Ανάλυση της «Ανάληψης ευθύνης» των ΜΛΕΔ – τύφλα να ’χει το έτος Καβάφη!

πηγή, the press project

Ένα φιλολογικό «ψυχογράφημα» της χθεσινής προκήρυξης ανάληψης ευθύνης από την πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση Μαχόμενες Λαϊκές Ένοπλες Δυνάμεις

Αναδημοσιεύουμε με την άδεια της συγγραφέως του σημειώματος

Για την ανακοίνωση των ΜΛΕΔ (γιατί ούτε προκήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης μπορεί να ονομαστεί, ούτε πολιτικό μανιφέστο).

Τα περίεργα του κειμένου:

1. Η «οργάνωση»δεν περιγράφει ούτε τον εαυτό της, ούτε το χτύπημα για το οποίο αναλαμβάνει την ευθύνη. Συνήθως, μια πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση μιλά για το ποια είναι, ποιοι θα είναι οι στόχοι της και δίνει στοιχεία για το χτύπημα τέτοια, ώστε να γίνει πιστευτό ότι η προκήρυξή της δεν είναι ψεύτικη. Από αυτή την «ανακοίνωση» το μόνο που μαθαίνουμε είναι ότι οι συντάκτες είναι γενικώς με τον αντιφασισμό,πιστεύουν ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με τα όπλα, συντάσσονται με την επαναστατική βία και διατυπώνουν μια αόριστη απειλή ότι «αν ο οποιοσδήποτε από δω και στο εξής ασκήσει βία εναντίον μεταναστών,εναντίον αριστερών ή αναρχικών (…), την ευθύνη θα λουστεί αποκλειστικά η Χρυσή Αυγή».

2. Ο τρόπος γραφής και το περιεχόμενο του κειμένου είναι κατεξοχήν «δημοσιογραφικά». Παρά τα ελάχιστα ορθογραφικά (μαζεμένα όλα εδώ παρακάτω θα τα βρείτε) και τα συντακτικά λάθη, το18σέλιδο φαίνεται να έχει περάσει από επιμέλεια-διόρθωση (καμία σχέση με τις άθλιες προκηρύξεις διαφόρων άλλων που βρίθουν στην ανορθογραφία και τους ακατανόητους βερμπαλισμούς). Ακόμη και στη μορφοποίηση, με μεσότιτλους και κεφάλαια που ξεκινούν με αλλαγή σελίδας (εκτός κι αν έχουν την αυτόματη εντολή στο word, τι να πω…) και προλόγους με στοίχιση στη μέση (σελ. 1, σελ. 4, σελ. 14), με πλήρη στοίχιση σε όλο το κείμενο και ένα enter απόσταση η μία παράγραφος από την άλλη, με προσεκτική χρήση σημείων στίξης, ακόμη και τελείες στα αρκτικόλεξα (Ν.Δ., Χ.Α. Ο.Α.Ε.Δ., Δ.Ε.Η., Μ.Μ.Ε.,Μ.Μ.Μ, Ε.Α.Μ., Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. ακόμη και στο d.n.a –μόνο το ΠΑΣΟΚ δεν χαίρει της τιμής της ενδιάμεσης τελίτσας, περιέργως). Ακόμα και τις αποστρόφους (κλασικό λάθος σε εφημερίδες περιοδικά και το διαδίκτυο) βάζουν με τη σωστή φορά!

