Διδάγματα από την Αργεντινή

πηγή, εφημ "εργατική αλληλεγγύη"

Μήνυμα αγώνα και επαναστατικής αισιοδοξίας για τις προοπτικές της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής αριστεράς μετέφερε ο Κριστιάν Καστίγιο, μιλώντας στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Τρίτη 21 Γενάρη με θέμα «Παγκόσμια οικονομική κρίση: Από την Ελλάδα ως την Αργεντινή Κοινοί Αγώνες Ταξικοί». Ο Κριστιάν Καστίγιο εκλέχτηκε τον Οκτώβρη του 2013 στο περιφερειακό κοινοβούλιο του μείζονος Μπουένος Άιρες με το ψηφοδέλτιο του FIT (Μέτωπο Εργαζομένων και Αριστεράς). Είναι επίσης μέλος του PTS (Κόμμα Σοσιαλιστών Εργατών) που συμμετέχει στο μέτωπο. Το FIT κέρδισε σχεδόν 1,2 εκατομμύρια ψήφους σε εθνικό επίπεδο, και έκλεξε τρεις βουλευτές (περισσότερα στην Εργατική Αλληλεγγύη Νο. 1096, 6/11/2013).

Την εκδήλωση άνοιξε ο Μάνος Σκούφογλου, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μίλησε για την σημασία της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και τη διαφορά ανάμεσα στα αντικαπιταλιστικά μεταβατικά προγράμματα όπως αυτό του FIT με τα «μίνιμουμ προγράμματα που προωθούν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το Μέτωπο της Αριστεράς στην Γαλλία με τη λογική ανάδειξης αριστερών κυβερνήσεων ενάντια στη λιτότητα».

Ξεκινώντας την ομιλία του ο Κ. Καστίγιο υποστήριξε ότι: «Δεν υπάρχει πραγματική διέξοδος από την κρίση που δεν είναι αντικαπιταλιστική και επαναστατική» και έκφρασε τη χαρά του γιατί είναι στην Αθήνα μιας και: «Αργεντινή και Ελλάδα είναι δυο εργαστήρια της ταξικής πάλης». Κατόπιν έκανε μια σύντομη αναφορά στην οικονομική κρίση και την εξέγερση, το «αρχεντινάζο» του 2001-2: για τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους, «τα 120 εργοστάσια που καταλήφθηκαν και πέρασαν στον έλεγχο των εργατών και τις λαϊκές συνελεύσεις σε πολλές γειτονιές». Όμως, κατέληξε, «η αστική τάξη κατάφερε να αποκτήσει ξανά τον έλεγχο».

Ο Κριστιάν έδωσε μερικά στοιχεία για να αποδείξει πόσο μύθος είναι ότι οι Κίρχνερ εφάρμοσαν την δεκαετία που πέρασε μια «επιτυχημένη οικονομική πολιτική που ευνόησε τους εργαζόμενους». Είναι αλήθεια ότι η αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και η υποτίμηση έδωσαν ώθηση στις εξαγωγές «οι οποίες ευνοήθηκαν από την άνοδο της τιμής των πρώτων υλών στις διεθνείς αγορές» όμως, το κόστος της υποτίμησης το φορτώθηκαν οι εργάτες που «το εισόδημά τους έχει μειωθεί 40%».

Με την έλευση της παγκόσμιας κρίσης οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν πέσει και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση εντείνονται: «τα συναλλαγματικά αποθέματα εξαντλούνται, πέρσι μειώθηκαν 13 δις δολάρια και είναι στα 30 δις δολάρια». Ο πληθωρισμός «κοντά στο 30%» εξανεμίζει τους μισθούς των εργαζόμενων. Μια από τις επιτυχίες που προβάλλει η κυβέρνηση είναι η μείωση της ανεργίας. Όμως, οι περισσότερες θέσεις εργασίας που έχουν δημιουργηθεί είναι «επισφαλείς». «Tρία εκατομμύρια εργατικές οικογένειες στερούνται πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατοικία».

Ένα άλλο στοιχείο που προβάλλεται είναι η αντιμπεριαλιστική στάση της κυβέρνησης, όπως η εθνικοποίηση της εταιρείας πετρελαίου που είχε ιδιωτικοποιηθεί στη δεκαετία του ’90. Ο Κριστιάν Καστίγιο εξήγησε ότι για να πάρει την εταιρεία η κυβέρνηση «έδωσε δισεκατομμύρια για αποζημίωση και τώρα μπαίνει σε συμφωνίες συνεργασίας με τις πολυεθνικές του πετρελαίου, με σκανδαλώδεις όρους».

Πρωτοπόρος ρόλος

«Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δίνουν μάχες ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση» είπε ο Καστίγιο, εξηγώντας ότι η επιτυχία του FIT οφείλεται στον πρωτοπόρο ρόλο σε πολλές από αυτές τις μάχες που έχουν να αντιμετωπίσουν πέρα από την κρατική καταστολή και μια πολύ συντηρητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία». Μέχρι «και ο Πάπας Φραγκίσκος, που είχε στενές σχέσεις με τον Περονισμό, όταν επισκέφτηκε την Αργεντινή συναντήθηκε με κορυφαίους γραφειοκράτες γιατί ανησυχεί για την άνοδο της επιρροής της επαναστατικής αριστεράς».

Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αναγκάστηκαν να καλέσουν Γενική Απεργία τον Νοέμβρη του 2012 που είχε τεράστια επιτυχία. «Θέλω να αναφερθώ σε δυο εμβληματικούς εργατικούς αγώνες που παίξαμε σημαντικό ρόλο, τον αγώνα στην KRAFT και στην Ferroviaria, τους δημόσιους σιδηροδρόμους, κι οι δυο νικηφόροι. Στη δεύτερη περίπτωση 3.000 ‘συμβασιούχοι’ εργάτες κέρδισαν τη μονιμοποίηση και διπλασιασμό του μισθού τους», τόνισε ο σύντροφος.

«Δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στην παρέμβαση για να κερδίσουμε τα συνδικάτα. Έχουμε παρουσία σε μερικά συνδικάτα, όπως στο συνδικάτο των τυπογράφων, στη χημική βιομηχανία. Αγωνιστές του μετώπου παίζουν ρόλο σε πολλές Εσωτερικές Επιτροπές (εργοστασιακές επιτροπές). Είναι μια δύσκολη δουλειά – οι μεγάλες επιχειρήσεις στην Αργεντινή είχαν άμεση συμμετοχή στις δολοφονίες, τα βασανιστήρια και τις ‘εξαφανίσεις’ στη διάρκεια της δικτατορίας. Σε πολλά μεγάλα εργοστάσια (από 1000 εργάτες-τριες και πάνω) το 40% των εργατών μας ψήφισε στις εκλογές και πολλοί βοήθησαν στην προεκλογική εκστρατεία».

Ο Κριστιάν έκανε εκτενή αναφορά στα μεταβατικά αιτήματα που πρόβαλε το FIT και στην προεκλογική εκστρατεία «Ένα πρόγραμμα αντικαπιταλιστικό που δεν έχει καμιά σχέση με τα προγράμματα που προβάλλουν κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα».

Επέμενε στις επαναστατικές δυνατότητες της εργατικής τάξης στο 21ο αιώνα. Με μια ισχυρή δόση χιούμορ έφερε το παράδειγμα ενός υποθετικού «Ακαδημαϊκού που μπορεί να επηρεάζεται από την αυτονομία, που ξυπνάει το πρωί σε ένα κρεβάτι που κατασκεύασαν εργάτες, κοιτάει την αλληλογραφία του σε ένα κομπιούτερ που κατασκεύασαν εργάτες, πίνει ένα καφέ με γάλα που μάζεψαν, επεξεργάστηκαν και συσκεύασαν εργάτες, βάζει ρούχα που φτιάχτηκαν σε κάποια υφαντουργεία, μπαίνει στο αμάξι που κατασκεύασαν εργάτες σε κάποια αυτοκινητοβιομηχανία και φτάνει στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου για να πει στους φοιτητές ‘εργατική τάξη δεν υπάρχει’».

«Το παράδειγμα των συντρόφων από την Αργεντινή μας δείχνει ότι η επαναστατική αριστερά μπορεί να κερδίσει μαζική επιρροή στην εργατική τάξη και τους αγώνες της» τόνισε στην τοποθέτησή του ο Λέανδρος Μπόλαρης. Και αναφέρθηκε κι αυτός στις απόψεις που προβάλλουν την πολιτική των κυβερνήσεων των Κίρχνερ ως μοντέλο για την Αριστερά «από τον Τσίπρα που το Νοέμβρη του 2012 παραλίγο να χάσει το αεροπλάνο για να μπορέσει να συναντηθεί με την Χριστίνα Φερνάντεζ-Κίρχνερ» και τον «Αλαβάνο που στην εμφάνισή του στην Ανατροπή του Πρετεντάρη δήλωσε ότι η Αργεντινή δείχνει το δρόμο με το εθνικό νόμισμα και την υποτίμηση».