Του Κωνσταντίνου Παπαδάκη, πηγή candianews
Πρώτη του Νοέμβρη, του έτους 2013 ήρθε η ελληνική Schicksalstag.
Την είδα αργά την είδηση, διάβασα και άκουσα όσα περισσότερα μπορούσα.
Παραξενεύτηκα στην αρχή που το γεγονός άργησε τόσο. Μετά θυμήθηκα το
διακύβευμα της ψηφοφορίας για τη φορολόγηση των ιδιοκτησιών, τις εστίες
αντίθεσης μέσα στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης και το ότι πρέπει να
διατηρηθεί αυτό το κυβερνητικό μόρφωμα στην εξουσία.
Είχα πει και σε παλιότερο σχόλιο ότι μετά τη φιέστα Δένδια, έρχεται η
ώρα της αριστεράς. Τα δύο άκρα πλέον εξισώνονται στην πράξη. Δίνεται το
έναυσμα και το επιχείρημα στους «φαήλους» να αλαλάξουν.
(Το θέλουμε ή όχι, το σύμβολο αυτό δεσπόζει στις μέρες μας.)
Τελικά τη βρήκαν την άκρη. Ποια τα περίεργα της υπόθεσης. Διάλεξαν
ένα γραφείο κοντά σε αστυνομικό τμήμα. Αυτό δείχνει εξοικείωση με τον
χώρο, γνώση της περιοχής και των περιπολιών και αν μη τί άλλο, είναι
περίεργο που οι πρώτες αναφορές είπαν για ομάδες «Δ» να καταφθάνουν
πρώτες στο σημείο. Δηλαδή, κάποιοι με ΜΡ5 (όπλο κατ” εξοχήν των ΕΚΑΜ και
των ειδικών μονάδων της Ελ.Ασ.) «γάζωσαν» με 8, 10 ή 15 σφαίρες
(ανάλογα το κανάλι που βλέπει κανείς) των 9mm (με ρυθμό βολών 800
βλήματα/λεπτό, αυτό σημαίνει 1-2 δευτερόλεπτα πυρός), κάποιοι τρέχουν
προς το αστυνομικό τμήμα, αλλά η ομάδα «Δ» φτάνει πρώτη κι όχι κάποιος
αστυνομικός του A.T. .
Στην αρχή, όλα τα κανάλια έλεγαν για Καλάσνικοφ, ριπές από τα 50μ,
και τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα για να επηρεάσουν περισσότερο την κοινή
γνώμη. Τώρα είναι γνωστό ότι είναι ΜΡ5, έγινε από κοντά και εικάζεται
ότι δόθηκε ΚΑΙ χαριστική βολή. Άρα, έχουμε να κάνουμε με ένα όπλο, το
οποίο σε δευτερόλεπτα και με ακρίβεια τραυμάτισε θανάσιμα συγκεκριμένα
άτομα κι υπήρχε χρόνος για χαριστική βολή. Μήπως ήταν πολύ εξοικειωμένος
ο δράστης με αυτό το όπλο; Μήπως είχε ειδική εκπαίδευση, όπως αυτή των
στρατιωτικών ή των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας; Μήπως το σενάριο θα
αλλάξει πάλι κατά το δοκούν; ή μάλλον κατά το πώς εξυπηρετεί το σκοπό
της προπαγάνδας;
Οι νεκροί δεν ήταν πρωτοκλασσάτα στελέχη. Γιατί να στοχοποιήσεις και
να εκτελέσεις δύο νεαρούς από την τοπική οργάνωση κι όχι δυο
μεγαλοκαρχαρίες, είναι ένα ερώτημα που δύσκολα θα διατυπωθεί και σαφώς
δεν έχει εύκολη απάντηση, εκτός από την προφανή: Δεν έχει στόχο τη ρίζα
του κακού αλλά να τινάξει λίγα φύλλα. Με απασχολεί, όποτε ακούω για
τρομοκράτες. Γιατί την πλέμπα κι όχι τον αφρό; Τέλος πάντων, προπαγάνδα
είναι, ό,τι θέλει κάνει. Οι νεκροί, ήταν οι Γιώργος Φουντούλης, 26
χρόνων και Μανώλης Καπελώνης, 22 χρόνων. Νεότεροι του Π. Φύσσα. Μπορεί
κανείς να τους αποκαλεί και παιδιά, με συμπάθεια. Να τους δίνει το
ακαταλόγιστο. Να καλεί τις μανάδες και τους πατεράδες τους στα πάνελ, με
στοργή και συμπόνια. Να καταδικάζει τους αδίστακτους, στυγερούς
τρομοκράτες και εγκληματίες. Μπορεί στ” αλήθεια;
Σίγουρα πάντως θα δούμε μια επανείσοδο της «αδικημένης» Χ.Α. στα
τηλεοπτικά πλατό και τις καρδιές των τηλε-αστέρων. Έτσι κι αλλιώς το
«αποφασιστικό χτύπημα στην εγκληματική οργάνωση -παύλα- φασιστικό
μόρφωμα» δεν είχε και κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο «πολύς» Δένδιας,
έκανε τη δουλειά του για τον Αντωνάκη, έβαλε τις βάσεις για υπέρμετρα
σκληρές διώξεις προς κάθε μορφή αντιλόγου στο «κυβερνητικό έργο» (με
πρόφαση την προστασία της χώρας από τον φασισμό, απ” όπου κι αν
προέρχεται) και μετά σιωπή. Η Πατρίς κοιμάται. Ξυπνάει μόνο για να
υποδεχτεί την τρόικα και να μεταβιβάσει τίτλους ιδιοκτησίας. Αλλοίμονο
σε όποιον αντιλέγει.