3. Το κείμενο είναι «δημοσιογραφικό» (κι ας με συγχωρήσουν οι φίλοι μου οι δημοσιογράφοι) και σε κάτι άλλο: στο copy-paste από πληροφορίες που τις βρίσκεις στο διαδίκτυο: από τη βιογραφία του Ντουρούτι με αντιγραφή από τη wiki ως την απαρίθμηση των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής κατά μεταναστών, την ιστορία της Χρυσής Αυγής από την ίδρυσή της ως σήμερα, στοιχεία από την ελληνική ιστορία: όλα επιδερμικά ενσωματωμένα,μη βιωμένα, σαν να πρόκειται για κάποιον που κάνει εύκολη δημοσιογραφία αντιγράφοντας τη δουλειά άλλων συναδέλφων του. Όποιος έχει μια στοιχειώδη εμπλοκή με την αντιφασιστική πάλη σε οποιαδήποτε γειτονιά, γνωρίζει πολύ περισσότερα πράγματα για τη Χρυσή Αυγή και τον τρόπο που δρούσε και δρα, από τους συντάκτες αυτής της προκήρυξης, που μάλλον «έπεσαν από τα σύννεφα» μαζί με τους υπόλοιπους και άρχισαν να ασχολούνται με την Χρυσή Αυγή μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και διάβασαν μαζεμένα όλα τα σχετικά κείμενα. Αυτό και μόνο το στοιχείο με κάνει να πιστεύω ότι δεν μπορεί να αποδοθεί σε οποιονδήποτε αναρχικό ή αντιφασίστα αυτό το κείμενο (αναφέρεται πολλές φορές στους αντιφασίστες και στον κόσμο του κινήματος προτρέποντάς τους να κάνουν το ένα ή το άλλο, λες και είναι ένας από μας. Σίγουρα όμως δεν είναι).

4. Το κείμενο είναι «δημοσιογραφικό» και στο ύφος του: με την εξαίρεση των τελευταίων σελίδων (όπου «φορτσάρει»), όλο το άλλο κείμενο είναι γραμμένο με τρόπο που μπορεί να διαβαστεί από το μέσο αναγνώστη μιας εφημερίδας, χωρίς δυσνόητες φράσεις ή βαριές αναλύσεις. Υπάρχουν πάμπολλα επιχειρήματα λ.χ. περί βίας που οποιοσδήποτε αριστερός άνθρωπος έχει χρησιμοποιήσει στην ομιλία του σε μια συνέλευση, ακόμη και στην παρουσία της Αριστεράς στην τηλεόραση (αυτό κρατείστε το). Δείτε για παράδειγμα τη σελ. 17 ολόκληρη την παράγραφο από το σημείο: «Την βία τους που είναι κατά ενός ολόκληρου πληθυσμού, που βρίσκεται στις ουρές των συσσιτίων του δήμου, της εκκλησίας, (…) στις ουρές του Ο.Α.Ε.Δ., τις κατασχέσεις κατοικιών, τα χαράτσια της Δ.Ε.Η. και το κομμένο ρεύμα». Και βέβαια, ως «δημοσιογραφικό» το κείμενο δεν καταλήγει κάπου: δεν καλεί το λαό ή την αναρχία ή την αριστερά να κάνει κάτι συγκεκριμένο εκτός από το εξής: «ο κόσμος της αντίστασης πρέπει να αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες. Να εμπλακεί στη μάχη,να εμπνεύσει και να καλέσει την κοινωνία να ορθώσει το ανάστημά της, να επαναστατήσει» και προτροπές για οπλοστάσια που πρέπει να φτιαχτούν. Και λίγο πριν, στη σελ. 3: «Στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί (sic!) ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της».

5. Το κείμενο είναι «δημοσιογραφικό» και με την έννοια του ιδεολογικού αχταρμά, αν και εδώ το θέμα είναι πιο βαθύ και συνδέεται με το προηγούμενο… Όλες οι απόψεις περιλαμβάνονται, καμιά δεν μένει ανικανοποίητη: από την πατριωτική Αριστερά και τη θεωρία της εξάρτησης (σελ. 13: η Ελλάδα υπήρξε υποχείριο των Μεγάλων Δυνάμεων (…). Πολιτικά και οικονομικά δεν ανήκε στην πραγματικότητα ποτέ στους Έλληνες. (…) Η εθνική ανεξαρτησία υπήρξε πάντα πολιτικός αντιπερισπασμός των εγκάθετων κυβερνώντων και δημαγωγία για την αντιπολίτευση» -θαυμάστε λεξιλόγιο «αναρχικού»!), μέχρι την αντι-ΕΕ πάλη (σελ. 14: Ένα ρεύμα που αναδύεται διαρκώς ενάντια στην ΟΝΕ και την ΕΕ θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας πανευρωπαϊκής ανατρεπτικής διαδικασίας, μια δεδομένη θέση και το υπό διεκδίκηση ζητούμενο για κάθε επαναστατικό κίνημα). Από Ντουρούτι μέχρι πασιφιστές όλοι έχουν θέση (σελ. 16: «Ο άνθρωπος σε όλες τις κοινωνίες είχε πάντα την ανάγκη για ειρήνη και ευημερία. Είχε ανάγκη την ομαλή συμβίωση, σε αντίθεση με την αστική φιλοσοφία που τον αντιμετωπίζει εν τη γενέσει του ως μοχθηρό και ανταγωνιστικό όν που έχει ανάγκη την πειθάρχησή του από το κράτος-Λεβιάθαν».) Η κριτική στην καθεστωτική Αριστερά γίνεται με γενικές επικλήσεις «οπορτουνισμού» ή «πυροσβεστικής δράσης», η υιοθέτηση όμως των επιχειρημάτων όλων των πολιτικών χώρων από το ΕΠΑΜ ως την αναρχία γίνεται πολύ συγκεκριμένη και καταλαμβάνει πολλές πολλές σελίδες.

Τώρα θα μου πεις, υπάρχει και ένα επί της αρχής θέμα: ουδείς αντιφασίστας θα έστελνε προκήρυξη,ανακοίνωση, ούτε καν email στον ιδιοκτήτη του zougla.gr, για να του αυξήσει τη θεαματικότητα, όταν ο ίδιος κάνει εκπομπές που ξεπλένει τη Χρυσή Αυγή, τη βγάζει πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις του κ.λπ. Ψιλά γράμματα…

6. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, το κείμενο είναι «αυτολογοκριμένο» σαν να είναι δημοσιογραφικό. Σε 18 σελίδες έχει ελάχιστες αναφορές σε ονόματα (εν ζωή λέμε, όχι τον Εφιάλτη και τον Πήλιο Γούση…) όλα "ανώδυνα" (ο Άκης είναι ήδη στη φυλακή), και τίποτα που δεν έχει ήδη γραφτεί στον τύπο και δεν έχει κυκλοφορήσει ευρέως! Ακόμη και οι χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής είναι γενικά «εφοπλιστές». Τίποτε περισσότερο. Μόνη αναφορά στον Μαρινάκη, καμία αναφορά σε Πάλλη ή Ρέστη, ούτε βέβαια σε άλλους χρηματοδότες -κι αυτό περίεργο. Σε γενικές γραμμές, όταν γράφουν οι «τρομοκράτες» δεν φοβούνται μην τους κάνει κάποιος μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση! Το φόβο αυτό –κατά βάση- τον έχουν οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες. Ή κάποιος που έχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Τι να πεις…

Περιέργως επίσης ,απουσιάζει εντελώς από την προκήρυξη τόσο η επέτειος του Πολυτεχνείου (παρότι η προκήρυξη ήρθε μία μέρα πριν την επέτειο), όσο και η αναφορά σε συγκεκριμένους αγώνες αυτού του διαστήματος. Αντιθέτως, θα στεκόμουν στην αναφορά (σελ. 11) «την προσπάθεια του ακομμάτιστου-διαταξικού εισοδισμού της λαϊκής δυσφορίας και οργής τα δύο χρόνια κοινωνικής έντασης ’10-’12». Ενώ (ορθά, κατά τη γνώμη μου) προηγουμένως ο συντάκτης επιχειρηματολογεί γιατί η ΧΑ δεν διογκώθηκε γενικά και αόριστα από την κρίση, στο σημείο αυτό φαίνεται να υιοθετεί την ευρέως διαδεδομένη στα τηλεπαράθυρα γνώμη ότι «τη ΧΑ την έφτιαξαν οι πλατείες» -οποιοσδήποτε βρέθηκε πράγματι στις πλατείες ξέρει ότι όχι μόνο η Χρυσή Αυγή δεν ήταν εκεί, αλλά κατήγγειλε κιόλας και έκανε αντισυγκέντρωση από τις πρώτες μέρες.

