Στο σχολείο μέρα με τη μέρα η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οι μαθητές μας και οι οικογένειες τους βουλιάζουν στη φτώχεια και την κατάθλιψη. Γονείς χωρίς δουλειά. Παιδιά πεινασμένα. Σχολειά δίχως τα στοιχειώδη. Εκπαιδευτικοί…
Εκπαιδευτικοί περιπλανώμενοι σε δυο και τρία σχολεία
κάθε μέρα. Με την ψυχή στο στόμα να προλάβουν το κουδούνι. Αναπληρωτές
κάθε χρόνο απολυμένοι, κάθε χρόνο σε τόπο άλλο. Με μια βαλίτσα στο χέρι.
Πάντα έτοιμοι. Ξέροντας ότι τη νέα χρονιά θα βρεθούν άνεργοι. Ξέροντας
ότι τους θεωρούν δημοσιονομικό βάρος. Ωρομίσθιοι της μισής ζωής.
Νεοδιόριστοι της άγονης γραμμής, νεοδιόριστοι των 570€. Να περιμένουν
το έμβασμα από το σπίτι για να πληρώσουν το νοίκι τους. Ζωές σε αναμονή.
Εκπαιδευτικοί «υπεράριθμοι» στο δρόμο των
υποχρεωτικών μεταθέσεων, γιατί το δημόσιο σχολείο ολοένα και
συρρικνώνεται, ολοένα και στενεύει τους ορίζοντές του. Φτηνό, ευέλικτο,
παραδομένο στις ορέξεις της αγοράς. Σχολείο της κατάρτισης και των
δεξιοτήτων. Γκρίζο και στενόχωρο χωρίς …την κίνηση, την άνεση του χώρου,
τη χαρά.
Εκπαιδευτικοί σε αναγκαστική αργία με το στίγμα του
«επίορκου» για τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση, για την υψωμένη γροθιά
που δεν υποτάσσεται, για μια ιδιωτική διένεξη, για μια ανώνυμη
καταγγελία. Με το φόβο του επιθεωρητή διοίκησης.
Εκπαιδευτικοί προς αξιολόγηση για να κατασκευαστεί ο
αυριανός στρατός των απολυμένων. Ο στρατός της μισθολογικής καθήλωσης.
Με το στίγμα του «ανάξιου» για να φορτωθεί όλο το βάρος των
δυσλειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης. Για να κοπεί κάθε γέφυρα
παιδαγωγικής αυτονομίας, για τη προσαρμογή στην κρατική παιδαγωγική.
Εκπαιδευτικοί κυνηγοί προσόντων για να φουσκώσουν οι ατομικοί φάκελοι.
Για να εντείνεται ο ανταγωνισμός μέσα στο σχολείο και να σπάει κάθε
δυνατότητα κοινωνικής και συλλογικής αντίληψης της διδακτικής πράξης.
Εκπαιδευτικοί με την απόγνωση της οικονομικής
εξαθλίωσης. Να βλέπουν η θηλιά των δανείων να μετατρέπει το
δεκαπενθήμερό τους σε φιλοδώρημα. Το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους,
για να γλυτώσουν τον βραχνά του ενοικίου, σε άχθος ασήκωτο.
Εκπαιδευτικοί απείθαρχοι… γιατί δεν τους χρωστάμε
τίποτα. Δεν προσκυνήσαμε στα βουλευτικά τους γραφεία. Δεν πουλήσαμε την
ψήφο μας αντίδωρο ρουσφετολογικού διορισμού. Εκπαιδευτικοί ανυπότακτοι
που νοιώθουμε ότι το δημόσιο σχολείο, αν περάσουν τα σχέδια τους, όχι
μόνο δεν θα αγγίξει τα όνειρά μας αλλά δεν θα υπάρξει καθόλου.
