Έγινε την Τετάρτη 15/5 η Συνέλευση των Προέδρων που ολοκληρώθηκε αργά τη νύχτα.
Στη
συνέλευση αυτή, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπροσώπων των ΕΛΜΕ της
χώρας ήρθε με αποφάσεις, από μαζικές γενικές συνελεύσεις, που ενέκριναν
με τεράστια ποσοστά (92 %) την εισήγηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για απεργιακή
δράση το αμέσως επόμενο διάστημα, με σκοπό την απόκρουση της
κυβερνητικής επίθεσης και την άρση της πολιτικής επιστράτευσης.
Δυστυχώς,
δυνάμεις του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, που σημειωτέον είχαν στηρίξει την πρόταση
της πλειοψηφίας, έφεραν πρόταση στη γενική συνέλευση των προέδρων υπό
μορφή ερωτήματος που οι ίδιες διαμόρφωσαν και που σήμαινε « τη μη
διεξαγωγή της απεργίας».
Οι
δυνάμεις αυτές, χωρίς να έχει κατατεθεί από κανέναν πρόεδρο γραπτή
πρόταση αναστολής της απεργίας, αλλά αξιοποιώντας προφανώς
προβληματισμούς συναδέλφων που κατατέθηκαν για τις δυσκολίες συσπείρωσης
ευρύτερων δυνάμεων σ’ αυτόν τον αγώνα που δημιουργεί η άρνηση των
ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ να αποφασίσουν απεργία για τις 17/5, οι οποίες ούτε και
αυτές κατατέθηκαν γραπτώς από κανέναν πρόεδρο, προχώρησαν σε μια
πρωτοφανή διαδικασία, η οποία δεν περιγράφεται σε κανένα άρθρο του
καταστατικού και για αυτό άλλωστε ποτέ, ούτε ίδια διαδικασία, αλλά ούτε
και παρόμοια σε Συνέλευση προέδρων έχει ακολουθηθεί!
Το
προεδρείο ζήτησε οι πρόεδροι να αποφασίσουν τη σειρά που θα τεθεί το
ερώτημα που διαμόρφωσαν. Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες πρόεδρων για την
προτεινόμενη διαδικασία, το προεδρείο διέκοψε τη διαδικασία και
αποσύρθηκε το Δ.Σ. να αποφασίσει για την πρόταση που θα καταθέσει.
Το
Δ.Σ., σε κλειστή συνεδρίασή του, αποφάσισε να θέσει για ψήφιση στη
γενική συνέλευση πρόταση με την εξής μορφή: «υπάρχουν οι όροι και οι
προϋποθέσεις για υλοποίηση της απόφασης τώρα;». Η πρόταση αυτή στο Δ.Σ.
ψηφίστηκε από τη ΔΑΚΕ, την ΠΑΣΚ και τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές
Κινήσεις καταψηφίστηκε από τις Παρεμβάσεις, ενώ το ΠΑΜΕ με δήλωση που
κατέθεσε δε συμμετείχε στη ψηφοφορία του Δ.Σ. Είναι φανερό ότι μια
τέτοια πρόταση ακύρωνε την απόφαση των γενικών συνελεύσεων των ΕΛΜΕ για
την απεργιακή κινητοποίηση. Επιπλέον, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν είχε το
καταστατικό δικαίωμα να φέρει τέτοια πρόταση, η οποία δεν είχε τεθεί
προς συζήτηση στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ που ήδη είχαν πραγματοποιηθεί.
Το
Δ.Σ. δεν τήρησε το καταστατικό. Όφειλε, ακολουθώντας τις πάγιες
καταστατικές διαδικασίες, να θέσει προς ψηφοφορία την εισήγηση που το
ίδιο είχε κάνει προς τις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και αμέσως μετά να βάλλει
προς ψήφιση ότι άλλες προτάσεις είχαν αποφασιστεί από τις συνελεύσεις
των ΕΛΜΕ. Μετά από αυτή τη διαδικασία και τη ψήφιση του προγράμματος
δράσης το μόνο δικαίωμα που είχε το Δ.Σ. ήταν να προτείνει τα μέτρα
στήριξης της απεργίας που από προέδρους είχαν κατατεθεί και η συνέλευση
να τα υπερψηφίσει ή να τα απορρίψει.
Παρά
τις έντονες διαμαρτυρίες μας για τη στάση του Δ.Σ., καθώς και πολλών
άλλων προέδρων που ανήκουν στο χώρο των Παρεμβάσεων, η νέα πρόταση του
Δ.Σ. με τη μορφή: «υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για υλοποίηση
της απόφασης τώρα;» και μάλιστα ταυτόχρονα και ισότιμα με την ψήφιση της
αρχικής εισήγησης προτάθηκε από το προεδρείο και δυστυχώς αποφασίστηκε
από το σώμα των προέδρων να τεθεί για ψήφιση. Μ’ αυτό τον τρόπο, το
προεδρείο της συνέλευσης και με την ευθύνη των δυνάμεων του Δ.Σ. που
αποφάσισαν αυτή την πρόταση, έθεσε με αντικαταστατικό τρόπο ερωτήματα
στη συνέλευση με σκοπό να τα νομιμοποιήσει από μια συγκυριακή πλειοψηφία
που διαμορφωνόταν μέσα στη συνέλευση.
Επίσης
προβλήματα και σύγχυση προκάλεσε και ο τρόπος που παρουσιάστηκε και
τέθηκε το δεύτερο ερώτημα, όπως επισημάνθηκε από προέδρους και ιδιαίτερα
από την πρόεδρο της ΕΛΜΕ Ν. Σμύρνης - Καλλιθέας, με αποτέλεσμα να
παραπλανήσει προέδρους, οι οποίοι θεώρησαν ότι το ΛΕΥΚΟ και το ΝΑΙ από
κοινού, αν συγκέντρωναν τα 2/3 των ψήφων, τότε απορρίπτονταν η πρόταση
του Δ.Σ. Ότι δηλαδή δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την υλοποίηση της
απεργίας. Για αυτό θεωρούμε προβληματική και αντικαταστατική και την
ερμηνεία που έδωσε το προεδρείο στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, για το
οποίο με έντονο τρόπο διαμαρτυρηθήκαμε εμείς και άλλοι πρόεδροι και
προσπαθήσαμε να μην την επικυρώσει η συνέλευση. Η συγκυριακή πλειοψηφία
που διαμορφώθηκε στη συνέλευση, καλυπτόμενη πίσω από το λευκό, απέρριψε
κάθε πρόταση που καταθέσαμε στην κατεύθυνση υλοποίησης του απεργιακού
προγράμματος.
Μέσα
σ’ αυτό το κλίμα, ως Ε΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ, ψηφίσαμε ΥΠΕΡ της εισήγησης για
την απεργιακή κινητοποίηση και ΠΑΡΩΝ στο δεύτερο, παράτυπο κατά τη γνώμη
μας ερώτημα, δηλώνοντας ότι δεν νομιμοποιούμε αυτή τη διαδικασία.
Στην
ανάρτηση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας στην ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ και
όπως αυτή στάλθηκε σε διάφορες ιστοσελίδες εμφανίζεται η Ε΄ ΕΛΜΕ ΑΘ. με
λευκό, πράγμα που δεν είναι ακριβές και πρέπει να διορθωθεί.
Θεωρούσαμε
ότι η μόνη διαδικασία που είχε νόημα και που ακολουθείται κατά παράδοση
στις γενικές συνελεύσεις και με βάση το καταστατικό έπρεπε να είναι:
ψηφοφορία επί της εισήγησης και αμέσως μετά συζήτηση μέτρων στήριξης της
απόφασης. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Με τους χειρισμούς του προεδρείου, που
προφανώς υποκρύπτουν και πολιτικές σκοπιμότητες, διαμορφώθηκε μια
«μαγική εικόνα». Το 92 % των ΕΛΜΕ να θέλει απεργιακή δράση και την ίδια
στιγμή να προκρίνεται η άρνησή της.
Με
την πρακτική αυτή το κίνημά μας έμεινε χωρίς απόφαση άμεσης απάντησης
στην κυβερνητική επίθεση και την επιστράτευση. Η εξέλιξη αυτή
τραυματίζει την εικόνα της ΟΛΜΕ και του κινήματος των εκπαιδευτικών και
υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθούν τάσεις απογοήτευσης και αποσυσπείρωσης
πράγμα που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Αντίθετα, χρειάζεται να
βγάλουμε συμπεράσματα και πείρα από αυτές τις εξελίξεις, και να
προετοιμαστούμε για τις μάχες του άμεσου μέλλοντος, που είναι ήδη
μπροστά μας. Τη μάχη για την ανατροπή της πολιτικής επιστράτευσης, για
τη συγκρότηση ενός ευρύτερου πανεκπαιδευτικού – πανεργατικού μετώπου που
θα συγκρουστεί με τις πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.
Νικολάου Σταμάτης
Πρόεδρος της Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
Αντωνόπουλος Παύλος
Μέλος του Δ.Σ. της Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
