμένος επιστρέφει. Από την είσοδο του σπιτιού του πυροβολεί προς το πλήθος των φοιτητών. Αδιακρίτως.  Αμέσως πέφτουν στο έδαφος, ο Ντιέγκο Γκουσμάν, 24 ετών, που δέχθηκε δύο σφαίρες, μία στο θώρακα και μια στην κοιλιακή χώρα και  ο Εσεκιέλ Μπορμπαράν, 18 ετών, που δέχθηκε μια σφαίρα στο κεφάλι κοντά στην περιοχή του λαιμού.  Σφαίρες δέχθηκαν ακόμη δύο,
Οι πάντες παγώνουν. Χρειάστηκε, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, να περάσει μισή ώρα από την έναρξη του «θερμού επεισοδίου» για να παρέμβουν οι καραμπινιέροι. Και μόνο κατόπιν των φωνών, της τρομακτικής έντασης που επικράτησε αλλά και ότι οι φοιτητές είχαν στραφεί πλέον εναντίον τους.
Για τη ζωή των δύο φοιτητών, τα περίπου 30 λεπτά, ήταν πολύ κρίσιμα. Ο Ντιέγκο Γκουσμάν και ο Εσεκιέλ Μπορμπαράν εξέπνευσαν κατά τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο. Ο Γκουσμάν μεταφέρθηκε με ένα βανάκι της αστυνομίας και ο Μπορμπαράν με ασθενοφόρο. Και οι δύο τους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Santo Tomás. Τελειόφοιτος ο Γκουσμάν, έκανε την πρακτική εξάσκησή του, στην «Πρόληψη Κινδύνων» και γραμματέας της ΚΝ Χιλής στην περιοχή του, την Κιγιότα.  Πρωτοετής της ψυχολογίας ο Μπορμπαράν.
Οι καραμπινιέροι «έπεσαν στα μαλακά». Μόνο μετά τους πυροβολισμούς και το συγκρουσιακό σκηνικό, εισήλθαν στην κατοικία των Μπριγκάντι, συνέλαβαν τον 20χρονο ενώ στο σημείο έσπευσε και το τμήμα έρευνας της αστυνομίας –(PDI) . Τα ευρήματα: το όπλο που χρησιμοποιήθηκε, 42,14 γραμμάρια κοκαΐνης, μία ζυγαριά ακριβείας και 5.562.000 πέσος (περίπου 8.300 ευρώ).
Ο αρχικός πανικός της προέδρου της Χιλής, Μισέλ Μπατσαλέτ, αντικαταστάθηκε με ένα αναστεναγμό ανακούφισης. Ένας μάλλον «γνωστός στις αρχές κακοποιός» ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία των δύο φοιτητών και όχι οι Καραμπινιέροι… Ενώ, εν χορώ, τα χιλιάνικα ΜΜΕ συνεχίζουν την εναγώνια προσπάθεια τους να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, με το κίβδηλο δίλημμα που υποτίθεται προέκυψε από τα γεγονότα: «τα όρια του ιδιωτικού και των δικαιωμάτων για την  υπεράσπιση της ιδιοκτησίας από εξωγενείς απειλές»! Ανήκουστο.
Πάντως, η «ευχή» της προέδρου φαίνεται ότι εισακούστηκε καθώς μία άμεση εμπλοκή των καραμπινιέρων στη δολοφονία των φοιτητών θα λειτουργούσε ως θρυαλλίδα. Ειδικά αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο. Η δημοτικότητα της κυβέρνησης είναι σε ελεύθερη πτώση1 , ενώ όλο το πολιτικό σκηνικό και φάσμα κλυδωνίζονται.
Σε μία προσπάθεια ανατροπής του δυσμενούς και ενδεχομένως επικίνδυνου πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται, μία εβδομάδα πριν τη δολοφονία των δύο φοιτητών, η πρόεδρος Μπατσελέτ είχε ανακοινώσει τον πλήρη ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου. Συνάμα  διέψευσε τις φήμες ότι επρόκειτο να παραιτηθεί υπό το βάρος των σκανδάλων διαφθοράς. Σκάνδαλα διαφθοράς που κλονίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό Nueva Mayoria (Νέα Πλειοψηφία)2, αφού κορυφαίο σκάνδαλο θεωρείται αυτό που φέρεται να έχει πρωταγωνιστή το γιό της, Σεμπαστιάν Ντάβαλος, και τη σύζυγό του3.  Τα σκάνδαλα πάντως διατρέχουν όλο το πολιτικό φάσμα, με αποκαλύψεις περί χρηματοδότησης πολλών κομμάτων από εταιρίες και πολυεθνικές. Το κατευθυνόμενο προς τους πολιτικούς χρήμα καθώς φαίνεται δεν φείδεται και δεν έχει και πολιτικές προτιμήσεις.
Δεσμεύτηκε ακόμη  ότι κατά τη θητεία της θα υπάρξει αναθεώρηση του Συντάγματος. Μία αναθεώρηση, ή νέο Σύνταγμα όπως είπε, που δεν έγινε ποτέ από τη στιγμή που ο Αουγούστο Πινοτσέτ παρέδωσε τυπικά τα ηνία της εξουσίας, το 1990. Η σταδιακή και πλήρως κατευθυνόμενη μετάβαση στη δημοκρατία έγινε και με τη συμμετοχή του κόμματος της προέδρου, αφού το Σοσιαλιστικό Κόμμα ανελλιπώς συμμετείχε — με διάφορες μορφές– στις μετέπειτα συμμαχικές κυβερνήσεις, τις κυβερνήσεις της Concertación-Concertación de Partidos por la Democracia.
Οι προσπάθειες ανατροπής του αρνητικού πολιτικού κλίματος εκ μέρους της προέδρου συνεχίστηκαν, με αφορμή και την ετήσια καθιερωμένη της ομιλία προς το Κοινοβούλιο, την περασμένη Πέμπτη. Κατά την ομιλία της η πρόεδρος Μπατσελέτ, έκανε ένα απολογισμό των μέχρι σήμερα πεπραγμένων του κυβερνητικού συνασπισμού και προσπάθησε να πείσει ότι «παραμένει πιστή στις προεκλογικές της δεσμεύσεις» για την πραγματοποίηση του «μεταρρυθμιστικού προγράμματος» που παρουσίασε προεκλογικά ο κυβερνητικός συνασπισμός. Επίσης, εξήγγειλε τα βήματα που έπονται: αναθεώρηση του Συντάγματος από το Σεπτέμβρη, επιγραμματικά και δίχως να δώσει λεπτομέρειες. Προώθηση της δεύτερης φάσης του νομοσχεδίου, το δεύτερο εξάμηνο του χρόνου, για «Δωρεάν Παιδεία για 260.000 από τους πιο φτωχούς μαθητές».  Έξω από το Κοινοβούλιο χιλιάδες μαθητές και φοιτητές διαδήλωναν και πάλι απαιτώντας «Ελεύθερη, δωρεάν οικουμενική Παιδεία» ενώ οι συγκρούσεις με τους καραμπινιέρους δεν έλειψαν και πάλι. Αποτέλεσμα ένας φοιτητής να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι ενώ 37 συνελήφθησαν.
«Εκπαιδευτικό Απαρτχάιντ»
Οι διαδηλώσεις των φοιτητών και των μαθητών δεν πρόκειται να σταματήσουν αναφωνεί σύσσωμη σχεδόν η ακαδημαϊκή κοινότητα. «Οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν μέχρι και το τέλος και αυτής της θητείας Μπατσελέτ» δηλώνουν προσθέτοντας ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση είναι αργή και δύσκολη διαδικασία και φυσικά καμία μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να προχωρήσει τόσο βαθιά όσο απαιτεί το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα. Ένα κίνημα που ουσιαστικά κρατά μία δεκαετία, καθώς ξεκίνησε το 2006, με την έναρξη της πρώτης θητείας της Μισέλ Μπατσελέτ, από τους τότε μαθητές, και δεν ήταν άλλη από την «εξέγερση των πιγκουίνων», που πήρε το όνομά της από τις στολές που φορούσαν οι μαθητές.
Η «εξέγερση των πιγκουίνων» έφερε με ορμή στο επίκεντρο του κοινωνικού και πολιτικού σκηνικού της Χιλής το βασικό ζήτημα της χώρας: την τρομακτική ανισότητα, της οποίας το πιο άγριο και ανελέητο πρόσωπο αντανακλάται στο εκπαιδευτικό σύστημα, σε όλες τις βαθμίδες του.
Η «εξέγερση των πιγκουίνων» μεγάλωσε και ως φοιτητές πια, από το Μάιο του 2011, αποτελούν το φοιτητικό κίνημα και στην αντιπαράθεσή του με το πολιτικό κατεστημένο και το κράτος με αδιαπραγμάτευτο αίτημα την «δωρεάν οικουμενική παιδεία»,  έχει θέσει το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων αμφισβητώντας το σύνολο του οικοδομήματος και παίζει ρόλο καταλύτη στις εξελίξεις. Ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του επί 4 δεκαετίες κυνηγημένου και καταπιεζόμενου χιλιανού λαού και κατόρθωσε να εγείρει και να συσπειρώσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Παράλληλα με το φοιτητικό κίνημα ξέσπασαν τα προηγούμενα χρόνια  πληθώρα κινητοποιήσεων ενώ πραγματοποιήθηκε και μετά από χρόνια μεγάλης εμβέλειας 48ωρη πανεργατική απεργία. Ακόμη και το ζήτημα της επανεθνικοποίησης της εταιρίας χαλκού τέθηκε ως αίτημα.
Μία ημερομηνία και ένα γεγονός είναι κομβικό για την κατανόηση των εξελίξεων  των τελευταίων ετών: Το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 1973, υπό τον Αυγούστο  Πινοτσέτ. Πραξικόπημα που δεν κατέστειλε μόνο τη συνταγματική ελευθερία αναστέλλοντας δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, αλλά, το κυριότερο, παρέδωσε την οικονομία της χώρας στην ασύδοτη αγορά και κατέστρεψε τη δημόσια Παιδεία και Υγεία. Ας σημειωθεί δε, ότι η Χιλή του Πινοτσέτ και των Chicago Boys, δηλαδή των φυντανιών του Μίλτον Φρίντμαν και της διαβόητης Σχολής του Σικάγο, ήταν η πρώτη χώρα που παγκοσμίως επέβαλλε την παράδοση των συνταξιοδοτικών ταμείων σε ιδιωτικές επενδυτικές χρηματοπιστωτικές εταιρίες.
Ειδικά για την Παιδεία, για να μπορέσει να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, προϋπέθετε την καταστολή και εξαφάνιση των αριστερών δασκάλων και φοιτητών. Τα συνδικάτα των δασκάλων και των φοιτητών διαλύθηκαν και οι ηγεσίες τους εκτελέστηκαν μαζικά. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά, το 1975, η χουντική κυβέρνηση Πινοτσέτ άρχισε την πρωθηση των δύο μεταρρυθμίσεων στο όνομα της «απελευθέρωσης της διδασκαλίας». Η πρώτη αφορούσε την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, μεταφέροντας τη διοίκηση για τα εκπαιδευτικά προγράμματα από την κεντρική κυβέρνηση στις τοπικές αρχές και στα σχολεία, διαλύοντας έτσι τους συλλόγους των δασκάλων. Η δεύτερη αλλαγή ήταν η παραχώρηση του δικαιώματος σε ιδιώτες – επιχειρηματίες να ιδρύουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ακόμη και πανεπιστήμια. Μία πολιτική που παράγει τόσο μεγάλες ανισότητες, ώστε στη Χιλή την ονόμασαν «εκπαιδευτικό απαρτχάιντ».
Όταν πλέον οι «μεταρρυθμίσεις« τέθηκαν σε εφαρμογή, το 1981,  το 78% των μαθητών φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία και μόλις το 12% σε ιδιωτικά ενώ η αναλογία αυτή ανατράπηκε άρδην και το 2012, φοιτούσε σε δημόσια σχολεία μόλις το 37,5% των μαθητών,  το 21% των μαθητών φοιτούσε σε ιδιωτικά και η πλειοψηφία, το 59,9% φοιτούσε σε ιδιωτικά σχολεία επιδοτούμενα όμως από το κράτος και τα οποία φυσικά χρεώνουν δίδακτρα!  Πρόκειται για σχολεία δύο κατηγοριών: κατά το 1/3 μη κερδοσκοπικά τα οποία κατά κύριο λόγο ανήκουν σε διάφορα θρησκευτικά ιδρύματα και κατά 2/3 κερδοσκοπικά.  Ως αποτέλεσμα, κάθε μαθητής/τρια αγοράζει την εκπαίδευση βάσει της οικονομικής δυνατότητας της οικογένειάς του/της.
