Το ‘’εθνεγερτικό’’ νήμα σύνδεσης ΔΑΚΕ και Χρυσής Αυγής στην εκπαίδευση

Γιώτα Ιωαννίδου*, πηγή αριστερό blog

  «Λέμε όχι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές που υποβαθμίζουν το βιοτικό μας επίπεδο, στον αριστερό λαϊκισμό που υπόσχεται τα πάντα στους πάντες… Είμαστε αντίθετοι στις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις της Αριστεράς που στοχεύει στον αφελληνισμό των Ελλήνων… Απαιτούμε εθνοκεντρική εκπαίδευση… Οι διαχρονικές ιδέες και αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού πρέπει να είναι στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας… Είμαστε αντίθετοι στο σχολείο – κέντρο κομματικής προπαγάνδας που ονειρεύεται η Αριστερά…»  Από αφίσα και θέσεις της ΔΑΚΕ για το 16^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

« Δεν πιστεύουμε στον φιλελευθερισμό είτε νέο, είτε παλιό, ούτε και στο μαρξισμό επίσης είτε νέο είτε παλιό… Οι εχθροί του Έθνους μας, γνώριζαν καλά ότι για να πλήξουν τον πατροπαράδοτο ελληνικό τρόπο ζωής και σκέψης, για να καταλύσουν τις πανάρχαιες ελληνικές αξίες και τα ιδανικά μας, θα έπρεπε να προσηλωθούν στην εκπαίδευση των νέων γενεών κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να εξυπηρετούνται μακροπρόθεσμα τα σιωνιστικά τους σχέδια αφελληνισμού… Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το μεταπολιτευτικό καθεστώς επεδίωξε και τελικώς πέτυχε, … να μεταβάλουν τον εθνικό χαρακτήρα της παιδείας σε ‘’ανθρωποκεντρικό’’. Παραπλανητικός πέρα για πέρα ο τίτλος, όσο και ο «σοσιαλισμός» των αριστερών λακέδων του συστήματος» Από το υλικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Ένα κίνημα ιδεολογικό» και από το «Ο αντεθνικός ρόλος των μαρξιστών στην ελληνική εκπαίδευση» - ιδεολογικά κείμενα Χ.Α.

Η ταύτιση θέσεων της ΔΑΚΕ με την Χ.Α., δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο προς άγρα ψήφων μπροστά στο 16^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Όπως και οι εθνεγερτικές κορώνες του Δένδια και του Σαμαρά. Όσο η κρίση βαθαίνει και η κοινωνική καταβύθιση αυξάνεται, οι κλυδωνισμοί για το αστικό πολιτικό σκηνικό θα εντείνονται και το ερώτημα ενός λαϊκού ξεσηκωμού θα σφηνώνεται σε περισσότερα μυαλά. Η κάλυψη των ενόχων και της εξουσίας τους, η εμφάνιση των αντιλαϊκών – αντικοινωνικών μέτρων ως αναπόφευκτων για το καλό του έθνους και η καταφυγή σ’ αυτό ως μόνου φορέα υπερηφάνειας μπροστά στην ταπείνωση της πείνας και της ανεργίας, η αυταρχικοποίηση σε όλα τα επίπεδα και η επίθεση σε κάθε αγωνιστική, εξεγερτική, αντίπαλη πρακτική και ιδεολογία αποτελούν τον κοινό τόπο των θέσεων τους.

Ποιοι φταίνε; Οι φιλελεύθεροι, οι συνδικαλιστές  και οι Αριστεροί- οι κομμουνιστές. Κι αυτοί οι δεύτεροι και τρίτοι όχι μόνο και κυρίως για ότι είναι αλλά για το τι θα μπορούσαν να γίνουν με μια λογική ανατροπής. Γιατί υπόσχονται πως υπάρχουν άλλες λύσεις προς όφελος των κοινωνικών αναγκών, που όταν αφορούν όλους τους εργαζόμενους χαρακτηρίζονται «λαϊκισμός»  και όταν αφορούν κλάδους, ονομάζονται «συντεχνιακή πίεση»  για να κρατήσουν την προνομιακή τους θέση κάποιοι εργαζόμενοι ενώ έχουμε κρίση κι όλα επιτάσσονται. Γιατί θέλουν να τις επιβάλλουν και δε συμμερίζονται τη δυσκολία της κατάστασης. Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι πάλι δημιουργούνται

