167 χρόνια πέρασαν από την απεργία των εργατριών
στη κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης που διεκδίκησαν ανθρώπινες
συνθήκες δουλειάς, 10ωρη εργασία, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ο
ταξικός αγώνας τους, που βάφτηκε στο αίμα, σηματοδοτεί όλους τους μετέπειτα και
σημερινούς αγώνες για ίσα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά και σε όλα τα
κοινωνικά πεδία. Μετά την καθιέρωση το 1910 της 8ης Μάρτη, ως μέρα της
γυναίκας, με πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν κατά
τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, η πάλη για τη χειραφέτηση των γυναικών
παραμένει αναγκαία ενάντια σε κάθε μορφής έμφυλη ανισότητα, καταπίεση και
διάκριση.
Γιατί
ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας επιτίθεται με σφοδρότητα και
αυξάνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης πλήττοντας ιδιαίτερα τις γυναίκες,
όπως και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, μετανάστες, πρόσφυγες, μειονότητες.
Από
τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της χώρας
μας, με τα καραβάνια των εκτοπισμένων μανάδων με τα πεινασμένα μωρά στα χέρια
και τα νεκρά παιδιά από τους βομβαρδισμούς, μέχρι την ακρίβεια και τη φτώχεια
που μαστίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες υποφέρουν ιδιαίτερα οι γυναίκες της
εργατικής τάξης που βρίσκονται συχνότερα στην ασθενέστερα οικονομική και εργασιακή
θέση.
Διπλά
πλήττονται οι γυναίκες με την περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων, την επέκταση
των προσωρινών και ελαστικών εργασιακών σχέσεων, την εντατικοποίηση, την
εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, την
αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων.
Η
σημερινή επέτειος της 8 Μάρτη συμπίπτει με τις κινητοποιήσεις για την
υπεράσπιση του δικαιώματος στη δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση κόντρα στο
νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θα σημάνει
μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς με πρώτα θύματα τα κορίτσια των φτωχών λαϊκών
στρωμάτων. Ενώ, η συρρίκνωση των δημόσιων δωρεάν παροχών σε υγεία και πρόνοια
επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες.
Παράλληλα,
στις μέρες μας εμφανίζεται αύξηση καταγγελιών κακοποιητικών συμπεριφορών
(κυρίως κατά γυναικών και παιδιών) σε παγκόσμιο επίπεδο, συνεχίζονται οι
γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι παιδοβιασμοί, οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις
και συχνά η βία σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων. Οι γυναικοκτονίες και γενικά η
οξυμένη έμφυλη κακοποίηση, οι βιασμοί, που αποκαλύπτονται από τις καταγγελίες
και στην Ελλάδα, τα κυκλώματα μαστροπών και βιαστών βρίσκουν πολλές φορές ανοχή
και συγκάλυψη από κράτος και κυβερνώντες. Η βαρβαρότητα του σύγχρονου
ολοκληρωτικού καπιταλισμού εντείνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη
τρανσφοβία, και το σεξισμό.
Την
ίδια στιγμή το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας εξαντλεί τη δημαγωγία του
ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ με το νόμο για το
γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την διαφήμιση της αυτονόητης αλλά διόλου
κατοχυρωμένης δυνατότητας καταγγελίας της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής
εκμετάλλευσης.
Η
πολιτική τους είναι εγκληματική και υποκριτική. Και τα γεγονότα με τον Κολωνό
και την Ηλιούπολη το αποδεικνύουν. Παραμένει στη φυλακή η μητέρα της 12χρονης
που κατήγγειλε το βιαστή-μαστροπό του παιδιού της και αποκαλύφτηκε όλο το
βρώμικο κύκλωμα trafficking στο οποίο εμπλέκονταν πολιτικοί, οικονομικοί και
περί την εκκλησία κύκλοι. Ενώ παραπέμφθηκε σε δίκη η 19χρονη που εξέδιδε ο
αστυνομικός κρατώντας το φυλακισμένο, με την κατηγορία ότι εκδιδόταν χωρίς
πιστοποιητικό ιερόδουλης! Και αυτό μετά από μήνυση του αστυνομικού, που ενώ
έχει καταδικαστεί κυκλοφορεί ελεύθερος. Και ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη
στη 19χρονη!
Αυτές
οι μεθοδεύσεις του αστικού κράτους είναι μήνυμα για να σωπαίνουν τα θύματα και
να προστατεύονται τα κυκλώματα.
Σημαντικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος
αμφισβητούνται σε μια
σειρά χώρες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις πλασάρονται στο όνομα της
υπογεννητικότητας. Νόμοι και πρακτικές επανέρχονται για να κτυπήσουν το
δικαίωμα στην άμβλωση, την προστασία των δικαιωμάτων της μητρότητας και
γονεϊκότητας. Ενισχύονται τα σεξιστικά πρότυπα κατανομής ρόλων επιβαρύνοντας
τις γυναίκες με το βάρος των οικιακών εργασιών και της ανατροφής των παιδιών
και της φροντίδας των υπερήλικων μελών της οικογένειας.
Αυτή η κοινωνία δεν μας αξίζει.
Παλεύουμε ενάντια στις
σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και διακρίσεων που σχετίζονται με το φύλο, τη
φυλή, την εθνικότητα, τις πεποιθήσεις, το χρώμα, τη θρησκεία, τις αναπηρίες,
την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και διαπλέκονται τόσο με το
εργασιακό όσο και με το ευρύτερο κοινωνικό-πολιτισμικό περιβάλλον.
Με ένα ταξικό φεμινιστικό κίνημα που δίνει αγώνες για τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και
δημοκρατικά δικαιώματα γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενάντια στις έμφυλες
διακρίσεις και στις κακοποιήσεις σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Που
συμπαρατάσσεται με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σε κοινή πάλη
για τη κατάργηση κάθε ανισότητας και την κατάργηση κάθε έμφυλης καταπίεσης και
διάκρισης. Που στηρίζει την προσπάθεια αποκάλυψης κάθε κακοποιητή, κάθε σεξιστή
εργοδότη, κάθε βιαστή.
Ξέρουμε ότι η διπλή καταπίεση
και εκμετάλλευση των γυναικών (στο χώρο της εργασίας και σε πεδία της
αναπαραγωγής) διαπλέκεται με την αστική ιδεολογία της ιδιοκτησίας, της
«δύναμης», της βίας, με την επίδραση που έχει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός στις
ανθρώπινες σχέσεις οδηγώντας τες σε βαθιά κρίση, με την κυριαρχία του
οικονομικού στοιχείου, της τάσης εμπορευματοποίησης των πάντων, ιδιαίτερα του
γυναικείου σώματος (ριάλιτι, διαφημίσεις κ.λπ.), της επιβολής συγκεκριμένων
μοντέλων συμπεριφοράς και κουλτούρας ζωής και εργασίας, που δημιουργούν ένα νέο
πλέγμα εκμετάλλευσης, ελέγχου, διακρίσεων και οδηγούν σε απανθρωποποίηση και
φτωχοποίηση. Ένα ακόμα δείγμα αυτής της κατάστασης είναι η λειτουργία στη χώρα
μας του εμπορίου ενοικίασης ανθρώπινης μήτρας φτωχών γυναικών, μεταναστριών επί
το πλείστον, για την κατά παραγγελία κυοφορία από οικονομικά ισχυρές, όπως
αποκαλύφθηκε ότι γινόταν σε κλινική στα Χανιά.
Ξέρουμε ότι οι ανθρώπινες
σχέσεις μπορούν να αποκτήσουν την ουσιαστική τους διάσταση μόνο στο πλαίσιο
μιας επαναστατημένης και χειραφετημένης κοινωνίας που κινείται προς την
κομμουνιστική απελευθέρωση.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση είναι στην προμετωπίδα του
κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος που
θα τσακίσει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα κάνει πραγματικότητα το
μέλλον της χειραφέτησης και της ισότητας. Ενός σύγχρονου κομμουνιστικού
απελευθερωτικού κινήματος που θα καταργήσει κάθε καταπίεση και διάκριση με βάση
το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
Καλούμε σε συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις
συγκεντρώσεις, που γίνονται σε όλες τις
πόλεις, την Παρασκευή 8 Μάρτη ενάντια στο νομοσχέδιο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για
την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+. Ο αγώνας είναι κοινός.
Αθήνα: 12 μεσημέρι στα Προπύλαια μαζί με τους φοιτητές και 6.30
μμ. στη συγκέντρωση φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην πλ. Κλαυθμώνος και
πορεία στη Βουλή.
ΝΑΡ Τρικάλων / Οργάνωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
