ΕΛΜΕ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΘΕΝΑΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ

Κανένας διευθυντής δεν παρακολούθησε και σήμερα τελευταία μέρα τα σεμινάρια της ντροπής. Η επιχείρηση αυταρχισμού κατέρρευσε προτού καν ξεδιπλωθεί.
Σήμερα έξω από το Μουσικό στάθηκαν και διαθέσιμοι - απολυμένοι των ΕΠΑΛ . Τα πρώτα θύματα της επίθεσης , αψευδής μάρτυρας της ανελέητης σφαγής που θα ακολουθήσει ,αν δεν την αποτρέψουμε.
Ούτε και σήμερα έλειψαν οι φωνές για μια άλλη πορεία έξω από τις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου , που κάποιοι σπέρνουν για την ιδέα ίδρυσης σωματείου διευθυντών .
Η πρόσκληση με ανώνυμα τηλεφωνήματα στην Αστυνομία και η εμφάνιση περιπολικών έξω από το Μουσικό σχολείο εντάσσεται στην όλη επιχείρηση καταναγκασμού ενός ολόκληρου κλάδου .
Έχουμε σαφή επίγνωση της βάρβαρης επίθεσης που δέχεται το δημόσιο σχολείο και εμείς ως λειτουργοί του, αλλά και των αδυναμιών του κινήματος . Ξέρουμε πως αυτή η πρώτη νίκη δεν σημαίνει τίποτε , αλλά μπορεί να σημάνει πολλά.
Γκρεμίσαμε για πρώτη φορά στη Λάρισα με κινηματική δράση την αλαζονεία του αυταρχισμού.
Αποτρέψαμε τον κοινωνικό αυτοματισμό , που προσπάθησαν μάταια να ενεργοποιήσουν.
Αφαιρέσαμε τα προσχήματα της κυβέρνησης καθώς και όσων συνειδητά τα αναπαρήγαγαν
Η εμμονή να γίνουν τα σεμινάρια δια πυρός και σιδήρου αποσκοπούσε στη λογική της συνενοχής για όσους συμμετείχαν και στην εμπέδωση του φόβου στον κλάδο για τη σφαγή που θα ακολουθήσει
Ξέρουμε πως οι διευθυντές και πιο συγκεκριμένα η μεγάλη τους πλειοψηφία ταυτίζεται με τις αγωνίες του συνδικάτου και νιώθει οργανικό κομμάτι του κλάδου.
Το Υπουργείο θα τους καλέσει τις επόμενες μέρες να "επιμορφωθούν" με τηλεδιάσκεψη για τη σφαγή του Φθινοπώρου.
Τους καλούμε να απέχουν και απ ` αυτή τη διαδικασία . Ο καθένας όμως αναλογίζεται τις ευθύνες ,μιλά με τη συνείδησή του και επιλέγει.
Συνάδελφοι διευθυντές τώρα είναι πιο δύσκολο το δίλημμα για εσάς και καμιά ομπρέλα του συνδικάτου δεν μπορεί να σας καλύψει αν δεν την αναζητήσετε.
Η κατά μόνας ανάληψη ευθύνης το ξέρουμε όλοι αδυνατίζει πάντα τον αμυνόμενο.
Για τον κλάδο έρχεται ο μαύρος Σεπτέμβρης με τις τεράστιες ελλείψεις ,με την απειλή που εκτόξευσε ως πρώτη δήλωση ο νέος Υπουργός για νέες συγχωνεύσεις ,για τη νέα αύξηση ωραρίου μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου η αξιολόγηση θα στέκεται πάνω από το κεφάλι μας ως δαμόκλεια σπάθη. Σε συλλόγους με τραυματισμένη τη συνοχή τους . σε συλλόγους με διακοσμητικό χαρακτήρα.
Όλα αυτά συνθέτουν το τίποτα της πρώτης νίκης, αν παραμείνουμε θεατές.
Μπορεί και πρέπει να σημάνει αυτή η νίκη ΠΟΛΛΑ. Άπλες , βασικές προϋποθέσεις.
Η κινηματική δράση του συνδικάτου μας πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Το συνδικάτο είναι το σπίτι μας και το σπίτι μας το υπερασπιζόμαστε.
Δίνουμε οντότητα και κύρος στους συλλόγους διδασκόντων παρά το δυσμενές νομοθετικό πλαίσιο.
Χτίζουμε συμμαχίες με γονείς , μαθητές εργαζόμενους.
Ακυρώνουμε στην πράξη κάθε απόπειρα αξιολόγησης - σφαγής .
Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο.

  Λάρισα 24 - 6 -14

                    Ο Πρόεδρος                                                                           Ο Γραμματέας
         Παπαδόπουλος Δημήτρης                                                   Ρεμπάπης Παναγιώτης

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αίρονται περιορισμοί για εμπορικές δραστηριότητες

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ πηγή η καθημερινή

Εκτεταμένες αλλαγές και ανατροπές στη χωροταξική, πολεοδομική και περιβαλλοντική νομοθεσία φέρνει μέσα στο επόμενο διάστημα το υπουργείο Περιβάλλοντος. Πρώτο ήρθε προχθές με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ένα χωροταξικό - πολεοδομικό σχέδιο νόμου, το οποίο, μάλιστα, συνδέθηκε πολιτικά με τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Θα ακολουθήσει σχέδιο νόμου για τα δάση, ενώ το τρίπτυχο θα κλείσει με τον αιγιαλό και την παραλία.

Το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε προχθές στη Βουλή αποτελείται από δύο κομμάτια: το πρώτο συνδέεται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται τον τελευταίο καιρό και στοχεύει να απαλείψει το «εμπόδιο» της χωροταξικής νομοθεσίας στην επιχειρηματική δραστηριότητα (καθώς στο παρελθόν πολλές επενδύσεις έχουν ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας επειδή δεν προβλέπονται στον σχεδιασμό μιας περιοχής). Και το δεύτερο αφορά την τροποποίηση της νομοθεσίας για τις χρήσεις γης, δηλαδή το ποια δραστηριότητα θα επιτρέπεται σε κάθε περιοχή.

Αυτό το δεύτερο κομμάτι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά προχθές στη Βουλή, χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση (το σχέδιο νόμου για τις χρήσεις γης που δόθηκε σε διαβούλευση το περασμένο φθινόπωρο είχε σημαντικές διαφοροποιήσεις).

Βασικά σημεία

Στόχος του νομοθέτη είναι να ελαχιστοποιήσει τους περιορισμούς στην άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μέσα στις πόλεις, αλλάζοντας πολύ βασικές αρχές στον τρόπο που τα πολεοδομικά συγκροτήματα λειτουργούν ενισχύοντας την οικοδόμηση. Μεταξύ άλλων:

• Καταργούνται οι περιοχές αμιγούς κατοικίας. Είναι σήμερα η πιο αυστηρή από τις κατηγορίες χρήσεων γης, καθώς στις περιοχές αμιγούς κατοικίας επιτρέπονται ελάχιστα (τέτοιες περιοχές είναι το Ψυχικό, μεγάλο μέρος της Φιλοθέης, η Βουλιαγμένη). Οι περιοχές αυτές θα μετονομαστούν σε «περιοχές κατοικίας» και θα μπορούν να χαρακτηρίζονται έτσι μόνο όταν πληρούν πολύ αυστηρές προϋποθέσεις (λ.χ. τα κτισμένα οικόπεδα να υπερβαίνουν το 80% των οικοπέδων της). Ενώ, παράλληλα, θα μπορούν να υποδεχθούν καταστήματα γειτονιάς, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κτίρια κοινωνικής πρόνοιας, συνεργεία αυτοκινήτων, έως και εμπορευματικούς σταθμούς (στους βασικούς οδικούς τους άξονες, οι οποίοι υποχρεωτικά εξαιρούνται από τις προστατευτικές διατάξεις).

• Γενικά καταργούνται όλες οι διατάξεις που προστατεύουν την κατοικία πάνω σε κύριους οδικούς άξονες. Η αλλαγή αυτή δεν θα αφορά μόνο τις λεωφόρους, αλλά και όλους τους βασικούς δρόμους των δήμων όπου σήμερα μπορεί να μην επιτρέπεται η λειτουργία καταστημάτων. Για παράδειγμα, μια διάταξη ορίζει ότι στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη, εάν στη μια πλευρά του δρόμου ισχύει σήμερα χρήση γενικής κατοικίας (όπου επιτρέπονται καταστήματα και αρκετά είδη επιχειρήσεων), τότε υποχρεωτικώς θα ισχύει το ίδιο και για την άλλη πλευρά του δρόμου, ακόμα κι αν είναι αμιγούς κατοικίας (όπου σήμερα όλα τα παραπάνω απαγορεύονται). Πρόκειται για μία από τις πολλές φωτογραφικές διατάξεις του σχεδίου νόμου, καθώς αφορά ακίνητα σε περιοχές αμιγούς κατοικίας, τα οποία οι ιδιοκτήτες τους θέλουν να αξιοποιήσουν επιχειρηματικά. Στο παρελθόν, πάντως, οι απόπειρες της πολιτείας να τροποποιήσει «τοπικά» το πολεοδομικό σχέδιο μιας περιοχής σε αυτήν την κατεύθυνση ακυρώνονταν σταθερά από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

• Ορίζονται δύο νέες κατηγορίες περιοχών, «κατοικίας επιπέδου γειτονιάς» και «κατοικία ενδιάμεσου επιπέδου». Στην πρώτη, στην οποία η κατοικία πρέπει να καταλαμβάνει τουλάχιστον το 50% ανά κτίριο, επιτρέπεται πλήθος δραστηριοτήτων, από εμπορικά καταστήματα έως ιδιωτικές κλινικές και κτίρια στάθμευσης. Στη δεύτερη κατηγορία προστίθενται και άλλες επιβαρυντικές χρήσεις, όπως πολυκαταστήματα, συνεδριακά κέντρα, εστιατόρια, καφετέριες κ.ά. Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του νομοθέτη είναι ότι επιτρέπει υπέρβαση της δόμησης σε χώρους συνάθροισης (όπως κτίρια εκθέσεων, κινηματογράφους κ.λπ.) και περίθαλψης, αν η χρήση προβλέπεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο.

• Στους οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων (δηλαδή τα μικρά χωριά) που δεν έχουν θεσμοθετημένες χρήσεις γης επιτρέπεται πλήθος νέων χρήσεων, από μικρά ξενοδοχεία έως επαγγελματικά εργαστήρια και αποθήκες.

• Επιτρέπονται διάφορες χρήσεις μέσα στους κοινόχρηστους χώρους πρασίνου (δηλ. άλση και πάρκα) μέσα στις πόλεις, όπως εστιατόρια, καφετέριες και χώροι αναψυχής. Οι χώροι πρασίνου που βρίσκονται εκτός σχεδίου επιτρέπεται να λειτουργούν ως απόθεμα γης για τη δημιουργία «αστικών υποδομών» (λ.χ. μονάδες καύσης απορριμμάτων, χώροι επεξεργασίας στερεών τοξικών αποβλήτων). Η διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του ίδιου νομοσχεδίου, εκτιμάται ότι ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία τέτοιων υποδομών σε χώρους πρασίνου, όπως λ.χ. ο Υμηττός.

Οι επενδύσεις σε πρώτο πλάνο

Τέλος στην ακύρωση επενδυτικών σχεδίων εξαιτίας της ασυμφωνίας τους με τον χωροταξικό σχεδιασμό μιας περιοχής βάζει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Στο νέο μοντέλο «ευέλικτης» χωροταξίας, τον πρώτο λόγο έχει το επενδυτικό σχέδιο, καθώς όλα τα επίπεδα του σχεδιασμού τροποποιούνται με μια απλή υπουργική απόφαση. Το ερώτημα, βέβαια, που εγείρεται είναι αν αυτή η προσέγγιση τελικά θα ικανοποιήσει την επιχειρηματική κοινότητα ή το ευμετάβλητο του χωροταξικού σχεδιασμού θα προβληματίσει, αντί να προσελκύσει, τους υποψήφιους επενδυτές.

Συνοπτικά, το σχέδιο προβλέπει τα εξής:

• Καταργείται το εθνικό χωροταξικό πλαίσιο και αντικαθίσταται από ένα γενικό πλαίσιο πολιτικής που ονομάζεται «εθνική στρατηγική». Πρόκειται για «κείμενο αρχών που περιλαμβάνει τους βασικούς άξονες και τους μεσοπρόθεσμους στόχους χωρικής ανάπτυξης στο επίπεδο της γενικής κυβέρνησης και των φορέων της, καθώς και τα προτεινόμενα μέτρα και δράσεις».

• Τη θέση του, στην κορυφή της πυραμίδας του σχεδιασμού παίρνουν τα ειδικά χωροταξικά που (προς... σύγχυση όσων προσπαθούν να αντιληφθούν τις αλλαγές) μετονομάζονται σε «εθνικά χωροταξικά πλαίσια». Σήμερα τέτοια ειδικά πλαίσια υφίστανται για τις φυλακές, τον τουρισμό, τη βιομηχανία, τις ΑΠΕ και τις υδατοκαλλιέργειες. Θα αφορούν τόσο τη διάρθρωση τομέων και παραγωγικών κλάδων, όπως ισχύει σήμερα, όσο και οικιστικά δίκτυα ή περιοχές που έχουν ιδιαίτερη σημασία. Θα έχουν πενταετή διάρκεια, αλλά θα μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή με μια απλή υπουργική απόφαση.

• Ακολουθούν τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια που, όπως σήμερα, θα αποτυπώνουν τις βασικές κατευθύνσεις σε επίπεδο περιφέρειας. Τα υφιστάμενα περιφερειακά χωροταξικά βρίσκονται υπό αναθεώρηση τα τελευταία τρία χρόνια. Θα έχουν πενταετή διάρκεια, αλλά θα μπορούν να τροποποιηθούν ανά πάσα στιγμή με υπουργική απόφαση.

• Τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια και Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) μετονομάζονται σε «τοπικά χωρικά σχέδια». Δεν θα καταρτίζονται απαραίτητα σε επίπεδο δήμου: θα μπορούν να περιλαμβάνουν μόνο μία δημοτική ενότητα ή να είναι διαδημοτικά. Αξιοσημείωτο είναι ότι θα υπέρκεινται των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου και άλλων ειδικών διαταγμάτων ή διατάξεων οι οποίες θα καταργηθούν. Η ρύθμιση αυτή θα έχει τεράστιες συνέπειες σε περιοχές με μεγάλες οικιστικές πιέσεις, καθώς με μια τροποποίηση του ΓΠΣ θα μπορούν να αλλάξουν οι κανόνες που σήμερα ισχύουν (αρτιότητες, χρήσεις γης κ.λπ.) «εφόσον τούτο κρίνεται απαραίτητο για την κάλυψη αναγκών οικιστικής, παραγωγικής ή επιχειρηματικής ανάπτυξης ή ανασυγκρότησης».

• Για πρώτη φορά, καθορίζονται ανώτατα όρια συντελεστών δόμησης ανάλογα με την επιλεγείσα χρήση: για περιοχές κύριας κατοικίας έως 0,8, για πολεοδομικά κέντρα έως 1,2, για περιοχές τουρισμού έως 0,6, για περιοχές β΄ κατοικίας έως 0,4.

• Τέλος, ρυμοτομικά και πράξεις εφαρμογής θα συγχωνευθούν σε ένα στάδιο, στα «ρυμοτομικά σχέδια εφαρμογής», προκειμένου να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού. Αντίθετα, με τη νομολογία του ΣτΕ, θα εγκρίνονται όχι με προεδρικό διάταγμα αλλά με απόφαση γ.γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το ζήτημα της παιδείας μάς αφορά όλους

Σαν έτοιμη από καιρό η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ μαζί με Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. – Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει την καταστροφική πολιτική της στοχεύοντας στη διάλυση, μεταξύ άλλων, και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και τη δημιουργία του νέου σχολείου της αγοράς. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται οι συγχωνεύσεις – υποβαθμίσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων «με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης», όπως διατείνεται σχετική εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας.

Έτσι λοιπόν προχωρά σε συγχωνεύσεις 128 δημοτικών σχολείων και 74 νηπιαγωγείων, στην κατάργηση 15 δημοτικών σχολείων και 30 νηπιαγωγείων και στον υποβιβασμό 130 δημοτικών σχολείων και 20 νηπιαγωγείων. Ταυτόχρονα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συγχωνεύονται 16 Γυμνάσια –  Γενικά Λύκεια και 12 ΕΠΑΛ, ενώ καταργούνται 1 Γυμνάσιο και 3 ΕΠΑΛ.

Στον νομό μας αυτό σημαίνει την κατάργηση 1 νηπιαγωγείου, τον υποβιβασμό 1 νηπιαγωγείου και 8 δημοτικών σχολείων και τη συγχώνευση 1 νηπιαγωγείου.  Ας θυμηθούμε ότι στον προϋπολογισμό του 2014 προβλέπονται συνολικά συγχωνεύσεις 1400 σχολείων της πρωτοβάθμιας και 300 σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, γεγονός που αποδεικνύει ότι τα τωρινά μέτρα είναι μέρος μιας ευρύτερης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής με μεγάλους χαμένους τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς το δημόσιο σχολείο γενικότερα.

Μεγάλοι χαμένοι είναι οι μαθητές, γιατί θα στοιβάζονται σε σχολεία- μαμούθ και σε υπεράριθμα τμήματα 25 – 30 μαθητών, πέρα από κάθε αρχή της παιδαγωγικής επιστήμης, γιατί θα αναγκάζονται να μετακινούνται χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο, γιατί  θα αντιμετωπίζουν εντονότερους ταξικούς φραγμούς ,οι οποίοι - συν τοις άλλοις - οξύνονται με τις συνεχείς εξετάσεις και προσφάτως και με την τράπεζα θεμάτων για την Α’  Λυκείου.

Μεγάλοι χαμένοι είναι οι γονείς που θα βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τα λειτουργικά έξοδα του «νέου και σύγχρονου» σχολείου, τη μετακίνηση αλλά και τη μόρφωση των παιδιών τους.

Μεγάλοι χαμένοι είναι οι εκπαιδευτικοί, αφού το Υπουργείο Παιδείας με τα συγκεκριμένα μέτρα μειώνει θέσεις εργασίας, περιορίζοντας επιπλέον τις ανάγκες σε αναπληρωτές, καθώς και αυτόν τον ρόλο θα το παίξουν οι εκπαιδευτικοί που θα βρίσκονται στη διάθεση των διευθύνσεων και των περιφερειών, χωρίς οργανική θέση. Αυτό όμως σημαίνει νέες πλασματικές υπεραριθμίες, υποχρεωτικές μετακινήσεις, διαθεσιμότητες και τελικά απολύσεις ( το 2014 προβλέπονται ως μνημονιακή υποχρέωση 11.500 απολύσεις και 12.000 διαθεσιμότητες) και φυσικά τις απολύσεις θα διευκολύνει και η αξιολόγηση που προωθείται.

Μεγάλος χαμένος εν τέλει είναι το δημόσιο δωρεάν σχολείο, καθώς είναι φανερό ότι η πολιτική αυτή που επικαλείται την «ισότητα» τον «εξορθολογισμό»  τις  «ποιοτικές επιδόσεις» κ.α. αντιμετωπίζει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς ως νούμερα, ως αριθμούς που προκύπτουν από διαιρέσεις. Η πολιτική αυτή προωθεί το σχολείο της αγοράς: πολυθέσια σχολεία – από το νηπιαγωγείο ως το Λύκειο – με τον διευθυντή σε ρόλο μάνατζερ. Σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων -κατάσταση που εντείνεται και με την αξιολόγηση των σχολικών δομών- με χαρακτηριστικό τους τη όξυνση των ταξικών φραγμών και τη σχολική διαρροή μαθητών από τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Σχολεία στα οποία οι μαθητές αντί για γνώσεις και κριτική ικανότητα αποκτούν στείρες πληροφορίες και δεξιότητες, ώστε μελλοντικά να αποτελέσουν ένα αναλώσιμο, μετακινούμενο και ελεγχόμενο εργατικό δυναμικό. Σχολεία υποχρηματοδοτούμενα που θα αναζητούν την κάλυψη των εξόδων τους μέσω κάθε είδους χορηγού και μέσω των ΕΣΠΑ, της ραχοκοκαλιάς των αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση και όχι μόνο.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις πρώτες συγχωνεύσεις, καταργήσεις και τους πρώτους υποβιβασμούς για να μετρήσει αντιδράσεις από γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς και να προχωρήσει έπειτα στην εφαρμογή του συνόλου της αντιλαϊκής εκπαιδευτικής της πολιτικής. Για τον λόγο αυτό αλλά και επειδή το ζήτημα της παιδείας αφορά όλη την κοινωνία πρέπει αυτή σύσσωμη να βρεθεί στο πλευρό των μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών που εναντιώνονται στα νέα αυτά μέτρα.

Χρειαζόμαστε ένα νέο σχολείο, στα πλαίσια του οποίου είναι εφικτή η πλήρης χειραφέτηση της επιστήμης, της θεωρίας και της γνώσης από τα δεσμά της αγοράς και τη λογική του επιχειρηματικού κέρδους. Ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Χωρίς οριζόντιους και κάθετους ταξικούς διαχωρισμούς. Ένα ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο με βάση τις συνολικές γνώσεις της κοινωνίας που αναπτύσσει τα πολύπλευρα ενδιαφέροντα των παιδιών μας. Στα πλαίσια αυτά παλεύουμε άμεσα για:

• Κανένα σχολείο, κανένα τμήμα, κανείς μαθητής, κανείς εκπαιδευτικός λιγότερος
• Καμία μετακίνηση μαθητών και εκπαιδευτικών
• Καμία τάξη πάνω από 20 μαθητές, καμία τάξη με εμβαδόν «κλουβιού»
• Καμία επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού για τη μόρφωση των μαθητών
• Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών με οργανικές θέσεις

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ

ανταρσία για την ανατροπή 

Π.Ε. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΕΡΑ Θεσσαλίας: Η φωνή της κοινωνίας

Πηγή: tvxs.gr - Γράφει η Ελπίδα Κουτσογιάννη

«Όχι ρε’ συ! Εγώ πιστεύω ότι προς το παρόν το θέμα των απολύσεων δεν  αφορά στην ΕΡΤ. Κάποια στιγμή, βέβαια θα απολύσουν και μάλλον θα ξεκινήσουν από τους περιφερειακούς. Αλλά προς το παρόν δεν μας αφορά». Ο συνάδελφος και σύντροφος εκ των υστέρων στον αγώνα με καθησύχασε στις 10 Ιουνίου 2013. Περίπου ένα μήνα πριν, βέβαια, υπήρχε μία αναστάτωση σε όλους τους περιφερειακούς για τη φημολογία των απολύσεων. Ύστερα, ήρθε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Αλλά και πάλι, η ανησυχία παρέμεινε στους περιφερειακούς της ΕΡΑ σε ελεγχόμενα επίπεδα.

Τα σημάδια, βέβαια, ήταν υπαρκτά. Απλώς δεν τα βλέπαμε. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβαινε επειδή δεν θέλαμε να τα δούμε ή επειδή η περιφέρεια γενικότερα είναι μακριά από το κέντρο των αποφάσεων. Πάντως, δεν τα βλέπαμε.

Την Παρασκευή, 7 Ιουνίου 2013 είχε έρθει εντολή στους περιφερειακούς σταθμούς να κάνουν οι συντάκτες εβδομαδιαίο αφιέρωμα στην εθελοντική αιμοσοδία. Είχαμε «κλείσει» στο δίκτυο Θεσσαλίας της ΕΡΑ τους καλεσμένους. Στα Τρίκαλα θα μιλούσαν για το θέμα η διευθύντρια του τμήματος του νοσοκομείου, εκπρόσωποι του συλλόγου πασχόντων από μεσογειακή αναιμία, εκπρόσωποι του συλλόγου γονιών παιδιών με καρκίνο…

Δεν θυμάμαι αν προλάβαμε να μιλήσουμε με κάποιον από αυτούς. Προφανώς η αναφορά γίνεται για το οφθαλμοφανές και αυταπόδεικτο. Αυτή η κυβέρνηση, που διόριζε τις σάπιες διοικήσεις στην ΕΡΤ δεν σεβάστηκε ούτε καν αυτό το θέμα.

Σιγά το νέο! Και ήρθε η 6η απογευματινή της 11ης Ιουνίου. «Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ»…

Νομίζω ότι αυτή τη φωνή δεν θα την ξεχάσει ποτέ κανείς μας. Αυτή τη σταθερή χροιά, που έδειχνε να έχει κάνει πρόβες ώρες πολλές πώς θα πει το «ποίημα» και που ξέρναγε μίσος και λάσπη για 2500 εργαζόμενους, που τους πετούσαν στο δρόμο, δύσκολα την ξεπερνά κανείς. Και η ΕΡΤ έκλεισε.

Αυτόματα σχεδόν, χωρίς να προηγηθεί πολύ συζήτηση η απόφαση ήταν να συνεχίσουμε. Για να μην τους περάσει… Γιατί ο αυταρχισμός, η κυβερνητική αναλγησία, ο κρατικός τσαμπουκάς έχουν ένα όριο (δεν έχουν ποτέ, αλλά από κάπου πρέπει να πιαστείς για να συνεχίσεις).

Και πιάνεσαι από τον συνάδελφο. Πιάνεσαι από τον σύντροφο στον αγώνα. Πιάνεσαι από τον σύντροφο της ζωής σου που είναι εκεί, σε καταλαβαίνει, σου δίνει κουράγιο και δύναμη. Πιάνεσαι από τους πολλούς ανθρώπους που ήρθαν από την πρώτη στιγμή στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τους ραδιοθαλάμους της περιφέρειας.

Ο ένας ακουμπά στον άλλο το «γαμώτο» που τον βασανίζει, γιατί σε τελική ανάλυση εργάτης ενημέρωσης των 800 ευρώ είσαι και ας λένε ψέματα για παχυλούς μισθούς. Ακουμπάς στον συνάδελφο για να ξεπεράσεις το φασιστικό κλείσιμο του δημόσιο ραδιοτηλεοπτικού φορέα, στον οποίο εργαζόσουν πολλά χρόνια. Σχεδόν μια ζωή. Ακουμπάς στον συνάδελφο τεχνικό, στον σύντροφο στον αγώνα, που σχεδόν δεν τον γνωρίζεις από την ταλαιπωρία που υφίσταται μερόνυχτα στο σταθμό, γιατί είναι στην ΕΡΤ 30 χρόνια και γιατί υπήρξε άριστος στη δουλειά του. Και αρχίζεις να νοιάζεσαι γι’ αυτόν περισσότερο από τον εαυτό σου.

Δικαστήρια, Συμβούλια της Επικρατείας, αγωνίες για κάτι που τελικά είναι προκαθορισμένο. Το κράτος έχει τους μηχανισμούς του. Και βρίσκει πάντα τις άκρες του. Εμείς πρέπει να μείνουμε ενωμένοι. Μόνο έτσι θα τους νικήσουμε. Παρακολουθούμε μέχρι τον Αύγουστο όλοι φανατικά το τηλεοπτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ. Οι τεχνικοί, άντρες 50 και 60 ετών πηδάνε στις βουνοπλαγιές σαν τα αγριοκάτσικα για να φτιάξουν τους πομπούς, να αποκαταστήσουν το σήμα. Και τα καταφέρνουν.

Πάντα τα κατάφερναν… Κοιμόμαστε όλοι και ξυπνάμε με το ραδιόφωνο της ΕΡΤ και την τηλεόραση στη διαπασών.

Και μέσα σε όλη αυτή την πορεία οι αλληλέγγυοι. Άνθρωποι που δεν τους ξέραμε και δεν μας ήξεραν. Κάποιοι μας άκουγαν πριν, κάποιοι όχι. Όλοι όμως, βρίσκονται εκεί. Βρίσκονται στα Τρίκαλα και ας λειτουργεί μόνο ένα μικρό δωματιάκι ως ραδιοθάλαμος. Βρίσκονται στη Καρδίτσα, βρίσκονται στο Βόλο, βρίσκονται στη Λάρισα και ας υπάρχει εκεί η ιδιαιτερότητα του να λειτουργεί η ΕΡΑ εντός του στρατοπέδου (τα κατάλοιπα της ΥΕΝΕΔ. Κοίτα, που όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα).

Έρχονται και άλλοι άνθρωποι και παρακολουθούμε όλοι μαζί το τηλεοπτικό πρόγραμμα στην αυλή του πνευματικού κέντρου (εκεί είναι το στούντιο της ΕΡΑ στα Τρίκαλα). Έρχονται άνθρωποι που δεν θα περίμενε κανείς να ενδιαφερθούν. Και όμως είναι εκεί. Και είναι αυτοί τελικά που δίνουν τον τόνο στον αγώνα. Γιατί έχουν και αυτοί τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια προβλήματα. Είναι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων, είναι άνεργοι, είναι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα, είναι σχολικοί φύλακες που ήρθε η σειρά τους μέσα στο περασμένο καλοκαίρι, είναι καθηγητές των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, που τότε ήταν διαθέσιμοι, σήμερα όμως είμαστε όλοι απολυμένοι.

Με τούτα και με ‘κείνα, με το ηθικό άλλο ακμαίο και άλλοτε στα πατώματα ήρθε ο Αύγουστος. Και τον Αύγουστο η κυβέρνηση έκανε τη Δ.Τ.

Ψέματα… Πάνω από 1000 αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έκαναν τη Δ.Τ., «γιατί δεν άντεχαν άλλο και γιατί θα πεινούσαν τα παιδιά τους και γιατί δεν έβρισκαν άλλη προοπτική, δεν είχαν άλλη αντοχή, φοβούνταν ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά». Φοβούνταν. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να φοβούνταν. Κάποιοι άλλοι ήξεραν καλά τι έκαναν. Όλοι κουβάλησαν νερό, νομιμοποίησαν δηλαδή το πραξικόπημα του κλεισίματος της ΕΡΤ.

Νομιμοποίησαν την κυβέρνηση, που έκλεισε την ΕΡΤ, διότι έπρεπε να εξακολουθήσει να υποτάσσεται στην τρόικα, που ζητούσε 2000 απολύσεις και να εξακολουθήσει να υποτάσσεται στην πραγματική εξουσία αυτής της χώρας, που ήθελε τις ψηφιακές συχνότητες της ΕΡΤ. Ήθελε, δηλαδή να ελέγχει απολύτως το παραγόμενο ραδιοτηλεοπτικό προϊόν.

