Τα τανκς και τα υπόλοιπα άρματα μάχης επιστρέφουν,
αρχής γενομένης από την 28η Οκτωβρίου 2013, στις παρελάσεις. Κι όπως
μάθαμε από τους πρόχειρους υπολογισμούς της τελευταίας επετειακής
συμμετοχής τους στους δρόμους της πόλης, το κόστος αναμένεται να φτάσει
τα τρία εκατομμύρια ευρώ.
Τι μπορούν όμως να κάνουν αυτά τα τρία εκατομμύρια ευρώ;
Σύμφωνα με τους ίδιους πρόχειρους υπολογισμούς, τα τρία αυτά
εκατομμύρια μπορούν να χρηματοδοτήσουν 60 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από
50.000 ευρώ την κάθε μία. Αν φανταστούμε ότι αυτές οι επιχειρήσεις θα
αφορούσαν μία συγκεκριμένη περιοχή, τότε η μόνη λέξη που θα ερχόταν στο
μυαλό είναι η “αναγέννηση”.
Οι νέες θέσεις εργασίας θα έφταναν, τουλάχιστον, τις 200.
Συμπεριλαμβανομένων και των μικροεπιχειρηματιών. Η τοπική αγορά θα
γνώριζε ένα αναπτυξιακό άλμα άνευ προηγουμένου. Οι άνεργοι θα
επανέρχονταν σταδιακά στην αγορά εργασίας και μαζί με τους
επιχειρηματίες θα συνέβαλλαν και αγοραστικά και φορολογικά στην εξάπλωση
των θετικών εξελίξεων.
Οι ανάγκες που θα δημιουργούνταν θα ενίσχυαν την -όποια-
ασθμαίνουσα τοπική οικονομία, ενώ η έκρηξη δημιουργίας τόσο απρόσμενων
ευκαιριών θα ενίσχυε τις απαιτήσεις για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης,
εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, πολιτισμού.
Μία τόσο άμεση και εποικοδομητική οικονομική ενίσχυση μιας
-τυχαίας- περιοχής, με ένα σωστό και προσαρμοσμένο σχέδιο αξιοποίησής
της σύμφωνα και με τις ανάγκες αλλά και τις προοπτικές δικτύωσης με
άλλες τοπικές κοινωνίες, θα είχε όλα τα φόντα να αποτελέσει ένα
πραγματικό “success story”.
Αντ’ αυτού, τα χρήματα θα δοθούν για καύσιμα και συντήρηση αρμάτων
μάχης. Για τα σινούκ και τα απάτσι που θα πετάνε πάνω από τα κεφάλια
μιας. Για μία ώρα. Για εξήντα λεπτά. Για μια παρέλαση.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να πω ή να γράψω για τα εγκλήματα που
όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες, όμως τελικά η κατάληξή τους είναι συνεχώς η
ίδια. Κι όταν κάποιοι παλεύουν για το αντίθετο, τότε αυτομάτως να
χαρακτηρίζονται “τρομοκράτες”, “ επικίνδυνοι αναρχικοί” κι εκπρόσωποι
της “εκτροπής”.
Μπορούσα να γράψω κι άλλα, με ύφος εντελώς διαφορετικό από αυτό που
περιέγραψα συνοπτικά ως προς το τι θα μπορούσαν να κάνουν τρία
εκατομμύρια ευρώ σε μια τοπική κοινωνία. Επέλεξα όμως να τα πω στην ίδια
ακριβώς γλώσσα με εκείνους που θεωρούν ότι η φιλοσοφία της ελεύθερης
αγοράς είναι η μόνη διέξοδος.
Κι όμως, τελικά -και με την προϋπόθεση να πραγματοποιηθεί η
υπόσχεση της μηχανοκίνητης παρέλασης- καμία θεωρία δεν συναντά την πράξη
του σήμερα. Γιατί ακόμη κι αν πάρουν πίσω την απόφαση της πολυέξοδης
επίδειξης στρατιωτικής δύναμης, οι προθέσεις τους δεν αλλάζουν. Δεν
ενδιαφέρονται για το καλό μας. Δεν επιδιώκουν αυτό που λένε περισσότερες
φορές τη μέρα κι από τις υποκριτικές προσευχές τους στην Παναγία: την
ανάπτυξη.
Πόσο μάλλον αν θυμηθούμε ότι ο τελευταίος βουλευτής που ζήτησε να
επιστρέψουν τα τανκς στις παρελάσεις ήταν ο χρυσαυγίτης Αντώνης Γρέγος,
αναπολώντας στη βουλή την αίσθηση της ερπύστριας στην άσφαλτο: "Πιο πολύ
μας άρεσε αυτή η αίσθηση της ερπύστριας στο οδόστρωμα και το καυσαέριο
που έβγαινε. Μάλιστα φέρναμε και τα παιδιά μας πολύ κοντά και δεν μας
πείραζε καθόλου αυτό το καυσαέριο".
Τα συμπεράσματα δικά σας (μας).
(Τα
τρία αυτά εκατομμύρια ευρώ μπορούν να προμηθεύσουν ένα νοσοκομείο με τα
στοιχειώδη υλικά. Μπορούν να καλύψουν τις ελλείψεις εκπαιδευτικών οι
οποίοι απολύονται. Μπορούν να ξαναφέρουν τους σχολικούς φύλακες πίσω στα
σχολεία. Πολλά πράγματα μπορούν να κάνουν. Και μιλάμε για τρία
εκατομμύρια. Μία παρωνυχίδα στον ωκεανό των σκανδάλων κατασπατάλησης των
τελευταίων 40 ετών. Καριόληδες)
πηγή: πολύφημος
