29 Μαρτίου 2021

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ!

 

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ!

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ!

Η κυβέρνηση της ΝΔ, σχεδόν εν κρυπτώ και εν μέσω όξυνσης της υγειονομικής κρίσης, επιδιώκει τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου και κυρίως το θέμα της ρύθμισης της επιμέλειας των ανήλικων παιδιών μετά το διαζύγιο. Η βασική τροποποίηση που επιχειρείται με το νέο νομοσχέδιο είναι η θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας χωρίς να απαιτείται η συναίνεση των δύο γονέων ή η βούληση του ίδιου του παιδιού.

Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση δεν εξυπηρετεί την πλευρά εκείνων των γονιών που έχουν ειλικρινή διάθεση να συνεισφέρουν ισότιμα στην ανατροφή του παιδιού μετά το διαζύγιο καθώς στα πλαίσια του υπάρχοντος νόμου υπάρχει δυνατότητα συνεπιμέλειας η οποία και μπορεί να εφαρμόζεται ειδικά όταν οι γονείς δεν έχουν να ξεπεράσουν μεγάλα οικονομικά και εργασιακά προβλήματα όπως η ανεργία και οι πετσοκομμένοι μισθοί. Αν η κυβέρνηση ήθελε ειλικρινά να βοηθήσει τα παιδιά των διαζευγμένων γονιών θα είχε διαμορφώσει το αναγκαίο πλαίσιο οικονομικής και κοινωνικής υποστήριξης ώστε να μπορεί να υπάρχει πραγματική συνεπιμέλεια των παιδιών στη βάση της συνεννόησης των γονιών.

Αντίθετα η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει κάτι τέτοιο αλλά με τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου επιδιώκει να καταστήσει την συνεπιμέλεια υποχρεωτική ανεξαρτήτως συμπεριφορών που είναι επιβλαβείς τόσο για το παιδί ή και για το ένα μέρος ενός ζευγαριού (πλειοψηφικά εις βάρος των γυναικών) στο όνομα μάλιστα των «παραδοσιακών αξιών της οικογένειας». Για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια μεταρρύθμισης του οικογενειακού δικαίου βρίσκει υπέρμαχους κυρίως ένα συντηρητικό κύκλο πατεράδων, όπως και το ότι παρόμοιες προσπάθειες στην Ισπανία και την Ιταλία τις υπερασπίστηκαν τα ακροδεξιά κόμματα VOX και Λέγκα του Βορρά αντίστοιχα.

Από την άλλη, δεν είναι λίγες και οι αντιλήψεις που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με αφετηρία την ίδια λογική για τις «οικογενειακές αξίες», υποστηρίζοντας το ρόλο της γυναίκας ως μητέρα που είναι de facto υπεύθυνη για την ανατροφή ενός παιδιού, αντιλήψεις που εκφράζονται κυρίως από χριστιανικές ενώσεις. Και οι δύο τοποθετήσεις αναπαράγουν τις έμφυλες ανισότητες και παραβλέπουν την ταξική διάσταση της μεταρρύθμισης.

Ιδιαίτερη οργή προκαλεί η διάταξη σύμφωνα με την οποία για να αποκλειστεί ή να περιοριστεί η επικοινωνία με κακοποιητικό γονέα πρέπει αυτός «να έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Δηλαδή μέχρι να καταδικαστεί αμετάκλητα (και ξέρουμε πόσα χρόνια απαιτεί αυτό) τα παιδιά θα υφίστανται τη συμβίωση με έναν τέτοιον γονέα.

Η συνεπιμέλεια δεν μπορεί να επιβληθεί με νομοθετήματα, είναι το αποτέλεσμα μιας, πολλές φορές, επίπονης διαδικασίας των γονέων να διαχωρίσουν το ρόλο τους ως γονείς από αυτόν του ή της συντρόφου και να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο ανατροφής του παιδιού.

Η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης δεν προωθεί επ’ ουδενί την ισότητα αφού ο γονιός που θα βρίσκεται σε ασθενέστερη κοινωνικοοικονομική θέση (συνήθως η γυναίκα) θα επωμίζεται δυσανάλογα για αυτή/όν βάρη. Ειδικά για τις γυναίκες η υποχρεωτική συνεπιμέλεια μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά στο να ζητήσουν διαζύγιο με σοβαρό κίνδυνο εγκλωβισμού σε προβληματικό γάμο. Ιδιαίτερα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα είναι συχνή η οικονομική εξάρτηση από τον σύζυγο λόγω της κοινωνικής πίεσης προς τη μητέρα να «να μείνει σπίτι για την ανατροφή του παιδιού», όπως και η ανεργία η οποία πλήττει πολύ περισσότερο τις γυναίκες και κάθε είδους διακρίσεις στους χώρους δουλειάς , καθώς μια μητέρα με υποχρεώσεις δεν αποτελεί τον «ιδανικό» ευέλικτο και «χωρίς όρια» εργαζόμενο για πολλούς εργοδότες. Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που δε θα μπορεί να συνεισφέρει ισόποσα οικονομικά στην ανατροφή του παιδιού, ειδικά όταν απουσιάζει οποιαδήποτε υποστήριξη (οικονομική-ψυχολογική) από το κράτος; Όταν οι δομές κοινωνικής στήριξης (από τους παιδικούς σταθμούς, έως την βοήθεια στους υπερήλικους γονείς) υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται; Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που κακοποιείται γνωρίζοντας ότι με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια δε θα μπορεί να ξεφύγει από τον κακοποιητή της αλλά θα πρέπει να μένουν υποχρεωτικά και στην ίδια πόλη; Τί αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον στην ψυχολογία ενός παιδιού; Τελικά είναι το ίδιο το παιδί το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, η βούλησή του και οι ψυχοκοινωνικές ανάγκες της ηλικίας του για σταθερά περιβάλλοντα.

Συνολικά η μεταρρύθμιση καταργεί και με τη βούλα κατακτήσεις του γυναικείου-φεμινιστικού κινήματος των δεκαετιών ‘70-’80, όπως τις προβλέψεις που έδιναν τη δυνατότητα στις γυναίκες να αποκτούν την επιμέλεια των παιδιών τους και να μπορούν να αποφασίζουν για τα θέματα ανατροφής και φροντίδας, που ούτως ή άλλως επωμίζονταν, καθώς και την υποχρέωση διατροφής και έκαναν εφικτή την απόφαση του διαζυγίου, βήμα που πολύ συχνά ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να ζήσουν ανεξάρτητα και να προχωρήσουν στη ζωή τους. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός επιχειρεί να αλλάξει και το οικογενειακό δίκαιο εις βάρος των γυναικών. Είναι μία ακόμη αντιδραστική αλλαγή στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών των αστικών κρατών όπως και η απαγόρευση των εκτρώσεων στη Πολωνία και αντίστοιχες πιέσεις σε άλλες χώρες.

Η μεταρρύθμιση αυτή λοιπόν χρειάζεται να μπλοκαριστεί! Όχι γιατί το υπάρχον νομικό πλαίσιο ανταποκρίνεται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, αλλά γιατί χρειαζόμαστε άλλου είδους προσέγγιση για τη συνεπιμέλεια από τη σκοπιά της προοπτικής μιας κοινωνίας χωρίς ταξική και έμφυλη ανισότητα. Το μαχόμενο εργατικό και το ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα οφείλουν να βάλουν φρένο στις κυβερνήσεις και το κράτος που στο όνομα της ισότητας των φύλων και την ανατροφή των παιδιών επεμβαίνουν με ασφυκτικές και οριζόντιες ρυθμίσεις για το πώς θα μεγαλώνουν τα ζευγάρια τα παιδιά τους, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι η κρατική ενίσχυση για το χτίσιμο των προϋποθέσεων για την ελάφρυνση από τα βάρη της ανατροφής. Αντί να μετατίθενται οι ευθύνες της σωματικής και ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών, μια εξαιρετικά δύσκολη και ευαίσθητη προσπάθεια, αποκλειστικά στους γονείς και ιδιαίτερα στη μητέρα, θα έπρεπε το κράτος να συνεπικουρεί στην προσπάθεια. Συγκεκριμένα:

  • Ιδρύοντας δομές υποστήριξης και ενδυνάμωσης των γονιών, μόνιμα και σταθερά επιδόματα, που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες των φτωχών οικογενειών, δημόσιους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης των μικρών παιδιών.
  • Ενισχύοντας τη δημόσια εκπαίδευση για την ελάφρυνση των γονιών από τα δυσβάσταχτα πρόσθετα οικονομικά βάρη της μόρφωσης
  • Δημιουργώντας δημόσιες δομές κοινωνικής πρόνοιας που να υποστηρίζουν ενεργά το παιδί και τους δύο γονείς σε περιπτώσεις συναινετικής συνεπιμέλειας .

Μόνο έτσι απελευθερώνεται η γυναίκα από την αποκλειστική ανατροφή και υποβοηθούνται οι γονείς να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προκύπτουν. Σε διαζευγμένα ζευγάρια που δεν τίθενται θέματα κακοποιητικών σχέσεων, αποφεύγοντας διενέξεις για το χρόνο επαφής του παιδιού, τις διατροφές κ.λπ. αλλά και στην περίπτωση των κακοποιητικών περιπτώσεων, η ύπαρξη κατάλληλων δομών στηρίζει το θύμα γονιό, τον ευάλωτο γονέα (στη συντριπτική πλειοψηφία τη μητέρα) και το παιδί και βοηθά στην απελευθέρωσή τους από το κακοποιητικό περιβάλλον.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ!

Ν.Α.Ρ. για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

συνιστώσα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

25 Μαρτίου 2021

ΝΑΡ Τρικάλων: Η ελληνική επανάσταση του 1821 και ο σημερινός αγώνας για την ελευθερία από τα δεσμά του κεφαλαίου

 

Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης. Ένα ιστορικό γεγονός τέτοιας σημασίας για τη χώρα μας, πραγματικής και συμβολικής, δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τη σημερινή πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση. Η επανάσταση του 1821 ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ταυτόχρονα εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική, δεν ήταν καθόλου μια αυτονόητη ενέργεια σύσσωμου του ελληνικού έθνους όπως παρουσιάζεται, αλλά αντίθετα ένας ξεσηκωμός που αψήφησε πανίσχυρες δυνάμεις που ορθώνονταν απέναντί της. Εκτός από την Οθωμανική αυτοκρατορία, είχε απέναντί της την «Ιερά Συμμαχία» των ευρωπαϊκών δυνάμεων που μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας στη Γαλλία ήθελαν πάση θυσία τη διατήρηση του στάτους κβο στην Ευρώπη, ενάντια στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που απειλούσαν τις αυτοκρατορίες της εποχής και στην αμφισβήτηση των απόλυτων, ελέω Θεού, μοναρχιών. Η «Ιερά Συμμαχία» στην φεουδαρχική της τότε εκδοχή, αποτελούσε την πρόδρομη μορφή της σημερινής καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο επαναστατικός αγώνας έπρεπε να ξεπεράσει πρώτα απ’ όλα τις φωνές του ρεαλισμού, της υποταγής στο συσχετισμό δύναμης, της αναμονής μιας απ’ έξω σωτηρίας. Είναι γνωστή η στάση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, ο αφορισμός του Αλέξανδρου Υψηλάντη και η αποκήρυξη της εξέγερσης στη Μολδοβλαχία. Η στάση του ανώτερου κλήρου αποτυπώνεται στο προεπαναστατικό κείμενο της «Ελληνικής Νομαρχίας» του «Ανώνυμου»: «Ὁ Θεός, ἀδελφοί, μᾶς ἔδωσεν τὴν τυραννίαν ἐξ ἁμαρτιῶν μας, καὶ πρέπει, ἀδελφοί, νὰ τὴν ὑποφέρωμεν μὲ καλὴν καρδίαν καὶ χωρὶς γογγυσμόν, καὶ νὰ εὐχαριστηθῶμεν εἰς ὅ,τι κάμνει ὁ Θεός». Οι κήρυκες της μετριοπάθειας δεν έλειπαν και από τους κύκλους των προεστών («κοτζαμπάσηδων») που επάνδρωναν τον διοικητικό και φορολογικό μηχανισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το πνεύμα της εχθρότητας απέναντι σε κάθε ανατροπή αποδίδεται από τον «Ανώνυμο» με τα ερωτήματα που έθεταν οι βολεμένοι στο καθεστώς: «Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ νικηθῇ ἓν τόσον μεγάλον βασίλειον; Ἡμεῖς δὲν ἠμποροῦμεν νὰ κυβερνηθῶμεν μόνοι μας. Ποῦ νὰ εὕρωμεν ἕνα ἄλλον βασιλέα τόσον εὔσπλαγχνον,καὶ τόσον καλόν; Τί εἶναι αὐτὴ ἡ ἐλευθερία; Ἡ ἐλευθερία οὔτε ἐστάθη, οὔτε θέλει σταθῆ».

Το σύγχρονο έθνος με τη μορφή τη κρατικής συγκρότησης είναι ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο, προϊόν της νεότερης εποχής, που προσδιορίστηκε από την ανάπτυξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγήςΔεν πρόκειται ούτε για αιώνια οντότητα, ούτε για οντότητα που βρίσκεται έξω από την Ιστορία. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, όπως αντίστοιχα οι επαναστάσεις στη Γαλλία και στις ΗΠΑ, ήταν από εκείνα τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στη συγκρότηση του εθνικού κράτους μέσω μιας επανάστασης με την ενεργή συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα, επιβεβαιώνοντας την μαρξιστική θέση ότι η επανάσταση είναι η ανώτατη εκδήλωση της βασικής αντίθεσης που ενυπάρχει σε κάθε εκμεταλλευτική κοινωνία. Οι επαναστατικές παραδόσεις του ‘21 δεν είναι τυχαίο ότι ενέπνευσαν πολλούς λαϊκούς και εργατικούς αγώνες.

Η σημερινή αστική αντίληψη επιδιώκει τη λήθη και την ακύρωση ακριβώς του ανατρεπτικού, απελευθερωτικού πνεύματος του 1821. Όλες οι αστικές ερμηνείες προϋποθέτουν την εθνική ενότητα είτε στην εκδοχή του εθνικισμού, είτε στην εκδοχή του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού, είτε στον συνδυασμό τους. Η πρώτη ερμηνεία αποσιωπά ότι η εθνική ιδέα (και η ίδια η αστική τάξη) τότε ήταν απελευθερωτική (και επαναστατική), ενάντια στην καταπίεση, εθνική και κοινωνική, από την Οθωμανική αυτοκρατορία και δημοκρατική καθώς συνδυαζόταν με το διαφωτισμό, το πνεύμα της γαλλικής επανάστασης, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του συνόλου του πληθυσμού χωρίς τίτλους ευγενείας και το γενικό εκλογικό δικαίωμα για τους άντρες, κάτι εξαιρετικά ριζοσπαστικό για την εποχή. Αντίθετα ο σημερινός αστικός εθνικισμός έχει αντιδραστικό περιεχόμενο, στρέφεται πρώτα απ’ όλα ενάντια στην εργαζόμενη πλειονότητα στο εσωτερικό, καθώς και στους γειτονικούς λαούς, ενώ προτάσσει την υποταγή όχι μόνο στην ελληνική αστική τάξη, αλλά και στους υπερεθνικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δηλαδή στη σύγχρονη «Ιερά Συμμαχία», πάντα στο όνομα των «εθνικών συμφερόντων».

Η δεύτερη ερμηνεία της επανάστασης στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού ξεχνάει ότι αυτή είχε απέναντί της αρχικά το σύνολο (με αποχρώσεις) των μεγάλων δυνάμεων, την Ιερά Συμμαχία και τα «παλαιά καθεστώτα» της Ευρώπης. Το ελληνικό 1821 ήταν όντως ένας κρίκος στην αλυσίδα των ευρωπαϊκών επαναστάσεων του πρώτου τετάρτου του 19ου αιώνα (σερβική, ισπανική, πορτογαλική, Νάπολη και Παλέρμο, Ρώσοι Δεκεμβριστές το 1825). Αυτό που αποσιωπάται είναι ότι ποτέ δεν υπήρχε μία Ευρώπη. Η σημερινή ΕΕ, η ΕΚΤ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης με τη διαρκή λιτότητα δεν είναι οι κληρονόμοι των γάλλων και ελλήνων επαναστατών, των ιταλών «καρμπονάρων», του λόρδου Μπάιρον, υποστηρικτή των άγγλων εργατών, αλλά της Ιεράς Συμμαχίας του Μέτερνιχ και του Τσάρου, των βασιλιάδων και των ευγενών. Με αυτούς τους σύγχρονους δυνάστες των εργαζομένων και των λαών τα αστικά κόμματα, οι υποτιθέμενοι κληρονόμοι του 1821, έχουν συγκροτήσει μια αδιάσπαστη συμμαχία. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν χάρισαν την ανεξαρτησία στην Ελλάδα· μόνο αφού είδαν στην πράξη το πείσμα και την αποφασιστικότητα των εξεγερμένων ελλήνων συγκατατέθηκαν και συνέβαλλαν τελικά, για τους δικούς τους λόγους και με τους δικούς τους όρους, στη δημιουργία τους νεοελληνικού κράτους.

Όντως, η ελληνική επανάσταση προετοιμάστηκε και εμπνεύστηκε από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, από τις ιδέες της δημοκρατίας, από την απελευθέρωση από κάθε είδους φεουδαρχικά προνόμια και δεσμά, από την ιδέα του «πολίτη» με δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτούς τους στόχους πρέσβευαν ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο «Ανώνυμος» και άλλοι έλληνες διανοούμενοι και αγωνιστές της εποχής. Αυτές οι επαγγελίες αποτυπώνονταν στα επαναστατικά Συντάγματα, ιδίως σ’ αυτό της Τροιζήνας του 1827. Ας δούμε το άρθρο 13: «Καμμία διαταγή περί εξετάσεως και συλλήψεως οποιωνδήποτε προσώπων και πραγμάτων δεν ημπορεί να εκδοθεί χωρίς να στηρίζεται σε ικανά δείγματα και να περιγράφει τον τόπον της εξετάσεως, και τα πρόσωπα και πράγματα τα οποία και πρέπει να συλληφθώσιν». Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας αλλά και της σημερινής «φιλελεύθερης» Ευρώπης μήπως εφαρμόζουν αυτό το άρθρο; Αντίθετα, ζούμε σε μια εποχή τρομονόμων, προληπτικών ή αυθαίρετων προσαγωγών και συλλήψεων, συγκαλυμμένης ή απροκάλυπτης λογοκρισίας, αστυνομικής καταστολής χωρίς όρια. Αντί για τη λαϊκή βούληση και τις λαϊκές ελευθερίες υπάρχουν μόνο η επιτροπεία της ΕΕ και της ΕΚΤ, η δικτατορία των επενδυτών, οι ελευθερίες των αγορών, του κεφαλαίου, της ιδιοκτησίας και της χωρίς όρια εκμετάλλευσης.

Το άρθρο 21 προβλέπει: «Εις την ελληνικήν επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος· αργυρώνητος δε ή δούλος παντός γένους και πάσης θρησκείας, καθώς πατήση το ελληνικό έδαφος, είναι ελεύθερος, και από τον δεσπότην αυτού ακαταζήτητος». Αν αυτά γράφονταν το 1827, ας αναρωτηθούμε σήμερα πόσο «ελεύθεροι» και «ακαταζήτητοι» είναι οι πρόσφυγες αφού «πατήσουν το ελληνικό έδαφος» σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνόλου των αστικών κομμάτων στην Ελλάδα και με τις ευλογίες της ΕΕ. Αυτοί είναι οι κληρονόμοι της ελληνικής επανάστασης και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού;

Η Ελευθερία είναι δυνατόν να πραγματωθεί μόνο μέσω της επανάστασης, τόνιζε η ριζοσπαστική τάση του νεοελληνικού διαφωτισμού προετοιμάζοντας τον ξεσηκωμό μέσα από τη βαθιά κοινωνική και πολιτική κριτική και τις τολμηρές ιδέες για την απελευθέρωση. Οι έλληνες επαναστάτες των αρχών του 19ου αιώνα έθεσαν τα ερωτήματα. «Διατί ὁ πλούσιος νὰ τρώγῃ, νὰ πίνῃ, νὰ κοιμᾶται,νὰ ξεφαντώνῃ, νὰ μὴν κοπιάζῃ καὶ νὰ ὁρίζῃ, ὁ δὲ πτωχὸς νὰ ὑπόκειται, νὰ κοπιάζῃ, νὰ δουλεύῃ πάντοτε, νὰ κοιμᾶται κατὰ γῆς, νὰ διψῇ, καὶ νὰ πεινᾷ;» αναρωτιέται ο Ανώνυμος; Ωστόσο δεν μπορούσαν να δώσουν τις απαντήσεις. Η απελευθέρωση από τα φεουδαρχικά δεσμά, η εθνική ανεξαρτησία και η αστική δημοκρατία δεν μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα της κοινωνικής ανισότητας και της εκμετάλλευσης.

Η σημερινή αστική τάξη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν έχει καμιά σχέση με τους εμπόρους και τους διανοούμενους της Φιλικής Εταιρείας, έχει αποκηρύξει προ πολλού τις όποιες επαναστατικές της επαγγελίες. Από τότε κιόλας, στη χώρα μας και παγκόσμια, κάθε επανάσταση υπό την ηγεμονία της αστικής τάξης ήταν καταδικασμένη να μείνει ανολοκλήρωτη και μισή, έτοιμη να υποχωρήσει στο όνομα του ρεαλισμού στα «παλαιά καθεστώτα». Το επαναστατικό σύνταγμα του 1827 αναιρέθηκε από τη Βουλή στις 18 Γενάρη 1828 «επειδή η σωτηρία του έθνους είναι ο υπέρτατος πάντων των νόμων…». Από τότε «η σωτηρία του έθνους» ήταν το πρόσχημα για την αναίρεση του Συντάγματος και της λαϊκής βούλησης. Ακολούθησαν η αυταρχική διακυβέρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια και η απόλυτη μοναρχία του Όθωνα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, η συναινετική αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, το σύνολο των αστικών κομμάτων, η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ο Όρμπαν και ο Μακρόν δεν έχουν καμία σχέση με τις επαναστατικές δυνάμεις των αρχών του 19ου αιώνα, εκφράζουν την χωρίς όρια εκμετάλλευση από το κεφάλαιο και το σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό της κατάστασης διαρκούς «έκτακτης ανάγκης». Ακόμα και η αστικοποιημένη πρώην αριστερά αναρωτιέται: «Τί εἶναι αὐτὴ ἡ ἐλευθερία; Η ἐλευθερία οὔτε ἐστάθη, οὔτε θέλει σταθῆ». Η σκυτάλη του αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και κάθε μορφής καταπίεσης και ανισοτιμίας, για την ελευθερία, έχει περάσει στις δυνάμεις της σύγχρονης εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στον εργατικό διαφωτισμό και στο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας.

Στην αυγή του 19ου αιώνα, 30 χρόνια σχεδόν από τη Γαλλική αστική Επανάσταση του 1789 και παρά την ήττα της τελευταίας, ένα φάντασμα πλανιόταν πάνω από τις απολυταρχικές φεουδαρχικές τάξεις σε όλη την Ευρώπη: Το φάντασμα της εκτέλεσης των Βασιλέων στη Γαλλία, από μια επανάσταση που έκανε η ανερχόμενη αστική τάξη, αλλά με τα χέρια του πρώιμου προλεταριάτου και την αστείρευτη φλόγα για ελευθερία και ισότητα. Σήμερα 200 χρόνια μετά, το φάντασμα της Ρωσικής εργατικής σοσιαλιστικής επανάστασης, παρά την προσωρινή ήττα του εργατικού επαναστατικού κύματος, στοιχειώνει τις σύγχρονες δικτατορίες της αστικής τάξης σε όλο τον κόσμο.

Το ερώτημα έχει επίσης τεθεί και οι λογαριασμοί έχουν μείνει ανοιχτοί: Ελευθερία, χειραφέτηση και κομμουνισμός ή κοινωνική βαρβαρότητα και θάνατος. Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί και οι επαναστάσεις τους.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

22 Μαρτίου 2021

Κάτω τα χέρια από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας!


Με μεγάλη αγανάκτηση και οργή, καταγγέλλουμε δημόσια το πρωτοφανές περιστατικό του ξυλοδαρμού της συντρόφισσάς μας Σ.Σ. στο πάρκο του Άι Γιώργη, από θρασύτατο φασιστοειδές.

Η συντρόφισσα, γνωστή στην τοπική κοινωνία για τη φιλοζωική της δράση, έχει αναλάβει εδώ και πολύ καιρό εθελοντικά μαζί με άλλα άτομα, τη σίτιση των γατών σε διάφορα μέρη της πόλης των Τρικάλων.

Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας καθημερινής της δράσης, στο πάρκο του Άι Γιώργη, διαπίστωσε έναν νεαρό άντρα, να προσπαθεί να κατεβάσει από το δέντρο μία τρομαγμένη γάτα, για να (σύμφωνα με τα λεγόμενά του) της επιτεθεί ο σκύλος του, τον οποίο εκπαιδεύει να ορμά στις γάτες και να τις κατασπαράζει!!! Αποτέλεσμα της παρατήρησης που του έκανε, στην προσπάθειά της να προστατεύσει τη γάτα, ήταν να δεχθεί άνανδρη - ανηλεή επίθεση και βάρβαρο ξυλοδαρμό.

Δηλώνουμε απερίφραστα τη συμπαράστασή μας στη συντρόφισσα και προειδοποιούμε προς κάθε κατεύθυνση πως δε θα ανεχθούμε να σηκώνεται χέρι πάνω σε κανέναν σύντροφο και συντρόφισσά μας.

Καλούμε τέλος, τις φιλοζωικές οργανώσεις, τις συλλογικότητες αλληλεγγύης και την τοπική κοινωνία συνολικά, να αποδοκιμάσει και να καταγγείλει αυτό το πρωτοφανές περιστατικό, να απομονώσει τον δράστη και να υψώσει ασπίδα προστασίας στο θύμα αυτής της πρωτοφανούς βάρβαρης επίθεσης.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ


10 Μαρτίου 2021

Η κυβέρνηση φουσκώνει την οργή - Μαζικό κίνημα για την ανατροπή

 

"Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τους χιλιάδες διαδηλωτές, εργαζόμενους, τους νέους και τις νέες από την Νέα Σμύρνη και τις γύρω γειτονιές που έδωσαν ηχηρή απάντηση στον τραμπουκισμό και την απάνθρωπη βία που ασκεί όλο αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε αγωνιζόμενους σε κάθε διαμαρτυρία και αντίσταση, αδιακρίτως και σε απλούς πολίτες όπως το πρωτοφανές περιστατικό αστυνομικής βίας στην Νέα Σμύρνη και εν συνεχεία η πλήρης πολιτική του κάλυψη από τους Μητσοτάκη Χρυσοχοίδη, χωρίς να ξεχνάμε τον ρουφιάνο Κυρανάκη, που ζήλεψε την δόξα του Μπογδάνου και είπε να τον ακολουθήσει στον χαφιεδισμό του...

