Οι "κατηγορίες" των φασιστών, τιμή για τους αγωνιστές

Ο Θάνος Τζήμερος, όσο και να προσπαθεί να καταγραφεί ως γραφικός διασκεδαστής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι παρά ένας ακραιφνής υποστηρικτής φασιστικών πρακτικών, πολιτικών και μεθοδεύσεων.

Το αποδεικνύει συχνά-πυκνά με φασιστικές τοποθετήσεις, προπηλακισμούς, επιθέσεις εναντίον αριστερών. Τώρα ξεπέρασε κάθε όριο: στοχοποιεί δημόσια δικηγόρους, οι οποίοι έχουν αναλάβει υποθέσεις ανθρώπων που διώκονται λόγω της συμμετοχής τους σε κινήματα, αγωνιστών που αντιστέκονται ενάντια στην κυβερνητική –κρατική – εργοδοτική – φασιστική βία. Ξιφουλκεί με παραληρηματικό, όσο και ασφαλίτικα μεθοδικό τρόπο εναντίον όσων όχι απλώς κάνουν τη δουλειά τους, αλλά και στέκονται δίπλα σε όσους και όσες σηκώνουν ανάστημα στα αφεντικά του.

Οι Τζήμεροι είναι οι καθημερινοί σύμμαχοι του κράτους που δολοφονεί, είναι οι φύλαρχοι των απολογητών των μνημονιακών πολιτικών, λένε όσα δεν τολμάει να πει ο «αριστερός» διαχειριστής της εξουσίας. Εδώ και μερικά χρόνια έχουν έρθει στην επιφάνεια, γιατί το σύστημα τους έχει απόλυτη ανάγκη. Πίσω από τη γραφικότητά τους, κρύβεται το απαίσιο πρόσωπο κάθε απολυταρχίας, κάθε έμμισθου υπηρέτη της εξουσίας. Τέτοιες πρακτικές είναι κομμάτι της τρομοκρατικής επίθεσης του κεφαλαίου και του κράτους στην ανεξάρτητη εργατική, λαϊκή και νεολαιίστικη δράση αντίστασης στη βάρβαρη επίθεση που δέχεται και διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων.

Η λεπτή γραμμή που διατρέχει όλο τον κόσμο του αγώνα, είναι η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα, ιδανικά που προφανώς και είναι ξένα σε τύπους σαν τον εν λόγω.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χώρος που έχει επίσης στοχοποιηθεί επανειλημμένα από το συγκεκριμένο άτομο, στέκεται πλάι στους αγωνιστές που δέχονται την επίθεσή του. Δηλώνει ότι είναι τιμή για την ίδια που αγωνίστριες και αγωνιστές όπως η Αλέκα Ζορμπαλά, που είναι η πρώτη από πολλούς στοχοποιηθέντες από τον Θάνο Τζήμερο, έχουν συμβάλλει μαζί της στην πάλη για τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών κι έχουν κοσμήσει επανειλημμένα τα ψηφοδέλτιά της.

Δηλώνουμε ξεκάθαρα:
Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες.
Θα είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια άλλη κοινωνία, στην οποία απόψεις και πρακτικές, όπως του Θ. Τζήμερου και των συνοδοιπόρων του θα ανήκουν στην προΐστορια της ανελευθερίας, της καταπίεσης και του σκοταδισμού.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

«Πρωθυπουργός έγινα εγώ. Εσύ;»

Πηγή: ΠΡΙΝ

Καταπέλτης ο Τσίπρας εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη: «Θα ήταν δικαιολογημένο από έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν ανήκει σε πολιτικό τζάκι, να έχει μια μικρή οίηση που κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός στα σαράντα του»! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την αποστόμωσε την κόρη του Μητσοτάκη ο Αλέξης με την αλαζονεία του. Αυτό όμως είναι το ζήτημα; Το ότι ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός, ενώ η Ντόρα απέτυχε παρόλο που ήταν από μεγάλο τζάκι να καθίσει στον πρωθυπουργικό θώκο; Δεν είναι δηλαδή ζήτημα ποια πολιτική ασκεί ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός, αν είναι φιλολαϊκή ή αν συνεχίζει την εξουθένωση του ελληνικού λαού που άρχισε με τον Γιωργάκη Παπανδρέου και συνεχίστηκε με τους Σαμαρά και Βενιζέλο;

Ο Τσίπρας μπορεί να αισθάνεται «μια μικρή οίηση» – δηλαδή μια μικρή έπαρση, μια μικρή αλαζονεία – αν μοιάζει με τον Γιωργάκη Παπανδρέου, ο οποίος είναι επίσης από το μεγαλύτερο πολιτικό τζάκι της πατρίδας μας, αλλά ο λαός τον έδιωξε κλοτσηδόν από την πρωθυπουργία και τον πέταξε μάλιστα και εκτός Βουλής για να απαλλαγεί οριστικά και αμετάκλητα από αυτόν;

Δεν θα ήταν καλύτερα, αν μπορούσε ο Τσίπρας να αισθανθεί «οίηση» για κάποιο φιλολαϊκό έργο;

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Για το νέο καθεστώς των πλειστηριασμών

Για το νέο καθεστώς των πλειστηριασμών με το νόμο 4346/2015 και τις επιπτώσεις του

Η αντικαπιταλιστική αριστερά και το λαϊκό κίνημα είναι άμεση ανάγκη να οργανώσει τη συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση του δικαιώματος στη στέγαση και να αποδομήσει την προπαγάνδα της κυβέρνησης που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, εγκολπώνεται στοιχεία ακραίας αντιδραστικής οπτικής και προσπαθεί να συσκοτίσει τις συνέπειες της ταξικής πολιτικής της. 

Το προηγούμενο διάστημα, από το 2008 μέχρι το τέλος του 2014 νομοθετικές ρυθμίσεις καθόριζαν από χρόνο σε χρόνο ένα γενικό πλαίσιο αναστολής πλειστηριασμών από τράπεζες της κύριας κατοικίας για «προστασία» από τις μνημονιακές συνέπειες. Αντίθετα, επιτρεπόταν (αν και δεν γινόταν σωρηδόν) οι πλειστηριασμοί κατοικιών από εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, εκτός από ένα μικρό χρονικό διάστημα του 2015, λόγω capital control. Παράλληλα, με το Ν. 3869/2010 (Κατσέλη), υπήρχε δυνατότητα προσφυγής δανειοληπτών από συγκεκριμένες κατηγορίες για ρυθμίσεις δανείων και προστασία από πλειστηριασμούς της κύριας κατοικίας. Από 1/1/2015 έχει καταργηθεί και δεν ανανεώθηκε με οποιοδήποτε τρόπο η γενική προστασία από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας των τραπεζών, αλλά, υπήρξε ένα άτυπο μορατόριουμ μεταξύ κυβέρνησης και συστημικών τραπεζών για μη εκτέλεση πλειστηριασμών κύριας κατοικίας που ίσχυσε σε γενικές γραμμές, εξαιρουμένων των υποθηκών των κόκκινων δανείων της Proton Bank που εκπλειστηρίαζε ο οίκος Price Water House. Ενώ, έληξε οριστικά και η αναστολή των πράξεων  αναγκαστικής εκτέλεσης-όπως οι πλειστηριασμοί- που είχαν σταματήσει λόγω των capital controls, παρά ότι αυτοί παρατείνονται. 

Από τις 20/11/2015 με το νέο καθεστώς δίνεται η δυνατότητα στις τράπεζες να βγάζουν πιο εύκολα και γρήγορα σε πλειστηριασμό τις κύριες κατοικίες δανειοληπτών. Με το νόμο 4346, που τροποποιεί το Ν. Κατσέλη, αλλάζουν οι όροι και οι προϋποθέσεις με τόσο αυστηρά κριτήρια, που στην πραγματικότητα κατεδαφίζεται η όποια προστασία φυσικών προσώπων από τους πλειστηριασμούς τραπεζών για την κύρια κατοικία οφειλέτη υπήρχε προηγούμενα. Ο νέος νόμος αποτελεί απαίτηση των δανειστών που έγινε αποδεκτή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είχε προβλεφτεί από το νόμο 4334/16.7.2015 («αποφασιστική δράση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια»), από το Ν. 4336/14.8.2015 -3^ο μνημόνιο- («επιτάχυνση τακτοποίησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων με εξάλειψη περιττών νομικών ή άλλων εμποδίων για την εξυπηρέτηση και τη διάθεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων») και αποτέλεσε προαπαιτούμενο για την καταβολή δόσης 2 δις € του δανείου.  Το σχετικό άρθρο του νόμου έχει τίτλο τροποποίηση νόμου και προστασία κύριας κατοικίας, αλλά στην ουσία πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών από τράπεζες και αυτό γιατί :

Καθορίζεται ότι ο δανειολήπτης, που δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο του και συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις ένταξης στο Ν. Κατσέλη, πρέπει να υποβάλλει στο δικαστήριο αίτηση μέχρι τις 31/12/2018 για να μη βγει η πρώτη κατοικία του σε πλειστηριασμό και για να δικαιωθεί, πρέπει να πληρούνται σωρευτικά όλα τα παρακάτω κριτήρια :