Απουσιάζει επίσης από το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου το μίσος που χαρακτηρίζει τόσο προηγούμενες Ε.Ο., όσο και το ίδιο το χτύπημα το οποίο υποτίθεται ότι αναλαμβάνει! Όπως έγραψε και κάποιος άλλος, δεν εκτελείς εν ψυχρώ και μετά γράφεις «το κόμμα της Χρυσής Αυγής», η «αστυνομία» (αναφέρεται περισσότερες φορές από το «οι μπάτσοι»), «ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης» και άλλα παρόμοια… Ούτε καν ειρωνείες ή απειλές στην Αντιτρομοκρατική ότι δεν θα καταφέρει να τους πιάσει ή άλλα τέτοια –λες και δεν τους απασχολεί, λες και δεν τους κυνηγάει κανείς. Ακόμη και οι αναφορές στα ΜΜΕ, όμως, είναι απολύτως ψύχραιμες, δεν εμπεριέχουν καμία απειλή, οριακά καμία εχθρότητα, σαν κοινωνιολογικές αναλύσεις –ούτε αυτό τους απασχολεί.

Πέρα από τον πολιτικό και ιδεολογικό αχταρμά, υπάρχουν δύο επιχειρήματα που δεν θα έγραφε ποτέ κανένας κανονικός αναρχικός ή οποιοσδήποτε έχει σχέση με το κίνημα:

Σελ. 2: «Η απροκάλυπτη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτελεί το αίμα που ξεχείλισε το ποτήρι», γράφει στη δικαιολόγηση του χτυπήματος. Ο συντάκτης αφιερώνει 3 σελίδες για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής κατά μεταναστών, αλλά παραδέχεται ότι ο ίδιος αποφάσισε προφανώς να δράσει μετά τη δολοφονία ενός Έλληνα! Ακόμη κι αν είχε γίνει έτσι, κανονικά μια Ε.Ο. που προέρχεται από την Αριστερά ή την αναρχία ή το αντιφασιστικό κίνημα (όπως θέλει να παρουσιαστεί), δεν θα το έγραφε ποτέ αυτό. Ίσως θα προσπαθούσε να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι για πολύ καιρό ετοιμαζόταν να εκδικηθεί για τους νεκρούς μετανάστες, αλλά η δολοφονία του Φύσσα τους πρόλαβε, ίσως να έγραφε ένα σωρό άλλες δικαιολογίες, αλλά ποτέ αυτό!

Σελ. 1: Αντίστοιχης επιχειρηματολογίας και η επιλογή του «στόχου», σελ. 1: Η επιλογή να χτυπήσουμε τα αναλώσιμα των βουλευτών και όχι τους ίδιους,συνίσταται στο εξής τελεσίδικο μήνυμα: Κατά την φαινομενική «εξάρθρωση» της Χρυσής Αυγής υπήρξαν έστω μερικώς τα αποκαλυπτήρια για το ποιόν τωνχρυσαυγιτών. Τώρα όλοι ξέρουν, τώρα η εποχή της απενοχοποίησής τους τελείωσε.Τώρα όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος». Για φαντάσου! Υπάρχει αντιφασίστας που θεωρεί ότι μέχρι να πει ο Πρετεντέρης τι ήταν η Χρυσή Αυγή,πέφτοντας από τις νεφέλες, υπήρχαν μέλη της Χρυσής Αυγής που δεν ήξεραν σε τι σόι οργάνωση είναι; Όχι, απλώς ο συντάκτης της προκήρυξης προφανώς ασχολήθηκε με τη Χρυσή Αυγή, το αντιφασιστικό κίνημα και την σύγχρονη ελληνική ιστορία μετά από κείνο το Σαββατοκύριακο…