Ας προσπαθούν εδώ και ώρες τα κανάλια να παρουσιάσουν ως "θύμα" τις βάρβαρες δυνάμεις καταστολής δείχνοντάς μας για ώρα τον τραυματία αστυνομικό και χρεώνοντας στους διαδηλωτές το..άφαντο ασθενοφόρο. Δυστυχώς δεν υπήρχε μήνες τώρα η ίδια ευαισθησία για τους εκατοντάδες τραυματισμένους και συλληφθέντες διαδηλωτές από τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης της ΝΔ. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με την πάγια τακτική της, επιτέθηκε με κρότου λάμψης και χημικά διαλύοντας μια πορεία χιλιάδων ανθρώπων. Τώρα προσπαθώντας να κρύψει τις ευθύνες της για την αύξηση της οργής που αναπτύσσεται στο κόσμο και ειδικά στη νεολαία το παίζει θύμα για να συμψηφίσει την βάρβαρη τρομοκρατία των πραιτοριανών της. Όποιος όμως σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.  

Εδώ και μήνες η κυβέρνηση προσπαθεί με την βία της καταστολής και με την βία των στρατευμένων και καλοταϊσμένων καναλαρχών να επιβάλλει την χρεοκοπημένη πολιτική της. Την εγκληματική πολιτική της στην υγεία, που ήδη προκαλεί ένα τρομαχτικό νέο κύμα πανδημίας με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, την οικονομική ανέχεια, την διάλυση της δημόσιας παιδείας, το παράλογο lockdown ακόμα και στην βόλτα. Με την διαρκή καταστολή συσσωρεύει διαρκώς την οργή που αρχίζει πια να  εκδηλώνεται με τρόπο εκκωφαντικό. Ο Μητσοτάκης ζητάει «αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία» την ώρα που βομβαρδίζει τον Ελληνικό λαό με συνεχή αντιλαϊκά νομοσχέδια διαλύοντας την δημόσια υγεία και παιδεία, καταργώντας εργατικά και στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Το διάγγελμά του ήταν μια πίεση για συναίνεση και χαμήλωμα των τόνων από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Στο χέρι μας είναι να μην περάσουν αυτές οι πιέσεις. 

Μπροστά στα εντεινόμενα αδιέξοδα για τους εργαζόμενους και τον λαό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλες τις δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος και τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, να κλιμακώσουν τον μαζικό και οργανωμένο αγώνα για ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία. 

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

07 Μαρτίου 2021

Σεισμοί, για μία ακόμη φορά τη μεγαλύτερη καταστροφή αντιμετωπίζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα

 

Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και την καταστροφή από τις πλημμύρες στην Καρδίτσα, ένα ακόμα γεγονός στην περιοχή μας υπογραμμίζει δραματικά ότι η «ανάπτυξη» του καπιταλισμού όχι μόνο είναι ανίκανη και αδύναμη να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή αλλά είναι και υπεύθυνη για την ένταση και την έκταση των τρομερών συνεπειών από φυσικά φαινόμενα.

Ένας ισχυρός σεισμός 6 ρίχτερ, τέσσερις -επίσης ισχυροί- μετασεισμοί πάνω από 5 ρίχτερ και εκατοντάδες άλλοι μικρότεροι μετασεισμοί καταγράφονται από το μεσημέρι της Τετάρτης 3 Μαρτίου μέχρι σήμερα, στην περιοχή του Τυρνάβου – Ελασσόνας. Σεισμοί που προκάλεσαν πάρα πολλές υλικές καταστροφές κυρίως στα χωριά των Δήμων Τυρνάβου της Π.Ε. Λάρισας και Φαρκαδόνας της Π.Ε. Τρικάλων.

Για μία ακόμη φορά τη μεγαλύτερη καταστροφή αντιμετωπίζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα χαμηλοσυνταξιούχων, εργατών και αγροτών, με την κατάρρευση των παλιών σπιτιών τους, αφού αδυνατούν να συντηρήσουν ή να κατασκευάσουν σύγχρονες κατοικίες σύμφωνα με τον αντισεισμικό κανονισμό, μετά τη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία που έφεραν τα δέκα και πλέον χρόνια μνημονίων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και των κολαούζων τους.

Για μια ακόμη φορά μεγάλες καταστροφές εντοπίζονται στα παμπάλαια σχολικά κτίρια. Το ότι δε θρηνήσαμε θύματα μαθητές το χρωστάμε στους δασκάλους, οι οποίοι αντέδρασαν με ψυχραιμία προστατεύοντας τους μαθητές τους. Η κυβέρνηση και η υπουργός παιδείας -που το μόνο για το οποίο κόπτονται είναι η απαξίωση των εκπαιδευτικών μέσα από την «αξιολόγησή» τους- με δυσκολία ψέλλισαν ένα «μπράβο» στους δασκάλους. Ένα «μπράβο» σαν τα «χειροκροτήματα» στα μπαλκόνια που εισέπραξαν οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων...

Κυβέρνηση και Περιφέρεια είναι αυτοί που αφήνουν τον λαό ανυπεράσπιστο απέναντι σε κάθε φυσική καταστροφή, είναι αυτοί που παίζουν και πάλι τον ρόλο του σωτήρα, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις, είναι αυτοί που βάζουν στο περιθώριο τις πραγματικές ανάγκες του λαού και κρύβουν τις ευθύνες τους πίσω από την επίκληση της «ατομικής ευθύνης». Στον μοναδικό ρόλο που ανταποκρίνονται με επάρκεια και αποτελεσματικότητα, είναι στη φίμωση κάθε αντίθετης άποψης μέσω του απόλυτου ελέγχου των ΜΜΕ, των οποίων τη «συναίνεση» εξαγοράζουν με δεκάδες εκατομμύρια, και στη διάλυση κάθε κίνησης διαμαρτυρίας μέσω της εφαρμογής του δόγματος «αστυνομοκρατία – βία – καταστολή», ενισχύοντας οικονομικά, θωρακίζοντας νομικά και κυρίως στηρίζοντας πολιτικά την αστυνομική βία και αυθαιρεσία.

Η μόνη λύση είναι η ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, και όλων των προηγούμενων, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση και αύξηση των κερδών και της εξουσίας των καπιταλιστών, θυσιάζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία της ζωής των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Απαιτούμε:

  • Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων, πλήρεις αποζημιώσεις για όσους έχουν υποστεί υλικές ζημιές, άμεση μεταφορά όλων των άστεγων και των προσφύγων του Κουτσόχερου από τις σκηνές και τους καταυλισμούς σε ασφαλή ξενοδοχεία.
  • Να ελεγχθούν και να επιδιορθωθούν όλα τα δημόσια και εγκαταλελειμμένα κτίρια. Γκρέμισμα όλων των μη ασφαλών κτιρίων. Αυστηροί έλεγχοι όλων των ιδιωτικών κτιρίων και μέτρα για την αντισεισμική θωράκισή τους. Άμεση καταγραφή των ζημιών και αποζημιώσεις στο σύνολό τους (100%) σε περίπτωση καταστροφών. Τήρηση του αντισεισμικού κανονισμού και αυστηρές ποινές για την παραβίασή του.
  • Κανείς εργαζόμενος να μη χάσει τη δουλειά του. Πάγωμα των χρεών σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, χωρίς προσαυξήσεις και τόκους για τους πληγέντες. Απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη για τους πληγέντες. Καμία διακοπή νερού, ρεύματος και τηλεφώνου σε φτωχές οικογένειες. Να σταματήσουν άμεσα οι όποιες διαδικασίες κατάσχεσης.

ΝΑΡ Τρικάλων

συνιστώσα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

06 Μαρτίου 2021

8 Μάρτη απεργούμε και διαδηλώνουμε ενάντια στην έμφυλη καταπίεση, την εργοδοτική βία, τους (εκ)βιαστές και την κυβέρνησή τους

 

Τα δικαιώματα των γυναικών είναι μάχη όλων των εργατών.

Η φετινή 8η Μάρτη είναι η μέρα που απεργούμε και διαδηλώνουμε με τα συνδικάτα μας μπροστά, ενάντια στην κυβέρνηση και τις πολιτικές που θρέφουν την έμφυλη καταπίεση και βία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό, την καταστολή και την πανδημία. Μάταια η κυβέρνηση προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από υποκριτικές δηλώσεις στήριξης στο «ελληνικό metoo». Η οργή για την κυβέρνηση των Λιγνάδηδων και των Αδαμόπουλων φουντώνει στους χώρους δουλειάς, στη νεολαία, στις γειτονιές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι κυβερνήσεις πριν από αυτήν, είναι ο πρωτεργάτης στη δημιουργία των συνθηκών που αναπαράγουν την ανισότητα, τον σεξισμό και τη βία κατά των γυναικών. Το 85% των γυναικών στην Ελλάδα έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση σε χώρο εργασίας, με μόλις το 6% να το καταγγέλλει και μόλις το λιγότερο από 1% να φτάνει στα δικαστήρια. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η «μαύρη» εργασία, η διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, των ΣΣΕ ή του συνδικαλισμού, η απειλή της απόλυσης, δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον συμβάλλοντας στην κλιμάκωση και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων. 

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, μέσα σε συνθήκες πανδημίας, αλλάζει το Οικογενειακό Δίκαιο, επιδιώκοντας να επιβάλει όρους για την επιμέλεια των παιδιών χωρίς να δημιουργεί ή/και να ενισχύει κοινωνικές δομές για τη φροντίδα και τη στήριξη παιδιών και γονέων. Η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση των γυναικών, καθώς φορτώνονται σχεδόν τα πολλαπλάσια καθήκοντα στο σπίτι, για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρίες. Στη διάρκεια των λοκντάουν εκτοξεύθηκε η ενδοοικογενειακή βία με θύματα γυναίκες και παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Οι ιδεολογικές επιθέσεις του κράτους και της άρχουσας τάξης ενισχύουν τις υλικές συνθήκες που παράγουν το σεξισμό. Οι εθνικιστικές κραυγές για την υπογεννητικότητα, η καμπάνια κατά των αμβλώσεων οι αντιλήψεις για την ανωτερότητα του ανδρικού φύλου, η εμπορευματοποίηση του σώματος των γυναικών είναι διαρκές στοιχείο των ιδεολογημάτων της αστικής τάξης.

Η απάντηση στην γυναικεία καταπίεση είναι υπόθεση συλλογική, όλης της εργατικής τάξης. Τα σωματεία, η συλλογική οργάνωση είναι η πραγματική ασπίδα προστασίας απέναντι στα αφεντικά, στους πλούσιους (εκ)βιαστές. Τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα και απελευθέρωση είναι δύναμη για τους αγώνες μας συνολικά.

Παλεύουμε, ενάντια σε κάθε διάκριση και καταπίεση με βάση το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, για ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις και σταθερή εργασία, δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες ώστε να φύγουν τα βάρη από τις πλάτες των γυναικών, για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για δημόσια ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, για δημόσιες και δωρεάν δομές οικογενειακής συμβουλευτικής, και στήριξης και προστασίας κακοποιημένων γυναικών, για το δικαίωμα των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους με δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη.

Απαιτούμε πλήρη προστασία της μητρότητας, άδεια ανατροφής και για τους δύο γονείς και οικογενειακά επιδόματα για όλες τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες, ντόπιες και ξένες.

Καμιά ανοχή στη βία, την σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση κατά των γυναικών στους χώρους εργασίας και παντού.

Σ’ αυτήν την πάλη εμπνεόμαστε από τους μεγάλους αγώνες και κινήματα που κατέκτησαν το δικαίωμα στις αμβλώσεις στην Αργεντινή που συγκρούονται με τις επιθέσεις της δεξιάς κυβέρνησης της Πολωνίας ενάντια στο δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους. Εμπνεόμαστε και από την ιστορία του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, από τις υφάντριες της Ν. Υόρκης μέχρι τις εργάτριες της Πετρούπολης που ξεκίνησαν την «έφοδο στον ουρανό» του 1917.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Κάτω η κυβερνητική κρατική τρομοκρατία.. Υπερασπιζόμαστε τα δημοκρατικά δικαιώματα των κρατούμενων, το δικαίωμα στην διαδήλωση και τον αγώνα.

 

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την απρόκλητη, δολοφονική επίθεση των δυνάμεων καταστολής στην χτεσινή συγκέντρωση  που καλούσε η "πρωτοβουλία δικηγόρων", οργανώσεις της αριστεράς και άλλες συλλογικότητες, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του απεργού πείνας Δ Κουφοντίνα.

Από νωρίς  όλοι οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα είχαν αποκλειστεί από ΜΑΤ τα οποία έδιωχναν όσους-ες προσπαθούσαν να πλησιάσουν την πλατεία, ενώ αστυνομικοί, πεζοί ή με μηχανάκια, είχαν καταλάβει την πλατεία Συντάγματος και τα γύρω πεζοδρόμια.

Παρόλα αυτά συγκροτήθηκε συγκέντρωση και πορεία που δέχτηκε άγρια, αναιτιολόγητη επίθεση της αστυνομίας με χημικά, εκτόξευση νερού και κρότου λάμψης. Το ίδιο κατασταλτικό σκηνικό στήθηκε στην Σάμο. Αποτέλεσμα των συνεχών βίαιων επιθέσεων της αστυνομίας ήταν πάνω από 10 νέοι και νέες προσαχθέντες στη ΓΑΔΑ ανάμεσά τους και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η κυβέρνηση θορυβημένη από το κύμα αντιπαράθεσης στην αντιδραστική πολιτική της αντιδρά, για μια ακόμα φορά με τον τρόπο που γνωρίζει, την ωμή κατασταλτική βία. Στην αρχή προσπάθησε να ταυτίσει την πάλη για  "να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας στην Ελλάδα" με την "υποστήριξη στην τρομοκρατία". Αφού η επιχείρηση αυτή απέτυχε επιχειρούσε να σταματήσει προληπτικά τις συγκεντρώσεις διαδίδοντας  μέσω των φιλικών της  μέσων μαζικής διαστρέβλωσης ότι θα "γίνουν επεισόδια", "θα καεί η Αθήνα" κλπ. Αφού και αυτή η αιτιολογία κατέρρευσε αποφάσισε να χτυπήσει χωρίς αφορμή, αιτιολογία, πρόσχημα.

Το μήνυμα που επιδιώκει να δώσει η κυβέρνηση με το χτεσινό όργιο καταστολής, την επίθεση στους φοιτητές στη πρυτανεία του ΑΠΘ και ολόκληρο τον αυταρχικό της κατήφορο, είναι πως ότι αντιστέκεται καταστέλλεται. Θέλει να δώσει μήνυμα ότι στον επερχόμενο νόμο κατάργησης του 8ωρου, στο πέταγμα δεκάδων χιλιάδων μαθητών έξω από τις σχολές με τον Νόμο Κεραμέως, στις αντιδράσεις ενάντια στην δολοφονική εγκατάλειψη του δημόσιου συστήματος υγείας  την ίδια "τύχη" θα έχουν οι κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται.     

Είναι  βαθιά νυχτωμένη. Η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, και ανάμεσα σε αυτά και τον σεβασμό στα δικαιώματα των κρατουμένων, είναι αξεχώριστα δεμένη από την πάλη για το δικαίωμα στην παιδεία και την υγεία, στην αξιοπρεπή δουλειά στην ίδια την ζωή.

Αυτό υπερασπίζεται το μαζικό κίνημα.. Και θα το κάνει όλο και πιο αποφασιστικά

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *