Σαράντα έξι χρόνια μετά την επιβολή της
αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών, η μαύρη αυτή επέτειος έρχεται στην
εποχή της πιο βαθειάς κρίσης του καπιταλισμού να μας θυμίσει μετά από πολλά
χρόνια φαινομενικής ευημερίας και “ειρηνικής συνύπαρξης” με τις δυνάμεις του
κεφαλαίου, ότι ο κοινωνικός πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ. Σήμερα βιώνουμε την πιο
άγρια μορφή επίθεσης που έχουν κηρύξει οι καπιταλιστές, για να κρατήσουνε τα
κεκτημένα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων των προηγούμενων χρόνων και να
φτιάξουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας και εκμετάλλευσης ώστε να έρθει η πολυπόθητη
ανάπτυξη του Σαμαρά. Τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν το θράσος να σηκώνουν το
δάχτυλο στον ελληνικό λαό και στην δοκιμαζόμενη εργατική τάξη και να ονομάζουν
εθνικό προδότη όποιον τολμάει να σηκώσει ανάστημα στην “ομερτά” της σωτηρίας
του ευρώ, των μνημονιακών συμβάσεων, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και του
κρατικού αυταρχισμού. Θέλουν να μας πείσουν ότι φτάσαμε σε αυτή την κρίση όχι
γιατί η αστική τάξη επέλεξε τα τελευταία τριάντα χρόνια να ενταχτεί στην
ατμομηχανή της αντιδραστική ανάπτυξης του καπιταλιστικού “Ευρωπαϊκού οράματος”,
αλλά γιατί οι εργατικές κατακτήσεις είναι η αιτία των δυσλειτουργιών της
οικονομίας! Θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία όπως και να φτιάξουν το έδαφος
για τον εκφασισμό του κοινωνικού και πολιτικού βίου να δημιουργήσουν ένα μόνιμο
καθεστώς εκτάκτου ανάγκης απέναντι στον εχθρό λαό.
Όλα αυτά κάτι θυμίζουν. Την ίδια στιγμή που στην
λατινική Αμερική εφαρμόζονταν τα νεοφιλελεύθερα πειράματα του Πινοσέτ και
προετοιμαζόταν το έδαφος για την επέλαση του θατσερισμού, στην Ελλάδα
επιβλήθηκε ένα καθεστώς που ήθελε να εξαλείψει τον “κομμουνιστικό κίνδυνο” και
να τσακίσει το ολοένα και γιγαντωμένο εργατικό κίνημα που κουβαλούσε την
παρακαταθήκη των πιο ηρωικών στιγμών της ΕΑΜικής αντίστασης απέναντι στον
ιμπεριαλισμό και τους πολέμους. Ήθελαν να δώσουν την χαριστική βολή στις ιδέες
της ισότητας και του σοσιαλισμού για να εφαρμοστεί κατά την περίοδο της Χούντας
μία βίαιη πολιτική φτώχειας, διωγμών και κερδοφορίας για τις ελληνικές και
ξένες επιχειρήσεις. Δεν κατάφεραν όμως να ξεμπλέξουν από την αδιάκοπη μάχη για
να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο. Μετά την
πτώση της Χούντας άνοιξε ένας νέος γύρος αγώνων όπου το στρατηγικό πλεονέκτημα
της πάλης του εργατικού κινήματος άρχισε να γίνεται ένας υπαρκτός κίνδυνος να
αλλάξει τελείως το τοπίο στην Ευρώπη. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και
μετέπειτα ΕΕ ήρθε να προσφέρει χείρα βοηθείας για να ενσωματωθεί το εργατικό
κίνημα και οι καπιταλιστές να αποκτήσουν διεθνείς συμμαχίες που θα του
επέτρεπαν από πολύ νωρίς να ανοίξουν ένα
νέο γύρο επίθεσης για να αφαιρεθούν οι κατακτήσεις της μεταπολίτευσης.
Σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση στο πλαίσιο της ΕΕ
και του ΔΝΤ επιχειρούν μετά την ομολογημένη αποτυχία αυτού του σχεδίου να
κρατήσουν με νύχια και με δόντια την εξουσία τους. Έχουν το θράσος να μιλάνε ξανά
για τα επιτεύγματα της χούντας και να παραχαράσσουν μία ιστορία σκανδάλων και
αυταρχισμού. Όταν μιλούν για το τέλος της μεταπολίτευσης σε καμιά περίπτωση δεν
εννοούν να βάλουν τέλος στο σάπιο πολιτικό σύστημα που μας έφτασε ως εδώ. Ο
αναδυόμενος φασισμός, η ΧΑ, ο Δένδιας και τα φαινόμενα όπως στην Μανωλάδα και
στις Σκουριές δεν παρά όλοι αυτοί που κρύβονταν πίσω από τα ρουσφέτια του
δικομματισμού, της διαφθοράς, του οράματος της μεγάλης Ελλάδας των Ολυμπιακών
αγώνων και του ευρώ. Το μόνο που τους έμεινε είναι να αναπολούν τον Παπαδόπουλο
και τον Ιωαννίδη για να ντύσουν ιδεολογικά τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό
των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
Η εργαζόμενη πλειοψηφία, ο λαός οφείλουν να
κοιτάξουν στο μέλλον για να ανοίξει ένας νέος γύρος αγώνων ανατροπής αυτής της
πολιτικής της συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Με όπλο ένα μέτωπο αγώνα και κοινής δράσης
των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς μπορούμε να αποτελέσουμε τον σπασμένο
κρίκο της επίθεσης και να μιλήσουμε και να δράσουμε θαρρετά απέναντι στα
φασιστικά και εργοδοτικά κατακάθια για έναν άλλο δρόμο έξω από μνημόνια από το
ευρώ και από την ΕΕ που είναι ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσουμε πίσω αυτά που
μας πήραν. Για να επιβιώσει ο λαός, για να έχουμε ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σύμμαχοί μας σε αυτή την προοπτική δεν μπορεί να είναι αυτοί που μας έφεραν ως
εδώ που τολμούν να μιλούν για τα βίαια άκρα, ενώ αυτοί ενισχύουν τον εκφασισμό
και νομοθετούν την ασυδοσία των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να
είναι αυτοί που ξεπουλούν δημόσια περιουσία για να σωθούν οι τράπεζες. Δεν
μπορεί να είναι αυτοί που ετοιμάζονται να μας μπλέξουν στους τυχοδιωκτικούς
ανταγωνισμούς των καπιταλιστών και σε σενάρια πολέμων. Είναι ανάγκη τώρα όσο
ποτέ να ξεκινήσουμε μία αντεπίθεση για την διεκδίκηση και την διεύρυνση των
δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, για μία δημοκρατία υπέρ της εξουσίας των
εργαζομένων και των πληττόμενων φτωχών στρωμάτων που θα θέσει τέλος στην
ελευθερία του κεφαλαίου και της εργοδοσίας να διαμορφώνει την ζωή μας για την
υπεράσπιση της κερδοφορίας τους. Για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που παράγουμε
για να επιστρατεύσουμε όλο το εργατικό δυναμικό που απαξιώνεται στην ανεργία,
την περιπλάνηση και την μετανάστευση για το χτίσιμο μιας χειραφετημένης
κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας, 20/4/2013
