Η απόρριψη - με μεγαλύτερη από την αναμενόμενη πλειοψηφία και χωρίς ούτε ένα «ναι» - του σχεδίου «κουρέματος» των κυπριακών τραπεζών προκαλεί ήδη αναταράξεις στο ιμπεριαλιστικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η
απόφαση του Eurogroup για τις δρακόντειες προϋποθέσεις του πακέτου
«βοήθειας» στην Κύπρο αντανακλά τις προθέσεις του ισχυρού
ιμπεριαλιστικού πυρήνα της ΕΕ και κατά βάση της Γερμανίας για έλεγχο του
ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω της περίφημης «εποπτείας
των τραπεζών». Στην περίπτωση της Κύπρου-επιπρόσθετα- επιδιώκεται ο
έλεγχος της οικονομίας αλλά και του πολιτικού της προσωπικού καθώς ο
ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός πάνω από το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της
Μεσογείου (ΑΟΖ, δίκτυα μεταφοράς, γεωστρατηγική θέση) εντείνεται. Οι
προθέσεις της γερμανικής ηγεσίας τη φέρνουν εξ αντικειμένου σε
αντιπαράθεση με τον «ενεργειακό» της σύμμαχο τη Ρωσία σε αυτή τη φάση,
οι οξυμένες αντιδράσεις της οποίας και η επανάκαμψη της παρέμβασής της
απλά επιβεβαιώνουν την παρόξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στους
ιμπεριαλιστές. Είναι ακόμα νωρίς για να εκτιμηθεί κατά πόσο η
αντιπαράθεση θα αποτελέσει την αρχή της αναίρεσης γενικότερων
στρατηγικών επιλογών της Γερμανίας ως προς τη Ρωσία. Πολύ περισσότερο
καθώς οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές που κρύβονται πίσω από την
«διακριτική» αλλά σημαντική παρέμβαση του ΔΝΤ - μέσω της τρόικας - δεν
έχουν εκδηλωθεί ακόμα με κάποιες κινήσεις αντίστοιχες του γεωπολιτικού
τους βάρους στην περιοχή. Η νέα κυβέρνηση της Κύπρου εκλέχτηκε εξ άλλου
για να αναλάβει εκ νέου μια νέα εργολαβική προσπάθεια υλοποίησης του
σχεδίου Ανάν ή μιας νεότερης παραλλαγής του. Ούτε ακόμα η προσωρινή
ταύτιση Αμερικάνων και Ευρωπαίων (κατά βάση Γερμανών) στην περίπτωση της
Κύπρου, προδικάζει τη συνέχεια της μέσα στο πλαίσιο της όξυνσης των
ενδοϊμπεριαλιστικών σχέσεων.
Αντίθετα η γερμανική ηγεσία (αλλά και το όποιο πολιτικό ή χρηματοπιστωτικό «διευθυντήριο» έχει δημιουργηθεί μέσα στην ΕΕ) θα διαπιστώσει και διαπιστώνει ήδη πως υπάρχουν όρια στο πόσο μπορούν οι οικονομικές αποφάσεις να υποκαταστήσουν την δυναμική που απορρέει από την γεωπολιτική και στρατιωτική ισχύ.
Τουναντίον, το γερμανικό «σχέδιο» φαίνεται πως προκαλεί ακόμα και οικονομικές συνέπειες καθώς το «κούρεμα των καταθέσεων» ανοίγει ήδη τις πύλες της κολάσεως -και όχι μόνο για τις χώρες του Νότου- υπονομεύοντας το φιλόδοξο στόχο της εποπτείας των τραπεζιτικού συστήματος. Τραντάζει ακόμα και προκαλεί τριγμούς και στην χώρα μας η οικονομία της οποίας, και η γεωπολιτική της θέση αλλά και οι ίδιες οι τραπεζιτικές καταθέσεις συνδέονται μέσω πολλών δεσμών με την Κύπρο.
Η υποχώρηση των εκβιασμών για έξοδο της Κύπρου από το ευρώ, για «άτακτη» πτώχευση, η δέσμευση του επικεφαλής του Eurogroup αλλά και της ΕΚΤ ότι το ποσό βοήθειας «παραμένει στο τραπέζι» αποτελούν δείγματα της αρχικής αναδίπλωσης των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών κάτι που δεν σημαίνει καθόλου πως οι ιμπεριαλιστικοί εκβιασμοί δεν θα εκδηλωθούν με άλλους τρόπους στο άμεσο μέλλον.
Είναι επίσης σίγουρο ότι όπως οι προηγούμενες κυπριακές κυβερνήσεις ευθύνονται για την σημερινή επίθεση που δέχεται ο λαός καθώς και για τις επικίνδυνες εξελίξεις που πηγάζουν από την εμπλοκή τους στους ενδοϊμπεριαλιστικούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς έτσι και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση φέρνει ακέραιες τις ευθύνες για τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζονται ως "σχέδια β" αλλά και για τους κινδύνους που δημιουργούνται με την αναζήτηση πλάτης και στήριξης σε άλλους ιμπεριαλιστές.
Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο το όχι της κυπριακής βουλής -όπως και τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών- θα ενταχθούν μέσα στο μεγάλο κύμα των λαϊκών αντιδράσεων που ξεσπά αυτή την περίοδο σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα και που αρνείται να αποδεχτεί το μέλλον της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εξαθλίωσης. Για να γίνει ηχηρό στην πραγματική του διάσταση.
Αντίθετα η γερμανική ηγεσία (αλλά και το όποιο πολιτικό ή χρηματοπιστωτικό «διευθυντήριο» έχει δημιουργηθεί μέσα στην ΕΕ) θα διαπιστώσει και διαπιστώνει ήδη πως υπάρχουν όρια στο πόσο μπορούν οι οικονομικές αποφάσεις να υποκαταστήσουν την δυναμική που απορρέει από την γεωπολιτική και στρατιωτική ισχύ.
Τουναντίον, το γερμανικό «σχέδιο» φαίνεται πως προκαλεί ακόμα και οικονομικές συνέπειες καθώς το «κούρεμα των καταθέσεων» ανοίγει ήδη τις πύλες της κολάσεως -και όχι μόνο για τις χώρες του Νότου- υπονομεύοντας το φιλόδοξο στόχο της εποπτείας των τραπεζιτικού συστήματος. Τραντάζει ακόμα και προκαλεί τριγμούς και στην χώρα μας η οικονομία της οποίας, και η γεωπολιτική της θέση αλλά και οι ίδιες οι τραπεζιτικές καταθέσεις συνδέονται μέσω πολλών δεσμών με την Κύπρο.
Η υποχώρηση των εκβιασμών για έξοδο της Κύπρου από το ευρώ, για «άτακτη» πτώχευση, η δέσμευση του επικεφαλής του Eurogroup αλλά και της ΕΚΤ ότι το ποσό βοήθειας «παραμένει στο τραπέζι» αποτελούν δείγματα της αρχικής αναδίπλωσης των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών κάτι που δεν σημαίνει καθόλου πως οι ιμπεριαλιστικοί εκβιασμοί δεν θα εκδηλωθούν με άλλους τρόπους στο άμεσο μέλλον.
Είναι επίσης σίγουρο ότι όπως οι προηγούμενες κυπριακές κυβερνήσεις ευθύνονται για την σημερινή επίθεση που δέχεται ο λαός καθώς και για τις επικίνδυνες εξελίξεις που πηγάζουν από την εμπλοκή τους στους ενδοϊμπεριαλιστικούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς έτσι και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση φέρνει ακέραιες τις ευθύνες για τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζονται ως "σχέδια β" αλλά και για τους κινδύνους που δημιουργούνται με την αναζήτηση πλάτης και στήριξης σε άλλους ιμπεριαλιστές.
Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο το όχι της κυπριακής βουλής -όπως και τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών- θα ενταχθούν μέσα στο μεγάλο κύμα των λαϊκών αντιδράσεων που ξεσπά αυτή την περίοδο σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης γενικότερα και που αρνείται να αποδεχτεί το μέλλον της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εξαθλίωσης. Για να γίνει ηχηρό στην πραγματική του διάσταση.
