Η
φετινή επέτειος της Μεταπολίτευσης έρχεται να υπογραμμίσει πως οι
αγώνες του λαού ενάντια στη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 για ψωμί,
παιδεία, ελευθερία και δημοκρατία έμειναν αδικαίωτοι.
Το χουντικό καθεστώς κατέρρευσε κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του, την ενοχή του για το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και της πάλης του αντιδικτατορικού κινήματος με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου το
Νοέμβρη του 1973. Αυτή η πάλη σφραγίστηκε από την πρωτοπόρα και ηρωική
δράση της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Η Χούντα που ήθελε
να φαντάζει αιώνια και ακλόνητη αποδείχτηκε πως μόνο ανίκητη δεν ήταν.
Η μεταπολίτευση οδήγησε μέσα από τη συναλλαγή του παλιού
χρεοκοπημένου πολιτικού σκηνικού και των πραξικοπηματιών στο σημερινό
σύστημα εξουσίας που προσπάθησε να περιφρουρήσει με κάθε τρόπο
από το λαϊκό ριζοσπαστισμό την πολιτική και οικονομική εξουσία του
κεφαλαίου, των εφοπλιστών και των τραπεζών που είχε διασφαλίσει η Χούντα
των συνταγματαρχών.
Αυτό το καθεστώς διαχειρίστηκαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με καταστροφικό τρόπο για 39 χρόνια. Αυτά
τα συμφέροντα υπηρετούν σήμερα με την κυβέρνηση των συνενόχων υπό τον
Σαμαρά που υλοποιεί μαζί με ΕΕ και ΔΝΤ τα Μνημόνια της κοινωνικής
καταστροφής που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στον κόσμο της δουλειάς.Αυτό
το καθεστώς περιφρουρήθηκε από τη συμμαχία του ελληνικού κεφαλαίου με
τους ιμπεριαλιστές των ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ και με τη συμμετοχή στην ευρωζώνη.
Τα κηρύγματα εμφυλιοπολεμικού μίσους της φασιστικής ακροδεξιάς και της Χρυσής Αυγής δεν είναι παρά προσπάθεια να δικαιωθούν αυτά τα συμφέροντα, να τα προσκυνήσει ο λαός.
Γι' αυτό και από όλη τη Μεταπολίτευση εχθρός τους είναι οι ελευθερίες
και οι αγώνες του λαού, το εργατικό και μαζικό κίνημα, η Αριστερά.
Σήμερα τα στοιχεία του ευρωβαρόμετρου αντανακλούν την
ολοκληρωτική χρεοκοπία των κοινοβουλευτικών θεσμών και της αναιμικής
δημοκρατίας που διαχειρίστηκαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Φανερώνουν παράλληλα
την πεποίθηση ότι ο Σαμαράς και τα στηρίγματά του θα ολοκληρώσουν αυτήν
την πορεία εκφυλισμού με μια νέα εποχή ωμού ολοκληρωτισμού. Το δίλημμα λοιπόν της εποχής μας είναι: ή δικτατορία των τραπεζών ή δημοκρατία των εργαζομένων.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα, οι ελευθερίες, οι κοινωνικές κατακτήσεις
σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση, υπηρεσίες, οι φραγμοί στην ασυδοσία του
κεφαλαίου δεν αποτελούν παραχώρηση κανενός, αλλά κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Το
τίμημα που πληρώνει ο λαός για την υποχώρησή του στις μέρες μας είναι
βαρύ και καταδεικνύει την ανάγκη για ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και
ανατροπής που θα φέρει στο προσκήνιο ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό
κίνημα. Για να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής της πολιτικής της, για να ξεκινήσει μια νέα εποχή δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων, για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό που
είναι ο μόνος δρόμος για να περάσει ο πλούτος σε αυτούς που τον
παράγουν, για να κατοχυρωθεί η δημοκρατία, η ελευθερία, η ανεξαρτησία
και κυριαρχία του εργαζόμενου λαού στη χώρα.
