πηγή, "κόντρα"
Αιφνιδιαστικά με εγκύκλιό του το υπουργείο Παιδείας μετέφερε τους
ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς στο υπουργείο Εργασίας με τα ίδια εργασιακά
δικαιώματα που διέπουν τους ιδιωτικούς υπάλληλους στο σύνολό τους και τα
ιδιωτικά σχολεία στο υπουργείο Εμπορίου. Η εγκύκλιος (Φ.18/93893/Δ5,
12-07-2013), με τίτλο «εφαρμογή των διατάξεων της ΠΥΣ 6/28-02-2012
(Α,38)», φέρει την υπογραφή της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Ιδιωτικής
Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας κ. Ιωάννας Χρήστου.
Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν, για τους σχολάρχες. Γιατί τώρα τους λύνονται τα χέρια στις απολύσεις των εκπαιδευτικών, ενώ μειώνεται δραματικά και το ποσό της αποζημίωσης που μέχρι τώρα τους κατέβαλαν. Πάντοτε το υπουργείο της κατ’ ευφημισμόν δημόσιας Παιδείας ευνοού-σε τους εμπόρους της γνώσης, όμως τον τελευταίο καιρό της αχαλίνωτης επέλασης κατά των δημόσιων αγαθών και εργατικών δικαιωμάτων, τους προσφέρει το ένα ρεγάλο μετά το άλλο. Μετά τα άλλα ευεργετήματα, που αύξησαν τα κέρδη των σχολαρχών (μείωση των μισθών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αύξηση διδακτικού ωραρίου), οι έμποροι της γνώσης θα έχουν τώρα και την ευχέρεια να απολύουν ελεύθερα τους παλιούς και «ακριβούς» ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με μικρές αποζημιώσεις και να προσλαμβάνουν στη θέση τους νέους φθηνούς, με μισθούς των 640 και 700 ευρώ, και φοβισμένους, αφού τα αφεντικά θα έχουν το ελεύθερο να αλωνίζουν και να τους δείχνουν χωρίς εμπόδια την έξοδο.
Ταυτόχρονα, με την ένταξη των ιδιωτικών σχολείων στο υπουργείο Εμπορίου, θα εκλείψει και αυτός ο υποτυπώδης έλεγχος που γινόταν από το υπουργείο Παιδείας στις προϋποθέσεις λειτουργίας τους.
Η εγκύκλιος της Διεύθυνσης Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας αφορά στην εφαρμογή των διατάξεων της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου 6/28-02-2012 (Α,38) και αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση.
Η εφημερίδα του συγκροτήματος Ψυχάρη («το Βήμα» 16/7) επικαλείται «πηγές του υπουργείου Παιδείας», σύμφωνα με τις οποίες «η συγκεκριμένη εγκύκλιος, διασαφηνίζει το εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ‘’τραβώντας’’ το μέχρι σήμερα πέπλο προστασίας, το οποίο τους κάλυπτε». Στο ίδιο δημοσίευμα, «οι πηγές» αυτές τονίζουν τα εξής: «Υπήρχε υποχρέωση, με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, να αποσαφηνιστεί το εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αίροντας την διάκριση προστασίας τους και εναρμονίζοντάς τους με τα δεδομένα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στο πλαίσιο της γενικότερης μεταβίβασης των εργασιακών σχέσεων πολλών ιδιωτικών υπαλλήλων στο υπουργείο Εργασίας».
Το «δώρο», οι σχολάρχες το δέχτηκαν με ενθουσιασμό. Γι’ αυτό και δήλωσαν (στο ίδιο δημοσίευμα): «Μας δίνεται η δυνατότητα να μπορούμε να εξομαλύνουμε την κατάσταση μόνοι μας στα σχολεία, όπου προκύπτουν φαινόμενα δυσχερών συνθηκών και να αντικαταστήσουμε τους εκπαιδευτικούς αυτούς, χωρίς την παρέμβαση των υπηρεσιακών συμβουλίων».
ΥΓ1: Η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) καταγγέλλει ότι το αίτημα για ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο Εργασίας κατέθεσε για πρώτη φορά στο ΚΥΣΔΕ το Κολλέγιο Αθηνών, του οποίου πρόεδρος είναι ο πρωθυπουργικός αδερφός, Αλέξανδρος Σαμαράς, τον Οκτώβριο του 2012.
ΥΓ2: Πασχίζοντας να ανασηκωθεί από τον βάραθρο των εκλογικών ποσοστών στον οποίο καταποντίστηκε, η ΔΗΜΑΡ, που μέχρι πρότινος συγκυβερνούσε και στήριζε με τα μπούνια μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, τώρα παριστάνει την απατημένη σύζυγο. Σε ανακοίνωσή της διαφωνεί με την επιλογή του υπουργείου Παιδείας και τονίζει: «η ιδιωτική εκπαίδευση, και όχι μόνο η δημόσια, βρίσκεται σύμφωνα με το Σύνταγμα στην ευθύνη της Πολιτείας και του αρμόδιου Υπουργού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Παιδείας. Η ρύθμιση αυτή συνιστά παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, ανοίγει το δρόμο σε ομαδικές απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και ευνοεί κατάφωρα τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων».
ΥΓ3: Το κείμενο της εγκυκλίου έχει ως εξής:
Ι.Α. Με τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ.6 του Ν.4046/2012 «έγκριση Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης…» (ΦΕΚ 28 Α’/ 14-02-2012 ), οι ρυθμίσεις των παρ.28 και 29 του Ε’ Κεφαλαίου και 4.1 του Κεφαλαίου 4, που περιλαμβάνουν ρυθμίσεις των Συγκεκριμένων Σχεδίων Συνεννόησης, κατέστησαν πλήρεις κανόνες ουσιαστικού δικαίου, επιτακτικού χαρακτήρα και άμεσης εφαρμογής. Περαιτέρω, με διάταξη της παρ.6. του ιδίου, ως άνω, άρθρου και νόμου, εξουσιοδοτήθηκε το Υπουργικό Συμβούλιο να ρυθμίζει, με αποφάσεις του, κάθε αναγκαίο ζήτημα για την εφαρμογή των ως άνω, ουσιαστικών κανόνων.
Β. Με τις διατάξεις, τόσο του Ν.4040/2012 (παραγράφων 28 και 29 των Κεφαλαίων Ε και 41), όσο και της, κατ’ εξουσιοδότησή του, εκδοθείσης υπ.αριθμ. 6/28-02-2012 Π.Υ.Σ. (ΦΕΚ 38 Α) όλες, ανεξαιρέτως, οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, αδιακρίτως προσώπου μισθωτού και εργοδότη (ακόμη και των νομικών προσώπων που υπάγονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα) των οποίων η λήξη τους ορίζεται με κριτήριο την ηλικία ή την συμπλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως του μισθωτού, ή υποκρύπτουν ρήτρα μονιμότητας, μετετράπησαν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, υποκείμενες πλέον ως προς τη λύση τους, στους κανόνες της κοινής εργατικής νομοθεσίας του ν.2112/1920, όπως ισχύει.
Περαιτέρω, με την παρ.2 του άρθρου 5 της ανωτέρω Π.Υ.Σ., κάθε διάταξη νόμου, η οποία θεσπίζει όρους που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες μονιμότητας ή και προβλέπουν την εφαρμογή, αναλογική ή ευθεία διατάξεων του κώδικα περί Δημοσίων Υπαλλήλων καθίστανται πλέον ανενεργές και ανεφάρμοστες.
ΙΙ.Α. Με τις διατάξεις, εξάλλου του Ν.4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α’) ρυθμίστηκαν σε νέα βάση τα θέματα της γνωστοποιήσεως της έγγραφης προειδοποιήσεως, που προηγείται της καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αορίστου χρόνου, και του καταβαλλόμενου στον μισθωτό ποσού αποζημιώσεως, κατά περίπτωση, ενώ θεσπίστηκε και διάταξη αναγκαστικής προσαρμογής, στη ρύθμιση του νόμου αυτού, κάθε άλλης με ευνοϊκότερο περιεχόμενο για τους μισθωτούς εργασίας.
ΙΙΙ. Με τις διατάξεις του Ν.682/1977 (ΦΕΚ 244 Α’), όπως ισχύει, οι συμβάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, μετά την μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, κατά τα σχετικώς προβλεπόμενα στον ανωτέρω νόμο, υπό την ομαλή τους εξέλιξη λήγουν όταν ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός συμπληρώσει το 70ο έτος της ηλικίας του ή τις προϋποθέσεις της συνταξιοδότησής του και της λήψεως πλήρους συντάξεως. (άρθρο 30 παρ.1,2,3 και 4- 33 παρ.1,4 και 5). Με βάση τα δεδομένα αυτά, υποκρύπτουν, εν ταυτώ, ρήτρα μονιμότητας.
Β. Με τις διατάξεις, εξάλλου, του Ν.682/77 (άρθρο 33 παρ. 5), σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ.2 του Ν.817/1978 (ΦΕΚ 170 Α’), η προθεσμία προειδοποιήσεως ενόψει καταγγελίας συμβάσεως αορίστου χρόνου ιδιωτικού εκπαιδευτικού είναι ενιαία, των δεκαπέντε (15) ημερών και η καταβαλλόμενη αποζημίωση στον μισθωτό υπολογίζεται βάσει της ενιαίας κλίμακας της παρ.5 του άρθρου 33 του Ν.682/77 (αποζημίωση με το μέτρο αποδοχών ενός μηνός κατ’ έτος υπηρεσίας και μέχρι 25 ετών ).
ΙV. Με βάση τις προπαρατιθέμενες διατάξεις: α) του Ν 4046/2012. β) της υπ’ αριθμ. 6/2012 Π.Υ.Σ. και γ) του Ν.4093/2012, που συνιστούν πλήρεις κανόνες δικαίου, επιτακτικού χαρακτήρα και δημοσίας τάξεως και εν ταυτώ, κανόνες ειδικού σκοπού, καθολικής εφαρμογής και νεότερου νόμου, ως προς όλους τους παρέχοντες την εργασία τους με σύμβαση ιδιωτικού συνάγεται ότι δεν είναι ανεκτή πλέον, στο πλαίσιο των ως άνω διατάξεων, οποιαδήποτε αντίθετη ρύθμιση στα ζητήματα που αυτές ρυθμίζουν (τροποποίηση συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου, κατάργηση υποκρυπτόμενων ρητρών μονιμότητας, καταγγελία κατά τις διατάξεις του Ν.2112/1920, όπως ισχύει προθεσμίες προειδοποιήσεως και ύψος αποζημιώσεως) και συνεπώς, και αυτές του Ν.682/1977 και των λοιπών συναφών που ρυθμίζουν τα ίδια θέματα.
Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν, για τους σχολάρχες. Γιατί τώρα τους λύνονται τα χέρια στις απολύσεις των εκπαιδευτικών, ενώ μειώνεται δραματικά και το ποσό της αποζημίωσης που μέχρι τώρα τους κατέβαλαν. Πάντοτε το υπουργείο της κατ’ ευφημισμόν δημόσιας Παιδείας ευνοού-σε τους εμπόρους της γνώσης, όμως τον τελευταίο καιρό της αχαλίνωτης επέλασης κατά των δημόσιων αγαθών και εργατικών δικαιωμάτων, τους προσφέρει το ένα ρεγάλο μετά το άλλο. Μετά τα άλλα ευεργετήματα, που αύξησαν τα κέρδη των σχολαρχών (μείωση των μισθών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αύξηση διδακτικού ωραρίου), οι έμποροι της γνώσης θα έχουν τώρα και την ευχέρεια να απολύουν ελεύθερα τους παλιούς και «ακριβούς» ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με μικρές αποζημιώσεις και να προσλαμβάνουν στη θέση τους νέους φθηνούς, με μισθούς των 640 και 700 ευρώ, και φοβισμένους, αφού τα αφεντικά θα έχουν το ελεύθερο να αλωνίζουν και να τους δείχνουν χωρίς εμπόδια την έξοδο.
Ταυτόχρονα, με την ένταξη των ιδιωτικών σχολείων στο υπουργείο Εμπορίου, θα εκλείψει και αυτός ο υποτυπώδης έλεγχος που γινόταν από το υπουργείο Παιδείας στις προϋποθέσεις λειτουργίας τους.
Η εγκύκλιος της Διεύθυνσης Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας αφορά στην εφαρμογή των διατάξεων της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου 6/28-02-2012 (Α,38) και αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση.
Η εφημερίδα του συγκροτήματος Ψυχάρη («το Βήμα» 16/7) επικαλείται «πηγές του υπουργείου Παιδείας», σύμφωνα με τις οποίες «η συγκεκριμένη εγκύκλιος, διασαφηνίζει το εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ‘’τραβώντας’’ το μέχρι σήμερα πέπλο προστασίας, το οποίο τους κάλυπτε». Στο ίδιο δημοσίευμα, «οι πηγές» αυτές τονίζουν τα εξής: «Υπήρχε υποχρέωση, με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, να αποσαφηνιστεί το εργασιακό καθεστώς των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αίροντας την διάκριση προστασίας τους και εναρμονίζοντάς τους με τα δεδομένα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στο πλαίσιο της γενικότερης μεταβίβασης των εργασιακών σχέσεων πολλών ιδιωτικών υπαλλήλων στο υπουργείο Εργασίας».
Το «δώρο», οι σχολάρχες το δέχτηκαν με ενθουσιασμό. Γι’ αυτό και δήλωσαν (στο ίδιο δημοσίευμα): «Μας δίνεται η δυνατότητα να μπορούμε να εξομαλύνουμε την κατάσταση μόνοι μας στα σχολεία, όπου προκύπτουν φαινόμενα δυσχερών συνθηκών και να αντικαταστήσουμε τους εκπαιδευτικούς αυτούς, χωρίς την παρέμβαση των υπηρεσιακών συμβουλίων».
ΥΓ1: Η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) καταγγέλλει ότι το αίτημα για ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο Εργασίας κατέθεσε για πρώτη φορά στο ΚΥΣΔΕ το Κολλέγιο Αθηνών, του οποίου πρόεδρος είναι ο πρωθυπουργικός αδερφός, Αλέξανδρος Σαμαράς, τον Οκτώβριο του 2012.
ΥΓ2: Πασχίζοντας να ανασηκωθεί από τον βάραθρο των εκλογικών ποσοστών στον οποίο καταποντίστηκε, η ΔΗΜΑΡ, που μέχρι πρότινος συγκυβερνούσε και στήριζε με τα μπούνια μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, τώρα παριστάνει την απατημένη σύζυγο. Σε ανακοίνωσή της διαφωνεί με την επιλογή του υπουργείου Παιδείας και τονίζει: «η ιδιωτική εκπαίδευση, και όχι μόνο η δημόσια, βρίσκεται σύμφωνα με το Σύνταγμα στην ευθύνη της Πολιτείας και του αρμόδιου Υπουργού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Παιδείας. Η ρύθμιση αυτή συνιστά παραβίαση της συνταγματικής επιταγής, ανοίγει το δρόμο σε ομαδικές απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και ευνοεί κατάφωρα τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων».
ΥΓ3: Το κείμενο της εγκυκλίου έχει ως εξής:
Ι.Α. Με τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ.6 του Ν.4046/2012 «έγκριση Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης…» (ΦΕΚ 28 Α’/ 14-02-2012 ), οι ρυθμίσεις των παρ.28 και 29 του Ε’ Κεφαλαίου και 4.1 του Κεφαλαίου 4, που περιλαμβάνουν ρυθμίσεις των Συγκεκριμένων Σχεδίων Συνεννόησης, κατέστησαν πλήρεις κανόνες ουσιαστικού δικαίου, επιτακτικού χαρακτήρα και άμεσης εφαρμογής. Περαιτέρω, με διάταξη της παρ.6. του ιδίου, ως άνω, άρθρου και νόμου, εξουσιοδοτήθηκε το Υπουργικό Συμβούλιο να ρυθμίζει, με αποφάσεις του, κάθε αναγκαίο ζήτημα για την εφαρμογή των ως άνω, ουσιαστικών κανόνων.
Β. Με τις διατάξεις, τόσο του Ν.4040/2012 (παραγράφων 28 και 29 των Κεφαλαίων Ε και 41), όσο και της, κατ’ εξουσιοδότησή του, εκδοθείσης υπ.αριθμ. 6/28-02-2012 Π.Υ.Σ. (ΦΕΚ 38 Α) όλες, ανεξαιρέτως, οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, αδιακρίτως προσώπου μισθωτού και εργοδότη (ακόμη και των νομικών προσώπων που υπάγονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα) των οποίων η λήξη τους ορίζεται με κριτήριο την ηλικία ή την συμπλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως του μισθωτού, ή υποκρύπτουν ρήτρα μονιμότητας, μετετράπησαν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, υποκείμενες πλέον ως προς τη λύση τους, στους κανόνες της κοινής εργατικής νομοθεσίας του ν.2112/1920, όπως ισχύει.
Περαιτέρω, με την παρ.2 του άρθρου 5 της ανωτέρω Π.Υ.Σ., κάθε διάταξη νόμου, η οποία θεσπίζει όρους που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες μονιμότητας ή και προβλέπουν την εφαρμογή, αναλογική ή ευθεία διατάξεων του κώδικα περί Δημοσίων Υπαλλήλων καθίστανται πλέον ανενεργές και ανεφάρμοστες.
ΙΙ.Α. Με τις διατάξεις, εξάλλου του Ν.4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α’) ρυθμίστηκαν σε νέα βάση τα θέματα της γνωστοποιήσεως της έγγραφης προειδοποιήσεως, που προηγείται της καταγγελίας συμβάσεως εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αορίστου χρόνου, και του καταβαλλόμενου στον μισθωτό ποσού αποζημιώσεως, κατά περίπτωση, ενώ θεσπίστηκε και διάταξη αναγκαστικής προσαρμογής, στη ρύθμιση του νόμου αυτού, κάθε άλλης με ευνοϊκότερο περιεχόμενο για τους μισθωτούς εργασίας.
ΙΙΙ. Με τις διατάξεις του Ν.682/1977 (ΦΕΚ 244 Α’), όπως ισχύει, οι συμβάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, μετά την μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, κατά τα σχετικώς προβλεπόμενα στον ανωτέρω νόμο, υπό την ομαλή τους εξέλιξη λήγουν όταν ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός συμπληρώσει το 70ο έτος της ηλικίας του ή τις προϋποθέσεις της συνταξιοδότησής του και της λήψεως πλήρους συντάξεως. (άρθρο 30 παρ.1,2,3 και 4- 33 παρ.1,4 και 5). Με βάση τα δεδομένα αυτά, υποκρύπτουν, εν ταυτώ, ρήτρα μονιμότητας.
Β. Με τις διατάξεις, εξάλλου, του Ν.682/77 (άρθρο 33 παρ. 5), σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ.2 του Ν.817/1978 (ΦΕΚ 170 Α’), η προθεσμία προειδοποιήσεως ενόψει καταγγελίας συμβάσεως αορίστου χρόνου ιδιωτικού εκπαιδευτικού είναι ενιαία, των δεκαπέντε (15) ημερών και η καταβαλλόμενη αποζημίωση στον μισθωτό υπολογίζεται βάσει της ενιαίας κλίμακας της παρ.5 του άρθρου 33 του Ν.682/77 (αποζημίωση με το μέτρο αποδοχών ενός μηνός κατ’ έτος υπηρεσίας και μέχρι 25 ετών ).
ΙV. Με βάση τις προπαρατιθέμενες διατάξεις: α) του Ν 4046/2012. β) της υπ’ αριθμ. 6/2012 Π.Υ.Σ. και γ) του Ν.4093/2012, που συνιστούν πλήρεις κανόνες δικαίου, επιτακτικού χαρακτήρα και δημοσίας τάξεως και εν ταυτώ, κανόνες ειδικού σκοπού, καθολικής εφαρμογής και νεότερου νόμου, ως προς όλους τους παρέχοντες την εργασία τους με σύμβαση ιδιωτικού συνάγεται ότι δεν είναι ανεκτή πλέον, στο πλαίσιο των ως άνω διατάξεων, οποιαδήποτε αντίθετη ρύθμιση στα ζητήματα που αυτές ρυθμίζουν (τροποποίηση συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου, κατάργηση υποκρυπτόμενων ρητρών μονιμότητας, καταγγελία κατά τις διατάξεις του Ν.2112/1920, όπως ισχύει προθεσμίες προειδοποιήσεως και ύψος αποζημιώσεως) και συνεπώς, και αυτές του Ν.682/1977 και των λοιπών συναφών που ρυθμίζουν τα ίδια θέματα.
