Άντα Ψαρρά, Εφημερίδα των Συντακτών
Οι ρατσιστικές επιθέσεις ναζιστών σε ανυποψίαστους μετανάστες τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο στην Ελλάδα και κυρίως στις γειτονιές της Αθήνας. Μόλις την περασμένη Κυριακή ο Μοχάμεντ Ζαμάτ, μετανάστης από το Πακιστάν, δέχτηκε από καμιά δεκαριά άντρακλες Ελληνάρες ρατσιστική επίθεση λίγο πριν πάει στη δουλειά του.Όπως καταγγέλλουν το ΚΕΕΡΦΑ και η Πακιστανική Κοινότητα, με γροθιές και κλοτσιές τον χτύπησαν και μόλις κατέφτασε η αστυνομία οι δράστες εξαφανίστηκαν. Χτυπημένος και με σπασμένη μύτη ο Μοχάμεντ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Παμμακάριστος». Φυσικά οι δράστες όπως πάντα αναζητούνται με μεγάλη κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ., την ώρα που δεν κυνηγάει κι αυτή με τη σειρά της μετανάστες για λογαριασμό του «Ξένιου Δένδια».
Όταν η αστυνομία όμως δίνει ένα τόσο καλό παράδειγμα στις πλάτες των αδυνάτων μέσα ή έξω από τα κρατητήρια, μέσα ή έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα ή έξω από τους καταυλισμούς, οι ναζιστές αποθρασύνονται και ανενόχλητοι χτυπούν και πολλές φορές σκοτώνουν τα θύματά τους.
Επίσκεψη με το... ρολόι
Μιλήσαμε με τον Γιανούς Μαχαμαντί από το φόρουμ μεταναστών που μόλις
χθες το πρωί ενημερώθηκε για την κατάσταση της υγείας του 19χρονου
Αφγανού, ο οποίος πριν από λίγες μέρες πήδηξε από τον πρώτο όροφο του
στρατοπέδου στην Κόρινθο. Μόνο για πέντε λεπτά επιτράπηκε να τον
επισκεφτούν και οι γιατροί ενημέρωσαν ότι έχει σπάσει τα γόνατά του κι
έχει μεγάλο πρόβλημα και στη μέση. Ο νεαρός κρατείται στην Κόρινθο εδώ
και 9 μήνες και πάνω από 10 φορές το διάστημα αυτό ζήτησε να πάει σε
γιατρό επειδή είχε έντονους πόνους στην κοιλιά. Την ημέρα που έπεσε από
το παράθυρο είχε προηγηθεί άλλη μία διαμαρτυρία του, ενώ ο αστυνόμος τον
χτύπησε την ώρα εκείνη δυνατά με το κλομπ (το σημάδι από το χτύπημα
είναι εμφανές). Μέσα στην απόγνωσή του πήδηξε από το παράθυρο με
αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του. Το έγκλημά του: είναι φτωχός,
αλλοδαπός και χωρίς χαρτιά. Μόλις 19 χρόνων.
Ας κρίνουν οι πολίτες και οι αναγνώστες αν υπάρχουν και ποιες είναι
οι διαφορές ανάμεσα στους πρωταγωνιστές των δύο αυτών ιστοριών του
κράτους δικαίου. Οσο για τους εισαγγελείς, τα θύματα περιμένουν ανήμπορα
μια πρωτοβουλία για τιμωρία έστω κι ενός ρατσιστικού εγκλήματος είτε
ένστολου είτε μαυροντυμένου ρατσιστή.
