07 Μαρτίου 2024

Αγώνας ενάντια στην ανισότητα, την έμφυλη βία, τις διακρίσεις και την καταπίεση

167 χρόνια πέρασαν από την απεργία των εργατριών στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο ταξικός αγώνας τους, που βάφτηκε στο αίμα, σηματοδοτεί όλους τους μετέπειτα και σημερινούς αγώνες για ίσα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά και σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Μετά την καθιέρωση το 1910 της 8ης Μάρτη, ως μέρα της γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών παραμένει αναγκαία ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και διάκριση.

Γιατί ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας επιτίθεται με σφοδρότητα και αυξάνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης πλήττοντας ιδιαίτερα τις γυναίκες, όπως και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, μετανάστες, πρόσφυγες, μειονότητες.

Από τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της χώρας μας, με τα καραβάνια των εκτοπισμένων μανάδων με τα πεινασμένα μωρά στα χέρια και τα νεκρά παιδιά από τους βομβαρδισμούς, μέχρι την ακρίβεια και τη φτώχεια που μαστίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες υποφέρουν ιδιαίτερα οι γυναίκες της εργατικής τάξης που βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή θέση.

Διπλά πλήττονται οι γυναίκες με την περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων, την επέκταση των προσωρινών και ελαστικών εργασιακών σχέσεων, την εντατικοποίηση, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων.

Η σημερινή επέτειος της 8 Μάρτη συμπίπτει με τις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση κόντρα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θα σημάνει μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς με πρώτα θύματα τα κορίτσια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενώ, η συρρίκνωση των δημόσιων δωρεάν παροχών σε υγεία και πρόνοια επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες.

Παράλληλα, στις μέρες μας εμφανίζεται αύξηση καταγγελιών κακοποιητικών συμπεριφορών (κυρίως κατά γυναικών και παιδιών) σε παγκόσμιο επίπεδο, συνεχίζονται οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι παιδοβιασμοί, οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις και συχνά η βία σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων. Οι γυναικοκτονίες και γενικά η οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες και στην Ελλάδα, τα κυκλώματα μαστροπών και βιαστών βρίσκουν πολλές φορές ανοχή και συγκάλυψη από κράτος και κυβερνώντες. Η βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού εντείνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη τρανσφοβία, και το σεξισμό.

Την ίδια στιγμή το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας εξαντλεί τη δημαγωγία του ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ με το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την διαφήμιση της αυτονόητης αλλά διόλου κατοχυρωμένης δυνατότητας καταγγελίας της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Η πολιτική τους είναι εγκληματική και υποκριτική. Και τα γεγονότα με τον Κολωνό και την Ηλιούπολη το αποδεικνύουν. Παραμένει στη φυλακή η μητέρα της 12χρονης που κατήγγειλε το βιαστή-μαστροπό του παιδιού της και αποκαλύφτηκε όλο το βρώμικο κύκλωμα trafficking στο οποίο εμπλέκονταν πολιτικοί, οικονομικοί και περί την εκκλησία κύκλοι. Ενώ παραπέμφθηκε σε δίκη η 19χρονη που εξέδιδε ο αστυνομικός κρατώντας το φυλακισμένο, με την κατηγορία ότι εκδιδόταν χωρίς πιστοποιητικό ιερόδουλης! Και αυτό μετά από μήνυση του αστυνομικού, που ενώ έχει καταδικαστεί κυκλοφορεί ελεύθερος. Και ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη στη 19χρονη!

Αυτές οι μεθοδεύσεις του αστικού κράτους είναι μήνυμα για να σωπαίνουν τα θύματα και να προστατεύονται τα κυκλώματα.

Σημαντικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος αμφισβητούνται σε μια σειρά χώρες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις πλασάρονται στο όνομα της υπογεννητικότητας. Νόμοι και πρακτικές επανέρχονται για να κτυπήσουν το δικαίωμα στην άμβλωση, την προστασία των δικαιωμάτων της μητρότητας και γονεϊκότητας. Ενισχύονται τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών και της φροντίδας των υπερήλικων μελών της οικογένειας.

Αυτή η κοινωνία δεν μας αξίζει.

Παλεύουμε ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και διακρίσεων που σχετίζονται με το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, τις πεποιθήσεις, το χρώμα, τη θρησκεία, τις αναπηρίες, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και διαπλέκονται τόσο με το εργασιακό όσο και με το ευρύτερο κοινωνικό-πολιτισμικό περιβάλλον.

Με ένα ταξικό φεμινιστικό κίνημα που δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη για τη κατάργηση κάθε ανισότητας και την κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και διάκρισης. Που στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή εργοδότη, κάθε βιαστή.

Ξέρουμε ότι η διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση των γυναικών (στο χώρο της εργασίας και σε πεδία της αναπαραγωγής) διαπλέκεται με την αστική ιδεολογία της ιδιοκτησίας, της «δύναμης», της βίας, με την επίδραση που έχει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός στις ανθρώπινες σχέσεις οδηγώντας τες σε βαθιά κρίση, με την κυριαρχία του οικονομικού στοιχείου, της τάσης εμπορευματοποίησης των πάντων, ιδιαίτερα του γυναικείου σώματος (ριάλιτι, διαφημίσεις κ.λπ.), της επιβολής συγκεκριμένων μοντέλων συμπεριφοράς και κουλτούρας ζωής και εργασίας, που δημιουργούν ένα νέο πλέγμα εκμετάλλευσης, ελέγχου, διακρίσεων και οδηγούν σε απανθρωποποίηση και φτωχοποίηση. Ένα ακόμα δείγμα αυτής της κατάστασης είναι η λειτουργία στη χώρα μας του εμπορίου ενοικίασης ανθρώπινης μήτρας φτωχών γυναικών, μεταναστριών επί το πλείστον, για την κατά παραγγελία κυοφορία από οικονομικά ισχυρές, όπως αποκαλύφθηκε ότι γινόταν σε κλινική στα Χανιά.

Ξέρουμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να αποκτήσουν την ουσιαστική τους διάσταση μόνο στο πλαίσιο μιας επαναστατημένης και χειραφετημένης κοινωνίας που κινείται προς την κομμουνιστική απελευθέρωση.

Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος που θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ

Καλούμε σε συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις συγκεντρώσεις, που γίνονται σε όλες τις πόλεις, την Παρασκευή 8 Μάρτη ενάντια στο νομοσχέδιο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+. Ο αγώνας είναι κοινός.

Αθήνα: 12 μεσημέρι στα Προπύλαια μαζί με τους φοιτητές και 6.30 μμ. στη συγκέντρωση φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην πλ. Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή.

ΝΑΡ Τρικάλων / Οργάνωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

27 Φεβρουαρίου 2024

Απεργία κόμβος αγωνιστικής συνάντησης εργαζομένων, φοιτητών, αγροτών στις 28 Φλεβάρη, για βήμα κλιμάκωσης, όχι εκτόνωσης.

