Νίκος Μπογιόπουλος, πηγή Ριζοσπάστης
Τόσο
το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας με το ακροδεξιό ακροατήριο, όπως
προκύπτει και από τη στάση της γύρω από το λεγόμενο «αντιρατσιστικό
νομοσχέδιο», όσο και η ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να ενδυθεί το δημοκρατικό
φερετζέ, κατοχυρώνοντας για λογαριασμό του την «πατέντα» του λεγόμενου
«συνταγματικού τόξου», είναι δεδομένα.
Αυτά τα δεδομένα, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι τα
πολιτικά ζητήματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι διαφορετικές
ιστορικές αναγνώσεις δεν «διευθετούνται» με νομοθετικές απαγορεύσεις.
*
Θα επαναλάβουμε:
α)
Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στην ξενοφοβία
και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ
και χρόνια στην Ουγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το
«Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17%
την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας;
β)
Αν είναι οι νόμοι του αστικού κράτους που θα μας προφυλάξουν από το
ναζισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά την απαγόρευση του ναζιστικού
κόμματος στη Γερμανία, στη χώρα, πέρα από τα φιλοναζιστικά
κόμματα και οργανώσεις, υπάρχει και μια πανσπερμία νεοναζιστικών
συμμοριών που δρουν απροκάλυπτα και ότι μόνο το 2012 τα εγκλήματα
ρατσιστικού χαρακτήρα έφτασαν τα 17.600;
γ) Αν ήταν
οι νόμοι του αστικού κράτους που ορίζοντας το «ορθόν» της ανάγνωσης της
Ιστορίας δημιουργούν το ασφαλές περιβάλλον καταπολέμησης της
μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού, τότε πώς εξηγείται ότι στη Γαλλία,
όπου υπάρχει τέτοιος νόμος, ο οποίος καταδικάζει όποιον αρνείται τη
γενοκτονία των Αρμενίων, εντούτοις το φασιστικό κόμμα της Λεπέν έρχεται
δεύτερο στις δημοσκοπήσεις;
δ) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού
κράτους που διώκουν το ρατσισμό γιατί τα καταγεγραμμένα περιστατικά
ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα, και μόνο μέσα στο 2012, ξεπέρασαν τα 150,
αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε εκ των επιφορτισμένων να εφαρμόσουν τους
ήδη υφιστάμενους νόμους κατά του ρατσισμού και κατά των καθαρμάτων που
διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα;
*
Θα το επαναλάβουμε:
Αυτή η διττή τακτική των κομμάτων του «αστικού τόξου», είτε να επιδεικνύουν «δημοκρατικούς» φερετζέδες κατά του φασισμού, είτε να «σαλιαρίζουν» με τους φασίστες στο όνομα του... Βολταίρου (σ.σ.: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»), είναι οι δυο όψεις του νομίσματος της ίδιας υποκρισίας:
Της υποκρισίας που
1)
«ξεχνά» ότι αυτό το κράτος είναι, το αστικό, που ως κράτος των
μονοπωλίων γεννά, τρέφει και εκτρέφει το ναζισμό, το φασισμό, το
ρατσισμό, την ξενοφοβία,
2) «ξεχνά» ότι «διαθέτουμε»
πρώην υπουργούς και νυν κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους κομμάτων του
(αστικού) «δημοκρατικού τόξου» που συνάδελφοί τους από το ίδιο κόμμα για
να τους υπερασπιστούν αναφέρουν ότι δεν υπήρξαν ναζιστές αλλά «μόνο»
(!) χουντικοί,
3) «ξεχνά» ότι είναι αυτό το κράτος,
το αστικό, που κάνει τον Βολταίρο... με τα κρεμμυδάκια, όταν πρόκειται
για το δικαίωμα να μιλούν και να δρουν εναντίον του οι απεργοί, οι
διαδηλωτές και φυσικά εκείνοι που, πραγματικά, το αμφισβητούν εκ βάθρων.
*
Πέραν
των παραπάνω, όμως, αξίζει μια ακόμα φορά να σταθούμε σε εκείνο που
συμφωνούν όλοι τους. Τόσο οι υπερασπιστές του λεγόμενου
«αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου, όσο και οι «φιλοευρωπαίοι» επικριτές του
νομοσχεδίου. Οτι, δηλαδή, η Ελλάδα «πρέπει» να «ευθυγραμμιστεί» με τα
ισχύοντα στην ΕΕ (όπως λένε οι πρώτοι) ή ότι «έχει ήδη ευθυγραμμιστεί»
και δε χρειάζεται νέος «αντιρατσιστικός νόμος» (όπως λένε οι δεύτεροι).
«Ευθυγράμμιση»
με την ΕΕ, λοιπόν, είναι ο κοινός τόπος τους. Και γιατί; Μα διότι έτσι
(όπως ισχυρίζονται και οι μεν και οι δε) θα πατάξουμε το ναζισμό, το
φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία. Μάλιστα...
*
Δυο ερωτήσεις:
Πρώτη:
Αν οι πολυδιαφημισμένες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ έβαζαν φρένο
στο φασισμό και στο ρατσισμό, τότε πώς εξηγείται στα μισά κράτη - μέλη
της να παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και να συγκυβερνούν
φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα;
Δεύτερη
(και παρακαλούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ σας): Στις 21/12/2010 - για δεύτερο
συνεχόμενο έτος - η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα, με το
οποίο καταδίκαζε την ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές
λεγεώνες των «Βάφεν SS», τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του
ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς
τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή
μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού,
την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής
θηριωδίας.
Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών (129) του ΟΗΕ. Κι όμως:
Σε αυτά τα 129 κράτη που καταδίκασαν το ναζισμό, δεν ήταν κανένα κράτος - μέλος της ΕΕ!
Στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ κατά του ναζισμού, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ επέλεξαν την... αποχή!
*
Αλήθεια:
Αυτή
η ΕΕ, με αυτές τις κυβερνήσεις (και τις ελληνικές), που αρνείται να
καταψηφίσει στον ΟΗΕ το ναζισμό. Που επιλέγει διά της αποχής τη σιωπηρή
στήριξη της ηρωοποίησης και αποκατάστασης των συνεργατών των ναζί
εγκληματιών πολέμου που ανοιχτά πραγματοποιείται σε σειρά από κράτη -
μέλη της ΕΕ.
Αυτή η ΕΕ, στο εσωτερικό της οποίας εντείνονται οι
διώξεις ενάντια σε βετεράνους αγωνιστές της αντιφασιστικής πάλης, σε
κομμουνιστές και Κομμουνιστικά Κόμματα.
Αυτή η ΕΕ, που ενώ
αρνείται την καταδίκη του ναζισμού και των «Βάφεν SS», ταυτόχρονα
επιδίδεται στη χυδαία διαστρέβλωση και γκεμπελική παραχάραξη της
Ιστορίας και πρωταγωνιστεί στην ανιστόρητη επιχείρηση εξίσωσης του
ναζισμού με τον κομμουνισμό.
Αυτή η ΕΕ και η «ευθυγράμμιση» μαζί της είναι που θα μας προστατέψει από το «αυγό» και από τα «φίδια» του;
