της Μαριάννας Τζιαντζή
Στα πιο βάρβαρα, ακατέργαστα αλλά και παιδαριώδη ένστικτα
απευθύνεται η Χρυσή Αυγή. Οι εκπρόσωποί της κολακεύουν, εκφράζουν αυτά τα
ένστικτα και ταυτόχρονα τα αφυπνίζουν. Πατάνε πάνω σε υπαρκτά και
δικαιολογημένα συναισθήματα του λαού (ανασφάλεια, φόβο και οργή) για να τα
στρέψουν στην κατεύθυνση του μίσους προς τον μετανάστη, τον αριστερό, τον
συνδικαλιστή, τους «πουλημένους» πολιτικούς, τους καναλάρχες κ.λπ.
 |
| Συνηθίσαμε την κτηνωδία, ας ασχοληθούμε με τη γελοιότητα. |
Ένα κραυγαλέο και άλλο τόσο γελοίο δείγμα πρωτογονισμού έδωσε ο
βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρ. Παππάς την 25η Μαρτίου, όταν ηγήθηκε συγκέντρωση
διαμαρτυρίας έξω από το Mega. Η δημόσια ούρηση ενός δημόσιου προσώπου προκάλεσε
πάμπολλα σχόλια, πολύ περισσότερα από όσα θα προκαλούσε άλλος ένας ξυλοδαρμός ή
και μαχαίρωμα μετανάστη ή αντιφασίστα από τα μαυροφορεμένα παιδιά της νεοχιτλερικής
νύχτας. Την κτηνωδία την έχουμε σχεδόν συνηθίσει, όμως το κατάβρεγμα μιας
τζαμαρίας ξυπνά μέσα μας τον Σουρή... Βούτυρο στο ψωμί του επιφυλλιδογράφου
είναι αυτές οι βιολογικές ακρότητες και είναι φυσιολογική η θυμηδία με
την οποία αντιμετωπίστηκαν.
Ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα ζώα όχι μόνο επειδή έχει την
ικανότητα να γελάει, αλλά κι επειδή κάποιες λειτουργίες του έχουν αυστηρά
ιδιωτικό χαρακτήρα. Μόνο στο βρεφικό και στο μεταβρεφικό στάδιο και μόνο σε
καταστάσεις προχωρημένης γεροντικής άνοιας και διανοητικής παρακμής ο άνθρωπος
ουρεί και αφοδεύει χωρίς συστολή... εκτός και αν πάσχει από ακατανίκητη
συχνοουρία, εκτός και αν έχει καταναλώσει άφθονα λίτρα μπίρας ή κρασιού και δεν
βρίσκει τουαλέτα και δεν μπορεί να κρατηθεί. Πολλές είναι οι περιπτώσεις μεθυσμένων
φιλάθλων που, μετά τη λήξη ενός νικηφόρου αγώνα, ανακουφίζονται σε σιντριβάνια,
τοίχους, μάντρες -ιδίως στην Αγγλία και άλλες δυτικές χώρες.
 |
| Κώστας Μπέζος, 1905-1943. |
Σε
αντίθεση με τη θυμηδία που
προκάλεσε ο προσχεδιασμένος πρωτογονισμός του Χρ. Παππά, η λαϊκή
παράδοση βλέπει
με επιείκεια τον κλασικό μπεκρή που ανακουφίζεται στον τοίχο. Και αυτή η
καλοκάγαθη επιείκεια έχει αποτυπωθεί, με σπαρταριστό τρόπο στο κουπλέ
ενός
σατιρικού τραγουδιού του Μεσοπολέμου, το «Εν τάξει», γραμμένο από τον
Κώστα
Μπέζο (ή Α. Κωστή) το 1935. (Αξίζει να το ακούσετε και να διαβάσετε τους
στίχους -λινκ στο τέλος του κειμένου). Ο Κ. Μπέζος, που κέντησε στη
Μάντρα του Αττίκ, είναι και ο συνθέτης της πασίγνωστης
«Παξιμαδοκλέφτρας» την οποία έγραψε σε ηλικία 25 ετών.
Τη νύχτα στα κρυφά ο κάθε Έλλην
στον τοίχο αφήνει αυτό που πίνει
κι αν τύχει ο πολίσμαν και τον
περιαδράξει,
γλυκά του λέει: «Αδερφάκι πόλισμαν,
αν πρόκειται να με πας μέσα
για μια χουφτίτσα νερό, δεν είσαι
καθόλου μα καθόλου εντάξει».
Γλυκά του λέει, «δεν είσαι εντάξει».
Ο «πολίσμαν» της Δημοκρατίας δεν
μπορεί να περιαδράξει τον Χρ. Παππά διαμέσου των κοινοβουλευτικών θεσμών. Τι
διάλογος να υπάρξει,
τι εξηγήσεις να δοθούν, τι «διαγωγή κοσμία» να βάλει στον βουλευτή η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής που ασχολήθηκε με το θέμα.
Χέρι χέρι πηγαίνου η ντροπή και η
γελοιότητα, η υποκρισία και η βαρβαρότητα.
Το χαριτωμένο τραγούδι του Κ. Μπέζου (επίσης
το έχουερμηνεύσει
ο Πέτρος Κυριακού και η Βίκυ Μοσχολιού) εδώ:
Και οι στίχοι (πηγή: www.stixoi.info):
Βρε τι μυστήρια που είναι η Ελλάδα,
δάνεια κλείνει, φράγκο δεν δίνει,
Γαλλία, Αγγλία σαν πει να εισπράξει
φεύγει ένα τσέκι που γράφει "Εντάξει".
φεύγει ένα τσέκι που γράφει "Εντάξει".
Δημοπρατήριο και Γιουσουρούμης
με δέκα γρόσα και άλλα τόσα,
σακάκι σου ράβει με φόδρα μετάξι
κι όλοι σου λένε :
"Αδερφάκι, φορείς ενα σακάκι σαν αγιοβασιλιάτικο
και είσαι πολύ, πολύ "Εντάξει",
κι όλοι σου λένε πως είσαι εντάξει.
Ρε πως τη δουλεύουνε εντάξει
στην Ελλάδα κάθε μηχανή,
όλοι οι παλαβοί να είν’ απ’ όξω
και οι λογικοί μες στο Δαφνί.
Στο τραμ σαν θα βρεθείς μέσα στον κόσμο
νέες γυναίκες, γριές, μπεμπέκες,
απάνω σου πέφτουν το τραμ σαν τραντάζει
κι ο εισπράκτωρ λέει:
"Κύριος, προχώρει στο διάδρομο,
ενοχλείς την κυρία. Απαγορεύονται τα γραμματόσημα
και τα σάντουιτς και δεν είσαι καθόλου εντάξει",
κι ο εισπράκτωρ λέει δεν είσαι εντάξει.
Νύχτα στα κρυφά ο κάθε Έλλην
στον τοίχο αφήνει αυτό που πίνει,
κι αν τύχει ο πολίσμαν να τον περιαδράξει
γλυκά του λέει:
"Αδερφάκι, πόλισμαν, αν πρόκειται να με πας μέσα
για μια χουφτίτσα νερό, δεν είσαι καθόλου, εντάξει",
γλυκά του λέει δεν είσαι εντάξει.
Ρε πως τη δουλεύουνε εντάξει
στην Ελλάδα κάθε μηχανή,
όλοι οι παλαβοί να είν’ απ’ όξω
και οι λογικοί μες στο Δαφνί.
Κείμενο που αναρτήθηκε στο mao.gr, 31.3.13