chile21Το 44% των μαθητών, από φτωχά προάστια πόλεων ή χωριά, δεν κατορθώνουν ποτέ να ολοκληρώσουν τη φοίτηση στο Γυμνάσιο ενώ το 25% αυτών που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο ούτε δουλεύουν ούτε σπουδάζουν.
Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες του ΟΟΣΑ, το εκπαιδευτικό σύστημα της Χιλής είναι το πιο ακριβό και άνισο ενώ και οι μαθητές αξιολογούνται πολύ κάτω από το μέσο όρο -μόνο το Μακάο τους ξεπερνά σε αυτόν τον τομέα– μεταξύ των 34 χωρών μελών.  Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ βασικές αιτίες για την πολύ κακή ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, η παντελής έλλειψη ελέγχων της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, των εκπαιδευτικών και της διαρκούς μετεκπαίδευσης των δασκάλων. Ένας δάσκαλος αμείβεται κατά 40% λιγότερα από ένα μηχανικό ή ένα γιατρό ή δικηγόρο ενώ οι δαπάνες για την Παιδεία συνολικά δεν ξεπερνούν το 4% του ΑΕΠ, ποσοστό αρκετά μικρότερο από το μέσο όρο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, που είναι 6%.
Η πολιτική αυτή δεν σταματά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως είναι φυσικό. Οι διακρίσεις και οι ανισότητες διαπερνούν και την Τριτοβάθμια Παιδεία και  εκφράζονται και με τις εξετάσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Οι μαθητές από φτωχές οικογένειες και περιοχές δεν έχουν καμία τύχη εισαγωγής. Συνήθως, οι αποτυχόντες οδηγούνται αναγκαστικά σε ιδρύματα «βιτρίνες», όπου δεν κατορθώνουν ποτέ να ολοκληρώσουν ακόμη και αυτές, της αμφιβόλου ποιότητας σπουδές, υπό το βάρος των χρεών των δανείων.
Τα ιδιωτικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα κυριαρχούν από τη δεκαετία του ’80 απέναντι στα ισχνά και υποβαθμισμένα δημόσια και παρά το γεγονός ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση «τεχνικά επιβάλλεται να μην λειτουργεί με κερδοσκοπικά κριτήρια». Το 80% των σπουδαστών, φοιτούν σε ιδιωτικά Πανεπιστήμια και ουσιαστικά τα κορυφαία Ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικά επιδοτούμενων Δημοσίων, είναι «διαθέσιμα» μόνο για τους φοιτητές-γόνους της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας.
Είτε Δημόσια είτε ιδιωτικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα δίδακτρα υπάρχουν, με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να αναγκάζονται να χρεώνονται, μέσω δανεισμού, για τουλάχιστον μία δεκαπενταετία προκειμένου ν” αντεπεξέλθει ένας φοιτητής στα δίδακτρα -από 400 μέχρι 600 ευρώ το μήνα. Συνολικά οι οικογένειες καλύπτουν το 70% του κόστους της φοίτησης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέσω δανείων: «Ήταν οι κυβερνήσεις της Concertación, με κύριο κορμό τα αποκαλούμενα κεντροαριστερά κόμματα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα που εφεύραν την ‘κοινή χρηματοδότηση’, η οποία σημαίνει ότι ο καθείς αγοράζει την εκπαίδευση που μπορεί  να αντέξει οικονομικά. Ήταν αυτές οι κυβερνήσεις  που άνοιξαν τις πόρτες της Παιδείας στις τράπεζες, με την επίσημη πολιτική για τα φοιτητικά δάνεια» όπως αναφέρει ο Πέδρο Μίλος, καθηγητής ιστορίας στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Alberto Hurtado.  Πρόκειται για τις πιο ακριβώς σπουδές παγκοσμίως, σε σχέση με το κατά κεφαλήν εισόδημα.
Επιπροσθέτως, παρότι ο νόμος υποτίθεται προβλέπει το μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα των Ιδρυμάτων, όπως προείπαμε, πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν το όργιο παράνομων στρατηγικών που εφαρμόζουν οι διοικήσεις των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων προκειμένου να εκτρέψουν κεφάλαια για ιδιωτικό κέρδος, συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων στον τομέα των υπηρεσιών ή των μισθώσεων των κτιρίων, της ιδιοκτησίας ή των υποδομών των Πανεπιστημίων κ.ά.
Τις τελευταίες μέρες της χούντας οι «μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία» ενσωματώθηκαν  στο Σύνταγμα, ώστε να είναι δύσκολη η ανατροπή τους. Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, ακολούθησαν κατά γράμμα τη «συναινετική δημοκρατία»,  και παρά τις μερικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος Πινοτσέτ, το επιβαλλόμενο «απαρτχάιντ» παρέμεινε ως έχει. Όχι μόνο δεν αντιστρατεύτηκαν αλλά διευκόλυναν τη ροή του δημόσιου χρήματος προς ιδιώτες που υποτίθεται επένδυαν στην εκπαίδευση.
Τάσεις, αντιφάσεις και «ρεαλιστικές προσεγγίσεις»
Τον πυρήνα και το χαρακτήρα αυτής της πολιτικής επιχειρεί να ανατρέψει εδώ και χρόνια το φοιτητικό κίνημα. Διόλου εύκολη αποστολή.  Αποστολή που έγινε ακόμη πιο δύσκολη μετά την εκλογή της Μισέλ Μπατσελέτ και υπό το σκεπτικό ότι οι αντιφάσεις στην πολιτική σκηνή και την κοινωνία πληθαίνουν ενώ και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα ταλανίζεται από τις τάσεις του.
Τον περασμένο Γενάρη το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση της Παιδείας, μετά από 7 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, αντιπαραθέσεων αλλά και παζαριών εγκρίθηκε μερικώς από το Κοινοβούλιο. Το νομοσχέδιο βάδισε παράλληλα με ένα ακόμη: τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος. του νέου φορολογικού νόμου, που προβλέπει αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 20% στο 27% την επόμενη τετραετία και μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα νοικοκυριά, με στόχο την αύξηση των εσόδων στα 8,3 δισ. δολάρια έως το 2018, από τα οποία το 5ο% θα δοθεί για την παιδεία.
«Σπαταλήσαμε μία ιστορική ευκαιρία για πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και πληγώσαμε βαθιά τη δημοκρατία» θα δηλώσει ο Γκαμπριέλ Μπόριτς, μέλος του Κογκρέσου και ένας εκ των τεσσάρων που μετά τα έδρανα του Πανεπιστημίου και την ηγεσία του φοιτητικού κινήματος, εκτοξεύτηκαν κατευθείαν στα έδρανα της Βουλής. Ο Μπόριτς εκλέχτηκε ως ανεξάρτητος και συνεργαζόμενος με τον κυβερνητικό συνασπισμό της «Νέας Πλειοψηφίας» και ψήφισε –με βαριά καρδιά όπως δηλώνει– το πρώτο σκέλος της μεταρρύθμισης. Ακριβώς το ίδιο έπραξαν και τα άλλα τρία πρώην ηγετικά στελέχη του φοιτητικού κινήματος και σήμερα βουλευτές. Ο Τζιόρτζιο Τζάκσον, που εκλέχτηκε επίσης ως ανεξάρτητος και οι δύο πρώην πρόεδροι της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής- FECH και μέλη της ΚΝ Χιλής, Κάρολ Καριόλα και Καμίλα Βαγιέχο, εκλεγμένες φυσικά με το ΚΚ Χιλής.
Η Βαγιέχο, παγκοσμίως γνωστή, αφού αναδείχθηκε ως «το πρόσωπο» του χιλιάνικου φοιτητικού κινήματος, χάριν των αγώνων της αλλά και του φυσικού της κάλλους, είναι φέτος η πρόεδρος της επιτροπής της Κάτω Βουλής για την μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Εξαιτίας του ρόλου της προέδρου της Επιτροπής, δέχεται βολές κατά ριπάς… κυρίως εκ μέρους του σημερινού φοιτητικού κινήματος που συνεχίζει τις κινητοποιήσεις και μουρμουρίζοντας μέσα από τα δόντια ότι «πρόδωσε τα ιδανικά και τον αγώνα». Η ίδια φυσικά το αρνείται. Πάντως κατά γενική ομολογία, έχει εγκαταλείψει τους δικανικούς και έχει υιοθετήσει «ρεαλιστική προσέγγιση» υιοθετώντας το πρόγραμμα της προέδρου Μπατσελέτ, για «τη θέσπιση ενός σταδιακού προγράμματος ως του πιο εφικτού τρόπου για την απάλειψη του κερδοσκοπικού χαρακτήρα της Παιδείας δίχως μεγάλες κρατικές δαπάνες».
Το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε μερικώς και προετοιμάζεται να επανέλθει επεξεργασμένο, το φθινόπωρο, προβλέπει αρχικά τη δωρεάν φοίτηση για το 60% των πλέον φτωχών μαθητών μέσα στο 2016. Το ποσοστό θα αυξηθεί σε 70% μέχρι το 2018 και στο 100% μέχρι το 2020, όπως διευκρίνισε την περασμένη Πέμπτη η πρόεδρος Μπατσελέτ κατά την ετήσια ομιλία της στο Κογκρέσο.   Οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις επιδιώκουν να «παροπλίσουν» την ιδιωτικοποίηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά στοχεύουν μόνο μερικώς εναντίον του ανάλγητου, άδικου και καταπιεστικού υφιστάμενου συστήματος.  Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης, ότι τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υποχρεούνται να μετατρέψουν το καθεστώς λειτουργίας τους  σε «μη κερδοσκοπικά». Οι εισαγωγές μαθητών πρέπει να γίνονται με κλήρο και όχι με επιλεκτική-μεροληπτική επιλογή. Τα δίδακτρα θα αντικατασταθούν σταδιακά από τις αυξανόμενες κρατικές επιχορηγήσεις.
Όσον αφορά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οι φοιτητές αντιτείνουν, ότι αφ’ ενός η μεταρρύθμιση δεν πάει αρκετά μακριά, δεν θεσπίζει δωρεάν και οικουμενική Παιδεία ενώ αναφέρουν ότι ακόμη και αυτή η «ελλιπής μεταρρύθμιση» μπορεί να μην επιτευχθεί. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρουν, ότι υπάρχουν σειρά «παραθυράκια» που θα επιτρέψουν σχολεία-«ναυαρχίδες» να διατηρήσουν και να διαιωνίσουν το  επιλεκτικό-μεροληπτικό καθεστώς επιλογής μαθητών σε ποσοστό μέχρι και 30%. Επίσης, σχολεία με μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, μπορούν να διατηρήσουν ως μεταβατικές τις συμφωνίες μίσθωσης, που έχουν καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα, με τους ιδιοκτήτες γεγονός που νομιμοποιεί τη συνέχιση της πολιτικής του κέρδους εντός του πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου συστήματος εκπαίδευσης, ακριβώς με το ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν σήμερα τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Μάλιστα οι φοιτητές, τονίζουν, ότι ο νόμος εγκρίνει και νέες μορφές για την απόσπαση κέρδους μέσα από την εκπαίδευση, μέσω των εγγυημένων από το κράτος δανείων για την χρηματοδότηση της πώλησης (σημ, στην κρατικά επιχορηγούμενη τιμή) των ιδιωτικών σχολείων κερδοσκοπικού χαρακτήρα σε ιδιοκτήτες που κηρύσσουν ότι τα σχολεία πλέον θα έχουν μη-κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι πρόκειται για την πλειονότητα των «ιδιωτικών σχολείων» ενώ η πρόβλεψη στο νομοσχέδιο για την αγορά εκ μέρους του δημοσίου όλων των ιδιωτικών σχολείων, απαλείφθηκε μετά την πίεση της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία έχει τη μερίδα του λέοντος στην «ιδιωτική μη-κερδοσκοπική» πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.   Σε αυτές τις αντιρρήσεις η μόνιμη επωδός του  κυβερνητικού συνασπισμού είναι: ο πόλεμος εναντίον της μεταρρύθμισης από δεξιούς και συντηρητικούς κύκλους που υποκίνησαν γονείς με εκστρατεία τρόμου ότι δήθεν από το Σεπτέμβριο θα κλείσουν τα σχολεία…
Η υποκίνηση με την αμφιβολία του τι μέλλει γενέσθαι και τον πανζουρλισμό που τείνει να επικρατήσει δεν ήταν δύσκολη.  Ενδεικτική είναι η αγγελία πώλησης σχολείου μετά τη αρχική μερική έγκριση του νομοσχεδίου: «Ιδιωτικό, κρατικά επιδοτούμενο, σχολείο προς πώληση: 2.000 σπουδαστές, άριστη υποδομή, καλοί μαθητές, καλοί γονείς, καλοί δάσκαλοι (επαγγελματίες), συνεισφορές και μισθοί ενημερωμένοι, σπουδαστές 25% με τις επιχορηγήσεις (συνυπολογισμός), σφραγίδα ποιότητας (από την Αρχή της Χιλής), 30 έτη εμπειρίας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, άριστα ακαδημαϊκά αποτελέσματα, ετήσια συμμετοχή 100%.»
Και τέτοιες, υπάρχουν αρκετές θρέφοντας τον φόβο. Παρόλα αυτά, οι φοιτητές επιμένουν και ασκούν δριμεία και τεκμηριωμένη κριτική στο νομοσχέδιο, ότι ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα για να αναδομήσει το δημόσιο σχολικό σύστημα, να βελτιώσει την κατάρτιση των εκπαιδευτικών και των υποδομών, να αυξήσει τους μισθούς δασκάλων και καθηγητών όπως έχει δεσμευτεί προεκλογικά. Ακόμη αναφέρουν ότι δεν εξετάζει, ούτε προσεγγίζει καν, το κύριο και βασικό αίτημα του κινήματος γιαδωρεάν, ποιοτική, καθολικήεκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.  Αυτό πουαπαιτείται,σύμφωνα μετηFECH, είναιμιαπλήρηςεπανεθνικοποίησηκαι πλήρης επιστροφήτηςεκπαίδευσηςστοδημόσιοτομέα,μετηχρηματοδότησηβασισμένηστις θεσμικές ανάγκες και δικαιώματα παράστη ζήτηση και τους κανόνες της αγοράς. Βέβαια, όσον αφορά αυτά τα ζητήματα η Μπατσελέτ υπόσχεται ότι θα συμπεριλαμβάνονται ή τουλάχιστον μέρος αυτών, στην πρόσθετηνομοθεσία που προωθείται για το φθινόπωρο,συμπεριλαμβανομένηςτηςελεύθερης και δωρεάν πανεπιστημιακήςεκπαίδευσηςως το 2020. Καμία λεπτομέρεια όσον αφορά στα σχέδια της κυβέρνησης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν έχει κατατεθεί στο δημόσιο χώρο, ούτε καν διαρρεύσει, μέχρι στιγμής.
Η επικείμενη μάχη για τη διευρυμένη νομοθεσία για την Παιδεία, που θα ξεκινήσει το εξάμηνο που έρχεται αναμένεται να είναι πιο έντονη και οξεία από αυτή που προηγήθηκε. Η έκβασή της ωστόσο θα κριθεί από τη δυνατότητα του φοιτητικού, σπουδαστικού, μαθητικού κινήματος, να συνεχίζουν να διατυπώνουν χωρίς εκπτώσεις και διαφυγές τα αιτήματα τους με ευρύτερη ανάλυση όσον αφορά το δομικό χαρακτήρα τους. Να συνεχίσουν να κινητοποιούν αλλά και να εφευρίσκουν δημιουργικούς τρόπους κινητοποιήσεων, όπως στο πρόσφατο παρελθόν, όταν κατόρθωσαν να συσπειρώσουν σύσσωμη την  εκπαιδευτική κοινότητα και να βγάλουν εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους. Το κυριότερο να συνεχίσουν να επιδιώκουν το συντονισμό του αγώνα τους με άλλα κοινωνικά τμήματα και κυρίως με τους εργαζόμενους, που έτσι κι αλλιώς τους αφορά άμεσα. Κάτι που επίσης είχε κατορθώσει στο παρελθόν.
Αυτή τη στιγμή το φοιτητικό κίνημα δηλώνει ότι θα συνεχίσει και θα συνεχίσει. Δεν χωρά αμφιβολία. Ωστόσο υπό ποιους όρους; Μετά την πρώτη έκρηξη με την κατάθεση του νομοσχεδίου, στα μέσα του 2014 και την δυναμική επάνοδο στις κινητοποιήσεις, έχουν μεσολαβήσει πολλά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, καθώς τμήμα του κινήματος, έχει προσχωρήσει στην λογική της ρεαλιστικής προσέγγισης και ουσιαστικά έχει αποστρατευθεί δημιουργώντας οργανωτικές αλλά και πολιτικές προκλήσεις καθώς πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με την πολιτική εξουσία, ειδικά καθώς έχει να «διαπραγματευτεί» με πρώην στελέχη του κινήματος και δεδομένου ότι και το ίδιο εμπεριέχει διάφορες και αντικρουόμενες πολιτικές τάσεις. Οι εκλογές μάλιστα προκάλεσαν και την εσωτερική διάσπασή της ηγεσίας του: μεταξύ των αριστερών προοδευτικών απόψεων και διεκδικήσεων (που εκπροσωπούνται κυρίως από τη FECH) και των δεξιών απόψεων (Καθολικό Πανεπιστήμιο) που όχι μόνο αντιτάσσονται αλλά και αντιμάχονται το αίτημα για δωρεάν οικουμενική δημόσια εκπαίδευση και κυρίως της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Το θετικό είναι ότι η FECH, η μεγαλύτερη φοιτητική ένωση, έχει κατορθώσει να ενώσει και τις τρεις φοιτητικές περιφέρειές της –δηλαδή σε άλλες πόλεις— και μέχρι στιγμής είναι αυτή που ηγείται των αγώνων και των μαχών που δίνονται στους δρόμους του Σαντιάγο, του Βαλπαραΐσο και άλλων πόλεων, μη αποδεχόμενη τη «μερική νίκη» της μεταρρύθμισης της προέδρου Μπατσελέτ. Η ουσία, όμως είναι η συνέχεια και η διάρκεια, ακόμη και εάν δεν κατορθώσουν να επιτύχουν όλους τους στόχους τους. Και είναι ένας αγώνας δύσκολος,  κόντρα πλέον σε πολλούς περισσότερους εμφανείς ή αφανείς «αντιπάλους» και με τη δεξιά και την Καθολική Εκκλησία να υπονομεύει, να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ή να εκτρέψει το φοιτητικό κίνημα.
chile3
  1. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση τηw εταιρίαw Adimark η δημοτικότητα της προέδρου Μπατσελέτ, έπεσε στο 31% από το 84%, ποσοστό το οποίο είχε όταν ολοκλήρωσε την πρώτη προεδρική θητεία αλλά και αμέσως μετά την επανεκλογή της, το Δεκέμβρη του 2013. Ενώ από τα μέσα από τα μέσα του 2014 μέχρι σήμερα, η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης εκτοξεύτηκε από το 20% στο 61%. Τα πιο σημαντικά ευρήματα όμως των δημοσκοπήσεων δεν αφορούν την πρόεδρο αλλά το που στρέφεται ή μάλλον καλύτερα δεν στρέφεται το εκλογικό σώμα. Σε ανάλογη ελεύθερη πτώση βρίσκεται και ο έτερος Καπαδόκης της εξουσίας, το μεγαλύτερο κόμμα της Χιλής, το κεντροδεξιό UDI-(Ανεξάρτητη Δημοκρατική Ένωση) το κάστρο των «οπαδών και νοσταλγών της χούντας Πινοτσέτ». Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και αυτό κατακρημνίζεται καθώς η δημοτικότητά του έχει φτάσει στο 11%, εξαιτίας σειράς σκανδάλων που το δονούν επίσης, γεγονός που οδήγησαν και στην παραίτηση του προέδρου του κόμματος, Ερνέστο Σίλβα.
  1. Στον κυβερνητικό συνασπισμό Nueva Mayoria συμμετέχουν το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα»-PDC, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα»-PS, το «Ευρύ Κοινωνικό Κίνημα»-MAS. η «Αριστερά των Πολιτών»-IC, το «Κόμμα για τη Δημοκρατία»-PPD, το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής-PCCh, το «Ριζοασπαστικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα»PR/SD, το «Κόμμα Δύναμη του Βορρά»- Partido Fuerza del Norte καθώς και ανεξάρτητοι.
  1. Ο γιός της προέδρου, Σεμπαστιάν Ντάβαλος, βρέθηκε υπό δικαστική έρευνα για ένα δάνειο ύψους περίπου 10 εκατομμυρίων δολαρίων προς την εταιρία της συζύγου του, Ναταλία Κομπανιόν, την εταιρία Caval για την αγορά εκτάσεων γης στην κεντρική-νότια Χιλή, ο χαρακτηρισμός των οποίων άλλαξε από αγροτική και εμπορική και η εταιρία Caval τις μεταπούλησε για 15 εκατομμύρια δολάρια, μέσα σε διάστημα ολίγων μηνών. Πέραν του «ύποπτου» όσον αφορά την «δαιμόνια εμπορική κίνηση» της εταιρίας Caval και οι χρονικές συμπτώσεις αποτελούν και μόνες τους ενδείξεις. Το δάνειο από την Τράπεζα της Χιλής-(Banco de Chile) εγκρίθηκε τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013, μία ημέρα ακριβώς μετά τη νίκη της Μπατσελέτ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και αφού πρώτα είχε απορριφθεί πολλάκις. Επίσης, σύμφωνα με τα χιλιανά ΜΜΕ, ο Ντάβαλος για να εξασφαλίσει την έγκριση του δανείου είχε συναντηθεί με τον Αντρόνικο Λούκσιτς, ένα από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας, και αντιπρόεδρος της Banco de Chile.  Υπό το βάρος των αποκαλύψεων ο Ντάβαλος,  επικεφαλής των κοινωνικών-πολιτιστικών προγραμμάτων της κυβέρνησης εξαναγκάστηκε σε παραίτηση τον περασμένο Φλεβάρη και μερικές εβδομάδες αργότερα και από την κομματική του ιδιότητα, ως μέλος της κύριας κυβερνητικής συνιστώσας, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» του … Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Θλιβερή επέτειος για την Παλαιστίνη με τους Παλαιστίνιους στο περιθώριο

του Λεωνίδα Βατικιώτη εφημ. "Πριν"

Έναν χαρακτηριστικά δικό του τρόπο επέλεξε το εβραϊκό κράτος να τιμήσει την 67η επέτειο της Νάκμπα, όπως λέγεται η καταστροφή της ιστορικής Παλαιστίνης που προκάλεσαν οι Σιωνιστές το 1947-1948, δημιουργώντας τους όρους για την μετέπειτα ίδρυση του Ισραήλ.

Εκείνες τις μέρες ορδές άρτια εξοπλισμένων, από τους Άγγλους, Σιωνιστών σκότωσαν πάνω από 15.000 Παλαιστίνιους, ισοπέδωσαν πάνω από 415 χωριά για να καταστραφεί κάθε έννοια ιστορικής συνέχειας και μνήμης και οδήγησαν σε βίαιο εκπατρισμό το 70% των Παλαιστινίων καταλαμβάνοντας έτσι παράνομα και με μεθόδους που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι Ναζί λίγα χρόνια νωρίτερα το 78% της παλαιστινιακής γης. Η Νάκμπα σιωπηρά και χωρίς τυμπανοκρουσίες συνεχίζεται μέχρι σήμερα ωθώντας κάθε νέο Παλαιστίνιο να εγκαταλείψει την χώρα, αν δεν θέλει να ζήσει σαν πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Κι έτσι, το Ισραήλ να κυριαρχήσει εθνικά ακυρώνοντας στην πράξη το αίτημα της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα πριν τον πόλεμο του 1967 και με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Επειδή ωστόσο οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να μένουν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, την προσαρτημένη Ανατολική Ιερουσαλήμ και την πολιορκημένη Γάζα, το εβραϊκό κράτος επέλεξε να χρησιμοποιήσει πιο κλασσικά εργαλεία με τα οποία ξεχωρίζει η «ήρα» των Αράβων από το «στάρι» του …περιούσιου λαού. Όπως, η απαγόρευση επιβίβασης των Παλαιστινίων στα λεωφορεία που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι! Το μέτρο τελικά αποσύρθηκε ως προς το παρόν, λόγω των ισχυρότατων αντιδράσεων που προκάλεσε. Ήρθε όμως να θυμίσει πως εδώ και χρόνια σε πολλά λεωφορεία που περνούν μέσα από εβραϊκούς εποικισμούς ή τα νυχτερινά δρομολόγια ούτως ή άλλως οι Παλαιστίνιοι δεν επιβιβάζονται από τον φόβο προπηλακισμού και επίθεσης που μπορούν να δεχθούν. Η πρόταση νόμου, με άλλα λόγια, ήρθε να επισημοποιήσει και να γενικεύσει, μια κατάσταση που έχει ήδη διαμορφωθεί…
Η επέτειος της Νάκμπα ωστόσο ανοίγει τη συζήτηση για το μέλλον του παλαιστινιακού αγώνα, με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες μάλιστα να έχουν αποφέρει μια απροσδόκητα θετική εξέλιξη: Την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από 135 σε σύνολο 192 κρατών, με τα 8 μάλιστα απ’ αυτά που την αναγνώρισαν να ανήκουν στην ΕΕ: Σουηδία, Βουλγαρία, Τσεχία, Κύπρος, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία και Ρουμανία. Άλλοθι επομένως δεν έχει η κυβέρνηση του Τσίπρα για να παραπέμπει στο απώτερο μέλλον ένα ώριμο αίτημα, φοβούμενη μη χαλάσει το φλογερό ελληνο-αμερικανικό ειδύλλιο. Η επιλογή της ΕΕ και κυρίως των Αμερικάνων (που συνεχίζουν να στέλνουν στο Ισραήλ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχουν στο εξωτερικό, 3,1 δις. δολ. σε σύνολο 5,7 δις. ή το 54%!) να μην ακολουθήσουν το διπλωματικό πρωτόκολλο αρνούμενες να αποδώσουν στην Παλαιστίνη τα δικαιώματα που της αναλογούν δείχνει και τα όρια που συναντά η πολιτική ενδοτισμού του Αμπάς. Μια πολιτική που στο εσωτερικό των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών εξακολουθεί να μην χαίρει καμιάς νομιμοποίησης. Μάρτυρας η απροθυμία προκήρυξης εκλογών κι η τεχνητή παράταση ζωής της «κυβέρνησης του Αμπάς», με τη σύμφωνη γνώμη Ισραήλ, ΗΠΑ και ΕΕ, που κατά τ’ άλλα κόπτονται για τη δημοκρατία, γιατί ξέρουν καλά ότι αν στήνονταν κάλπες οι Παλαιστίνιοι θα έδιναν στη Χαμάς πολύ μεγαλύτερη πλειοψηφία απ’ αυτή που πήρε το 2006 στη Γάζα…

Κυβέρνηση με ΣΕΒ-ασμό στο κεφάλαιο

του Γιάννη Ελαφρού, εφημ. "Πριν"
Η πρώτη επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να διατηρήσει, να σταθεροποιήσει και να νομιμοποιήσει –με τη βούλα και της αριστερής κυβέρνησης– τις κατακτήσεις της, έτσι ώστε να κλιμακώσει στη συνέχεια την επίθεση. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εγκαταλείπει τις διεκδικήσεις για αυξήσεις μισθών και αυτοπροβάλλεται ως η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να πείσει για μεταρρυθμίσεις.
Το νέο πεδίο συναίνεσης κυβέρνησης – βιομηχάνων
Ο,τι κι αν περίμενε κανείς, η πρώτη Ετήσια Συνέλευση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Βιομηχανιών (ΣΕΒ) με «πρώτη φορά Αριστερά» πραγματοποιήθηκε εντελώς κανονικά, χωρίς οι κεφαλαιοκράτες να είναι στα χαρακώματα για να αντιμετωπίσουν την έφοδο των μαρξιστών. Απεναντίας, οι παρεμβάσεις πρωθυπουργού, υπουργού Οικονομικών και προέδρου του ΣΕΒ την περασμένη Δευτέρα ήταν σε κλίμα συναινετικό, αποκαλυπτικές για τον ταξικό προσανατολισμό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (που καθορίζει και το όριο στις διαπραγματεύσεις της με ΕΕ-ΔΝΤ) αλλά και για τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Το πρώτο στοιχείο που αποτελεί κοινό τόπο κυβέρνησης και ΣΕΒ είναι η απόλυτη, στρατηγική προσήλωση εντός του πλαισίου της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, της ΕΕ. «Κατ’ αρχήν δεν μας φταίει η Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το πιο πετυχημένο μοντέλο συνεργασίας κρατών στον κόσμο» είπε στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας. Για να συμπληρώσει, φοβούμενος ίσως την ίδια του την υπερβολή: «Προφανώς η Ευρώπη δεν είναι τέλεια. Οι εθνικές επιδιώξεις και οι ανταγωνισμοί οξύνονται σε περιόδους κρίσεων». Μόνον ο Αλ. Τσίπρας μπορούσε να τον ξεπεράσει σε ευρωευχολόγιο: «Δεν χάνω την ακλόνητη πίστη μου πως σε μερικά χρόνια από σήμερα, ίσως και σε μερικούς μήνες, οι μέρες αυτές θα καταγραφούν ως μέρες που επανεπιβεβαιώθηκε η κοινή πίστη στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, της ισότητας και της αλληλεγγύης». Το να λες τέτοια πράγματα την ώρα που οι στραγγαλιστές της ΕΕ σφίγγουν τη θηλιά απαιτώντας πλήρη υποταγή είναι σαν να πηγαίνεις σε κηδεία και να λες… «Και του χρόνου»!
Το δεύτερο στοιχείο είναι η επιδίωξη της ανάπτυξης. Βεβαίως ο Αλ. Τσίπρας είπε πως «η ανάπτυξη δεν είναι ουδέτερη έννοια ούτε κοινωνικός αυτοσκοπός. Τα κοινωνικά αποτελέσματα της ανάπτυξης δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένα και εξισωτικά», ενώ μίλησε για ανάπτυξη, η οποία οφείλει «να στηρίζεται αφενός στο σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και στην οικονομική ενίσχυση της μισθωτής εργασίας, ώστε να στηριχθεί η εσωτερική ζήτηση… και αφετέρου, οφείλει να στηρίζεται στις επιχειρήσεις έντασης κεφαλαίου που υποστηρίζουν την καινοτομία». Βεβαίως ο ΣΕΒ δεν έχει λόγο να ανησυχεί από γενικόλογες εκκλήσεις, ειδικά όταν η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να επαναφέρει τις καταργημένες κλαδικές συμβάσεις.
Πολύ περισσότερο όταν, όπως φάνηκε από την ομιλία του Γ. Βαρουφάκη, βασικό εργαλείο της ανάπτυξης προβλέπεται ξανά ο ιδιωτικός τομέας. Η αναπτυξιακή τράπεζα που φιλοδοξεί να φτιάξει η συγκυβέρνηση και τα ευρωπαϊκά κονδύλια θα δημιουργήσουν «ροή επενδύσεων βασικά προς τον ιδιωτικό τομέα». Και από πού θα βρεθούν τα κονδύλια αυτά; Μέσω της «αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας», με ένα «λελογισμένο μείγμα, από τη μια μεριά ιδιωτικοποιήσεων, παράλληλα όμως πρέπει να διατηρήσει το κράτος μερίδιο» είπε ο Γ. Βαρουφάκης. Δηλαδή, με τη δημόσια περιουσία θα επιχορηγηθεί το κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις. Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε!
«Κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση είναι πλέον η μη περαιτέρω περικοπή μισθών και συντάξεων και όχι η αύξησή τους
Τα προηγούμενα χρόνια της άγριας επίθεσης του μαύρου μετώπου κεφαλαίου- ΕΕ-ΔΝΤ, για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση σε βάρος της εργασίας με ένα μεγάλο κύμα σαρωτικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων (για «επανίδρυση του καπιταλισμού» είχε μιλήσει το 2008 ο Σαρκοζί), η κατάσταση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην Ελλάδα χειροτέρευσε ποιοτικά. Έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη αναδεικνύει την Ελλάδα πρωταθλήτρια στην ευρωζώνη στην ανάπτυξη των ανισοτήτων. Το 2013 το πλουσιότερο 10% είχε 12,3 φορές περισσότερο εισόδημα από το φτωχότερο 10%, έναντι 10 φορές παραπάνω το 2007. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, και με εκφρασμένη και εκλογικά τη διάθεση των εργαζομένων να αμφισβητήσουν και να αναστρέψουν αυτή την κατάσταση, η πρώτη επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να διατηρήσει, να σταθεροποιήσει και να νομιμοποιήσει –με την βούλα και της αριστερής κυβέρνησης– τις κατακτήσεις της, έτσι ώστε να κλιμακώσει στη συνέχεια την επίθεση.
Όπως το είπε τη Δευτέρα στον ΣΕΒ η Έμμα Μαρτσεγκάλια, πρόεδρος της Μπίζνες – Γιούροπ, της ένωσης των ΣΕΒ της ΕΕ: «Στα εργασιακά η Ελλάδα θα πρέπει να διασφαλίσει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν επιτευχθεί και να συγκλίνει περαιτέρω με τα ευρωπαϊκά πρότυπα». Για «τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα» είχαν μιλήσει και οι Γιουνκέρ-Τσίπρας στην κοινή τους δήλωση (6/5/15), αναφερόμενοι στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Βεβαίως η πρόεδρος των ευρωπαίων βιομηχάνων δεν δίστασε να ζητήσει «περαιτέρω εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων», αφού «ήδη οι μεταρρυθμίσεις που έχουμε δει στη αγορά εργασίας, όπως στο μοναδιαίο κόστος εργασίας, έχουν αρχίσει να αποδίδουν».
Ποιες είναι οι θέσεις του ΣΕΒ, όπως τις παρουσίασε ο κ. Φέσσας; «Θέλουμε μία αγορά εργασίας που η ευελιξία είναι εργαλείο ενίσχυσης της απασχόλησης. Όπου ομαδικές απολύσεις και λοκάουτ δεν θα είναι αυθαίρετα εργαλεία στα χέρια της εργοδοσίας. Όπου οι αυξήσεις στους μισθούς συνδέονται με την παραγωγικότητα. Όπου οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ελεύθερες, χωρίς τη συμμετοχή του κράτους, στα πλαίσια των θέσεων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO). Όπου η συναινετική –και όχι η υποχρεωτική– διαιτησία ενισχύει την αξιοπιστία στις εργασιακές σχέσεις». Σύντομη αποκρυπτογράφηση: Βασική απαίτηση του κεφαλαίου η «ευελιξία», που διαλύει τη συνοχή της εργατικής τάξης και εξαφανίζει τα δικαιώματα. Μεγάλη επιτυχία σε αυτό τον τομέα, αφού στη μνημονιακή πενταετία απογειώθηκε η ελαστική, προσωρινή, μαύρη, ολιγόωρη εργασία-δουλεία ακόμα και η απλήρωτη, ενώ γενικεύθηκε η εργασία με κουπόνια. Το ζήτημα αυτό μένει στο απυρόβλητο από την κυβέρνηση. Δεν καιγόμαστε πολύ για πλήρη ασυδοσία σε απολύσεις και λοκάουτ, αλλά όχι αυξήσεις μισθών, παρά μόνο σε σύνδεση με την παραγωγικότητα (με την ανταγωνιστικότητα είχαν συνδέσει τις «μισθολογικές εξελίξεις» οι Τσίπρας- Γιουνκέρ). Συλλογικές διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του ILO, το ίδιο που ζητάει η κυβέρνηση Τσίπρα (όπως και η κυβέρνηση Σαμαρά νωρίτερα). Τέλος, «συναινετική και όχι υποχρεωτική διαιτησία» δηλαδή διαιτησία μόνον όταν θέλουν και οι εργοδότες, συνεπώς με τον υφιστάμενο συσχετισμό δυνάμεων σχεδόν ποτέ.
Ο πρωθυπουργός μίλησε για συμφωνία που «δεν θα επιβάλλει νέα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις που εντείνουν τις ανισότητες και διαρρηγνύουν περαιτέρω την κοινωνική συνοχή». Τι δεν είπε; Καμιά αναφορά στην αύξηση του κατώτατου μισθού, στην αναπλήρωση των απωλειών, στην άνοδο των μισθών και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Όλα αυτά παγώνουν. Η κυβέρνηση θέτει πλέον «κόκκινη γραμμή» τη μη περαιτέρω περικοπή μισθών και συντάξεων, τη μη χειροτέρευση! Πρόκειται δηλαδή για συνέχιση της λιτότητας («δίκαιη λιτότητα» ή «λιτό βίο»). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση παρουσιάζεται στο κεφάλαιο σαν η μόνη λύση για να υπάρχει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα: Είμαστε η «μόνη κυβέρνηση που μπορεί να πείσει την πλειοψηφία πως η λέξη μεταρρύθμιση δεν σηματοδοτεί περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων, κι άλλα βάρη για τους ανίσχυρους, περισσότερη ανισότητα και τη θανατική βολή του κοινωνικού κράτους» είπε ο Γ. Βαρουφάκης. «Η προηγούμενη κατάσταση δεν ήταν βιώσιμη και ήταν απολύτως αδύνατο κοινωνικά και παράλογο οικονομικά να συνεχιστεί» τόνισε ο πρωθυπουργός. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε, αναφερόμενος στις συζητήσεις κυβέρνησης-δανειστών: «Χρειάζεται άμεσα μια τέτοια συμφωνία. Όλοι μας θα τη στηρίξουμε».

Ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία του Αλεξέι Μοζγκοβόι από Ουκρανούς φασίστες – σχόλιο της Μποροτμπά για τη δολοφονία

πηγή, Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία
Την ευθύνη για τη δολοφονία του Αλεξέι Μοζγκοβόι και της συνοδείας του ανέλαβε χθες το βράδυ με ανάρτησή του στο φέισμπουκ ένας Ουκρανός φασίστας που φαίνεται να είναι αρχηγός των «Σκιών», μιας ομάδας από αυτές που διεισδύουν στις Λαϊκές Δημοκρατίες και προσπαθούν να οργανώσουν σαμποτάζ, να βάλουν νάρκες, να δολοφονήσουν πολιτοφύλακες, να συγκεντρώσουν πληροφορίες κλπ.  Σημειωτέον ότι λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία του Μοζγκοβόι μια τέτοια ομάδα ανακαλύφθηκε στο Λουγκάνσκ και ένα από τα μέλη της συνελήφθη. Εδώ ο φασίστας αυτός πανηγυρίζει για το κατόρθωμά του – με το φασιστομάνι να τον αποθεώνει από κάτω.
Σύντροφοι της Μποροτμπά επισκέφθηκαν τον τόπο της δολοφονίας καθώς και το αρχηγείο της Ταξιαρχίας Φάντασμα. Μεταφέρουμε το σχόλιό τους:
«Επισκεφθήκαμε τον τόπο του θανάτου του Αλεξέι Μοζγκοβόι. Μια ομάδα κάνει έρευνα εκεί μαζί με το τηλεοπτικό συνεργείο του καναλιού 1 Ρωσίας. Αποθέσαμε λουλούδια. Το σημείο στο οποίο είχε τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός φαίνεται καθαρά. Οι δολοφόνοι φαίνεται ότι βρίσκονταν στο λόφο στη στροφή, λίγο πριν από την είσοδο στο χωριό Μιχαήλοβκα. Αυτή είναι η συνήθης διαδρομή από το Αλτσέφσκ προς το Λούγκανσκ, συνεπώς ο καθένας θα μπορούσε να παρακολουθήσει το αυτοκίνητο του διοικητή της ταξιαρχίας.
Μαζί με τον Αλεξέι Μοζγκοβόι σκοτώθηκαν και ο οδηγός, η εκπρόσωπος τύπου και δύο σωματοφύλακες, αλλά και δύο πολίτες – ένα ζευγάρι. Η γυναίκα μάλιστα ήταν στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης. Προφανώς το αυτοκίνητο των πολιτών (που ακολουθούσε το αυτοκίνητο του Μοζγκοβόι) θεωρήθηκε από τους δολοφόνους ως όχημα συνοδείας με σωματοφύλακες και το χτύπησαν μαζί με το τογιότα του Μοζγκοβόι.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το αρχηγείο της Ταξιαρχίας «Φάντασμα» στο Αλτσέφσκ. Κανείς δεν την αφοπλίζει ούτε την περικυκλώνει (όπως ήθελαν κάποιες φήμες). Η κατάσταση είναι ήρεμη. Όλοι κοιμήθηκαν ελάχιστα χθες το βράδυ. Αποφάσισαν να δώσουν στην Ταξιαρχία το όνομα του Αλεξέι Μοζγκοβόι. Η κηδεία του θα γίνει στις 26 ή 27 Μάη.»

25 Μαΐου 2015

Ψήφισμα των εργαζόμενων και των αλληλέγγυων της ΕΡΑ στα Τρίκαλα

Δύο (2) χρόνια μετά την πραξικοπηματική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου να ρίξει «μαύρο» στην ΕΡΤ, οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν εν μία νυκτί αλλά και χιλιάδες λαού έδωσαν αγώνα ενάντια στην πολιτική του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, των μαζικών απολύσεων, και της επέλασης ενός άγριου αντεργατικού καθεστώτος και πέτυχαν μία πρώτη νίκη, το άνοιγμα της ΕΡΤ. Είναι ένα πρώτο βήμα, που επέβαλαν με τον δίκαιο και σκληρό αγώνα τους και μάλιστα με την πρωτόγνωρη εμπλοκή των αλληλέγγυων. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και οι αλληλέγγυοι συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τη λειτουργία της ελεύθερης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, προβάλλοντας τους αγώνες των εργαζομένων και αναδεικνύοντας τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό.

Η ψήφιση του νομοσχεδίου για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ αποτελεί μία πρώτη νίκη του 23μηνου αγώνα. Ταυτόχρονα αποτελεί και μία ήττα, γιατί:
– Η ΕΡΤ ανοίγει με όχημα την απαξιωμένη στη συνείδηση της κοινωνίας ΝΕΡΙΤ.

– Η πολύτιμη και πολύμηνη εμπειρία της αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης δεν ελήφθη υπόψη στο ελάχιστο στο νέο νομοσχέδιο. Η λειτουργία του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, με τρόπο διαδραστικό με την ίδια την κοινωνία πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.

– Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν ουσιαστικά κανέναν λόγο για την «πορεία» της ΕΡΤ, αφού θα συμμετέχουν στο 7μελές Δ.Σ. με μόλις 2 εκλεγμένους εκπροσώπους. Η κυβέρνηση τεχνηέντως ξέχασε ότι οι εργαζόμενοι απέδειξαν στην πράξη πως μπορούν χωρίς αφεντικά και ακριβοπληρωμένους «συμβούλους» να λειτουργούν μία πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεόραση στηριζόμενοι σε αμεσοδημοκρατικές γενικές συνελεύσεις.

– Οι κυβερνητικοί παράγοντες και ο ίδιος ο υπουργός Επικρατείας, στα πλαίσια της «δημιουργικής ασάφειας», δεν είπαν κουβέντα για το άνοιγμα όλων των δομών της ΕΡΤ, τη στιγμή που όλη η κοινωνία αναγνωρίζει ότι η ΕΡΤ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ΕΡΤ3 και τους περιφερειακούς σταθμούς. Χωρίς αυτά δεν είναι ΕΡΤ! Η επιλογή του Λάμπη Ταγματάρχη, γνωστός και μη εξαιρετέος στην κοινωνία και με θητεία στην ΕΡΤ, στην ίδια θέση, το 2010 επί υπουργίας Μόσιαλου (τότε που η ανασφάλεια στους περιφερειακούς της ΕΡΑ είχε χτυπήσει «κόκκινο», διότι ο διευθύνων εκπονούσε σχέδιο συρρίκνωσής τους και απόλυσης του προσωπικού) και το 2012 επί υπουργίας Παντελή Καψή κάθε άλλο παρά εγγυάται την ανεξαρτησία και τον δημόσιο χαρακτήρα της ΕΡΤ. · – Η ΚΥΑ με την οποία έκλεισε η ΕΡΤ δεν καταργήθηκε. Συνεπώς ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν θα βρεθεί ξανά ένας «Κεδίκογλου», να ανακοινώσει με περίσσιο θράσος το κλείσιμο της ΕΡΤ.

– Οι κυβερνητικές διακηρύξεις για έναν δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που θα είναι αντικειμενικός και θα ασκεί κριτική ακόμη και στην ίδια την κυβέρνηση (πώς αλλιώς θα ήταν αντικειμενικός;), μετά το νομοσχέδιο και μετά τις ανακοινώσεις των προσώπων που θα στελεχώσουν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ, μόνο μία πικρή γεύση μπορούν να αφήσουν. Η «νέα» ΕΡΤ δεν είναι νέα. Και δεν είναι η ΕΡΤ για την οποία παλέψαμε όλοι οι αγωνιζόμενοι απολυμένοι και οι αλληλέγγυοι 23 μήνες τώρα. Δεν είναι η ΕΡΤ των ανοιχτών στην κοινωνία μικροφώνων και για τους αγωνιζόμενους και για τους εκατοντάδες σε κάθε πόλη της Θεσσαλίας αλληλέγγυους, που πάλεψαν για την οριζόντια διοίκηση, για το αυτοδιοίκητο των περιφερειακών, για την αλληλεπίδραση όλων των δομών της ΕΡΤ και, κυρίως για την διατήρηση του ανοίγματός τους στην κοινωνία.

Η ΕΡΑ στα Τρίκαλα θα συνεχίσει, στηριγμένη στην εμπειρία και τις κατακτήσεις του προηγούμενου διαστήματος – που λειτουργούσε και στηριζόταν στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και των ίδιων των εργαζόμενων της-, να μάχεται για να παραμείνει η φωνή του κάθε αγωνιστή, η φωνή της κοινωνίας.

 

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δυτικής Αττικής : Το δικό μας αίμα δε γεννήθηκε για να γρασάρει τις μηχανές τους

Το δικό μας αίμα δε γεννήθηκε για να γρασάρει τις μηχανές τους
Το δικό μας αίμα είναι το κόκκινο που θέλει να δραπετεύσει!
Οδύνη, για τους εργαζόμενους – συναδέλφους, τα ταξικά μας αδέρφια, που δολοφόνησαν τα αφεντικά.
Συνεχίζουν την αλυσίδα των τραυματισμών και των θανατηφόρων “εργατικών ατυχημάτων”, σε εργοστάσια και τεχνικά έργα. Παλιότερα στη Petrola και τα ολυμπιακά έργα, πέρσι στη Χαλυβουργία Βόλου και τη Cosco, σήμερα το Νιάρχειο στα ορυχεία της ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ..... Κάποιοι ντόπιοι, κάποιοι μετανάστες, κάποιοι “μόνιμοι”, κάποιοι εργολαβικοί.
Αγανάκτηση, για τα μεγαλα λόγια ΜΕΤΑ την τραγωδία.
“Πρώτα το ανθώπινο δυναμικό”, “μέλημα της εταιρείας η ασφάλεια”. Για την υποκρισία της κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού. Θα ανακαλύψει κανείς άραγε το “εταιρικό λάθος” αντί για το “ανθρώπινο λάθος”; Τρεις εργαζόμενοι νεκροί, δύο ακόμη σοβαρα τραυματίες. “Ξαφνικό” δήθεν, μετα την συμπίεση του αναγκαίου χρόνου συντήρησης και τις 12 με 16 ώρες εργασίας ημερησίως.
Οργή, για τα κέρδη που παράγει η εργασία, ενώ “αμοίβεται” με ένα κομμάτι ψωμί.
Τα ΕΛΠΕ το 2013 ήταν στις κορυφαίες ελληνικές εταιρείες με αυξημένο κύκλο εργασιών 8,9 δισ. ευρώ, ενώ κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2014, κατέγραψε την υψηλότερη λειτουργική κερδοφορία όλων των εποχών! Οι “εθελούσιες”, η μείωση προσωπικού, τα χαμηλά μεροκάματα των εργολαβικών κι η  εντατικοποίηση της εργασίας, τροφοδότησαν αυτά τα κέρδη.
Υπόσχεση, απέναντι στη ζωή -κι όχι στο θάνατό μας- να σηκώσουμε το βλέμμα. Υπόσχεση εκδίκησης των ονείρων μας για ζωή κι όχι για επιβίωση, στο όνομα των νεκρών εργατών και εργατριών.
Η “ανταγωνιστικότητα” και η “ανάπτυξη”, η “παραμονή στο ευρώ πάση θυσία” και η “πληρωμη του χρέους στο διηνεκές”, στρατεύουν τους εργαζόμενους στη διαιώνιση της εκμεταλλευσης. Οργάνωση και διεκδίκηση του πλούτου που παράγουμε.
Αγώνας, ΤΩΡΑ, γιατί ο γιος μας δεν είναι εξάρτημα στη μηχανή σας. Αγώνας ΤΩΡΑ γιατί η κόρη μας δεν θα είναι μία ακόμη Ιφιγένεια. Αγώνας ΤΩΡΑ γιατί τη σκλαβιά δεν θα τη ξαναζήσουμε για βγει ο καπιταλισμός από την κρίση.
  • Να καταργηθεί το καθεστώς των εργολαβικών συνεργείων μέσα στις επιχειρήσεις.
  • Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού λειτουργίας, με αξιοπρεπείς μισθούς.
  • Άμεση επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στους όρους αμοιβής και στους υπόλοιπους όρους εργασίας.
  • Μείωση του εργάσιμου χρόνου 6ώρες τη μέρα – 30 την εβδομάδα. Αυξήσεις στους μισθούς. Απαγόρευση των απολύσεων.
  • Για να ζήσουμε εμείς, δεν θα πληρώσουμε την κρίση του κεφαλαίου. Δεν θα πληρώσουμε το χρέος, τη δολοφονική τους ανάπτυξη.
  • Ούτε ευρώ για τους δανειστές και το κεφάλαιο! Διαγραφή του χρέους!
Εμείς δουλεύουμε, στα δικά μας χέρια η διεύθυνση των επιχειρήσεων. Κρατικοποιήσεις και Εργατικός έλεγχος – για το δικό μας ψωμί, για μια παιδεία που θα ναι για όλους, για πρόσβαση στην υγεία χωρίς διακρίσεις, για ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία!

Βαφτίζουν ΕΡΤ τη… ΝΕΡΙΤ

του Νάσου Μπράτσου, εφημ. "Πριν"
ΕΡΤ χωρίς νέο πρόγραμμα, αγωνιζόμενους εργαζόμενους, με διευθυντικά πρόσωπα που τη μίκρυναν;
Η ΕΡΤ ανοίγει χωρίς την ΕΡΤ. Πρόκειται για απίστευτης έμπνευσης ταχυδακτυλουργικό κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ με το οποίο αντικαθιστούνται τα σήματα-λογότυπα, αλλά δεν έχει επιστρέψει ακόμα ο κόσμος που έδωσε τον αγώνα ενάντια στο «μαύρο». Ήδη εδώ και μέρες οι μηχανισμοί της ΔΤ-ΝΕΡΙΤ υπογράφουν έγγραφα με το λογότυπο της ΕΡΤ και σειρά έχει το λογότυπο στις οθόνες.
Αρχικά η φήμη έλεγε για τηλεοπτική εικόνα με σήμα ΕΡΤ και εκφωνητές αυτούς που «έβλεπαν» τις καθαρίστριες να επιτίθενται στα ΜΑΤ, στις 11 Μάη, αλλά η είσοδος των αγωνιζόμενων στο Ραδιομέγαρο και η πίεση που δημιούργησε το απέτρεψε. Η νέα φήμη βασίζεται στις δηλώσεις Τσίπρα ότι η ΕΡΤ ανοίγει στις 25 Μάη, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές όμως κυκλοφορεί πως η αλλαγή σήματος ίσως να συντελεστεί στη… Γιουροβίζιον.
Η κυβέρνηση, αφού υφάρπαξε την ψήφο των απολυμένων με υποσχέσεις για άμεση επιστροφή μετά την εκλογική νίκη, αναγκάστηκε από την πίεση του αγώνα να κάνει πράξη το άνοιγμα της ΕΡΤ έπειτα από μήνες, περνώντας από 40 κύματα, με έναν απολύτως ανεπαρκή νόμο, τον οποίο καταδίκασαν ακόμα και οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ, και με επιλογές διευθυντικών προσώπων με προϋπηρεσία στα σχέδια συρρίκνωσης και απολύσεων, των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Είναι κοινό μυστικό ότι μέσα από συνταξιοδοτήσεις θα υπάρξουν δομές της ΕΡΤ που, για να λειτουργήσουν, θα πρέπει να γίνουν προσλήψεις, αλλιώς θα κλείσουν με ερώτημα τι θα γίνουν όσοι «περισσέψουν». Ένα παράδειγμα είναι οι περιφερειακές ΕΡΑ με συνταξιοδοτηθέντες τεχνικούς.
Έγκαιρα η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή (που κατεβαίνει στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ στις 3 και 4 Ιουνίου) είχε επισημάνει τα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης για την ΕΡΤ και είχε συμβαδίσει με εκείνα τα τμήματα εργαζομένων τα οποία διεκδικούσαν την αξιοποίηση της εμπειρίας της αυτοδιαχείρισης. Στις συνελεύσεις των αγωνιζόμενων της ΕΡΤ τη βδομάδα που διανύσαμε επιβεβαιώθηκε ξανά και ομόφωνα η θέση για άμεση επαναλειτουργία όλων των δομών της ΕΡΤ που υφίσταντο τη μέρα του «μαύρου», άμεση τοποθέτηση των με νόμο πια επαναπροσληφθέντων σε θέσεις εργασίας και ανάληψη καθηκόντων. Χωρίς φτηνά κολπάκια, όπου αλλάζει ο ΝΕΡίτης Μανωλιός τα ρούχα του και ντύνεται ΕΡΤ δημιουργώντας σύγχυση στον κόσμο, ο οποίος ήδη πιστεύει ότι «τακτοποιηθήκαμε» ενώ στην οθόνη θα παρελαύνουν οι πρόθυμοι υπηρέτες της τρόικας, συνηθισμένοι βέβαια να αλλάζουν αφεντικά αξιοποιώντας το ταλέντο τους στην προσέγγιση των εκάστοτε κυβερνώντων.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή καταδίκασε την πρόσφατη παρακρατικού τύπου προβοκάτσια που εκπορεύτηκε από το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής και οδήγησε στην προσαγωγή συντρόφου μας στις εγκαταστάσεις της ΕΡΑ Ζακύνθου. Τονίσαμε ότι η σιωπή της ΕΣΗΕΑ (ούτε μία ανακοίνωση) αλλά και η αδράνεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατονομαστούν οι δράστες της προβοκάτσιας και να αποδοθούν οι ευθύνες και οι κυρώσεις που τους αναλογούν δείχνει έμπρακτη στήριξη στην άθλια προπαγάνδα ότι δήθεν οι αγωνιζόμενοι επιδιώκουν «ρεβανσισμό», όταν την ίδια ώρα το παρακράτος προκαλεί.

24 Μαΐου 2015

70 χρόνια από το πέρασμα του Άρη Βελουχιώτη στην ιστορία, στον μύθο και στον θρύλο

70 χρόνια από τη στιγμή που έδωσε τέλος στη ζωή του, σε μία από τις πιο δύσβατες περιοχές της Ελλάδας, στο φαράγγι του Φάγγου, στη Μεσούντα της Άρτας, ο άνθρωπος που σφράγισε όσο λίγοι την Αντίσταση κατά των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, καταδιωκόμενος από εχθρούς και αποκηρυγμένος από συντρόφους. Το πολεμικό του ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμο Θανάσης Κλάρας, ετών 40, κομμουνιστής.
Ως αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ έγινε ο απόλυτος τρόμος των φασιστών, η τιμή και η περηφάνια του μαχόμενου λαϊκού κόσμου. Το όνομά του έφτασε στις μέρες μας, τραγούδι και άνεμος, σύμβολο του ασυμβίβαστου κι ανυποχώρητου αγώνα μέχρι τέλους.
Στις 6-7 Ιούνη θα πραγματοποιηθεί διήμερο οδοιπορικό στα βήματα του Άρη Βελουχιώτη, από τις Εργατικές Λέσχες της χώρας με κεντρικό σύνθημα: "Άρης Βελουχιώτης, 70 χρόνια ασύλληπτος". Ασύλληπτος από την αστική τάξη, τον «εθνικό κορμό», τις ηγεσίες.
Οι Εργατικές Λέσχες, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή της μάχης για μια καλύτερη ζωή και προσπαθούν να χαράξουν δρόμους συλλογικής αντίστασης και ταξικής αλληλεγγύης, δημιουργίας και πολιτισμού. Το οδοιπορικό αποτελεί μια πρώτη κοινή δημόσια παρέμβαση των συλλογικοτήτων και φιλοδοξεί να είναι το πρώτο βήμα κοινής πορείας, ανάπτυξης δεσμών και έναυσμα για τη δημιουργία κι άλλων αντίστοιχων εγχειρημάτων κι εκδηλώσεων.
Το οδοιπορικό θα ξεκινήσει το Σάββατο 6 Ιούνη από την Λαμία και τον Γοργοπόταμο, εκεί όπου με επικεφαλής τον Άρη, πραγματοποιήθηκε μια από τις κορυφαίες στιγμές της Αντίστασης κι ένα από τα σημαντικότερα σαμποτάζ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με την ανατίναξη της ομώνυμης γέφυρας.
Στις 6:00 μ.μ. το απόγευμα του Σαββάτου, θα πραγματοποιηθεί οδοιπορικό στην πόλη των Τρικάλων. Οδοιπορικό μνήμης και τιμής στην ιστορία των αγώνων του λαού της πόλης και ταυτόχρονα μια μαζική αντιφασιστική πορεία, η οποία θα ξεκινήσει από το Φρούριο της πόλης, όπου έχει μεταφερθεί ο φανοστάτης στον οποίο κρεμάστηκαν τα κεφάλια του Άρη και του πρωτοπαλίκαρού του Τζαβέλα.
Δεύτερο σημείο στάσης θα είναι το μνημείο της Αγροτικής εξέγερσης, που στις 2 Φεβρουαρίου του 1925 οι ξεσηκωμένοι Τρικαλινοί αγρότες, με την συμπαράσταση εργατών, δέχθηκαν δολοφονική επίθεση με πυροβολισμούς αξιωματικών του στρατού και των χωροφυλάκων, αφήνοντας 6 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Τρίτο σημείο στάσης, η πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, στην οποία βρίσκεται το άγαλμα του στρατιωτικού αρχηγού του ΕΛΑΣ και γεννημένου στα Τρίκαλα, στρατηγού Στέφανου Σαράφη.
Κατάληξη του οδοιπορικού θα αποτελέσει η πλατεία Ρήγα Φεραίου, εκεί όπου στις 17 Ιούνη του 1945, σε μια επίδειξη κανιβαλισμού, κρεμάστηκαν σε έναν από τους φανοστάτες της, τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλλα. Στην ίδια πλατεία, όπου στις 18 Απρίλη του 1944, κρεμάστηκαν από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, πέντε παλικάρια της πόλης, οι ΕΠΟΝίτες Στέργιος Γάτσας, Γιάννης Μπριάζης, Κώστας Στεργιόπουλος, Κώστας Σύρμπας  και Απόστολος Τσανάκας και στην οποία υπάρχει μνημείο στη μνήμη τους.
Στην ιστορικό αυτό χώρο, στις 7:30 μ.μ., θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με τίτλο: "Ο ανυπότακτος οργανωμένος λαός: τότε και τώρα". Μια συζήτηση, στην οποία θα επιχειρηθεί από τις Εργατικές Λέσχες που τη διοργανώνουν, να πιαστεί το κόκκινο νήμα της οργανωμένης πάλης του λαού μας και των μορφών αλληλεγγύης, αντίστασης, πολιτισμού και δημιουργίας θεσμών αυτοδιοίκησης, δικαιοσύνης και λαϊκής κυριαρχίας από την ηρωική εποχή του Άρη, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, στις μέρες μας που κυριαρχεί η φτώχεια κι η ανεργία, που πάει να σηκώσει κεφάλι ο ρατσισμός κι ο φασισμός, που αμφισβητούνται και καταργούνται εργατικές κατακτήσεις, δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες από τους σύγχρονους δυνάστες των "θεσμών".
Την Κυριακή 7 Ιούνη, στις 8:00 π.μ., θα ξεκινήσουμε για τον τελευταίο σταθμό του οδοιπορικού, για τη Μεσούντα της Άρτας και τον τόπο θυσίας του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, το φαράγγι του Φάγγου, εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Άρης Βελουχιώτης, περικυκλωμένος από παρακρατικές συμμορίες της Δεξιάς και τμήματα της Εθνοφυλακής.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τον κόσμο των κινημάτων που μαζί βρισκόμαστε στους δρόμους του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, όλους τους πολίτες που θέλουν να μάθουν την ιστορία και να τιμήσουν αυτούς που θυσίασαν τα νιάτα και χύσανε το αίμα τους για τη λευτεριά αυτού του τόπου, να συμμετέχουν στο οδοιπορικό μνήμης και τιμής στον Άρη Βελουχιώτη. Ειδικά, προσκαλούμε τους παλαίμαχους αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, να παρευρεθούν στο οδοιπορικό και στη συζήτηση.
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *