25 Μαρτίου 2016

1821: Αλήθεια είναι η εξέγερση

«o,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο 21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» Δ. ΦΩΤΙΑΔΗΣ, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»
 
Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που, σε πείσμα του χρόνου αλλά και των «άσπονδων φίλων» μένουν χαραγμένες στην ιστορική μνήμη καθώς συνδέονται με σύγχρονές καταστάσεις και διατηρούν την επικαιρότητά τους. Η επανάσταση των υπόδουλων λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1821 είναι μία από αυτές. Και τι δεν έκαναν για να αλλοιώσουν το νόημά της, να τη φέρουν στα μέτρα τους! Μέχρι και την ημερομηνία έναρξης άλλαξαν, ακόμα και ένας μαθητής του δημοτικού γνωρίζει πως η επανάσταση ξεκίνησε αρκετές μέρες πριν, ήδη στις 21 Μάρτη απελευθερώνεται η Καλαμάτα.. Στις 25 Μάρτη δεν συνέβη κανένα αξιοσημείωτο γεγονός, όπως επιβεβαιώνεται από όλες τις ιστορικές πηγές. Προσπάθησαν να εξαγνίσουν την επίσημη εκκλησία που την καταδίκασε και αφόρισε τους επαναστάτες, παρουσίασαν ως ήρωες τους κοτσαμπάσηδες και τους προδότες, έσυραν στις φυλακές και δολοφόνησαν τους αγωνιστές. (Πόσο θυμίζει την άλλη μεγάλη στιγμή της αντιφασιστικής πάλης του λαού κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο…). Αποσιώπησαν τη συμμετοχή Αρβανιτών, Βουλγάρων, Σέρβων, Μαυροβούνιων στον αγώνα κατά του κοινού δυνάστη, δεν ταίριαζε βλέπετε με το «εθνικό αφήγημα»! Κι όμως, σε πείσμα όλης αυτής της προσπάθειας, η φλόγα έμεινε ζωντανή, «Αντάρτης κλέφτης παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός…» τραγουδούσαν οι μαχητές του ΕΛΑΣ 120 χρόνια μετά! Μένει ζωντανό στην κραυγή του ελληνικού λαού σήμερα, που απαιτεί μια ζωή με δικαιώματα κι αξιοπρέπεια, χωρίς τα δεσμά των σύγχρονων Μέττερνιχ της ΕΕ που του αρνούνται ακόμα και το στοιχειώδες δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον του!

Και φέτος, το επίσημο κράτος και το πολιτικό σύστημα θα … «γιορτάσουν»! Χωρίς αιδώ θα εκφωνήσουν δεκαρικούς για την «εθνική ανεξαρτησία». Αυτοί που έχουν παραδώσει το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ, την οικονομική πολιτική στους «θεσμούς» των Αμερικάνων και των Γερμανών, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στους γραφειοκράτες νεοκαπιταλιστές της Κίνας, τα αεροδρόμια σε γερμανικές εταιρείες, τον έλεγχο των συνόρων στη ΦΡΟΝΤΕΞ! Θα γιορτάσουν την.. «απελευθέρωση», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ και η μνημονιακή αντιπολίτευση, όταν μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που απαγορεύει στην Βουλή να ψηφίσει οποιονδήποτε νόμο, αν δεν τον εγκρίνουν οι “θεσμοί” των διεθνών τοκογλύφων. Θα γιορτάσουν σε μια χώρα που βυθίζεται στη φτώχεια και την ανεργία, που η ασφάλιση και οι κοινωνικές δομές διαλύονται, οι νέοι/ες παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης. Θα γιορτάσουν, φυσικά, με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: Με το μιλιταριστικό θεσμό των παρελάσεων, αποτρέποντας κάθε προσπάθεια αναζήτησης και ανάδειξης της ιστορικής αλήθειας μέσα από πολύμορφες δραστηριότητες, ειδικά στους χώρους εκπαίδευσης.

Θα γιορτάσουν και στην πόλη μας. Όπως πάντα με τις ίδιες φανφάρες και τα ίδια υποκριτικά «μηνύματα» αλλά και με τη σταθερή «ιδιαιτερότητα»: όπως κάθε χρόνο, η αιματοβαμμένη συμμορία του ΝΑΤΟ θα καταθέσει στεφάνι. Είναι η 4η φορά με τη νέα, «αριστερή» δημοτική αρχή. Πόσο μακρινές φαίνονται οι εποχές που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της δημοτικής του παράταξης διαδήλωναν κατά της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην πόλη. Τώρα πια, θλιβεροί απολογητές μιας κυβέρνησης που παρέδωσε το Αιγαίο στον έλεγχο του, χειροκροτούν και συναγελάζονται. Τους αναγνωρίζουμε πως, τουλάχιστον, δεν παριστάνουν τους «αντιιμπεριαλιστές», όπως συμβαίνει αλλού. Στην πόλη μας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοτική του αρχή ήταν και είναι πρωτοπόροι στην πλήρη υποταγή σε κάθε ξένο ή ντόπιο ισχυρό.

Για μας η ιστορική μνήμη ζει σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά, στην Ειδομένη, στη Μόρια της Λέσβου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων. Όπως το 1821 ή το 1922 εκατομμύρια έλληνες έπαιρναν το δρόμο της προσφυγιάς, αθώα πιόνια και θύματα των παιχνιδιών των μεγάλων, τον ίδιο δρόμο παίρνουν και εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σήμερα. Κυνηγημένοι πότε από την «Ιερά Συμμαχία», πότε από την «Αντάντ» και πότε από το ΝΑΤΟ ,την ΕΕ και τα φονταμενταλιστικά κινήματα που η “πολιτισμένη Δύση” κατασκεύασε, οι λαοί συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους την κτηνώδη απληστία των ιμπεριαλιστών. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την επανάσταση του 1821 είναι πως είναι ακόμα ένας κρίκος. Κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των ιστορικών αποδείξεων πως οι λαοί μπορούν να νικήσουν. Και σήμερα, όπως και τότε, οι δραγουμάνοι των ληστρικών συμμοριών του κόσμου και οι ραγιάδες αναμασούν τα ίδια φληναφήματα για τους «συσχετισμούς», την «γεωπολιτική», την «μικρή χώρα», τους ξένους «συμμάχους». Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Ας τους διαψεύσουμε γι άλλη μια φορά. Ας ξαναπιάσουμε το νήμα που συνδέει το σήμερα με το παρελθόν των μεγάλων εξεγέρσεων. Αυτό είναι το νόημα του 1821 που κρατιέται ζωντανό μέσα στους αγώνες του λαού και όχι στις εθνικιστικές φιέστες.

Ενημέρωση από τη συνεδρίαση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

1) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βγαίνει από την 3η Συνδιάσκεψη ενισχυμένη, τόσο αριθμητικά, όσο και πολιτικά και ιδεολογικά. Τόσο οι προσυνδιασκεψιακές διαδικασίες, με τις συνελεύσεις των κλαδικών και τοπικών επιτροπών και τις εκδηλώσεις παρουσίασης των θέσεων, όσο και η ίδια η Συνδιάσκεψη έγινε μέσα σε κλίμα συντροφικού και σε βάθος πολιτικού διαλόγου για την οικονομική και πολιτική κρίση του καπιταλισμού στην Ελλάδα και παγκόσμια, και για την αναγκαία για τους εργαζόμενους και το λαό, πολιτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης είναι η περαιτέρω ανάπτυξη και αναβάθμιση του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος και τα βήματα που σημειώθηκαν σε ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα της πάλης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή. Ο πολιτικός διάλογος παραμένει ενεργός και η συζήτηση για οργανωτικές αλλαγές και προσπάθεια ανασυγκρότησης του πολιτικού μετώπου-στην κατεύθυνση του ενιαίου, δημοκρατικού, ικανού να συνθέτει πολιτικά λειτουργικού οργανισμού- είναι μπροστά μας. Όμως η Συνδιάσκεψη έχει βάλει τις βάσεις και μας δίνει την αισιοδοξία ότι όλα αυτά μπορούν να προχωρήσουν με πολιτικά ώριμο, συνεργατικό και συνθετικό τρόπο.

