Ψέμα 1ο: Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες που εργάζονται ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι:
συγκρίνοντας το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών με αυτό
των άλλων ευρωπαίων συναδέλφων τους παρατηρούμε ότι για τους καθηγητές
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτό ήταν μέχρι σήμερα 16 έως 21 ώρες
εβδομαδιαίως έχοντας ΜΟ 18,5*. Είναι δηλαδή λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό
ΜΟ για τα Λύκεια που είναι 18,4. Με την αύξηση του ωραρίου κατά 2 ώρες ο
ΜΟ γίνεται 20,5 που τοποθετεί τους Έλληνες Εκπ/κους μεταξύ των πιο
σκληρά εργαζόμενων στον κλάδο τους στην Ευρώπη.Επίσης ο χρόνος που οι εκπαιδευτικοί ΔΕ πρέπει να παραμένουν υποχρεωτικά στα σχολεία για την εκτέλεση άλλων καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί είναι για την Ελλάδα 30 ώρες την εβδομάδα δηλαδή πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ που είναι 27,5.
Ψέμα 2ο: Είναι εξωφρενικό ότι υπάρχουν 200000 εκπαιδευτικοί στη χώρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι:
στη χώρα μας ο αριθμός των εκπαιδευτικών τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι συνολικά 151000 (83000 καθηγητές και 68000 δάσκαλοι και νηπιαγωγοί). Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα αποτελείται από δεκάδες μικρά νησιά ο αριθμός αυτός δεν είναι υψηλός αφού στην Φιλανδία για παράδειγμα που έχει το μισό πληθυσμό της Ελλάδας ο αντίστοιχος αριθμός είναι 100000.
Ψέμα 3ο: Οι Έλληνες Εκπαιδευτικοί αμείβονται ικανοποιητικά.
Η αλήθεια είναι ότι:
ο μηνιαίος μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 639 ευρώ. Μιλάμε για τον μισθό ενός νέου ανθρώπου που είναι απόφοιτος Πανεπιστημίου ή Πολυτεχνείου και τις περισσότερες φορές είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ή διδακτορικού και ο οποίος έχει προσληφθεί χωρίς «μέσο» αλλά με διαφανείς διαδικασίες. Αν μάλιστα τον συγκρίνουμε με τα ευρωπαϊκά δεδομένα ο κατώτερος ετήσιος μισθός ενός καθηγητή Λυκείου στην Ελλάδα είναι μόλις το 49% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού ΜΟ (δηλαδή λιγότερο από το μισό) ενώ συγκριτικά με άλλες χώρες αναφέρουμε ενδεικτικά ότι ο μισθός ενός Έλληνα καθηγητή είναι το 19% του καθηγητή στο Λουξεμβούργο, το 29% του Γερμανού καθηγητή, το 40% του Φιλανδού, το 53% του Κύπριου.
Η αλήθεια είναι ότι:
την αύξηση του ωραρίου, εμείς οι εκπαιδευτικοί, ιδίως οι νεώτεροι θα μπορούσαμε να την αντέξουμε. Δεν μπορούμε όμως να αντέξουμε αυτά που συνεπάγεται. Πρώτα από όλα ότι θα χάσουν τη δουλειά τους 10000 περίπου συμβασιούχοι εκπ/κοί που εργάζονται συνεχώς για αρκετά χρόνια και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες «οργώνοντας» την Ελλάδα από τη μια άκρη στην άλλη για να στηρίξουν το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Επίσης δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι λόγω και των νέων συγχωνεύσεων σχολείων χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες και οι οποίοι με τον νέο νόμο για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις θα έχουν δύο επιλογές: είτε να βρεθούν εν μία νυκτί σ’ οποιοδήποτε σημείο της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να αδυνατούν να επιβιώσουν, είτε να απολυθούν.
Ψέμα 5ο: Οι εκπαιδευτικοί αδιαφορούν για το λειτούργημα τους στο σχολείο και το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα βρουν όλο και περισσότερα ιδιαίτερα.
Πράγματι αυτή είναι μια πικρή αλήθεια αλλά αφορά μια μικρή μειοψηφία εκπαιδευτικών που αμαυρώνουν τον κλάδο. Η γενίκευση που κάνουν κάποιοι για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους είναι απαράδεκτη και άδικη.
Γιατί η αλήθεια που αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι ότι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο σχολείο και τους μαθητές τους κάτω από δύσκολες συνθήκες. Πολλές φορές μάλιστα αφιερώνουν δεκάδες ώρες πέρα από το ωράριο τους για να βοηθήσουν τους μαθητές τους. Τρανταχτό παράδειγμα τα μαθήματα αλληλεγγύης που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά γίνονται σε 5 σχολεία της περιοχής μας και στα οποία συμμετέχουν δεκάδες συνάδελφοι που προσφέρουν ανιδιοτελώς το διδακτικό τους έργο σε μαθητές που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής.
Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος
Πρόεδρος της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτ/νίας
* Τα στοιχεία που αναφέρονται προέρχονται από έρευνες του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ βασισμένες σε δεδομένα της ΕΕ.