πηγή, alfavita
Είμαι παλιά μαθήτρια του ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης στην ειδικότητα γραφικών τεχνών, απόφητη του 2012 Είχα σκοπό να συνεχίσω στο ΕΠΑΣ, με την ειδικότητα διακόσμηση...
Και όλα αυτάγιατί; Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για κάτι ανώτερο από αυτό!
Είναι ό,τι μπορώ να κάνω και εγώ και άλλα παιδιά
που βρίσκονται στην ίδια οικονομική κατάσταση με την δική μου, πολλές
φορές και χειρότερη!
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να αγαπήσω τόσο
πολύ το σχολείο και την μάθηση... ή μάλλον ξέρω! Ήταν το κίνητρο ότι θα
μάθω κάποια τέχνη παράλληλα με τη φοίτησή μου σε ένα λύκειο. Αν δεν
υπήρχε αυτό εγώ θα σταματούσα στο γυμνάσιο. Όπως θα κάνουν πολλά παιδιά
τώρα από εδώ και πέρα...αλλά ποιος θα νοιαστεί;
Νοιάζετε το μεγάλο ψάρι για το μικρό; ΌΧΙ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΤΡΩΕΙ! ΤΟ ΔΙΑΛΥΕΙ!!!
Το ΕΠΑΛ με έκανε να λατρέψω το σχολείο, το πρωινό ξύπνημα, τις εργασίες, τους καθηγητές μου! ΟΛΑ!
Ήταν και είναι η οικογένειά μου, οι βάσεις μου,
πηγή των γνώσεών μου, η έμπνευσή μου, είναι αυτοί οι καθηγητές, Οι
καθηγητές του δευτέρου ΕΠΑΛ Ευόσμου!
Όλοι αυτοί μου πρόσφεραν γνώση και αγάπη για την
Τέχνη. Μα πάνω από όλα μου έμαθαν να είμαι άνθρωπος, δε μου δίδαξαν
μόνο σχέδιο, μου έμαθαν πολλά περισσότερα.Τους ευχαριστώ και λυπάμαι που
απο Σεπτέμβριο δε θα έχει άλλο παιδί τη δυνατότητα να νιώσει ό,τι
ένιωσα εγώ, να πάρει ό,τι πήρα εγώ, να δει ό,τι είδα εγώ, να μάθει ό,τι
έμαθα εγώ, να ζήσει ό,τι έζησα εγώ... Είναι δικοί μου άνθρωποι, θα μείνουν
άνεργοι..Τρελαίνεσαι, θυμώνεις... και θυμώνεις ακόμα περισσότερο όταν
ξέρεις πως με την απόλυση 2.400(και κάτι..) εκπαιδευτικών θα μείνουν
παιδιά χωρίς να μπορέσουν να καθήσουν στα θρανία τεχνικών επαγγελματικών
σχολείων! Και όχι γιατί είναι μόνο αυτοί...γιατί είναι και τόσοι άνεργοι
σε αυτή τη γαμημένη χώρα που το μόνο που προσφέρει είναι μίσος, νεύρα
και οργή! Τίποτα καλό, τίποτα θετικό.
Μου καταστρέφουν τη ζωή και όχι μόνο τη δική μου
αλλά και χιλιάδων παιδιών σαν εμένα. Άφησαν άνεργο τον πατέρα μου
χρόνια τώρα, τη μάνα μου να τρέχει σαν σκυλί για 5 ευρώ την ημέρα και
εμένα να ψάχνω απεγνωσμένα δουλειά και να μη γίνεται τίποτα. Τους
φίλους μου να φεύγουν εξωτερικό και εγώ να μένω πίσω σε μια χώρα που σιγά
σιγά καταρρέει...ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΙΚΑ!
Αργός θάνατος, αυτό ζούμε όλοι... καιρό τώρα! Χωρίς
να μπορώ να σπουδάσω, χωρίς να μπορώ να δουλέψω, χωρίς να να ζω σε
περιβάλλον ευχάριστο! Με σκοτώνουν ΑΡΓΑ! Με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη
και άχρηστη από τώρα...
Ο κόσμος πεινάει, ο κόσμος κρυώνει τον χειμώνα, ο κόσμος δεν έχει σωστή ενημέρωση, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ!
ΝΤΡΟΠΗ!
Ντροπή σε όλους όσους κοιμούνται ήσυχα κάθε βράδυ μετά από το κακό που προκαλούν στον κόσμο! Ντροπή!
Δεν ξέρω τι άλλο να πω... ΔΕ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ! Είμαι νέα, έχω καιρό μπροστά μου, έρχονται και χειρότερα, το ξέρω!
Τα περιμένω από εσάς... όλα τα περιμένω πια, εδώ
τα βάλατε με την εκπαίδευση... Περιμένω τα χειρότερα, αλλά και πάλι δε
φοβάμαι! Ντροπή αισθάνομαι που ζω σε μια χώρα που γέννησε την δημοκρατία
και τώρα μέσα από αυτή γέννα τον φασισμό και το μίσος.
Ζωίτσα Παπαδοπούλου