2) Η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην επόμενη συνεδρίασή της θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει τη συζήτηση για ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα υλοποίησης των αποφάσεων της 3ης Συνδιάσκεψης.
Συγκεκριμένα θα γίνει αναλυτική συζήτηση και θα ληφθούν αποφάσεις για:
α) την κεντρική δημόσια παρουσίαση των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης και τη σε βάθος συζήτησή τους με αγωνιστές και οργανώσεις της Αριστεράς.
β) την πολιτική πρωτοβουλία για την συσπείρωση των αντι ΕΕ δυνάμεων
γ) τη διοργάνωση ημερίδας για τα μεγάλα θέματα του πολέμου και του προσφυγικού με στόχο το άνοιγμα πιο πλατιά του διαλόγου και τη συσπείρωση δυνάμεων πάνω στα μέτωπα αυτά.
δ) σχέδιο οργανωτικής ανασυγκρότησης ώστε τα όργανα και οι οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μετατραπούν σε «εργαζόμενα σώματα», να ενισχυθεί ο συντονισμός των δράσεων και η αξιοποίηση όλων των δυνάμεών μας, να βαθύνει η εξώστρεφη πολιτική παρέμβαση και η δημοκρατία στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η συζήτηση αυτή θα ολοκληρωθεί στο ΠΣΟ που προβλέπεται να συγκληθεί στα μέσα Απριλίου.

3) Το αμέσως επόμενο διάστημα καλούνται οι ΤΕ και ΚΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συνεδριάσουν, με στόχο να αποτιμήσουν τη Συνδιάσκεψη, να προγραμματίσουν τη δράση τους στον τομέα ευθύνης τους με βάση την πολιτική απόφαση και να οργανώσουν παρεμβάσεις και εκδηλώσεις πάνω στα καυτά ζητήματα της συγκυρίας.

4) Οι ραγδαίες εξελίξεις στα δύο μεγάλα μέτωπα της ταξικής πάλης, που αφορούν την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων με νέα μέτρα κοινωνικής κατεδάφισης (ασφαλιστικό, φορολογικό, κόκκινα δάνεια) και το προσφυγικό (συμφωνία ΕΕ Τουρκίας, ουσιαστικό κλείσιμο των συνόρων για τους πρόσφυγες), επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και απαιτούν την ενεργοποίηση όλου του δυναμικού της στην πάλη για την απόκρουσή τους.
Χαιρετίζουμε τις μεγάλες διαδηλώσεις της 19 Μάρτη, στην Ελλάδα και διεθνώς, που προβάλλουν τον αγώνα ενάντια στη συμφωνία της ντροπής μεταξύ Ε.Ε. Τουρκίας και το αίτημα για ανοιχτά σύνορα και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.
Στις 10 Απρίλη στηρίζουμε την αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση φορέων στη Σούδα της Κρήτης και στηρίζουμε την επιδίωξη να μετατραπεί σε πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στις βάσεις.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει με υλικά (προκήρυξη – αφίσα) στη μάχη ενάντια στο νέο πακέτο μνημονιακών μέτρων. Θα πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες απεύθυνσης στις δυνάμεις της αριστεράς στα πλαίσια του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής. Θα συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζόμενων και του λαού με στόχο την άμεση κλμάκωση των αγώνων, ξεπερνώντας το παραλυτικό κλίμα υποταγής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των δυνάμεων της ρεφορμιστικής αριστεράς, με πνεύμα αγωνιστικής, ταξικής μαχητικής ενότητας για την ανατροπή της επίθεσης.

Δελτίο τύπου για το μακελειό στις Βρυξέλλες

Το νέο τυφλό εγκληματικό χτύπημα στις Βρυξέλλες με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες έχει την σφραγίδα του "Ισλαμικού κράτους", το οποίο ήδη ανέλαβε την ευθύνη, ενώ δεν μπορούν να κρυφτούν οι ευθύνες της ολέθριας πολιτικής του πολέμου και του ρατσισμού που ακολουθούν η ΕΕ και οι ιμπεριαλιστές.

Η αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και πρόσφατα της Ρωσίας σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική έχει προκαλέσει τον πόλεμο, τη διάλυση των κοινωνιών και κρατών της περιοχής. Σε εκρηκτική κατάσταση μόνιμης απειλής και πολέμου έχει οδηγήσει η χρηματοδότηση, ο εξοπλισμός και η πολύπλευρη υποστήριξη των ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων που έδρασαν ενάντια στη δυναμική που απελευθέρωσε η “αραβική άνοιξη” και λειτουργούν σαν μισθοφόροι ενάντια σε όποιον εναντιώνεται ή δεν υποτάσσεται άμεσα στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, αλλά των περιφερειακών τους στηριγμάτων, όπως η Σ. Αραβία, οι σκοταδιστικές μοναρχίες του Κόλπου, η Τουρκία και το Ισραήλ.

Δεν έχει όριο η υποκρισία των κυβερνήσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ, της ακροδεξιάς και των αυταρχικών καθεστώτων της Μ. Ανατολής. Η επίθεση που έχουν εξαπολύσει στις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα δεν έχει εμποδίσει στο παραμικρό τη δράση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, ενώ η πολιτική των κλειστών συνόρων με αποκορύφωμα την επαίσχυντη πρόσφατη συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας υψώνει φράχτες και πνίγει τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, ενώ οι μισθοφόροι του ΙΣΙΣ κινούνται ανενόχλητοι. Παράλληλα αποσιωπάται ότι έρχονται κατά βάση από τις κοινωνίες της δυτικής Ευρώπης και τα γκέτο που δημιουργούν οι αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και όχι από τις χώρες που καταστρέφει η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μ. Ανατολή. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει τα συλλυπητήρια της προς τους συγγενείς και αγαπημένους των αδικοχαμένων θυμάτων των επιθέσεων στις Βρυξέλλες. Όπως και για όλα τα θύματα του πόλεμου και του κρατικού αυταρχισμού.

Ο κανιβαλικός καπιταλισμός της κρίσης θυσιάζει αθώους για να εξασφαλίσει κέρδη, πετρέλαιο, ζώνες επιρροής, κυβερνήσεις—ανδρείκελα, και το κάνει χωρίς δισταγμό. Υπάρχει ανάγκη όσο ποτέ για ένα λαϊκό αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον φασισμό και το θρησκευτικό φονταμετναλισμό, που θα έχει στις σημαίες του τις δημοκρατικές ελευθερίες, τον εργατικό και λαϊκό διεθνισμό και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Για μια κοινωνία χωρίς πολέμους και αλληλοσφαγές που μόνο η προοπτική του σοσιαλισμού μπορεί να διασφαλίσει.

Παλεύουμε να σταματήσουν άμεσα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι βομβαρδισμοί Αμερικανών, Γάλλων Ρώσων στην Μ. Ανατολή. Να σταματήσει η χρηματοδότηση και η ενίσχυση του ISIS. Να καταργηθεί η επαίσχυντη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και να υπάρχει ελεύθερη και ασφαλής διέλευση των προσφύγων. Να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου. Η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να απεμπλακεί άμεσα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο «κατά της τρομοκρατίας» και να μην παρέχει καμιά διευκόλυνση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

15 Μαρτίου 2016

Ιστορική ευκαιρία στην ΕΙΝΑΠ

του Πάνου Παπανικολάου, Νευροχειρουργού.

Ένα από τα βασικά πολιτικά μηνύματα των πρόσφατων εκλογών στην ΕΙΝΑΠ είναι πως οι παρατάξεις που στηρίζονται από ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, δηλαδή το σύνολο του ευρωμνημονιακού κυβερνητικού μπλοκ δυνάμεων, για πρώτη φορά είναι αθροιστικά στην μειοψηφία : συνολικά 7 έδρες στις 15.

Από την άλλη, οι δυνάμεις που στηρίζονται από ανεξάρτητους, ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  ΛΑΕ και ΚΚΕ έχουν αθροιστικά 8 έδρες & πλειοψηφούν επίσης για πρώτη φορά. Σημαντικά στοιχεία εδώ είναι πως : 1) δεν υπάρχει καμία απολύτως παρουσία -ούτε καν “αναφορά”- της ακροδεξιάς σε αυτήν την πλειοψηφία, καθώς η ακροδεξιά δεν εκδηλώθηκε καθόλου ανοιχτά αλλά για μια ακόμη φορά “μαντρώθηκε” σιωπηλά μέσα στην παράταξη της ΝΔ (ΔΗΚΝΙ) & 2) οι δύο μικρότερες ανεξάρτητες παρατάξεις ΑΙΣ και ΑΙΚ (έχουν από 1 έδρα) συγκροτούνται από συναδέλφους που υποστηρίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα της περίθαλψης – την αναγκαιότητα του ενωτικού αγώνα ενάντια στις καταστροφικές ευρωμνημονιακές πολιτικές και στο μεγαλοκαθηγητικό – μεγαλοδιευθυντικό κατεστημένο της διαπλοκής.

Φυσικά λόγω της ιδιομορφίας της περιόδου που διανύουμε, το πολιτικό μήνυμα των εκλογών έχει και αντιφατικά στοιχεία με κυριότερο αυτό της μειωμένης συμμετοχής (ψήφισαν περίπου 4000 νοσοκομειακοί γιατροί σε Αθήνα & Πειραιά).

