Πασαρέλα υποψηφίων δημάρχων θέλουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές

 πηγή, Πριν

Σε εκλογομαγειρέματα με στόχο την πολιτική επιβίωση της μνημονιακής συμμαχίας επιδίδεται το Μαξίμου, στο φόντο των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση το 2014. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, προωθείται νέα εκλογική διαδικασία, κατά την οποία θα υπάρχουν δύο μείζονες αλλαγές: Πρώτον, θα καταρτίζονται σε κάθε δήμο ή περιφέρεια δύο μόνο ψηφοδέλτια σαν «σεντόνι», ένα με τους υποψηφίους δημάρχους ή περιφερειάρχες και ένα με τους υποψηφίους δημοτικούς ή περιφερειακούς συμβούλους. Δεύτερον,

δήμαρχοι ή περιφερειάρχες θα αναδεικνύονται οι υποψήφιοι που συγκέντρωσαν από τον πρώτο γύρο το 42% των ψήφων, σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρχει δεύτερος, μεταξύ των δύο πρώτων. Επιπλέον σημαντικές αλλαγές είναι οι εξής: Οι δημοτικοί σύμβουλοι θα εκλέγονται από την πρώτη Κυριακή με απλή αναλογική. Ενώ προϋπόθεση για την εκλογή στο δημοτικό συμβούλιο κάθε υποψηφίου δημάρχου θα είναι να έχει συγκεντρώσει την πρώτη Κυριακή τουλάχιστον το 5% του εκλογικού σώματος.

Η κυβέρνηση κάνει λόγο για «αποφασιστικό άλμα προς μια σύγχρονη αυτοδιοίκηση μέσα από την ανάδειξη των καλυτέρων από τους πολίτες και όχι των εκλεκτών των κομμάτων», στην πραγματικότητα όμως, η διάλυση των αυτοδιοικητικών συνδυασμών προωθείται μόνο και μόνο για να διευκολύνει τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί ενός κοινά αποδεκτού υποψηφίου, ούτως ώστε να έχει πιθανότητες εκλογής. Περαιτέρω, η κίνηση αυτή «στριμώχνει» τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάζοντάς τον να «σεντράρει» στην αρένα της αυτοδιοίκησης κεντρικά του στελέχη ώστε να έχει πιθανότητες επιτυχίας.

Την ίδια στιγμή, το πλαφόν του 5% για εκπροσώπηση κάποιου υποψηφίου ενδεχομένως να εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη της αυτοδιοίκησης τις αντικαπιταλιστικές φωνές που από το 2010 μέχρι σήμερα δίνουν βροντερό «παρών» στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια της χώρας. Ασφαλώς, οι μεθοδεύσεις αυτές αποσκοπούν και στην αποφόρτιση της εκλογικής διαδικασίας από τα στοιχεία δημοψηφίσματος που έχει αντικειμενικά για την κυβερνητική πολιτική. Η λίστα των υποψηφίων τοπικών αρχόντων προσωποποιεί την πολιτική, ευνοώντας «λαμπερές» προσωπικότητες που σαν σε πασαρέλα θα επιδεικνύουν ατομικά χαρίσματα και όχι συλλογικά πολιτικά προγράμματα, επί των οποίων καλούνται να τοποθετηθούν οι ψηφοφόροι.