Είναι προφανές ότι, για όλους τους λόγους που είπα παραπάνω, αλλά και με βάση την κοινή λογική, κατά τη γνώμη μου οι εκτελεστές μιας επαγγελματικής δολοφονίας με τέτοια αγριότητα, που προσιδιάζει στις εκτελέσεις του υπόκοσμου (στον οποίο ανήκουνκαι οι Χρυσαυγίτες και πολλοί από αυτούς που τους χρηματοδοτούν), και οι συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης δεν έχουν μεταξύ τους καμία σχέση. Πέρασαν 16 μέρες. Μπορεί κάλλιστα κανείς να υποθέσει ότι, μιας και η προκήρυξη δεν φαινόταν στον ορίζοντα, κάποιος ανέλαβε την ευθύνη να τη γράψει και να τη στείλει κατά πώς θα τον βόλευε. Το ποιος μπορεί να είναι αυτός, το αφήνω στην κρίση σας. Το γιατί τα άλλα κανάλια δεν έχουν κάνει ακόμη θέμα αυτήν την προκήρυξη, επίσης. Θα δούμε και παρακάτω…

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μένει από 18 σελίδες cλopy-paste, είναι σίγουρα το παρακάτω: την επόμενη φορά που κάποιος από μας θα αναφερθεί στη βία των πλειστηριασμών και της ανεργίας, στη βία των κατασχέσεων σπιτιών, στη βία που ασκεί η Χρυσή Αυγή, στους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, την ακροδεξιά ρητορεία της ΝΔ ή την επόμενη φορά που κάποιος από μας θα προτείνει πορεία στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, θα βρεθεί ένας «πρόθυμος» να του απαντήσει ότι όλα αυτά τα λέγανε και αυτοί που δολοφόνησαν«δυο παιδιά». Με αυτή την έννοια, όντως, αυτή τη φορά, ας ψάξουμε και «ποιος ωφελείται».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ για τους Σέρλοκ Χολμς (που έχουν όρεξη να ψάξουν περαιτέρω για ομοιότητες με άλλα κείμενα, εγώ μέχρι Γουότσον φτάνω, έχουμε και δουλειές!) και για όποιον πλήρωσε για την προκήρυξη, να ξέρει την επόμενη φορά να πάρει καλύτερο επιμελητή κειμένου (να στηρίξουμε και λίγο το σινάφι, έτσι;)

Τα ορθογραφικά λάθη (σας λέω τα πιο χοντρά)

-δοσίλογων: Σεόλο το κείμενο αναφέρεται δοσίλογων, και όχι δωσίλογων ή δωσιλόγων (οορθογραφικός του δικού μου word το εντοπίζει)

-κατ’ ιδίων όφελος (σελ. 3)

-δεν γνωρίζει το αναφορικό «ό,τι» και γράφει παντού «ότι» -ειδικά στη σελ. 3 τελευταία παράγραφο το ’χει ξεσκίσει!

-απολεστεί (σελ.3): δεν ξέρω τι είχε στο νου του ο ποιητής

-Στης 1 Ιουνίου (σελ. 5) αντί στη 1 Ιουνίου (σίγουρα ο συντάκτης δεν είναι φιλόλογος…)

-εισέβαλλαν (αντί εισέβαλαν), σελ. 5

-διλλήματα (σελ. 6) αντί διλήμματα (ο ορθογραφικός του δικού μου word δεν το εντοπίζει, περιέργως, μμμμμ)

-ενώπιων (σελ.7). Ε, εδώ θα του κατέβαζα βαθμό σίγουρα!

-το τρένο Ιταλικούς, σελ. 8 (Ιτάλικους ρε παιδιά, άμα δεν ξέρετε να βάζετε τόνους, μην το μεταγράφετε στα ελληνικά! Ή μήπως δεν το χατε ξανακούσει ποτέ και βάλατε τον τόνο στην τύχη;)

-σελ. 10 Μάλιου αντί το Μάλλιου, που το γράφουν σωστά πιο πριν.

-σελ. 11 (δύο φορές) εξ’ αρχής: άσχετοι! Αγράμματοι! Ουστ! Εξ αρχής είναι το σωστό (είπαμε, δεν είναι φιλόλογος)

-σελ. 12 παρά πόδας αντί του σωστού «παρά πόδα». (κόπηκαν, εννοείται!)

-σελ. 13 προνειακές αντί προνοιακές (ε, το παρακάνατε!)

-σελ. 13 πτώση του τοίχους (δύο φορές) αντί του τείχους (να το γράψετε εκατό φορές σωστά πριν την επόμενη προκήρυξη)

-σελ. 17 την ανήλεη εκμετάλλευση!!! (περιέργως, το ανήλεη δεν το πιάνει ως λάθος ο ορθογραφικός του δικού μου word). Το ότι δεν είναι αηθής (όπως το 'πε η Μπαλατσινού) αλλά αήθης, ρε παιδιά, δεν σημαίνει ότι το σωστό είναι ανήλεη, ανηλεής είναι, αμάν πια!

Τα ιδιότυπα υφολογικά:

-Τελικό –ν- σε όλα τα άρθρα σε όλο το κείμενο, εκτός από ελάχιστα που τους έχουν ξεφύγει (νομίζω σπάνια το βρίσκεις πια αυτό σε γραπτό κείμενο, όλοι ακολουθούμε τον Τριανταφυλλίδη): την Χρυσή Αυγή, την δολοφονική επίθεση, την θαυμάσια, την συνήθεια, την βία.

-Η χρήση του μην με τελικό ν π.χ. σελ. 10 «μην αφήνοντάς τους»

-Τονισμός στα μονοσύλλαβα: ποιόν, γιό, όν.

-Η χρήση του «κάθε ενός» ως δύο λέξεις. Οι περισσότεροι γράφουμε καθένας, καθεμία, καθένα (μία λέξη). Αντίστοιχα και το κατά εξακολούθηση (σελ. 11, ποιος το γράφει αυτό αντί του κατ’ εξακολούθηση;)

-Η κατάχρηση του «ο οποιοσδήποτε», «το οποιοδήποτε» «ο όποιος», «τον όποιο πολιτικό αντίπαλο» «η όποια». Βαρβαρισμός η χρήση του άρθρου (θα τον έβαζα να ξαναγράψει όλα τα σημεία αλλιώς, αν ήταν στο χέρι μου).

-Ανάκατες δημοτικούρες (σελ. 3: πορευμένοι, παραχαράζοντας) με καθαρευουσιάνικες ή παλιομοδίτικες εκφράσεις: εχτές (ποιος το λέει έτσι πια;), βαθειάς (όλοι οι νεότεροι γράφουμε βαθιάς), χρησιμοποιείτο (σελ. 13), ο καθείς ημών (σελ. 18), αλλά το αντικομουνισμόςτο γράφει με ένα –μ-.

-πηγάδες τύπου Μελιγαλά (αυτό πάλι… τι τύπου ρε παιδιά; τυρί τύπου γκούντα που είπε και κάποιος άλλος;)

(Μπαλούρδο, τιμωρία!)

Τροφή για searching (και όχι για σκέψη), έχετε στο νου σας ότι κάποια από αυτά μπορεί να είναι και επίτηδες.