Όμως για πρώτη φορά δίνεται μια ιστορική ευκαιρία : η συγκρότηση προεδρείου στην ΕΙΝΑΠ χωρίς κηδεμονία από τις ηγεσίες του μνημονιακού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Σήμερα που καθημερινά τα δικαιώματα της πλειοψηφίας των νοσοκομειακών γιατρών, & ιδιαίτερα των ειδικευόμενων αλλά και των νέων ειδικευμένων συντρίβονται από τις πολιτικές του μαύρου μετώπου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ – μνημονιακών κυβερνήσεων, που συντρίβεται το δικαίωμα του πληθυσμού στην δημόσια, δωρεάν, ποιοτική, καθολική περίθαλψη, η ευκαιρία αυτή αποκτά ιδιαίτερη & ιστορική σημασία. Για να γίνει το πρώτο βήμα μιας νέας εποχής στην ΕΙΝΑΠ, ώστε οι ανάγκες & τα δικαιώματα των νέων γιατρών και των έντιμων μαχόμενων ειδικευμένων να αρχίσουν να μπαίνουν με πραγματικό, ζωντανό, αγωνιστικό, κινηματικό τρόπο στην προτεραιότητα του σωματείου χωρίς ξεπουλήματα, τρικλοποδιές, κυβερνητισμούς, φαρισαϊσμούς, γραφειοκρατική υπονόμευση.

Οι δυνάμεις εκτός ευρωμνημονιακού μπλοκ (Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, ΔΗΠΑΚ, ΑΙΣ και ΑΙΚ) που πλειοψηφούν αθροιστικά στο νέο ΔΣ (3+3+1+1 έδρες) οφείλουν να ανταποκριθούν σε αυτήν την αναγκαιότητα.

Πραξικόπημα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά στην εκλογή προεδρείου

Πηγη: Παντιέρα

Η ανίερη συμμαχία ΠΑΜΕ-ΜΕΤΑ-ΠΑΣΚΕ με άθλιες μεθοδεύσεις απέκλεισαν από την συγκρότηση του προεδρείου την «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» 
 
Ρόλο πρωταγωνιστή στην βρώμικη δουλειά η παράταξη του ΜΕΤΑ και το στέλεχός του, Θάνος Βασιλόπουλος
 
Στις 11/3/2016 συγκλήθηκε στην πρώτη συνεδρίασή του το νεοεκλεγέν Δ.Σ του Ε.Κ.Π με μοναδικό θέμα την συγκρότηση του Προεδρείου του, μετά την ολοκλήρωση των εκλογικών διαδικασιών από το πρόσφατο 34ο Συνέδριο.

Υπενθυμίζουμε ότι στο εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο τα αποτελέσματα ήταν τα ακόλουθα για το 19μελές Δ.Σ του Ε.Κ.Π: ΠΑΜΕ (ΔΕΣΚ) 86 ψήφοι – 9 έδρες στο Δ.Σ, «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» 30 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ, ΜΕΤΑ («Ενωτική Ριζοσπαστική Συνεργασία») 30 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ, ΠΑΣΚΕ (ΕΠΑΚ) 27 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ και ΔΑΚΕ (ΕΔΑΣ) 13 ψήφοι – 1 έδρα στο Δ.Σ.

Στην συνεδρίαση του Δ.Σ οι εκπρόσωποι της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» στην τοποθέτησή τους πρότειναν η συγκρότηση του Προεδρείου να γίνει στην βάση της αντιπροσωπευτικότητας και της αναλογικότητας των δυνάμεων όπως αυτές καταγράφηκαν στο Συνέδριο.

Εξάλλου στελέχη του Συνδυασμού μας αυτό έπραξαν με συνέπεια την τελευταία 25ετία στο Ε.Κ.Π.

Ταυτόχρονα πρότειναν για την επίλυση της ισοψηφίας μεταξύ των δύο Συνδυασμών αυτό να γίνει μέσω κλήρωσης για την τυπική καταγραφή της δεύτερης δύναμης όπως εξάλλου προβλέπεται από το πνεύμα και το γράμμα του καταστατικού του Ε.Κ.Π. Σημειώνουμε ότι αυτό πρότεινε και ο δικαστικός αντιπρόσωπος μετά την ολοκλήρωση της διαλογής καταμέτρησης και ανακήρυξης του νέου Δ.Σ.

Η πρόταση αυτή απευθυνόταν στην παράταξη του ΜΕΤΑ και με αυτόν τον δημοκρατικό τρόπο το αποτέλεσμα της κλήρωσης να γινόταν απολύτως σεβαστό και από τις δύο παρατάξεις.

Εναλλακτικά ο Συνδυασμός μας διατύπωσε την πρόταση πάλι προς το ΜΕΤΑ, εάν δεν επιθυμούν την κλήρωση να μοιρασθεί η διάρκεια της 3ετούς θητείας του Γενικού Γραμματέα που αντιστοιχεί στην δεύτερη δύναμη 1,5 χρόνο στον ένα και 1,5 χρόνο στον άλλο Συνδυασμό και το ίδιο ακριβώς να γίνει για την θέση του Α΄ Αντιπροέδρου που αντιστοιχεί στην Τρίτη δύναμη.

Άφησαν δε στην διακριτική ευχέρεια του ΜΕΤΑ να ασκήσει πρώτο την θητεία του Γενικού Γραμματέα.

Τόσο η πρώτη πρόταση όσο και η δεύτερη διασφάλιζαν πλήρως την αντιπροσωπευτικότητα αλλά και την αναλογικότητα στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π όπως ακριβώς εκφράστηκε και καταγράφηκε στα αποτελέσματα των εκλογών του Ε.Κ.Π.

Οι προτάσεις αυτές με τρόπο γνήσιο και αυθεντικό κατοχύρωναν απόλυτα την θέληση και την βούληση των αντιπροσώπων αλλά και ευρύτερα των εργαζομένων και παράλληλα διατηρούσαν και συνέχιζαν την δημοκρατική παράδοση κυρίως των δυνάμεων της Αριστεράς και του αγωνιστικού κινήματος η συγκρότηση των οργάνων να γίνεται δημοκρατικά – αντιπροσωπευτικά και αναλογικά, χωρίς αποκλεισμούς, μηχανορραφίες και εξαιρέσεις απ’ όλες τις υπαρκτές δυνάμεις που εκφράζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Αυτή την αρχή τήρησαν και υπηρέτησαν τα στελέχη μας στα πλαίσια της «Αυτόνομης Παρέμβασης» επί μια 25ετία στο Ε.Κ.Π. Αυτήν την θέση τίμησαν τα στελέχη του νέου Συνδυασμού μας «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» ψηφίζοντας στην θέση του νέου Προέδρου του Ε.Κ.Π τον υποψήφιο που πρότεινε ως πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ (ΔΕΣΚ).
Την δημοκρατική αυτήν πρόταση του Συνδυασμού μας οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ την αρνήθηκαν πεισματικά χωρίς το παραμικρό επιχείρημα και αιτιολόγηση και επέμειναν για όλες τις υπόλοιπες θέσεις να γίνει ψηφοφορία….

Ενώ στα λόγια ψέλλισαν τα περί αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας, εκπρόσωπός τους πρόσθεσε με κυνικό ομολογουμένως τρόπο την θέση για την ανάγκη λειτουργικού Προεδρείου…. αφήνοντας με ξεκάθαρο τρόπο να φανεί ότι οι δυνάμεις της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» δεν συνιστούν δύναμη που εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του οργάνου του Προεδρείου……

Η θέση αυτή του ΜΕΤΑ αποκάλυψε τις παρασκηνιακές συμφωνίες με τις συστημικές δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με την αποδοχή του ΠΑΜΕ, να προχωρήσουν στον αποκλεισμό του Συνδυασμού «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» από την εκπροσώπηση στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π.!!!

Οι άλλες παρατάξεις και κυρίως το ΠΑΜΕ επέλεξε την σιωπή στην θέση του ΜΕΤΑ περί λειτουργικού Προεδρείου. Τυχαίο άραγε;…..

Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ που στην διάρκεια της τελευταίας θητείας πετροβολούσαν τα στελέχη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» ως υπαίτιους για την εκλογή του ΠΑΜΕ στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π., αυτήν την φορά εισήγαγαν την πρόταση για προγραμματικό Προεδρείο στο οποίο κατά την «δημοκρατική» τους άποψη….. χωρούσαν όλες οι δυνάμεις από το ΠΑΜΕ έως την ΔΑΚΕ αλλά ΟΧΙ η «Ταξική Εργατική Συσπείρωση». Διεκδίκησε και ψηφίστηκε για την τρίτη θέση (τέταρτη δύναμη) στο Προεδρείο που δεν της ανήκε με τις ψήφους των ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΔΑΚΕ. Στην θέση αυτή οι δυνάμεις αυτές εξέλεξαν τον Βασίλη Καρακίτσο στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μέλος της Ν.Ε ΠΑΣΟΚ Πειραιά!!!

Δεν μας προκαλεί εντύπωση η στάση των στελεχών της ΠΑΣΚΕ αφού ο ρόλος της στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστός για τα συμφέροντα που υπηρετεί και το μόνο ενδιαφέρον των στελεχών της ήταν, είναι και θα παραμείνει ως μια δύναμη που η φιλοδοξία τους ήταν και είναι οι καρέκλες, τα οφίτσια και τα αξιώματα και προφανώς γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα περί αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας.

Ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ προτίμησε να μην τοποθετηθεί στο κεντρικό ζήτημα για αντιπροσωπευτικότητα και αναλογικότητα αλλά το εξέφρασε με απόλυτη σαφήνεια στην ψηφοφορία όπου και αυτός συνέπλευσε με τις άλλες παρατάξεις στον εξοστρακισμό της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» και ο ίδιος εξελέγη στην θέση του Β΄ Αντιπροέδρου (πέμπτη δύναμη), η οποία επίσης δεν του ανήκε, με τις ψήφους των ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ και της ΠΑΣΚΕ.

Στην συνέχεια και αφού στις θέσεις Α΄ Αντιπροέδρου και Β΄ Αντιπροέδρου είχε κατάφορα παραβιασθεί η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας, το ΜΕΤΑ κατέθεσε πρόταση για υποψηφιότητα στην θέση του Γενικού Γραμματέα σε αντιπαράθεση με την υποψηφιότητα της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης»!!!

Στην φάση αυτή της συνεδρίασης του Δ.Σ του Ε.Κ.Π το ΠΑΜΕ (αφού είχε ψηφισθεί από τον Συνδυασμό της Τ.Ε.Σ στην βάση της αναλογικότητας για την θέση του Προέδρου) δηλώνει ότι θα απέχει από την ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Γ.Γ του Ε.Κ.Π διατυπώνοντας την απίστευτη και προκλητική άποψη ότι το θέμα είναι ενδοπαραταξιακό….!!!! και επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου απέχει της ψηφοφορίας…..

Ήδη όμως όπως καταγγέλλουμε είχε βάλει φαρδιά – πλατιά με την ψήφο του την υπογραφή του στην κατακρεούργηση της αναλογικότητας ψηφίζοντας στην θέση του Α΄ και Β΄ Αντιπροέδρου τους εκπροσώπους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ!!!

Το αποτέλεσμα μετά από αυτήν την εξέλιξη είναι πλέον προδιαγεγραμμένο και τίποτα δεν μπορεί να το ανατρέψει!!

Στην σχετική ψηφοφορία που ακολουθεί για την εκλογή του Γ.Γ του Ε.Κ.Π η υποψηφιότητα του ΜΕΤΑ έλαβε τις 3 δικές του ψήφους, τις 3 της ΠΑΣΚΕ και την 1 της ΔΑΚΕ και τελικά με ψήφους 7 έναντι 3 της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» εκλέγεται Γραμματέας εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ.

Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι εκπρόσωποι της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» και μέλη του Δ.Σ του Ε.Κ.Π Αντώνης Νταλακογεώργος, Λευτέρης Τράκκας και Νίκος Κροκίδης καταγγέλλουν με δριμύτητα τις αντιδημοκρατικές και πραξικοπηματικές ενέργειες των παρατάξεων ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και αποχωρούν από το Δ.Σ.

Ορισμένα συμπεράσματα για την εκλογή του προεδρείου του Ε.Κ.Π. και τις προοπτικές της ανάπτυξης των αγώνων.

Μέσα σε ένα όργιο συναλλαγών – ίντριγκας – μηχανορραφιών και παρασκηνιακών συμφωνιών σχεδιάζεται, οργανώνεται και μεθοδεύεται μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση για τον πραξικοπηματικό αποκλεισμό μιας μεγάλης και ισχυρής ταξικής παράταξης η οποία για διαφορετικούς ίσως λόγους είναι ανεπιθύμητη από τις δυνάμεις του ενιαίου μπλοκ του εργοδοτικού – κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού ΠΑΜΕ –ΜΕΤΑ- ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ.

Με αυτήν την κατάπτυστη και άθλια συναλλαγή και συμφωνία επικυρώνεται ο αποκλεισμός μας από το Προεδρείο και επιβραβεύονται μέθοδες και διαδικασίες που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές περιόδους του «Μακρηθεοδωρισμού» στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού κινήματος.

Καταπατείται η βούληση και η θέληση των εργαζομένων και ακυρώνεται ντε φάκτο και ντε γιούρε κάθε δημοκρατική αρχή και διαδικασία.

Πρόκειται για μαύρη σελίδα στην Ιστορία του Ε.Κ.Π που έχει την σφραγίδα των δυνάμεων ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

Το τραγικό σε αυτή την θλιβερή ιστορία είναι ότι την βρώμικη δουλειά ανέλαβαν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ που υποτίθεται είναι φορείς και πρόσωπα αριστερών απόψεων και πεποιθήσεων!!!

Οι αθλιότητες αυτές που διέπραξαν είναι πολύ γελασμένοι εάν πιστεύουν ότι θα μείνουν στα πλαίσια των τειχών του Ε.Κ.Π. Οι συμπεριφορές αυτές είναι δείγμα πολιτικής κατάπτωσης, ιδιοτέλειας, εχθρικές προς τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα, συνιστούν απροκάλυπτη υπονόμευση του αγωνιστικού κινήματος και οι εργαζόμενοι δεν θα την αποδώσουν μόνο ή κυρίως στα φυσικά πρόσωπα που συνετέλεσαν σε αυτές τις πρωτοφανείς αθλιότητες που διέπραξαν αλλά και στους πολιτικούς χώρους που αυτοί φέρονται ότι ανήκουν και εκπροσωπούν.

Πρόκειται για μέθοδες που αγγίζουν και ξεπερνούν τα όρια της συνδικαλιστικής αλητείας. Μένει να απαντηθεί εάν αυτές οι πρωτόγνωρες και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις έχουν την στήριξη και αποδοχή των πολιτικών δυνάμεων που ανήκουν τα πρόσωπα αυτά, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ.

Οι πιθανότητες για το αντίθετο είναι απειροελάχιστες εάν λάβουμε υπόψη ότι ο γνωστός για τον ρόλο του στο συνδικαλιστικό κίνημα Θάνος Βασιλόπουλος φέρεται ως επικεφαλής του ΜΕΤΑ στον ιδιωτικό χώρο, υπεύθυνος της ομάδας του ΜΕΤΑ στην ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΛΑΕ.
Υπογραμμίζουμε ότι η εκλογή του Προεδρείου του Ε.Κ.Π συνιστά αναβίωση μιας άλλης εποχής την οποία η εργατική τάξη έχει αμετάκλητα απορρίψει και καταδικάσει.

Εάν οι θλιβεροί παραγοντίσκοι και ηγετίσκοι του ΜΕΤΑ τύπου Βασιλόπουλου θεωρούν ότι με αυτές τις πραξικοπηματικές ενέργειες παίρνουν την ρεβάνς για το αποτυχημένο εκλογικό αποτέλεσμα που κατέγραψαν οι δυνάμεις τους στο Συνέδριο του Ε.Κ.Π πλανώνται πλάνη οικτρά!!!

Μπορεί αυτό το ίδιο τμήμα του ΜΕΤΑ με επικεφαλής τον Βασιλόπουλο να διαπρέπει και να διακρίνεται στην κατασκευή και υπερπαραγωγή αντιπροσώπων και ψηφισάντων μελών και αυτό να αποτελεί το μέσον για την επιβίωση και την εδραίωσή του, διότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διαμορφώνει συσχετισμούς, όμως υπάρχει και άλλη πλευρά η οποία έχει να κάνει με την δράση, τους αγώνες, τον ταξικό προσανατολισμό, με την συσπείρωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, την συμμετοχή στην πάλη για τα οξύτατα προβλήματα και εδώ η ομάδα είναι παντελώς ανύπαρκτη και ο απολογισμός της είναι τραγικός τόσο σε επίπεδο Σωματείων όσο και Ομοσπονδίας και κυρίως της ΓΣΕΕ….

Αυτό μπορεί να ήταν κοινό μυστικό, διότι υπήρχαν πρόσωπα και δυνάμεις που συγκάλυπταν στα πλαίσια της «Αυτόνομης Παρέμβασης» αυτή την πραγματικότητα (όχι εμείς πάντως που συμμετέχουμε στον Συνδυασμό «Ταξική Εργατική Συσπείρωση») τώρα μένει να διαπιστωθούν και να αποκαλυφθούν πολλά γύρω από το μοντέλο ενός ιδιόρρυθμου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που εκφράζει και εκπροσωπεί αυτή η ομάδα.