Αντιμέτωπη με την οργή του λαού και της νεολαίας βρίσκεται η κυβέρνηση, που προσπαθεί να διαχωρίσει τα αγωνιστικά μέτωπα. Ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, κι ενώ η συγκάλυψη και η ιδιωτικοποίηση καλά κρατούν, οι εργαζόμενοι/ες απεργούν για αυξήσεις στους μισθούς και δημόσιες υπηρεσίες κόντρα στην ιδιωτική λεηλασία, το φοιτητικό κίνημα αγωνίζεται για να μην περάσει ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, ενώ οι αγρότες, μετά το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, συνεχίζουν τα μπλόκα, κόντρα στην κυβερνητική υποκρισία.

Ο αρχικός σχεδιασμός του ΠΑΜΕ για απεργία στις 28 Φλεβάρη, ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, δε συνέβαλε στην ενοποίηση των μετώπων πάλης (φοιτητικό κίνημα, αγρότες, εργαζόμενοι). Η δυναμική όμως της ταξικής πάλης οδήγησε στο να γίνει η ημέρα αυτή απεργιακό ορόσημο. Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, που παίρνει πανεργατικά χαρακτηριστικά χωρίς τη ΓΣΕΕ, καθώς πολλά Εργατικά Κέντρα έχουν πάρει απεργιακή απόφαση όπως και η ΑΔΕΔΥ, διεξάγεται σε μια σημαντική στιγμή για την εξέλιξη του κινήματος και μπορεί να αναδειχτεί σε «σταθμό» για την κλιμάκωσή του.

Οι αγρότες που παρά την εντυπωσιακή διαδήλωση στην Αθήνα, δεν πήραν ικανοποιητικές κυβερνητικές απαντήσεις, βρίσκονται απέναντι στην πρόκληση για κινητοποιήσεις που θα εκβιάσουν/στριμώξουν την κυβέρνηση και όχι για συμβολικές κινήσεις. Το φοιτητικό κίνημα υπερέβη κάθε προσδοκία, έχοντας απονομιμοποιήσει τις κυβερνητικές προθέσεις για ιδιωτικά πανεπιστήμια και έχει αναδειχθεί σε ισχυρό πόλο αγώνα. Οι κινητοποιήσεις εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους, από τα νοσοκομεία μέχρι τα τηλεφωνικά κέντρα, φέρνουν στην επιφάνεια ένα ανεβασμένο αγωνιστικό δυναμικό.

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός» κατά των αγώνων έχει αποτύχει. Οι αγρότες έχουν την υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων της πόλης, οι φοιτητές/τριες όχι μόνο δεν έχουν απομονωθεί αλλά δέχονται ισχυρή αλληλεγγύη, κόντρα στην επιθετικότατη προπαγάνδα από τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. κατά του ριζοσπαστικού κινήματός τους.

Στο καυτό θέμα των μισθών, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει αύξηση του κατώτατου μισθού (810€), λίγο πάνω απ’ όσα προτείνουν οι εργοδότες (780€), με τη ΓΣΕΕ να μιλά για 908€, (όλα μεικτά). Στην πράξη πρόκειται για μειώσεις του πραγματικού μισθού, καθώς είναι πολύ κάτω από την πραγματική ακρίβεια-λεηλασία (στα τρόφιμα πάνω από 10%). Θα υπάρξει αγωνιστική συνέχεια για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς σε βάρος των κερδών;

Ένα χρόνο μετά τα Τέμπη, η εξεταστική επιτροπή κατέληξε σε μεγάλο κουκούλωμα, η κατάσταση στα τρένα είναι άθλια, η ιταλική εταιρεία και οι κρατικοί-κυβερνητικοί υπεύθυνοι δεν έχουν θιχτεί. Θα αναπτυχθεί αγώνας για να πληρώσουν οι ένοχοι, για δημόσιο σιδηροδρομικό δίκτυο, με εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και εργατικό έλεγχο;

Το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ αναμένεται να ψηφιστεί στις αρχές Μαρτίου. Θα υπάρξει κλιμάκωση της απεργιακής δράσης, μετά την απεργία της 28ης Φλεβάρη, έτσι ώστε να εκφραστεί η δυναμική αντίσταση νεολαίας και εργαζομένων στην παιδεία της αγοράς;

Παρά την πολιτική της ηγεμονία σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζει αυξανόμενες ρωγμές στο κοινωνικό πεδίο, που δίνουν νέες δυνατότητες για αντεπίθεση του κινήματος, απόσπαση κατακτήσεων ΤΩΡΑ, για την ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ και κυβέρνησης.

Η δικαίωση, του αγώνα των αγροτών, των φοιτητών και του απεργιακού ρεύματος που διαμορφώνεται στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα παρά την υπονομευτική στάση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος, απαιτεί ενότητα και πραγματική –όχι συμβολική– κλιμάκωση.

Μόνη ελπίδα, ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής για να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και η πολιτική της, για να διαμορφωθούν όροι πραγματικών κατακτήσεων κόντρα στη δημοσιονομική προσαρμογή της ΕΕ που εξυπηρετεί ο κυβερνητικός «τσαμπουκάς».

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων καλεί εργαζόμενες/ους και τη νεολαία σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 28/2, στις 11:00 π.μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων

15 Φεβρουαρίου 2024

Αντί να ξύσουνε το πάτο του βαρελιού... Ξύσανε και άλλο τη σάρκα των αγωνιζόμενων αγροτοκτηνοτρόφων!


Στη συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία των αγωνιζόμενων αγροτοκτηνοτρόφων ο πρωθυπουργός με απύθμενο θράσος πρότεινε λιγότερα από αυτά που είχε προτείνει προφορικά στους αγρότες κατά την έναρξη των αγροτικών κινητοποιήσεων!

Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρωθυπουργός δε θεωρούνε ούτε νόμιμα ούτε δίκαια τα αιτήματα των αγροτοκτηνοτρόφων. Η κυβέρνηση είναι απέναντι σε κάθε διεκδίκηση και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού σε βάρος των συμφερόντων των καταπιεζόμενων μαζών της εργατικής τάξης και σύμμαχων στρωμάτων της.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να δείξει ότι συνδιαλέγεται για το «καλό των ανθρώπων του πρωτογενή τομέα», προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να μπορέσει να ξεφύγει από τον συντονισμό των μπλόκων, των αγωνιζόμενων φοιτητών αλλά και τον απεργιακό αναβρασμό-αγανάκτηση που επικρατεί στους εργαζόμενους. Προσπαθεί να φανεί ως «κυβέρνηση -διαλόγου» την ώρα που καταστέλλει τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Όλα τα σφυριά πρέπει να βαρέσουν για να ενωθούν τα μεγάλα ρυάκια αντίστασης αγροτών -εργατών-νεολαίας σε ένα ποτάμι ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός ο δρόμος θα ανοίξει με αναβάθμιση του αντικυβερνητικού και αντιΕΕ προσανατολισμού του κινήματος από τη σκοπιά των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών και όχι της δήθεν «εθνικής» διαπραγμάτευσης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν συναποφασίσει την Κοινή Αγροτική Πολιτική στην ΕΕ για την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών, του ντόπιου αγροτοδιατροφικού κεφαλαίου και τα κυκλώματα των μεγαλοαγροτών – μεγαλοεμπόρων και όλο του αδηφάγου δικτύου (καρτέλ) εμπορίας των αγροτικών προϊόντων.

