Η
8 Μάρτη είναι μέρα σύμβολο των πολύμορφων αγώνων παγκόσμια, ενάντια στην
εκμετάλευση και την καταπίεση, τις έμφυλες διακρίσεις και τις σεξιστικές
επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες μέχρι και τις μέρες μας. Καθιερώθηκε μετά
από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν ως διεθνή μέρα πάλης για την απελευθέρωση των
γυναικών σε όλες τις χώρες. Είχαν προηγηθεί μια σειρά αγώνες των γυναικών
εργατριών, στην κλωστοϋφαντουργία στη Νέα Υόρκη το 1857 για μείωση των ωρών
εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών γυναικών, η απεργία των υφαντριών του
Πειραιά το 1892 κλπ. Η πρόταση της Τσέτκιν έδωσε έμπνευση για να δυναμώσουν
αυτοί οι αγώνες. Τη σκυτάλη πήραν οι γυναίκες στη Ρωσία όταν βγήκαν στους
δρόμους στις 23 Φλεβάρη του 1917, ξεσηκώνοντας όλη την εργατική τάξη και
δείχνοντας ότι η προοπτική μπορούσε να φτάσει μέχρι την επανάσταση για να
γκρεμίσουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και του σεξισμού.
Τιμάμε
εκείνη την ημέρα απεργώντας και διαδηλώνοντας όλες και όλοι μαζί, διεκδικώντας
την κατάργηση των διακρίσεων και σεξιστικών επιθέσεων σε βάρος των γυναικών.
Είναι μια μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη, τη κοινωνική δύναμη που μπορεί
να απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους.
Οι
κυβερνήσεις των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ΕΕ
και οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν προχωρήσει σε μια σειρά μέτρα
και αποφάσεις που πλήττουν με ιδιαίτερο τρόπο τη θέση της γυναίκας. Την οδηγούν
στην ανεργία και την ελαστική εργασία, επιδιώκουν να καταργήσουν την άδεια
μητρότητας, ενώ μέσα στην εργασιακή ζούγκλα που έχουν διαμορφώσει η γυναίκα πιο
συχνά γίνεται θύμα σεξιστικών επιθέσεων και εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Σε όλο τον
κόσμο αντιδραστικοί νόμοι περί αμβλώσεων, αμφισβητούν το δικαίωμά της στον
έλεγχο του σώματός της. Μέσα στο κλίμα της αυξημένης βίας, απότοκο της
εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, γυναίκες κακοποιούνται και
δολοφονούνται.
Με
βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ
το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην
Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των
σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα
στον ιδιωτικό τομέα.
Η
εκμετάλλευση της γυναίκας ως εργαζόμενης γίνεται ακόμα πιο αφόρητη λόγω της
ιδιαίτερης καταπίεσης που δέχεται στον καπιταλισμό, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων
το μεγάλο βάρος της απλήρωτης εργασίας για τη φροντίδα των παιδιών, του
νοικοκυριού κλπ. Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της
εργατικής τάξης, και πέρα από την ανισότητα μέσα στους χώρους δουλειάς,
επιβαρύνονται πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Η κατάρρευση των
νοσοκομείων, η διάλυση των γηροκομείων, των βρεφονηπιακών σταθμών, της
Παιδείας, έχει σημάνει ότι όλες αυτές οι απαραίτητες λειτουργίες, έχουν πλέον
περάσει στις πλάτες των γυναικών. Σε αυτή την εικόνα της διαρκούς λιτότητας η
μισή εργατική τάξη έχει χτυπηθεί περισσότερο από τις μνημονιακές πολιτικές.
Η
οικονομική κρίση, οι επιθέσεις λόγω των μνημονίων στα εργασιακά δικαιώματα, η
διάλυση του κράτους πρόνοιας διαμορφώνουν ένα κλίμα οργής στις εργαζόμενες
γυναίκες. Τα αιτήματα για ΣΣΕ με αυξήσεις, ίση αμοιβή, προσλήψεις, μόνιμη και
σταθερή εργασία, στελέχωση των νοσοκομείων, των σχολείων, των δήμων, των
βρεφονηπιακών σταθμών και συνολικά του κράτους πρόνοιας, για αξιοπρεπή ωράρια
και συνθήκες εργασίας, είναι κρίσιμα για όλη την εργατική τάξη και ιδιαίτερα
για τις εργαζόμενες σε κάθε χώρο δουλειάς και για όλες τις γυναίκες που
φορτώνονται στις πλάτες τους τα βάρη από το χτύπημα των κοινωνικών υπηρεσιών
και αγαθών. Η σύγκρουση με τις σεξιστικές ιδέες της άρχουσας τάξης, τις
σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τη βία κατά των γυναικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι
αυτού του αγώνα.
Ήδη
μια σειρά σωματεία και Ομοσπονδίες σε Υγεία, Παιδεία, ΟΤΑ, ΜΜΕ κλπ, έχουν
προκηρύξει απεργία στις 8 Μάρτη, ανάμεσά τους και η ΑΔΕΔΥ που κύρυξε 3ωρη στάση
εργασίας για εκείνη την ημέρα.
Ενώνουμε
τη φωνή μας μαζί τους! Διεκδικούμε και παλεύουμε μαζί με τις γυναίκες και τα
συνδικάτα στην Ισπανία με την προοπτική να γίνει η 8 Μάρτη απεργιακή σε όλη την
Ευρώπη. Μέσα στην προηγούμενη χρονιά οι γυναίκες έκαναν αισθητή την παρουσία
τους. Χιλιάδες γυναίκες βγήκαν στους δρόμους της Βραζιλίας τους προηγούμενους
μήνες, για να διαδηλώσουν ενάντια στον ακροδεξιό σεξιστή υποψήφιο Μπολσονάρο.
Εκατομμύρια διαδήλωσαν ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις του Τραμπ στις ΗΠΑ,
πάλεψαν για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Ιρλανδία και την Πολωνία, συμμετείχαν
στους αγώνες ενάντια στην στοχοποίηση των μουσουλμάνων γυναικών, και
πρωτοστάτησαν στους εργατικούς αγώνες για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους:
Από τις υπαλλήλους των McDonalds και τις αεροσυνοδούς της Ryanair μέχρι τα
νοσοκομεία, το Βοήθεια στο Σπίτι, τις συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας, τις
καθαρίστριες των σχολείων στην Ελλάδα, τις αναπληρώτριες στην εκπαίδευση κλπ.
Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.:
·
Στηρίζει
τις πρωτοβουλίες γυναικείων και ΛΟΑΤΚΙΑ κινήσεων για συγκεντρώσεις και
κινητοποιήσεις ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και το καπιταλιστικό
εκμεταλλευτικό σύστημα που τις αναγεννά, τις αξιοποιεί και τις βαθαίνει.
·
Καλέι
όλα τα μέλη, τις τοπικές κλαδικές επιτροπές της να πρωτοστατήσουν στην
προσπάθεια για την οργάνωση της απεργίας της 8 Μάρτη σε σωματεία, συλλόγους και
γειτονιές.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Τρικάλων