Πρόκειται για ένα μοντέλο ξένο προς τις αξίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που υπονομεύει τις αρχές του, που συνιστά συμπόρευση με τις πρακτικές του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και οδηγεί στην απαξίωση κάθε οργανωμένης προσπάθειας για να ορθοποδήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, να αποκτήσει οργάνωση – συσπείρωση και αγωνιστικό προσανατολισμό.

Επισημαίνουμε ότι η υπόθεση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και κυρίως του ταξικού τμήματός του είναι τραγωδία να αφεθεί στα χέρια του κάθε Βασιλόπουλου και όλων εκείνων που συμπορεύονται πίσω ή πάνω από αυτόν για να καλύπτουν τα φαινόμενα εξαχρείωσης, κατάπτωσης και εκφυλισμού του κινήματος στο όνομα της αριστεράς!!!!

Ο Συνδυασμός μας «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» θα συνεχίσει σταθερά στην ίδια αταλάντευτη ταξική πορεία του με συνέπεια, ήθος, αποφασιστικότητα, θα εντείνει τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση και τον αγωνιστικό προσανατολισμό των συνδικάτων, για την αλλαγή των συσχετισμών έχοντας σταθερό μέτωπο ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, στοχεύοντας με την πάλη των εργαζομένων να βρεθούν στο επίκεντρο τα προβλήματα και η θετική αντιμετώπιση σε αυτά.

Για μια άλλη κατεύθυνση για την χώρα, τον λαό και τους εργαζομένους που θα υπηρετεί και θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα και τα δικαιώματά τους.

Στην κατεύθυνση αυτή θα ενισχύσουμε και θα εντείνουμε τον αγώνα μας αλλά και τις πρωτοβουλίες μας μέσα στα πλαίσια του Ε.Κ.Π ώστε αυτό να αποτελέσει δύναμη πάλης – αντίστασης και αλληλεγγύης, να συσπειρώσει τα εργατικά σωματεία, να διευρύνει τις συμμαχίες του με πλατιά λαϊκά στρώματα, με κοινωνικές συλλογικότητες έτσι ώστε να συγκροτηθεί ένα πλατύ λαϊκό, μαζικό, κοινωνικό μέτωπο ικανό να αμφισβητήσει τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και να βάλει τις βάσεις για την ανατροπή τους.

Για ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις και θα βάλει την σφραγίδα του για μια νέα πορεία της χώρας μακριά και έξω από τα δεσμά της εξάρτησης, της κηδεμονίας αλλά και της ασύδοτης δράσης του ξένου και εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου στην χώρα μας.

Πειραιάς 15/3/2016
Η «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» του Ε.Κ.Π

Η… «φιλεύσπλαχνη» Μέρκελ και οι «κακοί» του Visegrad

Η Γερμανίδα καγκελάριος πέτυχε το απίθανο: Να υποστεί δεινή ήττα το κόμμα της αλλά όχι οι επιλογές της.
Ελένη Μαυρούλη/ Πηγή: Το Περιοδικό

Η πανίσχυρη καγκελάριος δεν είναι πια τόσο πανίσχυρη. Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζεται από πολλούς με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών της 13ης Μαρτίου στα τρία γερμανικά κρατίδια όπου, όπως προδιαγραφόταν, από τις δημοσκοπήσεις το CDU θα «πλήρωνε» (και «πλήρωσε») την πολιτική «ανοιχτών συνόρων» που, όπως παρουσιάζεται από όλους, η Άγκελα Μέρκελ ακολούθησε τους τελευταίους μήνες στην προσφυγική κρίση. 

Η «Super Sunday» της Γερμανίας έφερε πανηγύρια στο αντι-μεταναστευτικό, αντι-προσφυγικό ακροδεξιό AfD – «Εναλλακτική για τη Γερμανία» – και  έντονο προβληματισμό στο CDU – Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Μέρκελ. Τα αποτελέσματα των εκλογών στα κρατίδια της Σαξονίας – Άνχαλτ, Ρηνανίας –Παλατινάτου και Βάδη-Βυρτεμβέργης, όπου συνολικά, δικαίωμα ψήφου έχουν περίπου 12 εκατομμύρια ψηφοφόροι, κατέγραψαν, και τυπικά, μια μετατόπιση προς τα δεξιότερα των ψηφοφόρων.

Το CDU έχασε αλλά όχι και η Μέρκελ
Το AfD κατάφερε και εξασφάλισε διψήφια ποσοστά και εκπροσώπηση στα τοπικά κοινοβούλια για πρώτη φορά. Αναμφίβολα είναι ο μεγάλος νικητής. Ταυτόχρονα, δύο κόμματα με πιο ήπια ρητορική απέναντι στο προσφυγικό (μια ρητορική που στήριξε την καγκελάριο και σίγουρα ήταν πιο ήπια από πολλά στελέχη και του CDU), όπως είναι οι Πράσινοι και οι Σοσιαλδημοκράτες του SPD διατήρησαν και ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους κρατώντας τα ηνία των δύο εκ των τριών κρατιδίων έστω και δια μέσου κυβερνήσεων συνεργασίας. Και στις δύο περιπτώσεις, προσωπικά οι υποψήφιοι SPD και Πρασίνων αντίστοιχα στήριξαν τις απόψεις Μέρκελ απέναντι σε υποψηφίους του CDU που έπαιρναν αποστάσιες από αυτές.

Εκτός του CDU, μεγάλος ηττημένος ήταν και το Κόμμα της Αριστεράς –Die Linke, το οποίο με εξαίρεση τη Σαξονία – Άνχαλτ, που συγκέντρωσε διψήφιο ποσοστό αν και στόχευε ακόμη και σε πρωτιά, καταβαραθρώθηκε. Μια πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι ψηφοφόροι του στήριξαν Πράσινους και SPD για να διατηρήσουν την εξουσία και να μην «περάσουν πολύ σκληρά μέτρα» κατά των προσφύγων, εκτιμώντας ότι αυτό θα ήταν πιο αποτελεσματικό σε επίπεδο κυβερνητικής διαχείρισης από μια ψήφο στο Die Linke.  Σχεδόν όλη η προεκλογική εκστρατεία κινήθηκε γύρω από το προσφυγικό, ακόμη και στη Σαξονία-Άνχαλτ, που βρίσκεται στα ανατολικά της χώρας, όπου έχουν εγκατασταθεί μόλις 4.000 πρόσφυγες και γενικότερα η αντίδραση της κοινής γνώμης είναι  θετική απέναντί τους, χωρίς να έχουν γίνει καν σοβαρές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Αυτήν την «μαύρη Κυριακή», όπως ανέφερε το Spiegel, για το CDU, στη Σαξονία – Άνχαλτ, με συμμετοχή 61,1% οι Χριστιανοδημοκράτες της κ. Μέρκελ έμειναν πρώτο κόμμα με 29,8%, όμως, δεύτερο κόμμα πλέον είναι το AfD με 24,2% και ακολουθούν το κόμμα της Αριστεράς – Die Linke – που αν και στόχευε ακόμη και στην πρώτη θέση περιορίστηκε στο 16,3%, το SPD με 10,6% και οι Πράσινοι με 5,2%.  Στη Ρηνανία – Παλατινάτο, (συμμετοχή 70,4%) το CDU ούτε καν απείλησε την πρωτοκαθεδρία του SPD που διατηρεί τα ηνία της τοπικής κυβέρνησης με 36,2%. Ακολουθεί το CDU με 31,8%, και το AfD πλασάρεται τρίτο με 12,6% ενώ οι Φιλελεύθεροι  συγκεντρώνουν 6,2% και οι Πράσινοι  5,3% με το Κόμμα της Αριστεράς να βυθίζεται στο 2,8%. Τέλος, στη Βάδη –Βυρτεμβέργη (συμμετοχή 70,4%) οι Πράσινοι διατηρούν επίσης την πρώτη θέση, που είχαν πάρει από το CDU το 2011, με το άνετο 30,3% έναντι του 27% του CDU. Και εδώ τρίτο κόμμα είναι το AfD με 15,1%, ακολουθεί το SPD με 12,7%, οι Φιλελεύθεροι με 8,3% και το Κόμμα της Αριστεράς περιορίζεται στο 2,9%.

Υπερκομματική καγκελάριος;
Προφανώς, λοιπόν, το προσφυγικό κυριάρχησε και δίχασε το εκλογικό σώμα στα τρία κρατίδια. Το ποιος έχασε, όμως, και ποιος κέρδισε είναι λίγο πιο περίπλοκο. Η προσωπική δημοφιλία της Μέρκελ για πρώτη φορά φέτος, λίγο πριν τις εκλογές, ξεπερνούσε και πάλι το 50%.

