127
χρόνια μετά την αιματηρή εξέγερση των εργατών στο Σικάγο, που απαίτησαν
και άνοιξαν το δρόμο για την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας και την
καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς τους, οι εργαζόμενοι βρίσκονται
αντιμέτωποι με μια ιστορική οπισθοδρόμηση. Και μπορεί τόσα χρόνια μετά η
επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη, να απογείωσε την παραγωγικότητα
της εργασίας, αλλά ο κόσμος της δουλειάς δίνει την μάχη της επιβίωσης,
σπρωγμένος βίαια σε ένα καθεστώς υπερεκμετάλλευσης για να ξεπεράσει ο
καπιταλισμός την κρίση του, για να ανέβει η κερδοφορία των ισχυρών της
γης, των Πολυεθνικών Πολυκλαδικών Μονοπωλίων, των μεγάλων εταιρειών, του
κεφαλαίου. Γιατί λοιπόν ενώ οι εργαζόμενοι παράγουν αμύθητο πλούτο,
υπάρχει φτώχεια και ανεργία; Γιατί δεν καλύπτονται πλέον βασικές ανάγκες
του εργαζόμενου ανθρώπου, σε μια εποχή τεχνολογικών θαυμάτων και
υπερπληθώρας αγαθών; Είναι ο καπιταλισμός!
Αγορά και καπιταλισμός: Το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο για την κοινωνική πλειοψηφία
Κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ: η σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» των αφεντικών
Για
να ξεπεράσει την κρίση του το σύστημα, απαιτεί αίμα και δάκρυα από τους
λαούς και τους εργαζόμενους. Η πολιτική τους για να σωθούν τα κέρδη και
η εξουσία τους, εξορίζει στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο συναδέλφους μας,
αφήνει απλήρωτους 700 χιλιάδες εργαζόμενους, ρίχνει στη φτώχεια και
εξαθλίωση τον μισό και πάνω πληθυσμό της χώρας. Απαιτεί μέτρα και άλλα
μέτρα, μέχρι να διαλυθούν όλα: συνθήκες και όροι δουλειάς, υγεία,
παιδεία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, πολιτισμός. Για να περάσουν την
πολιτική τους αυτή, χρησιμοποιούν κάθε μέσο. Πρώτα απ΄ όλα τις
αντιλαϊκές κυβερνήσεις κάθε συνδυασμού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ,
«τεχνοκρατών» και ότι άλλο χρειαστεί…). Χρησιμοποιούν τα μαντρόσκυλα του
συστήματος, τη ναζιστική «Χρυσή Αυγή», τη σιδερένια φτέρνα του
κεφαλαίου για να επιτίθεται στο κίνημα και τους αγωνιστές. Τα ΜΑΤ και
την καταστολή, τα δικστήρια και τις διώξεις, όταν ο λαός αντιστέκεται,
όταν οι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται. Θέλουν να βάλουν περιορισμούς
ακόμα και στο δικαίωμα της απεργίας, να βγάλουν στην παρανομία τους
εργατικούς αγώνες. Ακόμα και επιστάτες που πυροβολούν εργάτες που ζητούν
τα μεροκάματά τους είδαμε πρόσφατα στη Μανωλάδα, ενώ ψηφίζουν την
κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας ώστε να δουλεύουμε όπως το 1880.
Σκηνές από το μέλλον του ολοκληρωτικού καπιταλισμού!
Ενορχηστρωτής
και επιτελείο αυτής της επίθεσης είναι το κεφάλαιο-ντόπιο και ξένο-, με
τις κυβερνήσεις του και με τις διεθνείς συμμαχίες και οργανισμούς του,
την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι το σφαγείο των
πολυεθνικών και των αντεργατικών πολιτικών σε βάρος μας. Όλοι μαζί
χτυπάνε τους λαούς και τους εργαζόμενους, για να επιβάλλουν τα
συμφέροντά τους. Όλους αυτούς μαζί πρέπει να ανατρέψουμε!
Έχουμε ανάγκη ένα νέο «Σικάγο». Για να ζήσουμε σήμερα, για να έχουμε αύριο!
«Παλεύουμε
για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, για να πάψει η εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο» έγραφαν οι πρώτες προκηρύξεις και τα καταστατικά
των συνδικάτων, από την εποχή του Σικάγου και της πρώτης πρωτομαγιάς.
Σήμερα, το συνδικαλιστικό κίνημα ελάχιστη σχέση έχει με αυτούς τους
στόχους. Και όμως, με αυτά τα αιτήματα η εργατική τάξη επέβαλλε το 8-ωρο
και καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Με αυτές τις σημαίες επαναστάτησε η
εργατική τάξη τον Οκτώβρη του ΄17 νικώντας το κεφάλαιο και την εξουσία
του. Με αυτούς τους στόχους στις σημαίες της κατέκτησε κάθε μικρή και
μεγάλη νίκη το κίνημα.
Η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, η μεγάλη πλειοψηφία των Ομοσπονδιών, ακόμα και των σωματείων, αποδέχονται τις βασικές πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές της κυρίαρχης πολιτικής. Αρνούνται
αγωνιστικό σχέδιο κλιμάκωσης με διάρκεια. Αρνούνται τις διαδικασίες
βάσης. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να ανατρέψουν την πολιτική που ρημάζει
τις ζωές μας. Πρέπει να συγκρουστούμε με τη λογική της συνδιαλλαγής,
της ενσωμάτωσης και του “κοινωνικού εταιρισμού”, που εκφύλισε και
διέσπασε την εργατική τάξη από τα συμφέροντά της, οδήγησε στη συντριβή
των όποιων συλλογικών-κοινωνικών δικαιωμάτων, την εξατομίκευση και τον
κατακερματισμό στην εργασία και στην κοινωνία αλλά και στην ωμή
καταστολή και τρομοκρατία. Οι πρώτες ευθύνες ανήκουν στον κυβερνητικό
και εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Σημαντικές όμως είναι
και οι ευθύνες της επίσημης αριστεράς, με τις ρεφορμιστικές αυταπάτες
και τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς.
Σήμερα χρειάζεται τολμηρά μια ριζική στροφή, ώστε να υπερβούμε την αναντιστοιχία ανάμεσα στη σφοδρότητα της επίθεσης και την απάντηση της εργατικής τάξης και του λαού. Σήμερα είναι αναγκαία και επείγουσα μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η εμφάνιση οργάνων επιβολής της λαϊκής - εργατικής βούλησης που να αποπνέουν δύναμη και μαζικότητα. Η αντεπίθεση των αγώνων και των ιδεών, για να ανατραπεί η αντιδραστική επίθεση του κεφαλαίου,
η πολιτική του, η προσπάθεια αντιδραστικής ανασυγκρότησης του
συστήματος πάνω στις πλάτες και τις ζωές μας. Αυτός είναι ο δρόμος για
να επιβιώσουμε, για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, για να έχουμε μέλλον και
ελπίδα. Ένα σύγχρονο Σικάγο που θα απαιτήσει σήμερα κιόλας: Αυξήσεις
στους μισθούς και τις συντάξεις, ριζική μείωση των ωρών εργασίας,
μόνιμη και σταθερή δουλειά. Συλλογικές Συμβάσεις και ελεύθερο
συνδικαλισμό. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλους όσο είναι
άνεργοι. Τα δικά μας συμφέροντα δεν θα επιβληθούν από
καμία κυβέρνηση, ακόμα και αν μιλάει στο όνομά μας. Θα επιβάλλονται μόνο
στο βαθμό που θα υπάρχει ένα πανίσχυρο κίνημα ανατροπής της πολιτικής
του κεφαλαίου, ένα μαζικό νέο εργατικό κίνημα που θα αμφισβητεί τον
πλούτο, την ιδιοκτησία και την εξουσία τους. Ένα διεθνιστικό εργατικό
κίνημα, που θα αγωνίζεται σε κάθε χώρα, και θα χτυπά μαζί σε όλη την
Ευρώπη και τον κόσμο, με κοινή πάλη, αλληλεγγύη.
Το δίλημμα τίθεται ξανά: Σοσιαλισμός και κομμουνιστική απελευθέρωση ή καπιταλιστική βαρβαρότητα και αντίδραση
Για
την εργαζόμενη πλειοψηφία και την κοινωνία, σήμερα υπάρχουν μόνο 2
δρόμοι: Ανατροπή του σφαγείου κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, ανατροπή του
«υπαρκτού καπιταλισμού», για μια νέα προσπάθεια κομμουνιστικής
απελευθέρωσης ή φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμος και καταστροφή.
Ο
πρώτος δρόμος, ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης
έχει σαν κόμβους του την ακύρωση των μνημονίων και των αποικιοκρατικών
δανειακών συμβάσεων, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και
δουλειά για τους ανέργους, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο
από το ευρώ και την ΕΕ, τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων
επιχειρήσεων, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, την υπεράσπιση των
δημόσιων αγαθών, την ανατροπή της άθλιας κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και
κάθε άλλης κυβέρνησης που θα εφαρμόζει τα μέτρα και τις πολιτικές του
κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
εγκαταλείπει την μία μετά την άλλη κάθε ριζοσπαστική διακήρυξη και
παλεύει για μια «λύση» μέσα στην ΕΕ και στο σύστημα χωρίς να θίξει τα
μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα. Το ΚΚΕ
παραπέμπει τις λύσεις στη «λαϊκή εξουσία», χωρίς να παλεύει να
αναπτυχθεί ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ανατροπής σήμερα. Αρνείται κάθε
ανατρεπτική κοινή δράση στο κίνημα.
Εμείς λέμε καθαρά: οι
δυνάμεις του κεφαλαίου και το σύστημα αυτό δεν μπορεί να μας προσφέρει
ζωή. Για να δουλέψουν οι άνεργοι, για να πληρωθούν οι απλήρωτοι
εργαζόμενοι, για να έχουμε υγεία, παιδεία και δημοκρατία, πρέπει να
έρθουν στο τιμόνι της κοινωνίας οι εργαζόμενοι. Μέσα από ένα μέτωπο
ρήξης και ανατροπής, που θα επιβάλλει σήμερα ρήγματα και νίκες, θα
διεκδικεί την συνολική ανατροπή. Που θα οργανώνει και θα δρα για έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό και όχι περιμένοντας πότε θα φύγει η κυβέρνηση και η πολιτική της σαν «ώριμο φρούτο».
Προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος της απελευθέρωσης είναι μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά.
Άμεσες προτεραιότητες για τον κόσμο του αγώνα και την κοινωνική
πλειοψηφία είναι να έρθουν στο προσκήνιο όχι οι κάθε λογής «κυβερνήσεις
εθνικής σωτηρίας» και τα σχέδια «αναστολής» ή «επαναδιαπραγμάτευσης»,
ούτε κάποιες ηττοπαθείς «λαϊκές συμμαχίες», αλλά ο στόχος της
αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης για την προσέγγιση της επανάστασης και της κομμουνιστικής χειραφέτησης. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, το αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο και τη δημιουργία ενός κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στη νέα εποχή.
Σε
αυτή τη συγκλονιστική περιπέτεια, σε αυτό τον όμορφο, δύσκολο αλλά
μοναδικό δρόμο σε καλούμε να παλέψεις, μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους,
άνεργους και νέους.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Όλοι στην απεργία, όλοι στον αγώνα!
Νέο Αριστερό Ρεύμα-ΝΑΡ