Οι χιλιάδες μικροί και μεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, οι εργατοαγρότες- αγροτοεργάτες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος κυβερνήσεων - ΕΕ είναι το ξεκλήρισμα τους και η υποταγή τους στα κυρίαρχα στρώματα της υπαίθρου και της αγοράς. Δεν θα κάνουν βήμα πίσω από την επιδίωξή τους όσους ελιγμούς και να κάνουνε.

Μόνος δρόμος είναι η συνέχιση και η κλιμάκωση του αγώνα σε συντονισμό με τους αγωνιζόμενους φοιτητές και με το απεργιακό ρεύμα που διαμορφώνεται στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα παρά την υπονομευτική στάση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος.

Μόνη ελπίδα ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής για να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και η πολιτική της, για να διαμορφωθούν όροι πραγματικών κατακτήσεων κόντρα στη δημοσιονομική προσαρμογή της Ε.Ε. που εξυπηρετεί ο κυβερνητικός «τσαμπουκάς».

  • ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΑΓΡΟΤΟΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ
  • ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
  • STOP ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
  • ΜΠΛΟΚΑ ΠΑΝΤΟΥ - ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ο «ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ»
  • ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Αγροτοδιατροφική επιτροπή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

09 Φεβρουαρίου 2024

10 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

10 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

1. Μία απελευθερωτική παιδεία πρέπει να υπερβαίνει το στείρο οικονομισμό και "επαγγελματισμό". Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη μόρφωση και την παιδεία μόνο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Ούτε έχει ανάγκη την εκπαίδευση μόνο και μόνο για να τον εξοπλίσει με τις "κατάλληλες" για την εξεύρεση εργασίας ικανότητες. Αντίθετα, του είναι απαραίτητη γιατί συμβάλει στη διαμόρφωση ελεύθερων, κριτικά σκεπτόμενων και ανήσυχων προσωπικοτήτων, γιατί τον απελευθερώνει από την άγνοια του, από τις προλήψεις, από τον ανορθολογισμό. Αυτός ο ρόλος της μόρφωσης, η αυταξία της, δεν μπορεί να φυλακιστεί απλά και μόνο στην προσφορά κάποιων επαγγελματικών δεξιοτήτων. Οι νέοι, και όχι μόνο αυτοί, έχουν ανάγκη την γνώση για πολύ περισσότερους λόγους και όχι μόνο ως "εφόδιο για δουλειά". Αυτό, άλλωστε, υπογραμμίζει και η λαϊκή θυμοσοφία: "Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο".

2. Μία απελευθερωτική παιδεία πρέπει να έρχεται σε ρήξη με την λογική που συνδέει - για την ακρίβεια υποτάσσει - τη μόρφωση, την γνώση και την εκπαιδευτική διαδικασία με την "παραγωγή", την "οικονομία" κλπ. Η οριοθέτηση αυτή αφορά πρώτα από όλα τις κυρίαρχες συντηρητικές αντιλήψεις της επιχειρηματικής παιδείας, την υποταγή της εκπαίδευσης στη λογική του κέρδους και της αγοράς, την ασφυκτική ένταξη της μόρφωσης στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής. Πρέπει όμως να αφορά και τις δήθεν προοδευτικές παραλλαγές αυτής υποταγής, που γίνονται στο όνομα της "νέου τύπου ανάπτυξης" ή των μοντέλων "παραγωγικού εκσυγχρονισμού". Οι νέοι και η κοινωνική πλειοψηφία έχουν ανάγκη την γνώση όχι για να θριαμβεύσει η αστική οικονομία και παραγωγή ή έστω η " προοδευτικά αναμορφωμένη", αλλά πάντα αστική παραγωγική μηχανή. Την χρειάζονται ως ένα από τα μέσα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε αποξένωση, καταπίεση και εξουσία και όχι για να γίνουν αποτελεσματικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής παραγωγής και των προοδευτικών παραλλαγών της.

3. Μια απελευθερωτική μόρφωση και παιδεία δεν περιορίζεται μόνο στα πλαίσια του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος και η διάρκειά της δεν εξαντλείται στην χρονική διάρκεια αυτού του συστήματος. Χρειάζεται ασφαλώς ένα αποτελεσματικό και "πλούσια" εκπαιδευτικό σύστημα. Ωστόσο, η μόρφωση και η παιδεία πρέπει επίσης να αναβλύζουν από όλους τους κρίκους και τους θεσμούς της κοινωνίας, ο πολιτισμός και η γνώση πρέπει να διαχέονται από κάθε κύτταρό της, διαμορφώνοντας ένα κλίμα μαζικού διαφωτισμού και μορφωτικής ανάτασης. Πολύ περισσότερο που μόρφωση και παιδεία δεν είναι μόνο η εκπαίδευση ούτε αποκτούνται μόνο μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ταυτόχρονα, αυτό το κλίμα δεν πρέπει να σταματά στα συμβατικά εκπαιδευτικά χρόνια. Ζούμε σε μια εποχή τεράστιων επιστημονικών ανακαλύψεων, όπου ο όγκος των γνώσεων αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ότι μάθαμε στο σχολείο ή στο Πανεπιστήμιο "παλιώνει", απαξιώνεται γρήγορα. Να γιατί είναι αναγκαία η δια βίου εκπαίδευση. Να γιατί πρέπει η κοινωνία να δίνει σε όλα τα μέλη της τη δυνατότητα διαρκούς εμπλουτισμού, εκσυγχρονισμού και διεύρυνσης του μορφωτικού - πολιτιστικού τους ορίζοντα.

4. Μια απελευθερωτική παιδεία δεν μπορεί παρά να αμφισβητεί ριζικά τον κατανεμητικό ρόλο της εκπαίδευσης, που παράγεται και αναπαράγει τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Αυτή η αμφισβήτηση σήμερα είναι πολύ περισσότερο αναγκαία και αυτό γιατί οι εξελίξεις στην επιστήμη, την ειδίκευση, την τεχνική αναβαθμίζουν  το ρόλο της εκπαίδευση ως  μηχανισμού ταξικού καθορισμού και ένταξης, ως μηχανισμού που προετοιμάζει και διοχετεύει τους νέους στις διάφορες θέσεις του αστικού οικονομικού μηχανισμού και της καπιταλιστικής ιεραρχίας. Η παιδεία, για να είναι απελευθερωτική, πρέπει να εξασφαλίζει ενιαία μορφωτικά δικαιώματα για όλους και ίσες δυνατότητες κοινωνικής και παραγωγικής ένταξης σε μια κοινωνία και σε μια παραγωγή απαλλαγμένες από την εκμετάλλευση, την ατομική ιδιοκτησία, τους νόμους της αγοράς και του ανταγωνισμού.

5. Μια απελευθερωτική παιδεία είναι ασύμβατη και αντιπαραθετική με τους ταξικούς φραγμούς, τις διακρίσεις, τις ανισότητες, τον αποκλεισμό. Η μόρφωση, η γνώση είναι ισότιμο δικαίωμα όλων των πολιτών και όχι μόνο των οικονομικά ισχυρών, η πρόσβαση σε όλο τον πλούτο της ανθρώπινης σκέψης και του πολιτισμού πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους από την κοινωνία και να μην εξαρτάται από τις ταξικά άλλωστε καθορισμένες - δυνατότητες της κάθε οικογένειας, από αυτή την άποψη, είναι αυτονόητη η ανάγκη για την εξάλειψη όλων αυτών των εκπαιδευτικών και μη μηχανισμών, που λειτουργούν ως φραγμοί και για τον πολλαπλασιασμό  εκείνων που συμβάλλουν στο στόχο της κοινωνικά ισότιμης επαφής με την γνώση.