Πρακτικώς, μοιάζει να έχασε το CDU και οι «σκληρές» απόψεις στελεχών του γιατί προτιμήθηκε το «σκληρότερο» AfD  αλλά η ίδια η καγκελάριος, ή τουλάχιστον οι απόψεις της που υποστηρίχτηκαν από το SPD και τους Πρασίνους (τα περί βοήθειας στην Ελλάδα για να μετατραπεί σταδιακά σε ένα «πάρκινγκ» προσφύγων, τα περί ποσοστώσεων στην μετεγκετάσταση προσφύγων, η συμφωνία με την Τουρκία που είναι «σουρωτήρι» ως προς το διεθνές δίκαιο κλπ)  πήγαν μια χαρά.  Τι καλύτερο για να μετατραπεί η κ. Μέρκελ σε «υπερκομματική» καγκελάριο; Τι πιο σημαντικό, δε, αν ισχύουν οι πληροφορίες που την θέλουν αποφασισμένη να θέλει να συνεχίσει την καριέρα της ως  ΓΓ του ΟΗΕ;

Ερμηνείες περί «ανοιχτών συνόρων» και «Δουβλίνου ΙΙ»
Μέσα από όλη την συζήτηση που έγινε προεκλογικά στα τρία αυτά κρατίδια προκύπτει ένα κομβικό ερώτημα: τελικά είναι όντως πολιτική «ανοιχτών συνόρων» αυτή που ακολουθεί η κ. Μέρκελ; [*] Η Γερμανία, ήδη, από τον Νοέμβριο του 2015 τυπικώς έχει εφαρμόσει ελέγχους στα σύνορα και έχει περιορίσει σημαντικά τον αριθμό των προσφύγων που δέχεται.  Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, από τα σύνορά της στα πέντε μεθοριακά φυλάκια με την Αυστρία περνούν από τον Νοέμβριο το πολύ 50 πρόσφυγες ανά ώρα λειτουργίας.

Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι όλος ο όγκος των προσφύγων που ακολουθούσαν την γνωστή ως «Βαλκανική Οδό» για να φτάσουν στη Γερμανία (από Ελλάδα, πΓΔΜ, Σερβία, και μετά είτε Ουγγαρία, Αυστρία, Γερμανία είτε Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Αυστρία κ.ο.κ. ), σχεδόν εγκλωβίστηκε εκεί. Κλείνοντας σταδιακά τη συνοριακή στρόφιγγα η μία μετά την άλλη  οι χώρες αυτές, οδήγησαν στον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων – μεταναστών στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, κοινώς, η πολιτική «ανοικτών συνόρων» που δήθεν ευαγγελίζεται η κ. Μέρκελ  δεν εφαρμόζεται, καταρχήν, από τη Γερμανία.

Μάλιστα, το Βερολίνο έχει προχωρήσει περαιτέρω. Όπως μόλις πριν λίγες μέρες έγινε επισήμως γνωστό από τη Σουηδία, η Στοκχόλμη προτίθεται να φτάσει ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά του Βερολίνου καθώς, όπως καταγγέλλει, οι γερμανικές αρχές αρνούνται να παραλάβουν πρόσφυγες – μετανάστες που για πρώτη φορά έχουν καταγραφεί επί γερμανικού εδάφους και των οποίων τα αιτήματα ασύλου στη Σουηδία είτε έχουν απορριφθεί είτε εκκρεμούν. Προχωρώντας σε μια ιδιότυπη ερμηνεία του «Δουβλίνου ΙΙ»,  (την οποία ουδέποτε φυσικά επισημοποίησαν και εννοείται ότι δεν την δέχονται από άλλες χώρες), οι γερμανικές αρχές υποστηρίζουν ότι «κατέγραψαν» τους πρόσφυγες για λόγους  δικής τους ασφάλειας  (όπως πχ γίνεται και στην Ελλάδα) αλλά δεν υποχρεούνται να τους δεχθούν πίσω αφού αυτοί έκαναν αίτηση ασύλου στη Σουηδία. Το αποτέλεσμα είναι ότι τουλάχιστον αρκετές εκατοντάδες – χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται «μετέωροι» ανάμεσα στις δύο χώρες με το Βερολίνο να σφυρά αδιάφορα.


ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, Τουρκία στις Βρυξέλλες
Η «φιλοπροσφυγική» πολιτική της Μέρκελ, στην οποία πολύ προσβλέπει όπως φαίνεται και η ελληνική κυβέρνηση, είναι τελικά αυτή που έφερε και την αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο υπό γερμανική διοίκηση.  Όπως μάθαμε από τον ΓΓ της Συμμαχίας Γενς Στόλεντμπεργκ  απλώς θα «διευκολύνει με πληροφορίες τις ακτοφυλακές Τουρκίας – Ελλάδας και μόνο αν εντοπίσει ανθρώπους που πνίγονται και αποδεδειγμένα προέρχονται από τα τουρκικά παράλια (σσ πώς θα αποδεικνύεται αυτό άραγε;) θα τους επιστρέφει στην Τουρκία». Κοινώς, όσο ξεκάθαρο είναι ότι το ΝΑΤΟ δεν ήρθε για τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, άλλο τόσο ξεκάθαρο είναι ότι αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, ο γερμανικός στρατός να επανενεργοποιηθεί για πρώτη φορά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά το Αφγανιστάν στο Αιγαίο.

Τέλος, «μνημείο» της …«φιλοπροσφυγικής» πολιτικής της κ. Μέρκελ  (αλλά και του πλήρους ενταφιασμού του διεθνούς δικαίου γενικότερα) είναι οι βασικοί άξονες της συμφωνίας που προωθείται για υπογραφή στην Σύνοδο Κορυφής  στις  17 – 18 Μαρτίου, και προβλέπει, εκτός από τον πακτωλό χρημάτων προς την Τουρκία και μια σειρά από άλλα ανταλλάγματα που η Άγκυρα ζητά  για να παίξει τον «ανθρωποφύλακα» των προσφύγων, την μαζική επαναπροώθηση «παράτυπων» μεταναστών ΚΑΙ προσφύγων, αλλά και την εφαρμογή της λογικής  1 -1.  Δηλαδή για κάθε Σύρο πρόσφυγα που θα μετακινείται από την Τουρκία προς την Ευρώπη, ένας θα επιστρέφει στην Τουρκία, εννοείται  χωρίς καμία πρόνοια για το τι σημαίνει αυτό σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ένα μακάβριο «γύρω γύρω όλοι» δηλαδή) .

Η ανταρσία (;) της ..«αυλής» του Visegrad
Βέβαια, η στάση της κ. Μέρκελ μοιάζει «αγγελική» απέναντι στις προκλητική στάση των χωρών της λεγόμενης ομάδας του Visegrad (Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία). Και μάλιστα, όταν στις  τρεις εξ αυτών (με εξαίρεση την Ουγγαρία) μέσα σε ολόκληρο το 2015 δεν έχουν γίνει παρά 32 αιτήσεις ασύλου στην Πολωνία, 14 στην Τσεχία και 6 (!) στην Σλοβακία ! Είναι μερικές από τις χώρες εκείνες που και κατά τη διάρκεια της όλης διαπραγμάτευσης που κατέληξε στο τρίτο μνημόνιο τον περασμένο Ιούλιο, είχαν τηρήσει την πιο σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα με πολλούς αναλυτές και δημοσιογράφους να τις παρουσιάζουν ως την «μεγάλη αυλή» του Βερολίνου – κάτι που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα δεδομένης της άμεσης επιρροής που η Γερμανία τους ασκεί (αρχής γενομένης φυσικά από το οικονομικό επίπεδο).

Μέρος, λοιπόν, της «αυλής του Βερολίνου», η ομάδα Visegrad εμφανίζεται τώρα να βρίσκεται απέναντι από την «φιλοπροσφυγική»  πολιτική της καγκελαρίου, ακόμη και με βέτο όπως έκανε η Ουγγαρία στην τελευταία πρόσφατη σύνοδο, και την.. υποχρεώνει να «βάλει νερό στο κρασί» της.  Είναι τόσο περίεργο που οι λεγόμενοι «δορυφόροι» της Γερμανίας εντός ΕΕ, όπως χαρακτηρίζονται από όλους, τηρούν αυτή τη στάση (στάση η οποία τελικά φέρνει αποτέλεσμα σε επίπεδο συμφωνιών), που πραγματικά φτάνει ν’ αναρωτιέται κανείς αν δια μέσου αυτής επιτυγχάνεται μια ισορροπία τρόμου που την έχουν όλοι ανάγκη για να συνεχίζουν επί του πρακτέου να εφαρμόζουν κυνικά συγκεκριμένες πολιτικές στο προσφυγικό, την ώρα που «πουλάνε» φιλευσπλαχνία..

Άλλωστε,  στα τέλη του 2016, θα πρέπει να έχει εκλεγεί νέος ΓΓ του ΟΗΕ…
-----------------------------------

[*] Οι γερμανικές αρχές υποστηρίζουν ότι σε γερμανικό έδαφος καταγράφηκαν, μέχρι τα τέλη του 2015, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, εκ των οποίων λίγο λιγότεροι από μισό εκατομμύριο έκαναν αίτηση ασύλου στη Γερμανία.  Μετά τη Γερμανία οι περισσότερες αιτήσεις ασύλου, μέχρι τα τέλη του 2015, περίπου 177.130 είχαν γίνει στην Ουγγαρία και ακολουθούν, με βάση στοιχεία της Eurostat, η Σουηδία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία και με λιγότερες από 100.000 αιτήσεις, οι Νορβηγία, Βέλγιο, Μ. Βρετανία και η Φινλανδία με την Ελλάδα και την Ισπανία να βρίσκονται στο όριο των 10.000.



Η Eurostat  κάνει και μια άλλη «ανάγνωση» των στοιχείων: πόσες είναι οι αιτήσεις ασύλου ανά 100.000 κατοίκους στις χώρες, δηλαδή σε ποσοστό. Σε αυτήν την «ανάγνωση», η Γερμανία δεν βρίσκεται στην πρώτη θέση. Αντίθετα, βρίσκεται η Ουγγαρία που με βάση τον πληθυσμό της υπολογίζονται 1.800 αιτήσεις ασύλου ανά 100.000 κατοίκους, η Σουηδία με 1.667 αιτήσεις ανά 100.000, η Αυστρία με 1.027 ανά 100.000, η Νορβηγία με 602, η Φινλανδία με 591 και μετά η Γερμανία με 587.

Ο “νόμος των μνημονίων” και οι αριστερές αυταπάτες

του Γιώργου Παυλόπουλου/ Πηγή: Πριν

Στις εκλογές στην Ιρλανδία ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε περίπου το 30% της δύναμής του, με αδύνατο κρίκο τους Εργατικούς που εξαϋλώθηκαν. Μικρή σχετικά η άνοδος του Σιν Φέιν, που έφτασε το 13,8%. Πολιτική καταδίκη των κυβερνήσεων σε όλες τις χώρες που υλοποίησαν ευρωμνημόνια.

Τι έδειξαν οι εκλογές στην Ιρλανδία και οι εξελίξεις σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα

Ο νόμος των μνημονίων επιβεβαιώθηκε και στην Ιρλανδία. Στις εκλογές που έγιναν στην τελευταία (της Κύπρου εξαιρουμένης, για ευνόητους λόγους…) από τις χώρες οι οποίες βρέθηκαν κάτω από τη «μπότα» της ΕΕ και του ΔΝΤ – μετά την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, έστω κι αν στην τελευταία δεν επιβλήθηκε ποτέ επισήμως μνημόνιο – ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε περίπου το 30% της δύναμής του. Πρόκειται για απώλειες ανάλογες με εκείνες που υπέστησαν οι δεξιοί πορτογάλοι Σοσιαλδημοκράτες και το ισπανικό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις κι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο μπορεί να θεωρηθεί.

Με τον τρόπο αυτό, η κοινωνική πλειοψηφία απέδειξε και στην Ιρλανδία ότι δεν τρώει το κουτόχορτο που επιχείρησαν να της πουλήσουν, παρουσιάζοντας τον πάλαι ποτέ «κέλτικο τίγρη» ως το πρότυπο του «καλού παιδιού», που εφάρμοσε πιστά τη λιτότητα και ανταμείφθηκε με μια εξαιρετική ανάπτυξη της οικονομίας της. Την ίδια στιγμή, όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αποτύπωσαν το έλλειμμα πειστικής και ισχυρής εναλλακτικής πρότασης με αριστερό ριζοσπαστικό πρόσημο, καθώς και τα πολιτικά αδιέξοδα που υπάρχουν – κάτι, ασφαλώς, που έχει άμεση σχέση με τις εξελίξεις στις υπόλοιπες προαναφερθείσες χώρες.

Πιο συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο από τα δύο ιρλανδικά κόμματα, το χριστιανοδημοκρατικό Φίνε Γκάελ, έπεσε από το 36% στο 25,5% και από τις 66 στις 49 έδρες, ενώ οι συγκυβερνώντες Εργατικοί είχαν τη μοίρα όλων εκείνων που επιλέγουν να γίνουν «τσόντα» σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις και υπέστησαν κυριολεκτικά συντριβή, με το ποσοστό τους να υποχωρεί από το 19,4% στο 6,6% και τις έδρες τους να μειώνονται από 33 σε μόλις 6.

Οι κερδισμένοι των εκλογών ήταν αναμφίβολα το Φιόνα Φάιλ, το Σιν Φέιν και τα μικρότερα κόμματα. Το πρώτο – που είδε το ποσοστό του να αυξάνεται από το 17,4% στο 24,3% και τις έδρες του από 21 σε 44 – ήταν το κόμμα το οποίο ως κυβέρνηση (μαζί με τους Πράσινους) έφερε το μνημόνιο και την τρόικα στην Ιρλανδία το 2010, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στις εκλογές που έγιναν ένα χρόνο αργότερα και να βρεθεί για πρώτη φορά πίσω και από τους Εργατικούς. Όμως τώρα, φάνηκε να ανακτά ένα τμήμα της δύναμής του, κάτι ανάλογο δηλαδή με ό,τι συνέβη πέρυσι με τους Σοσιαλιστές της Πορτογαλίας, οι οποίοι επίσης είχαν φέρει το μνημόνιο, αλλά στη συνέχεια είδαν τον τότε πρωθυπουργό τους να μπαίνει στη φυλακή και σήμερα είναι ξανά κυβέρνηση με τη στήριξη μάλιστα των δύο αριστερών συμμαχικών σχηματισμών της χώρας.

Όσο για το Σιν Φέιν, αν και είναι αλήθεια ότι κατέθεσε προεκλογικά ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα, ωστόσο διέψευσε αρνητικά τις δημοσκοπήσεις, ορισμένες από τις οποίες το έφερναν να διεκδικεί ακόμη και την πρωτιά. Το 13,8% και οι 23 έδρες που διασφάλισε συνιστούν μια σαφώς καλύτερη εικόνα σε σύγκριση με το 9,9% και τις 14 έδρες του 2011, αναμφίβολα όμως είναι ένα αποτέλεσμα που απέχει πολύ από το να δικαιολογήσει την εκτίμηση ότι υπήρξε «αριστερή στροφή» των Ιρλανδών. Μάλιστα, πρόκειται για ένα αποτέλεσμα αναλογικά χειρότερο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των συγγενών κομμάτων στην Πορτογαλία (Αριστερό Μπλοκ και Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία), την Ισπανία (Podemos) και, φυσικά, την Ελλάδα.

Θα ήταν προφανώς αφελές να ισχυριστεί κανείς ότι τα όσα έχουν προηγηθεί στις άλλες χώρες οι οποίες ανήκουν στο «γκρουπ των μνημονίων», κυρίως από τη σκοπιά της Αριστεράς, δεν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στην Ιρλανδία. Το ακριβώς αντίθετο έχει συμβεί και μάλιστα σωρευτικά, καθώς όσο περνά ο καιρός, τα πολιτικά συμπεράσματα είναι πιο σαφή και ο εγκλωβισμός στα διλήμματα του “κυβερνητισμού” ξεκάθαρος.

Η αρχή έγινε με την ταχεία και άνευ όρων συνθηκολόγηση της “πρώτη φορά Αριστερά” κυβέρνησης στην Ελλάδα απέναντι στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των δανειστών, με αποκορύφωμα το κραυγαλέο ξεπούλημα του μεγαλειώδους “όχι” στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου. Οι εξελίξεις αυτές πέτυχαν αυτό ακριβώς που είχε θέσει στόχο ο Σόιμπλε, δηλαδή να στείλει ένα μήνυμα παραδειγματισμού σε όλη την Ευρώπη. Έτσι, αφού πρώτα “πάγωσαν” το κύμα αγωνιστικής συμπαράστασης υπέρ της Αθήνας τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης, στη συνέχεια έκαναν πολλούς δυνάμει ψηφοφόρους των “όμορων” κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες να ξανασκεφτούν τη σκοπιμότητα και την αξία της ψήφου τους.

Το επόμενο “επεισόδιο” σημειώθηκε στην Πορτογαλία, στέλνοντας επίσης αρνητικά μηνύματα προς το αριστερό ακροατήριο σε όλη την Ευρώπη. Παρά την πολύ καλή τους εκλογική επίδοση τον Οκτώβριο, οι δύο εκδοχές της Αριστεράς έσπευσαν να βάλουν στον “πάγο” το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός τους, προκειμένου να φύγει η “επάρατος Δεξιά” και να καταστεί εφικτός ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης υπό τους Σοσιαλιστές του Κόστα, που δήθεν είχαν αλλάξει ριζικά χαρακτήρα και είχαν γίνει φιλολαϊκοί μέσα σε μία πενταετία.

Όσο για την Ισπανία, δεν είναι τυχαίο που οι Podemos είδαν τα δημοσκοπικά τους ποσοστά να πέφτουν απότομα μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι με το 20,7% που συγκέντρωσαν και μάλιστα ως “πρωτάρηδες”, τα πήγαν άσχημα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, ωστόσο, κατέβασαν πολύ των πήχη των απαιτήσεών τους για μια συνεργασία με τους (επίσης ανανήψαντες…) Σοσιαλιστές. Παρά τις υποχωρήσεις, όμως, αυτοί τελικώς επέλεξαν να συνεργαστούν με το ισπανικό αντίστοιχο του Ποταμιού, τους Πολίτες, με αποτέλεσμα το πιθανότερο σενάριο να είναι πλέον οι νέες εκλογές, τον Ιούνιο.

Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί να συνιστά έκπληξη η μέτρια επίδοση του Σιν Φέιν στην Ιρλανδία. Η πρόταση της “αριστερής κυβέρνησης”, που θα αποδέχεται τα θέσφατα της ΕΕ και του ευρώ και δεν θα “σχίζει” τα μνημόνια, έχει ήδη αρχίσει να ξεφτίζει, από τον πρώτο κιόλας χρόνο…

Όλες και όλοι στα συλλαλητήρια στις 19 ΜΑΡΤΗ- ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ KAI ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΥΛΑΚΗ – ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΦΡΟΝΤΕΞ - ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΕ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ
 
Το Σάββατο 19 Μάρτη ενώνουμε τις φωνές μας σε όλη τη χώρα, τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και ακόμα παραπέρα, για να επιβάλουμε το αίτημα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων : OPEN THE BORDERS- ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ! Το εργατικό κίνημα, η νεολαία που συγκλονίζουν με την αλληλεγγύη με την οποία υποδέχονται τους πρόσφυγες είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τις πολιτικές των κυβερνήσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. 

Την ίδια ώρα που χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι κατά μήκος του κλειστού «Βαλκανικού Διαδρόμου», το κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ με τον Αχμέτ Νταβούτογλου στις 7 Μάρτη δείχνει με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο ότι οι ηγέτες της «πολιτισμένης Ευρώπης» προσπαθούν να ορθώσουν περισσότερα τείχη, να κλείσουν ακόμα πιο ερμητικά τα περάσματα, να κάνουν τον φόρο αίματος για την αναζήτηση ενός ασφαλούς καταφύγιου, ακόμα πιο βαρύ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Η αθλιότητα, στην οποία κατέληξαν σαν ενδιάμεσο στάδιο συμφωνίας (μένει να ολοκληρωθεί στις 17 Μάρτη) επιδεινώνει ποιοτικά την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου μεταπολεμικά προσφυγικού κύματος, σε βάρος ακόμα και της διεθνούς νομιμότητας (προκάλεσε την αντίδραση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ), εμπεδώνοντας αποφασιστικά το καθεστώς Ευρώπη – Φρούριο.

Επικυρώνεται το κλείσιμο της διαδρομής μέσω των Δυτικών Βαλκανίων και το μαρτύριο της σταγόνας με «τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης χωρίς διατυπώσεις (wave-through)», ενώ προβλέπεται «άμεση λήψη κάθε αναγκαίου μέτρου έναντι κάθε διάνοιξης νέας οδού διέλευσης».

Δεσμευτικό σχέδιο μετεγκατάστασης στις χώρες της ΕΕ δεν υπάρχει, ούτε σχέδιο ενδοενωσιακής οικονομικής συνδρομής. Αντ’ αυτού σκληραίνουν τα κριτήρια και επιτείνονται οι αυθαίρετοι διαχωρισμοί ανάμεσα σε πρόσφυγες, σε «πρόσφυγες που δεν χρήζουν ανάγκης διεθνούς προστασίας» και «παράτυπους μετανάστες», ακόμα και μεταξύ των Σύριων προσφύγων, ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους.

Προβλέπεται από δω και πέρα άμεση επαναπροώθηση στην Τουρκία, με την οικονομική συνδρομή της ΕΕ, όλων όσων φθάνουν στα Ελληνικά νησιά και κρίνονται «παράτυποι», ή «μη χρήζοντες ανάγκης διεθνούς προστασίας». Ειδικά «για κάθε Σύριο που θα γίνεται εκ νέου δεκτός στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύριος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία στα κράτη μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο των υφισταμένων δεσμεύσεων». Οι υφιστάμενες δεσμεύσεις (που έτσι κι αλλιώς δεν τηρούνται) μιλούν για 160.000 πρόσφυγες, όταν το 2015 πάνω από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι αιτήθηκαν άσυλο σε χώρες της ΕΕ.

ΝΑΤΟ και FRONTEX αναλαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο αποτροπής των προσφυγικών ροών, όχι μόνο στα νησιά, αλλά και στα βόρεια σύνορα της χώρας, ώστε να «υπονομεύσουμε την ιδέα ότι η επιβίβαση στις βάρκες ισοδυναμεί με εγκατάσταση στην Ευρώπη».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχαίρει για τη συμφωνία και είναι συνένοχη στο ευρωπαϊκό έγκλημα κατά των προσφύγων. Μετά τη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών, ανακοίνωσε την επαναλειτουργία της Αμυγδαλέζας. Ο φράχτης στον Έβρο παραμένει. Η Frontex δεν αρκεί και ενισχύεται από τη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Οι εθελοντές στη Λέσβο καταδιώκονται.

Σε απλά ελληνικά: Τους «αποτρέπουμε» στο Αιγαίο. Όσους τα καταφέρουν τους εγκλωβίζουμε στην Ελλάδα. Τους «παράτυπους μετανάστες» και τους «μη χρήζοντες ανάγκης διεθνούς προστασίας» σε κλειστά στρατόπεδα (φυλακές) τύπου Αμυγδαλέζας και Κορίνθου για να απελαθούν είτε στις χώρες προέλευσης είτε και πάλι στην Τουρκία. Όσους κριθούν, μέσα από χίλια κόσκινα, πρόσφυγες σε στρατόπεδα μετεγκατάστασης (συγκέντρωσης) τύπου Σχιστού ή Διαβατών, για πάντα, ή μέχρι κάποια ευρωπαϊκή χώρα να δεχθεί τη μετεγκατάστασή τους. Τους πνίγουμε, τους βασανίζουμε, τους φυλακίζουμε ώστε να πεισθούν ότι η κόλαση που έχουν μπροστά τους είναι χειρότερη απ’ αυτήν που άφησαν πίσω τους.

Το αποκρουστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δολοφόνου των λαών σ’ όλο του το μεγαλείο. Η ΕΕ, που με τις ιμπεριαλιστικές της επεμβάσεις γεννά τον πόλεμο, την οικονομική κατάρρευση, την οικολογική καταστροφή και την προσφυγιά, ξέρει ότι για να σταματήσει τους πρόσφυγες, που έχουν αψηφήσει τόσα εμπόδια, θα χρειαστεί ένα λουτρό αίματος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αυτές τις μέρες υπογράφει το προσφυγικό «μνημόνιο», δέχεται να παίξει το ρόλο του θύτη και δεσμοφύλακα που της ζητούν με αντάλλαγμα, ακριβώς όπως μας έλεγε και τον Ιούλη, διευκολύνσεις για το χρέος, ενώ η Τουρκία του Ερντογάν παζαρεύει στα φανερά τη σχέση της με την ΕΕ και κάτω απ’ το τραπέζι τη μοίρα του Κούρδικου λαού.

Όμως αυτό το αποτρόπαιο σχέδιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Όσα τείχη και αν κτίσουν δεν μπορούν να ανακόψουν το τσουνάμι των κατατρεγμένων. Όσους εχθρούς και αν προσπαθούν να κατασκευάσουν με την ξενοφοβία, την ισλαμοφοβία και το ρατσισμό, δεν μπορούν να σβήσουν την αλληλεγγύη, που τόσο απλόχερα εκφράστηκε στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης, που παλεύουν την ίδια στιγμή ενάντια στη λιτότητα, τον αυταρχισμό, τα μνημόνια και την καταστροφή και την εξαθλίωση που έφεραν στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, καταλαβαίνουν ότι είναι κοινή η ρίζα της δυστυχίας, το καννιβαλικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, και κοινός ο αγώνας για να σπάσουν τα δεσμά.

Η μάχη για τα ανοιχτά σύνορα, για το γκρέμισμα του φράχτη, για την κατεδάφιση της Ευρώπης Φρούριο δεν είναι «μόνο» μια μάχη συμπαράστασης στους πρόσφυγες, στα θύματα του ιμπεριαλισμού από τις φτωχές και εμπόλεμες χώρες του πλανήτη, αλλά μια μάχη ενάντια στον ταξικό μας εχθρό, τις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης.

Δεν θα τους αφήσουμε! Στις 19 Μάρτη θα πάρουν την απάντηση μας και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *