02 Ιουλίου 2015

Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τις πολιτικές εξελίξεις και το Δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου 2015

1.- Η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για δημοψήφισμα στις 5/7/2015 πάνω στις προτάσεις των «θεσμών» ήρθε ως αποτέλεσμα της σκληρής στάσης και των βάρβαρων απαιτήσεων Ε.Ε., Δ.Ν.Τ., του αδιέξοδου των συνεχών κυβερνητικών υποχωρήσεων, της πλήρους αναντιστοιχίας αυτών των υποχωρήσεων από τις διαθέσεις, τις προσδοκίες και τα συμφέροντα των τμημάτων που στήριξαν την εκλογή της νέας κυβέρνησης. Μια νέα συμφωνία δεν θα γινόταν αποδεκτή από το λαό, χωρίς πλήγμα στην εμπιστοσύνη και αποδοχή της κυβέρνησης και κλονισμό της. Αυτό δείχνει ότι το ρήγμα που άνοιξε στη συνείδηση του λαού με τους αγώνες του ενάντια στην πεντάχρονη μνημονιακή λαίλαπα, είναι ενεργό, επιδρά και μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να ξεπεράσει τους σχεδιασμούς και τα όρια των κυβερνητικών σχεδιασμών. Να αντιπαρατεθεί με το ανασυγκροτούμενο μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ - ΔΝΤ, την εργοδοτική τρομοκρατία, την ιδεολογική μιντιακή κατεργασία και την ανοικτή επέμβαση των ηγετών της ΕΕ. Μπορεί να βάλει φραγμό και να ακυρώσει την κυβερνητική γραμμή των διαπραγματεύσεων για ένα νέο μνημόνιο. Να δημιουργήσει κλίμα ανακατατάξεων σε αντίθεση με την εξελισσόμενη κανονικότητα της ευρωενωσιακής μνημονιακής κοινωνικής βαρβαρότητας. 
Ένα αποφασιστικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα με ισχυρή την παρουσία του εργατικού – λαϊκού - νεολαιίστικου ανατρεπτικού ΟΧΙ θα δημιουργήσει δυνατότητες για ένα πολιτικό ενωτικό λαϊκό κίνημα ρήξης και ανατροπής της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης, που θα δίνει νικηφόρα τις μάχες ζωής και αξιοπρέπειας και θα θέσει πρακτικά το ζήτημα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης. Αυτό θα είναι το έπαθλο μιας νέας στράτευσης στη μάχη του δημοψηφίσματος και στις κρίσιμες σκληρές αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας. Αντικειμενικά ένα μαζικό, αποφασιστικό «όχι» δεν οριοθετείται σε όχι μόνο στις προτάσεις των δανειστών, όπως θέλει να το περιορίσει η κυβέρνηση, αλλά θέτει σε αμφισβήτηση το «μονόδρομο» Ε.Ε. και ευρώ και της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Από αυτή τη σκοπιά και με αυτή την προοπτική αξιοποιούμε τη διαδικασία του δημοψηφίσματος, στρατευόμαστε στη μάχη του ΟΧΙ για να χρωματιστεί το αποτέλεσμα με τον ανατρεπτικό εργατικό, αντιΕΕ, ανυπότακτο αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό και να εκφράσει τα ταξικά συμφέροντα και τις διαθέσεις της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των φτωχών καταπιεσμένων που οργίζονται με την φτωχοποίηση, την αντεργατική λαίλαπα και την επίθεση Ε.Ε., ΔΝΤ, και αναζητούν άλλο δρόμο κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

2.- Η πεντάμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα απέδειξε καθαρά ότι ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη σημαίνουν μνημόνια φτώχιας, βάρβαρη λιτότητα, τεράστια ανεργία, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, ντροπιαστική επιτροπεία, κατάλυση κάθε λαϊκής κυριαρχίας. Γίνεται φανερή πλέον σε κάθε εργαζόμενο η ταξική φύση αυτών των θεσμών που βάζουν πάνω από όλα τα συμφέροντα των τραπεζιτών, των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Αναδεικνύουμε, επομένως, καταρχήν την βαρβαρότητα και το άτεγκτο της γραμμής της τρόικας ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ, που είναι δολοφονική - τιμωρητική απέναντι στον ελληνικό λαό και αυτό προκύπτει από την αντιδραστική ουσία αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

3.- Η αναγγελία δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση αναδείχνει το πλήρες αδιέξοδο της γραμμής της «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» και της αυταπάτης για μια αντιμνημονιακή πολιτική εντός ευρώ και ΕΕ, μέσα στο πλαίσιο των ευρωσυνθηκών και της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Οι συνεχείς διαπραγματεύσεις και υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και από το πρόγραμμα των μετεκλογικών εξαγγελιών τον οδήγησαν σε πλήρη αναντιστοιχία με τις διαθέσεις της πλειοψηφίας της εκλογικής του βάσης, αν και αυτό δεν εκφράστηκε με αντίστοιχες κινητοποιήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει την κατεύθυνσή του για συμφωνία και επιδιώκει να αξιοποιήσει το δημοψήφισμα ως διαπραγματευτικό χαρτί, για συνέχιση των διαπραγματεύσεων, σύμφωνα δε με δηλώσεις στελεχών του αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και ακύρωσης του δημοψηφίσματος, ή καλέσματος για να ψηφιστεί το ΝΑΙ. Γίνεται φανερό ότι συνολικά δεν έχει, ούτε θέλει ένα σχέδιο ρήξεων με ΕΕ και ευρώ για ένα άλλο δρόμο την επόμενη μέρα του ΟΧΙ, καθώς και ότι στην ηγετική ομάδα υπάρχουν διαφορετικές επιδιώξεις και οπτικές για το θέμα του δημοψηφίσματος.

Στο ερώτημα γιατί προχώρησε στην κίνηση του δημοψηφίσματος απαιτείται μια εκτίμηση με πιο διεξοδική συζήτηση, αλλά μια πρώτη απάντηση είναι ότι οφείλεται σε πολλαπλούς λόγους : α) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να χειριστεί πολιτικά και να περάσει στον λαό και στον δικό του κόσμο την όποια συμφωνία γιατί παρότι τα δύο σχέδια συμφωνίας έφτασαν πολύ κοντά, ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ αρνήθηκαν να παραχωρήσουν έστω μια δήλωση για αναδιάρθρωση του χρέους, να δώσουν μια ανάσα ρευστότητας με κάποιο ύψος χρηματοδότησης και μια διαδικασία δόσεων που θα διευκόλυνε την κυβέρνηση να περάσει τη συμφωνία β) δεν ικανοποιούνται διεκδικήσεις σημαντικών τμημάτων της αστικής τάξης, αντίθετα υπήρχαν μέτρα που την δυσκολεύουν (π.χ. ΦΠΑ στον τουρισμό) γ) και, βεβαίως, διότι επέδρασε η πίεση του λαϊκού παράγοντα ευρύτερα, αλλά και η αντίδραση στην βάση και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Από προηγούμενες αποφάσεις μας εκτιμούσαμε ότι η πορεία προς τη συμφωνία δεν θα είναι ευθύγραμμη, ότι θα υπάρξουν επεισόδια κλπ. Ωστόσο, δεν είχαμε συγκεκριμένη εκτίμηση για την συγκεκριμένη κίνηση. Μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος η κυβέρνηση το εντάσσει στη λογική της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη ενός «αξιοπρεπούς συμβιβασμού», εντός του «κοινού ευρωπαϊκού οικοδομήματος», του οποίου η Ελλάδα αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι» όπως δηλώνει. Επίσης, από την αρχή ξεκαθάρισε πως είναι έτοιμη να ακυρώσει το δημοψήφισμα ή να δώσει κατεύθυνση για ΝΑΙ εάν λάβει από την τρόικα μια θετική γι' αυτήν πρόταση. Η κυβέρνηση αποβλέπει σε ένα ΝΑΙ στη δική της πρόταση-συμφωνία, στις 47 και βάλε μνημονιακές σελίδες αντιλαϊκής πολιτικής που κατέθεσε και προτείνει. Η αναζήτηση του «έντιμου συμβιβασμού» μέσα στα όρια της ευρωζώνης και της ΕΕ είναι αυτή που κατέληξε στην πρόταση μιας αναξιοπρεπούς, πλήρους, ταπεινωτικής υποταγής, όπως εδώ και μήνες προειδοποιούσε η αντικαπιταλιστική αριστερά.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια και δεν ανταποκρίθηκε στα λαϊκά αιτήματα και διεκδικήσεις, αλλά έβαλε στην κατάψυξη και το δικό της πρόγραμμα. Αυτούς τους μήνες αναγνώρισε και εξυπηρέτησε κανονικά το άδικο και χιλιοπληρωμένο χρέος στους τοκογλύφους – δανειστές (8 δισ. πληρώθηκαν στους πέντε μήνες της κυβέρνησης), συνέχισε τη διαχείριση και εφαρμογή της προηγούμενης αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ προχωρούσε μια σειρά μνημονιακές δεσμεύσεις (ιδιωτικοποιήσεις, άρση προστασίας πλειστηριασμών, είσπραξη χρεών των λαϊκών νοικοκυριών από χαράτσια και μη διαγραφή τους, συμβάσεις εθνικών δρόμων, κ.α.), Ελάχιστα και ανεπαρκή ήταν τα μέτρα που δρομολόγησε (μέτρα για ανθρωπιστική κρίση, επαναφορά διαθέσιμων, κουτσουρεμένο νόμος για ιθαγένεια).

4.- Από την πρώτη στιγμή όλες οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, έχουν εξαπολύσει από κοινού εκστρατεία άμεσης επέμβασης με απειλές και εκβιασμούς και με στόχο να επιβάλουν την συνέχιση της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, και παράλληλα να τιμωρήσουν τον ελληνικό λαό για τους αγώνες και τις επιλογές του, να δείξουν σε όλους τους λαούς της Ευρώπης ότι δεν μπορεί παρά να είναι δούλοι του καπιταλιστικού ευρωμονόδρομου.

Το μαύρο μέτωπο ανασυγκροτείται και στο εσωτερικό της χώρας. Όλοι οι υποστηρικτές της γραμμής πάση θυσία στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, οικονομική ολιγαρχία εξαπολύουν μια λυσσασμένη επιχείρηση τρομοκράτησης και κηρυγμάτων υποταγής, προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους. Αυτή η εκστρατεία τρομοκράτησης από τα συστημικά ΜΜΕ είναι σε εξέλιξη και η επίδρασή της δεν είναι καθόλου αμελητέα και σε τμήματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ο φόβος για την επόμενη μέρα είναι ένα ισχυρό εργαλείο του μαύρου μετώπου που εκτός από τη συστηματική του χρήση από αυτούς, πριμοδοτείται και από τη στάση και τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης. Είναι οι δηλώσεις των κυβερνητικών για το μονόδρομο ΕΕ και ευρώ, είναι η μη περιγραφή άλλων βημάτων πέρα από την επανέναρξη προσπαθειών διαπραγματεύσεων την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, είναι ο τρόπος χειρισμού και της απόφασής τους για κλείσιμο των τραπεζών και έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων. Θα συζητήσουμε για μια πιο ολοκληρωμένη εκτίμηση των εξελίξεων με τις τράπεζες.

Η έκβαση λοιπόν του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος (αν και εφόσον τελικά διεξαχθεί) δεν είναι δεδομένη υπέρ του ΟΧΙ και πρέπει να εκτιμήσουμε και να δράσουμε, για το τι θα σημαίνει η πλειοψηφία ενός ΝΑΙ την επόμενη μέρα και τις δυσκολίες που θα δημιουργήσει στο κίνημα και την ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων.

5.- Το περιεχόμενο του αναγκαίου, σήμερα, εργατικού, νεολαιίστικου και λαϊκού «Όχι» βρίσκεται απέναντι στο μισητό, αστικό, ραγιάδικο «ναι», της πλουτοκρατίας, του Σαμαρά και του Θεοδωράκη, του «μένουμε Ευρώπη», στον εφιάλτη των νέων βάρβαρων μνημονίων και της αντιλαϊκής επιδρομής σε όλα τα επίπεδα.

Το δικό μας αγωνιστικό, ανατρεπτικό «όχι» είναι:

  • «Όχι» στις κανιβαλικές προτάσεις των δανειστών για εδραίωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την επιβολή μιας διαρκούς αντιλαϊκής λαίλαπας, ευρωεπιτροπείας και καταπάτησης κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.
  • «Όχι» και στις αντιλαϊκές προτάσεις της κυβέρνησης για συνέχιση της μνημονιακής, αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής.
  • «Όχι» και έξω από ευρωζώνη και ΕΕ, από το ΝΑΤΟ και τους «θεσμούς» των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων. Για την παύση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους. Είναι «Όχι» σε όλους τους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους, στην ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη λιτότητα, στα χαράτσια και την ομηρία των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών. «Όχι» στις ιδιωτικοποιήσεις και στην κυριαρχία των τραπεζιτών, στην αντιλαϊκή φορομπηξία, στην καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στο ρατσισμό και τη ξενοφοβία.
  • Είναι το ΝΑΙ στον άλλο δρόμο, για την άμεση ικανοποίηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών, για να έχουν όλοι δουλειά, μισθούς, ασφάλιση, εργασιακές συνθήκες, αξιοπρεπείς συντάξεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία. Για το δικαίωμα όλων σε τροφή και στέγαση. Για να απολαύσει επιτέλους ο κόσμος της δουλειάς τον πλούτο που παράγει.
  • Είναι το ΝΑΙ στην ελπίδα και την αξιοπρέπεια, στη ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τους μονόδρομους, στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του μαύρου μετώπου, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών μνημονιακών νόμων, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και υπό εργατικό έλεγχο, το κτύπημα των κερδών, του πλούτου και της δύναμης του κεφαλαίου,
  • Είναι το ΝΑΙ για μια νέα Άνοιξη των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας, ένα διεθνιστικό μήνυμα αντίστασης και απελευθέρωσης προς όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. Για ένα οργανωμένο, αγωνιζόμενο, κυρίαρχο λαό που να πάρει στα χέρια του τον πλούτο και την εξουσία.
6.- Στη μάχη του δημοψηφίσματος το ΚΚΕ επιλέγει το άκυρο (ρίχνει στην κάλπη δικό του τυπωμένο κείμενο). Εκτιμούμε ότι αυτή η στάση, συνέχεια και απόρροια της προηγούμενης πολιτικής του γραμμής, δεν συμβάλλει στη δυναμική αντιμετώπιση των εξελίξεων και αντικειμενικά ενισχύει το στάτους κβο της μνημονιακής κατάστασης και τις επιδιώξεις του κατεστημένου, ενώ θα εκφράσει και συντηρητικά αντανακλαστικά λαϊκών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ (μ-λ) και το ΜΛ ΚΚΕ εκφράστηκαν υπέρ της αποχής, σύμφωνα με τη συνηθισμένη τακτική τους, που τους οδηγεί μακριά από τη δυνατότητα επίδρασης στις λαϊκές διαθέσεις.

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την έκταση της επίδρασης της επιλογής του άκυρου και της αποχής και σε τμήματα κοινωνικών αγωνιστών και διανοούμενων, επιλογή στην οποία πρέπει να ασκήσουμε συναγωνιστική κριτική και αυτή να μη σταθεί εμπόδιο για την κοινή μας δράση το επόμενο διάστημα.

7. – Προφανώς, οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το ΟΧΙ δεν αποτελούν ένα ενιαίο στρατόπεδο, αλλά έχουμε τουλάχιστον τρία ρεύματα: α. το φιλοκυβερνητικό, β. εκείνο που είναι ενάντια και στο μνημόνιο τρόικας και στο μνημόνιο κυβέρνησης από αντιΕΕ σκοπιά και είναι αριστερόστροφο (σε αυτό εντάσσεται και κόσμος του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή και συναγωνιστική σχέση) και γ. το ακροδεξιό – εθνικιστικό, έως και φασιστικό.

Αντιμετωπίζουμε με αυτοπεποίθηση τις δυνατότητες επίδρασης της αντικαπιταλιστικής-ταξικής γραμμής, με ανοικτό πνεύμα στη δυναμική των εξελίξεων και των ανατροπών, με καθαρό μυαλό τους συσχετισμούς και τα όρια, τις επιδιώξεις και σχεδιασμούς των άλλων δυνάμεων, με αγωνιστική αισιοδοξία τις δυνατότητες μαζικής ανταπόκρισης της παρέμβασής μας. Δεν αναζητούμε καθαρές και κατασταλαγμένες μάζες για να παίξουμε το ρόλο της πρωτοπορίας, αλλά μπαίνουμε μέσα στο ρεύμα που κινείται με επίγνωση των αντιθέσεων και των κινδύνων, με ανοικτή αντιπαράθεση με το κυβερνητικό ρεύμα, με πολεμική με το εθνικιστικό-φασιστικό ρεύμα. Με την αντικαπιταλιστική γραμμή ρήξης και ανατροπής επιδρούμε στην κίνηση των μαζών και την ταξική πάλη, λέμε όχι στην ησυχία, την ομαλότητα και την αδράνεια για να επιδράσουμε από εργατική διεθνιστική σκοπιά στο κομμάτι της κοινωνικής δυσαρέσκειας από την αντιλαϊκή πολιτική. Σήμερα τα διλήμματα αποδεικνύονται πιο σκληρά και αμείλικτα. Ή ο δρόμος της κόλασης για την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ή ο δρόμος των ρήξεων με το καπιταλιστικό σύστημα και όλες τις πλευρές του.

Χρειάζεται όχι μόνο να μην υποστείλουμε την προβολή του δρόμου της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, αλλά να σηκώσουμε πιο ψηλά τη σημαία αυτής της αναγκαιότητας.

Επικοινωνούμε με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, τον κόσμο που πλήττεται, τους κοινωνικούς αγωνιστές, κόσμο του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, που προβληματίζεται και διαφοροποιείται από τις επίσημες γραμμές τους. Επιδιώκουμε με όλους αυτούς να βρεθούμε μαζί στη μάχη για το ανατρεπτικό ΟΧΙ να αναπτύξουμε και να προωθήσουμε και να μονιμοποιήσουμε την κοινή δράση. Βάζουμε απαραίτητη προϋπόθεση και την απόρριψη των κυβερνητικών προτάσεων και το παύση πληρωμών, διαγραφή του χρέους, όχι στην ΕΕ και το ευρώ.

Είναι καθοριστικό στις λίγες μέρες που μένουν να μπουν μπροστά σωματεία, εργατικά σχήματα, κινήσεις πόλεων και περιφερειών, λαϊκές συλλογικότητες για να τοποθετηθούν και να κινητοποιηθούν για ένα ανατρεπτικό ΟΧΙ.

8.- Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε καταιγιστικές και πιθανά απρόβλεπτες εξελίξεις, σε όξυνση των ταξικών αντιπαραθέσεων και ένταση των συγκρούσεων, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Αναμφίβολα πάμε για μεγάλη μάχη, που συνδέεται με όλο το πριν, το μέχρι τώρα και το μετά.

Το ζήτημα είναι να γίνει ο οργανωμένος λαός και οι αποφασιστικοί αγώνες του πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Να αποκρουστούν τα σχέδια τρομοκράτησης. Να αποτύχει κάθε απόπειρα εκτόνωσης της λαϊκής οργής. Και σε αυτή τη φάση με τα άλματα που μπορεί να υπάρξουν στις συνειδήσεις και στους αγώνες, για μας είναι επιτακτικό να συμβάλλουμε και στη λαϊκή οργάνωση και στον ιδεολογικό εξοπλισμό και προσανατολισμό του εργατικού-νεολαιίστικου κινήματος. Να συγκροτείται και να δυναμώνει η αντικαπιταλιστική-επαναστατική-κομμουνιστική αριστερά.

Είναι πολύ σημαντικό το ρεύμα που έχει καταγραφεί σε αγώνες, εκλογές σε σωματεία και γειτονιές και δημοσκοπήσεις, ένα μειοψηφικό αλλά σχετικά ευρύ κοινωνικό-πολιτικό ρεύμα, που είναι μαχητικά ενάντια στα μνημόνια παλιά και νέα και είναι ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ. Υπάρχει δυνατότητα να συναντηθούμε με αυτό το ρεύμα και να το μπολιάσουμε όσο είναι δυνατό με ολοκληρωμένη ταξική, αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική λογική.

Η ανατρεπτική – αντιΕΕ, η αντικαπιταλιστική επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά είναι η δύναμη εκείνη που μπορεί να εκφράσει το ΟΧΙ με πληρότητα, βάθος και προοπτική, μέχρι τέλους.

9.- Είναι σημαντικό αυτό το περήφανο, ανυπότακτο, επιβλητικό, ανατρεπτικό ΟΧΙ να επικρατήσει στην κάλπη και να εκφραστεί από την επόμενη μέρα στους αγώνες. Δίνουμε την μάχη της κάλπης, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να δώσουμε και την μάχη του περιεχομένου.

Καλούμε τη νεολαία και τον λαό να στηρίξει το εργατικό - λαϊκό τριπλό ΟΧΙ, την επόμενη μέρα και με τους μαζικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες ανατροπής, να μην επιτρέψουν την όποια ερμηνεία του σε αποδοχή της συνέχισης των διαπραγματεύσεων με το σφαγείο και για άλλοθι σε νέα μνημόνια. Αυτό σημαίνει διαπραγμάτευση τέλος, καμιά συμφωνία και νέο μνημόνιο, άλλος δρόμος αντικαπιταλιστικής ανατροπής, οργανωμένος λαός, μαζικό κίνημα, ταξική ανασυγκρότηση εργατικού κινήματος, άλλη Αριστερά, ανατρεπτική – αντικαπιταλιστική – ενωτική/μετωπική.

Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 28 Ιούνη 2015

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *