Yποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Είναι, όντως, εξωφρενική εποχή η Ανοιξη. Με την τρυφερή της αυθάδεια
πετάει τους πάντες σχεδόν έξω από την τακτοποίησή τους, από τον
εφησυχασμό τους, τη μίζερη υπακοή στις ανάγκες. Είναι η εποχή του
οίστρου και της ταραχής, της έκρηξης, της ανάτασης, τότε που εγερσίθυμοι
σπασμοί δονούν την ατμόσφαιρα. Είναι η εποχή των ποιητών (θα έπρεπε να
είναι…). Η αύρα της Ανοιξης περιτυλίγει το σώμα και το πνεύμα, τα
ξεσηκώνει, τα ωθεί προς το πλησίασμα του αγνώστου. Οι χυμοί της φύσης
ρέουν άπληστα, στους κορμούς και στα φυτά, προς τα πάνω, να γίνουν
μπουμπούκια και καρποί, να χυθεί το φως, η ζωή, ο έρωτας. Σκέφτομαι ότι
ένας από τους λόγους που ο Διονύσιος Σολωμός ανέβηκε στο πάνθεον της
παγκόσμιας ποίησης είναι το γεγονός ότι έγραψε για τον ξανθό Απρίλη και
τον έρωτα ταυτόχρονα με το θηρίο της πείνας, της σκλαβιάς, της
απομόνωσης από κάθε ελπίδα των πολιορκημένων του Μεσολογγίου. Ποια
ελευθερία βγαίνει από τούτο τον συνδυασμό θανάτου και ζωής; Από τη μια
«έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη» και την ίδια στιγμή «άκρα του
τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει».