του Γιώργου Λαουτάρη, εφημ Πριν
Αν το φασιστικό «βέλος» έχει οπλιστεί στο µνηµονιακό «τόξο», η
µαζική, λαϊκή κινητοποίηση και γνώση θα αποτρέψει τα χειρότερα. Αυτό
ήταν το µήνυµα από την εκδήλωση που διοργάνωσε την Τρίτη η Κίνηση για
τις Ελευθερίες και τα Δηµοκρατικά Δικαιώµατα της Εποχής µας (ΚΕΔΔΕ), η
οποία από το ενδιαφέρον που συγκέντρωσε και τη συζήτηση που άνοιξε
µπορεί µε ασφάλεια να χαρακτηριστεί πολύ πετυχηµένη. Οι Κώστας
Αρβανίτης, Μανώλης Αρκολάκης, Δηµήτρης Καλτσώνης, Γιώργος Κασιµάτης και
Γιώργος Κατρούγκαλος µίλησαν σε πάνω από 160 συγκεντρωµένους, µε αρκετά
ηλεκτρονικά και έντυπα µέσα να καλύπτουν το γεγονός, κάτι που δείχνει
ότι η συζήτηση αυτή είναι στο κέντρο των σηµερινών αναζητήσεων για την
Αριστερά και όχι µόνο.
Για την εµπλοκή των ΜΜΕ στην υπόθεση της ανόδου της Ακροδεξιάς µίλησε
ο διευθυντής του ρ/σ Στο Κόκκινο Κώστας Αρβανίτης, θυµίζοντας ότι «η
ιστορία της φασιστικής γραφής και της εκπαίδευσης του κοινού στην
αποδοχή τέτοιων αντιλήψεων έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια στον
ελληνικό Τύπο». Τα θέµατα ασφάλειας των πολιτών και τις περιπτώσεις
αυτοδικίας που είχαν ιδιαίτερη κάλυψη και διαµόρφωσαν συνειδήσεις καθώς
και ό,τι ονοµάζεται κοινός νους και µέση τηλεθέαση καυτηρίασε ο
οµιλητής, καταδεικνύοντας τις πολύπλευρες ευθύνες για την εκτόξευση της
φασιστικής επιρροής στην ελληνική κοινωνία.
Μια συνολικότερη οπτική στην οικονοµική κρίση ως παράγοντα που γεννά
βία έδωσε στην πιο θεωρητική του τοποθέτηση ο καθηγητής του Ανοιχτού
Πανεπιστηµίου Μανώλης Αρκολάκης. «Η βία ξεκινά από τις ίδιες τις
εργασιακές σχέσεις, µε την άγρια εκµετάλλευση, την εντατικοποίηση, την
απλήρωτη εργασία, τη µείωση αποδοχών, τον εκβιασµό µέσω της τεράστιας
ανεργίας» υπογράµµισε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, σηµείωσε τη φάση
«στροφής» του «πληγωµένου» παγκόσµιου συστήµατος, το οποίο εκτός από
επιθετικότητα χαρακτηρίζεται και από «την αποσυγκρότηση της εργατικής
τάξης, τη χρεωκοπία του µεταπολεµικού ρεφορµιστικού κινήµατος και την
αναγκαιότητα ανάκαµψης ενός νέου κινήµατος που θα µπορεί να ανατρέψει
τους δυσµενείς όρους κάτω από τους οποίους διεξάγεται σήµερα η ταξική
πάλη».
Ως «έκφανση µιας ευρύτερης προσπάθειας του παγκόσµιου καπιταλισµού
για πλήρη επικράτηση σε όλα τα δικαιώµατα του ανθρώπου» παρουσίασε ο
καθηγητής συνταγµατολόγος Γιώργος Κασιµάτης την «κατοχή» που επιβλήθηκε
στη χώρα µε τα µνηµόνια. Κατά τον οµιλητή, η νοµιµότητα που επιβλήθηκε
µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο συνιστά πλέον «εµπόδιο» για τη «δεύτερη
φάση» επέλασης του καπιταλισµού, «η οποία είναι πάρα πολύ σκληρή και
βίαιη, είναι η επιβολή της οικονοµικής εξουσίας». Ακόµη, υπογράµµισε µια
λενινιστική αρχή, ότι «χωρίς θεωρία, επανάσταση δεν γίνεται», για να
τονίσει κριτικά ότι «σε όλο τον κόσµο η Αριστερά δεν έχει οργανώσει αυτή
τη γνώση», καλώντας όλους «να µελετήσουµε τι σηµαίνει ο σηµερινός
καπιταλισµός και ιµπεριαλισµός».
Για τα χαρακτηριστικά της σηµερινής «σιδερόφραχτης δηµοκρατίας» και
το «πανδηµοκρατικό µέτωπο» ως µοναδική επιλογή ελπίδας µίλησε ο
καθηγητής Δηµήτρης Καλτσώνης. Κατά τον οµιλητή, πέντε είναι τα στοιχεία
που συγκροτούν τη σιδερόφραχτη δηµοκρατία την οποία σήµερα βιώνουµε: Ο
περιορισµός της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας από υπερεθνικούς
οργανισµούς, όπως η ΕΕ και το ΔΝΤ, η συστηµατική παραβίαση του
Συντάγµατος από τις κυβερνήσεις, η έξαρση της παράνοµης βίας από τις
διωκτικές αρχές, η συνεργασία του κράτους µε το παρακράτος, τη µαφία και
τις νεοναζιστικές οργανώσεις και η συστηµατική συρρίκνωση των βασικών
ελευθεριών, όπως τα δικαιώµατα στην απεργία, τη διαδήλωση και την
ελευθερία στη διάδοση των ιδεών. «Μία επιλογή ελπίδας έχουµε και αυτή
είναι η ενωτική συµπόρευση και το πανδηµοκρατικό µέτωπο και συσπείρωση»
τόνισε θέτοντας τέσσερις αιχµές ενότητας: Κατάργηση µνηµονίων, δανειακών
συµβάσεων και επιτροπείας από ΕΕ και ΔΝΤ, υπεράσπιση του δικαιώµατος
στην απεργία και τη συνάθροιση και κατάργηση όλων των αντιδραστικών
νοµοθεσιών αλλά και συµφωνιών που έχουν συναφθεί εδώ και δεκαετίες µε
την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Ο συνταγµατολόγος Γιώργος Κατρούγκαλος τέλος µίλησε για το «φόβο στην
καθηµερινή ζωή» ως συστατικό στοιχείο της πολιτικής επιβολής. Σαν
παράδειγµα έφερε τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, η απειλή της
κυβέρνησης κατά των οποίων «δεν µπορεί να σταθεί στο πλαίσιο της
οποιασδήποτε αστικής νοµιµότητας». Και εξήγησε: «Δεν µπορεί ένας απεργός
να έχει ευθύνη για τη µη τέλεση υπηρεσιακού καθήκοντος τη στιγµή που
είναι απεργός. Πώς είναι ποτέ δυνατόν να επιβληθεί αναδροµικά πειθαρχική
ποινή από ένα νόµο που δεν υπάρχει σήµερα;» Εξηγώντας τους λόγους για
τους οποίους στην Ελλάδα σηµειώθηκε η έξαρση του νεοφασισµού,
υπογράµµισε ότι η ιδιαιτερότητα της χώρας είναι πως «κατέρρευσε η
αξιοπιστία και η νοµιµοποίηση του πολιτικού συστήµατος, που υπέστη
καθίζηση χωρίς ανάλογο σε άλλες χώρες.
