23 Φεβρουαρίου 2019

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετέχει και στηρίζει με όλες τις δυνάμεις της την απεργία στις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα για τα δικαιώματα των Γυναικών.


Η 8 Μάρτη είναι μέρα σύμβολο των πολύμορφων αγώνων παγκόσμια, ενάντια στην εκμετάλευση και την καταπίεση, τις έμφυλες διακρίσεις και τις σεξιστικές επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες μέχρι και τις μέρες μας. Καθιερώθηκε μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν ως διεθνή μέρα πάλης για την απελευθέρωση των γυναικών σε όλες τις χώρες. Είχαν προηγηθεί μια σειρά αγώνες των γυναικών εργατριών, στην κλωστοϋφαντουργία στη Νέα Υόρκη το 1857 για μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών γυναικών, η απεργία των υφαντριών του Πειραιά το 1892 κλπ. Η πρόταση της Τσέτκιν έδωσε έμπνευση για να δυναμώσουν αυτοί οι αγώνες. Τη σκυτάλη πήραν οι γυναίκες στη Ρωσία όταν βγήκαν στους δρόμους στις 23 Φλεβάρη του 1917, ξεσηκώνοντας όλη την εργατική τάξη και δείχνοντας ότι η προοπτική μπορούσε να φτάσει μέχρι την επανάσταση για να γκρεμίσουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και του σεξισμού.
Τιμάμε εκείνη την ημέρα απεργώντας και διαδηλώνοντας όλες και όλοι μαζί, διεκδικώντας την κατάργηση των διακρίσεων και σεξιστικών επιθέσεων σε βάρος των γυναικών. Είναι μια μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη, τη κοινωνική δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους.
Οι κυβερνήσεις των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν προχωρήσει σε μια σειρά μέτρα και αποφάσεις που πλήττουν με ιδιαίτερο τρόπο τη θέση της γυναίκας. Την οδηγούν στην ανεργία και την ελαστική εργασία, επιδιώκουν να καταργήσουν την άδεια μητρότητας, ενώ μέσα στην εργασιακή ζούγκλα που έχουν διαμορφώσει η γυναίκα πιο συχνά γίνεται θύμα σεξιστικών επιθέσεων και εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Σε όλο τον κόσμο αντιδραστικοί νόμοι περί αμβλώσεων, αμφισβητούν το δικαίωμά της στον έλεγχο του σώματός της. Μέσα στο κλίμα της αυξημένης βίας, απότοκο της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, γυναίκες κακοποιούνται και δολοφονούνται.
Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.
Η εκμετάλλευση της γυναίκας ως εργαζόμενης γίνεται ακόμα πιο αφόρητη λόγω της ιδιαίτερης καταπίεσης που δέχεται στον καπιταλισμό, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων το μεγάλο βάρος της απλήρωτης εργασίας για τη φροντίδα των παιδιών, του νοικοκυριού κλπ. Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, και πέρα από την ανισότητα μέσα στους χώρους δουλειάς, επιβαρύνονται πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Η κατάρρευση των νοσοκομείων, η διάλυση των γηροκομείων, των βρεφονηπιακών σταθμών, της Παιδείας, έχει σημάνει ότι όλες αυτές οι απαραίτητες λειτουργίες, έχουν πλέον περάσει στις πλάτες των γυναικών. Σε αυτή την εικόνα της διαρκούς λιτότητας η μισή εργατική τάξη έχει χτυπηθεί περισσότερο από τις μνημονιακές πολιτικές.
Η οικονομική κρίση, οι επιθέσεις λόγω των μνημονίων στα εργασιακά δικαιώματα, η διάλυση του κράτους πρόνοιας διαμορφώνουν ένα κλίμα οργής στις εργαζόμενες γυναίκες. Τα αιτήματα για ΣΣΕ με αυξήσεις, ίση αμοιβή, προσλήψεις, μόνιμη και σταθερή εργασία, στελέχωση των νοσοκομείων, των σχολείων, των δήμων, των βρεφονηπιακών σταθμών και συνολικά του κράτους πρόνοιας, για αξιοπρεπή ωράρια και συνθήκες εργασίας, είναι κρίσιμα για όλη την εργατική τάξη και ιδιαίτερα για τις εργαζόμενες σε κάθε χώρο δουλειάς και για όλες τις γυναίκες που φορτώνονται στις πλάτες τους τα βάρη από το χτύπημα των κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών. Η σύγκρουση με τις σεξιστικές ιδέες της άρχουσας τάξης, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τη βία κατά των γυναικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα.
Ήδη μια σειρά σωματεία και Ομοσπονδίες σε Υγεία, Παιδεία, ΟΤΑ, ΜΜΕ κλπ, έχουν προκηρύξει απεργία στις 8 Μάρτη, ανάμεσά τους και η ΑΔΕΔΥ που κύρυξε 3ωρη στάση εργασίας για εκείνη την ημέρα.
Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους! Διεκδικούμε και παλεύουμε μαζί με τις γυναίκες και τα συνδικάτα στην Ισπανία με την προοπτική να γίνει η 8 Μάρτη απεργιακή σε όλη την Ευρώπη. Μέσα στην προηγούμενη χρονιά οι γυναίκες έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Χιλιάδες γυναίκες βγήκαν στους δρόμους της Βραζιλίας τους προηγούμενους μήνες, για να διαδηλώσουν ενάντια στον ακροδεξιό σεξιστή υποψήφιο Μπολσονάρο. Εκατομμύρια διαδήλωσαν ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις του Τραμπ στις ΗΠΑ, πάλεψαν για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Ιρλανδία και την Πολωνία, συμμετείχαν στους αγώνες ενάντια στην στοχοποίηση των μουσουλμάνων γυναικών, και πρωτοστάτησαν στους εργατικούς αγώνες για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους: Από τις υπαλλήλους των McDonalds και τις αεροσυνοδούς της Ryanair μέχρι τα νοσοκομεία, το Βοήθεια στο Σπίτι, τις συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας, τις καθαρίστριες των σχολείων στην Ελλάδα, τις αναπληρώτριες στην εκπαίδευση κλπ.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.:
·         Στηρίζει τις πρωτοβουλίες γυναικείων και ΛΟΑΤΚΙΑ κινήσεων για συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που τις αναγεννά, τις αξιοποιεί και τις βαθαίνει.
·         Καλέι όλα τα μέλη, τις τοπικές κλαδικές επιτροπές της να πρωτοστατήσουν στην προσπάθεια για την οργάνωση της απεργίας της 8 Μάρτη σε σωματεία, συλλόγους και γειτονιές.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων

18 Φεβρουαρίου 2019

Θωράκιση της αντιλαϊκής πολιτικής οι αλλαγές στο Σύνταγμα που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ


Η αναθεώρηση του Συντάγματος που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει θεσμικές αλλαγές για τη θωράκιση του αστικού συνασπισμού εξουσίας και τη συναινετική διαχείριση της πολιτικής κρίσης που έχουν προκαλέσει τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και η συνεχιζόμενη ευρω-λιτότητα. Γι’ αυτό και η πρότασή του, όπως παραδέχεται στην αιτιολογική έκθεση, «περιλαμβάνει αρκετές από τις προτάσεις Αναθεώρησης της ΝΔ του 2014, αλλά  και από τα σημεία αναθεώρησης που πρότεινε πρόσφατα το ΚΙΝΑΛ». Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από «την πλήρη επαναθεμελίωση του πολιτεύματος σε δημοκρατικότερη και προοδευτική βάση», που διακηρύσσει η αιτιολογική έκθεση της πρότασής του.
Στο οργανωτικό μέρος του Συντάγματος, η σημαντικότερη αλλαγή αφορά την πρόβλεψη για την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, εάν δεν συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία για την εκλογή του από τη Βουλή. Αυτή η ρύθμιση διαφημίζεται ως η πλέον δημοκρατική, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μια επιπλέον ασφαλιστική δικλείδα για την κυρίαρχη τάξη. Ένας ΠτΔ που θα έχει εκλεγεί από το λαό θα έχει την αναγκαία νομιμοποίηση για να μετατραπεί σε εναλλακτικό πόλο εξουσίας. Σε μια εποχή που το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη μοιάζει με κινούμενο άμμο και τα παραδοσιακά κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα αντιμετωπίζουν μια τεράστια κρίση νομιμοποίησης, τέτοια «βοναπαρτιστικά» σενάρια δεν είναι καθόλου μακριά. Την περασμένη άνοιξη, ο Iταλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σ. Ματαρέλα, χωρίς καν να είναι άμεσα εκλεγμένος, αρνήθηκε στον πρωθυπουργό την τοποθέτηση ενός «ευρωσκεπτικιστή» στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2006 επέκρινε την ίδια πρόταση, όταν την έκανε η ΝΔ, υποστηρίζοντας ότι «η άμεση εκλογή του ΠτΔ – και στις οριακές περιπτώσεις της αδυναμίας εκλογής του από τη Βουλή – θα διακυβεύσει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος […] Αλλ’ αυτό δεν είναι το δημοκρατικό ζητούμενο και ανεξάρτητα από την ορθή άποψη ότι η σχετική διάταξη δεν μπορεί να αναθεωρηθεί». Τούτη την πρόταση της ΝΔ έχει το θράσος σήμερα να την προβάλει ως τελευταία λέξη της …αμεσοδημοκρατίας!
Η αντιστροφή της πραγματικότητας δεν σταματά σ’ αυτό το σημείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη συνταγματική κατοχύρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος και την εμφανίζει περήφανα ως υλοποίηση ενός διαχρονικού αιτήματος της Αριστεράς. Η απλή αναλογική δεν συμβαδίζει όμως με τη ρητή πρόβλεψη για τη δυνατότητα διατήρησης του αντιδημοκρατικού ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή. Το όριο αυτό θεσμοθετήθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990-1993 και χρησιμοποιείται από το ΣΥΡΙΖΑ και όλο το πολιτικό σύστημα για τον αποκλεισμό της μαχητικής αντιπολίτευσης των ριζοσπαστικών, αντικαπιταλιστικών και επαναστατικών δυνάμεων. Αντιδημοκρατικό στο χαρακτήρα του μέτρο, όταν καθιερώθηκε είχε αξιοποιηθεί και για να αποκλείσει από τη Βουλή το αυτοτελές κόμμα της μειονότητας της Θράκης. Πέρα από αυτό, η πρόταση για την καθιέρωση του αναλογικού εκλογικού συστήματος συνδυάζεται με την πρόταση για καθιέρωση της «εποικοδομητικής πρότασης δυσπιστίας», δηλαδή την πρόβλεψη ότι πρόταση δυσπιστίας δεν μπορεί να γίνει δεκτή από τη Βουλή παρά μόνο αν υπερψηφίζεται ταυτόχρονα και νέος πρωθυπουργός. Αυτή η ρύθμιση είναι εμπνευσμένη από το γερμανικό Σύνταγμα και μπορεί να οδηγήσει σε ακραία αντιδημοκρατικά αποτελέσματα, αφού θα μπορούν να παραμένουν στην εξουσία κυβερνήσεις μειοψηφίας εάν η αντιπολίτευση είναι πολιτικά ετερόκλιτη. Η ίδια η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί ότι «αυτό είναι ένα μέτρο που ισχυροποιεί την εκάστοτε κυβέρνηση» και «δημιουργεί και τους όρους εκείνους για τετραετείς πολιτικούς κύκλους». Έτσι, η δημοκρατία θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής σταθερότητας και οι πρόωρες εκλογές γίνονται πιο δύσκολες. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι προβλέψεις της πρότασης για την καθιέρωση της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας ή του αιτήματος δημοψηφίσματος με συλλογή υπογραφών μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σαν δημοκρατικό άλλοθι για επιμέρους ζητήματα ενώ οι κεντρικές πολιτικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης θα είναι προστατευμένες ακόμα και αν είναι μειοψηφικές στην ίδια τη Βουλή.
Στο επίπεδο των δικαιωμάτων, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τη διακήρυξη περί θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους. Στην πραγματικότητα, αυτή η αρχή ισχύει και σήμερα, αλλά υπονομεύεται από τη ρήτρα περί επικρατούσας θρησκείας (άρθρο 3), την οποία όμως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ την αφήνει άθικτη! Το παραδοσιακό αίτημα για το χωρισμό Εκκλησίας-κράτους δίνει τη θέση του σε έναν «αμοιβαία επωφελή» συμβιβασμό, που διατηρεί τα προνόμια της Ιεραρχίας όπως έγινε και με την πρόσφατη συμφωνία για την εκκλησιαστική περιουσία. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να οριστεί ότι κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και τελούν υπό δημόσιο έλεγχο. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη είναι υποκριτική, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου τη μεταφορά των μετοχών ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο. Η ρύθμιση που προτείνει δεν αποκλείει την ιδιωτικοποίηση, αφού και τα Λιμάνια Αθήνας και Θεσσαλονίκης που ιδιωτικοποιήθηκαν τελούν υπό τον έλεγχο της Ρυθμιστικής Αρχής Λιμένων και υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας, «απλά» αυτό δεν αφορά τα κέρδη των ιδιωτών ή τους όρους εργασίας... Γενικά, η ρητορεία για την αναβάθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι κενή περιεχομένου, την ίδια στιγμή που η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων, όπως την κατάργηση του άρθρου 103 παρ. 8 που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την ομηρία χιλιάδων συμβασιούχων.
Η αντιπολίτευση των παλιών μνημονιακών κομμάτων ΝΔ-ΚΙΝΑΛ ασκεί κριτική στην πρόταση ΣΥΡΙΖΑ από απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές θέσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάνει σημαία του κόμματός του την αναθεώρηση του άρθρου 16 για να προωθήσει την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ενώ απορρίπτει κάθε αναθεώρηση του άρθρου 3. Ταυτόχρονα, άλλες προτάσεις μιλάνε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας και καθιέρωση του «χρυσού κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Το μπλοκ των «Μένουμε Ευρώπη» προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς για την ήττα του στο δημοψήφισμα του 2015 παίρνοντας θάρρος από την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνολικά, η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση σημαδεύεται από την προσπάθεια του συστήματος να αντιμετωπίσει την πολιτική κρίση που εντείνεται σε όλη την ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί μια πρόταση που επιδιώκει να ξαναστήσει το πολιτικό σύστημα στα πόδια του από τους κλυδωνισμούς που το σημάδεψαν την τελευταία δεκαετία και να το επαναφέρει στα ήρεμα νερά ενός διπολισμού που θα εναλλάσσεται στην κυβέρνηση κάθε τετραετία. Η αντιπρόταση της ΝΔ είναι μια ακόμα πιο αυταρχική και χωρίς προσχήματα επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Το ισχύον Σύνταγμα μπαίνει στο στόχαστρο, χωρίς βεβαίως να είναι ούτε αριστερό, ούτε προοδευτικό, επειδή στις διατάξεις του υπάρχει το αποτύπωμα των αγώνων και των κατακτήσεων της μεταπολίτευσης.
Δεν είναι τυχαίες λοιπόν οι συναινέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Εξάλλου όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν συναινετικά υπονομεύσει το άρθρο 16 επιτρέποντας τη λειτουργία ενός γαλαξία σχολών, συχνά αμφιλεγόμενων, που πουλάνε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές σε αποφοίτους λυκείου, αλλά επιβάλλοντας μια κατεύθυνση στα πανεπιστήμια που εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις και όχι τις ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις μεθοδεύει το άρθρο 16 να έχει συμβολικό μόνο χαρακτήρα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να κινητοποιηθούν ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Οι αγώνες μας είναι σημαντικότεροι από τις έδρες στη Βουλή. Δεν ξεχνάμε ότι το 2006 η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή κίνησε τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος με βασικό πρόταγμα την αναθεώρηση του άρθρου 16 στην οποία συμφωνούσε το ΠΑΣΟΚ, αλλά το κίνημα, με αιχμή τις φοιτητικές καταλήψεις, κατάφερε να ανατρέψει τα σχέδιά τους. Το ίδιο μπορεί και πρέπει να γίνει και τώρα. Η ένταση της ταξικής πάλης είναι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων

05 Φεβρουαρίου 2019

Αγώνας για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής Κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - Κεφαλαίου


Αγρότες, Αγρότισσες, Εργαζόμενοι του χωριού και της πόλης!
Η επίθεση Κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου είναι καταιγιστική, συντονισμένη και πολύπλευρη.
Αύξηση του κόστους παραγωγής, άγρια εκμετάλλευση από μεγαλέμπορους με «ανοιχτές» τιμές, ακάλυπτες επιταγές και απληρωσιές. Εφαρμογή της αντιαγροτικής κοινής αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ)  της ΕΕ, το ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων με εργαλείο το «μητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων». Το ευρωμνημόνιο διαρκείας μέχρι το 2060 στο οποίο εντάσσονται  η φορολεηλασία, η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας, οι εξευτελιστικές συντάξεις στα «περήφανα γηρατειά» της υπαίθρου και η υποχρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τον «υποκινητή» των κινητοποιήσεων που ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α χαιρετίζει τον αγώνα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και καταδικάζει την επίθεση κυβέρνησης –δικαστών με την επιβολή προκαταβολικών αγροτοδικίων.
Αγρότες, Αγρότισσες, Εργαζόμενοι του χωριού και της πόλης!
Οι τεράστιες επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες της εποχής μας και ο πλούτος που παράγεται δημιουργούν τους υλικούς όρους για φτηνή και ποιοτική διατροφή του λαού και για μια αξιοβίωτη ζωή των ανθρώπων που χύνουν τον ιδρώτα τους για την παραγωγή των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων.
Με αυτό το κριτήριο στηρίζουμε:
ü  την πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών επιβίωσης για να υπάρχουν όροι παραμονής στην ύπαιθρο όπως: ανατροπή της ΚΑΠ, κατάργηση του «μητρώου αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων», όχι στη φοροκαταιγίδα. Να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις της λαϊκής περιουσίας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και σπιτιών. Όχι στις περικοπές των επιδοτήσεων – αποκλειστική χορήγηση τους σε φτωχούς αγρότες και όχι στους μεγαλοεπενδύτες του αγροτικού τομέα και τα μοναστήρια. Κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα καλλιεργητικά μέσα και εφόδια για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Κατώτερες, εγγυημένες τιμές για τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίζουν ικανοποιητικό εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή. Όχι στην εμπορευματοποίηση του νερού. ∆ωρεάν επιστημονική επιμόρφωση, απαλλοτρίωση της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας, και ισοτιμία δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων της υπαίθρου ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος και θρησκεία.
ü  τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα τροφίμων, λιπασμάτων, κέντρων σποροπαραγωγής, ερευνητικών κέντρων. 
ü  τη δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς με κρατική ενίσχυση σε όλη τη χώρα που θα καλλιεργούν την συναδελφική αλληλεγγύη, την ποιοτική παραγωγή τροφίμων  αλλά και την έμπρακτη αντίθεση τους  στους «αγροτοτρομοκρατικούς» κολοσσούς που υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο το τρόφιμο του εργαζόμενου λαού.
Αγρότες, Αγρότισσες, Εργαζόμενοι του χωριού και της πόλης!
Nα σπάσουμε την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία και την παραίτηση, την εκλογική ανάθεση και την παθητική αναμονή των «νέων σωτήρων» της αγροτιάς. Να πάρουμε αλλιώς τη ζωή μας, να παλέψουμε μαχητικά αλλά και διαφορετικά: Με πραγματικούς αγώνες. Με Επιτροπές Αγώνα και Συντονιστικά στα  χέρια της μαχόμενης φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με μέτωπο πάλης φτωχομεσαίας αγροτιάς – εργαζομένων στον αγροτοδιατροφικό τομέα - εργαζομένων της πόλης - νεολαίας. Με την  ισότιμη και την αναγκαία  κοινή δράση όλων των δυνάμεων της μαχόμενης αριστεράς που συμφωνούν ότι δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική στη φυλακή της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Καλούμε σε αγώνα για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής Κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - Κεφαλαίου. Για τη διαγραφή του «χρέους», την εθνικοποίηση- κρατικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, για την αντικαπιταλιστική - διεθνιστική αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, για ισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση στα χέρια των παραγωγών του πλούτου, σε πλήρη αρμονία με τη φύση. Με αγροτική παραγωγή και προϊόντα για τις ανάγκες του λαού και όχι του καπιταλιστικού κέρδους.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *