Η γνώση είναι δύναμη, τη δύναμή μας φοβούνται

μαθήτρια Γ τάξης γενικού λυκείου 

Ακούω διαρκώς δυσαρεστημένους μαθητές και γονείς να κατακρίνουν την απεργία των καθηγητών. Το επιχείρημά του; “Πώς παίζεις έτσι κύριε με την ψυχολογία του παιδιού πριν τις εξετάσεις;” Αναρωτιέμαι, σε ποια κοινωνία ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Δε γνωρίζουν τίποτα απ’ όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια; Δεν έχουν ιδέα από τους δείκτες τις ανεργίας στους νέους. Με τέτοια ανεργία, σας πείραξε η απεργία; Είναι παράλογο.

Τα ΜΜΕ προβάλλουν καθημερινά αγανακτισμένους πολίτες που αντιτίθενται στους καθηγητές. Αγανακτισμένους μαθητές που αγωνιούν για το μέλλον τους (το ποιο τους; τέλος πάντων). Γιατί δεν έχω ακούσει μια φορά κάποιον να πει ΝΑΙ, ΑΓΩΝΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ; Είναι πια τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε το στημένο σε βάρος μας παιχνίδι που εκτυλίσσεται;
Κεκτημένα χρόνων τώρα αμφισβητούνται. Πράγματι, διάλεξαν την πιο κατάλληλη στιγμή για να περάσουν τα μέτρα τους χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Τον πιο κατάλληλο τρόπο. Πάντα έτσι γίνεται, ένας στόχος τη φορά. Για να μην υπάρξει κινητοποίηση, να μην υπάρξει μαζικός ξεσηκωμός. Ξέρουν τι κάνουν. Το θέμα είναι ότι αυτή τη φορά δεν πρέπει να τους περάσει. Το σχολείο, πηγή γνώσεων και αξιών καθώς και οι καθηγητές μας, φορείς ιδεών και βοηθοί μας στη διάπλαση κοινωνικοπολιτικής συνείδησης σίγουρα δεν είναι εχθροί.

Ας τους στηρίξουμε λοιπόν σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσουμε τη δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση, κατοχυρωμένη συνταγματικά ήδη από το 1844. Περισσότερους χρήσιμους ηλίθιους θέλουν, ας μην τους κάνουμε τη χάρη.
”Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε, φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε, φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του παιδιού μας. Φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυο μας με φωνή χαμηλωμένη, φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί.”

Δικαίως μας φοβούνται, γιατί είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!