Το άλλο ανέκδοτο ήταν ότι διέφυγαν προς την Αττική οδό. Δηλαδή,
έφυγαν προς μία πυκνά περιπολούμενη από συμβατικά και διακριτά
αστυνομικά οχήματα, κλειστή, ελεγχόμενη οδό με κάμερες να καταγράφουν
την κάθε τους κίνηση, με ελεγχόμενες εξόδους διαφυγής και έδωσαν την
δυνατότητα να τους μπλοκάρουν σε λίγα λεπτά με μία κλήση ασυρμάτου! Κάτι
που φυσικά, οι αστυνομικοί δεν έκαναν, από διαβολική σύμπτωση.
Ευτυχώς, μετά από δύο ώρες που η τεράστια αστυνομική δύναμη «χτένιζε»
την περιοχή κι αφού χάλασαν εκατοντάδες τσατσάρες, βρήκαν την μαύρη
μηχανή των μαυροφορεμένων «κρανιοφόρων» (που λέγανε κάτι
δημοσιογραφάρες) μάρκας Yamaha με πινακίδα ΑΑΜ 850, δύο στενά πιο πάνω
από τον τόπο του εγκλήματος. Τελικά όμως, η πινακίδα μάλλον τελείωνε σε
66, οδηγούσε ο Σατανάς ο ίδιος μαζί με τον Αντίχριστο και τελικά την
άφησε στο Μαρκόπουλο, το γνωστό άντρο των σατανιστών, αφού πέταξε πάνω
από την Αττική οδό βγάζοντας φλόγες στο διάβα του. Το σημείο όπου οι
καλικάντζαροι μπαίνουν στο παραμύθι, αλλάζουν όχημα στους διαβολικούς
δράστες και τους βοηθούν να διαφύγουν με την προκάλυψη των μαγικών
επικλήσεων δεν έχει ακόμα εξιστορηθεί.
Κάποια στιγμή, θα βγάλουν από το σεντούκι δύο αριστεριστές,
αναρχικούς και σεσημασμένους από καιρό να τους παρουσιάσουν ως
εκτελεστές κι αφού τους ψιθυρίσουν δυο φωνήεντα για τις οικογένειές
τους, αυτοί αρχικά θα αρνηθούν τα πάντα και μετά θα μιλήσουν για ταξικό,
αντιφασιστικό αγώνα και τα λοιπά.
Η δολοφονία των δύο Χρυσαυγέων, χαρακτηρίστηκε ως «τρομοκρατική»
αμέσως από τα ΜΜΕ. Κάτι που ποτέ δεν διατυπώθηκε για την δολοφονία του
Π. Φύσσα. Ακόμα και ο μέγας εντολοδόχος Δένδιας, προτίμησε την οδό των
διώξεων με κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση έναντι στην Χ.Α. για να
μην συνδεθεί η τρομοκρατία με το φασισμό και την ακροδεξιά. Στο
επεισόδιο του Ν. Ηρακλείου, όλοι οι φερέφωνοι, χρησιμοποίησαν τον όρο
«τρομοκρατικό χτύπημα» αφού όπως είπαν «είχε πολιτικά κίνητρα».
Μα συγγνώμη, πολιτική δεν ήταν κι η δολοφονία του Φύσσα; Γιατί ο
δράστης δεν είναι στη φυλακή με την κατηγορία της τρομοκρατίας; Γιατί
δεν διώκεται ως τρομοκράτης; Δεν απέδειξαν περίτρανα ότι πήρε εντολές
από τους πυρήνες και τους εγκεφάλους της τοπικής οργάνωσης του κόμματος
στο οποίο ήταν εντεταγμένος; Ήταν πολιτικά τα κριτήρια της πράξης του ή
όχι; Σαφέστατα και ναι, αλλά δεν το σκαλίζουμε αυτό. Δεν πρέπει να
συνδέσουμε την τρομοκρατία με το παρακράτος της δεξιάς και κατά συνέπεια
να πούμε ότι η Χ.Α. είναι τρομοκρατική οργάνωση με βουλευτική
εκπροσώπηση. Μόνο οι αριστεροί, οι αναρχικοί, οι «συνιστώσες» οι
κάτοικοι της Χαλκιδικής, η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και όσοι γενικώς είναι εναντίων
του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ κοινοβουλευτικού κράτους της υποταγής στην κατοχή των
χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
(Η Δικαιοσύνη των Εκτελεστών. Δικαίωμα των «Καθαρόαιμων»)
Κι όλα αυτά, πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου που ουσιαστικά βγάζει
στο σφυρί την ιδιοκτησία των Ελλήνων πολιτών, βορά προς τους δανειστές
των σκύλων που κυβερνάνε. Τώρα, θα επικαλεστούν κομματική πειθαρχία για
να μην οδηγηθεί η χώρα σε αστάθεια και εμφύλιο πόλεμο. Να ψηφιστεί η
φορολόγηση, να καμφθούν οι όποιες ενδοκομματικές παραφωνίες σε ΠΑΣΟΚ και
ΝΔ με δικαιολογία όπως πάντα το καλό της χώρας. Να έχουν δικαιολογία
όσοι βολευτές δεν θέλουν να χάσουν τα ψηφαλάκια. Να περάσει το θέμα στα
πιο ψιλά γράμματα των εφημερίδων και να είμαστε προ τετελεσμένου από την
ερχόμενη εβδομάδα.
Σε ότι αφορά τις ζωές που χάθηκαν, θα πω σκληρά ότι τόσοι αυτοκτονούν
κάθε μέρα και δεν γράφουν ελεγείες γι’ αυτούς. Μόνο στατιστικές. Αν
κάποιος πει τα κλασσικά ότι «κρίμα στα παιδιά» και «δεν είναι ώρα για
τέτοια, οι κακομοίρες οι μανάδες τους, ήταν μικρά και δεν ήξεραν, ήταν
άμυαλα» έχω να απαντήσω ότι εκ προοιμίου όταν ορκίζεσαι να χύσεις το
αίμα σου για τον όποιο σκοπό, το ακούς και το εμπεδώνεις την ώρα που το
ουρλιάζεις μαζί με άλλους πιθήκους κι ίσως κάποτε να χρειαστεί να
εκπληρώσεις τον όρκο. Έστω κι αν πρόκειται να τον εκπληρώσεις για
κρατική προπαγάνδα, σε συνεργασία με αυτούς που σε έβαλαν να πάρει τον
«όρκο».
(Όταν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν φασιστικές οργανώσεις)
Καλή μέρα η Παρασκευή για προβοκάτσια. Έχεις το παπαγαλοσύστημα να
τριβελίζει τα μυαλά των «νοικοκυρέων» όλο το Σαββατοκύριακο για τους
αριστερούς φονιάδες και για το αν τελικά είναι καλύτερο να πεθαίνεις από
χέρι φασίστα ή αναρχικού. Επειδή εκεί θα σπρώξουν το θέμα, να μας
διδάξουν ποιος έχει δικαίωμα να σκοτώνει και ποιος όχι.
Αν είναι καλοί ή κακοί τελικά οι φονιάδες της Χ.Α., θα μας το πουν
δια της ατόπου απαγωγής, τα κανάλια. Κι από Δευτέρα, θα έχεις το σπίτι
σου στην ιδιοκτησία του κράτους και κατά συνέπεια των δανειστών του,
μέσω φόρων που θα αδυνατείς να πληρώσεις. Ας ασχοληθούμε κι άλλο με τα
περί Χ.Α.. Ο αποπροσανατολισμός από την πραγματική ουσία, η οποία είναι
ότι μας ληστεύουν και αδρανούμε, πιάνει τόπο.
Οι εικόνες/κολλάζ είναι του John Hartfield (Helmut Herzfelde, 1891-1968), αντιναζιστή Γερμανού που γεννήθηκε και πέθανε στο Βερολίνο.
