Γ.Δελαστίκ, εφημ. "Πριν"
Ζούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή από ιστορική σκοπιά. Η
οικονομική κρίση αφενός και η αποκάλυψη στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων
πολιτών του βαθύτατα αντιδραστικού χαρακτήρα της ΕΕ αφετέρου μεταδίδουν με
επώδυνο τρόπο το μήνυμα ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε επιδιώκει ούτε μπορεί
πλέον να ενσωματώνει τις μάζες των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των νέων
ή των συνταξιούχων. Ακριβώς γι΄αυτό ο καπιταλισμός της εποχής μας συρρικνώνει
αθόρυβα ολοένα και περισσότερο την αστική δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με
ένα δημοκρατικοφανές, όλο και πιο αυταρχικό καθεστώς.
Όλοι οι λαοί της Ευρώπης συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η ΕΕ –
δηλαδή η συσπείρωση των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων υπό την ηγεμονία των Γερμανών
αστών – είναι ο κύριος μοχλός υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής. Με τις
πλάτες της ΕΕ η αστική τάξη κάθε χώρας – μέλους της εφαρμόζει μια τόσο
αντιδραστική πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί στα πιο άγρια
όνειρα και επιθετικά όνειρα της. Από τη μία πλευρά, αυτή η επιθετικότητα της ΕΕ
«ξεβολεύει» τις αστικές τάξεις του κάθε κράτους-μέλους της, καθώς υποχρεώνει να
σκίσουν τα ανά χώρα «κοινωνικά συμβόλαια» και να δώσουν απότομο τέλος στην
όποια φάση «κοινωνικής ειρήνης» είχαν πετύχει. Από την άλλη πλευρά όμως, η
σημερινή πολιτική της ΕΕ αφυπνίζει τις αστικές τάξεις που αδρανούσαν, τις
καθιστά πολύ πιο επιθετικές και επιπλέον τους προσδίδει πρωτόγνωρη
αυτοπεποίθηση και τις απαλλάσσει από ταξικούς φόβους και πολιτικά στερεότυπα
που απορρέουν από κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Για
παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια κανένας αστός πουθενά στην ΕΕ δεν φανταζόταν
ότι θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια μέτρα λεηλασίας μισθών και συντάξεων,
χωρίς να έχουν λάβει χώρα κοινωνικές εξεγέρσεις ή και επαναστάσεις με βίαιο και
αιματηρό χαρακτήρα, όπως ήταν βέβαιοι ότι θα συνέβαινε.
Από τη στιγμή όμως που πέτυχαν εξανδραποδίσουν τους λαούς
της Ευρώπης χωρίς να ανοίξει μύτη, αλλάζει ριζικά ο ταξικός συσχετισμός
δυνάμεων. Οι αστοί αισθάνονται ξαφνικά παντοδύναμοι. Ο επικίνδυνος και
απειλητικός λαός γίνεται στα μάτια τους ένας θλιβερός δούλος, τον οποίον
μπορούν να περιφρονούν και να κλωτσούν όσο και όποτε θέλουν, χωρίς κανένα
κίνδυνο. Θεωρούν τους εαυτούς τους ηλίθιους οι αστοί που τόσες δεκαετίες
ενσωμάτωναν τους εργαζόμενους δίνοντας τους λεφτά και βελτίωση του βιοτικού
τους επιπέδου, αντί να τους πατάνε στο λαιμό, όπως κάνουν σήμερα εφαρμόζοντας
την πολιτική της ΕΕ. Αν δεν σημειωθούν βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις και
επαναστάσεις, οι αστοί και η ΕΕ δεν θα αλλάξουν γραμμή. Θα αναδειχθούν μάλιστα
νέα αστικά στρώματα, πολύ πιο επιθετικά από τους παλαιότερους αστούς. Προϊόντα
των νέων ταξικών συσχετισμών, οι αστοί αυτοί θα είναι βασισμένοι στα 400 και
500 ευρώ που θα δίνουν στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους, στην απόλυτη
εξαθλίωση δηλαδή του κόσμου της εργασίας στη νέα εποχή. Δείγμα της νέα εποχής
είναι η Γερμανία. Αφού με τα μνημόνια δημιούργησε δεκάδες εκατομμύρια άνεργους
νέους στην Ευρώπη, τώρα εμφανίζεται ως … «φιλάνθρωπη» διακηρύσσοντας της
πρόθεση της να πάρει μερικές δεκάδες χιλιάδες νέους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες
μετανάστες στη Γερμανία ως μαθητευόμενους! Τώρα ο δήμιος Σόιμπλε φτιάχνει
προγράμματα …καταπολέμησης της ανεργίας των νέων! Θράσος απύθμενο.
Όταν ένα κοινωνικό σύστημα χάνει την ικανότητα ενσωμάτωσης
των μαζών και βασίζει την εξουσία του αποκλειστικά και μόνο στη βίαιη επιβολή
του, αυτό σημαίνει ότι από ιστορική σκοπιά έχει περάσει στο τελευταίο στάδιο
της κυριαρχίας του. Η ανατροπή του όμως είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση.
Προϋποθέτει πρώτα πρώτα την ύπαρξη μιας τάξης που να θέλει πραγματικά την
ανατροπή του συστήματος πάση θυσία, με βίαιο εν ανάγκη τρόπο. Μια τάξη που να
έχει σαφή άποψη για το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει και το οποίο
αντικειμενικά να υπηρετεί τα συμφέροντα της. Στη βάση αυτή να έχουν ιδρυθεί και
να λειτουργούν οι πολιτικοί φορείς, προετοιμάζοντας τα μέλη τους, τους οπαδούς
τους και τις μάζες για σύγκρουση μέχρι τέλους με όλα τα μέσα. Είναι προφανές
ότι πουθενά στην Ευρώπη δεν υφίστανται τέτοιες προϋποθέσεις, ούτε υπάρχουν
πολιτικά κόμματα με αξιόλογη εκλογική απήχηση που να έχουν τέτοιον επαναστατικό
προσανατολισμό και να προετοιμάζονται για ένοπλη εν ανάγκη σύγκρουση με στόχο
την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν
δεκαετίες μέχρι να προκληθούν επαναστατικά γεγονότα. Κάθε άλλο. Δεν πρέπει όμως
να υποτιμούμε το γεγονός ότι μέχρι να συμβούν εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι
ευρωπαϊκές αστικές τάξεις έχουν κάθε δίκιο να βρίσκονται σε παροξυσμό
αλαζονείας και άκρατης επιθετικότητας. Λύση συμβιβαστική δεν υπάρχει! Ή αυτοί ή
εμείς!
Όσο και αν οι αστοί νομίζουν ότι ελέγχουν το παιχνίδι, θα
κατατροπωθούν αν οι λαοί ξεσηκωθούν. Εμείς έχουμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος
ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ.