6. Μια απελευθερωτική παιδεία δεν αρκεί να ζητά περισσότερη ή καλύτερη γνώση για όλους. Το ζήτημα της μόρφωσης δεν είναι ποσοτικό,  είναι πρώτα και κύρια ζήτημα περιεχομένου. Μια άλλη παιδεία, λοιπόν, θα ανακαλύπτει νέα πεδία γνώσης, θα διαμορφώνει νέους επιστημονικούς ορίζοντες, θα σπάζει τα σύνορα που χαράζει η αγοραία αντίληψη, θα καταργεί τα εκπαιδευτικά - ερευνητικά νεκροταφεία της κοινωνίας του κέρδους, θα αναπτύσσεται σε νέες κατευθύνσεις και τομείς, προσανατολισμένες από τις ανθρώπινες ανάγκες και ενοράσεις και όχι από τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μια τέτοια παιδεία είναι ξένη με τον τεχνοκρατισμό, τις απόψεις για ουδετερότητα της επιστήμης και της γνώσης. Που θεωρούν την ανάπτυξή της αντικειμενικά προοδευτική διαδικασία, όπου το μόνο πρόβλημα είναι το πώς και ποιος θα την χρησιμοποιήσει.  

7. Μια απελευθερωτική παιδεία πρέπει να αμφισβητεί τη σημερινή "γεωγραφία" και τα "σύνορα" των μαθημάτων, των σχολών, των επιστημονικών αντικειμένων, των επαγγελμάτων, να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα δυναμικά, να διαμορφώνει μια νέα "χάρτα" και φυσιογνωμία για όλα αυτά. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι ο σημερινός χωρισμός κινείται ανάμεσα στις συμπληγάδες των επιστημονικών γνώσεων προηγούμενων εποχών και  απαιτήσεων της καπιταλιστικής αγοράς. Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές, αλλά και οι νέες, που διαμορφώνουν οι εξειδικεύσεις βίδας, οι κατατμήσεις σχολών, οι κύκλοι σπουδών κλπ., αδυνατούν να ανταποκριθούν στις σημερινές επιστημονικές τάσεις, στην ανάγκη διεπιστημονικής προσέγγισης, στην απαίτηση για ολόπλευρες προσωπικότητες, για σύνθεση σε ανώτερο επίπεδο (συλλογικό και ατομικό) των εξειδικευμένων επιστημονικών περιοχών. Για τη μη διάσπαση του ενιαίου της γνώσης.

8. Η νέα απελευθερωτική παιδεία πρέπει να υπερβαίνει το σημερινό εκπαιδευτικό μοντέλο, τη σημερινή δομή, τους κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς σε βαθμίδες τομείς, θεσμούς - είτε αυτοί είναι νομικά κατοχυρωμένοι, είτε στηρίζονται στον καταναγκασμό των κάθε λογής εξετάσεων. Οι έννοιες της βασικής εκπαίδευσης, του Πανεπιστημίου, της μεταπτυχιακής παιδείας πρέπει να ανασυγκροτηθούν ριζικά. Όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε μια πολύ πιο διευρυμένη και πλούσια έννοια βασικής παιδείας, αλλά και τη δυνατότητα απόκτησης της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Αν χτες η βασική παιδεία ήταν λίγο "κολλυβογράμματα", σήμερα σε αυτό τον όρο περιέχονται πολύ πιο πολλά (πληροφορική, καλλιτεχνική παιδεία, ξένες γλώσσες κλπ.). Αυτή η πραγματικότητα και οι σύγχρονες εξελίξεις, αλλά κυρίως οι μορφωτικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας ασφυκτιούν στη σημερινή εκπαιδευτική δομή και διάρθρωση.  

9. Μια νέα απελευθερωτική παιδεία θα οικοδομεί και ένα νέο τρόπο παροχής της γνώσης, νέας μορφής επαφές με τις κατακτήσεις του ανθρώπινου μυαλού, νέες δημοκρατικές διαδικασίες προσέγγισης της μόρφωσης εντός και εκτός εκπαίδευσης, νέους δρόμους ανάπτυξης της επιστήμης και της έρευνας. Διαδικασίες όπως τα δεσμευτικά αναλυτικά προγράμματα, η αυθεντία του καθηγητή, ο μονόλογος, ο παπαγαλισμός, η εξετασιομανία, η πειθάρχηση, ο πειθαναγκανασμός, η μοναδικότητά του ενός συγγράμματος, φυλακή της βαθμολογίας και τόσες άλλες δεν μπορεί να έχουν σχέση με τέτοια παιδεία.

10. Μια απελευθερωτική παιδεία, τέλος, πρέπει να υπερβαίνει το δίλημμα "κρατική ή ιδιωτική εκπαίδευση". Ούτε ο κρατικός "ναός της γνώσης" των καπιταλιστικών χωρών, ούτε το κρατικά ελεγχόμενο και συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό μοντέλο των πρώην ανατολικών χωρών, ούτε, πολύ περισσότερο, η ιδιωτικοποιημένη - εμπορευματικοποιημένη εκπαίδευση μπορεί να είναι ο "χώρος" μιας τέτοιας παιδείας. Αντίθετα χρειάζονται νέοι θεσμοί, ορισμένοι αυτοτελώς και διαχεόμενοι σε όλη την κοινωνία. Θεσμοί διαμορφωμένοι, ελεγχόμενοι και "εξαρτημένοι" από τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας. Θεσμοί αναπροσαρμοζόμενοι, αποκεντρωμένοι, συλλογικοί, ανεξάρτητοι από το κράτος και τους ιδιώτες.


Η προοπτική μιας τέτοιας παιδείας φαίνεται ίσως μακρινή. Και όμως, είναι η πιο κοντινή στις ανάγκες και στα δικαιώματα των νέων και όλων των εργαζόμενων. Για την υπεράσπιση της ζωής και των ελευθεριών, την επανάσταση και τον κομμουνισμό!

08 Φεβρουαρίου 2024

Η ΠΑΙΔΕΙΑ στη ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ του ΚΕΡΔΟΥΣ και της ΑΓΟΡΑΣ!

Στο 5ο Συνέδριο μας επιχειρούμε να ψηλαφίσουμε απαντήσεις και να τις καταθέσουμε προς συζήτηση, στο ερώτημα μιας συνολικής, στρατηγικής απάντησης. Απέναντι σε έναν καπιταλισμό που προελαύνει παράγοντας βαρβαρότητα σε όλα τα πεδία, σε έναν καπιταλισμό που συνιστά αναχρονισμό για την ανθρωπότητα.

Θεωρούμε ότι είναι επείγουσα και αναγκαία αλλά και δυνατή μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική  απάντηση με κομμουνιστική προοπτική προς μια κοινωνία των ελεύθερων, συνεταιρισμένων παραγωγών χωρίς εκμετάλλευση και ιδιωτική ιδιοκτησία.

Από αυτή τη σκοπιά αναλύουμε και διαβάζουμε την περίοδο, τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες στην αλληλοσυσχέτισή τους. Όχι ως δημοσιολόγοι αναλυτές αλλά σαν μέρος του κινήματος  που επιζητά την κοινωνική αλλαγή. Δε συμφωνούμε με την εκτίμηση του συρμού «αυτά τα ξέρουμε όλοι, το ζήτημα είναι τώρα τί κάνουμε». Ακόμη και όσοι/ες μιλούν με αυτή την οπτική, δε διαβάζουμε την περίοδο με τον ίδιο τρόπο, δεν οδηγούμαστε στα ίδια συμπεράσματα.

Στα πλαίσια αυτά την Κυριακή 18 Φλεβάρη στις 12:00 το μεσημέρι στη Σουίτα Art Cafe, συζητάμε για τα ζητήματα της Παιδείας πιο στρατηγικά στα πλαίσια του σύγχρονου «Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού». Ανιχνεύοντας στόχους και δρόμους στο σήμερα, ενάντια στη δύναμη της συνήθειας και σε μια πραγματικότητα που -κατά την κυρίαρχη λογική- δεν αλλάζει.

Πιστεύουμε η Γνώση, η επιστήμη, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, πρέπει να απαλλαγούν από τα δεσμά της εμπορευματοποίησης-εκμετάλλευσης, από τον θετικισμό, τον τεχνοκρατισμό, τη μεταφυσική.  Με κατάργηση των ταξικών φραγμών και ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες-μορφές εκπαίδευσης, σε όλη τη διάρκεια του ανθρώπινου βίου, που θα εξασφαλίζεται με μέτρα ενίσχυσης των κοινωνικά-οικονομικά ασθενέστερων.

Με μια αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, δημοκρατική εκπαίδευση όλων των παιδιών. Με δίχρονη προσχολική αγωγή-εκπαίδευση, ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο. Ένα σχολείο πολυτεχνικό, που θα συνδυάζει τη γενική παιδεία, την ευρεία ανθρωπιστική μόρφωση με επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις, ικανότητες για βασικούς κλάδους της παραγωγής, που θα καλλιεργεί την ισόρροπη γνωστική, καλλιτεχνική, ηθική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, την κριτική-δημιουργική σκέψη, τα ιδανικά της αλληλεγγύης, τη συλλογικότητα.

Με πραγματική δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά και στο δημόσιο, δωρεάν, σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το δωδεκάχρονο σχολείο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση.

Για μια απελευθερωτική παιδεία και μια κοινωνία όπου η μόρφωση θα αναδύεται από όλους τους αρμούς της και θα εξασφαλίζει όλους τους υλικούς πόρους, ώστε καθεμιά και καθένας να έχει πρόσβαση σε όποιο κομμάτι της εκπαίδευσης επιθυμεί, όποτε το επιλέξει.

Ομιλητές θα είναι ο Γιώργος Κρεασίδης, εκπαιδευτικός, μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ κι αγωνιστές του φοιτητικού κινήματος.

ΝΑΡ Τρικάλων / Οργάνωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

02 Φεβρουαρίου 2024

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ - ΦΟΙΤΗΤΩΝ - ΑΓΡΟΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

Κι ενώ η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία και η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν αρκετή για μια άκοπη πορεία θριάμβου για την ΝΔ τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου έτσι.

Οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις και διαδηλώνουν μαζί με εκπαιδευτικούς και μαθητές, οι αγρότες έστησαν τα μπλόκα, τα νοσοκομεία απεργούν. Από την εκπαίδευση ως την υγεία και από τους πλειστηριασμούς των σπιτιών φτωχών ανθρώπων ως τις απολύσεις συμβασιούχων στα νοσοκομεία και το νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία οι αγώνες αναπτύσσονται και αυτές είναι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται στον λαό σηκώνοντας την σημαία του κέρδους, της επιχειρηματικότητας, της αγοράς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συντριβή των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων για την ενίσχυση του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης είναι ο μοναδικός της στόχος.

Στην εκπαίδευση προωθεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ιδιωτών, ενώ τους φτιάχνει «πελατεία» υποβαθμίζοντας τα δημόσια πανεπιστήμια και μετατρέποντας το Λύκειο σε εξεταστική κόλαση.

Στην υγεία όχι μόνο δεν κάνει προσλήψεις για να καλύψει τις χιλιάδες κενές θέσεις αλλά και απολύει 6.000 συμβασιούχους για να βάζει τους ιδιώτες στο ΕΣΥ υποχρεώνοντας τον λαό να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ταυτόχρονα, διαλύει και ιδιωτικοποιεί τις δημόσιες δομές ψυχικής υγείας αφήνοντας τους ασθενείς έρμαιους στην αγορά.

Συντρίβει την μικρή και μεσαία αγροτιά, ακριβαίνοντας το κόστος της καλλιέργειας, περικόπτοντας τις αποζημιώσεις για τις πλημμύρες και «μαζεύοντας» τις επιδοτήσεις σε όλο και λιγότερα χέρια μεγαλοαγροτών.

Μιλάει για «εισαγόμενη» ακρίβεια, για να κρύψει την ασυδοσία και την κερδοσκοπία των μεγαλεμπόρων που θησαυρίζουν πουλώντας το ίδιο προϊόν ακριβότερο στην Ελλάδα απ ότι στην ..Γερμανία!

Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Παλεύουμε ενάντια σε κάθε μέτρο και ζήτημα για να προασπίσουμε τα δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Όμως αυτό από μόνο του δεν φτάνει!

Οι αγώνες πρέπει να ενώνονται να γίνονται μια μεγάλη δύναμη που θα «σπάσει» την αντιλαϊκή αυτή πολιτική και θα ανατρέψει την κυβέρνηση. Οι αιτίες είναι κοινές. Ο αντίπαλος είναι κοινός. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις πίσω της την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων και τις αποφάσεις της ΕΕ που προωθεί, στηρίζει και επιβάλλει αυτή την άθλια κυβέρνηση.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύουν για να μπει άμεσα πανεργατική απεργία με κλιμάκωση, για αυξήσεις στους μισθούς ενάντια στην ακρίβεια, για να συντονιστούν τώρα στον δρόμο εργάτες, νεολαία, αγρότες κι όχι να μπαίνουν απεργίες πριν το Πάσχα όπως κάνει η ΓΣΕΕ ή τέλη Φλεβάρη από το ΠΑΜΕ, ακυρώνοντας στην πράξη την δυνατότητα κοινού ενωμένου αγώνα, φοιτητών, εργατών, αγροτών στο τώρα.

Παλεύουμε για στόχους που υπερασπίζονται πραγματικά τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας γιατί θίγουν τα κέρδη, την ιδιοκτησία και την εξουσία των λίγων.

Για να έχουμε αυξήσεις στους μισθούς πρέπει να μειωθούν τα κέρδη.

Για να έχουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες πρέπει να τα αφαιρέσουμε από την κυριαρχία του κέρδους, με εθνικοποιήσεις και εργατικό έλεγχο.

Για να δίνονται τα λεφτά για τις ανάγκες μας και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς στο πλευρό του ΝΑΤΟ και του κράτους - τρομοκράτη του Ισραήλ που εξαπολύει γενοκτονία ενάντια στους Παλαιστίνιους.

Ενισχύουμε την «αριστερά της ανατροπής», που θα επιβάλλει κατακτήσεις, θα είναι δύναμη σύγκρουσης απέναντι στην κυβέρνηση όχι συναίνεσης. Θα είναι ενάντια στην πολιτική της αγοράς, της δημοσιονομικής μπότας της ΕΕ και της πολεμικής- ιμπεριαλιστικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Μία αριστερά αντικαπιταλιστική και πραγματικά επαναστατική.

Δεν θα σταματήσουμε στα «μισά του δρόμου» όπως ένα χρόνο πριν όταν η κοινοβουλευτική αριστερά «έκλεισε» το μεγαλειώδες κίνημα, που βγήκε μετά το έγκλημα στα Τέμπη, για να ασχοληθεί με τις εκλογές.

Υπάρχει σήμερα η δυνατότητα μίας συνολικής κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει και καλεί για να κάνουμε αυτή την δυνατότητα πράξη!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τρικάλων

24 Ιανουαρίου 2024

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α: Ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου


Σήμερα απαιτείται κοινό μέτωπο φτωχομεσαίας αγροτιάς – εργαζομένων – ανέργων – νεολαίας για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωράφια τους οι αγροτοκτηνοτρόφοι, να δουλεύουν με αξιοπρέπεια οι εργαζόμενοι στην ύπαιθρο και για να πέσουν οι τιμές στα ράφια.

Η κάλυψη του κόστους παραγωγής, οι κατώτερες εγγυημένες τιμές, το αφορολόγητο πετρέλαιο, η κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού, η πλήρης δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική κάλυψη της παραγωγής μπορούν να κατακτηθούν με αγώνα για μια αγροτική παραγωγή με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι το καπιταλιστικό κέρδος

Με πρόγραμμα που θα έχει ως στόχο τη σύγκρουση και έξοδο από την ΕΕ, την εθνικοποίηση – κρατικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, τη δημιουργία μεγάλων διακλαδικών πρωτοβάθμιων – παραγωγικών συνεταιρισμών και ένα ενιαίο δημόσιο φορέα τροφίμων να απαντήσουμε με αγροτικά μπλόκα παντού. Με μπλόκα σε πραγματικό συντονισμό με τις φοιτητικές καταλήψεις και με απεργία ΑΜΕΣΑ (πρώτο δεκαπενθήμερο του Φλεβάρη) των εργατικών συνδικάτων για να διαμορφωθούν όροι σύγκρουσης με τη κυβερνητική πολιτική για να ανοίξει ο δρόμος ικανοποίησης των αιτημάτων μας.

Αγρότες, Αγρότισσες, Εργαζόμενοι/ες νέες και νέοι: Την ώρα που φουντώνουν η ακρίβεια, ο πόλεμος και η περιβαλλοντική καταστροφή συνεχίζουν να φουσκώνουν τα κέρδη των εμποροβιομηχάνων και των σουπερμάρκετ. Για παράδειγμα: Λάδι πώληση 14 ευρώ/λίτρο, με περσινή τιμή παραγωγού 4 ευρώ/λίτρο. Ψωμί πώληση 2 ευρώ/κιλό, με τη τιμή παραγωγού στο μαλακό σιτάρι 0,2 ευρώ/κιλό. Ζυμαρικά πώληση 3 ευρώ/κιλό, με τη τιμή του παραγωγού στο σκληρό σιτάρι 0,45 ευρώ/κιλό. Τυρί φέτα πώληση 15 ευρώ/κιλό, θέλει 3,5 κιλά πρόβειο γάλα, με τιμή παραγωγού στο πρόβειο γάλα 1,5 ευρώ/κιλό. Το νωπό γάλα πώληση 2 ευρώ/κιλό, με τιμή παραγωγού στο αγελαδινό γάλα 0,5 ευρώ/κιλό ενώ η γραβιέρα που θέλει 10 κιλά αγελαδινό γάλα, κάνει 20 με 22 ευρώ το κιλό, κ.ο.κ.

Στόχος της ΕΕ, της ΝΔ αλλά και των ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ (πρώην και νυν) – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ (και λοιποί φασίστες) είναι η συγκέντρωση πλούτου και παραγωγής σε όσο γίνεται λιγότερα χέρια με τη νέα ΚΑΠ, το «μητρώο αγροτικών εκμεταλλεύσεων», τους συνεταιρισμούς ΑΕ και τις λεγόμενες επιχειρηματικές ομάδες παραγωγών που χρηματοδοτούνται αδρά και από τις περιφέρειες.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καλεί τους φτωχομεσαίους αγρότες κτηνοτρόφους και αλιείς σε αγώνα για:

1] Φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για το λαό. Κατώτερες εγγυημένες τιμές σε όλα τα προϊόντα.

2] Ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής με αφορολόγητο πετρέλαιο (όπως στους εφοπλιστές), φτηνό ρεύμα και νερό (όπως στους βιομήχανους). Κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα αγροτικά μέσα, εφόδια, ζωοτροφές, φάρμακα. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών. Βασικά έργα υποδομής, δωρεάν επιστημονική επιμόρφωση. Καθολική αποζημίωση και χορήγηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όσους έχουν πληγεί από πλημμύρες και πυρκαγιές. Αποκατάσταση όλων των καταστροφών. Άμεσα αντιπλημμυρικός σχεδιασμός. Να αποδοθούν ποινικές ευθύνες για τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές. Διαφάνεια στις αποζημιώσεις και όχι στην εξυπηρέτηση των ημετέρων.

3] Κατάργηση του «Μητρώου αγροτικών εκμεταλλεύσεων». Ανατροπή της αντιαγροτικής ΚΑΠ της ΕΕ. Κατάργηση των επιδοτήσεων σε βιομηχάνους και μεγαλοαγρότες. Χορήγησή τους αποκλειστικά σε φτωχομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους για συνεταιριστική παραγωγή.

4] Αφορολόγητο και ακατάσχετο αγροτικό εισόδημα 15.000 ευρώ, προσαυξημένο με 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

5] Όχι στην ιδιωτικοποίηση του ΕΛΓΑ. Δημόσια ασφάλιση και άμεση αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ στο 100 % των ζημιών. Όχι στην ιδιωτικοποίηση του δικτύου του αρδευτικού νερού μέσω ΣΔΙΤ

6] Ανθρώπινες συντάξεις, στα 60 χρόνια στους αγρότες και στα 55 χρόνια στις αγρότισσες.

7] Πλήρη ισοτιμία δικαιωμάτων στους εργάτες γης, μόνιμους και εποχιακούς. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων στον αγροτοδιατροφικό τομέα.

Αγροτοδιατροφική επιτροπή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

05 Δεκεμβρίου 2023

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος…Δεκέμβρης 2008... Η φλόγα των εξεγέρσεων του χθες, να φωτίσει τις επαναστάσεις του σήμερα!

Δεκέμβρης του 2008: για μια ολόκληρη γενιά η νεανική εξέγερση μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν μια πρώτη, βίαιη ενηλικίωση. Μια ωμή συνειδητοποίηση της σκληρότητας του κόσμου που ζούμε και ενός μέλλοντος που ερχόταν με φόρα κατά πάνω μας φέρνοντας αβεβαιότητα και ανασφάλεια.

Τα παιδιά του 2008 μεγάλωσαν και αυτό το μέλλον το βιώνουν πλέον ως παρόν. Έχει γίνει η κανονικότητα των κακοπληρωμένων δουλειών, των επιδομάτων, των γκρίζων πολυκατοικιών που στεγάζουν ψυχικές ασθένειες, διαλυμένες προσδοκίες, γυναικοκτονίες. Η γενιά του Δεκέμβρη, τα παιδιά του ξεσπάσματος της κρίσης στην Ελλάδα, με τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, που βγήκαν στον δρόμο ξανά και ξανά μέχρι οι περισσότεροι να μην έχουν άλλο κουράγιο, δεν τα ενώνουν μόνοι οι αναμνήσεις μιας ζωής που ίσως φαίνεται και μακρινή, αλλά η αίσθηση ότι κάτι έμεινε στη μέση. Πολλά μπορούσαν να αλλάξουν και τελικά έμειναν ίδια, ή μάλλον έγιναν χειρότερα.

Σήμερα οι μαθητές-τριες, οι φοιτητές-τριες, η νεολαία ίσως έχει θολές μνήμες από τις 6 Δεκέμβρη του 2008. Ξέρει όμως πολύ καλά τι σημαίνει αστυνομική βία και κρατική δολοφονία.

Νίκος Σαμπάνης, Κώστας Φραγκούλης, Χρήστος Μιχαλόπουλος. Μέσα σε 3 χρόνια 3 δολοφονημένοι νεαροί Ρομά από τα πυρά της αστυνομίας. Μαθήτρια ξυλοκοπείται οριακά θανάσιμα από δυνάμεις τις ΟΠΚΕ μετά την αντιφασιστική συναυλία στις 28 Οκτώβρη στο Ηράκλειο. Δεν ξεχνάμε επίσης τον Βασίλη Μάγγο, τους 57 νεκρούς, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά, που σκοτώθηκαν στα Τέμπη, θύματα των ιδιωτικοποιήσεων και της διαρκούς δίψας για κέρδος των καπιταλιστών μπροστά στην οποία η ασφάλεια του κόσμου θυσιάζεται.

Περιστατικά που μπορεί να φαίνονται μεμονωμένα, δεν είναι όμως παρά πλευρές ενός συστήματος σάπιου σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η νέα γενιά μπορεί ακόμα να μην οραματίζεται τις δικές της εξεγέρσεις, οι από πάνω όμως ξέρουν καλά ότι όσο το κυρίαρχο αίσθημα στην κοινωνία και τη νεολαία είναι η ασφυξία μιας σκληρής πραγματικότητας, η κοινωνική ειρήνη δεν είναι παρά μια ρευστή κατάσταση.

Γι’ αυτό και επιβάλλονται με τον φόβο, με το γκλομπ και το όπλο, θέλοντας να μας δώσουν ένα μήνυμα να “κάνουμε ησυχία”.

Γι’ αυτό θωρακίζουν το σύστημα με νέους αυταρχικούς και αντιδημοκρατικούς νόμους που προστατεύουν, καλύπτουν και νομιμοποιούν την «κατάχρηση εξουσίας», όπως επίσης με τις επικείμενες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, οι οποίες ακολουθούν το δόγμα των αυστηρότερων ποινών και στοχεύουν κατ’ ευθείαν στους αγωνιστές των κινημάτων.

«Κάντε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται, όχι όταν τα σκοτώνουν» έλεγε ένα απ’ τα πιο γνωστά συνθήματα του Δεκέμβρη. 15 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα, οι δρόμοι πρέπει να γεμίσουν ξανά με τις φωνές του λαού και της νεολαίας. Τα κυβερνητικά σχέδια για να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και να υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο η δημόσια παιδεία, η εντεινόμενη ακρίβεια ακόμα και στα βασικά αγαθά και η επιβολή όλων αυτών με την βία της αστυνομικής καταστολής προοικονομούν έναν «νέο Δεκέμβρη». Και για εμάς αυτός ο Δεκέμβρης δεν πρέπει να μείνει στη μέση!

Δε θα κάτσουμε ήσυχα προσπαθώντας να επιβιώσουμε σε δουλειές του ποδαριού για να κερδίζει στις πλάτες μας το κάθε αφεντικό. Θα οργανωθούμε στα σωματεία μας για να παλέψουμε για μισθούς και εργασιακές συνθήκες με αξιοπρέπεια.

Δε θα δεχτούμε η εκπαίδευση να γίνει ακόμη μια μπίζνα, που όποιος δεν έχει λεφτά δε θα μπορεί να σπουδάσει, αλλά θα παλέψουμε για σύγχρονη δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Δε θα κάτσουμε ήσυχα να θησαυρίζουν οι εταιρείες ενέργειας, τροφίμων και βασικών αγαθών, θα οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και παντού για να πληρώσει την ακρίβεια το κεφάλαιο και τα βασικά αγαθά να είναι προσβάσιμα σε όλο το λαό.

Δε θα κάτσουμε ήσυχα όσο το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, της ΕΕ αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης σφαγιάζει το λαό της Παλαιστίνης.

Η νέα γενιά και ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας, της συνεχούς εργασιακής περιπλάνησης, πρέπει να πρωτοστατήσουμε για να σπάσουμε τον φόβο και να αγωνιστούμε για την ανατροπή. Για να μη μείνει καμιά εξέγερση στη μέση, για να τα αλλάξουμε όλα! Για μια νέα κοινωνία κομμουνιστική, ελεύθερη, με τις ανάγκες τις κοινωνικής πλειοψηφίας στο τιμόνι!

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

15 Νοεμβρίου 2023

50 Χρόνια Πολυτεχνείο!


Μισό αιώνα μετά, η φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα, εξακολουθεί να σιγοκαίει!

Αντιστέκεται στα επετειακά ανακοινωθέντα υπέρ της κολοβωμένης αστικής δημοκρατίας του σύγχρονου, καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Δεν βολεύεται στο αγιολόγιο της επίσημης ιστορίας ούτε στους ιερείς ούτε στους προσκυνητές του. Είναι ασυμφιλίωτη με όλες τις ηγεμονικές δυνάμεις που εμφανίζουν τον εαυτό τους σαν «θαύμα» σωτηρίας για «δειλούς, μοιραίους και άβουλους» πολίτες.

Επαναφέρει τα ερωτήματα για την ελευθερία και την ανθρώπινη χειραφέτηση και κυρίως τις επαναστατικές επεξεργασίες και προτάσεις που άφησε μετέωρες, στην εποχή των τεράστιων δυνατοτήτων και των παρελαυνόντων καπιταλιστικών τεράτων.

Πορεύεται στους δρόμους προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία και διαδηλώνει ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στην κυβέρνηση υπηρέτη του κεφαλαίου της ΝΔ, τα συμπληρώματα του αστικού πολιτικού συστήματος ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ακροδεξιάς, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Αρνιέται όσους θέλουν να τη μετατρέψουν σε δεξίωση μνημόσυνου, μέσα σε καλλωπισμένους κήπους. Εξακολουθεί, ως συλλογική ιστορική μνήμη να θερμαίνει την συνείδηση των νέων αγωνιστών και αγωνιστριών που αναζητούν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις νέες, πολλαπλές όψεις των κοινωνικών προβλημάτων.

Φέτος η επέτειος για την εξέγερση του Νοέμβρη έχει επείγον καθήκον να διατρανώσει την αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης για ελευθερία, αυτοδιάθεση και κοινωνική δικαιοσύνη – να υψώσει την φωνή της ενάντια στους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, τις σύγχρονες Γκουέρνικες βαμμένες με τα χρώματα της Γάζας – να απαιτήσει το σταμάτημα του πολέμου και την απόσυρση κάθε ελληνικής εμπλοκής – να προβάλει την ειρήνη και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς.

Γνωρίζοντας το παρελθόν μπορούμε να κατανοήσουμε το παρόν, τα ερωτήματα που θέτει και ν’ ανοίξουμε νέους δρόμους προς την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Υπάρχουν «μονόδρομοι» ή είναι το άλλοθι της επιλογής να συμβιβαστεί κανείς με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων της εποχής του;

Είναι όμως μονόδρομος για τους λαούς να «βολεύονται με λιγότερο ουρανό» από αυτόν που η συνολική ανθρώπινη εργασία δημιούργησε, να φτωχαίνουν και να πεινούν για να διογκώνονται τα καπιταλιστικά υπερκέρδη; Το μέλλον της ανθρωπότητας θα είναι αναγκαστικά η κλιματική επιδείνωση, οι θανατηφόρες πανδημίες, η καταστροφή του οικοσυστήματος, η αβίωτη ζωή;

Οι λαοί προορίζονται μόνο ως υπήκοοι των κυβερνήσεων ή ως αντίπαλα στρατεύματα για τα συμφέροντα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ; Ως πότε ο ξεριζωμός, η προσφυγιά και η μετανάστευση, θα είναι «η μοίρα» των παιδιών και ο εφιάλτης των μεγάλων; Ως πότε η μόρφωση θα προσφέρεται με την μορφή εμπορεύματος στην αγορά και θα παρέχεται με ταξική δοσολογία; Η καταστολή των δικαιωμάτων, η κρατική βία, η χειραγώγηση από τις επιχειρήσεις πληροφόρησης θα ορίζουν εσαεί την ανθρωπότητα;

Λέμε όχι! Δεν είναι στις επιλογές μας οι μονόδρομοι που οδηγούν στον συμβιβασμό με ό,τι προορίζεται να ταπεινώνει και να εξευτελίζει την ζωή. Μπορούμε να τα βάλουμε με τις αιτίες και τους υπεύθυνους! Μπορούμε να αναμετρηθούμε με αυτούς, που θέλουν να ορίζουν τις ζωές μας, τον χρόνο μας, την σκέψη, το σώμα και το μέλλον μας, που μας οδηγούν σε πολέμους και στο ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Όσο η επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας δεν μπαίνει στο στόχαστρο των αγωνιζόμενων ανθρώπων και δεν ανασαίνει μέσα σε αποφασιστικούς πολιτικούς αγώνες που αμφισβητούν τους «μονόδρομους», τόσο θα ανοίγει ο δρόμος για χούντες και ολοκληρωτισμό, ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα.

Μόνο αν ξαναζωντανέψει η επαναστατική προοπτική ως ορίζοντας δράσης στο σήμερα, θα είναι δυνατόν να υποχωρήσουν και να ανατραπούν οι ολοκληρωτικές μεταπλάσεις του καπιταλισμού. Ο κομμουνισμός δεν είναι σκονισμένο βιβλίο ιστορίας, δεν είναι ουτοπία – είναι δυνατότητα, είναι ανάγκη.

Είναι η παντοδυναμία του αντίπαλου που επιβάλλει να μειώσουμε το μπόι των στόχων μας ή μήπως, το χαμήλωμα των στόχων μας εξασφαλίζει την παντοδυναμία του αντίπαλου;

Τα θυμόμαστε: «Πρώτα να πέσει η χούντα και μετά τα υπόλοιπα». «Πρώτα να φύγει η δεξιά και θα παλέψουμε από καλύτερες θέσεις». Το Πολυτεχνείο δεν τα έβαλε μόνο με τη χούντα αλλά και με αυτούς που την στήριξαν, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, με τους «παντοδύναμους». Πολιτικοποίησε  τους στόχους του γρήγορα και ζήτησε ανατροπή χούντας και αμερικανοκρατίας, προσπερνώντας τις ταλαντεύσεις πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.

Από εκεί πήγασε η δυναμική έμπνευσης της φοιτητικής νεολαίας στις πιο οξυμένες μορφές αγώνα, παρότι στοίχιζαν βασανιστήρια, φυλακές ή θάνατο. Σήμερα, που πάλι ο αντίπαλος προβάλλει πιο απειλητικός από ποτέ για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, είναι ο «Νοέμβρης» που εμπνέει για την ανάγκη να αναβαθμιστούν πολιτικά οι κοινωνικοί αγώνες.

Ήταν η ενότητα των ηγεσιών της Αριστεράς που γέννησε την εξέγερση ή το εξεγερσιακό πρόσημο του Πολυτεχνείου νοηματοδότησε την ενότητα για την ανατροπή και αναγέννησε επαναστατικά ρεύματα στην Αριστερά;

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου γεννήθηκε από ανατρεπτικές αναζητήσεις πολλών ρευμάτων της πολυδιασπασμένης, πολυδιωγμένης τότε Αριστεράς Ξεπέρασε τις ηγεσίες της, που έψαχναν να βρουν «ομαλό» κοινό τόπο απαλλαγής από τη στρατιωτική χούντα – ακόμη και μέσω του πειράματος Μαρκεζίνη – και αποκατάστασης της αστικής δημοκρατίας. Προηγήθηκε η αναζήτηση και η δημιουργία μορφών υποδοχής της δυσαρέσκειας, της οργής και της αγωνιστικότητας των φοιτητών.

Υπήρξε μια πορεία γεγονότων που παραβίασε τα όρια του εφικτού και της απλής διαμαρτυρίας και δημιούργησαν δυναμική ενότητας για ανατροπή της χούντας και έξοδο από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ. Η τακτική της «ενότητας της Αριστεράς» σήμερα, με στόχο την κυβερνητική διαχείριση και με αποδοχή των ορίων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, αποτελεί απόπειρα ενταφιασμού του «Νοέμβρη». Οδηγεί σε διάσπαση της Αριστεράς από τους σκοπούς της κοινωνικής, επαναστατικής αλλαγής και την απώλεια της ανεξαρτησίας της από το αστικό σύστημα εξουσίας.

Ο γιορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου είναι σημείο αναφοράς των αγωνιζόμενων ανθρώπων, των μαθητών, των φοιτητών, της νεολαίας, των εργαζόμενων.

Εκεί συναντιέται η ζώσα ιστορία με τη δράση των ιστορικών υποκειμένων που τη δημιουργούν και την αλλάζουν.

Για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, ελευθερία!

Για κατάργηση της εκμετάλλευσης και των πολέμων!

Για κομμουνιστική διεθνιστική απελευθέρωση!

Καλούμε σε μαζική συγκέντρωση αγώνα, μνήμης και τιμής για την επέτειο των 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17 Νοέμβρη 5:00 μ.μ. στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τρικάλων

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *