Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σε άκρως επικίνδυνη παγίδα έχει πέσει η ιρανική ηγεσία με τη φιλοαμερικανική στροφή της: έχει την αυταπάτη ότι η αμερικανική κυβέρνηση την έχει απόλυτη ανάγκη για να ελέγξει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή!
Μετατρέπει δηλαδή τη δική της υποχώρηση και την υποχώρηση ολόκληρης της
ιρανικής κοινωνίας σε δήθεν αδήριτη ανάγκη του μέχρι τώρα εχθρού!
Επιχειρεί έτσι την ιδεολογική συγκάλυψη της δικής της ήττας! Η ισλαμική ηγεσία του Ιράν
δείχνει έτσι ότι δεν έχει πάρει κανένα μάθημα από τα παθήματα ηγετών
κρατών της αραβικής κοινότητας. Πρώτα πρώτα δεν έχει καταλάβει το
θεμελιώδες: Νομίζει ότι αυτή, η ισλαμική ηγεσία, θα διαχειριστεί την προσέγγιση με τις ΗΠΑ.
Είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα νυχτωμένη! Αν όντως υλοποιήσει
στην πράξη την αρχή της συνεργασίας με τις ΗΠΑ, πολύ σύντομα οι ίδιοι
οι Αμερικανοί θα πετάξουν με αμείλικτο τρόπο στα σκουπίδια της ιστορίας
τούς αγιοταλάχ του Ιράν και θα τους αντικαταστήσουν με Ιρανούς αστούς
πολιτικούς, οι οποίοι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο από την ισλαμική
εξουσία! Θα τους γδάρουν ζωντανούς τους αγιοταλάχ! Ετσι νόμιζε και ο Σαντάμ, όταν διέτασσε την επίθεση του Ιράκ εναντίον του Ιράν τον Σεπτέμβριο του 1980,
ενάμιση μόλις χρόνο μετά την ισλαμική επανάσταση που είχε φέρει τον
Χομεϊνί στην εξουσία. Εξυπηρετούσε τους Αμερικανούς που ήθελαν να
ανατρέψουν το νέο ιρανικό καθεστώς. Οκτώ ολόκληρα χρόνια πολεμούσε ο
Σαντάμ εναντίον του Ιράν, θυσιάζοντας πολλές εκατοντάδες χιλιάδες
συμπατριώτες του για χάρη των Αμερικανών. Είχε την αυταπάτη ότι θα
αμειβόταν για τις υπηρεσίες του.
Οταν, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος ιρακινοϊρανικού πολέμου, τον Αύγουστο του 1990, ο Σαντάμ
θεώρησε ότι είχε το πράσινο φως από τον Λευκό Οίκο να εισπράξει την
ανταμοιβή του για τις υπηρεσίες που παρέσχε στις ΗΠΑ εισβάλλοντας στο
Κουβέιτ, οι Αμερικανοί τον τσάκισαν κυριολεκτικά. Σκότωσαν πάνω από...
85.000 (!) Ιρακινούς στρατιώτες και έπιασαν αιχμαλώτους άλλες... 175.000 (!) Ιρακινούς
στρατιώτες. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στις 30 Δεκεμβρίου 2006, με
εντολή των Αμερικανών οι Ιρακινοί που τον είχαν αντικαταστήσει στην
εξουσία μετά τη στρατιωτική κατοχή του Ιράκ από τις ΗΠΑ, τον κρέμασαν.
Και ο Καντάφι τις ίδιες αυταπάτες είχε, όταν άρχιζε τα ανοίγματά τους προς τις ΗΠΑ,
την Αγγλία και τους υπόλοιπους συμμάχους του. Αφού αρχικά τον
αποκοίμισαν οι Αμερικανοί, στη συνέχεια οργάνωσαν εξέγερση εναντίον του.
Μόλις δύο - τρία 24ωρα πριν την καταστείλει στρατιωτικά, επιτέθηκε
εναντίον της Λιβύης το ίδιο το ΝΑΤΟ! Συνέτριψε τον
στρατό του Καντάφι, διέλυσε εντελώς τη χώρα και τον ίδιο τον Καντάφι τον
έσφαξαν κυριολεκτικά σαν το σκυλί στ' αμπέλι οι κατσαπλιάδες μισθοφόροι
των Αμερικανών.
Στη διαδικασία αυτή βρίσκεται και ο Μπασάρ αλ Ασαντ της Συρίας.
Μέχρι και βασανιστήρια για χάρη των Αμερικανών (!) έκανε το συριακό
καθεστώς μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 με την επίθεση εναντίον των
δίδυμων Πύργων και του Πενταγώνου των ΗΠΑ. Υπέβαλαν σε
ανελέητα μαρτύρια πραγματικά ή υποτιθέμενα μέλη της Αλ Κάιντα και ό,τι
αποσπούσαν ως πληροφορίες από τους δυστυχείς που μεταφέρονταν στα νύχια
του καθεστώτος Ασαντ, το μετέφεραν στους Αμερικανούς, που συχνά
παρευρίσκονταν στις κτηνώδεις ανακρίσεις.
Ως... ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του, οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί οργάνωσαν εξέγερση εναντίον του με χρηματοδότες τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα εμιράτα του Κόλπου και χιλιάδες αερομεταφερόμενους μισθοφόρους «τζιχαντιστές»
μέσω Τουρκίας. Εχουμε ισχυρότατες αμφιβολίες αν θα είχε κατορθώσει να
νικήσει τους μισθοφόρους ο Ασαντ, αν δεν υπήρχε το μέχρι πρότινος
αντιαμερικανικό ισλαμικό καθεστώς του Ιράν και η αμέριστη στρατιωτική και οικονομική, πέρα φυσικά από την πολιτική, βοήθεια που παρείχε η Τεχεράνη στη Δαμασκό.
Ζοφερό είναι το μέλλον του Ασαντ, αν όντως υλοποιηθεί η φιλοααμερικανική στροφή του Ιράν. Η υπόθεσή του δεν έχει τελειώσει. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι ο Μπασάρ αλ Ασαντ
θα πεθάνει από γεράματα! Ενώ όμως η ιρανική ισλαμική ηγεσία έχει όλα
αυτά τα παραδείγματα και μάλιστα τόσο πρόσφατα για το ποια τύχη
περιμένει τους αντιαμερικανούς ηγέτες που κάποια στιγμή προσκυνούν τις
ΗΠΑ, νομίζουν οι Ιρανοί ισλαμιστές ηγέτες ότι οι ίδιοι
θα τη γλιτώσουν! Αν νομίζουν ότι δεν θα ισχύσει ο μέχρι στιγμής
απαράβατος κανόνας της συμπεριφοράς των Αμερικανών γι' αυτούς,
αυταπατώνται. Πλανώνται πλάνην οικτράν, όπως θα διαπιστώσουν στη
συνέχεια. Η υπεροψία είναι πολύ κακός σύμβουλος. Κάποτε μοιραίος...
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014
