3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΝΑΡ: Αντικαπιταλιστική ανατροπή, κομμουνιστική προοπτική

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί η πρόταση για ένα νέο κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης

του Παναγιώτη Μαυροειδή,πηγή εφημ. Πριν

Την ερχόµενη Παρασκευή 29 Νοεµβρίου ξεκινούν οι τριήµερες εργασίες του 3ου Συνεδρίου του ΝΑΡ.  Έγιναν ήδη ή έχουν προγραµµατιστεί για τις ερχόµενες µέρες ανοιχτές πολιτικές συγκεντρώσεις σε 21 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Πραγµατοποιήθηκαν δύο κεντρικές πολιτικές ηµερίδες στην Αθήνα µε δυνατότητα παρουσίασης των απόψεων και από άλλα ρεύµατα και αγωνιστές. Επίσης, έγιναν ή έχουν προγραµµατιστεί δεκάδες συσκέψεις σε κλάδους, πανεπιστηµιακές σχολές και συνοικίες.

Τα ερωτήµατα και οι τοποθετήσεις που αναπτύσσονται στα προσυνεδριακά κείµενα της Πολιτικής Επιτροπής (Πρόταση Προγραµµατικής ∆ιακήρυξης και Θέσεις), αποτέλεσαν αντικείµενο συζήτησης και προβληµατισµού στις συνεδριάσεις των οργανώσεων του ΝΑΡ και της νεολαίας Κοµµουνιστική Απελευθέρωση – σε αρκετές περιπτώσεις και µε παρουσία συναγωνιστών που έχουν εκδηλώσει άµεσο ενδιαφέρον για την ανασυγκρότηση της παρέµβασης της επαναστατικής κοµµουνιστικής Αριστεράς.

Ο δηµόσιος προσυνεδριακός διάλογος που έχει αναπτυχθεί είναι ευρύς, ουσιαστικός, συχνά οξύς, αλλά και απόλυτα δηµοκρατικός, χωρίς απαγορευµένες ζώνες ή ενοχοποιήσεις απόψεων. Άλλωστε, µια σειρά ζητήµατα που τέθηκαν από την Πολιτική Επιτροπή είχαν το χαρακτήρα πρότασης µε ανοιχτό ορίζοντα και όχι κατάληξης ή πολύ περισσότερο τελικής «επικύρωσης» στο συνέδριο.

Η συζήτηση γύρω από την Προγραµµατική ∆ιακήρυξη, ακριβώς επειδή αφορά θέµατα ταυτότητας ενός σύγχρονου κοµµουνιστικού ρεύµατος, είναι περισσότερο έντονη. Το συνέδριο θα διαµορφώσει Πρόταση Προγραµµατικής ∆ιακήρυξης δίνοντας ώθηση σε έναν ευρύτερο διάλογο.

Με εξαιρετικό ενδιαφέρον, ειδικά από νέους αγωνιστές και συντρόφους, αλλά και ρεύµατα εκτός ΝΑΡ, συζητείται η πρόταση για ένα νέο κόµµα κοµµουνιστικής απελευθέρωσης. Η κατεύθυνση αυτή συναντά την ανάγκη και την αγωνία για θεωρητική, πολιτική, οργανωτική αναβάθµιση και ανάπτυξη του ΝΑΡ, αλλά δεν περιορίζεται εκεί, καθώς έχει τεθεί η πρόταση στο ευρύ κοµµουνιστικό δυναµικό και άλλες οργανώσεις κοµµουνιστικής κατεύθυνσης για από κοινού ανάληψη πρωτοβουλιών. Πρόκειται για µια πρόταση που επιχειρεί να απαντήσει κυρίως στο προγραµµατικό περιεχόµενο συγκρότησης και πολιτικής δράσης των κοµµουνιστών, σε υπέρβαση τόσο της παρωχηµένης και µη επαναστατικής στρατηγικής του ΚΚΕ όσο και του αναδυόµενου ρεφορµισµού και µεταρρυθµισµού ευρωπαϊκής κοπής του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή την έννοια, είναι λογικό να µην κυριαρχούν αυτή τη στιγµή στη συζήτηση τα θέµατα της διαδικασίας και του δρόµου προς ένα νέο κοµµουνιστικό φορέα, παρ’ όλη τη σπουδαιότητά τους, αλλά το ίδιο το ερώτηµα µιας σύγχρονης επαναστατικής κοµµουνιστικής πολιτικής.

Η καρδιά των Θέσεων της Πολιτικής Επιτροπής που τίθεται σε συζήτηση και σε ψηφοφορία στις οργανώσεις διαπραγµατεύεται ακριβώς αυτό το ζήτηµα. Το κρίσιµο θέµα είναι να συνδεθεί η αγωνία για την επιβίωση του κόσµου της εργασίας, των ανέργων, των φτωχών απέναντι στον κανιβαλισµό που επιχειρεί σε βάρος τους η ολιγαρχία και η ΕΕ, µε την αντικαπιταλιστική διέξοδο. Με τον κλονισµό και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, µέσα από την αναβάθµιση της πολιτικής δράσης ενός µαχόµενου αναγεννηµένου εργατικού και λαϊκού κινήµατος, στο πλαίσιο ενός ευρύτατου κοινωνικοπολιτικού µετώπου ρήξης και ανατροπής και σε συνδυασµό µε την πρωτοπόρα δράση µιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Το ΝΑΡ µιλάει για «αντικαπιταλιστική ανατροπή», «αντικαπιταλιστικό πρόγραµµα», «αντικαπιταλιστική επανάσταση», µε τις αναγκαίες επεξηγήσεις για όλα αυτά. Όχι από «ιδεολογική υποχρέωση» ή βιασύνη, όπως σπεύδουν να µας κατηγορήσουν οι οπαδοί της δήθεν άµεσης, εύκολης -και κυβερνητικής πάντα- λύσης. ∆εν είµαστε σε µια τυχαία στιγµή, ειδικά για την Ελλάδα: Το κεφάλαιο, και µάλιστα κυρίως µέσω της υπερεθνικής ευρωπαϊκής µορφής του, επιχειρεί να αναλάβει άµεσα την εξουσία ανατρέποντας κάθε είδους καταχτήσεις. Σήµερα, ακόµη και για το «ψωµί», για τη δουλειά, τον αξιοπρεπή µισθό, τη στέγη και την τροφή, χρειάζεται «να χάσει πλούτο, δύναµη, εισόδηµα και τελικά να κλονιστεί και να απολέσει την εξουσία το κεφάλαιο».

Οι αυταπάτες εφαρµογής νεοκεϊνσιανών λύσεων, µε παρέµβαση µόνο στο πεδίο της διανοµής, εντός του καπιταλιστικού πλαισίου και της παραµονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ, συνιστούν πρόταση να… µπει κλιµατισµός στην κόλαση! Απίθανο αλλά και άσκοπο ταυτόχρονα. Άλλα ρεύµατα φαντάζονται µια εθνική ανορθωτική πορεία του ελληνικού καπιταλισµού, έξω από τους περιορισµούς της ευρωζώνης. Ωστόσο, ο αποφασιστικός παράγοντας που καθορίζει τις ταξικές κοινωνικές επιπτώσεις είναι η καπιταλιστική κρίση. Η ευρωζώνη και η ΕΕ παροξύνουν αυτές τις επιπτώσεις.

∆εν µας αρκεί η αυτάρεσκη επανάληψη του βασικού µας ισχυρισµού ότι για τη σταθερή και ουσιώδη επίλυση του κοινωνικού ζητήµατος απαιτείται επαναστατική τοµή µε κατάλυση της αστικής κυριαρχίας. Το ΝΑΡ έθεσε σε παραπέρα συζήτηση την πολιτική τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής ως ένα δρόµο συνειδητοποίησης της ανάγκης και της προσέγγισης της επανάστασης – ενταγµένη σε ένα σοσιαλιστικό και κοµµουνιστικό ορίζοντα, που θα µας παρέχει κατεύθυνση και µέτρο για τη συγκρότηση των στόχων, την πολιτική διεκδίκησή τους, την ανάπτυξη της συνείδησης.

Το δυναµικό του ΝΑΡ, εµπλεκόµενο σε σηµαντικό βαθµό, πολλές φορές πάνω κι από τις δυνατότητές του, µε τις αµπώτιδες και τις παλίρροιες του λαϊκού κινήµατος, έχει συναίσθηση και των δυνατοτήτων και των δυσκολιών. Μόνο που δεν τις αντιµετωπίζουµε στατικά αλλά µε επίγνωση και πεποίθηση πως το βέλος των εξελίξεων θα καθοριστεί τελικά από την ευρύτερη έκβαση της ταξικής διαπάλης και τις κοινωνικές εξελίξεις. Η ηρωική απεργία των διοικητικών στα ΑΕΙ έρχεται να το φανερώσει. Το ερώτηµα της συµβολής µας στη δυνατότητα µιας εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης και ανατροπής, µε δυνατότητα εισόδου σε επαναστατικά γεγονότα, έχει τεθεί. Και µε αυτή τη φωτιά θα παίξουµε χωρίς φόβο.