Η
ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ για το πρώτο εξάμηνο του 2014 από την ελληνική
κυβέρνηση σηματοδοτεί για την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό την παραπέρα
κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και τις καταχτήσεις του. Θα
σημάνει την ένταση της πολιτικής που αύξησε τη φορολόγηση και τα χαράτσια,
διέλυσε και παρέδωσε στο κεφάλαιο το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα
υγείας-πρόνοιας, λεηλάτησε το εργατικό εισόδημα και διόγκωσε την ανεργία με τις
απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ξεπούλησε το δημόσιο πλούτο και
γενίκευσε τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Η συνέχιση και η γενίκευση της πολιτικής των μνημονίων για τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ένταση της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της και την ενίσχυση των μέτρων ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, βρίσκονται μέσα στα καθήκοντα της Ελληνικής Προεδρίας.
Η συνέχιση και η γενίκευση της πολιτικής των μνημονίων για τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ένταση της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της και την ενίσχυση των μέτρων ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, βρίσκονται μέσα στα καθήκοντα της Ελληνικής Προεδρίας.
Η
ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από την Ελληνική κυβέρνηση σημαίνει για την
εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό νέα δεινά με την μετατροπή της χώρας σε
μια «ειδική ζώνη» εκμετάλλευσης από τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια. Στους
άμεσους στόχους της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βρίσκονται επίσης η
χρονική παράταση αποπληρωμής του δημόσιου χρέους και η αναγνώριση του
«πλεονάσματος», πράγμα που θα δώσει την δυνατότητα στις λεγόμενες συστημικές
τράπεζες να βγουν στις αγορές και να δανειστούν εκ νέου, για να πάρει έτσι
μπροστά η καπιταλιστική μηχανή.
Η
επίτευξη αυτών των στόχων δεν θα έχει καμιά θετική επίπτωση στη ζωή της
εργατικής τάξης! Αυτοί οι στόχοι, δεν είναι δικοί της στόχοι.
Η πάλη
για την ανατροπή της πιο αντεργατικής-αντιλαϊκής κυβέρνησης, της κυβέρνησης
Σαμαρά-Βενιζέλου, αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη και τα
φτωχά λαϊκά στρώματα. Όπως αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου και η έξοδος της
χώρας από την ΕΕ και την ΟΝΕ σαν βήμα για την διάλυσή τους.
Κάτω η
κυβέρνηση της φτώχειας, της πείνας και της εξαθλίωσης! Έξοδος από την ΟΝΕ και
την ΕΕ! Πάλη σε κάθε ξεχωριστή χώρα για το ξέσπασμα και τη νίκη της
προλεταριακής επανάστασης! Η πολιτική ταχτική για την κατάκτηση αυτού του
στόχου συμπυκνώνεται σήμερα στο σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, η οποία
αποτελεί τη μόνη κυβέρνηση που μπορεί να ξεκινήσει την υλοποίηση του
μεταβατικού προγράμματος, να καταργήσει το μνημόνιο και τους αντεργατικούς
νόμους, να διαγράψει το χρέος, να εθνικοποιήσει τις τράπεζες και τις μεγάλες
επιχειρήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, να υλοποιήσει την έξοδο
από το ευρώ και την ΕΕ, κλπ.
Αθήνα, 5/1/2014
το Γραφείο της ΠΕ της κ.ο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ
Υ.Γ. Το Γραφείο της Π.Ε συζήτησε το κάλεσμα της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ για διαδήλωση στις 8/1, ενάντια στην κυβέρνηση και την ΕΕ, με αφορμή
την ανάληψη της Προεδρίας από την Ελληνική κυβέρνηση.
Το
Γραφείο της Π.Ε. θεωρεί ότι:
1ο) Θα μπορούσε να γίνει καλύτερη, πιο έγκαιρη
και συλλογική προετοιμασία της διαδήλωσης και να διασφαλιστεί η μαζική
συμμετοχή της, αν προετοιμάζονταν και πραγματοποιούταν η συνάντηση της 5ης
Γενάρη 2014, όπως είχε προγραμματιστεί στην συνάντηση των οργανώσεων στις
18/12/2013.
2ο) Το πλαίσιο καλέσματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι
ανεπαρκές και πίσω από το κατακτημένο μεταβατικό πρόγραμμα, τους στόχους και τα
αιτήματα που από κοινού έχουμε προβάλει και παλέψει και έχουν να κάνουν με την
πάλη για την έξοδο από την ΟΝΕ-και την ΕΕ, καθώς και τον
στόχο της ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων και της κυβέρνησης που την
υλοποιεί. Το χειρότερο είναι ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την ανέξοδη και αδιέξοδη
κινηματική λογική που τη διακρίνει, βλέπει και το ζήτημα της αντι-ΕΕ πάλης σαν
ένα ζήτημα μονοθεματικού, επετειακού κινήματος. Η πάλη εναντίον της ΕΕ είναι
πάλη για την υπεράσπιση των κατακτήσεων και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και
γι’ αυτό περνάει μέσα από κάθε αγώνα, μικρό και μεγάλο, της εργατικής τάξης και
του εργαζόμενου λαού. Τέτοιοι αγώνες για να επιτύχουν, και ακόμα για να
υπάρξουν, απαιτούν να υπάρξει πολιτική προοπτική. Οι δυνάμεις της αριστεράς που
έχουν αναφορά στην εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό έχουν καθήκον να
συμπτύξουν πολιτικό μέτωπο που θα δίνει πολιτική προοπτική σ’ αυτούς τους
αγώνες. Αυτό το καθήκον δεν μπορεί να αναβάλεται επ’ άπειρον προς όφελος της
υποταγής στο αυθόρμητο και της γενικόλογης επίκλησης του κινήματος.
3ο) Παρατηρούμε μια διαρκή απουσία καλέσματος
στην κομμουνιστική Αριστερά, στην οποία εμείς ανήκουμε, και μια ταυτόχρονη
εμμονή στο κάλεσμα μόνο των δυνάμεων που ετεροκαθορίζονται: των δυνάμεων της
«αντικαπιταλιστικής-αντιιμπεριαλιστικής, αντι ΕΕ Αριστεράς». Ελπίζουμε τα
καλέσματα να διευρυνθούν στο εξής, πράγμα που επιβάλλεται από τα πράγματα.
Με όλες
αυτές τις επισημάνσεις μας, ανταποκρινόμαστε θετικά στο
κάλεσμα για κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια στις 8 Γενάρη και θα δώσουμε τις
δυνάμεις μας για την καλύτερη προετοιμασία, παρ’ όλο που δεν υπογράφουμε το
κείμενο του καλέσματος.