Α. ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
1. Σε πείσμα των κυβερνητικών εξαγγελιών για «τέλος ύφεσης και για
ερχομό της ανάπτυξης», η ελληνική οικονομία παραμένει μέσα στη δίνη της
οικονομικής κρίσης και έντονης ύφεσης. Η ύφεση, η όξυνση της φτώχιας και
η εκτίναξη της ανεργίας δεν θα σταματήσουν μέσα στο 2014. Την ίδια
στιγμή το χρέος δε θεωρείται βιώσιμο, απαιτούνται περίπου 29 δις μέσα
στη χρονιά για την εξυπηρέτησή του, σχεδόν 8,6 δις μέχρι τις
ευρωεκλογές. Το «χρηματοδοτικό κενό» θα σημάνει την ανάγκη νέων μέτρων,
ενώ οποιοσδήποτε νέος δανεισμός ή νέο «κούρεμα» του χρέους θα σημάνει
νέα μνημόνια. Τα περιβόητα «πρωτογενή πλεονάσματα» φτιάχνονται μέσα από
τεράστιες περικοπές, γενίκευση της εξαθλίωσης και ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή οι
καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τη συγκυρία για να αυξήσουν ακόμη
περισσότερο την εκμετάλλευση και γι’ αυτό βλέπουμε μέσα στην ύφεση
διάφορες μερίδες του κεφαλαίου να ενισχύουν τη θέση τους.
2. Όλα αυτά εντείνονται από τις γενικότερες εξελίξεις. Οι αντιφάσεις
στην παγκόσμια οικονομία συνεχίζονται και κάθε άλλο παρά δυναμική εξόδου
από την παγκόσμια κρίση έχει καταγραφεί. Ειδικά στην Ε.Ε. οξύνονται οι
αντιφάσεις της ευρωζώνης, ενώ η σαφής κατοχύρωση της γερμανικής
ηγεμονίας προμηνύει ακόμη μεγαλύτερη σκλήρυνση της πολιτικής της Ε.Ε.
στην κατεύθυνση της διαρκούς επιτήρησης, των συνεχών μνημονίων, της
«τραπεζικής ένωσης» και της «ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης».
Ολοένα και περισσότερο η Ε.Ε. μετατρέπεται και σε ένα μηχανισμό
κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας και επιβολής μιας ακραίας
αντιδημοκρατικής θωράκισης όλων των κρίσιμων επιλογών για το μέλλον των
λαών. Την ίδια στιγμή εντείνεται η απονομιμοποίηση της Ε.Ε. και
εμφανίζονται σημαντικές τάσεις αμφισβήτησης και «ευρωσκεπτικισμού», που
όμως, εξαιτίας των ιδεολογικών και πολιτικών ορίων των περισσότερων
τάσεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν εκπροσωπούνται πολιτικά με
αποτέλεσμα να υπάρχει καπηλεία τους από ακροδεξιές απόψεις και
σχηματισμούς. Γι’ αυτό ακριβώς το κρίσιμο ζήτημα της περιόδου είναι η
ανάδειξη μιας Αριστεράς που θα «σηκώσει το γάντι» και θα απαντήσει
ξεκάθαρα και πειστικά στα παραπάνω διλήμματα, προτείνοντας και
παλεύοντας για δρόμο ανατροπής, ρήξης με το κεφάλαιο, αποδέσμευσης από
την ΕΕ, ένα δρόμο αντικαπιταλιστικής ανατροπής και επαναστατικής
προοπτικής με στόχο την εξουσία των εργαζόμενων.
3. Η πολιτική κρίση και η πολιτική αστάθεια δυναμώνει και
επιταχύνεται. Οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα και οι νέοι γύροι διώξεων
για μίζες και για θαλασσοδάνεια, η παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών
κέντρων, οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί και το χτύπημα σε τμήματα του
αστικού πολιτικού προσωπικού αποτυπώνουν την όξυνση της πολιτικής
κρίσης, την ένταση των συγκρούσεων μέσα στον ίδιο το συνασπισμό
εξουσίας, το βάθος των κραδασμών που παράγει η οικονομική κρίση και η
προσπάθεια συνολικότερης αντιδραστικής μετάλλαξης της οικονομικής και
κοινωνικής κατάστασης. Ενισχύεται η απέχθεια των εργαζόμενων απέναντι
στο αστικό πολιτικό σύστημα, η αίσθηση ότι «αυτοί τα φάγανε», ότι το
χρέος, που σε μεγάλο βαθμό δημιουργήθηκε από αυτά τα σκάνδαλα δεν είναι
δικό μας και δεν πρέπει να αναγνωριστεί και να πληρωθεί. Ενισχύεται το
αίτημα των εθνικοποιήσεων με εργατικό και λαϊκό έλεγχο για να σταματήσει
όλη αυτή η απίστευτη κλεψιά.
4. Οι αντιστάσεις συνεχίζονται και μεγάλοι και σημαντικοί αγώνες
επηρεάζουν σημαντικά τις εξελίξεις. Από τον αγώνα της ΕΡΤ και των
διοικητικών μέχρι τις κινητοποιήσεις του ΕΟΠΠΥ γίνονται αγώνες που
χαρακτηρίζονται από επιμονή (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες) και
διάρκεια, αναζήτηση μορφών συντονισμού από τα κάτω και με
χαρακτηριστικά αποφασιστικής σύγκρουσης. Οι αγώνες των εργαζομένων
καθυστερούν πλευρές των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων ή και ακυρώνουν
κάποιες (πχ 25ευρώ στα νοσοκομεία), δεν έχουν μπορέσει να συντονιστούν
και να κλιμακωθούν πολιτικά, όπως απαιτούν οι συνθήκες. Φαίνονται έτσι
οι υπαρκτές ανεπάρκειες του ιστορικά διαμορφωμένου συνδικαλιστικού
κινήματος και της γραφειοκρατίας του μπροστά στις νέες προκλήσεις και
υπογραμμίζεται η ανάγκη για μια κατεύθυνση ταξικής ανασυγκρότησης και
αγωνιστικής ταξικής ενότητας. Χρειάζονται προσπάθειες για κλιμάκωση,
οργάνωση, βαθύτερη πολιτικοποίηση και συντονισμό από τα κάτω. Οι
αυξημένες θέσεις των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στο συνδικαλιστικό
κίνημα σημαίνει ακριβώς ότι έχουμε και μεγαλύτερη ευθύνη να
αναμετρηθούμε με αυτές τις προκλήσεις.
5. Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν στο προσκήνιο τη δυνατότητα μεγάλων
πολιτικών ανακατατάξεων, θέτοντας στην ημερήσια διάταξη την δυνατότητα
πραγματικών ρηγμάτων και ανατροπών της κυρίαρχης πολιτικής. Η κυβέρνηση
Σαμαρά – Βενιζέλου φοβάται εκλογική συντριβή τον Μάη και κυρίως το
ενδεχόμενο κοινωνικής – αγωνιστικής ανάτασης ή και έκρηξης που μπορεί να
την συνοδέψει. Γι’ αυτό επιδιώκει να πάρει όλα τα μέτρα για να
συγκρατήσει τον μεταβαλλόμενο σε βάρος της συσχετισμό δυνάμεων.
Προβάλλει το επιχείρημα περί δήθεν «πρωτογενούς πλεονάσματος» υποσχόμενη
ότι θα μοιράσει «ψίχουλα» για να υποστηρίξει ότι τάχα τελείωσε η
λιτότητα. Κυρίως όμως επιστρατεύει τη βία ενάντια στο κίνημα και το
χτύπημα των πιο πρωτοπόρων και αγωνιστικών τάσεών του. Σε αυτά τα
πλαίσια θα ενταθεί η επίθεση και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκοντας να την
ταυτίσει με το «άλλο άκρο». Η απαγόρευση των διαδηλώσεων στις 08.01 σε
όλη την Αθήνα, και η αιτιολόγησή της ότι «απαγορεύονται λόγω του σκοπού
της», οι συλλήψεις και επιθέσεις ενάντια στους σ/φους Αντωνόπουλο και
Κωνσταντίνου είναι ένα ακόμα δείγμα της επίθεσης στο δικαίωμα του λαού
να παλεύει και να αντιστέκεται. Για αυτό το κίνημα και η μαχόμενη
Αριστερά πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν εκτεταμένη καταστολή
και προβοκάτσιες, όπλα που είναι μέσα στην ατζέντα της κυβέρνησης.
6. Η ΝΔ επιχειρεί να εμφανιστεί ως δύναμη ευρωπαϊκής σταθερότητας,
ενισχύοντας ταυτόχρονα το ακροδεξιό της προφίλ, σε μια προσπάθεια να
κτυπήσει την Αριστερά και να ενσωματώσει μέρος των ψηφοφόρων της Χ.Α.
Ενόψει των ευρωεκλογών αλλά και γενικότερα θέτει τα διλήμματα «με την
Ευρώπη ή εναντίον της» και «σταθερότητα (που θέλουν και οι αγορές) ή
χάος». Επενδύει στην «ευρωπαϊκή» στρατηγική και την πολιτική
σταθερότητα.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Με μικρή συσπείρωση στελεχών γύρω
του ο Βενιζέλος επιδιώκει να κρυφτεί πίσω από την κίνηση των 58 ή άλλων
«συμπαρατάξεων» (ακόμα και στις ευρωεκλογές), που αναδεικνύονται σε
φερετζέ της μνημονιακής πολιτικής.
7. Οι εκτεταμένες δικαστικές διώξεις και αποκαλύψεις για τη
νεοναζιστική Χρυσή Αυγή δεν έχουν ακόμη σημάνει την εξαφάνιση της
φασιστικής απειλής. Εξακολουθεί να μπορεί να λειτουργεί ως μοχλός
συνολικότερης αντιδραστικής και αυταρχικής μετατόπισης. Η κυβερνητική
πολιτική, μαζί με τις παλινωδίες για την αντιμετώπισή της την ενισχύουν.
Αποδεικνύεται ότι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να αποτελέσει
ανάχωμα ενάντια στους φασίστες είναι το αντιρατσιστικό – αντιφασιστικό
κίνημα, ο μαζικός αγώνας της Αριστεράς και του εργατικού και λαϊκού
κινήματος, η καθημερινή πάλη ενάντια στις ρατσιστικές συμμορίες, η
ταξική ενότητα των εργαζομένων και των ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, η
οικοδόμηση της αλληλεγγύης στον κοινό αγώνα για την επιβίωση και την
ανατροπή. Απέναντι στη συνολικότερη ενίσχυση της ακροδεξιάς σε
πανευρωπαϊκή κλίμακα, η απάντηση δεν μπορεί παρά να η πάλη για την
ενίσχυση της Αριστεράς που επιμένει στη ρήξη με την Ε.Ε. και το
κεφάλαιο, της Αριστεράς που οικοδομεί την αγωνιστική ταξική ενότητα, που
υπερασπίζεται τα πλήρη δικαιώματα των μεταναστών, ως κομματιού της
εργατικής τάξης, ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο.
8. Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε κρίση, και πιθανόν σε τροχιά διάσπασης. Η
ηγεσία της επιδιώκει να διαπραγματευθεί με ΣΥΡΙΖΑ, Λοβέρδο εμφανιζόμενη
σαν ο «αριστερός» εγγυητής της αστικής πολιτικής. Οι Οικολόγοι Πράσινοι
θα επιχειρήσουν μια επανεμφάνιση στις ευρωεκλογές, παρά την πλήρη
απουσία τους από κάθε κίνημα, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Παρά το
«ριζοσπαστικό άρωμα» που προσπαθούν να φέρουν δεν έχουν γραμμή
σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολική, ειδικά στο ζήτημα της Ε.Ε.
9. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποκτά υπολογίσιμο εκλογικό προβάδισμα
απέναντι στην ΝΔ. Η ηγεσία του από τη μια προσπαθεί να διοχετεύσει την
αναπτυσσόμενη λαϊκή οργή στο επίπεδο της εκλογικής διαμαρτυρίας και από
την άλλη βαθαίνει τις εγγυήσεις απέναντι στην αστική τάξη. Εμφανίζεται
σαν ο «σωτήρας της Ε.Ε.» και περιορίζεται όλο και πιο πολύ τα όρια μιας
«ανθρώπινης διαχείρισης της μνημονιακής πολιτικής» με ή χωρίς μνημόνιο.
Τμήμα της αστικής τάξης και του κατεστημένου αρχίζει να βλέπει το
ενδεχόμενο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με λογική εκτόνωσης και ήττας της
λαϊκής αντίστασης και ανανέωσης του φθαρμένου αστικού πολιτικού
προσωπικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να βρει διαύλους επικοινωνίας με μερίδες
του κεφαλαίου υποσχόμενος ότι θα μπορέσει να δώσει αναπτυξιακή δυναμική
κι έξοδο από την ύφεση. Βαρύτατες ευθύνες επωμίζεται η αριστερή
αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που βάζει πλάτη σε αυτήν την
καταστροφική για το κίνημα και την αριστερή πολιτική πορεία.
10. Το ΚΚΕ με την πολιτική του δεν ανταποκρίνεται στις αγωνιστικές
και ενωτικές διαθέσεις του αριστερού κόσμου. Σηκώνει ψηλά το θέμα της
αποδέσμευσης από την Ε.Ε. αλλά το παραπέμπει στην «λαϊκή εξουσία» και
όχι σαν μάχιμο αίτημα – σύνθημα του εργατικού κινήματος, που πρέπει και
μπορεί σήμερα να γίνει υπόθεση πάλης από ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και
ανατροπής. Συνεχίζει να αποφεύγει κρίσιμες πολιτικά μάχες, όπως αυτές
της 08.01. Αρνείται να συμβάλλει με ενωτικό τρόπο στην ταξική
ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και έτσι αντικειμενικά με την
στάση του ευνοεί την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, (βλ πχ στάση στα
προεδρεία των ΕΚΑ, ΑΔΕΔΥ κλπ).
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει και θα εντείνει στα πλαίσια του αγωνιστικού
μετώπου ρήξης ανατροπής την απεύθυνση στην βάση των δυνάμεων της
αριστεράς, ιδιαίτερα στις πιο μαχόμενες και ανήσυχες δυνάμεις της, για
να πάρουν δύναμη οι αγώνες και να ανοίξει ο δρόμος για μια νέα κατάσταση
στην αριστερά.
Β. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΜΑΧΕΣ
11. Οι επόμενοι μήνες μέχρι τις εκλογές θα είναι από την πλευρά της
κυβέρνησης μήνες κλιμάκωσης της επίθεσης και για αυτό πρέπει να είναι
και περίοδος κλιμάκωσης των αγώνων από την πλευρά του εργατικού και
λαϊκού κινήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μπει μπροστά σε όλες τις μάχες χωρίς
καμία αναμονή για εκλογικές λύσεις ή για να αλλάξουν κοινοβουλευτικά οι
«αρνητικοί συσχετισμοί». Συνδέοντας τα ζητήματα του αγώνα με το
μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, δίνοντας τον τόνο μέσα στο
κίνημα και την Αριστερά, προβάλλοντας τις αναγκαίες απαντήσεις ενάντια
στις επιθέσεις κυβέρνησης και κυρίαρχης τάξης, ανοίγοντας πιο θαρραλέα
και μαζικά την συζήτηση για την εναλλακτική προοπτική.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναπτύξει άμεσα και πολύ πιο αποφασιστικά την αυτοτελή
της παρέμβαση το επόμενο διάστημα, Με συγκεκριμένες καμπάνιες,
εκδηλώσεις, υλικά και πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους. Πρέπει να
εμφανίζεται παντού, σε κάθε θέμα, σε κάθε μέτωπο. Βασικό ζήτημα της
αυτοτελούς παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί το ζήτημα της Ε.Ε., με
αφίσα, φυλλάδιο, κύκλο εκδηλώσεων – συζητήσεων κλπ. Σ΄ αυτή την
προσπάθειά της και στο πλαίσιο της μετωπικής πολιτικής της θα παίρνει
τις απαιτούμενες πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε σε μια τέτοια γραμμή να
συγκεντρώνεται όλο το εύρος των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής,
αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕ.Ε. και αντιδιαχειριστικής αριστεράς.
12. Επιδιώκουμε να σφραγιστεί η επόμενη περίοδος από απεργίες,
συλλαλητήρια και μαχητικούς αγώνες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την γραμμή του
πανεργατικού – παλλαϊκού ξεσηκωμού με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης
και της πολιτικής της μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του κινήματος
και να παίξει κρίσιμο ρόλο. Θα στηρίξει κινηματικά και πολιτικά κάθε
κομμάτι που βγαίνει στον αγώνα, από την ΕΡΤ μέχρι τον ΕΟΠΥΥ και από τα
νοσοκομεία και το Μετρό μέχρι τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους
στους Δήμους. Για να αναπτυχθεί η πάλη ενάντια στον εφιάλτη της
ανεργίας, και της ανασφάλιστης και ελαστικής εργασίας, για να πάψει το
αίσχος της απλήρωτης εργασίας. Ενάντια στην υπερφορολόγηση και τα
χαράτσια. Συμβάλλοντας στις προσπάθειες για κλιμάκωση, οργάνωση και
συντονισμό από τα κάτω που γίνονται σε μια σειρά εργατικούς χώρους αλλά
και σε πιο κεντρικό επίπεδο (π.χ. Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων,
Συντονιστικό Νοσοκομείων, Συντονισμός ενάντια στυα κλεισίματα και τις
διαθεσιμότητες).
13. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει πιο ενεργά στις μάχες ενάντια στο ρατσισμό
και την φασιστική απειλή. Η μάχη ενάντια στη φασιστική συμμορία της
Χρυσής Αυγής δεν έχει τελειώσει. Η Χ.Α. θα επιδιώξει να κατεβάσει
υποψήφιους σ’ όλες τις εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας,
διεκδικώντας να καταγραφεί και στην χώρα μας το ρατσιστικό, ακροδεξιό
και φασιστικό ρεύμα της Ευρώπης από τη Λεπέν στη Γαλλία μέχρι το UKiP
στη Βρετανία κλπ. Αποκαλύπτουμε τον ταξικό-συστημικό και εγκληματικό
χαρακτήρα της Χ.Α., τη λογική του «υπεύθυνου ακροδεξιού πόλου» που
προωθούν κέντρα του συστήματος. Επιμένουμε στην ενιαιομετωπική ταχτική
πέρα από λογικές «συνταγματικού τόξου» και αποχής από κρίσιμες
κινητοποιήσεις για να μην χαρακτηριστεί η Αριστερά ...«άλλο άκρο» από
την κυβέρνηση. Διεκδικούμε νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και πλήρη
πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα (δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε
όλες τις εκλογές, ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, άσυλο στους πρόσφυγες
κλπ). Παλεύουμε ενάντια στην Ευρώπη – φρούριο που γεννάει Λαμπεντούζες
και χτίζει φράχτες στο Αιγαίο, ενάντια στις συνθήκες Σένγκεν και
Δουβλίνο ΙΙ, για τη διάλυση της Frontex και το κλείσιμο των στρατοπέδων
συγκέντρωσης των μεταναστών.
13. Η απαγόρευση της διαδήλωσης και η γιγάντια αστυνομική επιχείρηση
στις 8/1, οι συλλήψεις και οι επιθέσεις σε βάρος αγωνιστών, δείχνουν τις
προθέσεις της κυβέρνησης να εντείνει την καταστολή και την επίθεση στα
δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Υπογραμμίζουν όμως και τις
δυνατότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος να αντιστέκεται, να
αμφισβητεί και να ματαιώνει στην πράξη τις απαγορεύσεις τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
έσωσε την τιμή της Αριστεράς πρωτοστατώντας στην κινητοποίηση στις 8/1,
γεγονός που είχε ευρύτερη απήχηση.
Θα συνεχίσει με την ίδια αποφασιστικότητα και ενωτική απεύθυνση προς
όλες τις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς οργανώνοντας από τώρα
τους επόμενους μεγάλους σταθμούς στο εξάμηνο της προεδρίας: στις 22
Μάρτη στην παγκόσμια μέρα αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής δράσης και
στις 1-2 Απρίλη, στην διάρκεια της συνεδρίασης του Ecofin (υπουργοί
οικονομικών) στην Αθήνα, όπου θα οργανώσει διαδήλωση και μια μεγάλη
Αντι-Σύνοδο για να προβάλει τις αναγκαίες απαντήσεις του
αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα
στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της κάθε προσπάθεια της «Πρωτοβουλίας
Αγώνα 2014 για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ».
Γ. ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
14. Mαζί με την κινηματική της δράση και σε σύνδεση με αυτήν
χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προβάλει πολύ πιο πειστικά το αναγκαίο
μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμά. Το πρόγραμμα αυτό γίνεται πιο
αναγκαίο από τις εξελίξεις. Μπορεί να γίνει πιο αιχμηρό και πειστικό
πολιτικά. Χρειάζεται να αντιμετωπίζεται όχι σαν άθροισμα αιτημάτων αλλά
με τρόπο συνεκτικό και με ενιαία λογική, ένα πρόγραμμα που προτείνει
έναν άλλο δρόμο αντικαπιταλιστικής ανατροπής για την εργατική τάξη και
τα σύμμαχα στρώματά της, σε σύγκρουση με τους κανόνες και τις δομές της
καπιταλιστικής οικονομίας και του κράτους, έξω και πέρα από τη σημερινή
βαρβαρότητα.
Κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής διαπάλης είναι η συζήτηση γύρω από το
χρέος. Σαμαράς και Βενιζέλος θα πάνε στις κάλπες μιλώντας για
«αναδιάρθρωση» του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει διεθνή διάσκεψη για το
χρέος και «ρήτρα ανάπτυξης», αναγνωρίζοντας στην ουσία το χρέος και την
αποπληρωμή του. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διεκδικεί την «μη αναγνώριση, παύση πληρωμών
και μονομερή διαγραφή του χρέους», απαντώντας στο δίλλημα που θα βρεθούν
οι πόροι για να σώσουμε τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα ταμεία, τους
δήμους και τις περιφέρειες που ρημάζουν από τις περικοπές του σφαγείου
του Καλλικράτη.
Άλλος δρόμος σημαίνει «εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων
επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο». Για να
σπάσει η ραχοκοκαλιά της αστικής τάξης που είναι ο έλεγχος στην
διαχείριση του χρήματος. Για να μπουν μπροστά οι κοινωνικές ανάγκες. Για
να μπει φρένο στις απίστευτες ρεμούλες της ολιγαρχίας του πλούτου, για
να αντιμετωπίσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα τις επιθέσεις που θα
εξαπολύει η εργοδοσία και κάθε λογής κερδοσκόποι απαιτείται ο
γενικευμένος εργατικός και λαϊκός έλεγχος από τα όργανα του κινήματος
με αξιοποίηση της δύναμης της εργατικής τάξης και του κινήματος της.
Άλλος δρόμος σημαίνει άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και του
λαού. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, με πρώτο βήμα την άμεση
κατάργηση όλων των μνημονιακών μέτρων και περικοπών, την αποκατάσταση
των συλλογικών συμβάσεων. Σημαίνει μείωση των ωρών δουλειάς και των
χρόνων συνταξιοδότησης. Σημαίνει δημόσιες επενδύσεις για τις κοινωνικές
και λαϊκές ανάγκες με αξιοποίηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων
της κοινωνίας ενάντια στους περιορισμούς του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Άλλος δρόμος σημαίνει πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις
ελευθερίες ενάντια στον σύγχρονο απολυταρχισμό του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Ολοκληρωτική αντιπαράθεση με το σάπιο και υποταγμένο στα μεγάλα
συμφέροντα αστικό πολιτικό σύστημα. Σημαίνει τιμωρία όσων υπηρέτησαν το
σύστημα, συνεργάστηκαν με την τρόικα και ευθύνονται για τη σημερινή
εξαθλίωση. Σημαίνει μια δημοκρατία των εργαζόμενων και για την
εργαζόμενη πλειοψηφία με εγγύηση των δημόσιων αγαθών για όλους, με
έμφαση στις μορφές άμεσης δημοκρατίας, με αιρετότητα και ανακλητότητα
για τους πολιτικούς αντιπρόσωπους, με κατάργηση κάθε προνομίου, με
όργανα εργατικής δημοκρατίας που θα αντικαταστήσουν την καπιταλιστική
αυθαιρεσία.
