πηγή, αριστερό blog
Διαβάζω
την είδηση ότι η τρόικα θέλει να καταργήσει όσους περιορισμούς ισχύουν
σήμερα για τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, ενώ το υπουργείο
Εργασίας μελετά το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, αναζητώντας τη λύση για
την άρση των περιορισμών. «Μεταξύ άλλων, εξετάζεται το ενδεχόμενο της
αύξησης του επιτρεπόμενου μηνιαίου ορίου απολύσεων από το 5% που είναι
σήμερα στο 10% του εργατικού δυναμικού μιας επιχείρησης.
Το
νέο σύστημα αφορά τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους
υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και των τραπεζών. Συγκεκριμένα, εξετάζεται να
αυξηθούν τα όρια των απολύσεων, ώστε να επιτρέπεται στις επιχειρήσεις,
όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν ανάγκες αναδιάρθρωσης, να υπερβαίνουν
τον αριθμό που ορίζει η νομοθεσία, χωρίς να εμπίπτουν στην απαγόρευση
περί ομαδικών απολύσεων».
Τίποτα
δεν είναι τυχαίο.
Ο Σάλλας αγοράζει τράπεζες ή του χαρίζονται τα υγιή
και κερδοφόρα κομμάτια άλλων τραπεζών. Ο όμιλός του έφτασε πλέον να
διαθέτει 12 ακόμη και 15 υποκαταστήματα τραπεζών σε «μικρομεσαίους», από
άποψη πληθυσμού, νομούς. Τι να τα κάνει τόσα υποκαταστήματα;
Άντε
να χρειάζεται δύο υποκαταστήματα στην πρωτεύουσα του νομού και τέσσερα
έως έξι στις υπόλοιπες περιοχές, τουτέστιν πρέπει να κλείσουν τα μισά
υποκαταστήματα του ομίλου. Πώς θα απολυθούν μαζικά τόσοι υπάλληλοι όταν
υπάρχουν οι περιορισμοί ομαδικών απολύσεων; Τους καταργούμε και
τελειώσαμε.
Ίσως
(λέω, ίσως) ο Σάλλας να έχει ζητήσει ήδη από τους περιφερειακούς
διευθυντές του ομίλου του να συλλέξουν στοιχεία και να προτείνουν τα νέα
οργανογράμματα. Φυσικά και είναι δικές του οι τράπεζες, ακόμη κι
εκείνες που του χαρίστηκαν. Φυσικά και είναι δική του επιτυχία τα «κέρδη
3,617 εκατ. ευρώ μετά από φόρους αναλογούντα στους μετόχους από
συνεχιζόμενες δραστηριότητες του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς για το
πρώτο 3μηνο 2013».
Όμως,
επίσης, φυσικά οι απολύσεις υπαλλήλων του θα έρθουν να προστεθούν στο
συνολικό ποσοστό ανεργίας, αναιρώντας στην πράξη κάθε υπόσχεση των
Σαμαρά – Στουρνάρα για μείωση της ανεργίας το 2014. Όταν φτάνεις σ’
εκείνο το σημείο όπου δεν απολύουν υπαλλήλους μόνο οι ζημιογόνες
επιχειρήσεις, αλλά και οι (υπερ)κερδοφόρες, τότε είναι γελοίο να
υπόσχεσαι μείωση της ανεργίας, ενώ ακόμη γελοιότεροι καθίστανται όσοι
πιστεύουν τέτοιες υποσχέσεις.
Σε μία τόσο αφασιακή κοινωνία που δέχεται να ζει μέσα στα σκηνικά ευφορίας που κατασκευάζει το MEGA και τα υπόλοιπα ΜΜΕ, τέτοιου είδους ειδήσεις
με αφήνουν παντελώς αδιάφορο. Πρόκειται για τα άλλοθι
αντικειμενικότητας αυτών που έχουν καταδικάσει τον κόσμο σε
επικοινωνιακή τύφλωση. Είναι πάσες για να βάλει γκολ εντιμότητας ο
Σαμαράς αν αύριο απομακρύνει τον Μεσσήνιο φίλο του ή τελικά αποδειχθεί
πως πρόκειται για θέμα χωρίς ουσία. Είναι μία «είδηση» που θα ταΐσει
κοιλιές που γουργουρίζουν από την πείνα.
Ζούμε
τη διαφήμιση «μ’ ένα Άρλεκιν, ξεχνιέσαι». Είτε πρόκειται για
παραμύθιασμα είτε για έναν μικρό αποπροσανατολισμό, εμείς είμαστε
έτοιμοι να τον καταπιούμε. Είτε πρόκειται για τις 10.000 προσλήψεις ήδη επιτυχόντων
του ΑΣΕΠ που υπόσχεται ο Μανιτάκης είτε για την ανάπτυξη που έρχεται,
λειτουργούν άψογα ως κατευναστικές ουσίες. Άλλωστε ο ετοιμοθάνατος
φοβάται τη μοναξιά. Και η καλόψυχη κυβέρνηση φροντίζει να ελαχιστοποιεί
αυτό το φόβο στέλνοντας δεκάδες ψέματα να κάνουν παρέα. Στον
ετοιμοθάνατο…