Ο αγώνας θα χανόταν από μας… αν κάποιοι δεν σήκωναν πιο ψηλά τη σημαία. Δεν έχει σημασία πόσοι είναι ακόμη στον αγώνα. Πόσοι είναι στο κίνημα της ΕΡΤ. Σημασία έχει ότι συνεχίζουμε. Σημασία έχει ότι στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Σημασία έχει η αλληλεγγύη και, κυρίως η αγάπη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας. Σημασία έχει ότι οι οικογένειές μας και οι οικογένειες των συντρόφων μας στην ΕΡΤ έχουν γίνει μία μεγάλη οικογένεια. Με τις εντάσεις της, με τις ανασφάλειές της. Κίνημα, όμως. Με αγάπη και αλληλεγγύη.

Σημασία έχει ότι ο αγώνας συνεχίζεται. Μέχρι την τελική δικαίωση. Σημασία έχει ότι το δρόμο δείχνουν και άλλοι κλάδοι με πρωτοπόρες της καθαρίστριες. Αυτές τις γυναίκες του μόχθου, του αγώνα που δεν το βάζουν κάτω. Οι καθαρίστριες είναι κάτι παραπάνω από 400 και απολύθηκαν. Όταν ανακοινώθηκε ότι θα πάρουν πίσω στη δουλειά τις 347 αυτές είπαν το εξής μεγαλειώδες: «όλες στο δρόμο μέχρι να γυρίσει και η τελευταία στη δουλειά»!

Ο αγώνας, λοιπόν, συνεχίζεται. Και όποιος ρωτάει με πραγματικό ή προσποιητό ενδιαφέρον για το τι θα γίνει, μέχρι πότε θα αντέξουμε και ποιος είναι ο στόχος, απαντάμε ένα πράγμα: ο στόχος είναι να πέσει αυτή η κυβέρνηση που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει την κοινωνία. Ο στόχος είναι να καταλάβουμε όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του ότι εάν εμείς δεν αλλάξουμε τον κόσμο, τότε κανείς δεν θα το κάνει για μας. Ο στόχος είναι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να μην τις ξαναχαρίσουμε  άνευ όρων σε κανέναν. Αυτός είναι ο στόχος. Δουλειές για όλους. Ζωή για όλους.

*Ελπίδα Κουτσογιάννη, δημοσιογράφος στην ΕΡΑ Θεσσαλίας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Άκου, καραγκιοζάκο…

“Δυστυχώς, στρεβλώσεις σε αρκετούς τομείς τής ζωής μας συνεχίζουν να υπάρχουν…” Έτσι άρχισε η Ρίτσα Μπιζόγλη να εκφωνεί την επόμενη “είδηση” στο δελτίο ο-θεός-να-τις-κάνει ειδήσεων των 8 του Αντέννα το περασμένο Σάββατο 21 του μηνός. Αν θέλετε να ακούσετε την “είδηση” αλλά και το συνοδευτικό πρόστυχο ρεπορτάζ ενός καραγκιοζάκου ονόματι Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δείτε το δελτίο στο webtv τού σταθμού (η επίμαχη “είδηση” αρχίζει στο 9’22″). Αν πάλι βαριέστε, το ρεπορτάζ τού καραγκιοζάκου ανέβηκε και στον ιστοτόπο τού σταθμού, απ’ όπου και την αντιγράφω (σημ.: οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):

Να καταδικάσουν την προσπάθεια, ενός δημοφιλή προορισμού, της Κέρκυρας, στον τουριστικό πρωταθλητισμό, προσπαθούν οι εργατοπατέρες του νησιού. Μέσα από έναν δεκάλογο, ζητούν από τους ξενοδοχοϋπαλλήλους να θέσουν σε εφαρμογή τον συνδικαλιστικό μεσαίωνα κόντρα στον εργασιακό που καταγγέλλουν.

«Να ζητήσουν να πάρουν τα κλειδιά (σ.σ. των ξενοδοχείων). Διότι όλα αυτά που ζητάνε και με όλα αυτά που φέρνουν, δεν θέλουν τίποτα άλλο, να καταστρέψουν την ιδιοκτησία. Έχουν διαθέσει τη ζωή τους και τα χρήματά τους, για να έχουν αυτοί οι κύριοι απασχόληση», δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Κέρκυρας, Παναγιώτης Μπράμος στον ΑΝΤ1.

Σύμφωνα με τις δέκα… εντολές οι εργαζόμενοι στα τουριστικά καταλύματα και τα ξενοδοχεία, πρέπει να καρφώνουν στο σωματείο, τους προϊσταμένους τους. Να γίνουν πληροφοριοδότες για οτιδήποτε αφορά στη λειτουργία του ξενοδοχείου για να βγαίνει και το απεργιακό πρόγραμμα. Να σταμπάρουν συγκεκριμένες περιπτώσεις συναδέλφων τους  για να την πληρώνουν με το νόμισμα που τους αξίζει. Και πριν από όλα αυτά να δουλεύουν χαλαρά.

«Έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Αλλά δεν επιτρέπεται να στρέφεται ο αγώνας εναντίον των τουριστών. Διότι ένας τέτοιος αγώνας είναι εναντίον των τουριστών», ανέφερε επίσης στον ΑΝΤ1 ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Τουριστικών Καταλυμάτων Κέρκυρας, Κωνσταντίνος Μπρεντάνος.

Οι επαγγελματίες στο νησί των φαιάκων ζητούν να προστατευτεί το τουριστικό προϊόν που απειλείται από την επανάληψη ανεξέλεγκτων κινητοποιήσεων που στο παρελθόν απέτρεψαν την παραμονή στην Κέρκυρα εκατοντάδων ξένων επισκεπτών και έπληξαν τη βιωσιμότητα αρκετών επιχειρήσεων.

«Είναι ιερό το δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να ζητάει τα δεδουλευμένα του. Τέτοια είδους αιτήματα θα βρουν όλους τους φορείς αρωγούς. Οι προτροπές αυτές προς τους εργαζόμενους, δεν μας εκφράζουν και δεν μας καλύπτουν», ανέφερε από πλευράς του στον ΑΝΤ1 ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων Κέρκυρας, Βασίλης Βασιλάκης.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η συνδικαλιστική έμπνευση έχει ως αποτέλεσμα τέτοια μεσαιωνικά… φιρμάνια. Εργαζόμενοι στο νησί έλεγαν στον ΑΝΤ1 ότι ανάλογα κείμενα μοιράζονται κατά καιρούς.

Απ’ ότι βλέπετε, το ρεπορτάζ τού καραγκιοζάκου καταγγέλλει έναν “μεσαιωνικό δεκάλογο” αλλά επιμένει να αναφέρεται αόριστα σ’ αυτόν και αποφεύγει να τον παρουσιάσει. Επίσης, παρ’ ότι αναφέρεται σε εργαζόμενους, σε εκπροσώπους τους και σε συνδικάτο τους, ο καραγκιοζάκος θεωρεί περιττό να μιλήσει με κάποιον απ’ αυτούς και αρκείται στις απόψεις των εργοδοτών. Είπαμε, βρε καραγκιοζάκο, να στήνεις ρεπορτάζ αλλά μη το κάνεις τόσο απροκάλυπτα και τόσο πρόστυχα.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ έψαξα και βρήκα το “μεσαιωνικό φιρμάνι” των “εργατοπατέρων” που θέλουν “να πάρουν τα κλειδιά” των ξενοδοχείων τής Κέρκυρας. Αντίθετα απ’ ότι καταλάβατε διαβάζοντας το “ρεπορτάζ”, το επίμαχο “φιρμάνι” τού Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων δεν απευθύνεται καν στους εργαζόμενους! Πρόκειται για μια επιστολή που έστειλε το Σωματείο στα μεγάλα ξενοδοχεία τής Κέρκυρας, ζητώντας από τους μεγαλοξενοδόχους:

(1) Να εξοφλήσουν όλα τα δεδουλευμένα τού 2012 και του 2013 μέχρι και τον Ιούνιο.
(2) Να καταθέσουν ακυρωμένες τις ατομικές συμβάσεις στα γραφεία του Συνδέσμου.
(3) Να καταβάλουν τις διαφορές μεταξύ ατομικών συμβάσεων και της συλλογικής σύμβασης.
(4) Να πάψουν να χρησιμοποιούν ασκούμενους σε θέσεις εργασίας εργαζομένων, περιορίζοντάς τους στην πρακτική τους άσκηση.
(5) Να προσλάβουν εργαζομένους (κυρίως από τους απολυμένους) με βάση τη σύνθεση προσωπικού που είχε καθορίσει ο ΕΟΤ για τα Ξενία.
(6) Να ασφαλίσουν όλους τους εργαζόμενους για 5θήμερη εργασία και 8ωρο, καταργώντας τετράωρα και ψευτοσυμβάσεις μερικής απασχόλησης.
(7) Να εντάξουν όλους τους εργαζόμενους στα κλιμάκια αμοιβών της συλλογικής σύμβασης των ξενοδοχοϋπαλλήλων.
(8) Να εφαρμόσουν τα διαλείμματα με τη σχετική προσφορά καφέ και φαγητού.
(9) Να επαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση όσους μισθούς μείωσαν αυθαίρετα εφέτος σε σχέση με πέρυσι.
(10) Να επαναφέρουν στην τάξη όσα στελέχη τους δείχνουν αντεργατική συμπεριφορά.

Παρένθεση. Το “κακό” με την παραπάνω επιστολή είναι ότι το Σωματείο βάζει στους ξενοδόχους χρονικό περιθώριο υλοποίησης των παραπάνω αιτημάτων μέχρι τις 3 Ιουλίου, ημέρα συνεδρίασης της Γενικής Συνέλευσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων, δηλώνοντας ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης “είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε μέχρι τέλους”. Προφανώς, αυτή η τελευταία φρασούλα έκανε μερικούς κώλους να σφιχτούν και να “προσλάβουν” τον καραγκιοζάκο τού Αντέννα. Κλείνει η παρένθεση.

Παράλληλα, με άλλο έγγραφό του, το Σωματείο απευθύνεται στους εργαζομένους και τους προτρέπει να μην υπογράφουν κανένα χαρτί δίχως να έχουν προηγουμένως συμβουλευτεί το Σωματείο, να εργάζονται ανθρώπινα μέσα στο οκτάωρό τους, να μη δουλεύουν τα ρεπό τους, να ενημερώνουν το Σωματείο για ό,τι γίνεται στον χώρο εργασίας τους ώστε να μπορεί να χαραχτεί κοινή γραμμή δράσης κλπ. Αυτές είναι οι “στρεβλώσεις” που “καταστρέφουν τον τουρισμό”!!

Μετά από όλα αυτά, πολύ θα ήθελα να μας εξηγήσει ο καραγκιοζάκος ρεπόρτερ πού ακριβώς έγκειται ο “μεσαίωνας”. Μήπως στην απαίτηση να πληρωθούν τα δεδουλευμένα; Μήπως στην διεκδίκηση εφαρμογής τής συλλογικής σύμβασης με παράλληλη απόρριψη των δουλοκτητικών ατομικών συμβάσεων; Μήπως στην διατράνωση του δικαιώματος για πλήρη ασφαλιστική κάλυψη; Ή μήπως στην παρότρυνση των εργαζομένων να οργανωθούν μαζικώτερα και ενεργητικώτερα στο σωματείο τους;

Επίσης, θα ήθελα να μας πει ο καραγκιοζάκος τί ακριβώς δεν θεωρούν μεσαίωνα τόσο αυτός όσο κι εκείνοι που τον πληρώνουν για να μας κάνει πλύση εγκεφάλου (της κακιάς ώρας). Μήπως το να δουλεύει κανείς όσες ώρες γουστάρει το αφεντικό; Μήπως το να μην υπάρχουν ρεπό κι αργίες; Μήπως το να πληρώνει ο εργοδότης όσα γουστάρει, όποτε γουστάρει και αν γουστάρει;

Ακόμη, αφού ο καραγκιοζάκος μας είναι τόσο καλός στα ρεπορτάζ, θα ήθελα να ψάξει, να βρει και να μας πει πού ακριβώς ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι από την περυσινή αύξηση του τουριστικού προϊόντος. Μήπως αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας; Ή μήπως καλυτέρεψαν οι συνθήκες δουλειάς τους και οι αμοιβές τους;

Άκου κι ένα τελευταίο, καραγκιοζάκο: η τήρηση του οχτάωρου, του πενθήμερου και των ρεπό δεν σημαίνει “χαλαρή δουλειά”. Αν πιστεύεις το αντίθετο, καλά κάνουν τα αφεντικά σου και σε πηδάνε. Γκέγκε;

Πηγή – cogito ergo sum

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.: Ανακοίνωση για το νομοσχέδιο για τις φυλακές και τον αγώνα των κρατουμένων

Η κυβέρνηση ΝΔ, Πασοκ - Ελιάς & Τραπεζιτών, παρά τη σκληρή εκλογική της καταδίκη, συνεχίζει με αμείωτη ένταση το πογκρόμ μέτρων ενάντια σε κάθε εργατικό, λαϊκό και δημοκρατικό δικαίωμα. Αναβαθμίζει συνεχώς την καταστολή (αστυνομική, ποινική-δικαστική, σωφρονιστική) και υποβαθμίζει, έως ευτελίζει, το ίδιο το σύστημα του αστικού κοινοβουλευτισμού, το Σύνταγμα και τους νόμους. Μετά το  εσπευσμένο, σκόπιμο και απαράδεκτο κλείσιμο της Ολομέλειας της Βουλής, εισάγει προς ψήφιση μια σειρά κρίσιμων νομοσχεδίων, όπως αυτά για το ξεπούλημα της ενέργειας, των αιγιαλών, αλλά και το ν/σ για τις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας, τύπου Γ, για τα Λευκά Κελιά ελληνικής εκδοχής…

Ένα νομοσχέδιο, που καταργεί κατακτημένα με αγώνες δικαιώματα κρατουμένων και εισάγει φασιστικής έμπνευσης ρυθμίσεις, όπως, μεταξύ άλλων: *καθεστώς πλήρους απομόνωσης για συγκεκριμένες κατηγορίες κρατουμένων και υποδίκων (κατά κύριο λόγο πολιτικοί και απείθαρχοι κρατούμενοι), μια φυλακή μέσα στην φυλακή… * στέρηση αδειών, ημιελεύθερης διαβίωσης, μεροκαμάτων, δικαιώματος επικοινωνίας * θεσμοποίηση του ρόλου του καταδότη με εισαγωγή ευνοϊκών ρυθμίσεων για αυτούς τους ποινικούς αδικηματίες, που θα καταδίδουν εμπλεκόμενους σε πράξεις πολιτικής βίας. Την ίδια στιγμή, που όλο αυτό το εγχείρημα αναδεικνύεται και σε μια τεράστια οικονομική επιχείρηση κατασκευής-συντήρησης κτιρίων και υποδομών και ιδιωτικοποίησης παρεχομένων υπηρεσιών (φύλαξη, τροφοδοσία κλπ).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλει το εκδικητικό αυτό νομοσχέδιο, που με εξαιρετικές ρυθμίσεις κατηγοριοποιεί τους κρατούμενους στοχεύοντας στην ηθική και φυσική εξόντωση τους και ζητά την άμεση απόσυρσή του. Συμμετέχει σε συλλογικές δράσεις, που στόχο έχουν να αποτραπεί η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, το οποίο δεν βρήκε ούτε έναν υποστηρικτή από τους φορείς, που είχαν κληθεί στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Στέκεται δίπλα στον αγώνα των κρατουμένων, για όσο αυτός διαρκέσει, που αποφάσισαν με κόστος να αντισταθούν στην επιβολή αυτού του σωφρονιστικού μεσαίωνα, ξεκινώντας από τις 23 Ιούνη απεργία πείνας. Ζητάμε την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους. Γιατί, σε αυτήν την περίπτωση, η έμπρακτη αλληλεγγύη των «έξω» πάει χέρι χέρι με την αντίσταση και μαχητικότητα των «μέσα».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το Νομοσχέδιο Τύπου Γ: ελληνικό Γκουαντάναμο ή σωφρονισμός;

Οι στόχοι της κυβέρνησης, η απεργία πείνας των κρατουμένων, οι αντιδράσεις των ειδικών

Πηγή: Το Περιοδικό - Γράφει: η Μαριάνθη Πελεβάνη

Απεργία πείνας έχουν κηρύξει από την περασμένη Δευτέρα,  χιλιάδες κρατούμενοι σε όλη τη χώρα, διεκδικώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ, το οποίο ήρθε από τα πρώτα στα θερινά τμήματα της – εσπευσμένα κλειστής – Βουλής. Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο προβλέπει την ίδρυση σωφρονιστικών καταστημάτων – αλλά και τμημάτων στα υπάρχοντα – υψίστης ασφαλείας, τη δημιουργία ειδικών ομάδων της ΕΛ.ΑΣ., την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου για τους όρους κράτησης, την εξάλειψη δικαιωμάτων, όπως οι άδειες, τα επισκεπτήρια, η εργασία, η επικοινωνία. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ακόμη εξηγήσεις, τα «επίσημα» ΜΜΕ φαίνεται πως δεν το έχουν πάρει είδηση(;), οι ειδικοί, νομικοί και εγκληματολόγοι, προβληματίζονται ή και εγείρονται, ενώ πρωτοβουλίες ομάδων και κινήσεων, στο δρόμο αλλά και στο διαδίκτυο, αναλαμβάνουν δράση. Ελληνικό Γκουαντάναμο, όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος Δημήτρης Κατσαρής; Μετριοπαθής περιορισμός που μπορεί, με σχέδιο, να βοηθήσει στην κοινωνική επανένταξη, όπως υποστηρίζει η εγκληματολόγος Έφη Λαμπροπούλου; Φυλακή μέσα στη φυλακή, όπως λένε οι κρατούμενοι;

«Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 παρατηρούνται στην Ελλάδα πολύ έντονες αλλαγές στις μεθόδους, μορφές και οργάνωση της εγκληματικής δράσης, καθώς και στη σύνθεση του πληθυσμού των καταδίκων, ως έκφραση της παγκοσμιοποίησης και των οικονομικο-πολιτικών ανακατατάξεων στο περιβάλλον της χώρας. Εκτός από την αύξηση της κοινής εγκληματικότητας, αδικήματα, όπως ένοπλες ληστείες και απαγωγές ή ξεκαθαρίσματα λογαριασμών με δολοφονίες, εκτεταμένο εμπόριο πορνείας, ναρκωτικών, ανήκουστα στους πολίτες μέχρι τότε, έγιναν συνηθισμένα».

«Οι θεαματικές αποδράσεις του Βασίλη Παλαιοκώστα και Αλκέτ Ριζάι το 2006 και το 2009, και τελευταία η εξαφάνισή του Χριστόδουλου Ξηρού ο οποίος παραβίασε την άδειά τον Φεβρουάριο 2014 προκάλεσαν την αγανάκτηση της κοινής γνώμης. Ήταν επομένως θέμα χρόνου  να εισαχθoύν σχετικές ρυθμίσεις, όπως σε άλλες χώρες, και στην ελληνική έννομη τάξη» μας λέει η Έφη Λαμπροπούλου, Καθ. Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. 

«Εδώ και καιρό υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις φυλακές. Η κατάσταση και η διαβίωση στις φυλακές είναι τραγικές. Αυτό έπρεπε και πρέπει να μπει στην πολιτική ατζέντα. Για τον υπερπληθυσμό δεν φταίνε οι κρατούμενοι, ζουν σαν τις κατσαρίδες, αντί λοιπόν να δούμε την αναμόρφωση, τα δικαιώματα των κρατουμένων και την ανθρώπινη διαβίωσή τους, όχι μόνο χειροτερεύουν τις συνθήκες αλλά δημιουργούν λευκά κελιά. Και αυτό είναι το ζητούμενο του νομοσχεδίου» υποστηρίζει ο δικηγόρος και μέλος της «Δράσης ενάντια στο ελληνικό Γκουαντάναμο», Δημήτρης Κατσαρής.

Φυλακές Γ’ Τύπου

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’ θα φιλοξενούν κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί ή κατηγορούνται με βάση τον τρομονόμο (άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα), εσχάτη προδοσία, ανθρωποκτονία χωρίς ελαφρυντικά και εκβίαση και ληστεία στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, οι οποίοι δεν θα αποφυλακίζονται πριν εκτίσουν 20 χρόνια, ούτε θα παίρνουν άδεια, ενώ θα είναι περιορισμένη και η τηλεφωνική επικοινωνία και τα επισκεπτήρια. Στις φυλακές τύπου Γ’ θα μεταφέρονται επίσης οι κρατούμενοι που χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια και έχουν καταδικαστεί σε τουλάχιστον 10 χρόνια κάθειρξη, καθώς και οι κρατούμενοι, οι οποίοι κρίνονται επικίνδυνοι για την ασφάλεια στις φυλακές τύπου Α’ και Β’.

Οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλείς θα λειτουργήσουν στο Δομοκό. Για την ακρίβεια, θα μετατραπεί μια πτέρυγα σε τμήμα τύπου Γ’ και θα μεταφερθούν εκεί οι κρατούμενοι που ορίζονται από το νέο νόμο.

«Πρόκειται για μια ακροδεξιά, φασιστική αντίληψη που στέλνει μήνυμα και αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Στην αιχμή βρίσκονται οι υποθέσεις τρομοκρατίας, στην ουσία αυτούς θέλει να πολεμήσει, εκεί στοχεύει. Τα υπόλοιπα είναι τυρί στη φάκα. Οι νομικοί επιστήμονες είναι και οφείλουν να είναι αντίθετοι στους τρομονόμους. Ενώ, όμως, μιλούσαμε για την αντισυνταγματικότητα του τρομονόμου, αυτό τώρα ξεπεράστηκε και μιλάμε για διακρίσεις. Διαχωρισμός ήδη υπάρχει στο σωφρονιστικό πλαίσιο αλλά δεν εφαρμόζεται λόγω υπερπληθυσμού. Ο τρόπος έκτισης είναι το θέμα και όχι η διαβίωση των κρατουμένων και η ασφάλεια των πολιτών. Για τη διαβίωση προβλέπεται μόνο αυστηροποίηση. Κι ας το περνάνε έτσι επικοινωνιακά. Η στόχευση είναι πολιτική. Για ένα γκαζάκι θα εκτίεις τουλάχιστον 20ετή ποινή» ισχυρίζεται ο Δημήτρης Κατσαρής και εξηγεί περαιτέρω:

«Στις άδειες η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό επιστροφής κρατουμένων, στην Ευρώπη (97,4%). Οι άδειες είναι θεσμοθετημένες στο πλαίσιο του σωφρονισμού. Αντί να συζητούμε το δικαίωμα της συζυγικής επαφής στους κρατούμενους – όπως ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης – καταργούνται οι άδειες, η εργασία, τα μαθήματα, κόβονται όλα τα δικαιώματα. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, λοιπόν,  ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, για παράδειγμα, ο οποίος είναι καταδικασμένος ισόβια για οικονομικό έγκλημα θα βγει νωρίτερα από έναν που καταδικάστηκε σε 20 χρόνια για τρομοκρατία ή που έχει διωχθεί με τον 187Α για γκαζάκι. Επίσης, δεν υπάρχουν προβλέψεις για νέα καταστήματα, στα ίδια σαθρά κτίρια θα βαφτίσουν πτέρυγες σε τύπου Γ. Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η ίδρυση εξωτερικής φρουράς φύλαξης, η οποία ανατίθεται στην ελληνική αστυνομία. Η φύλαξη θα γίνεται από ειδικές υπηρεσίες της αστυνομίας που υπάγονται στην αστυνομική διεύθυνση και όχι στο υπουργείο ενώ δεν υπάρχει διάταξη για τους όρους φύλαξης. Οι κανονισμοί επιχειρήσεων τακτικής και δράσης στην περιφέρεια θα είναι απόρρητοι. Οι αστυνομικοί αυτοί θα οπλοφορούν διαρκώς. Το νομοσχέδιο αλλάζει και εξαιρεί ασαφώς τη χρήση πολυβόλων όπλων, επιτρέπονται δηλαδή και παράνομα έως τώρα όπλα. Επιπλέον, η περίμετρος φύλαξης αποφασίζεται από τον αρχηγό της ελληνικής αστυνομίας, χωρίς να ορίζονται κριτήρια. Δηλαδή στον Κορυδαλλό μπορεί να αποφασίσει όλη την Αθήνα; Παράλληλα, νομοθετείται ο χαφιεδισμός, αφού όποιος δώσει πληροφορίες, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, απολύεται. Άλλο στοιχείο είναι ότι η απουσία δικηγόρου δεν εμποδίζει τη δίκη ενώ και η αίτηση προσφυγής σε β’ βαθμό κρίσης ισχύει μόνο σε βάρος του κατηγορούμενου. Αποφασίζει μόνο ο εισαγγελέας και την αντισυνταγματικότητα της διάταξης ο υπουργός».

Από τη δική της, διαφορετική, θέση και προσέγγιση η εγκληματολόγος Έφη Λαμπροπούλου, υποστηρίζει:

«Ενώ η ανάγκη διαχωρισμού των κρατουμένων ανάλογα με την επικινδυνότητα, τη βαρύτητα, το είδος του αδικήματος, το ποινικό παρελθόν και τη δικαστική κατάσταση του κρατουμένου ήταν μέχρι πρόσφατα σταθερό σημείο κριτικής από ειδικούς, οργανώσεις και ΜΜΕ  προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, τώρα οι ίδιες ομάδες αποδοκιμάζοντας το νομοσχέδιο φαίνεται να την παρακάμπτουν. Επίσης, η κοινωνική επανένταξη στον λόγο των προηγουμένων έχει χρησιμοποιηθεί επιλεκτικά, άλλοτε υποστηρίζεται ότι αποτελεί παρέμβαση στην προσωπικότητα του κρατουμένου, κι άλλοτε ότι αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Ο διαχωρισμός των κρατουμένων είναι αναγκαίος και μάλιστα συγκεκριμένων κατηγοριών από τους υπόλοιπους. Για παράδειγμα, είναι σκόπιμο οι νέοι που κρατούνται για τρομοκρατία να είναι μαζί με βαρυποινίτες και μέλη συμμοριών, πώς θα εξυπηρετηθεί η κοινωνική τους επανένταξη; Για ποια επανένταξη μιλάμε στις περιπτώσεις π.χ. κρατουμένων για παράνομη διακίνηση ανθρώπων, εκτελεστών της νύχτας; Ο ελληνικός Σωφρονιστικός κώδικας και οι σχετικές διατάξεις του ΠΚ και του ΚΠΔ είναι πρότυπα επιείκειας και φιλελεύθερης μεταχείρισης. Επομένως, ένας μετριοπαθής περιορισμός επισκέψεων, επικοινωνίας, αδειών, δεν θα ήταν καταστροφικός για την «κοινωνική επανένταξη» των κρατουμένων (άρ. 1 [11, 12, 13] ν/σ)».

Συνεχίζοντας, όμως το συλλογισμό της, η Έφη Λαμπροπούλου, διερωτάται: «Υπάρχουν όμως ερωτήματα και υπερβολές, τόσο στο νομοσχέδιο όσο και στην κριτική («Γκουαντάναμο» κ.ά.). Μπορεί ο εισαγγελέας να εκτιμήσει με ασφάλεια και την προσωπικότητα/επικινδυνότητα του καταδίκου ή υποδίκου (άρ. 1[7ε] σ/ν), έχει τις γνώσεις και την ικανότητα; Μήπως η ύπαρξη των νέου τύπου φυλακών οδηγήσει σε αύξηση των επιβαλλόμενων μακροχρόνιων ποινών; Θα υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας; H ρύθμιση της απόλυσης υπό όρο (άρ. 3 ν/σ) είναι εξαιρετικά ατυχής, και κυρίως δεν έχει έδαφος εφαρμογής: είναι ελάχιστοι οι κρατούμενοι, εάν υπάρχουν κιόλας, που να μένουν 20 έτη στη φυλακή. Το ίδιο ατυχής είναι και η ρύθμιση για τη μη χορήγηση αδειών. Οι άδειες θα πρέπει να αποτελούν επιβράβευση του κρατουμένου και όχι να χορηγούνται αυτοματοποιημένα (άρ.1 [13]), ειδικά σε ορισμένες κατηγορίες καταδίκων. Από την άλλη πλευρά, η ημιελεύθερη διαβίωση δεν εφαρμόζεται μέχρι τώρα με εξαίρεση τις αγροτικές φυλακές, προς τι η ειδική ρύθμιση (άρ. 1[14] ν/σ); Δυστυχώς όμως υπάρχουν και άλλα θέματα για τα οποία δεν σημειώνεται καμία πρόοδος κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, και γι’ αυτό υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει άλλη μια πληγή στο σωφρονιστικό σύστημα με τις φυλακές τύπου Γ. Κι αυτά είναι η έλλειψη στρατηγικού σχεδίου για τη διοίκηση του συστήματος των φυλακών, η έλλειψη αποτελεσματικού συστήματος εκθέσεων και εποπτείας και η ανεπαρκής διοίκηση του προσωπικού (CPT, επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη της ταπεινωτικής μεταχείρισης, 2006, 2012). Ο υφιστάμενος  υπερπληθυσμός και η σύνθεσή του ευνοεί τη βία, ενώ ο φόβος και αδυναμία του προσωπικού να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, αυξάνει την ανασφάλεια και μειώνει την αυτοεκτίμησή του, επιδρώντας αρνητικά στις σχέσεις του με τους κρατούμενους».

Επιτροπή Αγώνα Φυλακών

«Απέναντι στο νομοσχέδιο που μας καταδικάζει να παραμείνουμε κρατούμενοι για μια ζωή δίχως δικαιώματα και ελπίδα, βάζουμε τα σώματα και την ψυχή μας ως ασπίδα. Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει. Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι ανθρώπινες σκιές κλειδωμένες και ξεχασμένες στην απελπισία» «φωνάζουν» (αλλά ποιος ακούει) οι κρατούμενοι με ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα Φυλακών και ζητούν «την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ. Λέμε όχι στο ελληνικό Γκουαντάναμο, σε μια  φυλακή μέσα στη φυλακή, χωρίς άδειες, χωρίς επισκεπτήριο, χωρίς αύριο… Οι άδειες και αναστολές να αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατουμένων. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που ο κρατούμενος δικάζεται και τιμωρείται κάθε μέρα. Ενώ ο νόμος λέει ότι ο καθένας που έχει συμπληρώσει το 1/5 και τα 3/5 της ποινής του μπορεί να πάρει άδεια και αναστολή, παρ’ όλ’ αυτά οι κρατούμενοι περνούν ξανά και ξανά από την ιερά εξέταση των εισαγγελέων οι οποίοι χωρίς κανένα λόγο ή ενεργό πειθαρχικό απορρίπτουν τις αιτήσεις τη μία μετά την άλλη. Έτσι δημιουργούν κρατούμενους χωρίς ελπίδα και αναπαράγουν την εγκληματικότητα. Να εφαρμοστεί η ισονομία για όλους».

Εν τω μεταξύ ο Τάσος Θεοφίλου μέσα από τις φυλακές Δομοκού τοποθετήθηκε για την τρέχουσα απεργία πείνας κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας και ενάντια στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ΄:

Συμπέρασμα; Η Έφη Λαμπροπούλου καταλήγει τον προβληματισμό της με ερώτημα: «Οι πρόσφατοι θάνατοι του σωφρονιστικού υπαλλήλου Γεωργίου Τσιρώνη αφενός, και του κρατουμένου Ιλί Καρέλι αφετέρου, καθιστούν σαφές ότι η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Θα μπορέσουν τα νέου τύπου καταστήματα κράτησης να την αντιμετωπίσουν;».

Ενώ για τον Δημήτρη Κατσαρή «βρισκόμαστε μπροστά στην επιχείρηση δημιουργίας λευκών κελιών. Στόχος είναι οι ανυπάκουοι. Όποιος αντιστέκεται θα μπορούν να τον βαφτίζουν επικίνδυνο, τρομοκράτη και να τον στέλνουν για πάντα στις φυλακές τύπου Γ. Ανοίγει ο ασκός του Αιόλου».

Αλλά αυτό είναι όλο

Ζῶ στὴ φεγγοβολὴ 
ποὺ προχωράει 
ὁλόγιομα τὰ χέρια μου 
μὲ πόθους 
κι ὁ κόσμος εἶναι ὄμορφος πολὺ 
μοσκοβολάει.

Τὰ μάτια μου λιμπίστηκαν 
τὰ δέντρα 
τὰ δέντρα ποὺ γιόμισαν ἐλπίδες 
καὶ ντύθηκαν τὴ πράσινη στολὴ 
τὸ λιόχαρο δρομάκι προχωράει 
σ᾿ ὁλόδροσο χαλὶ  
κι ἀπ᾿ τὸ φεγγίτη μὲ καλεῖ
στὶς πράσινες νησίδες.

Κι οὔτε μυρίζομαι τὰ φάρμακα 
τ᾿ ἀναρρωτήριο πιὰ δὲ βρωμάει 
-θ᾿ ἀνοίξουν τὰ γαρούφαλα 
ἡ ὥρα ἡ καλή-

Τί τάχα ἂν εἶσαι φυλακή; 
Νὰ μὴ λυγᾶς! 
αὐτὸ εἶν᾿ ὅλο. 
Δὲν εἶναι ἄλλη συμβουλή.
(Ναζίμ Χικμέτ)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ποια σωτηρία του λαού;

Πηγή: αριστερό Blog / του Παναγιώτη Κακαλή

- Ούτε ένα ευρώ δεν μειώθηκε το χρέος από το κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων!...

- Σχεδόν μηδενικό το δημοσιονομικό όφελος από τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες στο δημόσιο!...

- Η κυριακάτικη αργία καταργείται «για να γίνει ελκυστικό το τουριστικό προϊόν» όπως επιθυμεί ο ΣΕΤΕ (μεγαλοξενοδόχοι).

Μπορεί να μην εκπλήσσουν ορισμένα στοιχεία και κυνικές ομολογίες που βλέπουν  το φως της δημοσιότητας για τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά «μαρτυράνε» πολλά για το «βαθύτερο νόημα» και τους στρατηγικούς στόχους του σχεδίου εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, με θριαμβευτή το κεφάλαιο, που υλοποιείται με «επιτυχία» μέχρι τώρα, ενώ αντίστοιχα είναι εξόχως διδακτικά για το πρόσημο και τους στόχους που πρέπει να έχει ένα πρόγραμμα φιλολαϊκής εξόδου από αυτή. Όμως,πρώτα τα στοιχεία.

Α. Το κούρεμα των ασφαλιστικών Ταμείων πήγε «στράφι»;  Είναι πράγματι εντυπωσιακή, όσο και κυνική, η αποκάλυψη που περιέχεται στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες η Τράπεζα της Ελλάδος με τίτλο «Το χρονικό της μεγάλης κρίσης 2008-2013», όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «η μείωση της αξίας των ομολόγων (σ.σ. όταν έγινε το PSI) που διακρατούσαν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία ή άλλοι φορείς (ύψους 16,2 δις ευρώ) δεν οδήγησε σε μείωση του χρέους, επειδή επρόκειτο για ενδοκυβερνητικό χρέος»! Στο ερώτημα που αβίαστα δημιουργείται «καλά, δεν το ήξεραν πριν από το κούρεμα (PSI) ότι επρόκειτο για ενδοκυβερνητικό χρέος;», η απάντηση είναι «ασφαλώς και το ήξεραν». Πιο ουσιαστική, όμως, είναι η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα: «τότε γιατί το έκαναν;» Απάντηση: Για να επισπεύσουν το θάνατο της κοινωνικής ασφάλισης και να ανοίξει ο (μονο)δρόμος στις ιδιωτικές συντάξεις, δηλαδή σε νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο.

Δύο ενδεικτικά στοιχεία που συνηγορούν στην εκτίμηση αυτή, ότι δηλαδή επρόκειτο για «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου»:

1. Η ομοσπονδία των εργαζόμενων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (ΠΟΠΟΚΠ) ανακοίνωσε τις προάλλες πως οι απώλειες των ταμείων εξαιτίας της κρίσης (υψηλή ανεργία, μείωση μισθών, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, αδήλωτη εργασία, κ.ά.) ανέρχονται στα 20 δις ευρώ. Δηλαδή, αν δεν είχε προηγηθεί το κούρεμα των αποθεματικών τους τα Ταμεία θα μπορούσαν να αντέξουν μέχρι τώρα! Και αυτό χωρίς να λογαριάσουμε τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών που είναι ένα μπόνους 1,2 δις στους εργοδότες, τη «σταδιακή απόσυρση» του κράτους από τις υποχρεώσεις του απέναντι στα Ταμεία κ.ο.κ.

2. Ήταν η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Γ. Προβόπουλος που σχεδόν αμέσως μετά το PSI βγήκαν να «κραυγάσουν» τη λύση στην κοινωνική ασφάλιση: Ιδιωτική ασφάλιση αν θέλετε να έχετε σύνταξη! Μιλώντας πριν από ένα ακριβώς χρόνο στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ο πρώην πλέον διοικητής της ΤτΕ δεν δίστασε να προτρέψει εργοδότες και εργαζόμενους να προχωρήσουν σε ιδιωτική ασφάλιση, αν θέλουν να έχουν αξιοπρεπή σύνταξη, επικαλούμενος μάλιστα ότι οι συντάξεις θα ξεπέσουν τα επόμενα χρόνια σε επίπεδα ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης. Αυτό «συμβαίνει σε όλες τις πλούσιες και πολιτισμένες χώρες»(!), ήταν η προκλητική δικαιολογία του.

Το συμπέρασμα είναι προφανές. Το σχέδιο για διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και εκχώρησής της στο κεφάλαιο υπήρχε πολύ πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και σίγουρα δεν έφταιγαν οι συντάξεις για το κρατικό χρέος. Το κούρεμα λοιπόν των ασφαλιστικών ταμείων δεν πήγε «στράφι». Έπιασε «τόπο», αφού έδωσε μεγάλη ώθηση στην υλοποίηση του στρατηγικού στόχου, την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων. Το σχέδιο βρίσκεται πλέον στην τελική του φάση. Το θάνατο των συντάξεων προανήγγειλε η κυριακάτικη «Καθημερινή» διαπιστώνοντας στην πρώτη σελίδα της «Δεν θα φτάνουν τα χρήματα για συντάξεις το 2016»(!). Στο σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει μάλιστα ότι «η περιουσία των ταμείων συντάξεων, εξαιρουμένων του ΝΑΤ και του ΟΓΑ, δεν υπερβαίνει πλέον το ποσό των 4,5 δις ευρώ». Αποστολή εξετελέσθη...

Περιττή, ίσως, σημείωση: Αντίθετα, τις τράπεζες που ήθελαν να τις σώσουν, φρόντισαν να καλύψουν τη ζημιά τους από το  (PSI) με 50 δις από το δάνειο που πήραν από τους εταίρους και το οποίο ήδη έχουν μεταφέρει στο κρατικό χρέος, δηλαδή στις πλάτες του λαού.

Β. Μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δίχως «δημοσιονομικό όφελος»! Αυτό ακριβώς ομολογούν τα επίσημα στοιχεία, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν προκαλούν καμία έκπληξη, αφού το αποτέλεσμα αυτό ήταν γνωστό και δεδομένο πριν ξεκινήσει το προγκρόμ στο δημόσιο. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας «η καθαρή δημοσιονομική εξοικονόμηση» που θα υπάρξει την περίοδο 2013-2018 από τις «παρεμβάσεις» στο δημόσιο, δηλαδή από την ένταξη 25.669 υπαλλήλων σε καθεστώς διαθεσιμότητας, την αποχώρηση (διάβαζε απόλυση) 15.000 υπαλλήλων από το δημόσιο τομέα και την υλοποίηση 15.000 νέων προσλήψεων, ανέρχεται σε 100 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή λιγότερα από 20 εκατομμύρια το χρόνο!  Μόνο όμως η «διάσωση» του Μεγάρου Μουσικής έχει στοιχίσει ήδη 200 εκατομμύρια, για να μην αναφερθούν και τα 300 εκατομμύρια σε «επενδύσεις» που έγιναν στο Μέγαρο τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι αλήθεια πως υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχαν παραδεχτεί στο παρελθόν ότι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν μειώνουν το έλλειμμα ή το χρέος και τις απέδιδαν στις «ιδεοληψίες» των τροϊκανών. Εξάλλου, όπως αποδεικνύουν και τα επίσημα στοιχεία, ο μνημονιακός στόχος για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 μέχρι το τέλος 2015, επιτεύχθηκε και με το παραπάνω δίχως απολύσεις και μάλιστα πολύ πριν από το χρονοδιάγραμμα. Όπως ανέφερε την περασμένη βδομάδα ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης από τα τέλη του 2009 έως το Μάρτη του 2014 η απασχόληση στο Δημόσιο Τομέα έχει συρρικνωθεί κατά 27% (247.678 λιγότεροι μισθοδοτούμενοι)! Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που είχε παρουσιάσει ο ίδιος στη Βουλή κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού, ο συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων τον περασμένο Νοέμβρη ήταν 681.392, από τους οποίους τακτικό προσωπικό ήταν 603.355. Ο αντίστοιχος συνολικός αριθμός απασχολούμενων στο δημόσιο, στο τέλος του 2009, ήταν περίπου 913.000 υπάλληλοι. Με άλλα λόγια η απασχόληση στο δημόσιο μειώθηκε κατά περίπου 20%.

Την ίδια στιγμή, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν συνεισφέρει και μάλιστα σημαντικά για να υπάρξει «δημοσιονομικό όφελος», μέσω της άγριας σφαγής των μισθών: Η δαπάνη για τους μισθούς στη δημόσια διοίκηση, σύμφωνα με τον ίδιο υπουργό, εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο τέλος του 2014 στα 15,754 δις ευρώ ή 8,61% του ΑΕΠ από (24,5 δις ή 10,6% του ΑΕΠ για το 2009). Δηλαδή, μειώθηκε κατά 35,7%(!) ή κατά 8,7 δις ευρώ.

Γιατί λοιπόν επιμένουν στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Πρώτον και σημαντικότερο, για «να σπάσει το ταμπού» της σταθερής και κανονικής (με ωράριο) εργασίας στη λαϊκή συνείδηση. Το είχε διακηρύξει απερίφραστα ο ίδιος ο Α. Σαμαράς μιλώντας στην περσινή Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ: «Προωθούμε συνεχώς τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και σπάμε ταμπού δεκαετιών: Ήδη, για φέτος προγραμματίζονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων απόλυτα συμβατές με το Σύνταγμα και το υφιστάμενο νομικό καθεστώς», καυχήθηκε ανερυθρίαστα.

Δεύτερον, δεν μπορούν να υπάρχουν «νησίδες εργασιακής σταθερότητας» που θα αποτελούν «αρνητικό προηγούμενο» για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Η κατάργηση «του ταμπού της μονιμότητας» στο δημόσιο τομέα συνδέεται άρρηκτα με το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα. Η κατάργηση της μονιμότητας πάει χέρι χέρι με την κατάργηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την εκάστοτε κυβέρνηση, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και την αντικατάστασή τους από τις ατομικές συμβάσεις και τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση της κρατικής εγγύησης στις συντάξεις, την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας, κ.ά. Με άλλα λόγια, ο λαός δεν πρέπει να έχει εγγυημένα δικαιώματα πουθενά, ακριβώς για να υποταχτεί γρηγορότερα και πιο σίγουρα στο καθεστώς του κεφαλαίου, το οποίο ταυτόχρονα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του.

Γ. Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τα «μάτια» του ΣΕΤΕ!  “Δεν νοείται ελκυστικό τουριστικό προϊόν πόλης, χωρίς τη δυνατότητα ανοικτών μουσείων και καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, επτά μέρες τη βδομάδα»(!). Το σαθρό αυτό επιχείρημα επικαλέστηκε με περισσή θρασύτητα ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) Α. Ανδρεάδης, διαμηνύοντας στην κυβέρνηση να μην τολμήσει να εξαιρέσει το κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από τις περιοχές που θα εφαρμοστεί «πιλοτικά» η πλήρης απελευθέρωση της λειτουργίας όλων των καταστημάτων, καταργώντας οριστικά την κυριακάτικη αργία. Η κυβέρνηση βέβαια βαδίζει ολοταχώς προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά μετά τον ανασχηματισμό επιχείρησε δια στόματος Γιακουμάτου να αναβάλει για ένα χρόνο την εφαρμογή του μέτρου για Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αναλογιζόμενη το πολιτικό κόστος. Οι μεγαλοξενοδόχοι όμως, που έχουν χαρακτηριστεί ως «κουκουλοφόροι της τρόικας» από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δεν θέλουν να αφήσουν κανένα περιθώριο ελιγμών στην κυβέρνηση. Επείγονται να ολοκληρωθεί το σχέδιο που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε ένα παράδεισο για τις επιχειρήσεις τους, με τους εργαζόμενους να μεταβάλλονται σε σύγχρονους είλωτες και το λαό στα γόνατα. «Τα πάντα στη χώρα πρέπει να υπηρετούν τον τουρισμό», είναι το δόγμα τους και γι’ αυτό επιτίθενται λυσσαλέα σε ό,τι αναπνέει, ζει και κινείται στην επικράτεια χωρίς την άδεια των βαρόνων της δήθεν «βαριάς βιομηχανίας». Τόσο «βαριά» είναι η βιομηχανία του τουρισμού, ώστε η άμεση συνεισφορά του στο ΑΕΠ είναι 7%(!). Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι οι εκπρόσωποι των μεγαλοξενοδόχων έχουν αποτελέσει την «αιχμή του δόρατος» για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την καταστολή των διαδηλώσεων και την απαγόρευση των απεργιών που δήθεν χαλάνε τη «διεθνή εικόνα της χώρας» και κάνουν ζημιά στον τουρισμό. Αντίθετα, σύμφωνα με τους ίδιους, την εικόνα της χώρας τη βελτιώνει... η καταστροφή των δασών, του αιγιαλού, των ποταμών ή των λιμνών προκειμένου να κτιστούν ή να επεκταθούν τα πεντάστερα all inclusive ξενοδοχεία και βέβαια η λειτουργία τους ως εργασιακά κάτεργα.

Συμπερασματικά

-Όσο προχωράει η εφαρμογή των μνημονίων και η χώρα μετατρέπεται σε μια «κανονική χώρα», δηλαδή σε μια προστατευμένη ζώνη «αειφόρου» κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι καμία ελπίδα δεν υπάρχει να επανέλθει ο λαός στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από την κρίση, ή αλλιώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επαληθευτεί το συνειδητό ψέμα του Α. Σαμαρά πως «το 2020 η Ελλάδα θα έχει ανακτήσει πλήρως το βιοτικό επίπεδο που είχε πριν από την κρίση».

Οι ίδιοι οι εκτελεστές του μνημονίου ομολογούν πλέον κυνικά ότι πολλά από τα «ακραία» και «παράλογα» μέτρα του μνημονίου δεν είχαν βέβαια στόχο την αντιμετώπιση «των δημοσιονομικών ελλειμμάτων» και της «κρίσης χρέους», αλλά ήταν ευθύς εξαρχής ενταγμένα στο σχέδιο διάσωσης του κεφαλαίου φορτώνοντας εξ ολοκλήρου τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού, μέσω της δραστικής συμπίεσης του λεγόμενου εργατικού κόστους, της ισοπέδωσης των εργασιακών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, του «κράτους πρόνοιας», της ατέλειωτης φοροληστείας, των σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων. Πρόκειται, βέβαια, για μονόδρομο που επιβάλλεται από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού, ο οποίος για να βγει από την κρίση του προετοιμάζοντας την επόμενη, σπρώχνει πιο βαθιά τους λαούς στην εξαθλίωση.

-Ταυτόχρονα γίνεται ολοφάνερο ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση χωρίς μετωπική σύγκρουση με την εγχώρια αστική τάξη και τους ξένους συμμάχους της (ΕΕ-ΔΝΤ). Η ζημιά και τα τετελεσμένα που έχουν δημιουργηθεί σε βάρος του λαού από την εφαρμογή των μνημονίων είναι τόσο βαθιά και οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις τόσο σαρωτικές, ώστε βάζουν με επιτακτικό τρόπο, πράγμα αδιανόητο πριν από την κρίση, το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Συνειδητοποιείται από ολοένα και περισσότερους πως για να ανακοπεί η ιλιγγιώδης πορεία προς την απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και πολύ περισσότερο για να υπάρξει κάποια ελάχιστη βελτίωση στην κατάστασή του, χρειάζεται να ηττηθούν και να ανατραπούν «οι πάνω». Δεν πρόκειται όμως να ανατραπούν αν δεν υπάρξει «από τα κάτω» μια οργανωμένη πλειοψηφία που θα επιτελέσει αυτό το έργο, γνωρίζοντας βαθιά «πού» θέλει να πάει και «πώς» θα το καταφέρει.

 Μια κυβέρνηση της αριστεράς δίχως να βάλει καθαρά στο στόχαστρο την εξουσία της αστικής τάξης και των συμμάχων της και δίχως να αποφασίσει να πλήξει καίρια τους πυλώνες της μέσω της υλοποίησης ενός μεταβατικού προγράμματος σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, δημοκρατική κατεύθυνση, δεν πρόκειται να εφαρμόσει κανένα πρόγραμμα σωτηρίας του λαού. Θα καταντήσει να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και να γυρίσει το κίνημα πολλές δεκαετίες πίσω.

«Αν υλοποιούσαμε στη Γερμανία ή στη Γαλλία τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ελλάδα, θα είχε γίνει εξέγερση στη βόρεια Ευρώπη», αποφάνθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας για τις ευρωεκλογές ο (επικρατέστερος) υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ. Γενικότερα περισσεύουν τα εγκώμια των αξιωματούχων της ΕΕ για την «υπομονή» και την «ωριμότητα» που έχει δείξει ο ελληνικός λαός τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι οι ίδιοι που στην αρχή της κρίσης, όταν ο ελληνικός λαός βρισκόταν στους δρόμους, τις πλατείες και γενικότερα ήταν στο προσκήνιο, έτρεμαν για γενικότερη «ανάφλεξη» στην ΕΕ και έβλεπαν έντρομοι το φάντασμα της εξέγερσης. Ας μη βιάζονται να θριαμβολογήσουν. Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα..

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