πηγή, mao.gr
Από την πρώτη κιόλας πρόταση του άρθρου του στην «Καθημερινή» (25/10), με τίτλο «Δύο μύθοι κι ένα ψέμα»,
ο Πάσχος Μανδραβέλης την έχει πατήσει. Αρχίζει λέγοντας ότι «ο κ.
Κώστας Δουζίνας είναι καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο του Λονδίνου
ονόματι Birkbeck».
Εδώ τα σχόλια των αναγνωστών είναι πιο ενδιαφέροντα από το ίδιο το
άρθρο, καθώς επισημαίνουν στον συντάκτη ότι το Birkbeck δεν είναι «ένα
κάποιο πανεπιστήμιο», αλλά ένα από τα πιο σοβαρά ερευνητικά
πανεπιστημιακά ιδρύματα της Βρετανίας, στο οποίο έχουν διδάξει τέσσερις
κάτοχοι βραβείου Νόμπελ. Επίσης ανάμεσα στις προσωπικότητες που έχουν
διδάξει ή έχουν παρακολουθήσει μαθήματα εκεί συγκαταλέγονται ο Καρλ
Μαρξ, ο Έρικ Χομπσμάουμ, ο φυσικός Ρότζερ Πενρόουζ, ο Μαρκ Μαζάουερ και
άλλοι επιφανείς.
Δεν είναι απαραίτητο ο Π. Μανδραβέλης να αξιολογήσει ακριβοδίκαια το
πανεπιστήμιο όπου διδάσκει ο Κ. Δουζίνας, όμως η κραυγαλέα υποτίμηση του
συγκεκριμένου ιδρύματος φανερώνει είτε σουσουδισμό είτε προχειρότητα
και βιασύνη είτε άγνοια, αν και το τελευταίο συγχωρείται, κανείς δεν
είναι υποχρεωμένος να τα ξέρει όλα (κι εμείς στη Wikipedia κοιτάξαμε).
Άλλο όμως να μην τα ξέρεις όλα κι άλλο το να καμώνεσαι ότι τα ξέρεις.
Επιπλέον ο Κ. Δουζίνας δεν «αρθρογραφεί κατά καιρούς στον ελληνικό Τύπο»
ή μάλλον δεν αρθρογραφεί ΜΟΝΟ στον ελληνικό τύπο, αλλά και σε έγκριτες
εφημερίδες και έντυπα του εξωτερικού, ανάμεσά τους και στον Γκάρντιαν.
Επίσης «όταν έχει ελεύθερο χρόνο», όπως μας ενημερώνει ο Π.Μ., δεν
περιορίζεται στο να «προλογίζει τον Σλάβοϊ Ζίζεκ σε μαζώξεις του
ΣΥΡΙΖΑ», αλλά γράφει και επιστημονικά βιβλιαράκια (9 έχει γράψει
συνολικά) που τυχαίνει να έχουν μεταφραστεί σε 14 γλώσσες.
Ο Π.Σ. αναφέρεται στο άρθρο του Κ.Δ. με τίτλο «Από την πολιτική στη δημοκρατική ανυπακοή»,
που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και έχει
αναρτηθεί και στο mao.gr. Ο Π.Μ. κλείνει το κείμενό του αναφερόμενος στη
φράση του Κ.Δ. «μια κυβέρνηση που εγκαταλείπει τις προεκλογικές της
δεσμεύσεις, παραβιάζει βασικά δικαιώματα και προφανείς ανάγκες της
συντριπτικής πλειονότητας, χάνει τη δημοκρατική της νομιμοποίηση».
Επισημαίνει ότι το «προφανές» μπορεί να το επικαλεστεί και η Χρυσή Αυγή
ως το «προφανές» της ανακόλουθης υπόσχεσης όλων των κυβερνήσεων “να
λύσουν το πρόβλημα της μετανάστευσης”».
Ο Κ. Δουζίνας έχει πολλές φορές γράψει για το ζήτημα της δημοκρατικής
ανυπακοής, το οποίο μάλλον κατέχει εξίσου καλά (αλλά από θεμελιακά
διαφορετική οπτική γωνία) με τον Π. Μανδραβέλη. Τα ήδη δημοσιευμένα
κείμενά του απαντούν στον αρθρογράφο της Καθημερινής και,
επομένως, δεν χρειάζονται συνήγορο. Απλώς θα λέγαμε ότι στο μακρύ
κατάλογο των «δίκαιων παραβατών» δεν συγκαταλέγονται οι σφαγείς των
μεταναστών, αλλά ονόματα σαν τον Βενιαμίν Φρανκλίνο που, ως προϊστάμενος
των ταχυδρομείων, πριν από την Αμερικανική Ανεξαρτησία, παράκουσε τους
εργοδότες του, αγνόησε το απόρρητο της διπλωματικής αλληλογραφίας και
αποκάλυψε τα αποικιοκρατικά σχέδια των Βρετανών για τους Αμερικανούς
αποίκους. Στην ίδια δημοκρατική παράδοση κινήθηκαν, πιο πρόσφατα, ο
Μάνινγκ και ο Σνόουντεν που ναι μεν παρέβησαν το νόμο, αλλά υπηρέτησαν
το δίκαιο και την αλήθεια.
Τα σχόλια, όπως είπαμε, έχουν ενδιαφέρον, είτε γελοιοποιούν είτε
επιδοκιμάζουν το κείμενο του Μανδραβέλη. Και, όπως συμβαίνει πάντα με τα
σχόλια, άλλα είναι σοβαρά και άλλα χουλιγκανικά. Π.χ., άλλος
χαρακτηρίζει τον Κ. Δουζίνα «αρρωστημένο μυαλό» και άλλος συνιστά στον
Π. Μανδραβέλη να γράψει κανένα «λογύδριο σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ»…