Πως θα κρυφτούν αυτοί που πραγματικά φταίνε, ώστε όταν κλυδωνιστούν να μην απειληθεί το σύνολο της εξουσίας τους; Τώρα θα αφήσουμε πιο πίσω την παγκοσμιοποίηση και την περίφημη ευρωπαϊκή ταυτότητα, το ένδυμα δηλαδή του κοσμοπολιτισμού(που επένδυσε την εξόρμηση των συμφερόντων του κεφαλαίου το προηγούμενο διάστημα) και θα αλλάξουμε. Το έθνος, το όφελος της πατρίδας θα ντύσει πάλι αμαρτωλά το γονάτισμα των εργαζόμενων και των ανέργων, το ίδιο το ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου, προς όφελος του καπιταλιστικού κέρδους. Και συ που δεν πληρώνεσαι και συ που απολύεσαι και συ που μένεις αμόρφωτος κι άρρωστος και συ που αγωνιάς, είσαι το ίδιο έθνος με το Μάνεση και τον Αγγελόπουλο. Με τους εφοπλιστές που τα καράβια τους αρμενίζουν τις θάλασσες και δε γνωρίζουν τα ελληνικά ναυπηγεία (γι αυτό και ψηφίζουν μαζί ΝΔ και ΧΑ να μην εξαιρεθούν των προνομίων τους).

Η μεταμφίεση αυτή  του ιδιοτελούς, κεφαλαιοκρατικού συμφέροντος σε <<καθολικό>>, <<εθνικό>> συμφέρον συνιστά το βαθύτερο πυρήνα του εθνικισμού  και δε στρέφεται εναντίον του <<εξωτερικού>> εχθρού, όπως φαντασιώνεται η καθημερινή συνείδηση, αλλά εναντίον του εσωτερικού. Η κατηγορία για «αφελληνισμό» κοιτάζει προς τα έξω για να επισείσει τον μπαμπούλα της Μέρκελ, αλλά πατάει γερά προς τα μέσα. Χαϊδεύει αυτούς που εξαπολύουν πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες και δείχνει αυτούς που εναντιώνονται στην αστική πολιτική και ζητούν αυξήσεις  και δεν καταλαβαίνουν πως η «Πατρίδα κινδυνεύει».  Εκφράζει την απεριόριστη επιθετική-επεκτατική τάση του κεφαλαίου εναντίον της μισθωτής εργασίας -σήμερα όσο ποτέ άλλοτε- και όλων των καταπιεζόμενων τάξεων, από τους οποίους αξιώνει την εθνική συναίνεση στην κανιβαλική εκστρατεία που έχει εναντίον τους εξαπολύσει.

Πάνω στο συντετριμμένο ατομισμό του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, ξανα-στήνεται το έθνος. Η αστική τάξη και το αστικό πολιτικό σύστημα κατηγορείται  όχι γιατί κλέβει από τους εργάτες την υπεραξία τους, αλλά γιατί είναι υποτονική για να ενδυναμώσει το έθνος. Ο καπιταλισμός κατηγορείται όχι για την εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης αλλά για την αδιαφορία του προς την εθνική οντότητα.

Δεν έτυχε λοιπόν η σύμπτωση απόψεων ΔΑΚΕ και Χρυσής Αυγής.   Όπως και η τάση συνολικής μετακύλισης του επίσημου πολιτικού σκηνικού προς την πολιτική απολυταρχία. Μόνο ένα αυταρχικό κράτος, μια δημοκρατία ανάπηρη κι ένας στρατός ταγμάτων εφόδου μπορεί να καταστείλει την ένταση των κοινωνικών αγώνων που θα ξεπηδούν, όσο η κρίση θα βαθαίνει.

Η σημαία του «Πατρίς – Θρησκεία- Οικογένεια», χέρι – χέρι με το μεταξικό «ελληνοχριστιανικό» πολιτισμό, νεκρανασταίνονται, στην ελληνική εκπαίδευση, στους καθηγητές και τους μαθητές. Θα το επιτρέψουμε;

Με τη θρησκεία και την Πατρίδα 

την ίδια απλώνουμεν αρίδα        

τον ίδιον έχουμε σκοπό.        

Κερνούμε το λαό χασίσι,       

Όνειρα, ψέματα και μίση        

Δε ντρέπονται για να ντραπώ.      

Κ. Βάρναλης

(Το φως  που καίει, εκδ. Κέδρος)

*Μέλος ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής