Τσο και λο στους φασίστες και άλλες φαντασιακές ασκήσεις επί χάρτου

    (σκίτσο koukouvabahs)

του Προκόπη Αναστασίου, πηγή mao.gr

«Τον φασισμό βαθιά καταλαβαίνω, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισε τον» λέει ο διάσημος μελοποιημένος στίχος του Μπρεχτ ο οποίος αναπαράγεται διαρκώς από σχεδόν κάθε αριστερό-ελευθεριακό ή αναρχικό φεϊσμπουκά, τουιτερά ή μπλόγκερ.  Το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν τον καταλαβαίνουμε παρά μόνο επιφανειακά…

Ο εκφασισμός της κοινωνίας που απλώνει τις μαύρες φτερούγες του σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης είναι ένα πολύ βαθύ και σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο αν και έχει αναλυθεί  ενδελεχώς από μεγάλους θεωρητικούς εξακολουθεί να εξελίσσεται, να μεταλλάσσεται και να προβληματίζει. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις.  Αν τις είχαμε δεν θα παρακολουθούσαμε με αμηχανία την επιρροή της Χρυσής Αυγής να εξαπλώνεται προσπαθώντας να βρούμε τι φταίει.

Η Χρυσή Αυγή δεν θα διαλυθεί αν επαναλάβεις σαν ξόρκι 100 φορές ατάκες τύπου «ξύλο και σκατά στους φασίστες».   Η πρόσφατη επίδειξη δύναμης των φασιστών στο Πέραμα και η δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΚΚΕ, στο πιο οργανωμένο και πειθαρχημένο τμήμα του μαζικού κινήματος, δείχνει ότι έχουμε περάσει σε ένα  νέο στάδιο. Η επίθεση στο ΚΚΕ στο Πέραμα αποτελεί την μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση των νεοναζί που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.  Το πιο ανησυχητικό είναι ότι όπως αποδεικνύουν και οι μαρτυρίες η συντριπτική πλειονότητα των επιτιθέμενων ήταν μέλη του πυρήνα του Περάματος.

Το ΚΚΕ τουλάχιστον απάντησε με πολιτικό τρόπο. Οργάνωσε λαϊκό συλλαλητήριο στους δρόμους του Περάματος, με έντονο κομματικό χρώμα (ουσιαστικά αυτό που λέμε reclaim the streets) και απέφυγε τα εύκολα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα-αντίποινα όπως το να πάει να σπάσει τα γραφεία των νεοναζί στο Πέραμα.

Αυτό είναι σημάδι αδυναμίας και υποχωρητικότητας, αναφώνησαν οι περισσότεροι.  Το μήνυμα που περνάει, σύμφωνα με μια λογική είναι ότι οι φασίστες μπορούν να δέρνουν μέλη του ΚΚΕ ανενόχλητοι και να πιστεύουν ότι θα τη γλυτώσουν χωρίς να φοβούνται για αντίποινα.  Άλλο όμως οι νόμοι της νύχτας και της σύγκρουσης μεταξύ των συμμοριών του υποκόσμου και της μαφίας και άλλο η πολιτική αντιπαράθεση. Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τον Μάικλ Κορλεόνε στο Νονό που ανησυχεί για το “Street Cred” του.  Σίγουρα η ΠΚΣ με την ΕΑΑΚ και άλλες παρατάξεις έχουν παίξει πολλές φορές το παιχνίδι της οργανωτικής σύγκρουσης στα πανεπιστήμια για μια γωνία. Αυτά είναι παιχνίδια.  Η σύγκρουση με τη Χρυσή Αυγή όμως απαιτεί ανώτερο επίπεδο οργάνωσης.

Η δημοφιλής νηπιακού τύπου αντίληψη είναι ότι οι φασίστες καταλαβαίνουν μόνο από ξύλο και η Χρυσή Αυγή θα τσακιστεί όταν μαζευτούμε 200-300 άτομα να περιπολούμε τις γειτονιές και τους κοπανάμε όπου τους βρίσκουμε!  «Το κίνημα είναι ώρα να οργανώσει τη λαϊκή αυτοάμυνα και αντι-άμυνα του» ακούγεται από πολλές πλευρές που λίγο-πολύ ισχυρίζονται ότι η σύγκρουση θα κριθεί με στρατιωτικούς όρους.   Επικαλούνται ακόμα και την επιστολή του Ζαχαριάδη από τα τέλη του ’45 που επισημαίνει ότι για αντιμετωπίσει και εκμηδενίσει ο λαός τη μαυρομετωπίτικη δολοφονική τρομοκρατία πρέπει να οργανώσει και αντιτάξει τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνά του. Το αστείο είναι ότι αυτή η ιδέα είναι ακόμα πιο δημοφιλής στα πολιτικά ρεύματα που απεχθάνονται έννοιες όπως «οργάνωση», «πειθαρχεία» και «εργατική δημοκρατία» και πολύ περισσότερο τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» και το «κόμμα νέου τύπου».

Όλα αυτά αποτελούν φαντασιακές ασκήσεις επί χάρτου και μάλιστα επικίνδυνες. Το μαζικό κίνημα δεν μπορεί να πέσει στην παγίδα να αναλωθεί σε έναν πόλεμο «σύγκρουσης ακροκινούμενων ομάδων» και σε πετροπόλεμο επιπέδου οργανωμένων συμμοριών ή χούλιγκαν στους δρόμους της πόλης. Δεν βρισκόμαστε στο 1945, οι συσχετισμοί και οι αναλογίες είναι εντελώς διαφορετικές, και οι αντάρτες του ΕΛΑΣ δεν πολεμούσαν με ξύλινα σπαθιά.

Ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο; Να στείλουν οι αντιφασιστικές ομάδες 40 νεοναζί στο νοσοκομείο; Μήπως να εισβάλλουν οι «ομάδες αυτοάμυνας» στα γραφεία της Χρυσής Αυγής με καλάζνικοφ και να καθαρίσουν όποιον βρούνε μπροστά τους;

Το σύστημα ελπίζει σε μια τέτοια κλιμάκωση η οποία θα δώσει την ευκαιρία στο σενάριο της «σύγκρουσης ακροκινούμενων ομάδων» να μπει σε πλήρης εφαρμογή. Οι δήθεν «μετριοπαθείς δυνάμεις» του «δημοκρατικού κέντρου» θα έρθουν να μας «σώσουν», με την επιβολή ακόμα και στρατιωτικού νόμου να βρίσκεται στο τραπέζι προκειμένου να μας γλυτώσουν από τον «ανεξέλεγκτο πόλεμο των άκρων».

Το κίνημα με όλες τις αδυναμίες του δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια επικίνδυνη τυφλή σύγκρουση με στρατιωτικούς όρους με το πιο ακραίο και ακονισμένο τμήμα του συστήματος, υποβαθμίζοντας τη σημασία του κεντρικού πολιτικού αγώνα με τον κύριο εκπρόσωπο του επιχειρηματικού υπερκράτους σε πολιτικό επίπεδο που σήμερα είναι η Νέα Δημοκρατία και άλλες συμπληρωματικές δυνάμεις και εφεδρείες.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί προϊόν της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.  Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στη μνημονιακή πολιτική. Όμως αυτή η πολύπλευρη πάλη σήμερα δεν είναι αποτελεσματική. Το κίνημα οδηγείται από ήττα σε ήττα και αδυνατεί να πείσει τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων ότι μπορεί να δώσει διέξοδο στα προβλήματα τους.  Αυτή είναι η κύρια αιτία που οι μαύρες φτερούγες του συστήματος,, η Χρυσή Αυγή και ο εκφασισμός ενισχύεται και θα συνεχίσει να εξαπλώνεται.  Λύση πάντως δεν είναι το αυτομαστίγωμα, ούτε η απόδοση ευθυνών.

Όπως έχει ειπωθεί η νεοναζιστική συμμορία αποτελεί το στρατιωτικό σκέλος της μεθοδευμένης κλιμάκωσης ενός μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου. Προτεραιότητα δεν μπορεί είναι το μέτωπο απέναντι στους παρακρατικούς φονιάδες, απέναντι στη φασιστική πολιτοφυλακή του συστήματος αλλά στις αιτίες που τους εκτρέφουν.  Ο πιο αποτελεσματικός αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αυτός ενάντια στο μαύρο μέτωπο της οικονομικής εξαθλίωσης που προωθούν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Και αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να γίνει σε γηπεδικό επίπεδο, όσο πιο αβανταδόρικο, πιασάρικο και άμεσο φαντάζει.