1. Το σπίτι του να είναι η κύρια κατοικία του.
2. Το μηνιαίο διαθέσιμο οικογενειακό του εισόδημα να μην  υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσαυξημένες κατά 70%. Αυτό, με τα σημερινά δεδομένα, σημαίνει ότι για ένα άτομο είναι μέχρι 1.159,4 ευρώ, για ένα ζευγάρι 1.972 ευρώ, για ένα ζευγάρι με ένα παιδί 2.448 ευρώ, για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά μέχρι 2.924 ευρώ και για ένα ζευγάρι με τρία παιδιά 3.400 ευρώ.
3. Η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης να μην υπερβαίνει τις 180.000 ευρώ για άγαμο οφειλέτη, προσαυξημένη κατά 40.000 ευρώ για τον έγγαμο οφειλέτη και κατά 20.000 ευρώ ανά τέκνο, και μέχρι τρία τέκνα, δηλαδή για 5μελή οικογένεια, η αντικειμενική αξία φθάνει έως τις 280.000 ευρώ.
4. Ο δανειολήπτης να χαρακτηρίζεται από την Τράπεζα συνεργάσιμος κατά το χρόνο της αρχικής καθυστέρησης του δανείου κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών. Να σημειώσουμε ότι ο Κώδικας Δεοντολογίας συντάχτηκε από την Τράπεζα Ελλάδος και ορίζει το ποιος είναι συνεργάσιμος με μια σειρά όρων, μεταξύ των οποίων «να είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία, να ανταποκρίνεται με ειλικρίνεια και σαφήνεια σε κλήσεις, να  ορίσει και ένα φίλο ή συγγενή για επικοινωνία με την τράπεζα…». Όρων η τήρηση των οποίων κρίνεται από την ίδια την τράπεζα.  Να σημειώσουμε εδώ ότι σύμφωνα με το Κώδικα Δεοντολογίας μετά τις 15/12/2015, αν μια δόση αποπληρωμής δανείου έχει καθυστερήσει για πάνω από 30 μέρες, τότε η Τράπεζα μπορεί να στείλει ειδοποίηση που να ορίζει προθεσμία 15 ημερών για να δοθούν στοιχεία, που αν δεν δοθούν μέσα στην προθεσμία, ξαναστέλνει επιστολή και αν δεν υπάρξει ικανοποιητική απάντηση, παύει ο δανειολήπτης να χαρακτηρίζεται συνεργάσιμος και μπορεί η Τράπεζα άμεσα να ξεκινήσει  τη διαδικασία πλειστηριασμού.
5. Να μπορεί με συνέπεια να πληρώνει δόσεις του δανείου του, σύμφωνα με τη «μέγιστη δυνατότητά» του. Η μέγιστη δυνατότητα του δανειολήπτη για το ποσό των δόσεων του, αποφασίζεται από δικαστήριο, που συνυπολογίζει «η τράπεζα να μην βρεθεί σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν που θα βρισκόταν αν έβγαζε το σπίτι σε πλειστηριασμό». Ο προσδιορισμός του ποσού που θα λάμβανε η τράπεζα σε περίπτωση πλειστηριασμού (ο οποίος πλέον θα γίνεται με βάση την εμπορική αξία που καθορίζει η τράπεζα) και ο προσδιορισμός της ενδεχόμενης ζημιάς θα καθοριστούν από την Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι 30/12/2015. (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει). 

Όσο για την πολυδιαφημιζόμενη προστασία των πιο «ευάλωτων ομάδων», όπως φαίνεται και από τις παρακάτω προϋποθέσεις, είναι φούμαρα.

Αν ο δανειολήπτης έχει αδυναμία να πληρώνει το ύψος των δόσεων, τότε μπορεί να υποβάλλει αίτηση στο δικαστήριο για να συμπληρώνει το ελληνικό δημόσιο το ποσό που θα ορίζεται, όπως περιγράφεται παραπάνω, για την κάλυψη της απαίτησης αποπληρωμής της τράπεζας. Αλλά για να αποφασιστεί αυτό, τα κριτήρια είναι επί πλέον : α. το μηνιαίο διαθέσιμο οικογενειακό του εισόδημα να υπολείπεται ή να είναι ίσο των εύλογων  δαπανών διαβίωσης. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, όπως ορίζονται από την ΕΛΣΤΑΤ, το μηνιαίο εισόδημα αυτό είναι για έναν άγαμο μέχρι 682 ευρώ, για ένα ζευγάρι μέχρι 1.160 ευρώ, για ένα ζευγάρι με ένα παιδί έως 1.440 ευρώ, για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά έως 1.720 ευρώ και για ένα ζευγάρι με τρία παιδιά έως 2.000 ευρώ, β.  η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας του να μην υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ για τον άγαμο προσαυξημένη κατά 40.000 για τον έγγαμο και κατά 20.000 για κάθε παιδί μέχρι τρία. Αυτή όμως, η κάλυψη από το δημόσιο που θα δίνει τα λεφτά στις τράπεζες για τις πιο ευάλωτες ομάδες, μπορεί να γίνεται μόνο για 3 χρόνια. Μετά στον Καιάδα και θα χρωστά και το ποσό στο δημόσιο, όπως ορίζει σαφώς ο νόμος. 

Η δήθεν προστασία χάνεται και για τις δύο κατηγορίες ακόμα και στο ενδιάμεσο διάστημα, αν ο οφειλέτης καθυστερεί πληρωμές τόσες ώστε το ύψος τους υπερβαίνει ποσό 3 δόσεων το χρόνο. Η τράπεζα εντός 4 μηνών προσφεύγει στο δικαστήριο για να εκπέσει ο δανειολήπτης από τη ρύθμιση και μετά μπορεί να προχωρήσει σε διαδικασία των μέτρων της αναγκαστικής εκτέλεσης.

Χαρακτηριστικό ότι η προστασία παρέχεται στις τράπεζες και όχι στους δανειολήπτες, είναι ότι ο νόμος ορίζει πως αν κάποιος καταφέρει να πουλήσει το σπίτι του, που είναι υποθηκευμένο και το ποσό πώλησης είναι μεγαλύτερο από το υπόλοιπο των δόσεων που έχει συμφωνηθεί να καταβάλει, τότε η Τράπεζα παίρνει εκτός από το υπόλοιπο και τα μισά από τα επιπλέον λεφτά. 

Αυτός ο νόμος τροποποιεί τον Ν. 3869/2010 (λεγόμενο νόμο Κατσέλη), για μειώσεις των δόσεων ή και διαγραφή μέρους του χρέους, με τον οποίο έχουν  προσφύγει περίπου 170.000 δανειολήπτες. Από όσες υποθέσεις έχουν συζητηθεί μέχρι σήμερα 78% των αιτήσεων έγιναν δεκτές και 22% απορρίφθηκαν. Ενώ, για όσους δεν είχε ακόμα εκδικαστεί η αίτησή τους πλήρωναν χαμηλά ποσά μέχρι την οριστική δίκη και δεν μπορούσε να βγει το σπίτι σε πλειστηριασμό. Σε τυχόν απόρριψη της αίτησής τους παύει η προστασία και μετά θα πρέπει να προσφύγει σε νέες νομικές ενέργειες. Οι δανειολήπτες που έχουν προσφύγει με το Ν. Κατσέλη και εκκρεμεί η οριστική εκδίκαση της αίτησής τους μέχρι 30/5/2016, πρέπει να υποβάλουν στο δικαστήριο επικαιροποιημένα στοιχεία. Επίσης, μπορούν όσοι θέλουν να κάνουν αίτηση υπαγωγής στο Ν. Κατσέλη μέχρι το τέλος του χρόνου για να έχουν τις ρυθμίσεις πριν τον τελευταίο νόμο. 

Ο αριθμός όσων θίγονται από τις νέες ρυθμίσεις θα πολλαπλασιαστεί άμεσα, γιατί με τις επικείμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό για μείωση των συντάξεων, τη διατήρηση της υψηλής ανεργίας, τις περικοπές μισθών και την απλήρωτη εργασία, το κτύπημα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς και των επαγγελματοβιοτεχνών, ο αριθμός όσων δεν έχουν να πληρώνουν δάνεια θα αυξηθεί κατακόρυφα. Οι πλειστηριασμοί είναι προετοιμασμένοι για τους παλιούς κόκκινους δανειολήπτες και σχεδιασμένα θα προχωρήσουν και για τους νέους. Ενώ, είναι πιθανόν από τις αρχές του νέου χρόνου η κυβέρνηση να προχωρήσει και στις τελευταίες νομοθετικές και τεχνικές ρυθμίσεις για τη διεξαγωγή ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.

Ενδεικτική του πως μεθοδεύουν την άμβλυνση των εντυπώσεων είναι η παρουσίαση του νέου νόμου από τα ΜΜΕ. Υιοθέτησαν την κυβερνητική προπαγάνδα του πόσοι θίγονται με ποσοστά και όχι με αριθμούς. Οι δανειστές ζήταγαν προστασία χαμηλότερου ποσοστού δανειοληπτών και οι κυβερνητικοί πέτυχαν τη δήθεν προστασία υπό προϋποθέσεις για το 35%+25%. Η πραγματικότητα είναι ότι τα κριτήρια για το εισόδημα και την αξία της κατοικίας καλύπτουν δυνητικά, σύμφωνα με τα στοιχεία τους, για την πρώτη περίπτωση περίπου 81.000 «κόκκινους» δανειολήπτες και περίπου 58.000 νοικοκυριά από τις ευάλωτες ομάδες, αλλά και αυτοί οι 139.000 είναι υπό την αίρεση του χαρακτηρισμού ως συνεργάσιμου και της καταβολής της δόσης της ρύθμισης. Σύμφωνα, όμως, με τα δικά τους στοιχεία,  τα κόκκινα δάνεια όλων των κατηγοριών είναι 430.000 και πίσω τους βρίσκονται υποθηκευμένες κατοικίες. Ήδη είναι έτοιμα από τις τράπεζες για το στάδιο των πλειστηριασμών 160.000 σπίτια, που οι πλειστηριασμοί τους είχαν μπλοκάρει, λόγω της αναστολής των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας. Σημειωτέον ότι για τους πλειστηριασμούς που θα ξεκινήσουν από 1.1.2016 θα ισχύει ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με τον οποίο η όλη διαδικασία επισπεύδεται δραματικά και κυρίως η αξία των ακινήτων, που βγαίνουν σε πλειστηριασμό θα είναι η εμπορική και όχι όπως μέχρι τώρα η αντικειμενική και μάλιστα η εμπορική θα καθορίζεται από τις τράπεζες. Με αποτέλεσμα να βγαίνουν σε πλειστηριασμό σπίτια με ευτελείς τιμές, να χάνεται το σπίτι και να παραμένει χρέος στον οφειλέτη. Ακόμα, όμως και με τη χρήση των ποσοστών τους, φαίνεται ότι 4 στους 10 κινδυνεύουν σήμερα να χάσουν το σπίτι τους και αυτό θα αυξηθεί αύριο. Το ποσοστό είναι θηριώδες κοινωνικά και σαν τέτοιο  χρειάζεται να προβάλλεται  - αντιμετωπίζεται, ανατρέποντας την προπαγάνδα τους.

Συνολικά, όμηροι των τραπεζών γενικά είναι τα  1.600.000 νοικοκυριά, που έχουν δάνεια κάθε είδους (στεγαστικά, επισκευαστικά, καταναλωτικά, κ.α.), από αυτά 800.000 νοικοκυριά έχουν στεγαστικά δάνεια. Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών πρόβλημα κανονικής εξυπηρέτησης των δανείων αντιμετωπίζουν σχεδόν 3 στα 4 νοικοκυριά (78%) και πληρώνουν με δυσκολία τις μηνιαίες δόσεις. Ενώ, ακόμα και μεταξύ του 2010-2013, τα 3 στα 10 νοικοκυριά (29%) αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε διακανονισμό του δανείου τους.

Φανερό είναι ότι μπαίνουμε στην περίοδο κατεδάφισης του δικαιώματος στέγασης, ξεκινώντας από την ιδιόκτητη κατοικία. Οι μεθοδεύσεις για να περάσει το νέο καθεστώς θα συνυπολογίσουν τρόπους για απορρόφηση της κοινωνικής αναταραχής (έναρξη με κραυγαλέες περιπτώσεις μεγαλοοφειλετών από πλειστηριασμούς μεγάλης αξίας ακινήτων τους, καθυστέρηση για τα υπόλοιπα, κλπ.) και μπορεί να ακολουθήσουν διαφορετικές μορφές:

• να ζητήσουν από τον οφειλέτη να τους μεταβιβάσει την κυριότητα και η δόση να μετατραπεί σε ενοίκιο. Αν δεν πληρώνεται το ενοίκιο έρχεται η έξωση, ενώ αν αποπληρωθεί το χρέος, το ακίνητο δεν θα ανήκει στο νοικοκυριό,
• να μεταπωλήσουν το δάνειο και μαζί το υποθηκευμένο σπίτι στα κερδοσκοπικά κεφάλαια που καραδοκούν. Όσον αφορά τα επιχειρηματικά, αυτό προετοιμάζεται, ενώ για τα στεγαστικά, σύμφωνα με το Σταθάκη «για να συμβεί, χρειάζεται να αλλάξει η νομοθεσία», πιθανό με βάση τις πρακτικές δανειστών – κυβέρνησης. Οι τράπεζες, εξάλλου, ελέγχονται πλέον μετά την ανακεφαλαιοποίση από ιδιωτικά κεφάλαια, καθώς και οι διοικήσεις τους. Έτσι, και η κυβερνητική προπαγάνδα θα επιδιώκει να  μεταθέσει την πολιτική ευθύνη της στην απληστία των αδίστακτων τραπεζών.
• να προχωρήσουν αρχικά σε μαζικές κατασχέσεις και σταδιακά για παραδειγματισμό σε πλειστηριασμούς και εξώσεις. Παρότι οι τράπεζες δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρονται για ένα 2άρι ή 3άρι σε λαϊκή γειτονιά, μπορούν χωρίς ενδοιασμούς να το βγάλουν σε πλειστηριασμό, ώστε να τρομοκρατήσουν για να σπεύδουν όλοι να πληρώνουν με θυσίες τις δόσεις των δανείων.

Τα κοράκια των distress funds, που έχει μαζέψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βαφτίζοντας τους επενδυτές, θα στήσουν πάρτι. Βρίσκονται στην Ελλάδα "πειρατικά" funds που ψάχνουν να αγοράσουν ελληνικά δάνεια στο 20 – 30% της αξίας τους ή και πολύ λιγότερο. Περιμένουν την επόμενη ρύθμιση, που σύμφωνα με τις δηλώσεις Σταθάκη είναι θέμα των επόμενων διαπραγματεύσεων, για να μαζέψουν από τις τράπεζες τα κόκκινα δάνεια μαζί τις υποθήκες τους τα μικρής, μεσαίας, αλλά και μεγάλης αξίας ακίνητα. Ενώ, ήδη αγοράζουν και παζαρεύουν δημόσια ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ, ακίνητα των τραπεζών και ιδιωτικά ακίνητα από υπερχρεωμένους για ένα κομμάτι ψωμί. Τα, επί το ευγενέστερον, χαρτοφυλάκια που ειδικεύονται στις υψηλού κινδύνου επενδύσεις και στο real estate, μετά την Ισπανία στήνουν καρτέρι και στην Ελλάδα. Πρόκειται για τα Oaktree Capital, Apollo Global Management , Fortress, Baubost, Strategic Value, Third Point, το KKR, York Capital Management, Cerberus, Paulson & Co, Dromeus Capital, και Oaktree Capital.

Συνολικά με αυτή την πολιτική εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς, που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα σημειώματα, για τη συγκέντρωση της ακίνητης ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας (γης και κτισμάτων) στα χέρια του κεφάλαιου και για ένα νέο γύρο αχαλίνωτης κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης της για την αντιρρόπηση των συνεπειών της  καπιταλιστικής κρίσης από τις πιο ευέλικτες μερίδες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, εξυπηρετούνται και τα συνολικά σχέδια αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του κεφαλαίου για πιο εύκολα μετακινούμενο, χωρίς μόνιμη κατοικία, ελαστικό, φτηνά εκμεταλλευόμενο εργατικό δυναμικό. Η μείωση της ιδιοκατοίκησης των νέων γενιών με την εξάλειψη της «ελληνικής ιδιαιτερότητας» διευκολύνει τα σχέδια τους. Ενώ, η κατηγορία του συνεργάσιμου δανειολήπτη παραπέμπει σε μια διαρκή ομηρία και υποταγή στις διαθέσεις των τραπεζών με όλες τις επιδράσεις που αυτή ασκεί στη συνείδηση. Ακόμα και πάνω στη διαχείριση των συνεπειών της νέας κατάστασης μια σειρά  εταιρείες (οικονομικών συμβούλων, δικηγορικές, εκδοτικές κ.α.) υπόσχονται, ακόμα και με ονομασίες που παραπέμπουν σε κινήματα,  έναντι μεγάλων ποσών την προστασία από τους πλειστηριασμούς και την κάλυψη με νομικές συμβουλές κ.α.

Αναδεικνύεται η ανάγκη η αντικαπιταλιστική, επαναστατική, κομμουνιστική αριστερά να συμβάλλει στην ανάδειξη της ταξικής πολιτικής που καθόρισε τις εξελίξεις στην κατοικία και της απελευθέρωσης των πλειστηριασμών. Να κάνει υπόθεση του εργατικού κινήματος και αυτό το λαϊκό πρόβλημα. Να πρωτοστατήσει στην  υπεράσπιση του δικαιώματος στη στέγαση  των λαϊκών στρωμάτων. Να συμβάλλει στην ανάπτυξη αγώνων και κινήματος για τη διασφάλιση – εξασφάλιση της στέγης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Απαραίτητο για να γίνουν αυτά είναι να υπάρξει λαϊκή οργάνωση-αυτοάμυνα σε κάθε γειτονιά για την ανατροπή της πολιτικής συγκέντρωσης των ακινήτων στα χέρια του κεφαλαίου, να καταργηθεί – να μην εφαρμοστεί ο νόμος, να αποτρέψουμε τις κατασχέσεις, να σταματήσουμε πλειστηριασμούς της περιουσίας των λαϊκών στρωμάτων από τράπεζες και κράτος, να εμποδίσουμε επικείμενες εξώσεις.

Ήδη συλλογικότητες γειτονιών (λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές λέσχες, επιτροπές-πρωτοβουλίες αγώνα, κ.α.) έχουν εμπειρία από κινητοποιήσεις για ματαίωση πλειστηριασμών το προηγούμενο διάστημα και έχουν συντονίσει τη δράση τους. Αλλά και νέες επιτροπές δημιουργούνται σε γειτονιές και νέοι τοπικοί συντονισμοί ξεπηδούν ως ανάγκη. Ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής έχει ξεκινήσει καμπάνια με σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζών - κράτους», αφίσα, φυλλάδιο και τηλεφωνική γραμμή για να αναφέρονται πλειστηριασμοί όπως και διακοπές ρεύματος, νερού, κ.α.. Είναι φανερό ότι η κοινή τοπική και υπερτοπική δράση συμβάλλει σε μεγαλύτερη ώθηση, συσπείρωση και αποτελεσματικότητα και χρειάζεται αυτές οι προσπάθειες συντονισμού να μην υποτιμούνται, αλλά τουναντίον να στηρίζονται. 

Για το θέμα της προστασίας των δανειοληπτών και των πλειστηριασμών, δραστηριοποιείται το ΚΚΕ μέσα από τις λαϊκές επιτροπές, αρνείται την κοινή δράση, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Ενώ, έχουν δημιουργηθεί αρκετές και διαφορετικές τοπικές και κεντρικές πρωτοβουλίες και σύλλογοι ακόμα και με επικαλύψεις (σύλλογοι δανειοληπτών, κατοικία sos, πλειστηριασμοί στοπ, κ.α.). Χαρακτηρίζονται από διαφορετικού βαθμού αγωνιστικό προσανατολισμό, πλαίσιο, στήριξη και συγκρότηση από κόσμο των κινημάτων, ανθρώπους που έχουν πρόβλημα και μέλη διάφορων πολιτικών οργανώσεων. Τα προβλήματα με τις περισσότερες από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι : - και στο θέμα του προσανατολισμού (όχι αγωνιστικός χαρακτήρας, σκοπιά διαχείρισης, βελτίωση πλευρών του νόμου, υπεράσπιση του παλιού καθεστώτος, επαναφορά προτάσεων του παλιού ΣΥΡΙΖΑ ως λύση στο πρόβλημα και αίτημα του κινήματος π.χ. για τον ενδιάμεση φορέα που θα αγόραζε τα δάνεια), -  και στην αντίληψη για τη λειτουργία του κινήματος (κεντρικές πρωτοβουλίες για εκδηλώσεις με στήριξη στις οικονομικές δυνατότητες και την επικοινωνιακή προβολή, χωρίς προσανατολισμό για να αποκτήσει βάσεις με δουλειά στον κόσμο των περιοχών.

Οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στις λαϊκές και εργατικές ανάγκες απαιτείται να πάρουν τις ευθύνες τους, να στηρίξουν την κοινή δράση μέσα στο κίνημα για την προστασία της στέγης των λαϊκών στρωμάτων, να συμβάλλουν στην ενίσχυση κοινών συλλογικοτήτων σε κάθε γειτονιά, να ξεπεραστεί ο κινηματικός κατακερματισμός, να αποφευχθεί η ύπαρξη πολλών διαφορετικών μαζικών πρωτοβουλιών για το ίδιο θέμα σε κάθε περιοχή. Να αντιταχτούν στο νέο κυβερνητισμό, την ανάθεση και την αναμονή, τις αυταπάτες ότι το θέμα αφορά μόνο λίγους «κακοπληρωτές».

Η αντικαπιταλιστική αριστερά μπορεί να συμβάλλει πρωτοπόρα ώστε το ταξικό εργατικό κίνημα να βάλει στο κέντρο των στόχων του μαζί με τους όρους πώλησης της εργατικής του δύναμης, την αναγκαιότητα για διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. και τα άλλα καίρια ζητήματα και τις λαϊκές ανάγκες για να σταματήσει η αντεργατική φοροληστεία, για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας γης και περιουσίας, για φτηνά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, για το δικαίωμα στη στέγη. Να αναδειχτούν από τη λαϊκή οργάνωση και πάλη σε κάθε γειτονιά οι στόχοι για :

• Απόλυτη προστασία της λαϊκής κατοικίας. Κανένας πλειστηριασμός – κατάσχεση για κανένα σπίτι, χωράφι, μικρών επαγγελματικών εγκαταστάσεων των λαϊκών στρωμάτων σε χέρια τραπεζίτη ή κράτους. Νομοθετική απαγόρευση πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας από τράπεζες και από το κράτος (εφορίες – οργανισμούς – ταμεία). Η στέγαση δικαίωμα όλων ελλήνων και αλλοδαπών. Όχι στην πώληση των δανείων από τις τράπεζες σε distress funds. Κανένας πλειστηριασμός, κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη ή κράτους. Νομοθετική απαγόρευση πλειστηριασμών της κατοικίας λαϊκών νοικοκυριών.
  
• Γενναία επιδότηση ενοικίου, παραχώρηση κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου). Επαναλειτουργία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (Ο.Ε.Κ.) στη βάση των λαϊκών αναγκών.
  
• Κατάργηση των φόρων της πρώτης κατοικίας. Κατάργηση της φοροληστείας του λαού.
  
• Διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο των μακροχρόνια ανέργων, χαμηλόμισθων, χαμηλσυνταξιούχων και φτωχοποιημένων στρωμάτων.
  
• Κούρεμα των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών και απαλλαγή τους από το δάνειο όταν έχει εξοφληθεί ήδη το κεφάλαιο. Λειτουργία στεγαστικής πίστης σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και λειτουργία τους με εργατικό – λαϊκό έλεγχο και για τις λαϊκές ανάγκες.
  
• Ενέργεια, νερό είναι κοινωνικά αγαθά για είναι για όλους. Να σταματήσουν οι διακοπές ρεύματος και νερού. Μειώσεις στα τιμολόγια ρεύματος, νερού, πετρελαίου, φυσικού αέριου. Στο δημόσιο και όχι σε ιδιώτες αυτές οι υπηρεσίες.
  
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Να πληρώσει το κεφάλαιο για την περιουσία και τα κέρδη του.
  
• Κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τα μεγάλα εισοδήματα. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και η μεγάλη ακίνητη περιουσία. Κατάργηση των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, της εκκλησίας, των βιομήχανων, τραπεζών και των κάθε λογής «επενδυτών». Να πληρώσουν ΤΩΡΑ οι μεγάλοι φοροφυγάδες, οι μεγάλοι οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων, το κράτος αυτά που χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία, να κτυπηθεί η κομπίνα των οφ σορ εταιρειών.
  
• Κατάργηση του αντιλαϊκού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
  

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΗΣ, ΧΩΡΟΥ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κοιμηθείτε ήσυχοι! Σας φυλάνε οι ευρω-μπάτσοι…

του Γιάννη Ελαφρού/ Πηγή: ΠΡΙΝ

Ανεξέλεγκτοι οι ευρω-τραμπούκοι, χωρίς καν άδεια της κυβέρνησης

Ξεχάστε την Φρόντεξ. Αυτή ήταν πολύ μαλακή. Τώρα έρχεται η Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή (ή και Ευρωπαϊκή Αστυνομία), όπως την αποκάλεσε προχθές ο αρμόδιος επίτροπος (τρομάρα του) Δ. Αβραμόπουλος, που θα κάνει κυριολεκτικά ό,τι γουστάρει! Η αντιδραστική ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, του ρατσισμού, και της καταστολής κάνει ακόμα ένα βήμα προς τον σύγχρονο αστικό ολοκληρωτισμό: Οι 3.600 πνιγμένοι (και αγνοούμενοι) στην Μεσόγειο, η απίστευτη τραγωδία εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που διασχίζουν πεζή την Ευρώπη, η βάρβαρη εκκένωση του καταυλισμού στην Ειδομένη (με πρωτοφανή απομάκρυνση δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ και διακίνηση αλά χούντα, φωτογραφιών από την αστυνομία!), όλα κλιμακώνονται τώρα με την πρόταση της κομισιόν για την δημιουργία της ευρω-συνοριοφυλακής (EBCG), που θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 17-18/12.

Η νέα ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή αποκτά αυτονομία από τα κράτη – μέλη της ΕΕ και μπορεί να αναλάβει τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων οποιασδήποτε χώρας χωρίς άδεια από την κυβέρνηση, κάτι που δεν ίσχυε για την Φρόντεξ. Όπως γράφτηκε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς «πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας μετά την εισαγωγή του ευρώ». Η EBCG θα μπορεί να αναπτύσσεται όπου αποφασίσει, θα έχει δικό της εξοπλισμό και επάρκεια προσωπικού, ενώ θα μπορεί να προχωρά και σε απελάσεις, καθώς και σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (δεν ίσχυαν αυτά για την Φρόντεξ). Μάλιστα, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν δεσμεύσει αριθμό συνοριοφυλάκων, οι οποίοι όταν ζητηθούν θα τίθενται υπό τις διαταγές των Βρυξελών.

Οι όροι δράσης της EBCG θα καταληχθούν από το ευρωπαϊκό συμβούλιο, αλλά η υποστήριξη του σχεδίου από Γερμανία – Γαλλία και η ευχέρεια της Βρετανίας να εξαιρεθεί, κάνουν πιο πιθανή την έγκριση τους. Η Ευρώπη – φρούριο εξοπλίζεται με ένα σώμα πραιτοριανών, θανάσιμο εχθρό των προσφύγων και των μεταναστών, τεράστια απειλή για τη δημοκρατία και την λαϊκή κυριαρχία. Καταρχήν, πρόκειται για ένα εξοπλισμένο σώμα δυνάμεων καταστολής, το οποίο για πρώτη φορά θα μπορεί να δρα στο έδαφος μιας χώρας, χωρίς να δίνει λογαριασμό στην κυβέρνηση και βεβαίως στον λαό της. Εάν περάσει αυτό, στην λογική απόκρουσης των «βαρβάρων» της προσφυγιάς, γιατί μετά να μην έρθει η ευρωπαϊκή αντιτρομοκρατική και η ευρω-αστυνομία, οι οποίες θα δρουν ανεξέλεγκτα, ενάντια σε κάθε τι που απειλεί το σύστημα και την ΕΕ, δηλαδή πρώτα και κύρια το μαζικό κίνημα; Εξάλλου ήδη έχει συγκροτηθεί η ευρω-χωροφυλακή (Eurogedfor), μια αστυνομική μονάδα με βαρύ οπλισμό, η οποία προς το παρόν εξασκείται εκτός συνόρων ΕΕ.

Η δημιουργία της EBCG δικαιολογείται ως όρος για την υπεράσπιση της Συνθήκης του Σένγκεν, μιας αντιδραστικής συνθήκης φακελώματος και αποκλεισμού διέλευσης των ανεπιθύμητων. Οι ευρωλάγνοι μπορεί να ενθουσιαστούν, λέγοντας πως ας δώσουμε ό,τι ζητούν γιατί επιτέλους η ΕΕ θα φυλάξει τα ελληνικά σύνορα! Όσο φύλαξε και φυλάει το ΝΑΤΟ… Οι ένοπλοι βραχίονες τύπου ECBG δεν φτιάχνονται για να φυλάξουν τα σύνορα γενικά, αλλά για να προασπίσουν τα «σύνορα» της εξουσίας των πολυεθνικών και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να επιβάλλουν την ολοκληρωτική τους εξουσία και καθολική εκμετάλλευση πέρα και πάνω από κάθε σύνορο και όριο, να μετατρέψουν τα σύνορα της Ευρώπης – φρούριο σε κρισάρα επιλογής όσων προσφύγων και μεταναστών κρίνονται αναγκαίοι για την αναπαραγωγή του συστήματος. Οι υπόλοιποι στον βυθό, στα ναρκοπέδια ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Ελλάδα, Ιταλία, Τουρκία κλπ. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στους ευρω-μπάτσους και την κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας (και της εθνικής μορφής που εκφράζεται) δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει από θέσεις εθνικής υπεράσπισης των συνόρων. Καταρχήν, η αστική τάξη, τα αστικά κόμματα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα ταχθούν τελικά υπέρ ανάλογων σχεδίων (άσχετα αν διαφωνήσουν αρχικά στις λεπτομέρειες, όπως έδειξε η επιστολή Τόσκα – Μουζάλα στην ΕΕ για την Φρόντεξ) γιατί μπορεί να εκχωρούν εθνική κυριαρχία στην ΕΕ, αλλά θεωρούν ότι θα ενισχύσουν την ταξική κυριαρχία στο εσωτερικό και να εμποδίσουν το μεταναστευτικό ρεύμα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υλοποιεί ακριβώς το αντιδραστικό ευρωπαϊκό σχέδιο για τους μετανάστες, αποδεχόμενη την μετατροπή της Ελλάδας σε φυλακή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών.

Κάθε μέρα που περνά ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη ρήξης και αποχώρησης από την Βαστίλη των λαών, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Για δημοκρατικό διεθνιστικό αντικαπιταλιστικό αγώνα, για την ζωή και την ελευθερία των εργαζομένων και των νέων της Ελλάδας, της Ευρώπης και των προσφύγων – μεταναστών. Μόνο μια Αριστερά που θα τολμήσει να σηκώσει την αντισυστημική αντιΕΕ σημαία, τη σημαία όλων των ελευθεριών και του δικαιώματος του λαού να αποφασίζει για τη χώρα του και το μέλλον του μπορεί να ανακόψει την προέλαση της ακροδεξιάς τύπου Λεπέν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Με την «Αριστερά» …παγώνουμε!

του Γιώργου Δελαστικ/ Πηγή: ΠΡΙΝ

Ευτυχώς που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει κυβέρνηση και έτσι θα γίνουν όλοι οι Έλληνες σαν τους …αρχαίους Σπαρτιάτες! Ούτε που θα μας νοιάζει που θα ψοφάμε από το κρύο, καθώς ο Τσίπρας αποφάσισε να πετσοκόψει ακόμη και το επίδομα θέρμανσης, ο αθεόφοβος! Στο μισό (!) το μείωσε το επίδομα θέρμανσης. Στην Αθήνα π.χ. πέρυσι μπορούσε ένα ζευγάρι να πάρει το μέγιστο επίδομα θέρμανσης 336 ευρώ, φέτος όμως θα πάρει μόνο 200 ευρώ. Θα το πληρώσει μάλιστα το χειμώνα και θα το πάρει αρχές …Ιουλίου!!!

Πέρυσι έπαιρναν οι δικαιούχοι 35 λεπτά ανά λίτρο πετρελαίου που αγόραζαν, μέχρι κάποια ποσότητα που οριζόταν ανά περιοχή, φέτος θα παίρνουν μόνο 25 λεπτά ανά λίτρο. Πέρυσι έπρεπε το ετήσιο εισόδημα των δικαιούχων επιδόματος θέρμανσης να είναι για το ζευγάρι από 40.000 ευρώ και κάτω, φέτος πρέπει να είναι από… 20.000 ευρώ και κάτω! Πέρυσι, στο ζευγάρι έπρεπε να αντιστοιχεί ακίνητο αντικειμενικής αξίας 300.000 ευρώ και κάτω για να μπορεί να πάρει το επίδομα θέρμανσης, φέτος όμως το όριο έπεσε στις 200.000 ευρώ – αφήστε που για τους άγαμους έπεσε από τις 200.000 στις 100.000! Υπενθυμίζουμε εδώ ότι οι αντικειμενικές αξίες δεν άλλαξαν, βεβαίως. Μιας και συνεχίζεται η πτώση του βιοτικού επιπέδου και η εξαθλίωση των Ελλήνων, σκέφθηκε ο Τσίπρας ως γνήσιος αριστερός, να μην αφήσει να διαφθαρεί ο λαός του με τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που γεννάει αυτή, γιατί πώς θα αντέξει στα χειρότερα! Ας είναι καλά το παλικάρι! Μια οικογένεια με τρία παιδιά για να πάρει επίδομα θέρμανσης πέρυσι, έπρεπε να έχει εισόδημα κάτω από 49.000 ευρώ, φέτος όμως πρέπει να έχει εισόδημα κάτω από 26.000. Πώς θα γίνουν όμως καλοί Σπαρτιάτες τα κουτσούβελα, αν δεν παγώσουν; Ασύλληπτη η σύλληψη Τσίπρα – μέσω της θέρμανσης διέφθειρε η Δεξιά τη νεολαία!

Μέσω του ξεπαγιάσματος των παιδιών θα διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία ο Τσίπρας. Σκεφθείτε ότι πέρυσι, λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, τελικά είχαν δικαίωμα επιδόματος θέρμανσης 5.500.000 Έλληνες, αφού τα εισοδήματά τους είχαν καταρρεύσει, αλλά αίτηση υπέβαλαν μόνο 1.100.000. Φέτος ο Τσίπρας περιόρισε με τα προαναφερθέντα μέτρα τον αριθμό αυτών που δικαιούνται το επίδομα σε λιγότερους από τους μισούς, σε μόλις 2.300.000 άτομα, οπότε οι του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι αίτηση θα κάνουν γύρω στις 700.000, άρα θα γλιτώσουν τρελά λεφτά! Σιγά μην αφήνει η «Αριστερά» να διαφθείρεται ο κοσμάκης αγοράζοντας πετρέλαιο! Φροντίζει, λοιπόν, να μην έχει λεφτά να αγοράζει πετρέλαιο, ακριβώς όπως έκαναν πέρυσι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, οι οποίοι ήταν και πιο ανοιχτοχέρηδες, πολύ πιο ανοιχτοχέρηδες από τον Τσίπρα, οφείλουμε να ομολογήσουμε! Όσο για τους γέρους και τους άρρωστους, μια χαρά θα βολευτούν με ένα μαγκάλι κάρβουνα! Μην γινόμαστε και πλεονέκτες!

Οι Έλληνες πρέπει να γίνουν αισιόδοξοι σαν τον Στέργιο Πιτσιόρλα, τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ. Και τι δεν έχει να ξεπουλήσει αυτός ο χρυσός άνθρωπος! Δεκαπέντε (!) αεροδρόμια (14 περιφερειακά που τα δίνει όσο όσο αύριο και μεθαύριο συν της Αθήνας που θα το ξεπουλήσει αργότερα), δύο λιμάνια, τα οικόπεδα του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, συν το 17% του φυσικού αερίου του ΔΕΣΦΑ, συν επιπλέον πρέπει να πουλήσει και τα τρένα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ! Χρυσοχέρης είναι ο άνθρωπος, μιλάμε. Προσδοκά ότι θα απαλλαγεί έτσι από άχρηστα περιουσιακά στοιχεία και θα μαζέψει, λέει, και τρία δισεκατομμύρια ευρώ για τα κρατικά ταμεία. Μη στραβομουτσουνιάζετε, καθόλου λίγα δεν είναι τα 3 δισ. για 14 ψωροαεροδρόμια και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης συν τα τρένα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ συν το φυσικό αέριο της ΔΕΣΦΑ. Ξέρετε πόσο έχουν πέσει οι τιμές των οικοπέδων; Πάνε οι εποχές που από μόνο του το λιμάνι του Πειραιά έκανε δισεκατομμύρια ευρώ, χώρια τα αεροδρόμια τα 14 και τα τρένα.

Η «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης δεν διστάζει να πει κατάμουτρα στον ελληνικό λαό ότι επειδή βρισκόμαστε σε κρίση, έχουν βουλιάξει στα Τάρταρα οι τιμές που προσφέρουν οι ξένοι επενδυτές που μπορεί να προσελκύσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Εν πάση περιπτώσει, τόσα μπορεί να μαζέψει ο Πιτσιόρλας, τόσα θα μαζέψει! Δεν ξέρετε εσείς πόσες τρύπες μπορεί να κλείσουν τα 3 δισεκατομμύρια που μπορεί να μαζέψει αυτός ο άγιος άνθρωπος, ανεξάρτητα αν σχεδόν όλοι οι Έλληνες σκέπτονται ότι ο Πιτσιόρλας κάνει «στάχτη και μπούλμπερη» τη δημόσια περιουσία έναντι πινακίου φακής.

Εδώ η κυβέρνηση Τσίπρα κόβει από την κρατική χρηματοδότηση του ΙΚΑ πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ – από 3,8 δισ. ευρώ που ήταν φέτος, θα πάρει μόνο 2,75 δισεκατομμύρια για το 2016. Μόνο ο ΟΓΑ, ο οποίος έχει λιγότερους από τους μισούς ασφαλισμένους και συνταξιούχους του ΙΚΑ, θα πάρει περισσότερα λεφτά – 3,3 δισ. ευρώ για την ακρίβεια από το κράτος, τα τετραπλάσια δηλαδή από τον ΟΑΕΕ που θα πάρει 834,2 εκατομμύρια από την κυβέρνηση Τσίπρα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων: Συνεχίζουμε στον δρόμο του αγώνα

Η σημερινή μέρα γενικής απεργίας στην πόλη μας, πάρα τη μικρή συμμετοχή στην απεργία και και τις συγκεντρώσεις, «χρωματίστηκε» από τη μαχητική πορεία στο Νοσοκομείο Τρικάλων και την παράσταση στον Διοικητή του Νοσοκομείου από την Πρωτοβουλία για την αλληλεγγύη στους δικαζόμενους αγωνιστές/ στριες και δημοσιογράφους.

«Δημόσια και δωρεάν για τον λαό υγεία, έξω οι εργολάβοι απ' τα νοσοκομεία»

«Κάτω τα χέρια απ' τους αγωνιστές»

«Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει»

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό, για κάθε μετανάστη και ανασφάλιστο»

ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν στους δρόμους και στο Νοσοκομείο της πόλης, ενώ μοιράστηκε μαζικά προκήρυξη για το θέμα της δίκης των 9 αλληλέγγυων και δημοσιογράφων.

Όπως είχε αποφασιστεί στην ανοιχτή σύσκεψη της Πρωτοβουλίας για την αλληλεγγύη των αγωνιστών και των δημοσιογράφων τη Δευτέρα 30.12 , διαβάστηκε κι εγκρίθηκε στην απεργιακή συγκέντρωση ψήφισμα συμπαράστασης στους δικαζόμενους αγωνιστές/στριες και δημοσιογράφους, ακολούθησε πορεία στο Νοσοκομείο Τρικάλων, όπου δόθηκε συνέντευξη τύπου από μέλη της Πρωτοβουλίας κι εκπροσώπους των εργαζομένων στο νοσοκομείο και πραγματοποιήθηκε παράσταση στον Διοικητή του Νοσοκομείου, όπου του τέθηκε το θέμα της δίκης και των εργολαβιών στη δημόσια υγεία.

Αρνητική εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως οι δυνάμεις της ΛΑ.Ε. δεν συμμετείχαν στην πορεία στο Νοσοκομείο και ακολούθησαν την «ανύπαρκτη» ηγεσία του Εργατικού κέντρου.

Η σημερινή απεργία είναι μια στιγμή ακόμη στη διαρκή μάχη ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και των «θεσμών» Ε.Ε.- Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.- ΕSM.

Μόνο ο ενωτικός, αμεσοδημοκρατικός κι ανυποχώρητος αγώνας των εργαζομένων και της μαχόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει μάχες και να νικήσει!

ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ!

Τα νέα προαπαιτούμενα, ο προϋπολογισμός περικοπών κι άγριας λιτότητας, το ασφαλιστικό, οι αντιαγροτικοί νόμοι, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και οι ιδιωτικοποιήσεις,οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, το ξερίζωμα λαών και η προσφυγιά, είναι καθημερινές αναμετρήσεις με τη σύγχρονη βαρβαρότητα που ζούμε και οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή!

Την Κυριακή 6 Δεκέμβρη, δεν ξεχνούμε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και διαδηλώνουμε ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό, ενάντια στο κράτος έκτακτης ανάγκης και τον ολοκληρωτισμό που επιβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός.

Την Τρίτη 8 Δεκέμβρη, στεκόμαστε στο πλευρό των δικαζόμενων αλληλέγγυων και δημοσιογράφων, με μαζική συγκέντρωση στα Δικαστήρια Τρικάλων.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

3/12/2015

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κ. Κούνεβα: «Συμπαράσταση στους διωκόμενους αγωνιστές & αλληλέγγυους των απλήρωτων καθαριστριών του Νοσοκομείου Τρικάλων»

Πηγή: ert.gr

Στο πλευρό διωκόμενων που στήριξαν κινητοποιήσεις των απλήρωτων καθαριστριών του Νοσοκομείου Τρικάλων, τάσσεται με δήλωσή της η Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- GUE/NGL, Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Στη σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται πως: «Οι διωκόμενοι δικάζονται στις 8 Δεκεμβρίου 2015 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Τρικάλων και είναι δημοσιογράφοι και αλληλέγγυοι πολίτες (9 συνολικά) που στήριξαν τον αγώνα των απλήρωτων καθαριστριών του Νοσοκομείου Τρικάλων, απέναντι στην αυθαιρεσία και ασυδοσία του ιδιώτη εργολάβου που είχε αναλάβει για το 2014 το έργο της καθαριότητας. Ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων και η συμπαράσταση των αλληλέγγυων, τους οδήγησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μετά από μήνυση του εργολάβου για «συκοφαντική δυσφήμιση».

Κ. Κούνεβα: «Όταν οι θύτες παριστάνουν τα θύματα»

Aναλυτικά η δήλωση της κ. Κούνεβα είναι η ακόλουθη: «Σε λίγες μέρες δικάζονται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Τρικάλων εννέα αγωνιστές, δημοσιογράφοι και αλληλέγγυοι στον αγώνα των απλήρωτων και απολυμένων καθαριστριών του Νοσοκομείου Τρικάλων, μετά από μήνυση του ιδιώτη εργολάβου που είχε αναλάβει το 2014 το έργο της καθαριότητας. Δικάζονται, γιατί αποκάλυψαν το δουλεμπορικό καθεστώς που μαστίζει τον κλάδο και ζήτησαν την εφαρμογή του νόμου…

Για άλλη μια φορά, οι εργολάβοι που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα με τις συμβάσεις καθαριότητας, ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο των Νοσοκομείων, εκτός από τον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει στα συνεργεία με την πλήρη ασυδοσία τους, τώρα επιδιώκουν με ψευδείς μηνύσεις να ποινικοποιήσουν τους αγώνες των εργαζομένων και την αλληλεγγύη της κοινωνίας, για παραδειγματισμό και εκφοβισμό. Όσο κι αν οι «θύτες» παριστάνουν τα θύματα δεν πείθουν…

Κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και έκπτωτοι, αποκλεισμένοι από τις δημόσιες συμβάσεις, έπρεπε να είναι οι εργολάβοι που παραβιάζουν κάθε άρθρο της εργατικής, ασφαλιστικής και φορολογικής νομοθεσίας. Και μάλιστα διωκόμενοι με τη διαδικασία του αυτόφωρου, όπως προβλέπει ο νόμος, όταν δεν καταβάλλουν μισθούς, δώρα κλπ. και όχι αυτοί που διεκδικούν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Το απόστημα της απλήρωτης και μαύρης εργασίας στα εργολαβικά συνεργεία, πρέπει επιτέλους να σπάσει. Μόνη λύση οι Συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Στους διωκόμενους αγωνιστές εκφράζω την αμέριστη συμπαράστασή μου. Ο νόμος και το δίκιο είναι με το μέρος τους».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Η ταξική αλληλεγγύη δεν ποινικοποιείται, η ελευθεροτυπία δεν φιμώνεται

ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΔΕN ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ/ ΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ!

Μέσα στο,καθημερινό πια, όργιο διώξεων, μηνύσεων και δικών, δεκάδων αγωνιστών και αγωνιστριών για τη συμμετοχή τους σε εργατικές κινητοποιήσεις και σε κινήματα αλληλεγγύης, προστίθεται άλλο ένα πρωτοφανές περιστατικό στα Τρίκαλα, με την μήνυση που ασκήθηκε από τον εργολάβο καθαριότητας του Νοσοκομείου Τρικάλων σε 9 αλληλέγγυους/ ες και δημοσιογράφους, με την κατηγορία της "συκοφαντικής δυσφήμισης" και της "εξύβρισης".

Το καλοκαίρι του 2014, οι απλήρωτες καθαρίστριες του Νοσοκομείου Τρικάλων, προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας και ο αγώνας τους, που κατέδειξε την εργοδοτική τρομοκρατία κι ασυδοσία, τις επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων ειδικά σε "ευαίσθητους" τομείς, όπως η καθαριότητα των δημόσιων νοσοκομείων, καθώς και τις σχέσεις "στοργής" μεταξύ του ντόπιου και του κεντρικού κατεστημένου με τις αναθέσεις εργολαβιών, ξεσήκωσε μεγάλο κύμα συμπαράστασης και ταξικής αλληλεγγύης από εργαζόμενους/ες και πήρε μεγάλης έκτασης δημοσιότητα.

Ο εργολάβος καθαριότητας προχώρησε σε μηνύσεις απέναντι σε 9 αλληλέγγυους/ες και δημοσιογράφους. Μηνύει αλληλέγγυους/ες με βάση την έμπρακτη συμπαράστασή τους, δηλώσεις τους σε τοπικά ΜΜΕ και αναρτήσεις τους σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης! Μηνύει δημοσιογράφους επειδή τόλμησαν να κάνουν αναφορά στην κινητοποίηση των καθαριστριών! Μεταξύ των διωκόμενων αλληλέγγυων, είναι και το μέλος και υποψήφια βουλευτής με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., συντρόφισσα Εύη Τάχου.

Είναι σαφής ο στόχος της δίωξης των 9 αλληλέγγυων και δημοσιογράφων: η τρομοκράτηση των εργαζομένων, η ποινικοποίηση της ταξικής αλληλεγγύης και η φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής στα ΜΜΕ.

Οι καθημερινές διώξεις και το πογκρόμ μηνύσεων σε αγωνιστές/ στριες και αλληλέγγυους/ες, η εργοδοτική τρομοκρατία και ο "μεσαίωνας" των νέων "ευέλικτων" εργασιακών σχέσεων, οι αντισυνδικαλιστικές νομοθεσίες που είναι στα "σκαριά", το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και η ιδιωτικοποίηση κάθε τομέα της ζωής μας( της δημόσιας υγείας συμπεριλαμβανομένης), η επιχειρούμενη φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής στα ΜΜΕ, αποτελούν κομμάτια του παζλ της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της "ζούγκλας" των αγορών και της ολομέτωπης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι "θεσμοί" ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ- ESM, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας, με τα συνεχή μνημόνια και τα προαπαιτούμενα επί προαπαιτουμένων!

Δηλώνουμε κατηγορηματικά την συμπαράσταση μας και την ενεργό υποστήριξη μας στους 9 αλληλέγγυους/ες και δημοσιογράφους! Η συμμετοχή μας στην πρώτη γραμμή των εργατικών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων και στα κινήματα αλληλεγγύης, δεν θα σταματήσει από καμιά προσπάθεια ποινικοποίησης αγώνων και διώξεων σε αγωνιστές/ στριες.

Καλούμε το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, τη μαχόμενη αγροτιά, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια, να σταθούν στο πλευρό των κατηγορούμενων και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο κίνημα υπεράσπισης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

2.12.2015

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σύνοδος για περιβάλλον: Κουκλοθέατρο πολυεθνικών στο Παρίσι

της Ευρυδίκης Μπερσή/ Πηγή: Πριν

«Απλά δεν είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε τις επαναστατικές συνέπειες των ίδιων μας των ευρημάτων, και όταν τις αποδεχόμαστε, διστάζουμε να το πούμε ανοικτά». Ο Κέβιν Αντερσον, υποδιευθυντής του κέντρου Τίνταλ για τη μελέτη της κλιματικής αλλαγής, υποστηρίζει ότι η μόνη ελπίδα να αποφύγει ο πλανήτης τις πιο ακραία καταστροφικές εκδοχές της κλιματικής αλλαγής είναι να γίνουν άμεσα επαναστατικές και όχι απλά εξελικτικές αλλαγές στον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε ενέργεια.

Από αύριο, η 21η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι θα προσπαθήσει να πείσει για το ακριβώς αντίθετο: ότι μια επιπλέον δόση «εμπορίου ρύπων», μαζί με κάποιες συμπληρωματικές εθελοντικές δεσμεύσεις για περικοπές εκπομπών και κάποιες ξαναζεσταμένες υποσχέσεις ισχνής χρηματοδότησης απ’ αυτές που δεν υλοποιούνται, αρκούν για να αντιμετωπίσουμε την υπ’ αριθμόν ένα απειλή για τη σταθερότητα των συστημάτων στα οποία βασίζεται κάθε ζωή. Η διάσκεψη του Παρισιού είναι ένα παγκόσμιο κουκλοθέατρο, στο οποίο ηγέτες-μαριονέτες εταιρειών που έχουν συμφέρον στο ψήσιμο του πλανήτη καλούν να γιορτάσουμε το γεγονός ότι θα πάψουμε να τρέχουμε προς τον τοίχο με 200 χιλιόμετρα την ώρα και στο εξής θα πηγαίνουμε με 199.

Μια τέτοια παράσταση είναι καλύτερο να δοθεί χωρίς τις αποδοκιμασίες του κοινού, που προβλέπονταν εκκωφαντικές, αν κρίνουμε από τα εντυπωσιακά επίπεδα διεθνούς κινητοποίησης και από την ατυχή απόφαση να διεξαχθεί η σύνοδος στο πολυάνθρωπο Παρίσι και όχι σε κάποιο οχυρωμένο φρούριο στην έρημο Γκόμπι. Μια σύνοδος που θα επέλεγε πραγματικά να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή θα ήταν μια ειρηνευτική σύνοδος, γιατί η εξαφάνιση πυκνοκατοικημένων παράκτιων ζωνών και η διατάραξη της παγκόσμιας αγροτικής παραγωγής, την ώρα ακριβώς που ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, είναι εγγυημένοι παράγοντες πρόκλησης συγκρούσεων. Θα ήταν επίσης μια ειρηνευτική σύνοδος γιατί η απεξάρτηση από την οικονομία του πετρελαίου σημαίνει και απεξάρτηση από τους πολέμους του πετρελαίου ενώ, σε βαθύτερο επίπεδο, η ίδια η λογική μιας κοινωνίας και οικονομίας που σέβεται τα όρια της φύσης απέχει από τη λογική της καπιταλιστικής υπερεκμετάλλευσης που γεννά πολέμους.

Πόσο ταιριαστό, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά, είναι το γεγονός ότι οι τζιχαντιστές, το άθλιο υποπροϊόν των πολέμων για τη δυτική κυριαρχία στα πετρελαϊκά πλούτη της Μέσης Ανατολής, έμποροι πετρελαίου και οι ίδιοι, έδωσαν στη γαλλική ηγεσία το πρόσχημα να φιμώσει τις τεράστιες κινητοποιήσεις για το κλίμα. Η κήρυξη της Γαλλίας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης οδήγησε σε απαγόρευση των διαδηλώσεων καθ’ όλη τη διάρκεια της διάσκεψης, όχι μόνο στο Παρίσι αλλά και στην τελευταία μικρή γαλλική πόλη. Πολλοί ακτιβιστές σκοπεύουν να αψηφήσουν την απαγόρευση, γιατί όποιος έχει νιώσει το δέος της απελευθέρωσης τρομακτικών φυσικών δυνάμεων πάνω στις εύθραυστες δομές του ανθρώπινου πολιτισμού δυσκολεύεται να δει την απειλή των τζιχαντιστών ως κάτι παραπάνω από θλιβερό σκιάχτρο. Επίσης, οι απαγορεύσεις στο Παρίσι έχουν λειτουργήσει ως έναυσμα για ακόμη μεγαλύτερες κινητοποιήσεις σε άλλες πόλεις του κόσμου, σε μια οικουμενική κινητοποίηση για μια οικουμενική απειλή.

Στο βιβλίο Αυτό τα αλλάζει όλα (This changes everything), η Ναόμι Κλάιν υποστηρίζει ότι η συγκράτηση της κλιματικής αλλαγής σε λιγότερο καταστροφικά επίπεδα προϋποθέτει την αμφισβήτηση όχι μόνο της λογικής του καπιταλισμού, αλλά και της ίδιας της αισιοδοξίας του Διαφωτισμού ότι ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχήσει στη φύση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, με τα προηγμένα υπολογιστικά μοντέλα και τα εξελιγμένα όργανα μετρήσεων, είναι να καταλάβουμε τους νόμους που διέπουν τη Φυσική της ατμόσφαιρας και να προσαρμοστούμε σε αυτούς.

Για τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε βλαπτικές για το κλίμα δραστηριότητες, η Κλάιν υποστηρίζει την αρχή του εγγυημένου εισοδήματος για όλους, ώστε να μην τίθεται σε αντιπαράθεση η επιβίωση τους με την επιβίωση του πλανήτη. Για τα μεγαλοστελέχη και τους μετόχους των εξορυκτικών βιομηχανιών, αντιθέτως, αυτό που χρειάζεται είναι να εφαρμοστεί η καπιταλιστική αρχή «ο ρυπαντής πληρώνει» – όχι ως χάδι, με απάτες τύπου «εμπόριο ρύπων», αλλά ως καταιγισμός κολοσσιαίων προστίμων για τη ζημιά που έχουν ήδη κάνει. Οι πολυεθνικές των ορυκτών καυσίμων είναι οι πλουσιότερες εταιρείες που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα, ενώ η συνέχιση των δραστηριοτήτων τους θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση όλων, και πρώτα των πιο φτωχών. Μπορεί να μην το ακούσουμε στο Παρίσι, αλλά για την ενεργειακή μετάβαση, λεφτά υπάρχουν…

ΑΝΟΔΟΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ – ΑΠΟ 2-3,5 ΚΕΛΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ανέξοδες υποσχέσεις

Δύο αναλύσεις των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι διάφορες χώρες ενόψει του Παρισιού καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ακόμη και αν αυτές (ονομάζονται «συνεισφορές» ώστε να υπογραμμισθεί ο εθελοντικός χαρακτήρας τους) τηρηθούν, ο στόχος να αποτραπεί η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας πέραν των 2 βαθμών Κελσίου δεν θα επιτευχθεί. Η μελέτη Climate Action Tracker, η πιο αισιόδοξη, κάνει λόγο για άνοδο 2,2 ως 3,4 βαθμών Κελσίου, ενώ η μελέτη Climate Interactive του ΜΙΤ για άνοδο 3,5 βαθμών – στην καλύτερη περίπτωση. Η παγκόσμια θερμοκρασία έχει ήδη ανέβει σχεδόν έναν βαθμό σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, ενώ το 2015 είναι η θερμότερη χρονιά από καταβολής μετρήσεων – πιθανότατα μέχρι του χρόνου…

Για πολλά από τα παραδεισένια νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού, η σύνοδος είναι εξ αρχής μια φρικτή απογοήτευση, αφού ακόμη και με άνοδο 2 βαθμών Κελσίου, θα χαθούν στα κύματα. Επιπλέον, το στοιχειώδες αίτημα για αναγνώριση του δικαιώματος μετεγκατάστασης των περιβαλλοντικών προσφύγων έχει αφαιρεθεί από το προσχέδιο του κειμένου που τίθεται προς διαπραγμάτευση στο Παρίσι, κατόπιν επιμονής χωρών όπως η Αυστραλία. Οι πλούσιες χώρες δεν θέλουν απλώς να κλείσουν την πόρτα σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους από το Κιριμπάτι, το Τουβάλου και το Βανουάτου, αλλά κοιτάζουν πιο μπροστά, στην εποχή που δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι, Φιλιππινέζοι, Μπαγκλαντεσιανοί και Αφρικανοί θα έχουν κάθε δικαίωμα να χαρακτηριστούν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες.

Ενόψει μιας συμφωνίας (συμφωνία να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι) θεωρήθηκε εποικοδομητικό ότι η Κίνα δεσμεύθηκε να σταματήσει, μετά το 2030, να ρυπαίνει κάθε χρόνο και περισσότερο. Η αντίστροφη ανάγνωση αυτής και άλλων δεσμεύσεων είναι ότι με την υπόσχεση μελλοντικών δράσεων, οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη παίρνουν από το Παρίσι συγχωροχάρτι για το παρελθόν και για τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον, η εκρηκτική επιστημονική διαπίστωση ότι αυτό που χρειάζεται είναι να περικόπτουν οι ανεπτυγμένες χώρες κάθε χρόνο τους ρύπους τους κατά 8% για αρκετά χρόνια, πνίγεται σε έναν ποταμό αισιόδοξων αλλά τραγικά ανεπαρκών εξαγγελιών.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ακίνητος χορός σε ηχηρή σιωπή ή κυοφορία;

Παναγιώτης Μαυροειδής/ Πηγή: Παντιέρα

Διατυπώναμε και διατυπώνουμε αυτούς ή τους άλλους αναγκαίους στόχους: Αγώνας, αντίσταση, εγρήγορση, αφύπνιση, ξεσηκωμός, ανατροπή, κοινωνικός μετασχηματισμός, επανάσταση.

Διαφωνίες, διχογνωμίες, φωνές, αντιπαραθέσεις. Επιβεβαίωναν και επιβεβαιώνουν τη σφριγηλότητα και συνεκτικότητα της «πρότασης». Με μια έννοια την δικαίωναν και ας έπειθε με δυσκολία.

Σε αυτό το κολασμένο πολιτικό μεσοδιάστημα, φαίνεται ωστόσο να αντιμετωπίζουμε συχνά, τη βαρύτερη αντίρρηση: την ηχηρή σιωπή. Σαν να είμαστε ακίνητοι, ενώ γίνεται κατακλυσμός και θα έπρεπε να τρέχουμε. Ή μήπως είμαστε  σε  «ακίνητο χορό» (που διαβάζαμε παλιότερα), σε ένα περιβάλλον ηχηρής σιωπής;

Ναι, στις απεργιακές συγκεντρώσεις της 12^ης Νοέμβρη πορεύτηκαν ξανά χιλιάδες αριστεροί, κομμουνιστές, φυσικές πρωτοπορίες των κοινωνικών χώρων και αγώνων. Ωστόσο, η συμμετοχή στην απεργία ήταν εξαιρετικά περιορισμένη, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Και ακόμη πιο ψαλιδισμένη ήταν η πεποίθηση για το αποτέλεσμα της δράσης.

Σε ποιο περιβάλλον λοιπόν ανεμίζουμε διακηρύξεις και προοπτικές;

Βασική προϋπόθεση για να αναμετρηθείς ακόμη και με το μεγαλύτερο εμπόδιο, είναι να το δεις, να το αναγνωρίσεις, να σχεδιάσεις τη στάση σου. Αυτό ακριβώς συνιστά μια στάση πεποίθησης και στόχευσης για τη νίκη, έναντι μιας ήττας γεμάτης με ασυλλόγιστους πανηγυρισμούς ή αναθέματα για τον κόσμο που «δε λέει να καταλάβει και να κουνηθεί».

Ζούμε σήμερα τις συνέπειες της στρατηγικής του σοκ και της συνειδητοποίησης,  από τον ευρύ κόσμο, του πραγματικού κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού. Η αλήθεια όταν τη γνωρίζουμε δεν είναι πάντα συναρπαστική. Συχνά είναι και καθηλωτική.

Το ξαφνικό πέρασμα από το σκοτάδι στο φως (και αντίστροφα)- ας το θυμηθούμε- δημιουργεί μια προσωρινή τύφλωση.

Στην περίπτωσή μας, ήταν μεγάλο αυτό το σκοτάδι, γεμάτο από νανουριστικές αυταπάτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, τιμώμενος δεξιόθεν και αριστερόθεν, κατά περίπτωση, ως αναμορφωτής της χώρας ή σωτήρας της αριστεράς.

Η «κυβέρνηση της αριστεράς», ως σχεδόν μαγικό ραβδί.

Η ΕΕ, που θα άλλαζε ή αν μη τι άλλο θα συνειδητοποιούσε ότι δεν είναι προς το συμφέρον της μια τόσο άγρια λιτότητα.

Ο έλληνας επιχειρηματίας, που θα αντιλαμβανόταν ότι έχει συμφέρον από υψηλή αγοραστική δύναμη των μισθωτών, ώστε να πουλάει τα προϊόντα του.

Παραμύθια της Χαλιμάς, που βρέθηκαν μαζί στον πάτο του γκρεμού…

Αν γινόταν στο παρελθόν μια απεργία των εργαζομένων στην αποκομιδή των απορριμμάτων στους Δήμους, υπήρχε ένας τρόμος: τα σκουπίδια απλωμένα καταμεσής στο δρόμο! Πόσο να το αντέξει αυτό μία πόλη; Μία βδομάδα, δύο βδομάδες; Οτιδήποτε άλλο, ήταν αδιανόητο.

Αν περάσει κανείς από τον Πύργο Ηλείας, θα δει εδώ και ίσως δύο χρόνια τα σκουπίδια, μόνιμα στους δρόμους, μεγαλοπρεπώς απλωμένα σε κάθε γωνία, σταυροδρόμι και αλάνα. Το αδιανόητο, εκεί έγινε ρουτίνα. Μόνο εκεί;

Υπάρχει μια οριακή κοινωνική και πολιτική στιγμή, όπου ακριβώς το αδιανόητο εμπεδώνεται ως κανονικό και μετατρέπεται σε ρουτίνα. Η φτώχεια, το κομμένο ρεύμα, το κλειστό σχολείο, το διαλυμένο νοσοκομείο, η ξενιτιά των νέων, η μετατροπή της σύνταξης σε επίδομα κηδείας, η τερατώδης ανεργία, το σκύψιμο στον εργοδοτικό δεσποτισμό, το να δουλεύεις χωρίς να πληρώνεσαι.

Ξαφνικά, ο ευρύς κόσμος, νοιώθει να είναι κυκλωμένος από κινδύνους, που δε μπορεί να αντιμετωπίσει. Οι δήθεν «εύκολες» λύσεις κάηκαν. Ο κίνδυνος είναι πάντα ένα φυτώριο παραλυτικού φόβου, με κυρίαρχο το αίσθημα της αδυναμίας.

Δεν πρόκειται ούτε για αποκοτιά, ούτε για αδιαφορία, ούτε για «κιότεμα». Είναι μια κατάσταση απότοκη του ταξικού, κοινωνικού αλλά και του πολιτικού, ιδεολογικού συσχετισμού. Οι αυταπάτες περί το ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, την ΕΕ και την ανέφελη «ανάπτυξη για το καλό όλων», θα πληρωθούν ακριβά, με τόκο και με αναδρομικό πρόστιμο.

Από την άλλη, «εμείς», υποχρεούμαστε να αναμετρηθούμε με το φόβο και την αδυναμία, χωρίς κραυγές και αναθέματα, αλλά με σύνεση και αποφασιστικότητα ταυτόχρονα.

Δεν είναι λύση ούτε η φυγή, ούτε η απεγνωσμένη επίθεση (αυτοκτονίας).

Άλλος δρόμος από το να παλέψουμε δεν υπάρχει. Μα αυτός ο αγώνας είναι πολυεπίπεδος και δεν είναι μόνο «απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις». Διότι αυτές με σιωπές και απουσίες δε γίνονται.

Ναι, ο φόβος παραλύει και κονταίνει τη γυναίκα που δουλεύει στο σουπερμάρκετ για 300 ευρώ για λίγους μήνες, διότι έχει κατσαρόλα να γεμίσει. Κάνει πως αδιαφορεί για την απεργιακή προκήρυξη, ίσως και να την πετάει επιδεικτικά μπροστά στον προϊστάμενο. Και αυτός πάλι, με τα 700 ευρώ, καμώνεται πως είναι συμφιλιωμένος με το ρόλο του μπάστακα και ας αγωνιά για τα άνεργα παιδιά του. Γεννήτορας όμως του φόβου και για τους δυο, είναι η μαζική ανεργία, ο κίνδυνος μετάβασης σε αυτήν.

Αυτή είναι η πρώτη πρόκληση: Να μην αποσυνδεθεί ο φόβος από τους κινδύνους που τον προκάλεσαν. Διότι τότε είναι παραλυτικός. Τότε είναι που δε γίνεται οργή (έστω κρυμμένη), αλλά πανικός. Δουλειά για όλους, με όλα τα δικαιώματα και με λιγότερο χρόνο εργασίας. Χωρίς αυτό το πρόταγμα, χωρίς αυτή τη δράση, χωρίς αυτό το δρόμο, είναι ανάπηρο το κάλεσμα στην απεργία. Χωρίς αυτή την πολιτική διάσταση, δεν υπάρχει εργατικό κίνημα οποιουδήποτε είδους. Κακά τα ψέματα, έχει λείψει αυτό. Αλήθεια πότε έθεσε το εργατικό κίνημα και η αριστερά με συνολικό πολιτικό τρόπο την απαίτηση για 30 ώρες δουλειά τη βδδομάδα για όλους;

Δεν αρκεί ωστόσο και το ξέρουμε. Καπιταλισμός χωρίς εφεδρικό στρατό ανεργίας δεν υπάρχει. Όσο πιο ανεπτυγμένος και «σύγχρονος», τόσο περισσότερο ισχύει αυτός ο «νόμος». Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ: Οι μισοί να δουλεύουν σαν δουλοπάροικοι και οι άλλοι μισοί άνεργοι.

Είναι η δεύτερη πρόκληση που πρέπει να κοιτάξουμε στα μάτια: Να μην αποσυνδεθούν οι κίνδυνοι από τις κοινωνικές και ταξικές αιτίες που τους γέννησαν και τους αναπαράγουν. Δουλειά, συλλογική ζωή, κοινωνικός πολιτισμός, ελευθερία και δημοκρατία για όλους, όταν όλα χορεύουν στους ρυθμούς του κυνηγιού του ιδιωτικού καπιταλιστικού κέρδους, του απαρασάλευτου διευθυντικού δικαιώματος και της λατρείας του κοινωνικού δαρβινισμού ως  τελευταίας λέξης της εξέλιξης, δεν μπορούν να υπάρξουν.

Φυσικά και δεν είναι μόνο θέμα «εξηγήσεων» και «διαφώτισης». Και μάλιστα «δια μιας», κάτι σαν στοίχημα. Απαιτείται ένα πλέγμα δράσεων και επιλογών.

Στην καθημερινή διεκδικητική δράση, τις κινηματικές πρωτοβουλίες.

Στη σκληρή μάχη για την οργάνωση κόσμου. Για την αγωνιστική του κίνηση με ποικιλία μορφών.

Στην προσπάθεια ενός νέου πολιτισμού δημιουργίας και αντίστασης, τη μάχη ενάντια στην απαξίωση της καλής αισθητικής.

Για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, υπέρ ενός μετώπου εργατικής πολιτικής.

Με την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με τις συστημικές «αξίες» και τα απολογητικά για τον καπιταλισμό δόγματα.

Την τολμηρή προβολή ενός νέου σχεδιάσματος επανασυγκρότησης των κοινωνιών και της ανθρωπότητας σε μια βάση ισότητας, μοιράσματος, δημοκρατίας, ελευθερίας, ειρήνης, οικολογικής ισορροπίας.

Δηλαδή μιας νέας ουτοπίας κοινής συλλογικής ζωής. Όχι ακίνητης, αλλά αντίθετα ολοζώντανης, καθώς θα κινείται από την αντίθεση του καλύτερου προς το καλό, που όμως θα μετριούνται μόνο με βάση τα προηγούμενα. Σε τελευταία ανάλυση, με την αναζήτηση ενός νέου κομμουνισμού.

Δεν είναι όλα αυτά μια εύκολη υπόθεση. Ούτε διαλέγει κανείς και παίρνει όποια από τα παραπάνω μετερίζια του φαίνονται πιο βολικά. Μάχες που δίνονται, δε σημαίνει ότι κερδίζονται. Σε αυτό, μπορεί να «φταίει» ο αντίπαλος, μπορεί «εμείς». Το συνηθέστερο είναι να φταίμε και οι δύο, για διαφορετικούς και αντίθετους λόγους, που ωστόσο συναρθρώνονται. Αλλά, από τον αντίπαλο είναι ανόητο να ζητάς ευθύνες για το ότι μας νίκησε…

Όμως, οι μάχες που δε δίνονται, όχι μόνο δε κερδίζονται (πως θα μπορούσε;), αλλά η απουσία τους (και πολύ περισσότερο η αναγόρευση της αδυναμίας και της απουσίας σε αρετή και μονόδρομο) συνιστά την ισχυρότερη παρουσία του αντιπάλου μέσα στο «δικό μας» στρατόπεδο.

Να σταθούμε λοιπόν στα ίσα απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση από όλες: να μην εκτεθούμε απέναντι στο φόβο και τους κινδύνους, με τον τρόπο που η κυρίαρχη, η συστημική αντίληψη ορίζει.

Από τη μια, μας λένε, υπάρχουν οι «μεγάλοι κίνδυνοι», απόρροια πολύ βαθιών αιτιών.  Οι οποίοι είναι αναπότρεπτοι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς, δεν τους σκεφτόμαστε, δεν ασχολούμαστε. Αλλιώς θα παραλύσουμε, θα τρελαθούμε, θα φύγει η ζωή πριν το καταλάβουμε, χωρίς να ζήσουμε.

Από την άλλη, συνεχίζουν, υπάρχουν οι κοντινοί, απτοί, «άμεσοι κίνδυνοι» που μας τυλίγουν. Με αυτούς, ναι, μπορούμε να ασχοληθούμε, είναι του χεριού μας, είναι διαχειρίσιμοι και πρέπει να αποδείξουμε την ικανότητα μας να τους διαχειριστούμε.

Αυτή ακριβώς η λογική είναι που αποδεικνύεται τελικά μπούμερανγκ, όχι μόνο για τη ζωή σε ένα μέλλον «που διαρκεί πολύ και δεν έρχεται ποτέ», αλλά και στο παρόν που όχι μόνο παραμένει έτσι ζοφερό, αλλά θανατώνεται εντός του η ζωογόνος κυοφορία του αύριο.

Ας μη ξεχνιόμαστε: Δικαιολογήθηκε η αποδοχή της παραμονής στον αυτόματο πιλότο κανιβαλισμού της ευρωζώνης, στο όνομα του να πάρει μια ανάσα ο κόσμος και βλέπουμε. Και μειώθηκαν οι συντάξεις. Θεωρήθηκε ως δεδομένη η αρχή της ανταγωνιστικότητας στο ευρύ πλαίσιο της οικονομίας, στο όνομα της άμεσης επιβίωσης των πλέον φτωχών. Και αυξήθηκαν ακόμη και τα εισιτήρια.

Η τόλμη είναι να ξεφύγει κανείς από αυτόν τον κύκλο, όχι να τον συμπληρώνει όταν δημιουργείται ένα κενό στη συνέχειά του.

Αν το καλοσκεφτούμε, αυτή η λογική της προσοχής στη «διαχείριση» των «άμεσων κινδύνων», είναι ο πυρήνας της αστικής συστημικής λογικής. Η συμπλήρωση των κενών και των ρωγμών που αυτή παρουσιάζει, αποτελεί την πεμπτουσία της λογικής της ήττας, της αστικής και μικροαστικής αριστεράς.

Διότι, ναι, δεν υπάρχει αριστερά γενικά. Πρέπει να διακρίνουμε την συστημική, αστική αριστερά. Αλλά και τη φοβισμένη αριστερά, την αριστερά της ήττας. Όχι αυτή που συνειδητοποιεί την ήττα του κόσμου και θέλει να την αναιρέσει. Αλλά αυτή που συνηγορεί υπέρ της ήττας, βαφτίζοντάς την νίκη.

Θαυμαστός ο άλυτος Γόρδιος Δεσμός, μα ακόμη πιο λαμπρό το κόψιμό του, ως προϋπόθεση για τη συνέχεια και την πορεία μπροστά.

Οι μύθοι πάντα μας λένε κάτι, αλλά συχνά ενέχουν –και απαιτούν- και την αντιστροφή τους.

Καλή η περισυλλογή και ο σκεπτικισμός του γερο-Δαίδαλου, αλλά σε στιγμές σαν τις τωρινές, χρειαζόμαστε και την αυτοπεποίθηση και την αναίδεια του νεαρού Ίκαρου.

Η κοινωνική ιστορία, όπως και η επιστήμη και οι τέχνες, μόνο με επαναστάσεις, τομές και επώδυνες αναιρέσεις προχωρούν, με τον ίδιο τρόπο που και η γέννα προϋποθέτει κοιλοπόνεμα και μάτωμα.

Όχι λοιπόν, δεν πρόκειται για ακινησία, αλλά για εποχή κυοφορίας. Το δυνατό όπως πάντα γεννιέται μέσα από το σκληρό τσόφλι του αδύνατου.

Ξανά πρέπει να στηθεί σε πρώτο πλάνο, με νέα υλικά, με νέους πρωταγωνιστές, με νέα όνειρα και εργαλεία, ένα συνολικό πρόταγμα αντικαπιταλιστικής επανάστασης και νέας χειραφετητικής κομμουνιστικής προοπτικής. Με την αναγκαία τακτική, στρατηγική, αλλά και το επαναστατικό υποκείμενο που να την «χτίζουν» εντός των ζωντανών μαχόμενων ανθρώπων στο σήμερα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