Εργαζόμενοι/ες,
άνεργοι/ες, νέοι και νέες
Το καλύτερο σενάριο δεν θα μπορούσε να προβλέψει
την απαράδεκτη, φασιστικής αντίληψης πρακτική της άθλιας συγκυβέρνησης
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με την επέμβαση και εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ, μία εβδομάδα πριν τον
φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Νοέμβρη. Είναι τόση η αυταρχική λύσσα της
δικτατορίας των banks που πασχίζει να μοιάσει στη δικτατορία των Τανκς, την
οποία ανάτρεψε η εξέγερση του πολυτεχνείου και συνολικά η μαχητική στάση της
νεολαίας και του λαού. Αλλά, όπως και τότε, που αποδείχτηκε ότι η χούντα των
συνταγματαρχών δεν ήταν ανίκητη, έτσι και τώρα, θα αποδειχτεί ότι η σύγχρονη
δικτατορία του κεφαλαίου, της Ε.Ε. του ΔΝΤ και της κυβέρνησής τους δεν είναι
ανίκητη. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ
Οι
δικτατορίες -παλιές και νέες - πέφτουν από εξεγέρσεις
Όπως και τότε άλλωστε, όταν κάποιοι στην «επίσημη»
αριστερά περίμεναν τη λύση από τη δημοκρατική Ευρώπη, ή από τον εκσυγχρονισμό
του Μαρκεζίνη, ή από μια εθνική «αντί – χουντική» ενότητα, ήρθε η εξέγερση του
πολυτεχνείου να συντρίψει τις αυταπάτες για ομαλή μετάβαση από τη χούντα στη
δημοκρατία. Έτσι και σήμερα, η ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης που βιώνει ο λαός
μας δεν θα έρθει από προτάσεις μομφής στη βουλή. Δεν θα έρθει από
κοινοβουλευτικές μάχες, δεν θα επιτευχθεί με κέντρο μια ατελέσφορη τελικά
κυβερνητική πρόταση διαχείρισης εντός του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος, όπως
αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την αναμονή της ισχυροποίησης του κόμματος (αλά ΚΚΕ),
αλλά μέσα από τον πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο του μαζικού κινήματος,
μέσα από την ταξική του ανασυγκρότηση και την ανάδειξη των δικών του οργάνων,
με αλλαγή του χάρτη και με διπλή υπέρβαση της σημερινής Αριστεράς. Με τον
συνειδητό και οργανωμένο παλλαϊκό ξεσηκωμό και την εξέγερση που θα διώξει τους
σύγχρονους δυνάστες και δικτάτορες. Την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, την άθλια
συγκυβέρνησή τους, το ΝΑΤΟ και τους επενδυτές, εγχώριους και ξένους, που
μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους. Ένα μαχητικό και μαζικό
κίνημα που θα τα βάλει με το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, της παρακμής
και κρίσης, τον καπιταλισμό!
Μπροστά σε
ένα νέο ιστορικό σταυροδρόμι
Η επέτειος των 40 χρόνων από την εξέγερση του
Πολυτεχνείου συμπίπτει με μια περίοδο στην οποία οι εργαζόμενοι και η νεολαία
καλούνται ξανά να επιλέξουν σε ποιο δρόμο θα βαδίσει η ιστορία. Θα δεχτούμε την
βάρβαρη πολιτική που θέλουν να μας επιβάλλουν το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί
του, ζώντας χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες, σε μια σύγχρονη δικτατορία
διαρκείας; Ή το εργατικό, το νεολαιίστικο κίνημα και οι επαναστατικές δυνάμεις
θα ανασυγκροτηθούν ριζικά και ποιοτικά, ώστε να ανατραπεί η σύγχρονη δικτατορία
του κεφαλαίου και να ζήσουμε μια ζωή αξιοβίωτη, με βάση τις μεγάλες δυνατότητες
της εποχής μας; Σήμερα καλούμαστε να γράψουμε στις πύλες των δικών μας
Πολυτεχνείων τα σύγχρονα ΚΑΤΩ, τα σύγχρονα ΕΞΩ, όπως έκαναν οι εξεγερμένοι
εκείνου το Νοέμβρη. Μα καλά, θα μας πουν κάποιοι, τώρα θα τα λύσουμε αυτά;
Τώρα, θα μας πουν, πρέπει να φύγουν αυτοί που
κυβερνάνε για να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί και… βλέπουμε. Αλλά όπως τότε, η
δικτατορία ηττήθηκε, ανατράπηκε, γιατί τελικά ο επαναστατικός αγώνας, η ριζική
επαναστατική προοπτική μπή καν ξανά στη ζωή, απείλησαν μ’ ένα καινούριο
ξεκίνημα. Έτσι και τώρα, ο εφιάλτης των μνημονίων και η βάρβαρη επίθεση του
κεφαλαίου θα ηττηθεί και θα ανατραπεί αν οι σημερινές γενιές του αγώνα
απειλήσουν με ένα νέο επαναστατικό κίνημα. Όσο αφήνουμε κενό το ζήτημα της
προοπτικής και δεν γίνουμε απειλητικοί, δεν μπορεί να κερδηθεί καμιά μάχη.
Αντίθετα, είναι η επαναθεμελίωση του κομμουνισμού της εποχής μας, ως κίνημα που
καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, αλλά και σα σκοπός που, καθώς αναδύεται
από το κίνημα το προσανατολίζει, που μπορεί να δώσει στην πολιτική διαπάλη
νίκες και προοπτική.
Τιμάμε τους εξεγερμένους του Νοέμβρη με τα
σύγχρονα Πολυτεχνεία
Που γεννιούνται στους μικρούς και μεγάλους αγώνες.
Ζουν και αναπνέουν στους εργάτες της Χαλυβουργίας, στους απεργούς καθηγητές,
στην απεργία των 10 εβδομάδων των ηρωικών εργαζόμενων στα πανεπιστήμια, στις
πύλες της Λάρκο, στις απεργιακές φρουρές της Μεβγάλ, της Γουίντ και της
Βόνταφον, στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις στο Κερατσίνι και σε όλη την Ελλάδα,
στα χωριά της Χαλκιδικής που αντιστέκονται στις πολυεθνικές, στις πανεργατικές
απεργίες, στις πλατείες και στις συγκεντρώσεις. Αλλά τα σύγχρονα μικρά και
καθημερινά πολυτεχνεία ζητάνε τις δικές τους «συντονιστικές επιτροπές», τη δική
τους δημοκρατία του αγώνα, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων,
των γενικών συνελεύσεων, των επιτροπών αγώνα, πέρα από τον υποταγμένο
συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ξεπερνώντας τα μίζερα και άσφαιρα «πυρά» των
αγώνων διαμαρτυρίας και των κοινοβουλευτικών αυταπατών. Αυτό που χρειάζεται
είναι η δημιουργία ενός αγωνιστικού μετώπου με ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο
και προοπτική. Ενός πολυτεχνείου της νέας εποχής, που θα επιβάλλει με το όπλο
του παλλαϊκού αγώνα και της εξέγερσης τα δίκαια των εργαζομένων και της
νεολαίας. Για μια κοινωνία με το τιμόνι στα χέρια των εργαζομένων.
ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ
ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Συμμετέχουν στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
