Του Μάκη Γεωργιάδη πηγή mao gr.
Ακριβοί
στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Τα γιαούρτια στον Πάγκαλο;
Κακούργημα. Τα αυγά στη Σώτη; Ανοσιούργημα. Οι πολιτικές δολοφονίες;
Παρωνυχίδα. Η εξαθλίωση εκατομμυρίων μια ακόμη παράπλευρη απώλεια στο
βωμό της «σωτηρίας της χώρας».
Στο όνομα μιας υπέρτατης ανάγκης εξυπηρέτησης του χρέους και
δικαίωσης της αλαζονείας, της εξουσιομανίας και του διογκωμένου υπερεγώ
των στελεχών της εγκληματικής συμμορίας της κυβέρνησης. Εξ ου και ο
βομβαρδισμός ολημερίς από τηλεπαράθυρα, ραδιόφωνα και φυλλάδες περί
καταδίκης της «βίας από όπου κι αν προέρχεται».
Με μια απίστευτη
βιαιότητα προσπαθούν να μετατρέψουν ολόκληρη την κοινωνία και τους
πολιτικούς τους αντιπάλους σε δικαστές οι οποίοι θα καταδικάζουν μετά
βδελυγμίας και με εξοντωτικές ποινές οποιονδήποτε αντιστέκεται στη
βαρβαρότητα.
Διότι αυτό επιδιώκουν. Μια κοινωνία απέραντο δικαστήριο και μια ακόμα
πιο απέραντη φυλακή. Αυτοί οι οποίοι κατηγορούν τους πολιτικούς τους
αντιπάλους ως Ιαβέρηδες, ενίοτε και θηλυκούς, όπως κατηγόρησε ο
Βενιζέλος τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, επειδή τους ελέγχουν. Φαντασιώνονται
άραγε για τον εαυτό τους το ρόλο του Αγιάννη ή μήπως της ευτραφούς
αρσενικής Φαντίν; Αυτοί που ως μοναδικό τους πρότυπο πρέπει να έχουν
είτε τον Ιαβέρη ή ακόμη και το δικαστή Ντρεντ.
Κι αν βρεθεί κανείς που να υποστηρίξει τα αυτονόητα, ότι δεν είναι τα
πάντα «βία» και δεν έχουν όλες οι πράξεις την ίδια βαρύτητα, τότε έχουν
και συνηγόρους τύπου Σώτης Τριανταφύλλου να αντιτείνουν ότι είναι
«αήθεις». Είναι αήθεις όσοι υπερασπίζονται τα δίκαια της κοινωνίας και
ηθικοί οι προστατευόμενοι των ΜΜΕ. Οι κρατικοδίαιτοι σιτιζόμενοι
κουραδόμαγκες που ως μοναδική ασχολία στη ζωή τους έχουν να λοιδορούν
την κοινωνία. Να αναπαράγουν έναν κόσμο πολιτιστικών περιττωμάτων και
μια εμετική αισθητική ίδιον του πάλαι ποτέ δικομματισμού ο οποίος
εξέθρεψε όλη την παρακμή και τη σαπίλα και σήμερα την έχει ξεδιάντροπα
και στη βιτρίνα του ως μια παλλακίδα γερασμένη και αποκρουστική, αλλά
τόσο χρήσιμη ακόμη για τις βρομοδουλειές του.
Είναι πρόδηλο το αστείρευτο μίσος τους για τις ζωντανές δυνάμεις
αυτού του κόσμου που δε βολεύονται με ότι τους σερβίρουν οι άλλοτε
κραταιοί και καλογυαλισμένοι νεοφιλελεύθεροι φλώροι. Άλλωστε, τα
σαπρόφυτα τύπου Τριανταφύλλου, Πάγκαλου, Βορίδη και άλλων εκλεκτών
ποικιλιών δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβιβαστούν με την έννοια του
ζωντανού και της δημιουργίας από τη στιγμή που τρέφονται από τη σαπίλα
και την καταστροφή των κοινωνικών ιστών που οι ίδιοι προκαλούν. Αν
σταματήσει αυτή η καταστροφή είναι προφανές πως εκτός από ουσιαστικά
πολιτικά πτώματα θα χάσουν και τα προνόμια που διατηρούν τα πολιτικά
ζόμπι στα πλατό των καναλιών.
Έτσι συνεχίζουν απελπισμένοι με το μίσος και το μένος κατά των
δυνάμεων της εργασίας και της δημιουργίας απαιτώντας την πλήρη υποταγή
στις ορέξεις τους. Κοιμούνται όμως από λάθος πλευρό και το μόνο που
είναι σίγουρο ότι θα συμβεί είναι πως θα ξυπνήσουν μέσα στους εφιάλτες
τους. Όταν η τρομοκρατία θα έχει σπάσει και όταν μια πραγματικά νέα μέρα
θα ξημερώνει πετώντας όλον αυτό το συρφετό οριστικά στους αγωγούς
λυμάτων της ιστορίας.
Μέχρι τότε προλαβαίνουν να κάνουν ασκήσεις «δημοκρατίας» βάλλοντας
πυρ ομαδόν έξι, εφτά ή δέκα εναντίον ενός από τα τηλεπαράθυρα, απλώς και
μόνο επειδή διαφωνούν μαζί του. Τέτοια ομοφωνία στην αγέλη των λύκων
που θέλουν να μεταμφιέζονται σε πρόβατα. Όσο καλά κι αν το καταφέρνουν
ακόμη, δυστυχώς γι” αυτούς, τους προδίδουν τα ουρλιαχτά τους…