15. Άλλος δρόμος σημαίνει αντικαπιταλιστική ρήξη / αποδέσμευση από το
ευρώ και την Ε.Ε. Η Ε.Ε. ήταν είναι και θα είναι μηχανισμός του
κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Έχει στόχο της την ένταση της
εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και την κατεδάφιση των
δικαιωμάτων της, για την κατάκτηση ενός παγκόσμιου ρόλου του ευρωπαϊκού
κεφαλαίου και του ευρώ στον ανταγωνισμό του με τα άλλα ιμπεριαλιστικά
κέντρα.
Η Ε.Ε. προωθεί και ενισχύει αποφασιστικά τον ρόλο των ηγεμονικών
ιμπεριαλιστικών χωρών και του κεφαλαίου τους που εφορμούν από αυτές τις
χώρες, και σε πρώτη γραμμή της Γερμανίας και των δορυφόρων της,
βαθαίνοντας και οξύνοντας την ανισοτιμία και τους ανταγωνισμούς,
κλιμακώνοντας την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και καταληστεύοντας
τους φυσικούς πόρους των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.
Με την Ε.Ε. καταργείται κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής
κυριαρχίας. Όλες οι αποφάσεις μεταφέρονται στα περίκλειστα όργανα του
πολυεθνικού κεφαλαίου και των τραπεζιτών απρόσιτα στους λαούς.
(κατοχύρωση του «ανεξάρτητού ρόλου της ΕΚΤ», αποφασιστικός ρόλος των
«διορισμένων οργάνων» -ευρωπαϊκή επιτροπή-, η κατοχύρωση και επιβολή
μορφών επιτροπείας τύπου τρόικας στους λαούς).
Η Ε.Ε. κατοχυρώνει και προστατεύει τους «δανειστές», που πλέον
ανήκουν στον «δημόσιο τομέα». Για αυτό η ρήξη / αποδέσμευση από την ΕΕ
είναι προϋπόθεση για να κοπεί η θηλιά του χρέους που σφίγγει η Ε.Κ.Τ.
στο λαιμό των εργατών και των λαών.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η Ε.Ε. βαθαίνει ποιοτικά τον
αντιδραστικό της χαρακτήρα, με πυρήνα τους μηχανισμούς της οικονομικής
διακυβέρνησης: κατοχυρώνεται η εξοντωτική λιτότητα, οι μαζικές
ιδιωτικοποιήσεις, η ακρωτηριασμένη δημοκρατία. Η υποχρέωση για
«ελλείμματα 0,5% του ΑΕΠ», η υποχρέωση για 1/20 μείωση του χρέους κάθε
χρόνο, η μόνιμη επιτροπεία μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους, η
προέγκριση των προϋπολογισμών από την Επιτροπή, τα πρόστιμα, η περικοπή
των όποιων κονδυλίων του ΕΣΠΑ για όποιον δεν συμμορφώνεται με αυτήν την
βάρβαρη πολιτική και τέλος η απαίτηση θεσμικής –συνταγματικής
κατοχύρωσης αυτής της άθλιας πολιτικής στο εθνικό δίκαιο χαρακτηρίζουν
την σημερινή Ε.Ε. Η αντιδραστική συμφωνία για την Τραπεζική Ένωση στην
ΕΕ και η εμπορική συμφωνία ΕΕ – ΗΠΑ (αντίστοιχα και με Καναδά), που
προωθείται στα κρυφά, απειλούν να ισοπεδώσουν ότι έχει απομείνει για τα
εργατικά λαϊκά συμφέροντα και το περιβάλλον.
Αυτή η πολιτική των πολυεθνικών και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών
οδηγεί σε τεράστια κρίση εμπιστοσύνης στην ΕΕ. Χρειάζεται ταξική –
διεθνιστική απάντηση αλλιώς την δυσαρέσκεια και τον ευρωσκεπτικισμό θα
καρπώνεται δυστυχώς κυρίως η εθνικιστική ακροδεξιά, λόγω και της
απαράδεκτης στάσης υποταγής στον ευρωμονόδρομο της ευρωπαϊκής αριστεράς.
16. Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι πρόγραμμα
κυβερνητικής διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος. Η εργατική τάξη θα
το επιβάλει με τους αγώνες της ανοίγοντας την προοπτική της
αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η εργατική τάξη είναι ο πρωταγωνιστής και
όχι ο θεατής και ο παθητικός ψηφοφόρος, που έχει τη δύναμη μέσα από τα
δικά της όργανα (ξεκινώντας από τις σημερινές επιτροπές αγώνα και
φτάνοντας σε μορφές δυαδικής εξουσίας αύριο) να καταχτήσει την
πραγματική εξουσία στην οικονομία και στην κοινωνία συνολικά. Ο
αντικαπιταλιστικός του χαρακτήρας δεν «στενεύει» την απεύθυνση, αντίθετα
διευρύνει την δυνατότητα μας να ερχόμαστε σε επαφή με τα πιο πρωτοπόρα
τμήματα του κινήματος και τις αναζητήσεις τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να
επιμείνει σ’ αυτόν τον προσανατολισμό συμβάλλοντας στο να υιοθετείται
και από τα υπόλοιπα κομμάτια της Αριστεράς, ιδιαίτερα εκείνα που
προχωράνε σε ρήξεις με τις ηγεσίες ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και προσεγγίζουν μέσα
από τους δικούς τους δρόμους την ανάγκη μιας συνολικότερης ρήξης με το
σύστημα.
Γ. Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
17. Οι ευρωεκλογές θα είναι η μεγαλύτερη εκλογική μάχη με κεντρικό
πολιτικό χαρακτήρα. Σ΄ αυτές θα εκφραστούν με τον πιο έντονο τρόπο η
αντιπαράθεση με την κυβέρνηση αλλά και την Ε.Ε. και θα καταγραφεί η
αλλαγή στους πολιτικούς συσχετισμούς. Μεγάλη σημασία έχουν και οι
περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει, σε κάθε περίπτωση, με βάση το πρόγραμμά της
σε όλες τις εκλογικές μάχες, στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές
(περιφερειακές και δημοτικές), με ανοιχτό και το ενδεχόμενο των
βουλευτικών εκλογών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει στις ευρωεκλογές με προμετωπίδα την πάλη
για ρήξη και αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την «ΕΕ του κεφαλαίου και
των Μνημονίων, του ρατσισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων» σε
αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, διεθνιστική κατεύθυνση και την
ανατροπή της άθλιας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το άνοιγμα του δρόμου
για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Καλεί σε συσπείρωση
όλες τις δυνάμεις που κινούνται σε λογική ρήξης / αποδέσμευσης από ευρώ,
ΕΕ να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για να δυναμώσει και να εκφραστεί
αποφασιστικά το αναπτυσσόμενο αντι-Ε.Ε. ρεύμα στην κοινωνία.
Από αυτές τις θέσεις θα απαντήσει στο ερώτημα «μέσα ή έξω από την
Ε.Ε.» των δυνάμεων του συστήματος, αλλά και στο δίλημμα «ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ»
θέτοντας στην συζήτηση το πραγματικό ερώτημα του δρόμου που πρέπει να
ακολουθήσει η ελληνική κοινωνία και των προϋποθέσεων της επιβολής του.
Οι ευρωεκλογές αποτελούν πεδίο δοκιμασίας μιας μετωπικής πολιτικής,
όχι μόνο γιατί επιτρέπουν να ξεδιπλωθεί η κεντρική δράση και παρέμβαση
της μετωπικής συμπόρευσης την οποία επιδιώκουμε, αλλά και γιατί
πιστεύουμε ότι η συσπείρωση δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση,
διευκολύνει στο να πάρει «σχήμα και μορφή» η πολύμορφη δυναμική που
βγήκε στο προσκήνιο μέσα από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό των τελευταίων ετών.
Σε αυτό το πλαίσιο εντείνουμε και κλιμακώνουμε την προσπάθεια για να
προχωρήσει η μετωπική συμπόρευση και να εκφραστεί και εκλογικά.
Πολιτικοί στόχοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτές τις εκλογικές μάχες είναι:
α) Να συμβάλλουμε στην ήττα, συντριβή του
κυβερνητικού, μνημονιακού, αστικού μπλοκ δυνάμεων και της ακροδεξιάς /
φασιστικής τους εφεδρείας, με όποια μορφή και αν εμφανιστεί, για να
βαθύνει η πολιτική κρίση και να μην μπορεί να σταθεί πολιτικά η
κυβέρνηση.
β) Να καταδικασθεί η Ε.Ε., να εκφραστεί και να ενισχυθεί ο
εργατικός, αριστερός και τελικά αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός του
πλατιού και αναπτυσσόμενου αντιευρώ, αντιΕ.Ε. ρεύματος. Να δεχτεί πλήγμα
η αστική στρατηγική στον πυρήνα της.
γ) Να ενισχυθεί αποφασιστικά η αντικαπιταλιστική αντιΕΕ ανατρεπτική
αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνάμεις που δίνουν με συνέπεια και χωρίς
ταλαντεύσεις την μάχη στους αγώνες για την ανατροπή της βάρβαρης
πολιτικής κεφαλαίου-Ε.Ε.-ΔΝΤ και της άθλιας κυβέρνησης που την υπηρετεί.
Που σηκώνουν το γάντι της μάχης για την ρήξη / αποδέσμευση από την
ευρωζώνη και την Ε.Ε., από αυτήν την σύγχρονη Ιερά Συμμαχία του
κεφαλαίου.
18. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την
ΕΕ, με διεθνιστική προοπτική, για την ανατροπή και διάλυση της ΕΕ, για
μια άλλη διεθνοποίηση. Παλεύουμε από θέσεις ταξικές,
αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, διεθνιστικές. σαν κρίκο του
αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Συγκρουόμαστε με τον «ευρω-σκεπτικισμό»
των φασιστών και της ακροδεξιάς και των αστικών εθνικιστικών
αντιλήψεων που στοχεύουν στην διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής
τάξης» ή τμημάτων της. Δείχνουμε τα όρια του «μικροαστικού πατριωτισμού»
που υπερασπίζονται τα «συμφέροντα της χώρας» απέναντι στον
ιμπεριαλισμό, χωρίς να βλέπουν την ταξική συμμαχία του ντόπιου με το
ξένο κεφάλαιο και να στρέφονται συνολικά εναντίον τους. Επιδρούμε και
ενσωματώνουμε το δικαιολογημένο μίσος της εργατικής τάξης και του λαού
απέναντι στην τρόικα, την ΕΕ, τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, υπερβαίνοντας
τα όρια των αντιλήψεων που περιορίζουν το θέμα στην «εποπτεία των ξένων
δανειστών», σε κατεύθυνση ταξική, διεθνιστική
Η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται. Αποτελεί πολιτικό μηχανισμό του κεφαλαίου
που είναι άρρηκτα δεμένος με τις διεθνοποιημένες καπιταλιστικές σχέσεις
παραγωγής. Μόνο η σύγκρουση με αυτόν τον μηχανισμό μπορεί να ανοίξει
τον δρόμο για αλλαγές σε όφελος της εργατικής τάξης και των λαών. Δεν
μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική στα πλαίσιά της και γι’ αυτό ο
στόχος της ρήξης/αποδέσμευσης από την Ε.Ε. αποκτά χαρακτήρα άμεσης κι
επείγουσας συνθήκης για μι’ άλλη πορεία των πραγμάτων προς όφελος του
λαού και των εργαζομένων.
Η πάλη για την έξοδο από την ευρωζώνη είναι άρρηκτα δεμένη με την
πάλη για την έξοδο από την ΕΕ. Πρώτα από όλα για πολιτικούς λόγους,
καθώς ο πολιτικός και ταξικός αντίπαλος και το θεσμικό πλαίσιο είναι το
ίδιο. Η πάλη κατά της ευρωζώνης έχει σχετική αυτοτέλεια, παραμένει όμως
μετέωρη και ευάλωτη σε διαχειριστικές λογικές, αν δεν δένεται
συγκεκριμένα με τον συνολικό αντιΕ.Ε., αντικαπιταλιστικό αγώνα.
Η στάση των δυνάμεων της αριστεράς απέναντι στην Ε.Ε. δεν συμβάλλει
στην αντιμετώπιση των διλημμάτων της αστικής τάξης. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ
εμφανίζεται σαν ο σωτήρας της Ε.Ε. Το ΚΚΕ μιλάει για αποδέσμευση, αλλά
όταν έρθει η λαϊκή εξουσία.
Δ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
19. Θα παρέμβουμε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές με βάση το
αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα συνδέοντας τις επί μέρους διεκδικήσεις με το
συνολικό πολιτικό. Ενάντια στις περικοπές που ρημάζουν σχολεία,
παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές υπηρεσίες κλπ διεκδικούμε διαγραφή του
χρέους. Ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων κλπ διεκδικούμε μονιμοποίηση
όλων, μόνιμη και σταθερή δουλειά, περισσότερες προσλήψεις. Είμαστε
ενάντια σε οδηγίες και κανονισμούς της ΕΕ που επιβάλουν μέτρα ενάντια
στα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα. Παλεύουμε ενάντια σε κεφάλαιο,
κυβέρνηση, τρόικα και νεοναζί κεντρικά και σε κάθε περιοχή. Η επιτροπή
αυτοδιοίκησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συνεργασία με την ΚΣΕ θα εξειδικεύσει κι
εμπλουτίσει περισσότερο το πρόγραμμα αυτό, παίρνοντας υπόψη τη σχετική
συζήτηση στις τοπικές επιτροπές και τις δημοτικές κινήσεις και σχήματα.
Βασικός στόχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κατ ’αρχήν η παρέμβαση σε όλες τις
περιφέρειες, και τους μεγάλους δήμους, γεγονός που θα έχει μεγάλη
σημασία για την πανελλαδική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της
αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ως ισχυρό πολιτικό ρεύμα, στην βάση των
αποφάσεων του προηγούμενου ΠΣΟ.
Στηρίζουμε τοπικά αριστερά, αντισυνδιαχειριστικά, αντικαπιταλιστικά
σχήματα που είτε υπάρχουν, είτε θα συγκροτηθούν με πυρήνα τις δυνάμεις
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με πλατιά απεύθυνση σε αγωνιστές και δυνάμεις του
κινήματος, της μετωπικής συμπόρευσης και της Αριστεράς που μπορεί να
συμφωνήσουν με το αναγκαίο περιεχόμενο, όπως αυτό αποφασίστηκε στο
προηγούμενο ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε διάκριση και διαχωρισμό από τα
σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Στηρίζουμε και συνδεόμαστε με τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες
κατοίκων από τα κάτω, τις λαϊκές συνελεύσεις κλπ αλλά και τους
συντονισμούς και τις προσπάθειες εργατικών κομματιών που παλεύουν για να
μην κλείσει το τοπικό νοσοκομείο, να μην απολυθούν οι σχολικοί φύλακες
κλπ. Συνδεόμαστε επίσης με τις τοπικές ΚΕΕΡΦΑ και άλλες αντιρατσιστικές
και αντιφασιστικές πρωτοβουλίες με στόχο να μην αφήσουμε σε καμία
περιοχή να εμφανιστούν και να εκλεγούν φασίστες.
20. Συμμετέχουμε στις εκλογικές μάχες με ενιαία λογική και
περιεχόμενο επιδιώκοντας η πολυμορφία των τοπικών σχημάτων να συμβάλλει
στην εμφάνιση ενός ρεύματος με συνεκτικά πολιτικά χαρακτηριστικά.
Επιδιώκουμε τα δημοτικά σχήματα να στηρίζουν και να στηρίζονται στα
αντίστοιχα περιφερειακά ψηφοδέλτια. Μ’ αυτόν τον τρόπο ακόμα και εκεί
που δεν θα καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε δημοτικό κατέβασμα θα μπορούμε
να δώσουμε τη μάχη των εκλογών με τοπικές πρωτοβουλίες στηρίζοντας το
περιφερειακό σχήμα και το ευρωψηφοδέλτιο το οποίο είναι κοινό για όλη
την επικράτεια.
Επιδιώκουμε να ανοιχτούμε με τη γραμμή της μετωπικής συμπόρευσης στον
κόσμο του κινήματος και σε τμήματα της λαϊκής βάσης της αριστεράς, στον
κόσμο που βρεθήκαμε μαζί σε μάχες, με φιλοδοξία συσπείρωσης ενός
ευρύτερου δυναμικού που αναζητά αντικαπιταλιστική διέξοδο, που
αντιλαμβάνεται τα όρια και της αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και
διαφοροποιείται απ’ τα αριστερά, που καταλαβαίνει την αναγκαιότητα του
αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, διεκδικώντας να πείσουμε ότι η
ενίσχυση της αυτής της λογικής είναι κέρδος για το κίνημα και την
αριστερά. Η επιδίωξή μας αυτή πρέπει να διαχωρίζεται από τις εσωτερικές
διαμάχες των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ ή να γίνεται όχημα στις προσωπικές
επιδιώξεις παραγόντων που επιδιώκουν την επιβίωσή τους στις δημοτικές
εκλογές.
Για όλα τα ζητήματα που αφορούν τις διεργασίες αυτές είναι σημαντικό
άμεσα να συνεδριάσουν οι τοπικές κινήσεις και να πάρουν πρωτοβουλίες.
Είναι επίσης σημαντικό να εκδηλωθούν άμεσα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες
όλων των περιφερειακών σχημάτων, να γίνουν περιφερειακές συσκέψεις των
δυνάμεών μας για το σχεδιασμό της παρέμβασή μας στις μάχες της περιόδου
και στις εκλογές.
Η παρέμβασή μας στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, με βάση το
αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, οδήγησε στο πιο πετυχημένο εκλογικό
αποτέλεσμα αφού συγκέντρωσε το 2%, περίπου 100.000 ψήφους, και στην
εκλογή επτά περιφερειακών και πολλών δημοτικών συμβούλων. Τα τοπικά μας
σχήματα και οι εκπρόσωποί μας στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια
βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές
στην αυτοδιοίκηση, αντιπάλεψαν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση των
κοινωνικών και δημοτικών υπηρεσιών, την ελαστική εργασία, τις
διαθεσιμότητες και τις απολύσεις. Στήριξαν και συνέβαλλαν στα τοπικά
κινήματα, στους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας, τους
αντιφασιστικούς και αντιρατσιστικούς αγώνες στις γειτονιές. Κοιτώντας
αυτοκριτικά την ως τώρα πορεία μας επιδιώκουμε να συγκροτήσουμε τις
συλλογικές μαζικές διαδικασίες των σχημάτων εκεί που ως τώρα είχαμε
μόνο καταγραφή.
Ε: ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ
21. Σε κρίσιμη καμπή βρίσκεται το ζήτημα της μετωπικής
συμπόρευσης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει επιμείνει
με σταθερό και ενωτικό τρόπο στο ζήτημα της μετωπικής συμπόρευσης. Στην
πορεία των συζητήσεων με τις πολιτικές οργανώσεις – συλλογικότητες κι
αγωνιστές έχουν καταγραφεί θετικές μετατοπίσεις και ταυτόχρονα έχουν
αναδειχθεί διαφορές, παλινωδίες και ταλαντεύσεις. Υπάρχουν ανοιχτά
ζητήματα που αφορούν την αντίληψη του αναγκαίου προγράμματος σαν
πρόγραμμα σύγκρουσης και ρήξης και όχι σαν «μίνιμουμ πρόγραμμα
ρεαλιστικής κυβερνητικής διαχείρισης», ορισμένους βασικούς του στόχους
που αφορούν την διαγραφή του χρέους, την «αποδέσμευση από το ευρώ και
την Ε.Ε.», την νομιμοποίηση των μεταναστών, την υπογράμμιση της
αντιδιαχειριστικής λογικής.
Πολύ θετικό γεγονός είναι η σταθερή συμμετοχή ενός σημαντικού εύρους
δυνάμεων με θετική γενικά στάση απέναντι το εγχείρημα και με συμφωνία σε
βασικά ζητήματα του πολιτικού προγράμματος, όπως την αποδέσμευση από το
ευρώ και την Ε.Ε. Σημαντική επιτυχία ήταν η διαδήλωση
της 8/1 και όλη η μάχη που δόθηκε, πολύ περισσότερο γιατί φάνηκε πως
μπορεί να επιτυγχάνονται βήματα σε μια μάχιμη και ανατρεπτική πολιτική
μετωπική συμπόρευση, όπως έγινε με την κοινή στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του
ΕΕΚ, της ΚΟΑ, της ΟΚΔΕ, του Σχεδίου Β και άλλων δυνάμεων (όπως
Ροσινάντε).
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει στη δυνατότητα – αναγκαιότητα προόδου της
διαδικασίας της μετωπικής συμπόρευσης ως πρώτο βήμα στην πορεία
συγκρότησης του πόλου μιας άλλης αριστεράς. Θα συνεχίσει ενωτικά και
αποφασιστικά εξαντλώντας κάθε δυνατότητα στο αμέσως επόμενο χρονικό
διάστημα και στον αναγκαίο πολιτικό χρόνο να υπάρξει μια κοινή πολιτική
δήλωση όλων των δυνάμεων της συμπόρευσης και η από κοινού παρέμβασή τους
στις κινηματικές-πολιτικές κι εκλογικές μάχες στη βάση του αναγκαίου
προγράμματος που έχει θέσει προς συζήτηση με αποφάσεις των οργάνων της.
Σε κάθε περίπτωση κι ανεξάρτητα από την κατάληξη των προσπαθειών αυτών
επιμένει στη μετωπική πολιτική της αναλαμβάνοντας σχετικές πρωτοβουλίες.
Καλεί όλες τις δυνάμεις που συμμερίζονται την ίδια εκτίμηση και
συμμετέχουν στη διαδικασία της μετωπικής συμπόρευσης να συμβάλλουν από
την πλευρά τους στην ευόδωση αυτής της προοπτικής. Άμεσα όλες οι
δυνάμεις μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στην συγκρότηση και στήριξη
της «Πρωτοβουλίας 2014 ενάντια στην ελληνική προεδρία για έξοδο από ευρώ
και Ε.Ε.», στις πρωτοβουλίες της ΚΕΔΔΕ, στο εργατικό κίνημα και τον
αντιφασιστικό αγώνα.
Σ’ αυτά τα πλαίσια θα συμβάλλει στην αποτύπωση της πολιτικής
συζήτησης, των συμφωνιών και των διαφωνιών που εκφράστηκαν στην μέχρι
τώρα πορεία των συζητήσεων και συσκέψεων, από κοινού με όλες τις
δυνάμεις που συμμετείχαν σ’ αυτές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετέχει στις
διαδικασίες αυτές με βάση τις αποφάσεις των οργάνων της. Παράλληλα θα
πάρει πρωτοβουλίες ανοίγματος του διαλόγου στους αγωνιστές της
αριστεράς, (με πρόταση και για ανοιχτές συζητήσεις κλπ).
