Είναι πραγματικά καταπληκτικό! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι
«περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη». Το είπε κι ο Αντώνης Σαμαράς στην
ανάληψη της… παρωδίας – ή μήπως της προεδρίας; – της ΕΕ στο Μέγαρο
Μουσικής. Με τη σεμνότητα και την ταπεινότητα που τον διακρίνει και
δίδαξε πρώτος ο προκάτοχός του Κώστας καραμανλής, παρέλειψε ότι
χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερη και καλύτερη κυβέρνηση με «μπλέ και
πράσινους κόκκους». Σαν το απορρυπαντικό Σαμαρέξ ένα πράγμα με διπλάσιο
μνημονιαζόλ! Τέτοιο που να ταιριάζει με τη δημοκρατία, την ελευθερία,
την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα που έχουν μετατρέψει αυτή τη
άμοιρη γωνιά της Ευρώπης σε έναν πραγματικό παράδεισο! Απέχει είναι η
αλήθεια ακόμη από το να μοιάσει στη Λετονία, το νέο –και φτωχότερο-
μέλος της νομισματικής Ένωσης, αλλά είναι κοντά σε μια ακόμη ιστορία
επιτυχία.
Ποτέ άλλοτε δεν προκαλούσε τόση αηδία ακόμη και σε παραδοσιακούς
ψηφοφόρους και υποστηρικτές των αστικών και φιλοευρωπαικών κομμάτων το
θέαμα μιας χούφτας θλιβερών μανδαρίνων που έχουν ντυθεί το ένδυμα του
«πολιτικού» όντας υποτελείς και υπάλληλοι πολυεθνικών μονοπωλίων και
αστικών τάξεων. Πως το είπε ο Α. Σαμαράς; Η Ευρώπη δεν είναι
στατιστικές και στριφνά κείμενα; Φυσικά. Είναι όμως πεδίο άσκησης…
πρωτογενών πλεονασμάτων! Εξόφθαλμων αλχημειών και ψεμάτων. Πριν μπει
στο Μέγαρο Μουσικής σίγουρα δεν θα είχε δει την πανευρωπαϊκή έρευνα για
την αποδοχή των ιδεών της Ενωμένης Ευρώπης… Αλλά και να τα είχε δει πάλι
για στατιστικές θα μιλούσε και ως γνωστόν η Ευρώπη δεν είναι
στατιστικές και στριφνά κείμενα…. Πόσο δίκιο έχει! Αν ρίξουμε μια ματιά
στη χώρα που κυβερνάει άλλωστε όλα κυλάνε ρολόι. Η ανεργία κοντά στο
30%; Οφθαλμαπάτη. Οι τρία εκατομμύρια ανασφάλιστοι; Δεν έχουν ανάγκη,
άλλωστε δεν θα πληρώνουν πια εισιτήριο 25 ευρώ στα νοσοκομεία. Η
φτώχεια, οι αυτοκτονίες, οι θάνατοι από μαγκάλια; Τίποτα περισσότερο
από ένδειξη της ωριμότητας του ελληνικού λαού. Πολύ περισσότερο είναι
ενδείξεις ωριμότητας των ευρωπαϊκών λαών που μαγεύονται πιά από
μισαλλόδοξες, ρατσιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις οι οποίες στην
πραγματικότητα φέρνουν ολοένα και πιο κοντά τις διχαστικές πρακτικές
των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών του παρελθόντος, παρά σκιαγραφούν ένα
ευοίωνο και φωτεινό μέλλον.
Άλλωστε και στη μια περίπτωση και στην άλλη χαμένοι έχουν βγει και
θα εξακολουθήσουν να βγαίνουν , όσο η κατάσταση δεν ανατρέπεται, οι
λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο αυτοί. Γιατί αυτή η Ευρώπη είναι που
πνίγει μετανάστες μεσοπέλαγα. Καταδικάζει στην εξαθλίωση, την
περιθωριοποίηση και την απόγνωση εκατομμύρια αποκλεισμένων κι από πάνω
σκοτώνει αμάχους σε όλα τα εμπόλεμα μέτωπα κατά μήκος και κατά πλάτος
της υφηλίου για να έρχονται κατόπιν ένας Δένδιας και «ένας
Παπαγιαννόπουλος να υπόσχονται στους παρίες αυτού του κόσμου την επί
γης κόλαση για να μην τολμήσουν να επιχειρήσουν την εισβολή στην Ευρώπη
φρούριο. Ανθρώπων και λαών τραγωδίες εμφιαλώνονται σε εναλλασσόμενες
ευρωπαϊκές προεδρίες και επικοινωνιακές φιέστες για να κρυφτούν τα
αίματα που στάζουν από τα χέρια των Σαμαράδων, των Μέρκελ, των Μπαρόζο,
των Ρομπάι και των λοιπών νεοβαρβάρων του ευρωπαϊκού κανιβαλισμού. Ο
δικός τους παράδεισος είναι η δική μας κόλαση και έχει έρθει η ώρα να
αντιστραφεί το κλάσμα καθώς είναι από παλιά γνωστό «εδώ είναι ο
παράδεισος κι η κόλαση εδώ»….
